De wreedheid van de mens -een overdenking

Wat ik me mijn hele leven al afvraag is wat maakt dat mensen zo wreed kunnen zijn. Ik begrijp niet hoe het kan dat iemand in staat is zomaar een ander, vaak weerloos wezen pijn te doen, te beschadigen.
Wreedheid bemerk ik soms ook bij mezelf, maar dan vooral in mijn hoofd, wanneer ik heel erg kwaad op iemand ben. In gedachten kan ik iemand dan wel verrot schoppen, maar in het echt voel ik me al vreselijk schuldig wanneer ik iemand per ongeluk op de tenen ben gaan staan.
Een keer heb ik me "wreed" gedragen: een stel kerels, die bezig waren een kat in brand te steken heb ik zo hard geschopt en geslagen dat ze de kat los moesten laten. Het dier is toen ontsnapt en ik hoop nog steeds dat het niet erg gewond was geraakt.

Waarom martelen mensen dieren, hoe komt het dat ze in staat zijn zwakkere wezens "zomaar" te pijnigen, te verwonden, te doden? Waarom schiet iemand voor zijn lol, zonder enig gevoel, vogeltjes van het dak, waarom schoppen groepjes pesters een kind van z'n fiets?
Hoe is iemand in staat een mens te verkrachten, te martelen, te onthoofden?

Los van dit extreme: ik zie wreedheid overal. Zoveel mensen vinden het best lekker anderen te vernederen, al is het alleen maar met woorden. Op de werkvloer, in de media, in het verkeer, maar ook op forums zie ik het gebeuren en soms lukt het me niet eens om door te lezen, zo afschuwelijk vind ik het voor degene die aangevallen wordt. Zo onbegrijpelijk dat mensen maar doorgaan terwijl het allang duidelijk is dat iemand zich niet goed kan verweren in zijn/haar eentje. Natuurlijk is deze vorm van vernederen niet te vergelijken met de eerder genoemde wreedheid, maar toch zie ik wel raakvlakken.
Wanneer je ziet dat je een ander pijn doet stop je toch?

De wreedheid van de mens kan me soms enorm ontregelen. Het raakt me zo dat ik af en toe minder goed functioneer omdat ik me afvraag waarom ik in een oord terecht ben gekomen waar de hel zich manifesteert, overal, zelfs in relatief vreedzame landen als Nederland en Belgie. Waarom ik hier moet zijn, terwijl ik maar weinig kan doen aan het leed dat levende, voelende wezens moet overkomen door de wreedheid van de mens.

tyche schreef: ↑

09-11-2020 08:39

Je reduceert nu iedereen die iets slechts doet tot wreed, slecht persoon.
Hun acties zijn dat, maar ze kunnen tegelijk hun ziel en zaligheid leggen in de mantelzorg voor hun moeder.
Net zoals vriendelijke mensen na genoeg triggers kunnen ontsteken in woede en geweld (zoals jij naar die kattenmishandelaars).

Oftewel, het is niet zo zwart-wit. En de focus op alle nare gebeurtenissen kleurt je blik heel erg.

Neenee, zo bedoel ik het zeker niet. Iemand die, ik zeg maar wat, collega's treitert en kleineert kan op andere vlakken juist wel weer een goed persoon zijn. Iemand die heel lief is voor dieren kan mensen slecht behandelen en andersom.
Ik beweer ook helemaal niet dat ik "goed" ben omdat ik wreedheid verafschuw. In wezen ben ik een angsthaas die erg bang is voor wreedheid en sadisme en die zich daardoor erg machteloos voelt.
Ook vraag ik me af waar je de grens wreed/onaangenaam kunt trekken. Ik denk dat dat ook iets persoonlijks is.

Zo vind ik al heel gauw iets wreed: iemand die een ander kleineert kan ik nauwelijks serieus nemen omdat dat voor mij al iets ziekelijks is. Terwijl dat voor een ander helemaal niet zo hoeft te zijn.
Aan de andere kant vind ik het leuk mijn lichamelijke kracht te meten met een ander: een ander zou dat misschien als wreed kunnen interpreteren.

Mijn dochter maakte eens de opmerking: "Mamma, hoe kan het toch dat jij de meeste mensen zo aardig vindt? Zoveel mensen zijn gewoon naar en onaardig!" Ik ben daar toen over na gaan denken. Ook wel uit bezorgdheid, maar mijn dochter heeft juist een hele leuke sociale kring om zich heen.
Ik begreep wel wat ze bedoelde: Er wordt veel gegrauwd en gesnauwd, mensen stellen zich graag boven een ander, denken het vaak beter te weten. Eigenlijk is dat common, gewoon, ik ben altijd aangenaam verrast wanneer iemand dat niet in zich heeft.
Maar....heeft dat een link met wreedheid, heeft dat al te maken met een verminderd empathisch vermogen en machtswellust? Is het zo dat juist deze mensen kunnen ontaarden in wrede projectielen in bijvoorbeeld oorlogen?
Waar ontstaat wreedheid? In het geval van kindsoldaten heeft dit te maken met programmeren/hersenspoelen. Ook kan ik me voorstellen dat iemand die eenmaal over een bepaalde grens is gegaan niet meer terug kan omdat anders het geweten een levenslange last zal worden. En dat hij, om dat te bevechten, over die grens blijft existeren.

Maar...in het gewone leven? Waarom steken mannen een kat in brand, hoe kunnen ze dat doen? Hoe is een teamleider in staat zijn medewerkers te vernederen en te kleineren terwijl hij toch ziet hoezeer ze beschadigd raken? Waarom gaan groepjes pesters door, terwijl ze weten dat ze iemand de zelfmoord in kunnen drijven?
Waar ontstaat zoiets?

Excuses voor deze misschien warrige inbreng, ik typ dit in een pauze. Het moest even snel.

Iedereen bedankt voor het meedenken trouwens!

dubbel