Psyche
alle pijlers
De wreedheid van de mens -een overdenking
zondag 8 november 2020 om 19:48
Wat ik me mijn hele leven al afvraag is wat maakt dat mensen zo wreed kunnen zijn. Ik begrijp niet hoe het kan dat iemand in staat is zomaar een ander, vaak weerloos wezen pijn te doen, te beschadigen.
Wreedheid bemerk ik soms ook bij mezelf, maar dan vooral in mijn hoofd, wanneer ik heel erg kwaad op iemand ben. In gedachten kan ik iemand dan wel verrot schoppen, maar in het echt voel ik me al vreselijk schuldig wanneer ik iemand per ongeluk op de tenen ben gaan staan.
Een keer heb ik me "wreed" gedragen: een stel kerels, die bezig waren een kat in brand te steken heb ik zo hard geschopt en geslagen dat ze de kat los moesten laten. Het dier is toen ontsnapt en ik hoop nog steeds dat het niet erg gewond was geraakt.
Waarom martelen mensen dieren, hoe komt het dat ze in staat zijn zwakkere wezens "zomaar" te pijnigen, te verwonden, te doden? Waarom schiet iemand voor zijn lol, zonder enig gevoel, vogeltjes van het dak, waarom schoppen groepjes pesters een kind van z'n fiets?
Hoe is iemand in staat een mens te verkrachten, te martelen, te onthoofden?
Los van dit extreme: ik zie wreedheid overal. Zoveel mensen vinden het best lekker anderen te vernederen, al is het alleen maar met woorden. Op de werkvloer, in de media, in het verkeer, maar ook op forums zie ik het gebeuren en soms lukt het me niet eens om door te lezen, zo afschuwelijk vind ik het voor degene die aangevallen wordt. Zo onbegrijpelijk dat mensen maar doorgaan terwijl het allang duidelijk is dat iemand zich niet goed kan verweren in zijn/haar eentje. Natuurlijk is deze vorm van vernederen niet te vergelijken met de eerder genoemde wreedheid, maar toch zie ik wel raakvlakken.
Wanneer je ziet dat je een ander pijn doet stop je toch?
De wreedheid van de mens kan me soms enorm ontregelen. Het raakt me zo dat ik af en toe minder goed functioneer omdat ik me afvraag waarom ik in een oord terecht ben gekomen waar de hel zich manifesteert, overal, zelfs in relatief vreedzame landen als Nederland en Belgie. Waarom ik hier moet zijn, terwijl ik maar weinig kan doen aan het leed dat levende, voelende wezens moet overkomen door de wreedheid van de mens.
Wreedheid bemerk ik soms ook bij mezelf, maar dan vooral in mijn hoofd, wanneer ik heel erg kwaad op iemand ben. In gedachten kan ik iemand dan wel verrot schoppen, maar in het echt voel ik me al vreselijk schuldig wanneer ik iemand per ongeluk op de tenen ben gaan staan.
Een keer heb ik me "wreed" gedragen: een stel kerels, die bezig waren een kat in brand te steken heb ik zo hard geschopt en geslagen dat ze de kat los moesten laten. Het dier is toen ontsnapt en ik hoop nog steeds dat het niet erg gewond was geraakt.
Waarom martelen mensen dieren, hoe komt het dat ze in staat zijn zwakkere wezens "zomaar" te pijnigen, te verwonden, te doden? Waarom schiet iemand voor zijn lol, zonder enig gevoel, vogeltjes van het dak, waarom schoppen groepjes pesters een kind van z'n fiets?
Hoe is iemand in staat een mens te verkrachten, te martelen, te onthoofden?
Los van dit extreme: ik zie wreedheid overal. Zoveel mensen vinden het best lekker anderen te vernederen, al is het alleen maar met woorden. Op de werkvloer, in de media, in het verkeer, maar ook op forums zie ik het gebeuren en soms lukt het me niet eens om door te lezen, zo afschuwelijk vind ik het voor degene die aangevallen wordt. Zo onbegrijpelijk dat mensen maar doorgaan terwijl het allang duidelijk is dat iemand zich niet goed kan verweren in zijn/haar eentje. Natuurlijk is deze vorm van vernederen niet te vergelijken met de eerder genoemde wreedheid, maar toch zie ik wel raakvlakken.
Wanneer je ziet dat je een ander pijn doet stop je toch?
De wreedheid van de mens kan me soms enorm ontregelen. Het raakt me zo dat ik af en toe minder goed functioneer omdat ik me afvraag waarom ik in een oord terecht ben gekomen waar de hel zich manifesteert, overal, zelfs in relatief vreedzame landen als Nederland en Belgie. Waarom ik hier moet zijn, terwijl ik maar weinig kan doen aan het leed dat levende, voelende wezens moet overkomen door de wreedheid van de mens.
zondag 8 november 2020 om 19:53
Wat goed dat je die kat hebt gered!! 
Ik hou ook niet van wreed zijn, zoals je het noemt. Ik kies ervoor om meer de mooie dingen van het leven te zien.
Ik zou zelf ook nooit een ander bewust pijn doen, verwonden oid, dus ik begrijp ook niet hoe anderen dat wel kunnen .
Ik hou ook niet van wreed zijn, zoals je het noemt. Ik kies ervoor om meer de mooie dingen van het leven te zien.
Ik zou zelf ook nooit een ander bewust pijn doen, verwonden oid, dus ik begrijp ook niet hoe anderen dat wel kunnen .
justagirly wijzigde dit bericht op 08-11-2020 19:55
29.74% gewijzigd
zondag 8 november 2020 om 19:54
Survival of de fittest, eten of gegeten worden, zit altijd nog in onze genen.
Verkrachten komt hier ook deels op neer, doorgeven van je genen, om uitsterven te voorkomen, de soort in stand houden.
Waarmee ik geen voorstander van de praktijken ben, maar bij mensen die zich minder in de hand hebben zal dit meespelen
Verkrachten komt hier ook deels op neer, doorgeven van je genen, om uitsterven te voorkomen, de soort in stand houden.
Waarmee ik geen voorstander van de praktijken ben, maar bij mensen die zich minder in de hand hebben zal dit meespelen
Alcohol lost je problemen niet op, maar dat doen melk en water ook niet.
zondag 8 november 2020 om 20:00
justagirly schreef: ↑08-11-2020 19:53Wat goed dat je die kat hebt gered!!
Ik hou ook niet van wreed zijn, zoals je het noemt. Ik kies ervoor om meer de mooie dingen van het leven te zien.
Ik zou zelf ook nooit een ander bewust pijn doen, verwonden oid, dus ik begrijp ook niet hoe anderen dat wel kunnen .
Gelukkig kon ik dat doen, ik was daar ook heel blij om, je moet er toch niet aan denken wat een pijn dat dier anders had gehad. Maar zulke dingen gebeuren, elke dag weer...gekken die er lol in hebben dieren te mishandelen, mensen te martelen, ik kan het simpelweg niet begrijpen. zou het toch echt in de genen zitten? Maar we hoeven niet meer op die manier te overleven, dat realiseren we ons toch?
zondag 8 november 2020 om 20:00
Ik merk dat ik het heb opgegeven het te begrijpen en het gewoon veroordeel.
Vaak hebben mensen wel redenen voor hun gedrag maar daar ben ik alleen in geïnteresseerd als ik er direct mee te maken heb en de consequenties voor mezelf klein wil houden.
En ik prijs me gelukkig dat ik in de omstandigheid ben keuzes te maken (tot op zekere hoogte) van wat ik in mijn omgeving tolereer en niet.
Daarnaast ben ik me ervan bewust dat het kwaad in en om ons is, dus dat je ook gewoon pech kunt hebben.
Ik probeer mijn steentje eraan bij te dragen dat slachtoffers van dit soort mensen zo goed mogelijk eraf komen, door mijn mond open te trekken en maatschappelijk actief te zijn.
Maar het is inderdaad soms om heel somber van te worden.
Vaak hebben mensen wel redenen voor hun gedrag maar daar ben ik alleen in geïnteresseerd als ik er direct mee te maken heb en de consequenties voor mezelf klein wil houden.
En ik prijs me gelukkig dat ik in de omstandigheid ben keuzes te maken (tot op zekere hoogte) van wat ik in mijn omgeving tolereer en niet.
Daarnaast ben ik me ervan bewust dat het kwaad in en om ons is, dus dat je ook gewoon pech kunt hebben.
Ik probeer mijn steentje eraan bij te dragen dat slachtoffers van dit soort mensen zo goed mogelijk eraf komen, door mijn mond open te trekken en maatschappelijk actief te zijn.
Maar het is inderdaad soms om heel somber van te worden.
zondag 8 november 2020 om 20:01
justagirly schreef: ↑08-11-2020 19:53Wat goed dat je die kat hebt gered!!
Ik hou ook niet van wreed zijn, zoals je het noemt. Ik kies ervoor om meer de mooie dingen van het leven te zien.
Ik zou zelf ook nooit een ander bewust pijn doen, verwonden oid, dus ik begrijp ook niet hoe anderen dat wel kunnen .
Gelukkig kon ik dat doen, ik was daar ook heel blij om, je moet er toch niet aan denken wat een pijn dat dier anders had gehad. Maar zulke dingen gebeuren, elke dag weer...gekken die er lol in hebben dieren te mishandelen, mensen te martelen, ik kan het simpelweg niet begrijpen. zou het toch echt in de genen zitten? Maar we hoeven niet meer op die manier te overleven, dat realiseren we ons toch?
Ik ben blij dat ik niet eeuwen geleden geleefd heb, zo'n zacht ei als ik had het waarschijnlijk niet gered toen.
zondag 8 november 2020 om 20:01
Wat heftig dat je hebt gezien dat mensen een kat in brand wilden steken. 
Ik heb vaak dezelfde overpeinzingen als jij. Ik snap het ook niet goed. Testosteron heeft er vast iets mee te maken, en culturele normen ook (geen watje willen zijn), gezien de groep die dit soort wrede dingen doet.
Empathie hebben is ook niet altijd handig hè, evolutionair gezien. In een ruzie met een andere stam of als je een dier wilt doden om te eten, is het handig niet te empathisch te zien. Verder kiezen vrouwen vaak voor stoere en juist minder empathische mannen (ja dat hangt samen, kan ik ook niets aan doen), die vaak dan weer minder empathisch zijn, dus blijft dat 'stoere', 'mannelijke' bestaan.
Ik heb vaak dezelfde overpeinzingen als jij. Ik snap het ook niet goed. Testosteron heeft er vast iets mee te maken, en culturele normen ook (geen watje willen zijn), gezien de groep die dit soort wrede dingen doet.
Empathie hebben is ook niet altijd handig hè, evolutionair gezien. In een ruzie met een andere stam of als je een dier wilt doden om te eten, is het handig niet te empathisch te zien. Verder kiezen vrouwen vaak voor stoere en juist minder empathische mannen (ja dat hangt samen, kan ik ook niets aan doen), die vaak dan weer minder empathisch zijn, dus blijft dat 'stoere', 'mannelijke' bestaan.
zondag 8 november 2020 om 20:03
Er is een lichtpuntje. Dat je wreedheid ziet betekent dat je het herkent als wreed. Dat geldt voor de meeste mensen; je moet een grens over om wreed te kunnen zijn. Maar veel van die grenzen zijn niet voor iedereen hetzelfde. En het is vaak de vraag wat er tegenover staat; macht, euforie, aanzien, winst, frustratie, woede, wraak, etc.
En je groeit ook in die grenzen; als het 'normaal' voor je wordt zie het niet meer als wreed. Net zoals een slager niet gezien wordt als een dierenbeul maar als je zelf je eigen kip moet slachten is dat wel even wat anders.
En je groeit ook in die grenzen; als het 'normaal' voor je wordt zie het niet meer als wreed. Net zoals een slager niet gezien wordt als een dierenbeul maar als je zelf je eigen kip moet slachten is dat wel even wat anders.
zondag 8 november 2020 om 20:03
Dat boek ken ik! Gelukkig!
zondag 8 november 2020 om 20:04
Goede tip inderdaad.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 8 november 2020 om 20:04
Cecilie schreef: ↑08-11-2020 20:01Gelukkig kon ik dat doen, ik was daar ook heel blij om, je moet er toch niet aan denken wat een pijn dat dier anders had gehad. Maar zulke dingen gebeuren, elke dag weer...gekken die er lol in hebben dieren te mishandelen, mensen te martelen, ik kan het simpelweg niet begrijpen. zou het toch echt in de genen zitten? Maar we hoeven niet meer op die manier te overleven, dat realiseren we ons toch?
Ik ben blij dat ik niet eeuwen geleden geleefd heb, zo'n zacht ei als ik had het waarschijnlijk niet gered toen.
Hier nog 1.
Ik zag gisteren overdag op het journaal allemaal dode nertsen en ik werd er echt even niet goed van. Qua tijd was het blijkbaar prima geschikte televisie voor kinderen.
zondag 8 november 2020 om 20:05
Natuurlijk had ik het kunnen weten, want het is geschreven door een historicus, maar het viel mij tegen dat hij alleen voorbeelden tevoorschijn kon halen uit een relatief ver verleden
zondag 8 november 2020 om 20:08
Ja, een slager zie ik toch wel als een dierenbeul...althans: een dierenvriend zal hij niet zijn, tenzij het een biologische slager is die het dierenwelzijn hoog in het vaandel heeft staan. Sinds een half jaar ben ik ook zo goed als vegetarisch aangezien ik zoveel verdriet had om wat dieren in slachthuizen wordt aangedaan.
Dat grenzen verschuiven zie ik ook: als je ooit over een bepaalde grens bent gegaan ontstaat een soort gevoelsmatige normvervaging, iets voelt dan veel minder als een zonde.
Doodeng eigenlijk.
Dat grenzen verschuiven zie ik ook: als je ooit over een bepaalde grens bent gegaan ontstaat een soort gevoelsmatige normvervaging, iets voelt dan veel minder als een zonde.
Doodeng eigenlijk.
zondag 8 november 2020 om 20:09
Dit!
Ik wilde dit boek ook noemen. Echt een aanrader!
zondag 8 november 2020 om 20:09
Ik vind jou niet wreed als je in staat bent om iemand in elkaar te schoppen wanneer die persoon een kat in brand probeert te steken.
Ik ben niet assertief (genoeg) wat betreft mezelf, maar als ik dit zou zien zou ik in alle staten zijn. Het is onbegrijpelijk hoe je een weerloos dier zoiets aan kan doen. Ik heb onlangs de Netflix documentaire one boy two kittens gekeken, daar had ik ook constant dat gevoel van: hoe kun je? Hoe kun je?
Ik denk dat we dat nooit gaan begrijpen.
Ik ben niet assertief (genoeg) wat betreft mezelf, maar als ik dit zou zien zou ik in alle staten zijn. Het is onbegrijpelijk hoe je een weerloos dier zoiets aan kan doen. Ik heb onlangs de Netflix documentaire one boy two kittens gekeken, daar had ik ook constant dat gevoel van: hoe kun je? Hoe kun je?
Ik denk dat we dat nooit gaan begrijpen.
zondag 8 november 2020 om 20:09
Sommige mensen worden geboren zonder geweten. Bij sommige mensen is het vermogen om emapthie te voelen afwezig of onderdrukt. Sadisten verbinden de pijn van anderen met hun eigen genot. Sommige mensen leren al in hun vroege jeugd dat ze alleen met geweld kunnen krijgen wat ze willen of waar ze denken recht op te hebben.
Veel agressie komt voort uit angst. Om pijn te voelen, veiligheid, status of zekerheid te verliezen, er niet bij te horen.
Als je hier erg op focust kan het lijken alsof de wereld alleen maar strijd en wreedheid is. Zoek ook de verhalen op over compassie, altruïsme, humor, creativiteit... Want die eigenschappen zijn net zo menselijk als de negatieve.
Veel agressie komt voort uit angst. Om pijn te voelen, veiligheid, status of zekerheid te verliezen, er niet bij te horen.
Als je hier erg op focust kan het lijken alsof de wereld alleen maar strijd en wreedheid is. Zoek ook de verhalen op over compassie, altruïsme, humor, creativiteit... Want die eigenschappen zijn net zo menselijk als de negatieve.
What a nuanced anxiety
zondag 8 november 2020 om 20:10
Jupiter1995 schreef: ↑08-11-2020 20:04
Hier nog 1.
Ik zag gisteren overdag op het journaal allemaal dode nertsen en ik werd er echt even niet goed van. Qua tijd was het blijkbaar prima geschikte televisie voor kinderen.
O, erg he? Ik zag dat ook. Allemaal...miljoenen wezentjes... nieuwsgierig naar de wereld geboren en zie wat er gebeurt...
zondag 8 november 2020 om 20:12
Omdat hij wil achterhalen hoe de mens van nature reageert in bepaalde situaties. Daarvoor kan hij het beste zo ver mogelijk terug in de tijd gaan.
zondag 8 november 2020 om 20:13
Er was een keer zo'n onderzoekje waarbij er twee teams waren en mensen van die teams werden pijn gedaan. Vrouwen vonden het erger als iemand van 'hun team' werd pijn gedaan dan wanneer het iemand van het andere team was. Mannen genoten zelfs van pijn dat de tegenpartij werd aangedaan (gebaseerd op hersenscans). Dat laatste is iets wat ik ook niet begrijp, maar in een voetbalstadion zie ik het wel overal gebeuren. "Breek z'n poten!" Etc.tyche schreef: ↑08-11-2020 20:09Sommige mensen worden geboren zonder geweten. Bij sommige mensen is het vermogen om emapthie te voelen afwezig of onderdrukt. Sadisten verbinden de pijn van anderen met hun eigen genot. Sommige mensen leren al in hun vroege jeugd dat ze alleen met geweld kunnen krijgen wat ze willen of waar ze denken recht op te hebben.
Veel agressie komt voort uit angst. Om pijn te voelen, veiligheid, status of zekerheid te verliezen, er niet bij te horen.
Als je hier erg op focust kan het lijken alsof de wereld alleen maar strijd en wreedheid is. Zoek ook de verhalen op over compassie, altruïsme, humor, creativiteit... Want die eigenschappen zijn net zo menselijk als de negatieve.
Dus ja ik denk dat dat wrede vooral in mannen zit, deels vanuit wat ze meekrijgen uit de cultuur.. Er zullen weinig vrouwen zijn die een kat in brand steken.
zondag 8 november 2020 om 20:13
Dat vind ik geen geruststellende gedachte.Beschuitmetjam schreef: ↑08-11-2020 20:12Omdat hij wil achterhalen hoe de mens van nature reageert in bepaalde situaties. Daarvoor kan hij het beste zo ver mogelijk terug in de tijd gaan.
zondag 8 november 2020 om 20:14
Het hoort denk ik ook gewoon bij het leven. Het leven is niet alleen maar mooi, het is ook lelijk. Yin en yang. Er zijn talloze redenen te bedenken waarom iemand, of het leven an sich, soms wreed is. Je kan je beter afvragen hoe jij ermee om kan gaan zonder uit balans te raken.
anoniem_64c188278ae06 wijzigde dit bericht op 08-11-2020 20:16
0.91% gewijzigd
zondag 8 november 2020 om 20:14
Eens. Ik had dit als kind heel sterk en werd op mijn achtste al vegetariër. Inmiddels ben ik steeds een stapje verder aan het zetten naar veganisme, vooral na inlezen over de zuivelindustrie en het besef dat dit eigenlijk net zo dieronvriendelijk is als de vleesindustrie.Cecilie schreef: ↑08-11-2020 20:08Ja, een slager zie ik toch wel als een dierenbeul...althans: een dierenvriend zal hij niet zijn, tenzij het een biologische slager is die het dierenwelzijn hoog in het vaandel heeft staan. Sinds een half jaar ben ik ook zo goed als vegetarisch aangezien ik zoveel verdriet had om wat dieren in slachthuizen wordt aangedaan.
Dat grenzen verschuiven zie ik ook: als je ooit over een bepaalde grens bent gegaan ontstaat een soort gevoelsmatige normvervaging, iets voelt dan veel minder als een zonde.
Doodeng eigenlijk.
Het is dubbel. Enerzijds wil ik het beste doen en als ik het eenmaal gezien/gehoord heb, dan krijg ik het idee niet meer uit mijn hoofd. Eieren durf ik bijvoorbeeld al niet meer te eten, behalve als ze van de boerderij van mijn oom komen (kippen lopen in de tuin). Anderzijds wil ik het soms niet weten; het maakt je leven zo moeilijk. Ik besef dat dat ook weer mijn hoofd in het zand steken is. Dus waar vind je die balans?
Als je zo in elkaar steekt, is het gedrag van heel veel mensen onbegrijpelijk. Dat is soms lastig.
