Psyche
alle pijlers
De biechtstoel
donderdag 16 oktober 2008 om 22:38
Hierbij alweer een gloednieuw biechttopic!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
Om het biechtaccount goed te laten werken, gelden de volgende regels:
- het account is van iedereen, dus je mag geen wachtwoorden of avatars wijzigen. Dit is alleen voorbehouden aan Angels.
- het account mag alleen gebruikt worden op dit biechttopic. Mocht het toch ergens anders bewust gebruikt worden, dan volgt een officiële waarschuwing.
- je biecht mag niet over forummers of topics op het Viva forum gaan. Gebeurt dat wel dan volgen er maatregelen!
- je mag geen postings van anderen die onder Vivabiecht hebben gepost aanpassen of verwijderen
- postings die echt niet door de beugel kunnen, zoals een
zelfmoordaankondiging, postings over illegale activiteiten of het enorm afzeiken van een medeforummer, zullen wel worden
gecontroleerd op IP adres en eventueel Nick. Voor de rest blijven postings volledig anoniem.
- je mag onder je eigen nick biechten, maar alleen serieus en niet met off-topic berichten vermomd als biecht.
- het is niet de bedoeling dat er wordt gereageerd op een biecht. Niettemin kan een posting een forummer soms aangrijpen of kan iemand in staat zijn hulp te bieden. In dat geval willen we wel eens een oogje dicht knijpen bij nette korte reacties waar geen discussie uit ontstaat.
- off-topic geklets kan in het topic op Overige dat over het biechtforum gaat:
Discussie over de biechtstoel, ook kun je in dit topic verder praten over de biechts.
- wij kunnen de regels op elk moment aanpassen als blijkt dat ze niet het gewenste effect hebben.
Het account:
Nick: Vivabiecht
Wachtwoord: password
Succes, enneh, hou het leuk!
anoniem_30197 wijzigde dit bericht op 18-12-2009 20:38
Reden: Link aangepast
Reden: Link aangepast
% gewijzigd
zaterdag 16 januari 2010 om 19:34
zaterdag 16 januari 2010 om 19:37
quote:Vivabiecht schreef op 16 januari 2010 @ 19:34:
Ik biecht op dat ik me ondergeschikt voel aan vrouwen die mooier zijn dan ik ben. Ik worstel al verschrikkelijk met mijn gewicht vanaf mijn negende en kan de knop niet omzetten. Ik vind het soms een wonder dat ik zo veel vrienden heb of dat mensen me uberhaupt mogen, ondanks mijn gewicht.
Wat naar voor je...
Welke knop kun je niet omzetten?
Die van het jezelf accepteren of die van het werken aan een dunner lijf?
Ik biecht op dat ik me ondergeschikt voel aan vrouwen die mooier zijn dan ik ben. Ik worstel al verschrikkelijk met mijn gewicht vanaf mijn negende en kan de knop niet omzetten. Ik vind het soms een wonder dat ik zo veel vrienden heb of dat mensen me uberhaupt mogen, ondanks mijn gewicht.
Wat naar voor je...
Welke knop kun je niet omzetten?
Die van het jezelf accepteren of die van het werken aan een dunner lijf?
zaterdag 16 januari 2010 om 19:43
Eigenlijk beide. Ik wil voor mezelf een ander lijf omdat ik me niet prettig voel in deze. Maar tegelijkertijd wil ik niet dat mijn uiterlijk mijn levensgeluk zo erg bepaald. Ik vind mezelf echt belachelijk dat ik deze denkbeelden er op na houd want andersom beoordeel ik persoonlijkheden niet op hun uiterlijk.
Ik heb ook het gevoel dat ik niet meedraai in de 'samenleving' omdat ik niet in het beeld pas van iemand van mijn leeftijd.
Ik heb ook het gevoel dat ik niet meedraai in de 'samenleving' omdat ik niet in het beeld pas van iemand van mijn leeftijd.
zaterdag 16 januari 2010 om 19:57
Vivabiecht 19.43, ik begrijp je helemaal. Heb dat ook heel sterk, dat ik me onderschikt voel (en soms zelfs maak) aan mooiere vrouwen. Heb vaak het idee dat ik niet expressief mag zijn of me niet mag uiten. Dat iedereen dan zal denken: lelijkerd, houd jij je nou maar op de achtergrond en maak je geen illusies.
Ik kan soms geen kant op met de woede die ik erdoor kan voelen. Wil graag leven, bestaan, meemaken, maar ik voel me een persoon aan de zijlijn. Een persoon die kan toekijken, maar niet kan deelnemen.
Vaak hoor je dat het om uitstraling gaat, maar ik heb geen flauw idee hoe ik die kan verwerven. Ik droom elke dag van de grote metamorfose waarna ik eindelijk goed genoeg ben en trots op mezelf kan zijn.
Ik kan soms geen kant op met de woede die ik erdoor kan voelen. Wil graag leven, bestaan, meemaken, maar ik voel me een persoon aan de zijlijn. Een persoon die kan toekijken, maar niet kan deelnemen.
Vaak hoor je dat het om uitstraling gaat, maar ik heb geen flauw idee hoe ik die kan verwerven. Ik droom elke dag van de grote metamorfose waarna ik eindelijk goed genoeg ben en trots op mezelf kan zijn.
zaterdag 16 januari 2010 om 20:05
quote:Vivabiecht schreef op 16 januari 2010 @ 19:57:
Vivabiecht 19.43, ik begrijp je helemaal. Heb dat ook heel sterk, dat ik me onderschikt voel (en soms zelfs maak) aan mooiere vrouwen. Heb vaak het idee dat ik niet expressief mag zijn of me niet mag uiten. Dat iedereen dan zal denken: lelijkerd, houd jij je nou maar op de achtergrond en maak je geen illusies.
Ik kan soms geen kant op met de woede die ik erdoor kan voelen. Wil graag leven, bestaan, meemaken, maar ik voel me een persoon aan de zijlijn. Een persoon die kan toekijken, maar niet kan deelnemen.
Vaak hoor je dat het om uitstraling gaat, maar ik heb geen flauw idee hoe ik die kan verwerven. Ik droom elke dag van de grote metamorfose waarna ik eindelijk goed genoeg ben en trots op mezelf kan zijn.
Is dat zo of zit dat tussen je oren?
Ik ben bijvoorbeeld actrice en ik ben dik. Men zal mij niet snel vragen voor de rol van 'lekker stuk' in een film en ik hoef ook niet in bikini door de branding te rennen in slow motion maar ik heb helemaal niet het gevoel dat ik me niet mag uiten en niet expressief mag zijn.
Jij bent boos schrijf je. Wat zonde.
Boos op jezelf en de buitenwereld is zo'n nutteloze woede. Wat brengt het je? Waarschijnlijk alleen nog maar meer woede en frustratie.
Denk je dat je veel gelukkig zult zijn als je dun(ner) bent?
Ik ben ook (heel) dun geweest en ik ben nu dik en gelukkiger dan ooit. Niet dat ik reclame wil maken voor dik zijn, ik ben aan het proberen de boel weer wat meer in model te krijgen maar ik ben wél happy, met mezelf ook en met mijn leven. Dik of dun zijn heeft daar maar deels mee te maken heb ik gemerkt. Ben je niet dik meer dan zijn er wel weer andere dingen waar je je kwaad om kunt maken.
Dik zijn zit tussen je oren heeft men in Maastricht onderzocht. Dikke mensen zouden in therapie moeten gaan. Heb je dat al eens geprobeerd?
Vivabiecht 19.43, ik begrijp je helemaal. Heb dat ook heel sterk, dat ik me onderschikt voel (en soms zelfs maak) aan mooiere vrouwen. Heb vaak het idee dat ik niet expressief mag zijn of me niet mag uiten. Dat iedereen dan zal denken: lelijkerd, houd jij je nou maar op de achtergrond en maak je geen illusies.
Ik kan soms geen kant op met de woede die ik erdoor kan voelen. Wil graag leven, bestaan, meemaken, maar ik voel me een persoon aan de zijlijn. Een persoon die kan toekijken, maar niet kan deelnemen.
Vaak hoor je dat het om uitstraling gaat, maar ik heb geen flauw idee hoe ik die kan verwerven. Ik droom elke dag van de grote metamorfose waarna ik eindelijk goed genoeg ben en trots op mezelf kan zijn.
Is dat zo of zit dat tussen je oren?
Ik ben bijvoorbeeld actrice en ik ben dik. Men zal mij niet snel vragen voor de rol van 'lekker stuk' in een film en ik hoef ook niet in bikini door de branding te rennen in slow motion maar ik heb helemaal niet het gevoel dat ik me niet mag uiten en niet expressief mag zijn.
Jij bent boos schrijf je. Wat zonde.
Boos op jezelf en de buitenwereld is zo'n nutteloze woede. Wat brengt het je? Waarschijnlijk alleen nog maar meer woede en frustratie.
Denk je dat je veel gelukkig zult zijn als je dun(ner) bent?
Ik ben ook (heel) dun geweest en ik ben nu dik en gelukkiger dan ooit. Niet dat ik reclame wil maken voor dik zijn, ik ben aan het proberen de boel weer wat meer in model te krijgen maar ik ben wél happy, met mezelf ook en met mijn leven. Dik of dun zijn heeft daar maar deels mee te maken heb ik gemerkt. Ben je niet dik meer dan zijn er wel weer andere dingen waar je je kwaad om kunt maken.
Dik zijn zit tussen je oren heeft men in Maastricht onderzocht. Dikke mensen zouden in therapie moeten gaan. Heb je dat al eens geprobeerd?
zaterdag 16 januari 2010 om 20:15
Hier Vivabiecht 19.57. Ken het allebei, te zwaar zijn en te licht. Als ik te licht was, was ik explosiever, alsof alles wat ik wegeet emotionele uitbarstingen dempt. Wat er minder was in slanke of magere tijden was de schaamte. In elk geval kon niemand me op mijn gewicht pakken.
Ik ben ontzettend gevoelig op lelijke opmerkingen over overgewicht, welk gewicht ik zelf ook heb. Daar ga ik enorm van over de rooie. En zoals de Vivabiecht voor mij: zelf kijk ik helemaal niet zo kritisch naar anderen. Vind veel mensen mooi in alle maten.
Die woede is, zoals je zegt, totaal niet constructief. Is een mengeling van jaloezie op vrouwen die mooi gevonden worden of veel bevestiging krijgen en kwaadheid op mezelf dat ik dat voel. En wanhoop, omdat dat lelijk voelen zo vreselijk is.
Soms kan ik het het beste maar zo laten. Als ik heel boos ben, ga ik uren wandelen. Dat kalmeert enigszins. En ik weet dat het in vlagen gaat, soms heb ik er zo veel last van dat het alles beheerst, maar het wordt altijd weer wat minder.
Ik ben ontzettend gevoelig op lelijke opmerkingen over overgewicht, welk gewicht ik zelf ook heb. Daar ga ik enorm van over de rooie. En zoals de Vivabiecht voor mij: zelf kijk ik helemaal niet zo kritisch naar anderen. Vind veel mensen mooi in alle maten.
Die woede is, zoals je zegt, totaal niet constructief. Is een mengeling van jaloezie op vrouwen die mooi gevonden worden of veel bevestiging krijgen en kwaadheid op mezelf dat ik dat voel. En wanhoop, omdat dat lelijk voelen zo vreselijk is.
Soms kan ik het het beste maar zo laten. Als ik heel boos ben, ga ik uren wandelen. Dat kalmeert enigszins. En ik weet dat het in vlagen gaat, soms heb ik er zo veel last van dat het alles beheerst, maar het wordt altijd weer wat minder.
zaterdag 16 januari 2010 om 20:31
Goh, ik vind het echt heel rot wat jullie schrijven.
Geen idee of jullie allemaal verschillende posters zijn natuurlijk (zal wel) maar ik zou jullie wel wat hoop willen geven.
Ik vraag me alleen af hoe. Met boos zijn op jezelf en de wereld bereik je niks en dat is een waarheid als een koe.
Die boosheid kun je dan beter omzetten in iets positiefs.
Ik wil best meedenken met jullie, dat kan anoniem.
Ik hoor het wel.
eleonora-vandebeo@live.nl
Geen idee of jullie allemaal verschillende posters zijn natuurlijk (zal wel) maar ik zou jullie wel wat hoop willen geven.
Ik vraag me alleen af hoe. Met boos zijn op jezelf en de wereld bereik je niks en dat is een waarheid als een koe.
Die boosheid kun je dan beter omzetten in iets positiefs.
Ik wil best meedenken met jullie, dat kan anoniem.
Ik hoor het wel.
eleonora-vandebeo@live.nl
zaterdag 16 januari 2010 om 20:34
(ik ben vivabiecht 19.43)
Ik ben een tijd in therapie geweest maar het haalde voor mij vrij weinig uit. Dit kwam ook doordat ik heel moeilijk kan uiten wat er echt in me omgaat. Ik heb overigens ook een hele tijd aan theater gedaan maar werd daar op een gegeven moment té onzeker voor.
Ik snap wel dat dun zijn problemen niet zozeer oplost en dat dit negatieve beeld over mezelf tussen mijn oren zit en niet in de kilo's aan mijn lichaam.
Ik kan me niet voorstellen dat ik écht helemaal blij ben met mezelf en mijn gewicht. Omdat ik kansen laat liggen omdat ik me erdoor laat afremmen. Maar ja, ligt dat in mijn zelfbeeld of in het feit dat ik geen slanke (relatief begrip) vrouw ben.
Sorry, zoals ik hierboven al zei, kan ik niet zo goed onder woorden brengen wat ik voel..
Ik ben een tijd in therapie geweest maar het haalde voor mij vrij weinig uit. Dit kwam ook doordat ik heel moeilijk kan uiten wat er echt in me omgaat. Ik heb overigens ook een hele tijd aan theater gedaan maar werd daar op een gegeven moment té onzeker voor.
Ik snap wel dat dun zijn problemen niet zozeer oplost en dat dit negatieve beeld over mezelf tussen mijn oren zit en niet in de kilo's aan mijn lichaam.
Ik kan me niet voorstellen dat ik écht helemaal blij ben met mezelf en mijn gewicht. Omdat ik kansen laat liggen omdat ik me erdoor laat afremmen. Maar ja, ligt dat in mijn zelfbeeld of in het feit dat ik geen slanke (relatief begrip) vrouw ben.
Sorry, zoals ik hierboven al zei, kan ik niet zo goed onder woorden brengen wat ik voel..
zaterdag 16 januari 2010 om 20:53
Om er geen doekjes om te winden: ik ben verliefd op twee mannen. Namelijk mijn vriend, met wie ik nu al een tijd een erg fijne relatie heb, wie ik helemaal geweldig vind en met wie het nog altijd erg spannend en goed blijft...maar ook op die andere man, die me heeft weten te verleiden, die ik interessant vind, aantrekkelijk en met wie ik goede gesprekken kan voeren. Ik heb al eens gezoend met deze man en aangezien het echt niet bij me past om iemand te bedriegen, heb ik het vrij snel verteld aan mijn vriend. Die hier natuurlijk niet bepaald van gecharmeerd was.
Ik weet niet wat me overkomt, ik ben compleet in de war. Ben nog steeds graag met mijn vriend, maar kan het ook niet laten het contact met die ander stop te zetten. Hem heb ik niet meer gezien, maar we hebben wel contact via de chat en sms (hoe kinderachtig ook). Ik heb geen enkel idee hoe ik dit moet doorbreken..
Ik weet niet wat me overkomt, ik ben compleet in de war. Ben nog steeds graag met mijn vriend, maar kan het ook niet laten het contact met die ander stop te zetten. Hem heb ik niet meer gezien, maar we hebben wel contact via de chat en sms (hoe kinderachtig ook). Ik heb geen enkel idee hoe ik dit moet doorbreken..
zondag 17 januari 2010 om 08:08
quote:Vivabiecht schreef op 16 januari 2010 @ 20:34:
(ik ben vivabiecht 19.43)
Ik ben een tijd in therapie geweest maar het haalde voor mij vrij weinig uit. Dit kwam ook doordat ik heel moeilijk kan uiten wat er echt in me omgaat. Ik heb overigens ook een hele tijd aan theater gedaan maar werd daar op een gegeven moment té onzeker voor.
Ik snap wel dat dun zijn problemen niet zozeer oplost en dat dit negatieve beeld over mezelf tussen mijn oren zit en niet in de kilo's aan mijn lichaam.
Ik kan me niet voorstellen dat ik écht helemaal blij ben met mezelf en mijn gewicht. Omdat ik kansen laat liggen omdat ik me erdoor laat afremmen. Maar ja, ligt dat in mijn zelfbeeld of in het feit dat ik geen slanke (relatief begrip) vrouw ben.
Sorry, zoals ik hierboven al zei, kan ik niet zo goed onder woorden brengen wat ik voel..
Ik ben zoals gezegd, zelf dik, dus ik kan deze vraag ook aan mezelf stellen maar;' als het je zó dwars zit, waarom werk je er dan niet aan?' Is dat bij jou, net als bij mij iets waarvan je je bewust bent maar er ie íets wat je tegenhoudt?
Obesitas zit voor een deel (waarschijnlijk het grootste) inderdaad tussen je oren. Ik voor mij weet waarom ik dik ben, ik ben gewoon niet zuinig op mezelf. Ergens, heel diep van binnen, is iets stuk gemaakt, al heel vroeg in mijn leven, waardoor ik onverschillig sta tegenover hoe het met mij gaat, fysiek. Het kan me niet genoeg schelen om veel zuiniger en voorzichtiger met mezelf te zijn.
Ik heb inmiddels mijn hele metabolisme naar God geholpen door extreem te lijnen, te hongeren en dan weer 'gewoon' te gaan eten, en dat met een bourgondische inslag (ben geen binch eater of zo en heb nog nooit een vreetbui gehad). De laatste 6 jaar heb ik nauwelijks serieus aan mijn lijf gewerkt. Ik laat me inspireren door een topic hier op het forum maar het ontbreekt me aan de wil om er écht mee aan de slag te gaan.
Waarom?
Ik weet het wel maar ik snap het niet want ik hou zeker wel van mezelf en van mijn man en kind. Ik heb álle redenen van de wereld om zuinig op mij te zijn en om heel oud te willen worden en toch vind ik mezelf niet genoeg waard om dat werkelijk te doen.
Ik laat mij, in mijn onderbewuste, koud. Omdat ik ooit, op zeer jonge leeftijd, afstand heb genomen van mezelf, ik heb mezelf, heel lang geleden opgedeeld in twee personen en die ene, die heel diep zit, daar kan ik niet meer bij maar dat is er wel een die heel veel invloed heeft op mijn leven. Die me kapot kan maken, dood kan laten gaan.
Maar tóch denk ik dat het anders kan en het zal ook wel moeten want als ik zo doorga dan leg ik heel snel het loodje. Maar ik weet dus hoe ontzettend moeilijk het is en ik ben benieuwd naar jouw verhaal. Misschien lijkt jouw verhaal wel op het mijne.
Herken je er iets in?
Nogmaals, dat hoeft niet hier, je mag me mailen als je wil, of misschien heb je dat al gedaan, dat weet ik niet, ik weet alleen dat je hier vivabiecht heet.
(ik ben vivabiecht 19.43)
Ik ben een tijd in therapie geweest maar het haalde voor mij vrij weinig uit. Dit kwam ook doordat ik heel moeilijk kan uiten wat er echt in me omgaat. Ik heb overigens ook een hele tijd aan theater gedaan maar werd daar op een gegeven moment té onzeker voor.
Ik snap wel dat dun zijn problemen niet zozeer oplost en dat dit negatieve beeld over mezelf tussen mijn oren zit en niet in de kilo's aan mijn lichaam.
Ik kan me niet voorstellen dat ik écht helemaal blij ben met mezelf en mijn gewicht. Omdat ik kansen laat liggen omdat ik me erdoor laat afremmen. Maar ja, ligt dat in mijn zelfbeeld of in het feit dat ik geen slanke (relatief begrip) vrouw ben.
Sorry, zoals ik hierboven al zei, kan ik niet zo goed onder woorden brengen wat ik voel..
Ik ben zoals gezegd, zelf dik, dus ik kan deze vraag ook aan mezelf stellen maar;' als het je zó dwars zit, waarom werk je er dan niet aan?' Is dat bij jou, net als bij mij iets waarvan je je bewust bent maar er ie íets wat je tegenhoudt?
Obesitas zit voor een deel (waarschijnlijk het grootste) inderdaad tussen je oren. Ik voor mij weet waarom ik dik ben, ik ben gewoon niet zuinig op mezelf. Ergens, heel diep van binnen, is iets stuk gemaakt, al heel vroeg in mijn leven, waardoor ik onverschillig sta tegenover hoe het met mij gaat, fysiek. Het kan me niet genoeg schelen om veel zuiniger en voorzichtiger met mezelf te zijn.
Ik heb inmiddels mijn hele metabolisme naar God geholpen door extreem te lijnen, te hongeren en dan weer 'gewoon' te gaan eten, en dat met een bourgondische inslag (ben geen binch eater of zo en heb nog nooit een vreetbui gehad). De laatste 6 jaar heb ik nauwelijks serieus aan mijn lijf gewerkt. Ik laat me inspireren door een topic hier op het forum maar het ontbreekt me aan de wil om er écht mee aan de slag te gaan.
Waarom?
Ik weet het wel maar ik snap het niet want ik hou zeker wel van mezelf en van mijn man en kind. Ik heb álle redenen van de wereld om zuinig op mij te zijn en om heel oud te willen worden en toch vind ik mezelf niet genoeg waard om dat werkelijk te doen.
Ik laat mij, in mijn onderbewuste, koud. Omdat ik ooit, op zeer jonge leeftijd, afstand heb genomen van mezelf, ik heb mezelf, heel lang geleden opgedeeld in twee personen en die ene, die heel diep zit, daar kan ik niet meer bij maar dat is er wel een die heel veel invloed heeft op mijn leven. Die me kapot kan maken, dood kan laten gaan.
Maar tóch denk ik dat het anders kan en het zal ook wel moeten want als ik zo doorga dan leg ik heel snel het loodje. Maar ik weet dus hoe ontzettend moeilijk het is en ik ben benieuwd naar jouw verhaal. Misschien lijkt jouw verhaal wel op het mijne.
Herken je er iets in?
Nogmaals, dat hoeft niet hier, je mag me mailen als je wil, of misschien heb je dat al gedaan, dat weet ik niet, ik weet alleen dat je hier vivabiecht heet.
zondag 17 januari 2010 om 10:26
quote:eleonora schreef op 17 januari 2010 @ 08:08:
[...]
Obesitas zit voor een deel (waarschijnlijk het grootste) inderdaad tussen je oren. Ik voor mij weet waarom ik dik ben, ik ben gewoon niet zuinig op mezelf. Ergens, heel diep van binnen, is iets stuk gemaakt, al heel vroeg in mijn leven, waardoor ik onverschillig sta tegenover hoe het met mij gaat, fysiek. Het kan me niet genoeg schelen om veel zuiniger en voorzichtiger met mezelf te zijn.
[...]
Obesitas zit voor een deel (waarschijnlijk het grootste) inderdaad tussen je oren. Ik voor mij weet waarom ik dik ben, ik ben gewoon niet zuinig op mezelf. Ergens, heel diep van binnen, is iets stuk gemaakt, al heel vroeg in mijn leven, waardoor ik onverschillig sta tegenover hoe het met mij gaat, fysiek. Het kan me niet genoeg schelen om veel zuiniger en voorzichtiger met mezelf te zijn.
Ga in therapie!
zondag 17 januari 2010 om 11:08
Hoe je er ook uitziet, draag jezelf met trots, rechtop, je uiterlijk is toch aan verval onderhevig, en iemand als Marilyn Monroe, Dalida, Romy Schneider, Karen Mulder, van die echte superschoonheden, leden ook onder allerlei psychische zaken, als je morgen wakker wordt met het uiterlijk waar je van droomt ben je nog steeds dezelfde, echt hoor, je moet iets in je hoofd veranderen en niet focussen op de buitenkant.
Een aantrekkelijk uiterlijk is wat het is, aantrekkelijk, maar hoe je over jezelf denkt maakt het verschil in hoe zeer je 'last' van je uiterlijk hebt.
Een aantrekkelijk uiterlijk is wat het is, aantrekkelijk, maar hoe je over jezelf denkt maakt het verschil in hoe zeer je 'last' van je uiterlijk hebt.
zondag 17 januari 2010 om 11:13
eleonora met je schone opgeruimde huis, dat is OOK voor jezelf zorgen! Ik ben groot voorstander van blijven denken aan wat je allemaal WEL hebt, steeds weer, er is altijd wel wat te vinden en het maakt het leven zoveel zonniger om zoveel mogelijk daar je aandacht naar te verleggen dan naar wat je niet hebt en wel zou willen. Das dagelijkse kost, geen knop die 1X om gaat. En het blijft dagelijkse kost voor mensen met n start in het leven met n fundament met zwakke plekken.
