Psyche
alle pijlers
Depressietopic - deel 2
zondag 31 mei 2020 om 19:28
Veel mensen op het forum (en daarbuiten) kampen met (de gevolgen van) depressie.
Een depressie is iets anders dan een dip of een paar dagen niet lekker in je vel. Depressie is een ziekte die je hele leven kan beheersen. Hoe ga jij ermee om? Hoe kom je je dagen door?
Dit topic is voor iedereen die een depressie heeft of heeft gehad, en voor iedereen die iemand kent met een depressie en daarover wil praten.
Voel je welkom!
Dit is deel 2. We komen hier vandaan: viewtopic.php?f=16&t=437997&p=29631642&start=#p29631642
Een depressie is iets anders dan een dip of een paar dagen niet lekker in je vel. Depressie is een ziekte die je hele leven kan beheersen. Hoe ga jij ermee om? Hoe kom je je dagen door?
Dit topic is voor iedereen die een depressie heeft of heeft gehad, en voor iedereen die iemand kent met een depressie en daarover wil praten.
Voel je welkom!
Dit is deel 2. We komen hier vandaan: viewtopic.php?f=16&t=437997&p=29631642&start=#p29631642
donderdag 3 september 2020 om 17:29
Even niet zoveel gereageerd, want het gaat bij mij op dit moment goed!
Een goed weekend en een goede week op het werk, waarin ik lekker veel te doen had (op een goede manier). Wat collega's beter leren kennen en elke dag een lunchwandeling kunnen maken. Ook zie ik niet tegen het weekend op. Ik ga een grote wandeling maken en een nachtje bij mijn moeder slapen. Ik zal vanavond nog even reageren, hoewel het wel lastig is, want zelf zit ik niet in de wereld van de psychiaters en medicatie. Dus jullie verhalen staan wat ver van me af
Een goed weekend en een goede week op het werk, waarin ik lekker veel te doen had (op een goede manier). Wat collega's beter leren kennen en elke dag een lunchwandeling kunnen maken. Ook zie ik niet tegen het weekend op. Ik ga een grote wandeling maken en een nachtje bij mijn moeder slapen. Ik zal vanavond nog even reageren, hoewel het wel lastig is, want zelf zit ik niet in de wereld van de psychiaters en medicatie. Dus jullie verhalen staan wat ver van me af
donderdag 3 september 2020 om 17:55
Even een ego post van mij.
Dag 2 ik heb altijd wel het besef gehad dat mijn partner mij veel uit handen nam. Maar ik kom op dit moment tijd tekort heb het gevoel of ik achter de feiten aanloop. Het gaat om hele simpele huishoudelijke taken maar het is voor mij zoveel wat op mij afkomt. Heb wel wat overwinningen behaald door naar de supermarkt te gaan maar ik word ineens zo met mijn snufferd op de feiten gedrukt, dat het allemaal zoveel energie kost. Ik wil niet terugkijken hoe ik was maar het is wel confronterend.
Dag 2 ik heb altijd wel het besef gehad dat mijn partner mij veel uit handen nam. Maar ik kom op dit moment tijd tekort heb het gevoel of ik achter de feiten aanloop. Het gaat om hele simpele huishoudelijke taken maar het is voor mij zoveel wat op mij afkomt. Heb wel wat overwinningen behaald door naar de supermarkt te gaan maar ik word ineens zo met mijn snufferd op de feiten gedrukt, dat het allemaal zoveel energie kost. Ik wil niet terugkijken hoe ik was maar het is wel confronterend.
donderdag 3 september 2020 om 18:35
@IBI, ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen, ik vind het heel erg voor je dat het zo slecht gaat. Een hele dikke virtuele knuffel van mij 
@Vrouw, wat fijn dat het zo goed met jou gaat!
@Vlinder, ik kan mij best voorstellen dat al die taken die op je af komen nu ineens heel confronterend zijn. Vooral doen wat je kunt en daarna weer rust nemen. Als het nodig is dan is het natuurlijk je goed recht om even genoegen te nemen met wat minder. Goed dat je naar de supermarkt bent geweest. Hoe gaat het nu met je man?
@Vrouw, wat fijn dat het zo goed met jou gaat!
@Vlinder, ik kan mij best voorstellen dat al die taken die op je af komen nu ineens heel confronterend zijn. Vooral doen wat je kunt en daarna weer rust nemen. Als het nodig is dan is het natuurlijk je goed recht om even genoegen te nemen met wat minder. Goed dat je naar de supermarkt bent geweest. Hoe gaat het nu met je man?
donderdag 3 september 2020 om 18:35
Bedankt dat ik hier even mijn ding kwijt kon, dan voel je je toch minder alleen. Ook al weet ik dat heel veel mensen depressief zijn/depressieve gevoelens hebben.
Uiteindelijk om 11 uur opgestaan en mijn coach geappt dat ik de dag niet zag zitten door chaos en in bed bleef met bijbehorende gedachten en negativiteit. Besloten om af te wassen en wat te eten. Ziek gemeld en thuis even rustig de was gedraaid, gehangen, gevouwen, afgestoft, ramen gewassen (dwangdingetje dus eigenlijk niet goed) en twee lades opgeruimd, waardoor ik nu weer wat orde in mijn hoofd heb. Morgen weer een dag en die reserveer ik maar voor mijn studie. Zie dat ook wel gebeuren, maar wordt gewoon zo zat van dat altijd sluimerende gevoel van depressie. Alsof het me elk moment kan meetrekken in zijn draaikolk.
@Shiverrr: ik snap wat je bedoelt en het is wat lastig uit te leggen, maar in bed blijven liggen totdat ik weet dat ik op kan staan en met chaos om kan gaan, is op dit moment beter dan het alternatief om het zo maar even te zeggen. Ik kan doorslaan in dwanghandelingen wanneer ik op zo'n moment toch doordoe en dat put me dermate uit en maakt uiteindelijk nog meer chaos (omdat ik de volgende dag daardoor ook minder functioneer), dan het in bed blijven liggen. Het vliegt me dan alleen zo aan al die gedachten. Ik kan er normaal redelijk mee omgaan, maar op een dag als deze ben ik dan toch bang dat ik weer afzak. Heb nu wel het gevoel dat ik morgen 'aankan' zeg maar, dat heb ik niet wanneer ik toegeef aan mijn dwang (eerst wel natuurlijk, maar de volgende dag niet). Pas nu komt aan het licht hoeveel ik dat eigenlijk doe, dus kan nog niet echt daarmee om gaan.
@Mund: ik herken wel wat je zegt, maar ik begrijp ook de reactie van choco. Juist dat is het probleem met ASS, eigenlijk spreek je een andere taal. Dus dingen komen anders binnen en worden ook weer anders opgevat. Mij helpt het om die dingen met mijn coach te bespreken. Zij is lekker nuchter en simpel. Ik spreek haar nu daarom juist wat vaker in de week, in plaats van één keer per week wat langer. Zei kan dan even helpen met het 'vertalen' en reageren, wellicht kun je hier iets mee? Mensen bedoelen het vaak zo kwaad niet, als dat het lijkt over te komen.
Uiteindelijk om 11 uur opgestaan en mijn coach geappt dat ik de dag niet zag zitten door chaos en in bed bleef met bijbehorende gedachten en negativiteit. Besloten om af te wassen en wat te eten. Ziek gemeld en thuis even rustig de was gedraaid, gehangen, gevouwen, afgestoft, ramen gewassen (dwangdingetje dus eigenlijk niet goed) en twee lades opgeruimd, waardoor ik nu weer wat orde in mijn hoofd heb. Morgen weer een dag en die reserveer ik maar voor mijn studie. Zie dat ook wel gebeuren, maar wordt gewoon zo zat van dat altijd sluimerende gevoel van depressie. Alsof het me elk moment kan meetrekken in zijn draaikolk.
@Shiverrr: ik snap wat je bedoelt en het is wat lastig uit te leggen, maar in bed blijven liggen totdat ik weet dat ik op kan staan en met chaos om kan gaan, is op dit moment beter dan het alternatief om het zo maar even te zeggen. Ik kan doorslaan in dwanghandelingen wanneer ik op zo'n moment toch doordoe en dat put me dermate uit en maakt uiteindelijk nog meer chaos (omdat ik de volgende dag daardoor ook minder functioneer), dan het in bed blijven liggen. Het vliegt me dan alleen zo aan al die gedachten. Ik kan er normaal redelijk mee omgaan, maar op een dag als deze ben ik dan toch bang dat ik weer afzak. Heb nu wel het gevoel dat ik morgen 'aankan' zeg maar, dat heb ik niet wanneer ik toegeef aan mijn dwang (eerst wel natuurlijk, maar de volgende dag niet). Pas nu komt aan het licht hoeveel ik dat eigenlijk doe, dus kan nog niet echt daarmee om gaan.
@Mund: ik herken wel wat je zegt, maar ik begrijp ook de reactie van choco. Juist dat is het probleem met ASS, eigenlijk spreek je een andere taal. Dus dingen komen anders binnen en worden ook weer anders opgevat. Mij helpt het om die dingen met mijn coach te bespreken. Zij is lekker nuchter en simpel. Ik spreek haar nu daarom juist wat vaker in de week, in plaats van één keer per week wat langer. Zei kan dan even helpen met het 'vertalen' en reageren, wellicht kun je hier iets mee? Mensen bedoelen het vaak zo kwaad niet, als dat het lijkt over te komen.
glitterhippie wijzigde dit bericht op 03-09-2020 20:08
3.40% gewijzigd
donderdag 3 september 2020 om 18:44
Glitterhippie;
Bedankt voor je reactie.
Doet me goed om dit te lezen.
Het klopt inderdaad wel dat mensen met ASS, autisme, een andere taal lijken te spreken.
Dat geld voor mij ook wel.
Vaak voel ik mij hierin niet begrepen en mis hierin aansluiting (op sociaal en emotioneel vlak).
En tevens kunnen bepaalde situaties in de sociale omgang en communicatie erg hard bij me binnen komen.
Ergens besef ik dat mensen het niet zo kwaad bedoelen.
Toch kan het soms erg naar en ook indringend voelen.
Gelukkig heb ik ook een maatschappelijk werker (cq coach), met wie ik dit soort problemen kan bespreken.
Daar heb ik ook erg veel baat bij.
Heb echter vaak wel last van terugvallen (wat ik eerder ook al schreef).
Vooral als ik in mijn eentje ben.
Ga dan vooral erg in mijn hoofd zitten, waardoor ik erg ga piekeren en er hierdoor erg veel negativiteit ontstaat.
Het is belangrijk om dit tijdig te kunnen analyseren en te tackelen.
Bedankt voor je reactie.
Doet me goed om dit te lezen.
Het klopt inderdaad wel dat mensen met ASS, autisme, een andere taal lijken te spreken.
Dat geld voor mij ook wel.
Vaak voel ik mij hierin niet begrepen en mis hierin aansluiting (op sociaal en emotioneel vlak).
En tevens kunnen bepaalde situaties in de sociale omgang en communicatie erg hard bij me binnen komen.
Ergens besef ik dat mensen het niet zo kwaad bedoelen.
Toch kan het soms erg naar en ook indringend voelen.
Gelukkig heb ik ook een maatschappelijk werker (cq coach), met wie ik dit soort problemen kan bespreken.
Daar heb ik ook erg veel baat bij.
Heb echter vaak wel last van terugvallen (wat ik eerder ook al schreef).
Vooral als ik in mijn eentje ben.
Ga dan vooral erg in mijn hoofd zitten, waardoor ik erg ga piekeren en er hierdoor erg veel negativiteit ontstaat.
Het is belangrijk om dit tijdig te kunnen analyseren en te tackelen.
vrijdag 4 september 2020 om 11:45
Hier gaat het redelijk.
Gisteren was mijn woonbegeleider er en dat ging goed.
Soms als het niet goed gaat heb ik een wazige blik en dan voel ik mij ook wazig. Hij zag dat en zei dat ik echt rust nodig had.
Nu heb ik dus een rustdag en dat voelt heel goed en fijn. Ik voel me nog een beetje wazig maar het idee van uitrusten is echt super fijn.
Gisteren was mijn woonbegeleider er en dat ging goed.
Soms als het niet goed gaat heb ik een wazige blik en dan voel ik mij ook wazig. Hij zag dat en zei dat ik echt rust nodig had.
Nu heb ik dus een rustdag en dat voelt heel goed en fijn. Ik voel me nog een beetje wazig maar het idee van uitrusten is echt super fijn.
zaterdag 5 september 2020 om 16:17
hoi hoi
ik breek toch weer ff bij jullie in
wil zo graag er mee leren omgaan
me in intresse in 3 grote intresses is helemaal weg .. ik weet hoort bij een depressie
dat is shoppen ,muziek ,en me gezinnetje
hoe ga ik daar toch mee om
doe t wel net boodschappen gedaan .loop er niet fijn voel me anders
zodra ik thuis ben barst ik in huilen uit
ook muziek lekker feestnummertje ik huil er nu bij
me gezinnetje deden alles samen t lukt me nu niet er voor ze te zijn
voel me niet aanwezig... een ander....... ook zo moeilijk daar mee om te gaan
wil t allemaal zo graag accepteren dat het aan de depressie ligt
maar hoe doe ik dat toch weet t zelf echt niet
en hulp erbij is ver te zoeken want wacht op nieuwe hulp ...maar misschien jullie als ervarindsdeskundigen hoe ga ik er mee om ... want voel me echt zo bang
ga zo gewoon shoppen ... want weet dat je alles moet blijven doen ook al heb je geen zin
dinsdag weer werken ik wil zo graag maar ik durf gewoon niet ...hoe ga ik daar toch mee om
ik breek toch weer ff bij jullie in
wil zo graag er mee leren omgaan
me in intresse in 3 grote intresses is helemaal weg .. ik weet hoort bij een depressie
dat is shoppen ,muziek ,en me gezinnetje
hoe ga ik daar toch mee om
doe t wel net boodschappen gedaan .loop er niet fijn voel me anders
zodra ik thuis ben barst ik in huilen uit
ook muziek lekker feestnummertje ik huil er nu bij
me gezinnetje deden alles samen t lukt me nu niet er voor ze te zijn
voel me niet aanwezig... een ander....... ook zo moeilijk daar mee om te gaan
wil t allemaal zo graag accepteren dat het aan de depressie ligt
maar hoe doe ik dat toch weet t zelf echt niet
en hulp erbij is ver te zoeken want wacht op nieuwe hulp ...maar misschien jullie als ervarindsdeskundigen hoe ga ik er mee om ... want voel me echt zo bang
ga zo gewoon shoppen ... want weet dat je alles moet blijven doen ook al heb je geen zin
dinsdag weer werken ik wil zo graag maar ik durf gewoon niet ...hoe ga ik daar toch mee om
zaterdag 5 september 2020 om 16:46
@goldster. Wat ontzettend verdrietig wat je verteld over je gezin. Dat je zo afwezig ben.
Heel goed dat je wel probeert gewoon iets te doen dat je leuk vond, ook al voelt dat niet zo.
Weet je, ik zou je heel dolgraag vertellen hoe je ermee om moet gaan. Maar ik weet helaas niet of het zo makkelijk is. Dat ik je nu wat kan vertellen waardoor je echt verder kan.
Wat jammer dat hulp ook niet opschiet. Die ggz is echt niet in orde hoor.
Ik vind het vaak helpen om lage eisen naar mezelf te hebben. Dus om te werken met super kleine stapjes en jezelf vergeven als het niet lukt. En dan weer rustig hetzelfde stapje opnieuw proberen of eerst te beginnen aan een ander stapje.
Vraag jézelf af, wat zou mijn volgende stapje kunnen zijn? Wat is mijn doel. Al is het klein. Hoe kan je bijvoorbeeld wat aanwezigen zijn in het gezin op het moment dat je nog depressief bent? Wat zijn de kléine dingen die je wel zou kunnen veranderen of proberen te veranderen.
Heel goed dat je wel probeert gewoon iets te doen dat je leuk vond, ook al voelt dat niet zo.
Weet je, ik zou je heel dolgraag vertellen hoe je ermee om moet gaan. Maar ik weet helaas niet of het zo makkelijk is. Dat ik je nu wat kan vertellen waardoor je echt verder kan.
Wat jammer dat hulp ook niet opschiet. Die ggz is echt niet in orde hoor.
Ik vind het vaak helpen om lage eisen naar mezelf te hebben. Dus om te werken met super kleine stapjes en jezelf vergeven als het niet lukt. En dan weer rustig hetzelfde stapje opnieuw proberen of eerst te beginnen aan een ander stapje.
Vraag jézelf af, wat zou mijn volgende stapje kunnen zijn? Wat is mijn doel. Al is het klein. Hoe kan je bijvoorbeeld wat aanwezigen zijn in het gezin op het moment dat je nog depressief bent? Wat zijn de kléine dingen die je wel zou kunnen veranderen of proberen te veranderen.
zaterdag 5 september 2020 om 16:50
Hier gaat het redelijk goed. Ben nog wel moe en niet helemaal in orde. Kom slechter uit mijn woorden.
Maar ik heb behoorlijk wat ruimte om op te knappen. Ook omdat een vriendin heeft afgezegd. En deze rust is echt goed voor mij.
Vanavond komt er wel een vriendin maar dat vind ik juist heel gezellig.
Als het zo doorgaat ben ik er snel weer bovenop. Was deze week ook echt behoorlijk overstuur en dan duurt het wel weer even voor je echt op basislevel bent.
Maar ik heb behoorlijk wat ruimte om op te knappen. Ook omdat een vriendin heeft afgezegd. En deze rust is echt goed voor mij.
Vanavond komt er wel een vriendin maar dat vind ik juist heel gezellig.
Als het zo doorgaat ben ik er snel weer bovenop. Was deze week ook echt behoorlijk overstuur en dan duurt het wel weer even voor je echt op basislevel bent.
zondag 6 september 2020 om 14:44
Chocoballetjes, wat vervelend zeg, hoop dat je werkgever of baas inziet wat dit alles met jou heeft gedaan en dat hij toch verantwoordelijk is voor een veilige werkomgeving. Heb je het gezellig gehad met vriendin?
Hope19, al iets vernomen over je groepstherapie? In eerste instantie vond ik het zo spannend en eng maar uiteindelijk zoveel baat bij gehad. Wat voor groepstherapie wordt het?
Shiverrr, je bent jezelf zo opnieuw aan het ontdekken waar je mogelijkheden en grenzen liggen een hele uitdaging maar wel een uitdaging waar je alleen van kunt groeien.
Goldster, je kunt bij de huisarts een check up doen of het met de overgang te maken heeft.
Ik kom uren tekort in de dagen, gisteren liep ik mezelf zo voorbij. Het gaat om hele simpele dingen maar ik heb eerst tijd nodig om mezelf op te peppen dan heb ik het in mijn hoofd al 10x gedaan en dan moet ik het nog daadwerkelijk doen. Het is mij allemaal gelukt dus achteraf wel blij en opgelucht. Heb mezelf getrakteerd op een mega stuk Tiramisu en believe me wat was het lekker.
Met partner gaat het goed, vrijdag voor de uitslag naar ziekenhuis.
Morgenmiddag heb ik een kennismakings gesprek met het wijkcentrum over vrijwilligerswerk en dinsdag met mijn werkadviseuse wat de mogelijkheden zijn. Allemaal heel spannend maar ook fijn als er iets uitkomt wat voor nu bij mij past.
Goede en fijne zondag allen!
Hope19, al iets vernomen over je groepstherapie? In eerste instantie vond ik het zo spannend en eng maar uiteindelijk zoveel baat bij gehad. Wat voor groepstherapie wordt het?
Shiverrr, je bent jezelf zo opnieuw aan het ontdekken waar je mogelijkheden en grenzen liggen een hele uitdaging maar wel een uitdaging waar je alleen van kunt groeien.
Goldster, je kunt bij de huisarts een check up doen of het met de overgang te maken heeft.
Ik kom uren tekort in de dagen, gisteren liep ik mezelf zo voorbij. Het gaat om hele simpele dingen maar ik heb eerst tijd nodig om mezelf op te peppen dan heb ik het in mijn hoofd al 10x gedaan en dan moet ik het nog daadwerkelijk doen. Het is mij allemaal gelukt dus achteraf wel blij en opgelucht. Heb mezelf getrakteerd op een mega stuk Tiramisu en believe me wat was het lekker.
Met partner gaat het goed, vrijdag voor de uitslag naar ziekenhuis.
Morgenmiddag heb ik een kennismakings gesprek met het wijkcentrum over vrijwilligerswerk en dinsdag met mijn werkadviseuse wat de mogelijkheden zijn. Allemaal heel spannend maar ook fijn als er iets uitkomt wat voor nu bij mij past.
Goede en fijne zondag allen!
zondag 6 september 2020 om 22:24
Ben ik ook weer 's, het gaat best wel goed.
Maar ik vraag me na een gesprek met mijn spv-er af wat ik met bepaalde familieleden aanmoet. Voor ik last kreeg van angsten en depressies had ik met mijn wat oudere neven en nicht beter contact, maar (zo vertelde ik het ook aan de spv-er) op een gegeven moment zag ik op Facebook dat ze me hadden ontvriend. Nu ben ik op social media best wel open over psychische aandoeningen, dus ja, als je dat niet lezen wil, zet me dan gewoon op 'mute'. Maar als ik ze toevallig tegenkom in het openbaar doen ze eigenlijk ook alsof ik een onbekende ben. Ergens heb ik altijd gedacht dat ze zo deden omdat ze me misschien niet hebben gezien, overkomt mij ook wel eens, maar dit komt wel erg vaak voor.
Mam zei altijd iets wat ik best wel bullshit vond. "Misschien mag hij van zijn vrouw niet meer met je praten. Die is gewoon jaloers." Gaat er bij mij niet in.
Mijn spv-er vond dat al niet fijn en toen drong het eigenlijk pas echt tot me door dat een deel van de familie me wellicht om mijn psychische kwetsbaarheid buitensluit. En dat doet pijn en ik weet eigenlijk ook niet hoe ik hiermee om moet gaan... Wat zouden jullie doen? Want ik ben echt niet iemand die de confrontatie aangaat met mensen, dat vind ik doodeng.
Ik ben echt heel veel vrienden wegens dit kwijtgeraakt, maar familie... mag ik een potje schelden?
Maar ik vraag me na een gesprek met mijn spv-er af wat ik met bepaalde familieleden aanmoet. Voor ik last kreeg van angsten en depressies had ik met mijn wat oudere neven en nicht beter contact, maar (zo vertelde ik het ook aan de spv-er) op een gegeven moment zag ik op Facebook dat ze me hadden ontvriend. Nu ben ik op social media best wel open over psychische aandoeningen, dus ja, als je dat niet lezen wil, zet me dan gewoon op 'mute'. Maar als ik ze toevallig tegenkom in het openbaar doen ze eigenlijk ook alsof ik een onbekende ben. Ergens heb ik altijd gedacht dat ze zo deden omdat ze me misschien niet hebben gezien, overkomt mij ook wel eens, maar dit komt wel erg vaak voor.
Mam zei altijd iets wat ik best wel bullshit vond. "Misschien mag hij van zijn vrouw niet meer met je praten. Die is gewoon jaloers." Gaat er bij mij niet in.
Mijn spv-er vond dat al niet fijn en toen drong het eigenlijk pas echt tot me door dat een deel van de familie me wellicht om mijn psychische kwetsbaarheid buitensluit. En dat doet pijn en ik weet eigenlijk ook niet hoe ik hiermee om moet gaan... Wat zouden jullie doen? Want ik ben echt niet iemand die de confrontatie aangaat met mensen, dat vind ik doodeng.
Ik ben echt heel veel vrienden wegens dit kwijtgeraakt, maar familie... mag ik een potje schelden?
dinsdag 8 september 2020 om 10:30
@konijn. Wat een vervelende situatie! Als je er echt mee zit zou ik wel in actie komen.
Zelf zou ik eerst willen weten wat er aan de hand is. Want je hebt eigenlijk helemaal geen duidelijkheid voor wat er aan de hand is.
Als dit mogelijk is zou ik als eerste dat gaan vragen. Is er iets? Wat is er?
En dan kunnen we er wat aan doen?
En als laatste besluiten wat je doet met de informatie die je hebt gekregen. Ga je ze vertellen dat je gekwetst of boos ben.
Maar ik zou eerst de feiten willen weten. Want die liggen heel vaak anders dan hoe je ze invult voor anderen.
Maar wel heel jammer dat het zo loopt. Sterkte.
Zelf zou ik eerst willen weten wat er aan de hand is. Want je hebt eigenlijk helemaal geen duidelijkheid voor wat er aan de hand is.
Als dit mogelijk is zou ik als eerste dat gaan vragen. Is er iets? Wat is er?
En dan kunnen we er wat aan doen?
En als laatste besluiten wat je doet met de informatie die je hebt gekregen. Ga je ze vertellen dat je gekwetst of boos ben.
Maar ik zou eerst de feiten willen weten. Want die liggen heel vaak anders dan hoe je ze invult voor anderen.
Maar wel heel jammer dat het zo loopt. Sterkte.
dinsdag 8 september 2020 om 10:32
dinsdag 8 september 2020 om 14:25
@Konijn, wat vervelend dat je familie zo reageert. Misschien kan je toch eens met ze gaan praten en dan niet het gesprek ingaan alsof je de confrontatie aangaat maar wat meer open. Je kunt inderdaad zeggen wat je zelf opvalt en dat je dat jammer vind, vragen of er misschien iets aan de hand is. Het hoeft ook niet om jou te gaan. Ik weet hoe makkelijk het is dingen in te vullen voor een ander, ik doe het zelf ook heel de dag door maar het is veel beter er open in te staan. Wie weet zit er wel iets anders achter hun gedrag.
@Chocoladeballetjes goed dat je toch je fiets op gaat halen ondanks dat het je wat spanning geeft.
@Chocoladeballetjes goed dat je toch je fiets op gaat halen ondanks dat het je wat spanning geeft.
donderdag 10 september 2020 om 09:25
@Konijn: Wat een nare situatie met je familie. Ik zou als ik jou was toch een gesprek proberen te voeren. Misschien kunnen je ouders erbij zijn om het makkelijker te maken voor je? Ik neem aan dat iedereen volwassen is, dus een gesprek zou toch moeten kunnen.
@Choco: Viel het uiteindelijk mee je fiets ophalen en hoe gaat het nu met je?
@Hope: Fijn dat het goed gaat met je! Bedoel je met goed dat je uit een depressie ben of goed naar omstandigheden? Maar wel spannend dat je therapie bijna gaat starten!
@Choco: Viel het uiteindelijk mee je fiets ophalen en hoe gaat het nu met je?
@Hope: Fijn dat het goed gaat met je! Bedoel je met goed dat je uit een depressie ben of goed naar omstandigheden? Maar wel spannend dat je therapie bijna gaat starten!
donderdag 10 september 2020 om 19:59
donderdag 10 september 2020 om 21:32
@hope. Wat goed en dapper dat je gaat beginnen met therapie! En ook erg spannend natuurlijk.
Goed trouwens dat je je op dit moment zo goed voelt en niet depressief. Het heden heb je alvast en de toekomst is altijd een raadsel. Maar elke goede dag is er een. Een op het moment zelf en een muntje in de spaarpot om ervoor te betalen dat je weer sterker wordt.
@shiverr. Hoe is het met jou?
Goed trouwens dat je je op dit moment zo goed voelt en niet depressief. Het heden heb je alvast en de toekomst is altijd een raadsel. Maar elke goede dag is er een. Een op het moment zelf en een muntje in de spaarpot om ervoor te betalen dat je weer sterker wordt.
@shiverr. Hoe is het met jou?
donderdag 10 september 2020 om 21:43
Fiets ophalen ging goed. Wel was ik erg gespannen toen ik er heen ging. En met mijn beroerde conditie was het fietsen behoorlijk zwaar. Maar daarvoor wil ik juist meer gaan fietsen. En volgende week weer naar de sportschool.
Het gaat goed hier. Ben wel veel moe.
Verder is mijn psychiater langs geweest om mijn huis te bekijken. Ik vond het aan een kan zo lastig en ongemakkelijk en aan de andere kant super leuk en bijzonder.
Toen ze wegging zei ze ook ' Ik zal je maar uit je lijden verlossen en gaan '. En dat was wel treffend.
Ze vond het wel heel leuk om langs te komen zei ze. En ze had een leuke kaart mee met een leuke tekst.
Maar mijn baas was hier ook en dat vond ik ook heel moeilijk. En ook wel leuk dat hij mijn huis kon zien.
Ik vind het raar als mensen buiten hun 'hok' zijn. Eigenlijk vind ik dat gewoon niet leuk. Ik ken ze in een bepaalde omgeving en daar moeten ze ook blijven. Maar beide wilde ik ook mijn huis aan laten zien.
Maar dat was wel eens maar nooit weer!
Het gaat goed hier. Ben wel veel moe.
Verder is mijn psychiater langs geweest om mijn huis te bekijken. Ik vond het aan een kan zo lastig en ongemakkelijk en aan de andere kant super leuk en bijzonder.
Toen ze wegging zei ze ook ' Ik zal je maar uit je lijden verlossen en gaan '. En dat was wel treffend.
Ze vond het wel heel leuk om langs te komen zei ze. En ze had een leuke kaart mee met een leuke tekst.
Maar mijn baas was hier ook en dat vond ik ook heel moeilijk. En ook wel leuk dat hij mijn huis kon zien.
Ik vind het raar als mensen buiten hun 'hok' zijn. Eigenlijk vind ik dat gewoon niet leuk. Ik ken ze in een bepaalde omgeving en daar moeten ze ook blijven. Maar beide wilde ik ook mijn huis aan laten zien.
Maar dat was wel eens maar nooit weer!
donderdag 10 september 2020 om 22:46
@Hope: Wauw wat fijn dat het opeens goed met je gaat! Echt heel fijn hoor dat je momenteel uit je depressie komt. En ja, een terugval kan komen, maar dat hoeft natuurlijk niet. Heb je dan niet zoiets van is therapie nog nodig?
@Choco: Fijn om te lezen dat het goed met je gaat, ondanks je moeheid! Goed voornemen om te gaan sporten, maar loop jezelf niet voorbij he. Met een slechte conditie moet je het echt heeeeel langzaam opbouwen, want anders krijg je juist last. Ik spreek uit ervaring jammer genoeg.
Leuk dat je baas en psychiater langs zijn geweest. Vast een hele overwinning voor je om ze zo dichtbij te laten. Maar wel goed dat je het hebt gedaan hoor. Kan me voorstellen dat ze het ook erg leuk vonden. Lief gebaar van je psychiater dat ze en kaart mee had genomen voor je!
@Choco: Fijn om te lezen dat het goed met je gaat, ondanks je moeheid! Goed voornemen om te gaan sporten, maar loop jezelf niet voorbij he. Met een slechte conditie moet je het echt heeeeel langzaam opbouwen, want anders krijg je juist last. Ik spreek uit ervaring jammer genoeg.
Leuk dat je baas en psychiater langs zijn geweest. Vast een hele overwinning voor je om ze zo dichtbij te laten. Maar wel goed dat je het hebt gedaan hoor. Kan me voorstellen dat ze het ook erg leuk vonden. Lief gebaar van je psychiater dat ze en kaart mee had genomen voor je!
donderdag 10 september 2020 om 22:51
Met mij gaat het eigenlijk nog steeds goed. Wel ervaar ik echt stress door mijn studie. Ik loop tegen mijn eigen eisen/perfectionisme op en ik ervaar tijdsdruk. Maar in principe mag ik over beide vakken een jaar doen. Alleen met 1 vak wil ik mee lopen met de 10 weken omdat er elke week een college daarvan is. En ik wil me gewoon aan mijn studieplan houden door 4 vakken in 1 jaar te kunnen afsluiten. Het liefst meer zodat ik de studie tijd kan verkorten, maar dat zit er denk ik niet in.
Ik wil het met mijn psycholoog nog wel even hebben over mijn perfectionisme, want nu heb ik elke dag weer hoofdpijn en ervaar ik dus stress. Als ik dit wil volhouden, dan moet er wel iets gaan veranderen in dit opzicht. Maar het is voor mij ook nog wennen, dus misschien vind ik vanzelf ook wel een goed ritme erin.
Ik wil het met mijn psycholoog nog wel even hebben over mijn perfectionisme, want nu heb ik elke dag weer hoofdpijn en ervaar ik dus stress. Als ik dit wil volhouden, dan moet er wel iets gaan veranderen in dit opzicht. Maar het is voor mij ook nog wennen, dus misschien vind ik vanzelf ook wel een goed ritme erin.
vrijdag 11 september 2020 om 18:45
@chocoladeballetjes, goed dat je je huis hebt laten zien als je dat zelf wilde. Je gemengde gevoelens daarover kan ik me goed voorstellen, ik vind dat ook lastig als mensen niet zijn waar ze (in mijn hoofd dan) horen. Ik houd ook echt niet van vreemden in mijn huis.
Wat goed dat je gaat sporten!
@shiver, nee ik weet wel van mijzelf dat ik de therapie echt nodig heb. Ik moet er nog steeds wel hard voor werken om me goed te voelen en weet ook dat dat mij zonder hulp nog niet zou lukken. Uiteindelijk gaat het straks zo goed dat ik het wel weer tijdelijk alleen kan maar als er dan een grote trigger komt gaat terugvallen heel snel bij mij en dan vind ik het heel lastig om aan de bel te trekken met als gevolg dat ik afwacht tot het zo slecht gaat dat ik weer op de crisisdienst terecht kom. Ik ga binnenkort dan schematherapie volgen en ik denk dat dat heel veel voor mij gaat doen, ook voor nu maar voornamelijk straks in de toekomst als ik het weer zonder therapie moet doen. Het is dan ook preventief dus. De intake is me wel heel goed bevallen en ik heb veel vertrouwen in die therapie. Ik kijk er zelfs wel naar uit ondanks dat ik het een beetje spannend vind.
Wat zonde dat je zo’n stress ervaart van je studie. Je doet het tenslotte ook voor je eigen plezier toch? Iemand zei ooit tegen mij: de lat hoog leggen voor jezelf is goed maar de lat zo hoog leggen voor jezelf dat je moet springen en er dan nog niet bij kan, dat werkt niet, dat is alleen maar frustrerend. Ik heb het al vaker op het forum gedeeld maar misschien heb je er iets aan. Bij mij is die uitspraak in elk geval wel blijven hangen.
Het lijkt me wel slim om het bij je psycholoog aan te kaarten als je die spreekt. Hoofdpijn is wel een duidelijk alarmsignaal. Verder zal het inderdaad ook wennen zijn, je balans daarin vinden heeft tijd nodig.
Wat goed dat je gaat sporten!
@shiver, nee ik weet wel van mijzelf dat ik de therapie echt nodig heb. Ik moet er nog steeds wel hard voor werken om me goed te voelen en weet ook dat dat mij zonder hulp nog niet zou lukken. Uiteindelijk gaat het straks zo goed dat ik het wel weer tijdelijk alleen kan maar als er dan een grote trigger komt gaat terugvallen heel snel bij mij en dan vind ik het heel lastig om aan de bel te trekken met als gevolg dat ik afwacht tot het zo slecht gaat dat ik weer op de crisisdienst terecht kom. Ik ga binnenkort dan schematherapie volgen en ik denk dat dat heel veel voor mij gaat doen, ook voor nu maar voornamelijk straks in de toekomst als ik het weer zonder therapie moet doen. Het is dan ook preventief dus. De intake is me wel heel goed bevallen en ik heb veel vertrouwen in die therapie. Ik kijk er zelfs wel naar uit ondanks dat ik het een beetje spannend vind.
Wat zonde dat je zo’n stress ervaart van je studie. Je doet het tenslotte ook voor je eigen plezier toch? Iemand zei ooit tegen mij: de lat hoog leggen voor jezelf is goed maar de lat zo hoog leggen voor jezelf dat je moet springen en er dan nog niet bij kan, dat werkt niet, dat is alleen maar frustrerend. Ik heb het al vaker op het forum gedeeld maar misschien heb je er iets aan. Bij mij is die uitspraak in elk geval wel blijven hangen.
Het lijkt me wel slim om het bij je psycholoog aan te kaarten als je die spreekt. Hoofdpijn is wel een duidelijk alarmsignaal. Verder zal het inderdaad ook wennen zijn, je balans daarin vinden heeft tijd nodig.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
