Psyche
alle pijlers
Depressietopic - deel 2
zondag 31 mei 2020 om 19:28
Veel mensen op het forum (en daarbuiten) kampen met (de gevolgen van) depressie.
Een depressie is iets anders dan een dip of een paar dagen niet lekker in je vel. Depressie is een ziekte die je hele leven kan beheersen. Hoe ga jij ermee om? Hoe kom je je dagen door?
Dit topic is voor iedereen die een depressie heeft of heeft gehad, en voor iedereen die iemand kent met een depressie en daarover wil praten.
Voel je welkom!
Dit is deel 2. We komen hier vandaan: viewtopic.php?f=16&t=437997&p=29631642&start=#p29631642
Een depressie is iets anders dan een dip of een paar dagen niet lekker in je vel. Depressie is een ziekte die je hele leven kan beheersen. Hoe ga jij ermee om? Hoe kom je je dagen door?
Dit topic is voor iedereen die een depressie heeft of heeft gehad, en voor iedereen die iemand kent met een depressie en daarover wil praten.
Voel je welkom!
Dit is deel 2. We komen hier vandaan: viewtopic.php?f=16&t=437997&p=29631642&start=#p29631642
woensdag 26 augustus 2020 om 08:59
@choco Dat je je vaste patronen mist kan ik behoorlijk begrijpen. Het is ook niet niks he verhuizen. Ook wel echt vervelend dat je vader niet naar je luistert als je dat aangeeft zeg. Wel top dat je je psychiater hebt ingeschakeld en naar je gevoel luistert. Dat huilen herken ik ook wel bij overprikkeling. Laat het er gewoon uit en neem het jezelf niet te veel kwalijk. Lekker huilen mag. Hopelijk brengt de slaapmedicatie je toch wat rust.
@goldster Wellicht snap je je therapie wel allemaal maar heb je wat meer praktische handvaten nodig? Daar kan therapie ook zeker handig voor zijn.
@pompoen Die wachttijden zijn zo naar. Dat het zo lang kan duren is enorm frustrerend helemaal als je voelt dat je NU hulp nodig hebt. Dat herken ik ook echt enorm. Helaas valt er weinig aan te veranderen. Neem het je niet te veel kwalijk dat je van de kaart was hoor en geef het wellicht de volgende keer aan dat je daar last van had. Als het ergens kan om het niet meer te weten dan is het wel bij de psycholoog. Ook denk ik dat oorzaak en gevolg niet zo heel belangrijk zijn. Ik ben daar zelf jaren mee bezig geweest maar uiteindelijk gaat het daar niet om. Je komt er vrij weinig mee verder als het nu eenmaal zo is. Ik heb zelf ook een paniekstoornis waar ik uiteindelijk dus heel somber van ben geworden. Nu is het toch belangrijk om eerst die somberheid aan te pakken.
@hope19 Naar dat je wakker ligt. Ik hoop dat je nog een beetje slaap hebt kunnen vatten. Klinkt als een aardig drukke dag, neem zeker ook even rust en tijd voor jezelf tussen door.
@shiver Fijn om te horen dat het goed gaat! Dat idee van je back-up 'verliezen' is ook wel een beetje eng. Vertrouw erop dat je het kan! Toch fijn dat je mag bellen of mailen. Dan heb je toch nog iets van houvast mocht er wat zijn. Hopelijk geeft dat je een beetje rust daarin.
Vandaag iets minder goed geslapen helaas. Werd weer wat onrustig wakker. Ik denk omdat ik twee afspraken heb staan vandaag. Dan ben ik vooral bezig met dat ik daar op tijd voor wakker moet worden. Terwijl ik gewoon een wekker heb staan maar goed. Dat kan mijn hoofd blijkbaar niet loslaten dus we zijn er vandaag weer vroeg bij. De ochtenden zijn altijd een beetje ruk dus ik heb maar een vrolijk muziekje aangezet.
@goldster Wellicht snap je je therapie wel allemaal maar heb je wat meer praktische handvaten nodig? Daar kan therapie ook zeker handig voor zijn.
@pompoen Die wachttijden zijn zo naar. Dat het zo lang kan duren is enorm frustrerend helemaal als je voelt dat je NU hulp nodig hebt. Dat herken ik ook echt enorm. Helaas valt er weinig aan te veranderen. Neem het je niet te veel kwalijk dat je van de kaart was hoor en geef het wellicht de volgende keer aan dat je daar last van had. Als het ergens kan om het niet meer te weten dan is het wel bij de psycholoog. Ook denk ik dat oorzaak en gevolg niet zo heel belangrijk zijn. Ik ben daar zelf jaren mee bezig geweest maar uiteindelijk gaat het daar niet om. Je komt er vrij weinig mee verder als het nu eenmaal zo is. Ik heb zelf ook een paniekstoornis waar ik uiteindelijk dus heel somber van ben geworden. Nu is het toch belangrijk om eerst die somberheid aan te pakken.
@hope19 Naar dat je wakker ligt. Ik hoop dat je nog een beetje slaap hebt kunnen vatten. Klinkt als een aardig drukke dag, neem zeker ook even rust en tijd voor jezelf tussen door.
@shiver Fijn om te horen dat het goed gaat! Dat idee van je back-up 'verliezen' is ook wel een beetje eng. Vertrouw erop dat je het kan! Toch fijn dat je mag bellen of mailen. Dan heb je toch nog iets van houvast mocht er wat zijn. Hopelijk geeft dat je een beetje rust daarin.
Vandaag iets minder goed geslapen helaas. Werd weer wat onrustig wakker. Ik denk omdat ik twee afspraken heb staan vandaag. Dan ben ik vooral bezig met dat ik daar op tijd voor wakker moet worden. Terwijl ik gewoon een wekker heb staan maar goed. Dat kan mijn hoofd blijkbaar niet loslaten dus we zijn er vandaag weer vroeg bij. De ochtenden zijn altijd een beetje ruk dus ik heb maar een vrolijk muziekje aangezet.
woensdag 26 augustus 2020 om 09:03
@Goldstar: Aanvulling op choco, ik denk oprecht dat wanneer ze jouw therapie geven wat gericht is op je ziektebeeld dat je zelf ook meer inzicht krijgt erin. Want ik vind je teksten idd niet heel nuchter overkomen. Wel in paniek en verdrietig. Dus ik denk zeker dat je wel iets aan therapie kan hebben. Want ik lees niet direct dat je de "basis" dingen toepast om uit een depressie te komen, niet gemeen bedoeld. En geloof me, ik heb me er ook altijd tegen verzet. Maar uiteindelijk op langere termijn werken ze wel als je het toepast.
En je zegt dat je de dingen wel weet, maar je weet ze, wat maakt het dan ervoor dat je ze niet kan toepassen? Kunnen ze je dan daar niet bij ondersteunen? En geef de AD ook even de tijd om te werken. Ze werken niet binnen een paar weken, daar gaat echt een tijdje overheen.
@Choco: Wat fijn dat je goed geslapen hebt! Dat is ook al zo belangrijk een goede nachtrust. Ja wel vervelend dat je nu in principe je eigen huis uit moet voor je vader. Maar gelukkig heb je morgen een rustige dag en kan je rustig even bijkomen in je nieuwe huis. Lijkt me ook wel heel prettig en belangrijk.
_______________
En ja ik weet ook dat ik het zelf kan. Want zelfs bij het overlijden van mijn oma heb ik het zelf opgelost. Ik kon haar eigenlijk alleen vertellen dat het goed ging momenteel. Dat ik niet met schuldgevoelens of andere vervelende emoties zat. Alleen het is meer het idee van 'ohja als het niet gaat dan mail ik haar even'. Terwijl als je niet meer in behandeling bent, de drempel wat hoger is. Alleen ik vermoed wel dat het niet snel zal gebeuren dat het nodig is. Ik kan zelfs dit overwinnen, wat mijn grootste trigger en valkuil was. Dus ik krijg er wel vertrouwen in dat ik voor langere tijd stabiel zal blijven. Maar bij elke keer dat ik me even niet goed voel, komt de angst wel weer van 'ohnee het zal toch niet'. Al is het vaak de andere dag weer gewoon goed en zijn het momentopnames. En er wordt me ook steeds verteld dat je af en toe even rot voelen niet erg is, dat het heel normaal is. Sowieso wat betreft mijn oma.
En je zegt dat je de dingen wel weet, maar je weet ze, wat maakt het dan ervoor dat je ze niet kan toepassen? Kunnen ze je dan daar niet bij ondersteunen? En geef de AD ook even de tijd om te werken. Ze werken niet binnen een paar weken, daar gaat echt een tijdje overheen.
@Choco: Wat fijn dat je goed geslapen hebt! Dat is ook al zo belangrijk een goede nachtrust. Ja wel vervelend dat je nu in principe je eigen huis uit moet voor je vader. Maar gelukkig heb je morgen een rustige dag en kan je rustig even bijkomen in je nieuwe huis. Lijkt me ook wel heel prettig en belangrijk.
_______________
En ja ik weet ook dat ik het zelf kan. Want zelfs bij het overlijden van mijn oma heb ik het zelf opgelost. Ik kon haar eigenlijk alleen vertellen dat het goed ging momenteel. Dat ik niet met schuldgevoelens of andere vervelende emoties zat. Alleen het is meer het idee van 'ohja als het niet gaat dan mail ik haar even'. Terwijl als je niet meer in behandeling bent, de drempel wat hoger is. Alleen ik vermoed wel dat het niet snel zal gebeuren dat het nodig is. Ik kan zelfs dit overwinnen, wat mijn grootste trigger en valkuil was. Dus ik krijg er wel vertrouwen in dat ik voor langere tijd stabiel zal blijven. Maar bij elke keer dat ik me even niet goed voel, komt de angst wel weer van 'ohnee het zal toch niet'. Al is het vaak de andere dag weer gewoon goed en zijn het momentopnames. En er wordt me ook steeds verteld dat je af en toe even rot voelen niet erg is, dat het heel normaal is. Sowieso wat betreft mijn oma.
woensdag 26 augustus 2020 om 09:37
@Shiver, ja je hebt ook gelijk. De auto naar de APK brengen daar ben ik denk ik zeker 1,5 uur zoet mee want het is 25 minuten rijden en ik moet daar wachten tot dat die gekeurd is. Ik denk inderdaad wel dat ik morgen naar de bieb ga.
Wat super goed dat het binnenkort de laatste keer therapie is! Daar mag je echt trots op zijn want daar heb je hard voor moeten werken.
Inmiddels heb ik een tijd met die vriendin afgesproken en ik merk ook wel dat het de moeheid is die vanmorgen een beetje sprak. De spanning is alweer iets gezakt.
Wat super goed dat het binnenkort de laatste keer therapie is! Daar mag je echt trots op zijn want daar heb je hard voor moeten werken.
Inmiddels heb ik een tijd met die vriendin afgesproken en ik merk ook wel dat het de moeheid is die vanmorgen een beetje sprak. De spanning is alweer iets gezakt.
woensdag 26 augustus 2020 om 11:53
jullie hebben allemaal wel gelijk en idd de bassisdingen van de depressie zouden heel belangrijk voor mij moeten/kunnen zijn
maar laat t nou ook zo zijn dat ik nog geen ene keer een duidelijke diagnose heb gehad .dan weer angstsoornis dan weer depressie en beide kan ook natuurlijk
heb vanmorgen de stap genomen om mijn huisarts te bellen om daar een gesprek mee aan te gaan over de hulp die ik op dit moment krijg en ik me er niet 100 procent
fijn bij voel .ik merk dat ik niet verder kom t met me hulpverlener er over hebben vind ik erg moeilijk. maar zal toch zeker eerlijk moeten zijn ook tegen haar
maar eerst t gesprek met me huisarts maar ff afwachten 1 ding tegelijk
ik ga vandaag maar eens lekker de hort op .doet me beter als t thuis blijven hangen ... maar moet me er wel toe aanzetten want durf gewoon niet
voel me zo niet mezelf .. maar eerst proberen dan klagen haha
fijne dag allemaal
maar laat t nou ook zo zijn dat ik nog geen ene keer een duidelijke diagnose heb gehad .dan weer angstsoornis dan weer depressie en beide kan ook natuurlijk
heb vanmorgen de stap genomen om mijn huisarts te bellen om daar een gesprek mee aan te gaan over de hulp die ik op dit moment krijg en ik me er niet 100 procent
fijn bij voel .ik merk dat ik niet verder kom t met me hulpverlener er over hebben vind ik erg moeilijk. maar zal toch zeker eerlijk moeten zijn ook tegen haar
maar eerst t gesprek met me huisarts maar ff afwachten 1 ding tegelijk
ik ga vandaag maar eens lekker de hort op .doet me beter als t thuis blijven hangen ... maar moet me er wel toe aanzetten want durf gewoon niet
voel me zo niet mezelf .. maar eerst proberen dan klagen haha
fijne dag allemaal
woensdag 26 augustus 2020 om 12:15
@Hope: Oh zoveel tijd nog kwijt aan je APK. Ik dacht dat het zo gebeurt zou zijn. 1,5 uur vind ik nog best wel lang. Maar fijn dat je nu iig een tijd weet met je vriendin. Dan kan je het misschien ook wat beter overzien als alles duidelijk is qua tijden. En het scheelt als je moe bent, kijk je er ook anders tegenaan.
@Goldster: Wat goed dat je de stap naar de huisarts heb gezet! Daar mag je trots op zijn hoor, zoiets is niet makkelijk. Maar heb jij dan bij jezelf vastgesteld dat het een depressie is of? Je kan natuurlijk wel een depressie en angststoornis tegelijk hebben. Dat heb ik ook gehad. Wel goed om te bespreken dat je niet tevreden bent over je hulpverlening, want je moet er natuurlijk wel wat aan hebben. Sowieso kennis over je eigen problemen scheelt al zoveel. Dan weet je waar dingen vandaan komen of dat het "normaal" is. Maar dat je behandelaar van nu nooit echt de dingen heeft besproken van structeer etc?
Goed dat je vandaag dingen gaat ondernemen, ook al zie je er tegenop. Je hebt gelijk al meerdere positieve dingen benoemd in je bericht!
@Goldster: Wat goed dat je de stap naar de huisarts heb gezet! Daar mag je trots op zijn hoor, zoiets is niet makkelijk. Maar heb jij dan bij jezelf vastgesteld dat het een depressie is of? Je kan natuurlijk wel een depressie en angststoornis tegelijk hebben. Dat heb ik ook gehad. Wel goed om te bespreken dat je niet tevreden bent over je hulpverlening, want je moet er natuurlijk wel wat aan hebben. Sowieso kennis over je eigen problemen scheelt al zoveel. Dan weet je waar dingen vandaan komen of dat het "normaal" is. Maar dat je behandelaar van nu nooit echt de dingen heeft besproken van structeer etc?
Goed dat je vandaag dingen gaat ondernemen, ook al zie je er tegenop. Je hebt gelijk al meerdere positieve dingen benoemd in je bericht!
woensdag 26 augustus 2020 om 12:36
Bedankt voor jullie reacties, ik probeer vanaf nu om er echt op te reageren
Gek genoeg wel, al waren het vooral dingen die ik al wel wist, ook vanuit mijn vorige intake.
Dankjewel, dat lief zijn vind ik heel lastig, ik gun mezelf niks, geen ontspanning of iets.
Ja, vooral dat je niet zo goed weet waar je aan toe bent.
Dat dezelfde persoon blijven vind ik een lastige, omdat ik mezelf momenteel niet zo'n leuk persoon vind. Aan de ene kant kan ik denken, ik heb toch humor, ben toch creatief, maar ik wil leuker en liever zijn, leuker en liever voor mijn vriend, mijn familie, maar ook voor mezelf.
Dankjewel
Ja, ik had er wel echt rekening mee gehouden met die wachtlijsten, maar ik bedenk me net dat ik nu bijna een jaar bezig ben met alleen al ergens terecht komen waar ik 'hoor', echt frustrerend inderdaad.. Het is naar mijn idee alleen maar erger geworden in de afgelopen maanden. Niet zozeer voor mijn omgeving als ik het zo moet geloven van mijn vriend, maar de innerlijke strijd voelt wel alleen maar zwaarder.
Het oorzaak/gevolg verhaal is inderdaad meer een vraag om te bepalen van wat heeft nu meer voorrang, die somberheid die ik nu voel of dat wat er aan ten grondslag ligt; die eventuele persoonlijkheidsstoornis.
Wat dat laatste betreft merk ik dat ik daar erg over aan het malen ben, in welke richting moet ik het zoeken, ik kan me eigenlijk met vrij weinig stoornissen identificeren namelijk, als ik zo de eigenschappen doorneem.. En moet er ook weer niet te diep in gaan zitten, want dan praat ik het mezelf misschien alleen maar aan, maar het is frustrerend om gewoon niet te weten wat ik nu moet en wat er nou precies met me aan de hand is, naast die andere diagnoses natuurlijk.
Gek genoeg wel, al waren het vooral dingen die ik al wel wist, ook vanuit mijn vorige intake.
Dankjewel, dat lief zijn vind ik heel lastig, ik gun mezelf niks, geen ontspanning of iets.
chocoladeballetjes schreef: ↑26-08-2020 07:57@pompoen. Ja ik vind dat soort gesprekken ook altijd heel moeilijk. En ook dat er dat gerefereerd word aan een diagnose en dat het dan wel lang gaat duren voor je duidelijkheid krijgt.
Maar vergeet niet, het is een wetenschap in de kinderschoenen. Ze weten zo weinig dat je nooit zekerheid krijgt. En dat is deprimerend maar daardoor kan je misschien ook beseffen dat je het allemaal niet te serieus moet nemen.
Een juiste richting is wel van belang natuurlijk. Maar hoe het nu precies zit is minder belangrijk dan je denkt. Je blijft echt serieus dezelfde persoon.
En het geeft niet dat je niet sterk over kwam. Want je zit namelijk bij de GGZ en daar hoeft dat dus echt niet.
Wel heel goed dat ze rustig naar alles kijken. Daar kan je heel veel profijt van hebben.
Sterkte!
Ja, vooral dat je niet zo goed weet waar je aan toe bent.
Dat dezelfde persoon blijven vind ik een lastige, omdat ik mezelf momenteel niet zo'n leuk persoon vind. Aan de ene kant kan ik denken, ik heb toch humor, ben toch creatief, maar ik wil leuker en liever zijn, leuker en liever voor mijn vriend, mijn familie, maar ook voor mezelf.
Dankjewel
DonutMetChocolade schreef: ↑26-08-2020 08:59@pompoen Die wachttijden zijn zo naar. Dat het zo lang kan duren is enorm frustrerend helemaal als je voelt dat je NU hulp nodig hebt. Dat herken ik ook echt enorm. Helaas valt er weinig aan te veranderen. Neem het je niet te veel kwalijk dat je van de kaart was hoor en geef het wellicht de volgende keer aan dat je daar last van had. Als het ergens kan om het niet meer te weten dan is het wel bij de psycholoog. Ook denk ik dat oorzaak en gevolg niet zo heel belangrijk zijn. Ik ben daar zelf jaren mee bezig geweest maar uiteindelijk gaat het daar niet om. Je komt er vrij weinig mee verder als het nu eenmaal zo is. Ik heb zelf ook een paniekstoornis waar ik uiteindelijk dus heel somber van ben geworden. Nu is het toch belangrijk om eerst die somberheid aan te pakken.
Ja, ik had er wel echt rekening mee gehouden met die wachtlijsten, maar ik bedenk me net dat ik nu bijna een jaar bezig ben met alleen al ergens terecht komen waar ik 'hoor', echt frustrerend inderdaad.. Het is naar mijn idee alleen maar erger geworden in de afgelopen maanden. Niet zozeer voor mijn omgeving als ik het zo moet geloven van mijn vriend, maar de innerlijke strijd voelt wel alleen maar zwaarder.
Het oorzaak/gevolg verhaal is inderdaad meer een vraag om te bepalen van wat heeft nu meer voorrang, die somberheid die ik nu voel of dat wat er aan ten grondslag ligt; die eventuele persoonlijkheidsstoornis.
Wat dat laatste betreft merk ik dat ik daar erg over aan het malen ben, in welke richting moet ik het zoeken, ik kan me eigenlijk met vrij weinig stoornissen identificeren namelijk, als ik zo de eigenschappen doorneem.. En moet er ook weer niet te diep in gaan zitten, want dan praat ik het mezelf misschien alleen maar aan, maar het is frustrerend om gewoon niet te weten wat ik nu moet en wat er nou precies met me aan de hand is, naast die andere diagnoses natuurlijk.
_pompoensoepje wijzigde dit bericht op 26-08-2020 12:40
1.39% gewijzigd
woensdag 26 augustus 2020 om 12:38
woensdag 26 augustus 2020 om 12:48
@Pompoensoepje, jij verdient ook gewoon momenten van onspanning, net als ieder ander. Kan je voor vandaag niet iets voor jezelf verzinnen wat je graag doet? Lekker in bad gaan, lezen, iets afspreken met iemand? Misschien dan niet omdat je het jezelf al gunt, maar omdat anderen jou dat gunnen. 
Verder ben je niet je diagnoses, ze zijn er alleen zodat ze jou de juiste hulp kunnen bieden. Ik snap wel dat je moedeloos wordt van al dat wachten, dat is ook gewoon hartstikke rot.
Verder ben je niet je diagnoses, ze zijn er alleen zodat ze jou de juiste hulp kunnen bieden. Ik snap wel dat je moedeloos wordt van al dat wachten, dat is ook gewoon hartstikke rot.
woensdag 26 augustus 2020 om 12:53
hope19 schreef: ↑26-08-2020 12:48@Pompoensoepje, jij verdient ook gewoon momenten van onspanning, net als ieder ander. Kan je voor vandaag niet iets voor jezelf verzinnen wat je graag doet? Lekker in bad gaan, lezen, iets afspreken met iemand? Misschien dan niet omdat je het jezelf al gunt, maar omdat anderen jou dat gunnen.
Verder ben je niet je diagnoses, ze zijn er alleen zodat ze jou de juiste hulp kunnen bieden. Ik snap wel dat je moedeloos wordt van al dat wachten, dat is ook gewoon hartstikke rot.
Lief, dankjewel! Vind het echt lastig om dat in te zien.. Zit vandaag ook nog alleen thuis dus dat helpt ook niet helemaal mee, maar ik had wel bedacht om iets creatiefs op te pakken dat al een tijdje stil ligt, misschien dat ik dat even ga doen.
Dat is ook zo, al is het wel fijn om het te weten dat het ergens vandaan komt, zeg maar. Maar je hebt gelijk hoor!
Ik ga eerst maar een grote pot thee voor mezelf zetten, want ik heb het echt ontzettend koud! :')
_pompoensoepje wijzigde dit bericht op 26-08-2020 14:02
0.10% gewijzigd
woensdag 26 augustus 2020 om 12:59
wat ik zelf denk wat t is weet ik eigenlijk niet ...heb vrijwel de hele dag een soort angstgevoel wat me dan weer somber maakt ook t vele er mee bezig zijn
soort opsessie geeft me angst
de sp zegt een depressie met angst
struktuur heb ik wel ..daar heb ik ook eerst hulp bij gehad maar vonden ze niet nodig
omdat ik struktuur had .en me wel bezig hielt
maar idd is er verder nooit gekeken waar alles vandaan kwam
t was ook van de ene op andere dag na een stressvol jaar
dat ik in me kaar klapte eerst overspannen
en veel angst
later kwam er depressie bij
ik gebruikte al AD die is wat op gehoogd maar sloeg niet meer aan
een andere ad gekregen maar deed niks .. nu sinds 7 weken weer aan een andere
en helaas geen verschil
de wanhoop een beetje nabij
ik ben blij dat ik kontact heb opgenomen met huisarts om te praten over andere hulp want hier kom ik niet verder mee heb ik zelf door
bij verdriet moet ik een knuffelbeer pakken nou sorry dat vind ik niks
misschien helpt dat een ander maar mij niet ook me verjaardag ondanks ik geen zin had moetst ik maar slingers ophangen en een lekkere taart halen men wat kan mij dat jarig zijn schelen wordt alleen maar ouder
t accepteren is bij mij t grootste probleem daar heb ik nooit echt handvaten voor gekregen ..ja laat t er zijn laat t gedenk er zijn ... ze zal zeker gelijk hebben
maar t lukt me niet .. t hoofie staat maar aan .. daardoor durf ik ook niet veel weg
ben niet moe dat scheelt wel dus kan alles doen zelfs de marathon lopen (geintje)
maar de angst van t maar in me hoofd zitten houdt me vaak tegen dingen te doen
ook t emotionele (sta rustig te janken in de alberh heyn)
heb een lora genomen want liep echt te twijfelen of ik weg durfde maar ik ga !!!!!!
soort opsessie geeft me angst
de sp zegt een depressie met angst
struktuur heb ik wel ..daar heb ik ook eerst hulp bij gehad maar vonden ze niet nodig
omdat ik struktuur had .en me wel bezig hielt
maar idd is er verder nooit gekeken waar alles vandaan kwam
t was ook van de ene op andere dag na een stressvol jaar
dat ik in me kaar klapte eerst overspannen
en veel angst
later kwam er depressie bij
ik gebruikte al AD die is wat op gehoogd maar sloeg niet meer aan
een andere ad gekregen maar deed niks .. nu sinds 7 weken weer aan een andere
en helaas geen verschil
de wanhoop een beetje nabij
ik ben blij dat ik kontact heb opgenomen met huisarts om te praten over andere hulp want hier kom ik niet verder mee heb ik zelf door
bij verdriet moet ik een knuffelbeer pakken nou sorry dat vind ik niks
misschien helpt dat een ander maar mij niet ook me verjaardag ondanks ik geen zin had moetst ik maar slingers ophangen en een lekkere taart halen men wat kan mij dat jarig zijn schelen wordt alleen maar ouder
t accepteren is bij mij t grootste probleem daar heb ik nooit echt handvaten voor gekregen ..ja laat t er zijn laat t gedenk er zijn ... ze zal zeker gelijk hebben
maar t lukt me niet .. t hoofie staat maar aan .. daardoor durf ik ook niet veel weg
ben niet moe dat scheelt wel dus kan alles doen zelfs de marathon lopen (geintje)
maar de angst van t maar in me hoofd zitten houdt me vaak tegen dingen te doen
ook t emotionele (sta rustig te janken in de alberh heyn)
heb een lora genomen want liep echt te twijfelen of ik weg durfde maar ik ga !!!!!!
woensdag 26 augustus 2020 om 13:45
Ja zo frusterend... zo rot om je zo te voelen..isa_isa_ schreef: ↑25-08-2020 11:21Dit had ik werkelijk woord voor woord kunnen schrijven. Die vreselijke frustratie inderdaad over hoe dingen zijn gelopen in mijn leven de afgelopen ca tien jaar, terwijl ik daarvoor gemiddeld gewoon tevreden was en de dingen kon doen waar ik blij van word. Ik heb ook last van enorme schaamte en de eenzaamheid vind ik helemaal killing. De angst dat dit zo gaat blijven is enorm groot, keer op keer op keer als ik met heel veel pijn en moeite mezelf uit dat klote depressie moeras heb getrokken, zak ik op een gegeven moment toch weer terug en moet ik weer van vooraf aan beginnen met basics als gezond eten, blijven bewegen en goed slapen. Soms schrik ik in de ochtend gewoon wakker en kan niet geloven dat het leven de afgelopen ca tien jaar zo door mijn vingers is geglipt...
En wat er nou aan de hand is ik weet het nog steeds niet. Ik heb geen vervelende jeugd gehad, ben nooit gepest, heb geen trauma's oid, ben volgens mij gemiddeld genomen best een leuk mens, heb een paar mooie talenten, kortom, genoeg om een tevreden, beetje fijn leven te leiden. Wat ook niet helpt is dat alle therapeuten die ik heb gehad het ook allemaal niet weten, wat me nog wanhopiger maakt. Ik voel me de hele tijd enorm verward, omdat ik (en anderen) dus niet weet/begrijp wat er nou aan de hand is én bovenal hoe het op te lossen.
Inderdaad herkenbaar dat je jezelf de hele tijd opnieuw op moet rapen.
Heb ook verschillende therapieen gehad maar werd er vaak ook alleen maar verwarder van.
Ook dat zoeken naar een diagnose.
Hormonen spelen ook een grote rol.. dus soms weet ik ook niet meer wat wat is.
Wat ik wel weet is dat ik gewoon weer eens happy wil zijn en niet de hele tijd in die modus van:'Ja ik heb het in ieder geval gedaan'
Kan me ook helemaal niks meer voorstellen bij een relatie bijvoorbeeld maar vooral ook het ergens naar uit kijken, dat vrolijke stralende.
Heb echt wel betere dagen maar heb over het algemeen zo'n nergens zin in gevoel (behalve met sporten en mijn hobby, dat doe ik wel heel graag) maar als ik dan een verplichting heb zie ik er als een berg tegenop en ben ik angstig/niet lekker.
Paar uurtjes gewerkt vanmorgen en verder hoef ik niks meer, joggingbroek aan een serie kijken en een beetje bijkomen.
yesss wijzigde dit bericht op 11-09-2020 10:59
13.41% gewijzigd
woensdag 26 augustus 2020 om 15:42
met mannetje ff naar de hornbach geweest .... wat herken ik me in een verhaal hier
ook maar geen duidelijke diagnose krijgen . en zelf weet ik t ook niet echt
er zijn testen op internet en ja dan kom ik wel uit op de pressie maar angt kan je ook weer somber maken ... t maakt je verward .. merk enkel wat t ook is t maar niet lukt dat te accepteren ..en ja dat is wel de weg naar genezing. door mijn hoofd gaat steeds maar zal ik ooit weer mezelf worden weer eens echt lachten t echt naar me zin hebben.. weer de dingen doen vanzelf en er niet bij nadenken ,,, denk dat jullie zo allemaal wel zitten en je afvragen waarom? ik heb volgende week maandag de afspraak bij de huisarts .misschien door laten verwijzen naar de ggz al weet ik natuurlijk niet van te voren of ik daar op me plaats zit .. zo en zo de lange wachtlijst weer ... maar waar ik nu zit voel ik me echt niet op me gemak
in half jaar tijd heb ik 7 verschillende medicijnen geslikt oke was er zelf bij ..
en controle nu met opbouw heb ik ook totaal niet .bel steeds zelf maar of iets bij de opbouw hoort ....nou denk ik dat t op t moment overal wel een rommeltje is
in de hulpverlening erg jammer maar daar zitten we allemaal mee
toch hoop ik voor me zelf snel de juiste hulp te vinden en ook de juiste ad
want ook daar vertrouw ik erg veel op .want 10 jaar geleden ben ik er daar door
goed door uitgetrokken .al had ik toen alleen een angststoornis
nu zal ook t hormonale nog meespelen ben al weer oude doos geworden> hihi
ga proberen nog ff weg te gaan vind alleen zo jammer dat heel me inspiratie zo weg is ... was iemand die altijd de hort op was ..thuis zitten was niks voor mij
altijd een bezig bijtje vol met ideeen en altijd naar me zin .. nooit sago en had t altijd super naar me zin .in echt alles ... echt ook iemand die alles wel regelde
en iedereen hielp zowaar t nodig was ..vond me werk vrijwillers erg leuk
en ook samen met me man een schoonmaakbedrijf wat we samen deden
niks teveel maar gewoon lekker allemaal op gemakkie ..al met al een prachtleven
vond ik .....en boem toch val je ...... jaar problemen met oudste zoon gehad
die me niet in de kouwe kleren zijn gaan zitten .. ontzettende lieve gozer
maar als er een meid in tspel komt die van hem alleen maar gebruikt maakt en het hem een hoop geld kost ..wil je toch vanalles als moeder er aan gaan doen
zal t verdere verhaal besparen want is nog al lang ......maar denk dat dat me de das om heeft gedaan ... nu zelf terug zien te komen ....en dat moet gewoon!
ook maar geen duidelijke diagnose krijgen . en zelf weet ik t ook niet echt
er zijn testen op internet en ja dan kom ik wel uit op de pressie maar angt kan je ook weer somber maken ... t maakt je verward .. merk enkel wat t ook is t maar niet lukt dat te accepteren ..en ja dat is wel de weg naar genezing. door mijn hoofd gaat steeds maar zal ik ooit weer mezelf worden weer eens echt lachten t echt naar me zin hebben.. weer de dingen doen vanzelf en er niet bij nadenken ,,, denk dat jullie zo allemaal wel zitten en je afvragen waarom? ik heb volgende week maandag de afspraak bij de huisarts .misschien door laten verwijzen naar de ggz al weet ik natuurlijk niet van te voren of ik daar op me plaats zit .. zo en zo de lange wachtlijst weer ... maar waar ik nu zit voel ik me echt niet op me gemak
in half jaar tijd heb ik 7 verschillende medicijnen geslikt oke was er zelf bij ..
en controle nu met opbouw heb ik ook totaal niet .bel steeds zelf maar of iets bij de opbouw hoort ....nou denk ik dat t op t moment overal wel een rommeltje is
in de hulpverlening erg jammer maar daar zitten we allemaal mee
toch hoop ik voor me zelf snel de juiste hulp te vinden en ook de juiste ad
want ook daar vertrouw ik erg veel op .want 10 jaar geleden ben ik er daar door
goed door uitgetrokken .al had ik toen alleen een angststoornis
nu zal ook t hormonale nog meespelen ben al weer oude doos geworden> hihi
ga proberen nog ff weg te gaan vind alleen zo jammer dat heel me inspiratie zo weg is ... was iemand die altijd de hort op was ..thuis zitten was niks voor mij
altijd een bezig bijtje vol met ideeen en altijd naar me zin .. nooit sago en had t altijd super naar me zin .in echt alles ... echt ook iemand die alles wel regelde
en iedereen hielp zowaar t nodig was ..vond me werk vrijwillers erg leuk
en ook samen met me man een schoonmaakbedrijf wat we samen deden
niks teveel maar gewoon lekker allemaal op gemakkie ..al met al een prachtleven
vond ik .....en boem toch val je ...... jaar problemen met oudste zoon gehad
die me niet in de kouwe kleren zijn gaan zitten .. ontzettende lieve gozer
maar als er een meid in tspel komt die van hem alleen maar gebruikt maakt en het hem een hoop geld kost ..wil je toch vanalles als moeder er aan gaan doen
zal t verdere verhaal besparen want is nog al lang ......maar denk dat dat me de das om heeft gedaan ... nu zelf terug zien te komen ....en dat moet gewoon!
woensdag 26 augustus 2020 om 17:59
met de meeste gaat t zo te lezen niet echt lekker ...balen allemaal hopen op betere dagen
vandaag bij mij ook niet erg lekker ,was ff met man naar hornbach geweest
maar omdat we nu niet werken komt er te weinig binnen . dus ik heel boos dat ik weer wil werken alles weer op paken man ziet dat niet zitten met hoe ik nu ben.
snap t wel een beetje maar wil zo graag alles weer oppaken .heb nu zo t idee dat ik alles kwijt ben ..en alleen nog eet bed toe en een hoop huil .haal wel zowat iedere dag een taart voor me zelf,,,,,heb ik toch wat ... ik denk ook dat ik een beetje teveel op zoek ben naar dingen die me beter doen voelen huis opknappen ,weer werken
enz maar t lost niks op weet ik eigenlijk wel ..ik weet t eigenlijk gewoon niet meer
maak ruzie met me man ben opgefokt en ben t echt zat allemaal ..
al kon ik maar tv kijken ff lekker ontspannen .. ik lees nog wel ff mee maar kan op t moment echt maar beter ff niet meer schrijven ff afstand van alles .. ben teveel in klaagmodus houd jullie haaks
vandaag bij mij ook niet erg lekker ,was ff met man naar hornbach geweest
maar omdat we nu niet werken komt er te weinig binnen . dus ik heel boos dat ik weer wil werken alles weer op paken man ziet dat niet zitten met hoe ik nu ben.
snap t wel een beetje maar wil zo graag alles weer oppaken .heb nu zo t idee dat ik alles kwijt ben ..en alleen nog eet bed toe en een hoop huil .haal wel zowat iedere dag een taart voor me zelf,,,,,heb ik toch wat ... ik denk ook dat ik een beetje teveel op zoek ben naar dingen die me beter doen voelen huis opknappen ,weer werken
enz maar t lost niks op weet ik eigenlijk wel ..ik weet t eigenlijk gewoon niet meer
maak ruzie met me man ben opgefokt en ben t echt zat allemaal ..
al kon ik maar tv kijken ff lekker ontspannen .. ik lees nog wel ff mee maar kan op t moment echt maar beter ff niet meer schrijven ff afstand van alles .. ben teveel in klaagmodus houd jullie haaks
woensdag 26 augustus 2020 om 20:02
Goldstar, ik ga nu even bikkelhard zijn. Wat jij nodig heb is de figuurlijke schop onder je kont. Je bent vrij om hier te posten maar je blijft constant posten en in herhaling vallen. Besef jij wel dat dit heel storend op mij overkomt. Je zit in het proces van acceptatie en probeer in real live je momenten te pakken en al is het maar 1 seconde van positiviteit, omarm die 1 seconde met liefde. En kijk niet constant terug met ik was dit ik was dat en toen had ik dit en dat. Het mag wel maar dan zal je nooit een stap verder komen. Herhaling is ook een soort van stilstaan en daar is niemand ooit ver mee gekomen! En believe me ik kom van diep en weet waar ik over praat.
Medeforumers, ik heb het meeschrijven hier altijd als een soort rustpunt gevoeld en ook de herkenning gaf mij een minder gevoel van emotionele eenzaamheid maar vooral dat ik niet alleen ervoor staat. Ik heb hier zoveel begrip gevoeld maar ook voelde ik mij hier heel veilig, in die zin dat ik hier open kan zijn over mijn emoties. En ik ben tot de conclusie gekomen dat ik mij dat niet laat afnemen, ik voel mij heel krachtig door deze beslissing te nemen.
Medeforumers, ik heb het meeschrijven hier altijd als een soort rustpunt gevoeld en ook de herkenning gaf mij een minder gevoel van emotionele eenzaamheid maar vooral dat ik niet alleen ervoor staat. Ik heb hier zoveel begrip gevoeld maar ook voelde ik mij hier heel veilig, in die zin dat ik hier open kan zijn over mijn emoties. En ik ben tot de conclusie gekomen dat ik mij dat niet laat afnemen, ik voel mij heel krachtig door deze beslissing te nemen.
vlin02der wijzigde dit bericht op 26-08-2020 20:09
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
5.08% gewijzigd
woensdag 26 augustus 2020 om 21:52
@Shiver Heel sterk. Ik denk dat het wel even zal duren voor die angst afneemt maar dat dat vertrouwen met de tijd wel zal komen! Het is zeker normaal op je af en toe rot te voelen of een dag flink te huilen. 'Normale' mensen hebben ook emoties. Ook heftige.
@Hope Hoe was het met je vriendin? Fijn dat de spanning zakte. Moeheid kan veel met je doen. Dat merkte ik ook vandaag. Ik was een stuk geïrriteerder dan normaal tot ik even een uurtje sliep en toen verdween dat ineens.
@goldster Goed dat je de hort op bent gegaan!
@yess Knap dat je toch kan werken ondanks dat je je niet zo fijn voelt. Ik hoop dat je het lekker rustig aan hebt gedaan de rest van de dag.
@Fadetoblack Knuffel voor jou. Ik wens je een heerlijke nachtrust toe vanavond.
@Vlinder Heel sterk. Laat dat je zeker niet afnemen. Reageer lekker waar jij op wilt reageren en lees wat jij wilt lezen.
Vandaag was het aardig aan het waaien. Mijn hond vond het geweldig en rende achter alle vliegende blaadjes aan. Ik denk dat ik geluk heb dat mijn arm niet uit de kom is gegaan, haha! Ik merkte weer dat ik aardig moe werd na de AD en was daardoor ook best geïrriteerd. Gelukkig merkte ik wel dat dat kwam omdat ik moe was. Ik ben om 5 uur even in slaap gevallen en toen ik wakker werd was dat gevoel er niet meer. Voor de rest had ik een afspraak bij mijn psycholoog. Groepstherapie gaat het toch niet worden, een moeder van een vriendin van mij geeft dit. Nu hoor ik vrijdag of een collega van mijn psycholoog mij individueel schema therapie kan geven en zo niet dan wordt het toch wachten tot ik aan de beurt ben bij het SGGZ. Ik sta al even op de wachtlijst maar goed hij zal wel aardig lang zijn. Ik ondervind ook veel steun met de dagelijkse wandelingen van het IHT. Daar kan ik toch even mijn ei kwijt. Nu lekker even op de bank en ik ga denk ik een spelletje doen.
Ik had ook een borduurset gekocht, ik dacht laat ik eens wat creatiefs gaan doen. Ik weet niet hoe ik het voor elkaar heb gekregen maar ik heb dus mijn naald gebroken. Dus ik moet even een nieuwe kopen voor ik er aan verder kan.
@Hope Hoe was het met je vriendin? Fijn dat de spanning zakte. Moeheid kan veel met je doen. Dat merkte ik ook vandaag. Ik was een stuk geïrriteerder dan normaal tot ik even een uurtje sliep en toen verdween dat ineens.
@goldster Goed dat je de hort op bent gegaan!
@yess Knap dat je toch kan werken ondanks dat je je niet zo fijn voelt. Ik hoop dat je het lekker rustig aan hebt gedaan de rest van de dag.
@Fadetoblack Knuffel voor jou. Ik wens je een heerlijke nachtrust toe vanavond.
@Vlinder Heel sterk. Laat dat je zeker niet afnemen. Reageer lekker waar jij op wilt reageren en lees wat jij wilt lezen.
Vandaag was het aardig aan het waaien. Mijn hond vond het geweldig en rende achter alle vliegende blaadjes aan. Ik denk dat ik geluk heb dat mijn arm niet uit de kom is gegaan, haha! Ik merkte weer dat ik aardig moe werd na de AD en was daardoor ook best geïrriteerd. Gelukkig merkte ik wel dat dat kwam omdat ik moe was. Ik ben om 5 uur even in slaap gevallen en toen ik wakker werd was dat gevoel er niet meer. Voor de rest had ik een afspraak bij mijn psycholoog. Groepstherapie gaat het toch niet worden, een moeder van een vriendin van mij geeft dit. Nu hoor ik vrijdag of een collega van mijn psycholoog mij individueel schema therapie kan geven en zo niet dan wordt het toch wachten tot ik aan de beurt ben bij het SGGZ. Ik sta al even op de wachtlijst maar goed hij zal wel aardig lang zijn. Ik ondervind ook veel steun met de dagelijkse wandelingen van het IHT. Daar kan ik toch even mijn ei kwijt. Nu lekker even op de bank en ik ga denk ik een spelletje doen.
Ik had ook een borduurset gekocht, ik dacht laat ik eens wat creatiefs gaan doen. Ik weet niet hoe ik het voor elkaar heb gekregen maar ik heb dus mijn naald gebroken. Dus ik moet even een nieuwe kopen voor ik er aan verder kan.
woensdag 26 augustus 2020 om 23:26
Goldster, het gaat niet om gelijk of ongelijk hebben. Wees blij met alle hulp en advies van je huisarts en grijp dat met beide handen aan, ipv het direct van de baan vegen.
Maar ik laat het hierbij want je krijgt al genoeg aandacht en oprechte advies hier en hoop daadwerkelijk dat je er echt iets mee doe!
Maar ik laat het hierbij want je krijgt al genoeg aandacht en oprechte advies hier en hoop daadwerkelijk dat je er echt iets mee doe!
donderdag 27 augustus 2020 om 07:26
@goldster. Wat ontzettend goed dat je met je huisarts gaat praten. Ik ben trots op je.
In therapie of begeleiding krijg je altijd voel onzin te horen/advies wat niet bij jou past. Helaas zijn ze nog niet zo ver dat ze precies weten wat te zeggen (en zullen ze daar komen).
Zaak is om soms bij iets wat je onzin vind je oren een beetje toe te dekken en de nuttige zaken er voor jezelf uit te filteren. Dus niet fixeren op de dingen die zijn gezegd waar je niets aan hebt, want zeker zullen ze dat doen. Helemaal als ze je nog niet kennen.
En in mijn ervaring en die veel van mijn medeclienten is het voor een huisarts nog wel wat lastiger. Die is ook niet gespecialiseerd. Dus probeer daarin wat milder te zijn.
Want kijk alles om uit die shit te komen toch? Dan maar soms wat 'onzin' aanhoren. Niets in vergelijk met depressief/angstig zijn.
Maar goed gedaan hoor, hulp zoeken. Dat is niet makkelijk!
Ik vind het ook echt heel knap hoe je op feedback reageert. Echt heel volwassen. En dat is ook een hele goede indicator, denk ik, dat je door de juiste hulpverlener echt wel te bereiken bent.
Heel veel succes met je zoektocht daarin.
@vlinder. Goed dat je blijft schrijven, zeker omdat je er wat aan hebt. Heel goed om je te uitten. Dat is misschien ook een goede leerschool voor je (voor de meesten van ons wel). Welkom terug weer!;)
@fade. Wat heftig om te horen dat jezelf pijn doen zo'n groot thema is op dit moment. Hoe gaat het met de therapie? Brengt dat je wel wat?
@yess. Ik herken wel dat ik verwarder word van therapie. Aan begeleiding heb ik dan wel weer heel veel.
Wat verdrietig dat je je zo voelt. Ik hoop voor je dat er toch wat verandering in gaat komen al is het maar een beetje.
In therapie of begeleiding krijg je altijd voel onzin te horen/advies wat niet bij jou past. Helaas zijn ze nog niet zo ver dat ze precies weten wat te zeggen (en zullen ze daar komen).
Zaak is om soms bij iets wat je onzin vind je oren een beetje toe te dekken en de nuttige zaken er voor jezelf uit te filteren. Dus niet fixeren op de dingen die zijn gezegd waar je niets aan hebt, want zeker zullen ze dat doen. Helemaal als ze je nog niet kennen.
En in mijn ervaring en die veel van mijn medeclienten is het voor een huisarts nog wel wat lastiger. Die is ook niet gespecialiseerd. Dus probeer daarin wat milder te zijn.
Want kijk alles om uit die shit te komen toch? Dan maar soms wat 'onzin' aanhoren. Niets in vergelijk met depressief/angstig zijn.
Maar goed gedaan hoor, hulp zoeken. Dat is niet makkelijk!
Ik vind het ook echt heel knap hoe je op feedback reageert. Echt heel volwassen. En dat is ook een hele goede indicator, denk ik, dat je door de juiste hulpverlener echt wel te bereiken bent.
Heel veel succes met je zoektocht daarin.
@vlinder. Goed dat je blijft schrijven, zeker omdat je er wat aan hebt. Heel goed om je te uitten. Dat is misschien ook een goede leerschool voor je (voor de meesten van ons wel). Welkom terug weer!;)
@fade. Wat heftig om te horen dat jezelf pijn doen zo'n groot thema is op dit moment. Hoe gaat het met de therapie? Brengt dat je wel wat?
@yess. Ik herken wel dat ik verwarder word van therapie. Aan begeleiding heb ik dan wel weer heel veel.
Wat verdrietig dat je je zo voelt. Ik hoop voor je dat er toch wat verandering in gaat komen al is het maar een beetje.
donderdag 27 augustus 2020 om 07:33
@donut. Spannend om te gaan horen horen hoe het verder gaat
Goed om te registreren dat die wandelingen zo belangrijk zijn. Altijd goed om te denken of er een substituut te bedenken is. Bijvoorbeeld wandelen met iemand uit je omgeving of een wandelclubje
En welk element daaraan heb je het meeste? Is het je uitten kan je bijvoorbeeld wat vaker sensoor bellen.
Klinkt gezellig zo met je hond. Ik hoop dat je tevreden kan zijn met het vervolg wat gaat worden geboden.
Dat met die patronen kwijt zijn in mijn nieuwe huis heb je echt gelijk in ik merk al wel dat er voorzichtig patronen beginnen te komen in mijn nieuwe huis.
Goed om te registreren dat die wandelingen zo belangrijk zijn. Altijd goed om te denken of er een substituut te bedenken is. Bijvoorbeeld wandelen met iemand uit je omgeving of een wandelclubje
En welk element daaraan heb je het meeste? Is het je uitten kan je bijvoorbeeld wat vaker sensoor bellen.
Klinkt gezellig zo met je hond. Ik hoop dat je tevreden kan zijn met het vervolg wat gaat worden geboden.
Dat met die patronen kwijt zijn in mijn nieuwe huis heb je echt gelijk in ik merk al wel dat er voorzichtig patronen beginnen te komen in mijn nieuwe huis.
donderdag 27 augustus 2020 om 07:54
Vind dit een interessant topic en het leek me goed om ook eens mee te schrijven.
Zelf kamp ik al twintig jaar met depressies (ben nu 43 jaar).
Ieder keer lijkt het weer terug te komen..
Gebruik weliswaar anti-depressiva, maar dit lijkt niet afdoende te zijn.
Kan ook wel vrij negatief en zwartgallig zijn.
Ondermeer door mijn autisme voel ik weinig aansluiting met deze samenleving.
Heb weliswaar een leuk sociaal netwerk, maar voel me vaak toch eenzaam.
Vooral in de liefde is het kommer en kwel en is er al zo'n twintig jaar helemaal niets meer op mijn pad gekomen.
Niet dat ik mij er afhankelijk van wil stellen.
Toch vraag ik mij vaak af waar ik het allemaal aan verdient heb.
En of ik echt zo'n naar en onmogelijk mens ben, als dat ik mezelf vaak lijk te voelen.
Ben altijd erg gesloten geweest en heb vaak het gevoel dat ik mezelf niet kan zijn.
Het lijkt alsof ik mezelf maskeer met een pleasende houding, om maar niet onaardig gevonden te worden.
Ook durf ik niet van me af te bijten en mijn grenzen aan te geven.
Het is allemaal veel te slap en zonder enige ruggengraat.
Dat zorgt er ook weer voor dat ik me nog neerslachtiger ga voelen.
Zodoende blijf ik steeds hangen in een vicieuze cirkel.
Zelf kamp ik al twintig jaar met depressies (ben nu 43 jaar).
Ieder keer lijkt het weer terug te komen..
Gebruik weliswaar anti-depressiva, maar dit lijkt niet afdoende te zijn.
Kan ook wel vrij negatief en zwartgallig zijn.
Ondermeer door mijn autisme voel ik weinig aansluiting met deze samenleving.
Heb weliswaar een leuk sociaal netwerk, maar voel me vaak toch eenzaam.
Vooral in de liefde is het kommer en kwel en is er al zo'n twintig jaar helemaal niets meer op mijn pad gekomen.
Niet dat ik mij er afhankelijk van wil stellen.
Toch vraag ik mij vaak af waar ik het allemaal aan verdient heb.
En of ik echt zo'n naar en onmogelijk mens ben, als dat ik mezelf vaak lijk te voelen.
Ben altijd erg gesloten geweest en heb vaak het gevoel dat ik mezelf niet kan zijn.
Het lijkt alsof ik mezelf maskeer met een pleasende houding, om maar niet onaardig gevonden te worden.
Ook durf ik niet van me af te bijten en mijn grenzen aan te geven.
Het is allemaal veel te slap en zonder enige ruggengraat.
Dat zorgt er ook weer voor dat ik me nog neerslachtiger ga voelen.
Zodoende blijf ik steeds hangen in een vicieuze cirkel.
donderdag 27 augustus 2020 om 07:54
Hier gaat het wel wat beter. Ik ben nog wel heel moe maar niet meer zo labiel.
Ook heb ik een aanpak richting mijn vader bedacht zodat hij oprot (excuse me) uit MIJN huis. Mijn woonbegeleider gaat mij erbij helpen en mijn vader luistert wel naar hem. Dus zo komt dat wel weer goed en gaat het goed komen met mijn alleen tijd. Ik heb ook maar 1 kamer en mijn vader is hier bijvoorbeeld 10 uur geweest. En wat mij betreft hoeft er niets meer te gebeuren.
Maar ja Mijn vader is zegmaar mijn vader.
Hij is waarschijnlijk autistisch. En tijdens het klussen mocht hij hier gewoon naartoe waarneer hij wilde. En dat vond hij erg leuk, ook al het klussen. Hij was ook al moeilijk toen, maar te doen.
Nu zijn er nu regels. Ik woon hier, je kan hier niet zomaar naartoe als je wilt. Je moet aanbellen ipv de sleutel zo te gebruiken.
En hij kan die verandering niet verwerken. Negeert alles wat hem erop wijst. Het is toch zijn klus huisje waar hij klusjes mag verzinnen (ook al wil ik ze niet). Mijn woonbegeleider is een autoriteit voor hem, dus daar luistert hij wel naast.
Verder slaap ik hier goed (wel met temazepam).
Vandaag heb ik een belangrijk ding van mijn werk. Ik heb eigenlijk rust nodig, ook omdat ik gisteren maar op stap ben gegaan omdat mijn vader hier de hele dag was.
Maar na dat werk ding heb ik echt even een avond en een dag om uit te rusten. En dat heb ik echt nodig.
Zaterdag heb ik een drukke dienst. Ik had tegen mijn baas gezegd dat ik het niet ten volle kon toezeggen met de stress van de verhuizing. Maar ik merk wel dat ik erg graag ga.
Maar in een uiterst geval zal ik wel kunnen afspreken.
Maar morgen komt mijn woonbegeleider. Dus dan beslis ik dat dan. En we gaan het verder hebben over zorgen dat miijn vader hier weggaat. Ik heb het al in toonaarden gevraagd en ook gewoon gezegd dat hij moet gaan.
Maar okee de situatie komt nu onder controle dat merkte ik gisteren al. Ooohh je wóónbegleider heeft gezegd dat het niet goed is wat ik doe, dan neem ik het serieus.
Vandaag mijn werk ding is dus even overleven. Maar dan kan ik ook echt rusten en heb ik geen vader in huis. Daar kijk ik echt naar uit. En ik hoop wel dat ik niet stiekem al teveel over genezen ben gegaan want daar ben ik wel stiekem (een beetje) bang voor.
Ook heb ik een aanpak richting mijn vader bedacht zodat hij oprot (excuse me) uit MIJN huis. Mijn woonbegeleider gaat mij erbij helpen en mijn vader luistert wel naar hem. Dus zo komt dat wel weer goed en gaat het goed komen met mijn alleen tijd. Ik heb ook maar 1 kamer en mijn vader is hier bijvoorbeeld 10 uur geweest. En wat mij betreft hoeft er niets meer te gebeuren.
Maar ja Mijn vader is zegmaar mijn vader.
Hij is waarschijnlijk autistisch. En tijdens het klussen mocht hij hier gewoon naartoe waarneer hij wilde. En dat vond hij erg leuk, ook al het klussen. Hij was ook al moeilijk toen, maar te doen.
Nu zijn er nu regels. Ik woon hier, je kan hier niet zomaar naartoe als je wilt. Je moet aanbellen ipv de sleutel zo te gebruiken.
En hij kan die verandering niet verwerken. Negeert alles wat hem erop wijst. Het is toch zijn klus huisje waar hij klusjes mag verzinnen (ook al wil ik ze niet). Mijn woonbegeleider is een autoriteit voor hem, dus daar luistert hij wel naast.
Verder slaap ik hier goed (wel met temazepam).
Vandaag heb ik een belangrijk ding van mijn werk. Ik heb eigenlijk rust nodig, ook omdat ik gisteren maar op stap ben gegaan omdat mijn vader hier de hele dag was.
Maar na dat werk ding heb ik echt even een avond en een dag om uit te rusten. En dat heb ik echt nodig.
Zaterdag heb ik een drukke dienst. Ik had tegen mijn baas gezegd dat ik het niet ten volle kon toezeggen met de stress van de verhuizing. Maar ik merk wel dat ik erg graag ga.
Maar in een uiterst geval zal ik wel kunnen afspreken.
Maar morgen komt mijn woonbegeleider. Dus dan beslis ik dat dan. En we gaan het verder hebben over zorgen dat miijn vader hier weggaat. Ik heb het al in toonaarden gevraagd en ook gewoon gezegd dat hij moet gaan.
Maar okee de situatie komt nu onder controle dat merkte ik gisteren al. Ooohh je wóónbegleider heeft gezegd dat het niet goed is wat ik doe, dan neem ik het serieus.
Vandaag mijn werk ding is dus even overleven. Maar dan kan ik ook echt rusten en heb ik geen vader in huis. Daar kijk ik echt naar uit. En ik hoop wel dat ik niet stiekem al teveel over genezen ben gegaan want daar ben ik wel stiekem (een beetje) bang voor.
donderdag 27 augustus 2020 om 12:27
goedemorgen allemaal
dank je wel voor jullie reacties ..ik doe echt me best .....
vanmorgen is met de post t testsetje binnen gekomen om AD te laten testen
kijken welke het beste past heb er nu al een aantal gehad.dus even kijken welke het beste past
vandaag belde me werk verijwilligswerk of ik maandag weer kwam .....aangezien ik maandag een midweekje weg ga .ga ik die week er op weer beginnen . kijk er naar uit...dat zeker
maar moet ook eerlijk zeggen ben erg bang.
ik werk met kleuters ontzettend leuk .en doe het heel graag .. maar ik huil zo ontzettend veel .en kan ik voor de kindjes natuurlijk niet maken .maar ga me best doen
de ochtend was jammer genoeg weer niet leuk kom hem zo moeilijk door
zeg eerlijk baal daar erg van .. de angst is dan zo hoog .. maar geef me schop onder me kont en probeer er niet in te blijven hangen.. ga me huisje doen
en proberen de onrust en angst er te laten zijn..
t moet gewoon allemaal weer goed komen heb dit 10 jaar geleden ook gehad
en ook toen goed gekomen moet me daar aan vast houden en niet zo negatief zijn
van nu komt het niet meer goed..maar t is een gedachten die zich op dringt
maar een gedachte is maar een gedachte ik weet het....
ik probeer wat positiefer te schrijven en zeker ook te denken ,ben niet de enigste
die dit heeft ... dat weet ik wel .. en ook ik kom er wel ... maar idd wel met een andere instelling (heb er veel over lopen nadenken) een slachtofferrol aannemen is nog nooit iemand mee beter geworden maar ik weet dat zal niet ineens veranderen ..heb in ieder geval vanmorgen een boek op gezocht en ga beginnen aan een dagboek .. en proberen de kleine lichtpuntjes op de dag te zien
want ik denk maar dat die er niet zijn ......en die moeten er gewoon zijn
ga lekker rommelen in me huisje en jullie ook een positieve dag gewenst
dank je wel voor jullie reacties ..ik doe echt me best .....
vanmorgen is met de post t testsetje binnen gekomen om AD te laten testen
kijken welke het beste past heb er nu al een aantal gehad.dus even kijken welke het beste past
vandaag belde me werk verijwilligswerk of ik maandag weer kwam .....aangezien ik maandag een midweekje weg ga .ga ik die week er op weer beginnen . kijk er naar uit...dat zeker
maar moet ook eerlijk zeggen ben erg bang.
ik werk met kleuters ontzettend leuk .en doe het heel graag .. maar ik huil zo ontzettend veel .en kan ik voor de kindjes natuurlijk niet maken .maar ga me best doen
de ochtend was jammer genoeg weer niet leuk kom hem zo moeilijk door
zeg eerlijk baal daar erg van .. de angst is dan zo hoog .. maar geef me schop onder me kont en probeer er niet in te blijven hangen.. ga me huisje doen
en proberen de onrust en angst er te laten zijn..
t moet gewoon allemaal weer goed komen heb dit 10 jaar geleden ook gehad
en ook toen goed gekomen moet me daar aan vast houden en niet zo negatief zijn
van nu komt het niet meer goed..maar t is een gedachten die zich op dringt
maar een gedachte is maar een gedachte ik weet het....
ik probeer wat positiefer te schrijven en zeker ook te denken ,ben niet de enigste
die dit heeft ... dat weet ik wel .. en ook ik kom er wel ... maar idd wel met een andere instelling (heb er veel over lopen nadenken) een slachtofferrol aannemen is nog nooit iemand mee beter geworden maar ik weet dat zal niet ineens veranderen ..heb in ieder geval vanmorgen een boek op gezocht en ga beginnen aan een dagboek .. en proberen de kleine lichtpuntjes op de dag te zien
want ik denk maar dat die er niet zijn ......en die moeten er gewoon zijn
ga lekker rommelen in me huisje en jullie ook een positieve dag gewenst
donderdag 27 augustus 2020 om 15:21
Chocoballetjes, vreemde ogen dwingen in dit geval bij je vader. Vervelend dat hij niet naar je behoeftes luistert. Goed dat je woonbegeleiding komt maar ergens graag willen zijn, is iets anders dan het aankunnen. Bewaak je grenzen want kwetsbaarheid ligt zo op de loer.
Shiverrr, zoals ik begrijp heb je nu helemaal geen therapie meer, ook geen back up voor noodgevallen, wat misschien rust kan geven. Je gaf het zelf ook al aan, ieder mens met of zonder depressie heeft wel is dip dagen. Mooi zoals je de dingen kunt relativeren, chapeau.
Donut, Gaat de groepstherapie niet door omdat een bekende het geeft? Ik vond groepstherapie, ik heb 3 verschillende modules gevolgd, spannend en confronterend maar de herkenbaarheid van de anderen hebben mij ook bijzondere inzichten gegeven waar ik baat bij had. Maar goed als je tevreden bent met individuele therapie is het ook goed. Wat voor moois ben je aan het borduren?
Pompoen, Zelfliefde is belangrijk, koester je mooie kanten en koester ook wat jij voor nu je minder mooie kanten vindt. Het is wat nu bij je hoort en dat mag er allemaal zijn.
Hope19, Na alle ellende met je apk, heb je wel kunnen genieten met je vriendin?
Yess, Begrijp je stress en angst bij verplichtingen zo goed, ik heb dan ook al 10 beren op de weg gezien. En achteraf valt het altijd reuze mee, vast herkenbaar. Is niks mis mee dat je denkt dat je in ieder geval iets hebt gedaan het zijn wel stappen in de goede richting, dus ervaar het als een overwinning.
Fadetoblack, inmiddels nog iets gehoord over je dagbesteding?
Mund, welkom. Vervelend en herkenbaar dat je geen emotionele verbinding voelt met je omgeving. Deze gevoelens en gedachten heb je ook niet verdiend, het is je overkomen. Heb je professionele begeleiding?
Ik ben deze week een beetje aan het doorslaan met mijn grenzen aangeven en bewaken. Ik had vanmiddag een gesprek met een reïntegratie begeleider, krijg ik in de ochtend een bericht dat het ook nu kon, dat was rond 10.00 uur in de ochtend. Ik gaf aan of het een kwartier later kon maar het voelde niet goed voor mij, kreeg zo een golf van stress over mij heen. Ik heb direct een bericht gestuurd wat het met mij deed omdat ik zo gefixeerd was op 13.00 uur en wilde die tijd aanhouden. Ging ze helemaal mee akkoord.
Voor allen, grenzen bewaken en aangeven is zo pittig en moeilijk maar mijn ervaring is dat mensen er vaak goed op reageren en juist dat erg kunnen waarderen, het creëert namelijk duidelijkheid.
Shiverrr, zoals ik begrijp heb je nu helemaal geen therapie meer, ook geen back up voor noodgevallen, wat misschien rust kan geven. Je gaf het zelf ook al aan, ieder mens met of zonder depressie heeft wel is dip dagen. Mooi zoals je de dingen kunt relativeren, chapeau.
Donut, Gaat de groepstherapie niet door omdat een bekende het geeft? Ik vond groepstherapie, ik heb 3 verschillende modules gevolgd, spannend en confronterend maar de herkenbaarheid van de anderen hebben mij ook bijzondere inzichten gegeven waar ik baat bij had. Maar goed als je tevreden bent met individuele therapie is het ook goed. Wat voor moois ben je aan het borduren?
Pompoen, Zelfliefde is belangrijk, koester je mooie kanten en koester ook wat jij voor nu je minder mooie kanten vindt. Het is wat nu bij je hoort en dat mag er allemaal zijn.
Hope19, Na alle ellende met je apk, heb je wel kunnen genieten met je vriendin?
Yess, Begrijp je stress en angst bij verplichtingen zo goed, ik heb dan ook al 10 beren op de weg gezien. En achteraf valt het altijd reuze mee, vast herkenbaar. Is niks mis mee dat je denkt dat je in ieder geval iets hebt gedaan het zijn wel stappen in de goede richting, dus ervaar het als een overwinning.
Fadetoblack, inmiddels nog iets gehoord over je dagbesteding?
Mund, welkom. Vervelend en herkenbaar dat je geen emotionele verbinding voelt met je omgeving. Deze gevoelens en gedachten heb je ook niet verdiend, het is je overkomen. Heb je professionele begeleiding?
Ik ben deze week een beetje aan het doorslaan met mijn grenzen aangeven en bewaken. Ik had vanmiddag een gesprek met een reïntegratie begeleider, krijg ik in de ochtend een bericht dat het ook nu kon, dat was rond 10.00 uur in de ochtend. Ik gaf aan of het een kwartier later kon maar het voelde niet goed voor mij, kreeg zo een golf van stress over mij heen. Ik heb direct een bericht gestuurd wat het met mij deed omdat ik zo gefixeerd was op 13.00 uur en wilde die tijd aanhouden. Ging ze helemaal mee akkoord.
Voor allen, grenzen bewaken en aangeven is zo pittig en moeilijk maar mijn ervaring is dat mensen er vaak goed op reageren en juist dat erg kunnen waarderen, het creëert namelijk duidelijkheid.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
