Depressietopic - deel 2

31-05-2020 19:28 1259 berichten
Veel mensen op het forum (en daarbuiten) kampen met (de gevolgen van) depressie.
Een depressie is iets anders dan een dip of een paar dagen niet lekker in je vel. Depressie is een ziekte die je hele leven kan beheersen. Hoe ga jij ermee om? Hoe kom je je dagen door?
Dit topic is voor iedereen die een depressie heeft of heeft gehad, en voor iedereen die iemand kent met een depressie en daarover wil praten.
Voel je welkom!

Dit is deel 2. We komen hier vandaan: viewtopic.php?f=16&t=437997&p=29631642&start=#p29631642
Alle reacties Link kopieren Quote
@IBIopviva Ja dat is inderdaad het boek wat ik gekocht heb! Ik heb verder geen sparmaatje eigenlijk maar ik zal daar nog eens naar kijken. Ben er nog niet zo ver in. Ah man anderhalf jaar is ook echt bizar lang. Ik hoop dat je maandag een beetje fijn nieuws krijg. Corona heeft natuurlijk ook wel voor veel vertraging gezorgd inderdaad.

@vrouw-92 oh wauw wat knap dat je zo vaak gaat sporten! Voel je je wel wat beter als je in ieder geval onder de mensen bent? Dat je op iemand afstappen lastig vind kan ik zeker begrijpen. Fijn dat je alsnog kan genieten van het sporten voor jezelf.

@goldster Nou ik heb tijdens mijn emotieregulatie therapie van die invullijsten gekregen en ze waren toch net iets anders dan de G-schema's. Ik ben natuurlijk verder geen psycholoog maar wat je net op hebt geschreven voelt wel alsof je er niet erg diep op in gaat. Bijvoorbeeld de bewijzen. Of de andere kijk. Wellicht zou een andere kijk zijn dat je de afgelopen tijd veel hebt meegemaakt en dit hier een uiting van kan zijn. Ik zeg maar wat he, ik weet je situatie natuurlijk niet precies. Vooral nummer 8 zou denk ik een stuk aardiger kunnen tegen een vriendin. Maar goed als het niks voor je is dan moet je vooral doen wat fijn voor jou voelt natuurlijk. Kom vooral schrijven als je dat wilt. Knuffel.

Ik heb vandaag helaas weer maar 5 uur geslapen. Als ik opsta ben ik gelijk klaar wakker en komen alle gedachten over me heen. Als ik in slaap wil vallen heb ik hier dan weer helemaal geen last van. Heel apart, vroeger was dit juist andersom. Veel piekeren voor het slapen en dan super lang slapen. Nu dus juist de omgekeerde wereld, heel vervelend. Ik hou me maar vast aan dat 5 uur nog steeds 5 uur slaap is en dat is altijd beter dan niets. Ik maak me denk ik vooral druk over de AD en zijn verloop. Toch merk ik dan steeds als ik een paar uur wakker ben dat onrustige gevoel langzaam van me afvalt. Ik las ergens iets over dat je stresshormoon in de ochtend op zijn sterkst is, wellicht dat het daar mee te maken heeft. Maar goed, ik hou me elke ochtend maar vast aan dat het uiteindelijk weer zakt. Jammer dat ik dat elke ochtend weer met moeite geloof, haha!

Ook ben ik een bullet journal gaan maken om mijn creativiteit er wat uit te krijgen. Dagen alleen maar achter de pc zitten leek mij ook niet zo slim. Af en toe krijg ik ineens van die pieken met positiviteit en enthousiasme en moet ik mezelf echt tegen houden om niet ineens langs al mijn vriendinnen te gaan en me aan te melden bij allerlei clubs. Dat was eergisteren, nu is dat wat minder maar ik probeer mezelf toch een beetje er aan te houden. In ieder geval het wat meer dingen voor mezelf doen. Ik laat wel onze hond 3 keer per dag al uit dat gaat gelukkig elke keer goed. In de middag probeer ik er ook echt wel meer dan 3 kwartier met hem uit te gaan en van de wandeling te genieten.
Alle reacties Link kopieren Quote
@DonutMetChocolade Ah, wat vervelend dat je zo slecht slaapt! Ik herken het. Wat bij mij helpt (vergt wel discipline) is een avondroutine zonder teveel schermen. Bij mij start deze vanaf 21.00 en dan om 22.00 wil ik het liefst het licht uit, in elk geval in bed. Ik mediteer 10 minuten, doe wat yoga oefeningen en schrijf in mijn dagboek/journal. Ook zorg ik dat mijn studio is opgeruimd en mijn eten voor de de lunch/snacks klaar staat. Dit zorgt voor veel meer rust in mijn hoofd. Misschien iets voor jou voor het slapen? Wel kijken wat voor jou rustgevend is natuurlijk.


Ik heb vandaag een offday, maar kan er niet zo goed mijn vinger opleggen. Ik ben niet vooruit te branden en tijdens de weekboodschappen was het zo'n chaos in de supermarkten (zowel bij de Vomar als de AH) dat ik zowaar een verkeerde uitgang nam, weer terug de draaideur in en naar de goede uitgang zag ik een mevrouw over het hoofd en die viel me nog net niet aan omdat ik geen 1,5 meter afstand hield. Ze reageerde zo fel... En ik wist natuurlijk (zoals altijd) geen woord uit te brengen, behalve sorry om daarna snel mijn oortjes in te doen en weg te lopen. Mevrouw weet niet dat dit mijn enige uitje van de dag is en ik keurig netjes mijn handen reinig en het boodschappenkarretje ook. Hierdoor was ik zo van slag/onrustig dat ik niet meer naar het koffietentje ben geweest.
Alle reacties Link kopieren Quote
hallo donet ik begrijp er niet echt wat van ook zo,n schema invullen
denk dat ik er wat beter bij moet nadenken .zat t er ook eens over hebben met mijn sp
want wil t liefst alles aangrijpen als t me maar helpt.. maar ben allemaal erg bang of ik t wel kan ...gedachten gaan echt de hele dag bij mij en soms weet ik niet eens waar aan.. soms is t 100x wil me zelf zijn ... kan echt nergens anders meer aan denken als waar ik nu in zit..huilen kan ik ook wel de hele dag ...want voel me gewoon echt alleen hier in ..man onarmt me vaak nou dan barst ik helemaal bang in janken uit
vind de dagen heel zwaar .weet soms echt niet waar ik t zoeken moet .en ben ook veel boos ..boos op waarom dit er is ..waarom is t gebeurt .gevoel hebben van alles kwijt te zijn ..er niet te zijn ..een bang jankend propje in de bank
ben boos dat ik er maar niet mee om kan gaan .en steeds maar huil en niet me best doet om er uit tekomen ...
ik weet t gaat niet vanzelf over .. maar weet gewoon niet hoe ik weer mezelf kan worden kan wel schreeuwen help me ..zo voel ik me ...al weer bang voor morgenochtend de ersge tijd van de dag waar ik vaak in blijf hangen // ook de ad wil maar niks doen al deed ik maar een beetje me beter voelen en stopte t huilen
een beetje en me iets vrolijker voelen in plaats van zo bang //// lieve knuffel allemaal
Vandaag was mijn verhuizing. Het was heel zwaar maar ging ook goed.

Nu zit ik dus in mijn nieuwe huis en ben helemaal kapot. Ik kan ook niet zo goed stoppen met denken aan praktische zaken.

Het is zo raar dat ik hier nu ga slapen. Bekende tv helpt me wel.

Het is overigens echt zo mooi geworden.

Vanavond neem ik wel temazepam om te slapen. Echt spannend dit hoor!

Ik ben serieus blij dat mijn knuffel er is.

Ik hoop ook dat het wat rustiger in mijn hoofd gaat worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
heel erg veel s6 in je nieuwe paleisje en lekker van genieten nu lekker ff uit rusten
super dat je zo tevreden bent
Alle reacties Link kopieren Quote
hallo donut

ja de ochtenden zijn een crime .. nu maar 10 jaar geleden toen ik ook in zo,n periode zat ook .. is echt dat je cortisol t hoogst is in de ochtend ..ik praat dan over 10 jaar geleden kon er toen goed mee omgaan .acceptatie van de ochtend en rond een uur of 12 knapte t telkens op en ineens was t er niet meer moet me nu ook gewoon gaan lukken ..al had ik toen een ad die daar aan mee hielp denk ik .de acceptatie........
zo te zien accepteer je al de ochtend dus weet t gaat voorbij ...

ik hoop dat dat nu ook straks wat meer gaat lukken...
Ik ben echt mega labiel. Eerst uren gehuild omdat ik mijn nieuwe huis zo spannend vond.

En nu weer helemaal blij.

Tis even wennen en zo slapen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Goldster, de boosheid herken ik wel. Ik had in het begin ook zoveel boosheid op de situatie, op mezelf en eigenlijk op alles en iedereen. Die momenten heb ik nog steeds, helaas. Ik heb dit al eerder geschreven maar een stuk boosheid zat ook bij mijn "vriendengroep" die mij zo in de steek hebben gelaten toen ik zo diep zat. Van hun heb ik ook afstand genomen, deed mij veel pijn de teleurstelling in hun. Maar het afstand nemen van hun,was een onderdeel wat op een gegeven moment wel lucht en rust gaf. Maar het is en blijft niet leuk. En in de ochtend heb ik ook vaak een onbestemd zwaar gevoel, soms kan ik mij daar over heenzetten en soms blijft dat gevoel hangen. Je doet wel je best zoals wij hier allemaal ons best doen, het is gewoonweg zwaar en soms niet te behappen. En boosheid en verdriet hoort bij het proces van accepteren vandaaruit kan je stap voor stap verder.

Ik had vanmiddag een lunch met een vriend, ik was vrij relax in het begin maar merkte na verloop van tijd dat ik zo weinig te vertellen had en dat doet mij zo een pijn. Ik had zo een dynamische leven wat mijn werk en het sociale betreft en maakte altijd geweldige leuke dingen mee. Ik zou het niet meer kunnen of willen maar het grijpt mij vandaag echt aan. Heb de eerstkomende 3 dagen afspraken staan met een werkbegeleiding, bedrijfsarts en met mijn behandelaar. Hoop dat ik iets van dagbesteding mag doen.



Chocoballetjes, spannend maar ook zo leuk, je eerste nacht in je paleisje.
vlin02der wijzigde dit bericht op 23-08-2020 22:42
Reden: Toevoeging
7.61% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Dubbel.
vlin02der wijzigde dit bericht op 23-08-2020 22:47
Reden: Dubbel
99.45% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
wat ik van mezelf best erg jammer vind is t vele huilen ...een keer een huibui hebben om t ff er uit te gooien ,,,, maar ik blijf er vaak gewoon in hangen
en merk ook dat ik dan vaak een nog rotter angstger gevoel krijg

maar t lukt maar niet te stoppen lijkt wel soms een gewoonte te worden
is wanhoop bangheid ook wel eerlijk zelfmedelijden.maar ook
herinderingen dat ik me goed voelde of wat ik normaal nooit ben maar jaloersheid
op andere die lekker hun leven lijden .......en muziek waar ik zo onwijs van hielt
nu anders aan voelt al is t feestmuziek haha ..maar ook t soms geen zin ergens in hebben,,,,,,,,, me somber voelen ...schuldgevoelens ......t in me hoofd zitten ,t er zoveel mee bezig zijn.de stress (al huil ik die er graag wel uit) de onrust..
als me mannetje me een knuffel geeft ..


je kan wel zien emmers vol !!!! maar doe echt me best er mee te stoppen want janken heeft geen zin ...
vrouw-92 schreef:
22-08-2020 20:39
Ik woon sinds december voor het eerst op mezelf in een nieuwe stad en dat ging de eerste periode heel erg goed, toen kwam Corona en vielen er heel veel dingen weg (net zoals bij iedereen). De corona periode ben ik redelijk doorgekomen ondanks de verveling op mijn werk (bijna geen werk) en heb ik juist veel alleen gewandeld en gefietst. Dat is geen opgave.

Ik ben een aantal jaren geleden veel alleen op stedentrip en zelfs 3 weken Interrail gedaan, dus ik kan het wel. Voor morgen heb ik bedacht om naar een koffietentje te gaan.... ik ben benieuwd!

Wat ik momenteel heel lastig vind is dat iedereen om mij heen rondloopt met de kreten: ik moet zoveel, het is zo druk, elk weekend heb zit volgepland en dat ik dan moet antwoorden met: oh, mijn weekend is eigenlijk helemaal leeg, zoals altijd. Als ik dan ergens alleen zit zie ik nu alleen maar mensen die het leuk met elkaar hebben en ik zit alleen.... Omdat er daadwerkelijk ook niemand dichtbij is om samen iets mee te ondernemen.

Ik kon dat heel goed handelen, maar nu even niet. Wellicht ook omdat ik ben begonnen bij een nieuwe baan waarin ik van de 37 mensen de jongste ben en iedereen een huisje, boompje, beestje leven heeft. Dat is dan best weer even confronterend, want hier: nog nooit een relatie gehad..
Oh, zo herkenbaar dit! Ik ben vorig jaar verhuisd naar een stad in het midden/midden-oosten van Nederland waar ik niemand ken en geen vrienden en familie heb op het moment. Het is dat ik sociale contacten heb via werk, anders was ik waarschijnlijk mijn eigen taal vergeten :lol:

De weekenden zijn zo leeg, ik zie altijd op tegen vrijdag wanneer collega's vragen wat ik ga doen... vaak plot ik de nacht ervoor al wat ik ga zeggen, gewoon omdat ik niet zielig wil overkomen wanneer ik voor de zoveelste keer moet zeggen 'oh niks, geen plannen, beetje rommelen in huis ofzo...'

Sorry, verder geen tips of iets dergelijks! Wou alleen even aanhaken dat ik dat confronterende gevoel ken en me kan inleven in hoe rot het is. Ik vind het wel heel knap van je dat je al zo veel dingen onderneemt op het gebied van sporten, nieuwe contacten aangaan e.d. Het valt ook niet mee om die brug van kennissen naar vriendschap te slaan, hè?
Alle reacties Link kopieren Quote
Potpourri schreef:
23-08-2020 23:40
Oh, zo herkenbaar dit! Ik ben vorig jaar verhuisd naar een stad in het midden/midden-oosten van Nederland waar ik niemand ken en geen vrienden en familie heb op het moment. Het is dat ik sociale contacten heb via werk, anders was ik waarschijnlijk mijn eigen taal vergeten :lol:

De weekenden zijn zo leeg, ik zie altijd op tegen vrijdag wanneer collega's vragen wat ik ga doen... vaak plot ik de nacht ervoor al wat ik ga zeggen, gewoon omdat ik niet zielig wil overkomen wanneer ik voor de zoveelste keer moet zeggen 'oh niks, geen plannen, beetje rommelen in huis ofzo...'

Sorry, verder geen tips of iets dergelijks! Wou alleen even aanhaken dat ik dat confronterende gevoel ken en me kan inleven in hoe rot het is. Ik vind het wel heel knap van je dat je al zo veel dingen onderneemt op het gebied van sporten, nieuwe contacten aangaan e.d. Het valt ook niet mee om die brug van kennissen naar vriendschap te slaan, hè?
Super herkenbaar dit...
Ik kom weer even aanhaken, heb een tijdje mee geschreven maar ben hier een tijd niet geweest omdat ik eigenlijk ook moeite heb met toegeven dat het niet zo lekker gaat. Omdat ik me zo niet wíl voelen.

Gisteren had ik echt weer zo'n dieptepunt.. voelde me zo rot en heb ook even alles (nouja bijna alles..) eruit gegooid bij mijn moeder.
Ik voel me zoooo gefrustreerd over hoe dingen zijn gelopen in mijn leven en merk dat ik bijna alles confronterend vind momenteel, omdát mijn wereld zo klein is.
Die collega die vrolijk verteld over de vakantieplannen en vraagt;"Heb jij nog vakantieplannen?" (geen budget en zou niet eens weten met wie)
Die oude vriendin op social media die allerlei leuke dingen onderneemt.
Terwijl ik, ja wat doe ik nou? Een beetje sporten, in huis rommelen en met mijn hobby bezig zijn.

Werk wel wat uurtjes,(vrijwilligswerk) maar dat durf ik soms niet eens tegen mensen te vertellen. Dus vaak zeg ik gewoon waar ik werk maar niet dat het vrijwilligerswerk is, ook geen zin om het uit te leggen en toch ook een stuk trots...
En heel soms gaat het een tijdje goed en denk ik"'ja ik doe het toch allemaal maar mooi" maar er hoeft maar dát te gebeuren en ik ben het gevoel weer kwijt.

En het erge is, ik was ook die ondernemende vrouw heb notabene een rondreis gemaakt,(wat ik nog altijd enorm mis, vooral dat gevoel wat ik toen had) ik ben sowieso vriendschappen kwijtgeraakt zodra gezinnetjes gesticht werden enz.
Dus ik merk dat dat ook enorm veel met me heeft gedaan. Toch een deuk voor mijn zelfvertrouwen, ik merk ook zeker dat ik zelf dingen afhoud, ook omdat het voor mij denk ik niet meer genoeg is en ik me door sommige mensen zwaar teleurgesteld voel.

Nu had ik in de loop der jaren gehoopt dat ik die klik terug zou vinden in het leven. Andere mensen zou ontmoeten, misschien wel een leuke partner.. maar ik krijg een bepaald gevoel maar niet terug..

Ik heb trouwens echt wel leuke contacten op de sportschool en heb dan weleens die momentjes dat ik me éven mezelf voel... als ik aan kom lopen en iemand roept mijn naam bijvoorbeeld. Van die onbenullige kleine dingen. Maar verder gewoon weinig sociaal leven...

Dus het is zeker ook een stuk eenzaamheid bij mij.. daardoor een hoop frustratie, boosheid, moeite met blij zijn voor anderen, ook omdat ik moe ben... moe van altijd maar lachen en leuk reageren maar continu het gevoel hebben aan de andere kant te staan, buiten dingen te staan en dat je jezelf veel meer gunt dan dit.

Nou dat was een heel verhaal zo op de vroege ochtend maar het zit me allemaal zo hoog en las hier veel herkenbare dingen.
Dus hopelijk mag ik ook weer mee schrijven :)
Alle reacties Link kopieren Quote
@Vrouw-92 Ja dat met die schermen vergt zeker discipline. Fijn dat het je lukt! Ik ga in ieder geval proberen om een uur voor ik ga slapen niet meer te roken. Ik rook echt een stuk meer sinds ik me slechter voel. Een journal hou ik nu ook bij, dat is echt fijn.

Jammer dat je zo van slag was en niet naar het koffietentje bent geweest. Ik snap het wel hoor als het zo'n chaos is dan gebeurd er ook veel te veel. Zeker als je daar niet op hebt gerekend. Maar er zijn gelukkig nog zat andere dagen! Goed dat je je juist aan je grens hebt gehouden en lekker gaan als je je er wel fijn bij voelt.

@chocolade Wat fijn dat het goed is gegaan! Een verhuizing is ook echt zwaar. Wel fijn dat je je na het huilen weer goed voelde. Het is ook allemaal weer wennen.

@Potpourri Vind je het zelf ook echt erg dat je weekenden leeg zijn of is het meer naar je collega's toe? Ik heb ook erg lang gehad dat ik vond dat ik van alles moest in het weekend terwijl ik dat zelf eigenlijk helemaal niet fijn vind om te doen. Nu kan ik dat gelukkig wat meer loslaten. Misschien ben ik wel gewoon een 'saaie muis' en dat vind ik prima. Al is dat toch soms lastig als je op social media allemaal mensen met superleuke dingen voorbij ziet komen.

Net gewandeld met iemand van de IHT. De ochtenden lijken me ietsjes beter af te gaan. Heb me denk ik maar neergelegd bij het weinige slapen. Vandaag ligt de AD voor mij klaar. Merk dat ik er toch een beetje sip en bang voor ben. Ik vroeg me wel iets af. Wanneer slikken jullie de AD? Hij zei tegen mij dat de meeste het in de avond slikken omdat de bijwerkingen dan vooral zijn als je slaapt? In de ochtend wordt het sowieso niet voor mij dan gooi ik het er allemaal uit. Straks dus nog even naar de apotheek.

Ook is mijn vriend in een kutbui. Ik vind het heel lastig om die stemming niet over te nemen en als een gek te gaan lopen pleasen. Zucht. Denk aan jezelf, maar het is lastig.
Alle reacties Link kopieren Quote
goedemiddag

een slaapritme heb ik ook al jaren na ooit een periode niet meer te kunnen slapen
een uur voor naar bed gaan geen tv telefoon of computer
elke avond vrijwel zelfde tijd naar bed
ook t opstaan
beker melk
als je niet kan slapen klinkt raar maar een paracetemolletje wil wel eens helpen
oja wekkers omdraaien

zelf een echte rotdag jammer genoeg nog niet beter geweest ...loop een beetje met me ziel onder me arm verveel me maar wil ook weer wat doen maar waarin weet ik niet en zin ontbreekt ook ... snap t zelf niet eens
ben dus maar aan de tip dagboek begonnen
ben erg onrustig loop veel te ijsberen wel goed voor de conditie
denk ik dan maar

vandaag de arts gesproken over mijn bloedbeeld .was wat laag dus kan verhogen
slik nu met opbouw 7 weken maar merk nog niks .. ga dus vanavond iets verhogen
denk t nog 2 a 3 weken een kans te geven anders denk ik dat t weer een ander gaat worden ..ben t wel heel zat allemaal een fijne dag
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind het een beetje chaotisch worden, berichten en feedback wat overschaduwd wordt, ik bemerk aan mezelf dat dit iets met mij doe.

Dus voor nu zeg ik gedag.

Chocoballetjes, van het begin tot je eerste nachtje in je paleis heb je hier gedeeld. En ondanks je stress en paniek, was je altijd zo een luisterend oor voor anderen. Je bent een topper, you did it en wees er trots op.

Shiverrr, de zorg voor je oma, de kracht en liefde die je toonde in die verdrietige periode waarin jij jezelf zo hebt overtroffen, zo mooi omdat te "zien" in dit geval te lezen.Succes met je studie en ik ga er haast van uit dat je daarin de juiste beslissing maakt.

Hope19, ik heb het al vaker geschreven dat ik zoveel kracht las in je berichten, hou dat vast. En hoop dat je deze weken goed doorkomt ivm vakantie zonder je behandelaar.

Fadetoblack, dankje voor het openen van dit topic en sterkte met je man en jezelf uiteraard. Alle goeds van mij.

:bye:
Alle reacties Link kopieren Quote
@DonutMetChocolade, ik slik mijn AD in de ochtend. In het begin met opbouwen slikte ik hem ‘s avonds maar ik werd wat opgewekt daardoor dus kreeg ik nog veel meer last van slapeloosheid. Nu ik hem ‘s ochtends slik werkt het fijn voor mij.

@Vlinder, jammer dat je voor nu gedag zegt maar als dat voor jou het beste is moet je dat zeker doen. Dank je wel voor je bericht.

Je bent volgens mij een heel zorgzaam en lief persoon, dat kwam tenminste wel naar voren in dit topic. Ik hoop dat ik je nog af en toe ergens op het forum tegen kom want ik las je graag. Het ga je goed! :bigkiss:
Alle reacties Link kopieren Quote
@Vlinder: Bedankt voor je lieve woorden! Ik snap wel wat je bedoelt, dus ik kan je keuze ook goed begrijpen. Volgens mij ben je idd een heel lief persoon die altijd voor een ander klaar staat. Hier was je in elk geval altijd begripvol naar mensen toe. Veel succes!

Ik snap ook wel dat reageren niet voor iedereen is weggelegd omdat het gewoon even te veel is gevraagd. Maar ik vind het zelf wel vervelend dat er elke keer mensen 1 keer iets posten en daarna niet meer reageren of alleen maar over zichzelf hebben. Het moet toch een soort wisselwerking zijn. Al weet ik ook dat het forum word gebruikt om even je hart te luchten. Dus ga daar zeker mee door, maar daardoor reageer ik ook niet heel vaak meer en ook niet op iedereen.
Alle reacties Link kopieren Quote
sorry sorry ik denk dat t een beetje over mij gaat ..geeft totaal niet .. want t is wel zo praat veel over mezelf en reageer niet veel op de andere
niet de bedoeling .. ik weet dat dit forum bedoelt is voor een lach maar ook een traan
maar op t moment ben ik wel erg negatief ... moet zeggen ben erg bang>
zou ik in jullie schoenen staan zou ik t ook niet leuk vinden iemand die steeds met geklaag weer ff een bericht er in gooit dat werkt niet goed voor jullie .maar net zo goed ook niet voor mezelf .... de bedoeling om hier uit te komen is positiviteit zeker ook voor me zelf ... en lees ik me berichtjes na....... dan zit er niks positiefs in ........dat werkt natuurlijk niet ...zak op die manier alleen maar dieper....... wat natuurlijk niet de bedoeling is .. moet wel zeggen ik ben erg bang. en weet niet wat me is overkomen ... maar jullie zie ik keihard vechten met ups maar net zo goed ook veel downs ik neem een vb aan jullie ..en zal proberen ook eens iets positiefs te schrijven en die ook te zien ... met klagen is nog nooit iemand goed van in zijn vel gaan zitten .. al moet t op zijn tijd best ff kunnen .. maar idd er zijn altijd wel wat kleine positieve puntjes te vinden ... ik hoop in ieder geval dat jullie vechtlust allemaal beloont gaat worden ..en dat ik jullie zeker ga volgen .om ook weer meer postiviteit te gaan voelen ..en dat ook te laten zien/schrijven ik lees wel nog ff mee maar zal in me berichten ook eens op zoek gaan naar iets postiefs zal ik zelf alleen maar van opfleuren sorry en op naar een iets positievere instelling

dikke knuffel allemaal
Alle reacties Link kopieren Quote
@goldster ik denk niet dat dat is wat er gezegd is hoor. Als je je negatief voelt dan voel je je zo. Maar het is nooit verkeerd om wat meer positief te denken natuurlijk. Ik denk wel dat het fijn als we wat meer in contact blijven met elkaar en op elkaar reageren en steunen. Tenminste zo heb ik het opgevat. Dat is zeker lastig als je zoveel in je eigen hoofd zit, dat merk ik bij mezelf ook.

@Vlinder ik begrijp je helemaal. Heel veel geluk gewenst.
@vlinder. Bedankt voor je lieve reactie. Ik snap je wel. Op het moment vind ik het erg snel gaan, wat met bijhouden ook lastig is. Goed dat je voor jezelf kiest in elk geval!

Ik heb je bijdrage erg fijn gevonden. Voel je altijd vrij, als is het over een lange tijd, weer in te haken. Ook om dit niet te doen. Groetjes!

@goldster. Ik weet ook niet of dát de boodschap is. Maar hoe je wil proberen iets positiever te zijn en jezelf door anderen laten inspireren kan misschien vooral ook voor jezélf geen kwaad. Desniettemin vind ik wel dat je je negatief moet kleine uitten. Balans dus! Het is ook een erg nare fase waarin je zit.

Een dagboek kan ook erg goed zijn ik doe dit al vanaf groep 8 basisschool. Het gaat overigens tegen je werkt als je in je schrijven teveel naar beneden spiraaalt. Dat ken ik namelijk wel. Even flink uitten, maar als het jezelf naar beneden praten is werkt het niet. Tenminste dat is mijn persoonlijke uiting.

Ik wil echter benadrukken dat je jezelf moet kunnen uitten. En dat dit volgens mij niet over jou alleen gaat.
Alle reacties Link kopieren Quote
@Goldster: Nee zo was de boodschap totaal niet bedoeld. Als jij je rot voelt, moet je dat gewoon posten. Dat je iets positiefs wil posten, dat moet je voor jezelf doen. Want iets positiefs verzinnen als je in een rot situatie zit is alleen maar goed! Ondanks dat het super lastig is om dat te doen. Maar wil je gewoon je hart luchten en hier iets "negatiefs" neerzetten, moet je dat vooral doen. Sowieso is het mijn mening, dus ook al zou ik het wel bedoelen. Dan hoefde je je daar nog niks van aan te trekken he! Dus als dit voor jou een goede uitlaatklep is, ga gewoon zo verder. Het is meer zoals Goldendonut beschrijft, meer bedoelt dat iedereen gesteund wordt, in plaats alleen zelf je verhaal te doen en dan weer te verdwijnen. Of sowieso 1 bericht plaatsen en niet meer terugkomen terwijl je wel reacties krijgt. En dat het niet altijd lukt/geen zin in hebt, prima. Maar dat mensen af en toe ook even op andere reageren, lijkt me niet verkeerd. Het is niet specifiek gericht naar 1 persoon dit. Gewoon in het algemeen. En je kan ook op een aantal berichten reageren die je aanspreken, dat zie ik mezelf soms ook doen. Maar dat heeft echt niks te maken met hoe iemand post (dus negatief/positief).
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb vandaag bijna 8 uur geslapen voor het eerst in maanden, ik ben zo blij! Jammer dat mijn katten besloten om een race door het huis te houden waardoor ik wakker werd, maar goed. :hyper: Ik merkte ook dat ik iets minder onrustig wakker werd. Oh wat fijn dit. Ik zou nog wel even verder kunnen slapen merk ik maar het is nu toch wel echt tijd om eruit te blijven. Zo even ontbijten en de hond uitlaten. Dan een wandeling met het IHT daarna nog even wat eten en dan wordt het toch echt tijd om mijn eerste AD te nemen. Ik ben wel een beetje nerveus maar goed ik moet gewoon onthouden dat ik gewoon kan stoppen en dat ik het zelf in de hand heb.
Alle reacties Link kopieren Quote
Gisteravond zeer slechte avond dat was jammer.
Vanmorgen beter opgestaan hoewel ik het wel erg vervelend vond dat beide katten helemaal niet mee naar bed waren gegaan vannacht. Ben ze midden in de nacht gaan opzoeken, ze lagen beneden doen ze nooit en ik werd er onrustig van en om eerlijk te zijn, oei heel kinderachtig dit, pakte ik het haast persoonlijk op.

Maar goed ik verwacht zo een SPV'er vanuit de FACT en daar heb ik wel behoefte aan.
Daarna hebben we met vrienden afgesproken in een kringloopwinkel en van daaruit gaan we naar hun huis en blijven we daar ook eten daar heb ik wel zin in.

Ik neem trouwens mijn AD verdeeld, een deel in de avond en een deel in de ochtend en dat bevalt prima.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
Alle reacties Link kopieren Quote
@IBIopviva Ah jammer van je slechte avond, gelukkig dat vanochtend beter was. Herkenbaar dat van je katten. Als je er aan gewend bent en ze zijn er niet voelt dat toch raar! Mijn ene kat sliep altijd naast mij op bed en toen ineens niet meer. Nam ik toen eerlijk gezegd ook een beetje persoonlijk, haha. Misschien snurk ik te hard. :biggrin: Nu komen ze allebei al een tijdje niet meer in de slaapkamer. Wie weet liggen ze vanavond weer bij je!

Wat is een SPV-er precies? Veel plezier met je vrienden in de kringloop! Dat vind ik ook altijd zo leuk, lekker neuzen.

Mag ik vragen waarom je het verdeeld slikt? Is dat al vanaf dat je ermee begonnen bent? Dat heb ik eigenlijk nog niet eerder gehoord. Fijn dat het voor jou werkt!

Ik ben nog lekker aan het forummen en niksen. Ik heb nog een uur tot de IHT-er komt. Ik moet eigenlijk nog even de keuken opruimen maar ik heb daar stiekem geen zin in. Maar goed wat moet dat moet. Net lekker even met de hond gelopen en het is gewoon een beetje koud buiten. HEERLIJK. Oh wat ben ik blij dat die hitte voorbij is. Mijn mentale gesteldheid ging daar ook echt heel slecht op zie ik nu achteraf.
Alle reacties Link kopieren Quote
yesss schreef:
24-08-2020 07:36

Gisteren had ik echt weer zo'n dieptepunt.. voelde me zo rot en heb ook even alles (nouja bijna alles..) eruit gegooid bij mijn moeder.
Ik voel me zoooo gefrustreerd over hoe dingen zijn gelopen in mijn leven en merk dat ik bijna alles confronterend vind momenteel, omdát mijn wereld zo klein is.
Die collega die vrolijk verteld over de vakantieplannen en vraagt;"Heb jij nog vakantieplannen?" (geen budget en zou niet eens weten met wie)
Die oude vriendin op social media die allerlei leuke dingen onderneemt.
Terwijl ik, ja wat doe ik nou? Een beetje sporten, in huis rommelen en met mijn hobby bezig zijn.

Werk wel wat uurtjes,(vrijwilligswerk) maar dat durf ik soms niet eens tegen mensen te vertellen. Dus vaak zeg ik gewoon waar ik werk maar niet dat het vrijwilligerswerk is, ook geen zin om het uit te leggen en toch ook een stuk trots...
En heel soms gaat het een tijdje goed en denk ik"'ja ik doe het toch allemaal maar mooi" maar er hoeft maar dát te gebeuren en ik ben het gevoel weer kwijt.

En het erge is, ik was ook die ondernemende vrouw heb notabene een rondreis gemaakt,(wat ik nog altijd enorm mis, vooral dat gevoel wat ik toen had) ik ben sowieso vriendschappen kwijtgeraakt zodra gezinnetjes gesticht werden enz.
Dus ik merk dat dat ook enorm veel met me heeft gedaan. Toch een deuk voor mijn zelfvertrouwen, ik merk ook zeker dat ik zelf dingen afhoud, ook omdat het voor mij denk ik niet meer genoeg is en ik me door sommige mensen zwaar teleurgesteld voel.

Nu had ik in de loop der jaren gehoopt dat ik die klik terug zou vinden in het leven. Andere mensen zou ontmoeten, misschien wel een leuke partner.. maar ik krijg een bepaald gevoel maar niet terug..

Ik heb trouwens echt wel leuke contacten op de sportschool en heb dan weleens die momentjes dat ik me éven mezelf voel... als ik aan kom lopen en iemand roept mijn naam bijvoorbeeld. Van die onbenullige kleine dingen. Maar verder gewoon weinig sociaal leven...

Dus het is zeker ook een stuk eenzaamheid bij mij.. daardoor een hoop frustratie, boosheid, moeite met blij zijn voor anderen, ook omdat ik moe ben... moe van altijd maar lachen en leuk reageren maar continu het gevoel hebben aan de andere kant te staan, buiten dingen te staan en dat je jezelf veel meer gunt dan dit.

Nou dat was een heel verhaal zo op de vroege ochtend maar het zit me allemaal zo hoog en las hier veel herkenbare dingen.
Dus hopelijk mag ik ook weer mee schrijven :)
Dit had ik werkelijk woord voor woord kunnen schrijven. Die vreselijke frustratie inderdaad over hoe dingen zijn gelopen in mijn leven de afgelopen ca tien jaar, terwijl ik daarvoor gemiddeld gewoon tevreden was en de dingen kon doen waar ik blij van word. Ik heb ook last van enorme schaamte en de eenzaamheid vind ik helemaal killing. De angst dat dit zo gaat blijven is enorm groot, keer op keer op keer als ik met heel veel pijn en moeite mezelf uit dat klote depressie moeras heb getrokken, zak ik op een gegeven moment toch weer terug en moet ik weer van vooraf aan beginnen met basics als gezond eten, blijven bewegen en goed slapen. Soms schrik ik in de ochtend gewoon wakker en kan niet geloven dat het leven de afgelopen ca tien jaar zo door mijn vingers is geglipt... :cry:

En wat er nou aan de hand is ik weet het nog steeds niet. Ik heb geen vervelende jeugd gehad, ben nooit gepest, heb geen trauma's oid, ben volgens mij gemiddeld genomen best een leuk mens, heb een paar mooie talenten, kortom, genoeg om een tevreden, beetje fijn leven te leiden. Wat ook niet helpt is dat alle therapeuten die ik heb gehad het ook allemaal niet weten, wat me nog wanhopiger maakt. Ik voel me de hele tijd enorm verward, omdat ik (en anderen) dus niet weet/begrijp wat er nou aan de hand is én bovenal hoe het op te lossen.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven