Psyche
alle pijlers
De biechtstoel
donderdag 16 oktober 2008 om 22:38
Hierbij alweer een gloednieuw biechttopic!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
anoniem_30197 wijzigde dit bericht op 18-12-2009 20:38
Reden: Link aangepast
Reden: Link aangepast
% gewijzigd
zondag 27 december 2009 om 00:41
zondag 27 december 2009 om 10:24
Ik wil ook graag iets opbiechten / m'n hart luchten.
Gisteren heb ik bijna een aanrijding veroorzaakt. Ik reed op een weg waar je 80 mag, zonder fietspad o.i.d. Toen ik de bocht om kwam werd ik totaal verblind door de laagstaande, felle zon (overigens reed ik toen nog geen 80) Ik schrok en deed in reflex dat zonneklepje naar beneden maar dat hielp niet want ik zat te laag. Zag dus nog steeds niets, raakte in paniek en gedesorienteerd, ik wist dat als er een tegenligger aan zou komen het fout zou gaan. Opeens, uit het niets zag ik een wandelaar de berm in lopen die boos naar me keek. Ik schrok me kapot, had hem dus echt niet gezien. Totaal in shock reed ik verder, zag nog wel dat die wandelaar boos omkeek. Toen ik even later op de plaats van bestemming aan kwam heb ik een potje zitten janken, puur van de schrik en de paniek.
Ik baalde ook ontzettend, ik heb die weg al 1000 keer gereden.
Zelden kom je er een wandelaar tegen maar net op het moment dat ik verblind word door de zon, loopt er wel iemand. Ik ben me echt kapot geschrokken en hoop dit nooit meer mee te maken, gelukkig is het goed afgelopen.
Gisteren heb ik bijna een aanrijding veroorzaakt. Ik reed op een weg waar je 80 mag, zonder fietspad o.i.d. Toen ik de bocht om kwam werd ik totaal verblind door de laagstaande, felle zon (overigens reed ik toen nog geen 80) Ik schrok en deed in reflex dat zonneklepje naar beneden maar dat hielp niet want ik zat te laag. Zag dus nog steeds niets, raakte in paniek en gedesorienteerd, ik wist dat als er een tegenligger aan zou komen het fout zou gaan. Opeens, uit het niets zag ik een wandelaar de berm in lopen die boos naar me keek. Ik schrok me kapot, had hem dus echt niet gezien. Totaal in shock reed ik verder, zag nog wel dat die wandelaar boos omkeek. Toen ik even later op de plaats van bestemming aan kwam heb ik een potje zitten janken, puur van de schrik en de paniek.
Ik baalde ook ontzettend, ik heb die weg al 1000 keer gereden.
Zelden kom je er een wandelaar tegen maar net op het moment dat ik verblind word door de zon, loopt er wel iemand. Ik ben me echt kapot geschrokken en hoop dit nooit meer mee te maken, gelukkig is het goed afgelopen.
zondag 27 december 2009 om 21:03
zondag 27 december 2009 om 22:31
quote:Vivabiecht schreef op 26 december 2009 @ 17:07:
Wat lief, dank jullie wel.
Ik kom hier morgen wel weer terug. Ik moet proberen mijn rode ogen even tot rust te laten komen.
Zometeen een borrel met vrienden. En niemand weet hier iets van. Ook de kinderen niet, die vertel ik het wel in Januari of zo.
Ik vind het zo zielig voor ze. Ze hebben deze shit nu al twee keer meegemaakt en hebben het er de laaste keer al zo moeilijk mee gehad.
Meid, kippenvel, wat een vreselijk moeilijke situatie voor je.
Liever Anoniem schreef het al, misschien is een topic fijn voor je? Onder een andere naam dan je gewone forumnaam (als je die al hebt)? Dan kunnen we je steunen wanneer je maar wil, of luisteren, of meedenken, meehuilen, you namen it.....
Kijk maar, je hebt genoeg aan je hoofd natuurlijk.
Dikke en wat zou ik graag meer voor je doen.
Wat lief, dank jullie wel.
Ik kom hier morgen wel weer terug. Ik moet proberen mijn rode ogen even tot rust te laten komen.
Zometeen een borrel met vrienden. En niemand weet hier iets van. Ook de kinderen niet, die vertel ik het wel in Januari of zo.
Ik vind het zo zielig voor ze. Ze hebben deze shit nu al twee keer meegemaakt en hebben het er de laaste keer al zo moeilijk mee gehad.
Meid, kippenvel, wat een vreselijk moeilijke situatie voor je.
Liever Anoniem schreef het al, misschien is een topic fijn voor je? Onder een andere naam dan je gewone forumnaam (als je die al hebt)? Dan kunnen we je steunen wanneer je maar wil, of luisteren, of meedenken, meehuilen, you namen it.....
Kijk maar, je hebt genoeg aan je hoofd natuurlijk.
Dikke en wat zou ik graag meer voor je doen.
maandag 28 december 2009 om 18:04
Ik ben Vivabiecht. van 16.16 uur.
Ik ben al 8 jaar op dit forum. Ik durf niet zo goed een nieuw topic te openen. Elke keer als ik hier een knuf voorbij zie komen, kun je me weer opvegen. Ik zit dan meteen weer te huilen en dat wil ik liever niet.
Komende Donderdag heb ik een afspraak met een afspraak met een gynaecoloog/oncoloog en misschien is er dan al iets neer duidelijkheid.
Mijn tumormarker is zodanig verhoogd, dat er geen vraag over bestaat, dat het iets anders kan zijn.
Ik ben nog steeds vreselijk droevig. Grote knoop in mijn maag.
Bah....
Ik ben al 8 jaar op dit forum. Ik durf niet zo goed een nieuw topic te openen. Elke keer als ik hier een knuf voorbij zie komen, kun je me weer opvegen. Ik zit dan meteen weer te huilen en dat wil ik liever niet.
Komende Donderdag heb ik een afspraak met een afspraak met een gynaecoloog/oncoloog en misschien is er dan al iets neer duidelijkheid.
Mijn tumormarker is zodanig verhoogd, dat er geen vraag over bestaat, dat het iets anders kan zijn.
Ik ben nog steeds vreselijk droevig. Grote knoop in mijn maag.
Bah....
dinsdag 29 december 2009 om 09:39
Ik kan het niet meer verdragen.
Zelfs in mijn dromen hoor ik er niet bij, word ik niet gezien, doe ik er niet toe. Zo voel ik mij overdag ook. Het is een bodemloze put. Alles herinnert mij eraan. Het basisgevoel dat ik niet gewild was, en daarna het gevoel dat ik er niet toe deed. Ik als persoon die ik was. Het heeft alles in mij kapotgemaakt. Ik weet niet hoe ik een echte relatie met mensen kan aangaan, ik ben te bang en ik geloof niet echt dat ik belangrijk kan zijn voor iemand. Dat het iets uitmaakt voor de wereld, of voor mijn omgeving, dat ik er ben. Ik voel het niet. Ik kan mezelf niet eens het gevoel geven dat ik ertoe doe. Ik voel me zo ontzettend waardeloos en de stappen vooruit die ik wel bereikt heb, zijn niet genoeg.
Ik schrijf hier anoniem omdat ik dit irl niet durf te zeggen, behalve tegen mijn therapeute. Maar wat schiet dat uurtje per week op? Ik kan me niet voorstellen dat dit gevoel ooit weggaat. 'Why' hoor ik uitschreeuwen op de radio, Annie Lennox. Nou, ik kan het ook wel uitschreeuwen, maar ik durf niet.
Zelfs in mijn dromen hoor ik er niet bij, word ik niet gezien, doe ik er niet toe. Zo voel ik mij overdag ook. Het is een bodemloze put. Alles herinnert mij eraan. Het basisgevoel dat ik niet gewild was, en daarna het gevoel dat ik er niet toe deed. Ik als persoon die ik was. Het heeft alles in mij kapotgemaakt. Ik weet niet hoe ik een echte relatie met mensen kan aangaan, ik ben te bang en ik geloof niet echt dat ik belangrijk kan zijn voor iemand. Dat het iets uitmaakt voor de wereld, of voor mijn omgeving, dat ik er ben. Ik voel het niet. Ik kan mezelf niet eens het gevoel geven dat ik ertoe doe. Ik voel me zo ontzettend waardeloos en de stappen vooruit die ik wel bereikt heb, zijn niet genoeg.
Ik schrijf hier anoniem omdat ik dit irl niet durf te zeggen, behalve tegen mijn therapeute. Maar wat schiet dat uurtje per week op? Ik kan me niet voorstellen dat dit gevoel ooit weggaat. 'Why' hoor ik uitschreeuwen op de radio, Annie Lennox. Nou, ik kan het ook wel uitschreeuwen, maar ik durf niet.
dinsdag 29 december 2009 om 09:43
quote:Vivabiecht schreef op 28 december 2009 @ 18:04:
Ik ben Vivabiecht. van 16.16 uur.
Ik ben al 8 jaar op dit forum. Ik durf niet zo goed een nieuw topic te openen. Elke keer als ik hier een knuf voorbij zie komen, kun je me weer opvegen. Ik zit dan meteen weer te huilen en dat wil ik liever niet.
Komende Donderdag heb ik een afspraak met een afspraak met een gynaecoloog/oncoloog en misschien is er dan al iets neer duidelijkheid.
Mijn tumormarker is zodanig verhoogd, dat er geen vraag over bestaat, dat het iets anders kan zijn.
Ik ben nog steeds vreselijk droevig. Grote knoop in mijn maag.
Bah....
Lieve meid, doe wat jij wil hoor, tuurlijk, niks doen wat je niet aankunt of aan wilt.
Misschien mag je (bij wijze van uitzondering) anoniem een topic openen, of dat je een tweede nick aanmaakt?
Nou ja, misschien wil je dat ook wel helemaal niet.
Hopelijk hoor je donderdag meer over hoe je er aan toe bent. Ik hoop toch zó dat je hoop kunt hebben, ik duim voor je!
Ik ben Vivabiecht. van 16.16 uur.
Ik ben al 8 jaar op dit forum. Ik durf niet zo goed een nieuw topic te openen. Elke keer als ik hier een knuf voorbij zie komen, kun je me weer opvegen. Ik zit dan meteen weer te huilen en dat wil ik liever niet.
Komende Donderdag heb ik een afspraak met een afspraak met een gynaecoloog/oncoloog en misschien is er dan al iets neer duidelijkheid.
Mijn tumormarker is zodanig verhoogd, dat er geen vraag over bestaat, dat het iets anders kan zijn.
Ik ben nog steeds vreselijk droevig. Grote knoop in mijn maag.
Bah....
Lieve meid, doe wat jij wil hoor, tuurlijk, niks doen wat je niet aankunt of aan wilt.
Misschien mag je (bij wijze van uitzondering) anoniem een topic openen, of dat je een tweede nick aanmaakt?
Nou ja, misschien wil je dat ook wel helemaal niet.
Hopelijk hoor je donderdag meer over hoe je er aan toe bent. Ik hoop toch zó dat je hoop kunt hebben, ik duim voor je!
dinsdag 29 december 2009 om 09:43
quote:Vivabiecht schreef op 26 december 2009 @ 16:16:
Twee forumsters die de afgelopen dagen hun moeder hebben verloren.Hartverscheurende relazen over de liefde van deze dochters voor hun mama. En ik... ik ben de volgende mama, die er de komende kerst niet meer zal zijn.
Een paar dagen voor Kerst heb ik te horen gekregen, dat de kanker voor de derde (!!!!) keer is teruggekomen.
Eerlijk gezegd heb ik absoluut geen zin meer, weer door de mallemolen van het medisch circuit te gaan. De operaties, de chemo voor de derde keer te moeten meemaken. Ik heb er geen zin in.
Maar ook ik heb dochters.
Jezus, ik ben zo verdrietig dat ik zelfs dit bericht bijna niet uit mijn pen krijg.
Ik stop er even mee. Ik moet janken en 1 kamer hiernaast zit een man zijn verdriet op zijn manier te verwerken.
"Het komt wel goed schatje, je zult zien dat het meevalt"......
Ik ben één van die forummers. Vandaag gaan we afscheid nemen van mijn mama.
Ik vind dit verschrikkelijk voor je. Mijn hart huilt en bloedt voor je.
Zit alweer te janken. Het leven kan zo oneerlijk zijn.
Twee forumsters die de afgelopen dagen hun moeder hebben verloren.Hartverscheurende relazen over de liefde van deze dochters voor hun mama. En ik... ik ben de volgende mama, die er de komende kerst niet meer zal zijn.
Een paar dagen voor Kerst heb ik te horen gekregen, dat de kanker voor de derde (!!!!) keer is teruggekomen.
Eerlijk gezegd heb ik absoluut geen zin meer, weer door de mallemolen van het medisch circuit te gaan. De operaties, de chemo voor de derde keer te moeten meemaken. Ik heb er geen zin in.
Maar ook ik heb dochters.
Jezus, ik ben zo verdrietig dat ik zelfs dit bericht bijna niet uit mijn pen krijg.
Ik stop er even mee. Ik moet janken en 1 kamer hiernaast zit een man zijn verdriet op zijn manier te verwerken.
"Het komt wel goed schatje, je zult zien dat het meevalt"......
Ik ben één van die forummers. Vandaag gaan we afscheid nemen van mijn mama.
Ik vind dit verschrikkelijk voor je. Mijn hart huilt en bloedt voor je.
Zit alweer te janken. Het leven kan zo oneerlijk zijn.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
dinsdag 29 december 2009 om 10:33
quote:Vivabiecht schreef op 29 december 2009 @ 09:39:
Ik kan het niet meer verdragen.
Zelfs in mijn dromen hoor ik er niet bij, word ik niet gezien, doe ik er niet toe. Zo voel ik mij overdag ook. Het is een bodemloze put. Alles herinnert mij eraan. Het basisgevoel dat ik niet gewild was, en daarna het gevoel dat ik er niet toe deed. Ik als persoon die ik was. Het heeft alles in mij kapotgemaakt. Ik weet niet hoe ik een echte relatie met mensen kan aangaan, ik ben te bang en ik geloof niet echt dat ik belangrijk kan zijn voor iemand. Dat het iets uitmaakt voor de wereld, of voor mijn omgeving, dat ik er ben. Ik voel het niet. Ik kan mezelf niet eens het gevoel geven dat ik ertoe doe. Ik voel me zo ontzettend waardeloos en de stappen vooruit die ik wel bereikt heb, zijn niet genoeg.
Ik schrijf hier anoniem omdat ik dit irl niet durf te zeggen, behalve tegen mijn therapeute. Maar wat schiet dat uurtje per week op? Ik kan me niet voorstellen dat dit gevoel ooit weggaat. 'Why' hoor ik uitschreeuwen op de radio, Annie Lennox. Nou, ik kan het ook wel uitschreeuwen, maar ik durf niet.
Vivabiecht, ik weet niet wat ik tegen je kan zeggen zodat je je beter voelt... Ik hoor je, ik lees je. Als je wil, mag je meer schrijven. Of schreeuwen.
Ik kan het niet meer verdragen.
Zelfs in mijn dromen hoor ik er niet bij, word ik niet gezien, doe ik er niet toe. Zo voel ik mij overdag ook. Het is een bodemloze put. Alles herinnert mij eraan. Het basisgevoel dat ik niet gewild was, en daarna het gevoel dat ik er niet toe deed. Ik als persoon die ik was. Het heeft alles in mij kapotgemaakt. Ik weet niet hoe ik een echte relatie met mensen kan aangaan, ik ben te bang en ik geloof niet echt dat ik belangrijk kan zijn voor iemand. Dat het iets uitmaakt voor de wereld, of voor mijn omgeving, dat ik er ben. Ik voel het niet. Ik kan mezelf niet eens het gevoel geven dat ik ertoe doe. Ik voel me zo ontzettend waardeloos en de stappen vooruit die ik wel bereikt heb, zijn niet genoeg.
Ik schrijf hier anoniem omdat ik dit irl niet durf te zeggen, behalve tegen mijn therapeute. Maar wat schiet dat uurtje per week op? Ik kan me niet voorstellen dat dit gevoel ooit weggaat. 'Why' hoor ik uitschreeuwen op de radio, Annie Lennox. Nou, ik kan het ook wel uitschreeuwen, maar ik durf niet.
Vivabiecht, ik weet niet wat ik tegen je kan zeggen zodat je je beter voelt... Ik hoor je, ik lees je. Als je wil, mag je meer schrijven. Of schreeuwen.
dinsdag 29 december 2009 om 10:53
quote:Artemis schreef op 29 december 2009 @ 10:33:
[...]
Vivabiecht, ik weet niet wat ik tegen je kan zeggen zodat je je beter voelt... Ik hoor je, ik lees je. Als je wil, mag je meer schrijven. Of schreeuwen.
Als ik meer ga schrijven, wordt het te herkenbaar. En ik begon bijna al te denken dat dit wat ik hier net schreef ook al weer niet gezien werd, dus ik ben blij dat tenminste iemand het ziet.
Ik stel me niet aan en dit is echt een gevoel wat ik al zo lang heb en ik weet echt niet hoe dit ooit moet veranderen. Ben met therapie bezig en spreek dit ook echt wel uit, maar wat verandert er nu met dat uurtje wél echt praten met iemand, als je het de rest van de tijd niet kunt of durft? Als je echt denkt dat irl niemand genoeg begaan is met mij?
En ik neem het mezelf zelfs kwalijk dat ik me zo voel, ik schaam me ervoor dat ik het hier anoniem neergooi en het niet eens onder mijn eigen nick durf te zeggen.
[...]
Vivabiecht, ik weet niet wat ik tegen je kan zeggen zodat je je beter voelt... Ik hoor je, ik lees je. Als je wil, mag je meer schrijven. Of schreeuwen.
Als ik meer ga schrijven, wordt het te herkenbaar. En ik begon bijna al te denken dat dit wat ik hier net schreef ook al weer niet gezien werd, dus ik ben blij dat tenminste iemand het ziet.
Ik stel me niet aan en dit is echt een gevoel wat ik al zo lang heb en ik weet echt niet hoe dit ooit moet veranderen. Ben met therapie bezig en spreek dit ook echt wel uit, maar wat verandert er nu met dat uurtje wél echt praten met iemand, als je het de rest van de tijd niet kunt of durft? Als je echt denkt dat irl niemand genoeg begaan is met mij?
En ik neem het mezelf zelfs kwalijk dat ik me zo voel, ik schaam me ervoor dat ik het hier anoniem neergooi en het niet eens onder mijn eigen nick durf te zeggen.
dinsdag 29 december 2009 om 11:09
quote:Vivabiecht schreef op 29 december 2009 @ 10:53:
[...]
Als ik meer ga schrijven, wordt het te herkenbaar. En ik begon bijna al te denken dat dit wat ik hier net schreef ook al weer niet gezien werd, dus ik ben blij dat tenminste iemand het ziet.
Ik stel me niet aan en dit is echt een gevoel wat ik al zo lang heb en ik weet echt niet hoe dit ooit moet veranderen. Ben met therapie bezig en spreek dit ook echt wel uit, maar wat verandert er nu met dat uurtje wél echt praten met iemand, als je het de rest van de tijd niet kunt of durft? Als je echt denkt dat irl niemand genoeg begaan is met mij?
En ik neem het mezelf zelfs kwalijk dat ik me zo voel, ik schaam me ervoor dat ik het hier anoniem neergooi en het niet eens onder mijn eigen nick durf te zeggen.
Ach lieve schat...
Bespreek je dat gevoel ook met je therapeut? Dat je het idee hebt dat een uurtje in de week niets uitmaakt?
Ik weet niet hoe lang je in therapie bent, maar Keulen en Aken zijn ook niet in een dag gebouwd. Sommige dingen nemen tijd. Neem zelf ook die tijd.
En dat je het hier neergooit onder de naam van Vivabiecht maakt toch niet uit? Daar is het voor in het leven geroepen.
[...]
Als ik meer ga schrijven, wordt het te herkenbaar. En ik begon bijna al te denken dat dit wat ik hier net schreef ook al weer niet gezien werd, dus ik ben blij dat tenminste iemand het ziet.
Ik stel me niet aan en dit is echt een gevoel wat ik al zo lang heb en ik weet echt niet hoe dit ooit moet veranderen. Ben met therapie bezig en spreek dit ook echt wel uit, maar wat verandert er nu met dat uurtje wél echt praten met iemand, als je het de rest van de tijd niet kunt of durft? Als je echt denkt dat irl niemand genoeg begaan is met mij?
En ik neem het mezelf zelfs kwalijk dat ik me zo voel, ik schaam me ervoor dat ik het hier anoniem neergooi en het niet eens onder mijn eigen nick durf te zeggen.
Ach lieve schat...
Bespreek je dat gevoel ook met je therapeut? Dat je het idee hebt dat een uurtje in de week niets uitmaakt?
Ik weet niet hoe lang je in therapie bent, maar Keulen en Aken zijn ook niet in een dag gebouwd. Sommige dingen nemen tijd. Neem zelf ook die tijd.
En dat je het hier neergooit onder de naam van Vivabiecht maakt toch niet uit? Daar is het voor in het leven geroepen.
dinsdag 29 december 2009 om 11:15
Misschien moet ik dat dan maar eens zeggen tegen mijn therapeute. En natuurlijk heeft verwerking tijd nodig, maar als je mijn leeftijd zou weten zou je misschien ook wel denken, net als ik: nou, als je nu nog steeds zo loopt te klooien in je leven..
Ik ben het zo moe. Ik kan dit gevoel niet meer verdragen.
Dat ik er gewoon niet toe doe. Dat is niet te verdragen. En al weet ik waar het vandaan komt en waar het is begonnen, daar heb ik helemaal niets aan want ik kan het niet meer wegdrukken met rationaliseringen. Wat ik dus het allergrootste deel van mijn leven wél heb gedaan met alles wat ik nu eindelijk wel een beetje (veel) begin te voelen, en waar ik dus niet mee kan omgaan.
Ik ben het zo moe. Ik kan dit gevoel niet meer verdragen.
Dat ik er gewoon niet toe doe. Dat is niet te verdragen. En al weet ik waar het vandaan komt en waar het is begonnen, daar heb ik helemaal niets aan want ik kan het niet meer wegdrukken met rationaliseringen. Wat ik dus het allergrootste deel van mijn leven wél heb gedaan met alles wat ik nu eindelijk wel een beetje (veel) begin te voelen, en waar ik dus niet mee kan omgaan.
dinsdag 29 december 2009 om 11:23
quote:Vivabiecht schreef op 29 december 2009 @ 11:15:
Misschien moet ik dat dan maar eens zeggen tegen mijn therapeute. En natuurlijk heeft verwerking tijd nodig, maar als je mijn leeftijd zou weten zou je misschien ook wel denken, net als ik: nou, als je nu nog steeds zo loopt te klooien in je leven..
Ik ben het zo moe. Ik kan dit gevoel niet meer verdragen.
Dat ik er gewoon niet toe doe. Dat is niet te verdragen. En al weet ik waar het vandaan komt en waar het is begonnen, daar heb ik helemaal niets aan want ik kan het niet meer wegdrukken met rationaliseringen. Wat ik dus het allergrootste deel van mijn leven wél heb gedaan met alles wat ik nu eindelijk wel een beetje (veel) begin te voelen, en waar ik dus niet mee kan omgaan.
Je leeftijd maakt echt niet uit, Vivabiecht. Ik vind het zelf al ontzettend knap en stoer van je dat je hulp hebt gezocht!
Voor mij doe je er in ieder geval wel toe.
Misschien juist omdat je al je hele leven dit gevoel hebt geprobeerd te rationaliseren, komt het er nu zo hevig uit. Ik heb er zelf verder geen verstand van hoor, ben geen psycholoog ofzo.
Ik houd mezelf altijd voor: It's always darkest before dawn. Misschien helpt dat jou ook?
Misschien moet ik dat dan maar eens zeggen tegen mijn therapeute. En natuurlijk heeft verwerking tijd nodig, maar als je mijn leeftijd zou weten zou je misschien ook wel denken, net als ik: nou, als je nu nog steeds zo loopt te klooien in je leven..
Ik ben het zo moe. Ik kan dit gevoel niet meer verdragen.
Dat ik er gewoon niet toe doe. Dat is niet te verdragen. En al weet ik waar het vandaan komt en waar het is begonnen, daar heb ik helemaal niets aan want ik kan het niet meer wegdrukken met rationaliseringen. Wat ik dus het allergrootste deel van mijn leven wél heb gedaan met alles wat ik nu eindelijk wel een beetje (veel) begin te voelen, en waar ik dus niet mee kan omgaan.
Je leeftijd maakt echt niet uit, Vivabiecht. Ik vind het zelf al ontzettend knap en stoer van je dat je hulp hebt gezocht!
Voor mij doe je er in ieder geval wel toe.
Misschien juist omdat je al je hele leven dit gevoel hebt geprobeerd te rationaliseren, komt het er nu zo hevig uit. Ik heb er zelf verder geen verstand van hoor, ben geen psycholoog ofzo.
Ik houd mezelf altijd voor: It's always darkest before dawn. Misschien helpt dat jou ook?
woensdag 30 december 2009 om 15:55
Vivabiecht, je bent niet alleen en je wordt wel degelijk gezien. Een berichtje op een forum zal je gevoel niet wegnemen maar misschien is het wel goed om een topic te openen, onder je eigen nick of een nieuwe. Soms kan dat ontzettend opluchten, weet ik uit ervaring.
Zoals Artemis al zei, je wordt wel degelijk gezien! En als je gewoon even je hart wil luchten, doe dat dan! Hier of stuur een berichtje. Je doet er wel toe namelijk!
Zoals Artemis al zei, je wordt wel degelijk gezien! En als je gewoon even je hart wil luchten, doe dat dan! Hier of stuur een berichtje. Je doet er wel toe namelijk!
woensdag 30 december 2009 om 18:07
Ik ga ook maar eens gebruik maken van deze mogelijkheid, want vind het moeilijk om hierover te schrijven.
Ik ben eenzaam. Ik heb weinig tot geen vrienden en een hele kleine familie. Met Oudjaarsavond ben ik ook alleen en ik zie er zo tegenop. Overal zie ik stelletjes en familie plannen maken en lekker dingen halen en ik zit gewoon alleen.
Ik snap ook niet waar het aan ligt. Ik ben volgens mij hartstikke aardig en heb humor. Ik ben vrij stil en teruggetrokken als ik bij mensen ben die ik niet ken en misschien schrikt dat mensen af, ik weet het niet...
Ik ben heel vaak alleen en ik word er zo verdrietig van...
Ik ben eenzaam. Ik heb weinig tot geen vrienden en een hele kleine familie. Met Oudjaarsavond ben ik ook alleen en ik zie er zo tegenop. Overal zie ik stelletjes en familie plannen maken en lekker dingen halen en ik zit gewoon alleen.
Ik snap ook niet waar het aan ligt. Ik ben volgens mij hartstikke aardig en heb humor. Ik ben vrij stil en teruggetrokken als ik bij mensen ben die ik niet ken en misschien schrikt dat mensen af, ik weet het niet...
Ik ben heel vaak alleen en ik word er zo verdrietig van...
woensdag 30 december 2009 om 18:47
Vivabiecht van 9.39 ook ik heb je gelezen.
Ik sluit me ook bij de woorden van Artemis aan, ook over dat leeftijd er niet toe doet en dat je nooit te oud bent.
Je doet er toe, je bent er en mag er zijn.
Het heel worden begint met het inzien en beseffen van dingen. Die stap heb je al gemaakt. Daarna volgt nog een belangrijke stap, dat je een intentie voor jezelf maakt, over wat je wilt, wat je wilt bereiken. Dat hoeft niet heel lang te zijn maar schrijf het wel op.
Ik weet bijna niet hoe ik het duidelijk op kan schrijven. (Als je er niks mee kunt laat het dan maar langs je heenglijden.)
In iedereen zit een ziel. In jou ook. Soms in ons leven gebeuren er dingen waardoor we het echte kontakt met onze ziel kwijtraken.
Als je wilt kun je het volgende doen, neem rustig tijd voor jezelf. Doe je ogen dicht en probeer kontakt te maken met je ziel. Vraag je ziel of ze je hoort, vraag haar of ze je ziet en hoe ze je ziet. En hoe ze kontakt met je probeert te maken, hoe ze met je praat.
En luister dan stil naar de antwoorden in je hart.
Ik sluit me ook bij de woorden van Artemis aan, ook over dat leeftijd er niet toe doet en dat je nooit te oud bent.
Je doet er toe, je bent er en mag er zijn.
Het heel worden begint met het inzien en beseffen van dingen. Die stap heb je al gemaakt. Daarna volgt nog een belangrijke stap, dat je een intentie voor jezelf maakt, over wat je wilt, wat je wilt bereiken. Dat hoeft niet heel lang te zijn maar schrijf het wel op.
Ik weet bijna niet hoe ik het duidelijk op kan schrijven. (Als je er niks mee kunt laat het dan maar langs je heenglijden.)
In iedereen zit een ziel. In jou ook. Soms in ons leven gebeuren er dingen waardoor we het echte kontakt met onze ziel kwijtraken.
Als je wilt kun je het volgende doen, neem rustig tijd voor jezelf. Doe je ogen dicht en probeer kontakt te maken met je ziel. Vraag je ziel of ze je hoort, vraag haar of ze je ziet en hoe ze je ziet. En hoe ze kontakt met je probeert te maken, hoe ze met je praat.
En luister dan stil naar de antwoorden in je hart.
Those dresses and skirts make you look so gloriously girlie, my darlings.
