Psyche
alle pijlers
De biechtstoel
donderdag 16 oktober 2008 om 22:38
Hierbij alweer een gloednieuw biechttopic!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
anoniem_30197 wijzigde dit bericht op 18-12-2009 20:38
Reden: Link aangepast
Reden: Link aangepast
% gewijzigd
woensdag 6 januari 2010 om 10:20
woensdag 6 januari 2010 om 18:24
Ook ik wil graag gebruik maken van het biechttopic...
Op veel manieren loopt mijn leven wel goed en aan de buitenkant is er niet zoveel te zien denk ik.
Relatie, werk - alles OK.
Maar wie kijkt er naar mijn buitenkant? Geen vrienden of vriendinnen, paar kennissen. Kan goed tegen alleen zijn, maar sinds een tijdje is die ene vriendin die er was - er niet meer. En nu is het te.
Loop vast qua motivatie in werk, ben moe, kom niet meer vooruit, stel van alles uit. En hoe meer dat is, hoe groter de faalangst, en hoe groter de faalangst, hoe meer ik vastloop. Misschien is de posting hier wel een schopje vooruit.
Een eigen topic hierover openen vind ik eng, want ben ook bang voor kritiek en ik zit zelf al zo vol schuldgevoel en zelfverwijten.
Maar het zou wel fijn zijn om hier gehoord te worden...
Op veel manieren loopt mijn leven wel goed en aan de buitenkant is er niet zoveel te zien denk ik.
Relatie, werk - alles OK.
Maar wie kijkt er naar mijn buitenkant? Geen vrienden of vriendinnen, paar kennissen. Kan goed tegen alleen zijn, maar sinds een tijdje is die ene vriendin die er was - er niet meer. En nu is het te.
Loop vast qua motivatie in werk, ben moe, kom niet meer vooruit, stel van alles uit. En hoe meer dat is, hoe groter de faalangst, en hoe groter de faalangst, hoe meer ik vastloop. Misschien is de posting hier wel een schopje vooruit.
Een eigen topic hierover openen vind ik eng, want ben ook bang voor kritiek en ik zit zelf al zo vol schuldgevoel en zelfverwijten.
Maar het zou wel fijn zijn om hier gehoord te worden...
donderdag 7 januari 2010 om 09:33
Poeh, even een hoop stress en spanning kwijt, want ik sta even te trillen op mijn benen. Een paar weken geleden tijdens een leuk en gezellig moment onbeschermde seks met mijn ex gehad. Niet handig, stom eigenlijk, maar goed kan gebeuren. als vrienden uit elkaar gegaan. En als vrienden het nog erg leuk met elkaar, te leuk dus. Dat is twee weken geleden. Een dezer dagen, weet niet precies wanneer moet ik ongesteld worden. Kan vandaag zijn of morgen, maar net zo goed overmorgen. Eergisteren en gisteren veel last van kramp in mijn buik. Een vriendin adviseerde me een zwangerschapstest te doen. Deze heb ik gedaan (Kruidvat). Na een paar minuten verscheen vaag streepje. Nog een gedaan, niks te zien. Maar na een half uur of zo, weet niet meer precies. Verscheen op alletwee een duidelijk roze streepje in het testgebied. Wilde ze weggooien en zag het. Die streepjes staan er nog steeds. Dat een test niet kan kloppen, dat geloof ik graag. Maar twee testen en alletwee een duidelijk streepje, ook al is het niet binnen de tijd van 5 of 10 minuten? Ai. Moet mezelf echt even rustig houden geloof ik. Komende dagen maar even afwachten of ik ongesteld moet worden,maar wat een stress en spanning zeg. Verder voel ik me oke. Los van die krampen niks aan de hand. Dus het kan alle kanten op. Straks naar een vriendin die me niet zal veroordelen en die erg nuchter is. Poeh. Moest het echt even kwijt zeg! Ben blij als ik een week verder ben en duidelijkheid heb.
donderdag 7 januari 2010 om 12:32
Vivabiecht van 6 januari 18.24:
Zonder er speciaal een topic voor te moeten openen is er toch maar één ding dat iets aan je stuatie kan veranderen: je zult je zélf open moeten stellen.
Je zegt dat niemand naar je binnenkant kijkt, maar weet je, als jij die binnenkant niet openstelt zal niemand die uit zichzelf zien.
Het klinkt hard en zo bedoel ik het niet; ik probeer alleen te zeggen dat het zo werkt.
Praat je weleens over je gevoel met vrienden of familie? Of doe je eigenlijk steeds of alles goed met je gaat? En als je niet direct de reactie krijgt die je had gewild, durf je dan voor jezelf op te komen? Zo van "ik wil heel graag dat je echt naar me luistert, want ik heb het even hard nodig dat iemand me ziet staan" ?
Je kunt niet van anderen verwachten dat ze haarfijn aanvoelen wat jij nodig hebt. Maar mijn ervaring is dat als jij de stap durft te zetten je hart te openen, dat je niet teleurgesteld zult worden. Zoek een lieve vriendin op, een familielid dat dicht bij je staat en praat eens. Praat eens écht.
En als je dat niet kunt opbrengen is een topic hier een prima begin.
Veroordeeld worden? Waarom zou je veroordeeld worden? Eenzaamheid is een gevoel en ik zou nooit iemand veroordelen om een gevoel.
Zonder er speciaal een topic voor te moeten openen is er toch maar één ding dat iets aan je stuatie kan veranderen: je zult je zélf open moeten stellen.
Je zegt dat niemand naar je binnenkant kijkt, maar weet je, als jij die binnenkant niet openstelt zal niemand die uit zichzelf zien.
Het klinkt hard en zo bedoel ik het niet; ik probeer alleen te zeggen dat het zo werkt.
Praat je weleens over je gevoel met vrienden of familie? Of doe je eigenlijk steeds of alles goed met je gaat? En als je niet direct de reactie krijgt die je had gewild, durf je dan voor jezelf op te komen? Zo van "ik wil heel graag dat je echt naar me luistert, want ik heb het even hard nodig dat iemand me ziet staan" ?
Je kunt niet van anderen verwachten dat ze haarfijn aanvoelen wat jij nodig hebt. Maar mijn ervaring is dat als jij de stap durft te zetten je hart te openen, dat je niet teleurgesteld zult worden. Zoek een lieve vriendin op, een familielid dat dicht bij je staat en praat eens. Praat eens écht.
En als je dat niet kunt opbrengen is een topic hier een prima begin.
Veroordeeld worden? Waarom zou je veroordeeld worden? Eenzaamheid is een gevoel en ik zou nooit iemand veroordelen om een gevoel.
vrijdag 8 januari 2010 om 01:47
Ik biecht op dat ik vooral op deze pijler fysiek misselijk word. Zoveel nonproblemen, ook al weet ik best dat het geen competitie is. Ik heb een maagzweer door alcoholisme, ik heb moeten afkicken van de coke en zit er al jaren doorheen maar ik krijg geen steun. Zelfs het afkicken heb ik alleen gedaan. En dan lees ik dat mensen zich eenzaam en alleen voelen terwijl ze verdulleme een hele vriendengroep hebben en familie en kinderen. Ook al weet ik ook weer dat je je eenzaam kunt voelen in een groep, maar toch, ik leef echt alleen. Tegelijkertijd schaam ik me dood dat ik zo oordeel en straf ik mezelf af door peuken op mijn arm uit te drukken. Ik vecht me kapot om me staande te houden maar studie niet afgerond, geen carriere, maar toch altijd blijven werken hoe graag ik ook dood wilde (en nog). Er is geen man in huis om een bak koffie voor me klaar te maken, er zijn geen liefhebbende ouders of broers of zussen in mijn leven en vrienden heb ik nauwelijks. Ik onderneem vanalles en ik zoek ondanks trotsige gevoelens hulp, maar echt helpen doet het niet. Ik ben jaloers en soms zelfs afgunstig. Vrouwen met een rijke vent die diagnoses lijken te sparen en nog een uitkering ontvangen ook, ik word er echt niet goed van. En maar schreeuwen dat ze niet worden gezien en eens aan zichzelf moeten denken terwijl het de grootste egoisten op aarde zijn. En weer voel ik me kut omdat ik dit type, dit denk, dit voel. Het is alsof vechtende mensen die zichzelf ondanks alle ellende staande proberen te houden empathie niet waard zijn, maar als je opschept over kotsen of snijden of diagnoses dat je dan overal aan alle kanten knuffels krijgt. En dat doet pijn, dat in stilte lijden en je masker maar opzetten omdat mensen je anders niet motten.
vrijdag 8 januari 2010 om 09:28
Voor jou vivabiecht 01.47:
Three little birds, sat on my window.
And they told me I don't need to worry.
Summer came like cinnamon
So sweet,
Little girls double-dutch on the concrete.
Maybe sometimes, we've got it wrong, but it's alright
The more things seem to change, the more they stay the same
Oh, don't you hesitate.
Girl, put your records on, tell me your favourite song
You go ahead, let your hair down
Sapphire and faded jeans, I hope you get your dreams,
Just go ahead, let your hair down.
You're gonna find yourself somewhere, somehow.
Blue as the sky, sunburnt and lonely,
Sipping tea in the bar by the roadside,
(just relax, just relax)
Don't you let those other boys fool you,
Got to love that afro hair do.
Maybe sometimes, we feel afraid, but it's alright
The more you stay the same, the more they seem to change.
Don't you think it's strange?
Girl, put your records on, tell me your favourite song
You go ahead, let your hair down
Sapphire and faded jeans, I hope you get your dreams,
Just go ahead, let your hair down.
You're gonna find yourself somewhere, somehow.
'Twas more than I could take, pity for pity's sake
Some nights kept me awake, I thought that I was stronger
When you gonna realise, that you don't even have to try any longer?
Do what you want to.
Girl, put your records on, tell me your favourite song
You go ahead, let your hair down
Sapphire and faded jeans, I hope you get your dreams,
Just go ahead, let your hair down.
Girl, put your records on, tell me your favourite song
You go ahead, let your hair down
Sapphire and faded jeans, I hope you get your dreams,
Just go ahead, let your hair down.
Ik hoop dat het jou de kracht geeft die je nodig heb.
Three little birds, sat on my window.
And they told me I don't need to worry.
Summer came like cinnamon
So sweet,
Little girls double-dutch on the concrete.
Maybe sometimes, we've got it wrong, but it's alright
The more things seem to change, the more they stay the same
Oh, don't you hesitate.
Girl, put your records on, tell me your favourite song
You go ahead, let your hair down
Sapphire and faded jeans, I hope you get your dreams,
Just go ahead, let your hair down.
You're gonna find yourself somewhere, somehow.
Blue as the sky, sunburnt and lonely,
Sipping tea in the bar by the roadside,
(just relax, just relax)
Don't you let those other boys fool you,
Got to love that afro hair do.
Maybe sometimes, we feel afraid, but it's alright
The more you stay the same, the more they seem to change.
Don't you think it's strange?
Girl, put your records on, tell me your favourite song
You go ahead, let your hair down
Sapphire and faded jeans, I hope you get your dreams,
Just go ahead, let your hair down.
You're gonna find yourself somewhere, somehow.
'Twas more than I could take, pity for pity's sake
Some nights kept me awake, I thought that I was stronger
When you gonna realise, that you don't even have to try any longer?
Do what you want to.
Girl, put your records on, tell me your favourite song
You go ahead, let your hair down
Sapphire and faded jeans, I hope you get your dreams,
Just go ahead, let your hair down.
Girl, put your records on, tell me your favourite song
You go ahead, let your hair down
Sapphire and faded jeans, I hope you get your dreams,
Just go ahead, let your hair down.
Ik hoop dat het jou de kracht geeft die je nodig heb.
vrijdag 8 januari 2010 om 14:44
Ik ben al tijden opzoek naar een goeie coach die me kan helpen met mijn choas en onzekerheid maar ik kan er geen vinden. Ik durf het ook niet te vragen hier want dan krijgen we weer discussies over hoogbegaafdheid, autisme, ADHD enzo. Ik wil gewoon een naam van iemand die van alles verstand heeft ipv doet alsof zoals het riagg.
Ik wil nu eindelijk wel een beetje functioneren zonder me binnen 2 weken weer te gaan vervelen en zonder de stress die het leven nu met zich mee brengt.
Ik wil nu eindelijk wel een beetje functioneren zonder me binnen 2 weken weer te gaan vervelen en zonder de stress die het leven nu met zich mee brengt.
vrijdag 8 januari 2010 om 14:52
quote:Vivabiecht schreef op 08 januari 2010 @ 14:44:
Ik ben al tijden opzoek naar een goeie coach die me kan helpen met mijn choas en onzekerheid maar ik kan er geen vinden. Ik durf het ook niet te vragen hier want dan krijgen we weer discussies over hoogbegaafdheid, autisme, ADHD enzo. Ik wil gewoon een naam van iemand die van alles verstand heeft ipv doet alsof zoals het riagg.
Ik wil nu eindelijk wel een beetje functioneren zonder me binnen 2 weken weer te gaan vervelen en zonder de stress die het leven nu met zich mee brengt.
Wat naar voor je.... kun/wil je je problemen omschrijven? Er is hier vast iemand die iets voor je kan betekenen. Als is het maar een luisterend oor of een hart onder de riem!
Ik ben geen specialist, heb niet bijster hoog gestudeerd, maar ben gewoon mens en vooral ervaringsdeskundig! Daar waar ik kan helpen wil ik het doen....
Ik ben al tijden opzoek naar een goeie coach die me kan helpen met mijn choas en onzekerheid maar ik kan er geen vinden. Ik durf het ook niet te vragen hier want dan krijgen we weer discussies over hoogbegaafdheid, autisme, ADHD enzo. Ik wil gewoon een naam van iemand die van alles verstand heeft ipv doet alsof zoals het riagg.
Ik wil nu eindelijk wel een beetje functioneren zonder me binnen 2 weken weer te gaan vervelen en zonder de stress die het leven nu met zich mee brengt.
Wat naar voor je.... kun/wil je je problemen omschrijven? Er is hier vast iemand die iets voor je kan betekenen. Als is het maar een luisterend oor of een hart onder de riem!
Ik ben geen specialist, heb niet bijster hoog gestudeerd, maar ben gewoon mens en vooral ervaringsdeskundig! Daar waar ik kan helpen wil ik het doen....
vrijdag 8 januari 2010 om 15:20
quote:Bergje65 schreef op 08 januari 2010 @ 14:52:
[...]
Wat naar voor je.... kun/wil je je problemen omschrijven? Er is hier vast iemand die iets voor je kan betekenen. Als is het maar een luisterend oor of een hart onder de riem!
Ik ben geen specialist, heb niet bijster hoog gestudeerd, maar ben gewoon mens en vooral ervaringsdeskundig! Daar waar ik kan helpen wil ik het doen....
Dank je
Ik baal gewoon van de diagnose die ik nu heb,
van de slechte begeleiding van het riagg die me alleen maar dingen veteld die ik al 100 keer geprobeert heb,
dat ik mijn begeleider dom vind (aardig mens hoor maar kijkt niet door me heen),
dat ik voel dat ik weer naar een dip aan het afgijden ben,
dat het riagg niet in ziet dat ik wel 'sociaal' kan zijn maar dat ik het 'afgeleerd' heb omdat he me pijn deed,
dat ik me na het laatste consult alleen maar slechter ben gaan voelen,
dat ze niets doen met mijn vraag om een second opinion,
dat ik zo stom ben geweest om weer naar het riagg te gaan.
Ik wil gewoon hulp van iemand die MIJ ziet ipv de toneel voorstelling die ik meestal opvoer.
[...]
Wat naar voor je.... kun/wil je je problemen omschrijven? Er is hier vast iemand die iets voor je kan betekenen. Als is het maar een luisterend oor of een hart onder de riem!
Ik ben geen specialist, heb niet bijster hoog gestudeerd, maar ben gewoon mens en vooral ervaringsdeskundig! Daar waar ik kan helpen wil ik het doen....
Dank je
Ik baal gewoon van de diagnose die ik nu heb,
van de slechte begeleiding van het riagg die me alleen maar dingen veteld die ik al 100 keer geprobeert heb,
dat ik mijn begeleider dom vind (aardig mens hoor maar kijkt niet door me heen),
dat ik voel dat ik weer naar een dip aan het afgijden ben,
dat het riagg niet in ziet dat ik wel 'sociaal' kan zijn maar dat ik het 'afgeleerd' heb omdat he me pijn deed,
dat ik me na het laatste consult alleen maar slechter ben gaan voelen,
dat ze niets doen met mijn vraag om een second opinion,
dat ik zo stom ben geweest om weer naar het riagg te gaan.
Ik wil gewoon hulp van iemand die MIJ ziet ipv de toneel voorstelling die ik meestal opvoer.
vrijdag 8 januari 2010 om 17:20
vrijdag 8 januari 2010 om 19:32
quote:Vivabiecht schreef op 08 januari 2010 @ 15:20:
[...]
Ik wil gewoon hulp van iemand die MIJ ziet ipv de toneel voorstelling die ik meestal opvoer.En je voert die toneelvoorstelling op, omdat........? (Ik neem aan dat je wel geholpen wilt worden namelijk, dus anderen moedwillig voor de gek houden lijkt mij niet De Weg).
[...]
Ik wil gewoon hulp van iemand die MIJ ziet ipv de toneel voorstelling die ik meestal opvoer.En je voert die toneelvoorstelling op, omdat........? (Ik neem aan dat je wel geholpen wilt worden namelijk, dus anderen moedwillig voor de gek houden lijkt mij niet De Weg).
vrijdag 8 januari 2010 om 19:43
quote:Vivabiecht schreef op 08 januari 2010 @ 01:47:
Ik biecht op dat ik vooral op deze pijler fysiek misselijk word. Zoveel nonproblemen, ook al weet ik best dat het geen competitie is. Ik heb een maagzweer door alcoholisme, ik heb moeten afkicken van de coke en zit er al jaren doorheen maar ik krijg geen steun. Zelfs het afkicken heb ik alleen gedaan. En dan lees ik dat mensen zich eenzaam en alleen voelen terwijl ze verdulleme een hele vriendengroep hebben en familie en kinderen. Ook al weet ik ook weer dat je je eenzaam kunt voelen in een groep, maar toch, ik leef echt alleen. Tegelijkertijd schaam ik me dood dat ik zo oordeel en straf ik mezelf af door peuken op mijn arm uit te drukken. Ik vecht me kapot om me staande te houden maar studie niet afgerond, geen carriere, maar toch altijd blijven werken hoe graag ik ook dood wilde (en nog). Er is geen man in huis om een bak koffie voor me klaar te maken, er zijn geen liefhebbende ouders of broers of zussen in mijn leven en vrienden heb ik nauwelijks. Ik onderneem vanalles en ik zoek ondanks trotsige gevoelens hulp, maar echt helpen doet het niet. Ik ben jaloers en soms zelfs afgunstig. Vrouwen met een rijke vent die diagnoses lijken te sparen en nog een uitkering ontvangen ook, ik word er echt niet goed van. En maar schreeuwen dat ze niet worden gezien en eens aan zichzelf moeten denken terwijl het de grootste egoisten op aarde zijn. En weer voel ik me kut omdat ik dit type, dit denk, dit voel. Het is alsof vechtende mensen die zichzelf ondanks alle ellende staande proberen te houden empathie niet waard zijn, maar als je opschept over kotsen of snijden of diagnoses dat je dan overal aan alle kanten knuffels krijgt. En dat doet pijn, dat in stilte lijden en je masker maar opzetten omdat mensen je anders niet motten.
Allereerst knap dat je van al je verslavingen bent afgekomen, ik kan me alleen maar voorstellen wat een kracht je daarvoor nodig moet hebben.
Het tweede wat ik dacht toen ik je bericht las, was dat ik ergens je gevoel wel begrijp maar:
1) als iemand iets ervaart als een probleeem dan is het dat voor diegene ook
2) voor jou als persoon heeft het totaal geen zin om je te vergelijken met anderen, je problemen niet, niets niet. Het enige wat belangrijk voor jou zou moeten zijn, is jouw leven. Niet wat anderen doen of laten, of wat een probleem is voor hen of niet.
Jij omschrijft in je post dat het een probleem is dat je geen opleiding hebt een geen carriere. Probeer daar dan een oplossing voor te zoeken. Misschien zijn er daar wel subsidies voor bijvoorbeeld, of kun je een werk-leertraject in. Daarnaast schrijf je dat je je zo schaamt voor jezelf dat je sigaretten uitdrukt in je arm. Misschien is het een oplossing eens naar de huisarts te gaan en je probleem voor te leggen, misschien kan hij je helpen beter met deze frustraties om te gaan.
Lieve vivabiecht, nogmaals, respect voor jou dat je de kracht hebt gevonden uit je situatie te komen, ik hoop voor jou dat je ook de kracht vind om van je frustraties af te komen. Jij bent dat waard.
Ik biecht op dat ik vooral op deze pijler fysiek misselijk word. Zoveel nonproblemen, ook al weet ik best dat het geen competitie is. Ik heb een maagzweer door alcoholisme, ik heb moeten afkicken van de coke en zit er al jaren doorheen maar ik krijg geen steun. Zelfs het afkicken heb ik alleen gedaan. En dan lees ik dat mensen zich eenzaam en alleen voelen terwijl ze verdulleme een hele vriendengroep hebben en familie en kinderen. Ook al weet ik ook weer dat je je eenzaam kunt voelen in een groep, maar toch, ik leef echt alleen. Tegelijkertijd schaam ik me dood dat ik zo oordeel en straf ik mezelf af door peuken op mijn arm uit te drukken. Ik vecht me kapot om me staande te houden maar studie niet afgerond, geen carriere, maar toch altijd blijven werken hoe graag ik ook dood wilde (en nog). Er is geen man in huis om een bak koffie voor me klaar te maken, er zijn geen liefhebbende ouders of broers of zussen in mijn leven en vrienden heb ik nauwelijks. Ik onderneem vanalles en ik zoek ondanks trotsige gevoelens hulp, maar echt helpen doet het niet. Ik ben jaloers en soms zelfs afgunstig. Vrouwen met een rijke vent die diagnoses lijken te sparen en nog een uitkering ontvangen ook, ik word er echt niet goed van. En maar schreeuwen dat ze niet worden gezien en eens aan zichzelf moeten denken terwijl het de grootste egoisten op aarde zijn. En weer voel ik me kut omdat ik dit type, dit denk, dit voel. Het is alsof vechtende mensen die zichzelf ondanks alle ellende staande proberen te houden empathie niet waard zijn, maar als je opschept over kotsen of snijden of diagnoses dat je dan overal aan alle kanten knuffels krijgt. En dat doet pijn, dat in stilte lijden en je masker maar opzetten omdat mensen je anders niet motten.
Allereerst knap dat je van al je verslavingen bent afgekomen, ik kan me alleen maar voorstellen wat een kracht je daarvoor nodig moet hebben.
Het tweede wat ik dacht toen ik je bericht las, was dat ik ergens je gevoel wel begrijp maar:
1) als iemand iets ervaart als een probleeem dan is het dat voor diegene ook
2) voor jou als persoon heeft het totaal geen zin om je te vergelijken met anderen, je problemen niet, niets niet. Het enige wat belangrijk voor jou zou moeten zijn, is jouw leven. Niet wat anderen doen of laten, of wat een probleem is voor hen of niet.
Jij omschrijft in je post dat het een probleem is dat je geen opleiding hebt een geen carriere. Probeer daar dan een oplossing voor te zoeken. Misschien zijn er daar wel subsidies voor bijvoorbeeld, of kun je een werk-leertraject in. Daarnaast schrijf je dat je je zo schaamt voor jezelf dat je sigaretten uitdrukt in je arm. Misschien is het een oplossing eens naar de huisarts te gaan en je probleem voor te leggen, misschien kan hij je helpen beter met deze frustraties om te gaan.
Lieve vivabiecht, nogmaals, respect voor jou dat je de kracht hebt gevonden uit je situatie te komen, ik hoop voor jou dat je ook de kracht vind om van je frustraties af te komen. Jij bent dat waard.
zaterdag 9 januari 2010 om 18:31
Vivabiecht 08 January 2010 @ 01:47
Met alle respect, ik neem aan dat je destijds toch zelf gekozen hebt voor die alcohol en drugs? Waarom zou iemand die omringd is door familie en vrienden dan niet alsnog een onfortuinlijker leven(sloop) kunnen hebben dan jij? Staar je niet blind op het (schijnbare) geluk/ongeluk van anderen, maar focus je op wat je zelf hebt bereikt of bereiken kan. Enne, mensen die kicken op zielig doen, maar dat niet zijn, zul je altijd tegenkomen. Laat ze zeuren. Don't become one of them...
Met alle respect, ik neem aan dat je destijds toch zelf gekozen hebt voor die alcohol en drugs? Waarom zou iemand die omringd is door familie en vrienden dan niet alsnog een onfortuinlijker leven(sloop) kunnen hebben dan jij? Staar je niet blind op het (schijnbare) geluk/ongeluk van anderen, maar focus je op wat je zelf hebt bereikt of bereiken kan. Enne, mensen die kicken op zielig doen, maar dat niet zijn, zul je altijd tegenkomen. Laat ze zeuren. Don't become one of them...
zaterdag 9 januari 2010 om 21:03
Bedankt voor de reacties. Ik ben Vivabiecht van 8 januari 01.47.
Ligeia, natuurlijk kies je altijd zelf voor verslavingen. Dat is ook weer zo'n rottig iets in mijn hoofd, ik kan niemand de schuld geven. Weer een reden mezelf te haten. En ja ik zal vast last hebben van 'gras is groener aan de overkant.' 't Is heel dubbel en schizo, dat ik er een beetje gek van word. Ik heb al hulp en sta alweer op een wachtlijst, ik vecht. En daar zit ergens een pijnpunt, aan de buitenkant zie je niets, ik wil niemand belasten met de dingen die ik zelf heb veroorzaakt (wel gedaan, schaam me dan altijd zo en voel me zo schuldig en dom). Mensen die klagen krijgen wel aandacht, en ook al wil ik geen klagertje zijn en negateive aandacht krijgen, toch mis ik de warmte wel. Ja ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, dat is dat warrige in mijn hoofd. Ik durf ook nooit eens trots op mijzelf te zijn, altijd bang dat ik verval in zaken. Afkicken van coke is heel lastig, heb ik ook zonder hulp gedaan, ik mag trots zijn maar toch ben ik het niet. En die alcohol nouja ik kan er nog niet altijd goed van af blijven. Je hebt gelijk met 'don't become one of them' en dan ben ik meteen bang dat ik het nu al ben omdat ik hier heb gebiecht. Ik verlang naar rust en regelmaat en hoop dat te vinden, het heeft lang geduurd voordat ik inzag dat ik dat echt niet alleen voor elkaar kan krijgen. Maar weer die schaamte toch. Dat dubbele, word er gek van!
Je hebt wel gelijk Keranet hoor, maar soms zit ik uren te luisteren naar problemen van anderen, vrij futiel, met mij arm bedekt want sja peuken. Tegelijkertijd weet ik dat het geen competitie is en dat ik misschien beter zelf dingen moet aangeven, maar ik wil liever de leuke S. zijn ipv de S. met problemen. Misschien kan ik daar een evenwicht in vinden. En alsnog mijn studie (want heb ooit wel gestudeerd) afmaken.
Voor de rest voel ik me in meeschrijfgroepjes (zag iets over alcohol) niet thuis, dus daar ga ik niet aan mee doen. Maar elke dag is het een gevecht geen alcohol te drinken en ik weet dat ik mezelf dood kan drinken omdat ik al een maagbloeding heb waar voor ik behandeld ga worden binnenkort. Misschien niet enkel door de drank maar ik ben maar een klei opdondertje en dan is een liter wijn per dag gewoon niet goed.
Bedankt voor het lezen en reageren, al schaam ik me toch (en dit is geen beschuldiging naar jullie hey).
Ligeia, natuurlijk kies je altijd zelf voor verslavingen. Dat is ook weer zo'n rottig iets in mijn hoofd, ik kan niemand de schuld geven. Weer een reden mezelf te haten. En ja ik zal vast last hebben van 'gras is groener aan de overkant.' 't Is heel dubbel en schizo, dat ik er een beetje gek van word. Ik heb al hulp en sta alweer op een wachtlijst, ik vecht. En daar zit ergens een pijnpunt, aan de buitenkant zie je niets, ik wil niemand belasten met de dingen die ik zelf heb veroorzaakt (wel gedaan, schaam me dan altijd zo en voel me zo schuldig en dom). Mensen die klagen krijgen wel aandacht, en ook al wil ik geen klagertje zijn en negateive aandacht krijgen, toch mis ik de warmte wel. Ja ik weet niet hoe ik het moet uitleggen, dat is dat warrige in mijn hoofd. Ik durf ook nooit eens trots op mijzelf te zijn, altijd bang dat ik verval in zaken. Afkicken van coke is heel lastig, heb ik ook zonder hulp gedaan, ik mag trots zijn maar toch ben ik het niet. En die alcohol nouja ik kan er nog niet altijd goed van af blijven. Je hebt gelijk met 'don't become one of them' en dan ben ik meteen bang dat ik het nu al ben omdat ik hier heb gebiecht. Ik verlang naar rust en regelmaat en hoop dat te vinden, het heeft lang geduurd voordat ik inzag dat ik dat echt niet alleen voor elkaar kan krijgen. Maar weer die schaamte toch. Dat dubbele, word er gek van!
Je hebt wel gelijk Keranet hoor, maar soms zit ik uren te luisteren naar problemen van anderen, vrij futiel, met mij arm bedekt want sja peuken. Tegelijkertijd weet ik dat het geen competitie is en dat ik misschien beter zelf dingen moet aangeven, maar ik wil liever de leuke S. zijn ipv de S. met problemen. Misschien kan ik daar een evenwicht in vinden. En alsnog mijn studie (want heb ooit wel gestudeerd) afmaken.
Voor de rest voel ik me in meeschrijfgroepjes (zag iets over alcohol) niet thuis, dus daar ga ik niet aan mee doen. Maar elke dag is het een gevecht geen alcohol te drinken en ik weet dat ik mezelf dood kan drinken omdat ik al een maagbloeding heb waar voor ik behandeld ga worden binnenkort. Misschien niet enkel door de drank maar ik ben maar een klei opdondertje en dan is een liter wijn per dag gewoon niet goed.
Bedankt voor het lezen en reageren, al schaam ik me toch (en dit is geen beschuldiging naar jullie hey).
zondag 10 januari 2010 om 12:45
Vivabiecht van 09-01 12.03: waarom ben je zo verschrikkelijk hard voor jezelf? Aangeven dat je het moeilijk hebt maakt je geen klager of een 'negatieve aandachtvrager', het maakt je menselijk. En het is toch veel menselijker om de leuke én de S met problemen te laten zien, om compleet jezelf te zijn? Makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet het, maar probeer niet te hard te zijn, echt niet. Kan je niet een eigen topic openen zodat je daar ook andere kanten van jezelf kan laten zien?
zondag 10 januari 2010 om 17:34
Wat heb jij mijn leven verziekt, man die mijn vader was. En je verziekt het tot nu toe, terwijl je al 30 jaar dood bent. Ik ben getrouwd, maar ik lijd ontzettend onder allerlei triggers die mij nog steeds aan het misbruik doen denken. Hoe kon je gvd een klein kind zo bang maken en zo te pakken nemen. Wat ben jij een vieze vuile gore klootzak. Ik ben nog steeds bang. Ik word eindelijk laaiend boos om wat je deed en om de voortdurende angst die ik voel omdat ik er door vanalles en nog wat steeds aan herinnerd word. Eindelijk boos, maar ook zo ontzettend verdrietig. Hoe kan ik aan iemand met woorden uitleggen hoe mijn leven als klein kind eruit zag, hoe bang ik was, en hoe niemand, maar ook niemand, iets zag, merkte of hoorde?
Hoe kan ik iets vertellen over de pijn en angst die ik voel?
Ik haat je om wat je deed.
Je was de titel vader niet waard.
Ik huil om het kleine meisje wat geen vader had, en geen moeder. Oh ja, wel in de biologische zin. Maar meer ook niet.
En ik mis een vader, ik mis een moeder.
Ik verlang naar bescherming en troost.
Ik wil huilen als een kind om alles wat mij is aangedaan. Ik wil niet meer steeds zo sterk zijn, ik kan het bijna niet meer verdragen.
Vandaag voel ik me zo slecht, zo vies, zo klein en zo machteloos. Ik haat hem. Ik haat mezelf. En ik moet mezelf niet haten, want ik kon er niets aan doen.
Hoe kan ik iets vertellen over de pijn en angst die ik voel?
Ik haat je om wat je deed.
Je was de titel vader niet waard.
Ik huil om het kleine meisje wat geen vader had, en geen moeder. Oh ja, wel in de biologische zin. Maar meer ook niet.
En ik mis een vader, ik mis een moeder.
Ik verlang naar bescherming en troost.
Ik wil huilen als een kind om alles wat mij is aangedaan. Ik wil niet meer steeds zo sterk zijn, ik kan het bijna niet meer verdragen.
Vandaag voel ik me zo slecht, zo vies, zo klein en zo machteloos. Ik haat hem. Ik haat mezelf. En ik moet mezelf niet haten, want ik kon er niets aan doen.
zondag 10 januari 2010 om 17:50
quote:Vivabiecht schreef op 10 januari 2010 @ 17:34:
Ik haat mezelf. En ik moet mezelf niet haten, want ik kon er niets aan doen.
Wat ben ik blij met de laatste zin die je neerzet. En wat ben je hard aan het werk! Laat de boosheid maar komen, die geeft je kracht. En die kracht zorgt ervoor dat je hier doorheen komt!
Go for it, lieve vivabiecht!
Ik haat mezelf. En ik moet mezelf niet haten, want ik kon er niets aan doen.
Wat ben ik blij met de laatste zin die je neerzet. En wat ben je hard aan het werk! Laat de boosheid maar komen, die geeft je kracht. En die kracht zorgt ervoor dat je hier doorheen komt!
Go for it, lieve vivabiecht!
