Depressietopic - deel 2

31-05-2020 19:28 1259 berichten
Veel mensen op het forum (en daarbuiten) kampen met (de gevolgen van) depressie.
Een depressie is iets anders dan een dip of een paar dagen niet lekker in je vel. Depressie is een ziekte die je hele leven kan beheersen. Hoe ga jij ermee om? Hoe kom je je dagen door?
Dit topic is voor iedereen die een depressie heeft of heeft gehad, en voor iedereen die iemand kent met een depressie en daarover wil praten.
Voel je welkom!

Dit is deel 2. We komen hier vandaan: viewtopic.php?f=16&t=437997&p=29631642&start=#p29631642
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben vandaag zo verdrietig, om alles. Ik denk terug aan wat een dynamisch leven ik had en heb zo het gevoel dat ik al een paar jaar stil sta.
Alle reacties Link kopieren Quote
Vlin02der schreef:
02-12-2020 15:13
Ik ben vandaag zo verdrietig, om alles. Ik denk terug aan wat een dynamisch leven ik had en heb zo het gevoel dat ik al een paar jaar stil sta.
:hug: :hug: :hug:
@kater. Ik snap je ongeduld. Het zou zo fijn zijn als het wat sneller zou gaan!

@vlinder. Och ja, dat soort momenten ken ik wel en dat doet zo'n zeer.
Misschien geld dit voor jou niet hoor. Maar ik pak op zo'n moment ook weleens pen en papier en schrijf alles op wat ik in die stille jaren toch wel heb bereikt. Tot de kleinste dingen. Dingen geleerd over jezelf besluiten genomen evt. En dan zie iK dat er toch wel dingen gebeurt zijn.
Maar wellicht werkt dit anders voor jou.
Hier gaat het in rap tempo beter. Toch wel heftig om te bedenken hoe ik er aan toe was.

Ik zie mijn eigen blik weer terug komen en ik kan weer gewoon nadenken. Mijn sombere gevoelens zijn weg.

Heel bijzonder dit.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedankt voor het meeleven, ik heb zojuist een beetje bijgelezen maar kan nog niet alles opslaan.
Ik ben vandaag met ontslag gegaan en vrijdag hebben we een gesprek over hoe en wat de komende weken. Welke hulpverlening komt wanneer en hoe verloopt het contact enz.

Ik heb echt hele heftige 3 weken achter de rug waarbij ik ook lichamelijk erg zwak ben geworden. Mijn lijf heeft een fysieke klap moeten verwerken en ik ben 8 kilo afgevallen, kon op zich geen kwaad maar vermoedelijk is het vrijwel allemaal spier en geen vet.
Ik ben fysiek nog vrij zwak. Ik heb daar geprobeerd weer wat conditie op te bouwen met de hometrainer en het roei apparaat. maar die heb ik thuis natuurlijk niet.

Ik had heel heel veel tassen en spullen en zag vandaag enorm tegen "de verhuizing" op. Het sjouwen van al die spullen en thuis weer uitzoeken. Uiteraard zei iedereen: dat hoeft niet perse vandaag maar ja ik kon pas rustig zitten toen vrijwel alles weer op de juiste plek lag.

Ik heb heel veel steun gehad van mijn man maar ook van een hele goede vriendin. Bij thuiskomst was er namens die vriendin ook een mooie bos bloemen bezorgd, zo lief.
Nu ben ik extreem moe en heb het plotseling zo koud alsof alle spanning er toch nog even uit moet.

Ik heb eigenlijk geen herinneringen aan de week voor mijn opname, mijn man heeft wel dingen verteld maar ik kan het me echt niet herinneren heel vreemd. Wat ook heel opvallend was is dat ik een paar dagen voor de opname ineens heel heel erg ging stotteren terwijl ik normaal heel rustig, helder en duidelijk spreek.
Sinds een dag of 3 is het stotteren weer verdwenen even plotseling als dat het kwam, fijn want het frustreerde enorm.
De verpleging was ook helemaal verbaasd toen ik een paar dagen tijdens de opname zei dat ik normaal helemaal niet stotter.
Zij beschouwde het als symptoom en ik denk dat dit ook zeker zo was.
Er is wat gewisseld met mijn medicatie en ik ben wat tot rust gekomen.
Ik kwam er zojuist achter dat ik voor mijn opname nieuwe pantoffels heb meegenomen (ik heb er altijd 1 paar van achter de hand voor komend seizoen) ik snap echt niet waarom ik nu ineens 2 paar pantoffels in gebruik genomen heb. Maar ja ook dat kan ik me niet herinneren.

Mijn man heeft erg zijn best gedaan om het reguliere huishoudschema vol te houden zowel zijn als mijn taken dus de achterstand in huis valt gelukkig reuze mee. Zeker als je bedenkt dat hij zowat het hele huis door op strooptocht moest als ik weer dingen vroeg mee te nemen.
Voor de rest moet ik psychisch en lichamelijk herstellen wat voor mij een grotere uitdaging is dan het huishouden.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
Alle reacties Link kopieren Quote
Ibi sterkte met alles!

Chocolade ballen wat fijn die lijn omhoog lekkef zo door gaan

Hier gesprek met psychologie gehad en heb dr voor gek verklaard :facepalm: en dat snapte maar toch blijft de uitdaging staan.

Elke dag 1 uur naar buiten mag ook 2x 30min zijn.
Boodschappen en fietsen van en naar werk tellen niet mee.
Het moet echt extra zijn O_O
Alle reacties Link kopieren Quote
Ibi, dank voor je update, wat heftig zeg dat je een periode helemaal kwijt bent. Heel veel sterkte en alle goeds gewenst van mij :hug:

Choco, ik heb gisteren een zus gebeld en huilend van mij afgepraat. Het luchtte wel op en kreeg de bevestiging van haar dat ik de afgelopen jaren flink wat stappen heb gemaakt maar dat ik ook geduld moest hebben om andere stappen te kunnen maken. En dat mijn prioriteit nu ook mijn man is en dat ik voor nu geen andere zijwegen moet nemen. Ik had namelijk in mijn enthousiaste bui een vacature gezien waarop ik wilde reageren. Dat gesprek gaf wel stof tot nadenken maar dat neem niet weg dat ik me voel zoals ik mij voel.

Choco, fijn dat je jezelf weer herken en dat het de goede kant opgaat.

Rooie kater, kost het je veel energie dat extra uur het is wel een goede uitdaging. Maar pas op dat het niet ten koste gaat van jezelf.

Shiverrr, lukt de tentamens?
@kater. Knap dat je het toch wilt doen! Idd een met vlinder dat het niet ten koste moet gaan van jezelf.

@vlinder. Klinkt als een goed gesprek. Jammer dat het je gevoel niet weg neemt. Ik snap het wel soms zit dat gewoon te diep. Sterkte!
Hier gaat het wel goed maar ik ben erg uitgeput. Daarom doe ik vandaag ook even helemaal niets!

Ook ben ik bezig om van woonbegeleider te wisselen wat deze week wel voor stress zorgte.

Maar ik ben wel uit die terugval. Als ik nu nog uitgerust ben dan ben ik er echt helemaal weer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier gisteren een goeie dag gehad.

Nu nog wat moeite om uit bed te komen maar het is nog donker.
IBI, wat fijn dat je weer thuisbent! Nu de tijd nemen voor je herstel. Rustig aan en zonder schuldgevoel. Het draait nu even helemaal om jou.

Shiverrr, hoe ging het deze week?

Kater, een uur vind ik fiks. Voel je niet schuldig als het niet helemaal lukt. Want dat schuldgevoel werkt averechts bij depressie.

Vlinder, ik heb dat k.tgevoel ook. Het wordt nooit meer zoals vroeger en dat is verdrietig en zwaar klote. Alleen "ervaringsdeskundigen" begrijpen dat. Anderen zeggen nogal eens "dat geeft toch niet, dan ga je toch wat anders doen". Zal wel goed bedoeld zijn, maar dan nog: hoe dan? Het duurt al zo lang....

Choco, lekker dat het weer beter gaat.
Ik heb inmiddels mijn tweede diagnose gekregen. Dwangmatige-persoonlijkheidsstoornis met borderlinetrekken. Dus naast de bipolaire stoornis.
Ik ben ervan van slag, het is zo heftig allemaal.
Deze week weer een paar uurtjes gewerkt, na twee maanden dikke dip. Langzaam opbouwen maar weer.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wow fadetoblack dat is een heftige diagnose.
Snap dat je van slag ben. Geef jezelf de tijd en ruimte hier in.

Tot nu toe lukt dat uur nog niet maar ik doe mijn best en probeer niet te hard zijn voor mijzelf.
Alle reacties Link kopieren Quote
Fade to black, nou zal het ook maar zeggen, ik heb ook een dwangmatige stoornis en handelingen en ook tevens borderline. Borderline is jaren geleden al vastgesteld maar ik dacht dat ik erover heen gegroeid was. Tot inmiddels 3 jaar geleden ik zoveel stress en overlijden van mijn zus in een depressie raakte en ik weer in de mallemolen kwam van therapie etc toen kwam de diagnose borderline weer naar boven. Diep in mezelf wist ik het wel maar toen het uit de mond van pschygoloog en pschychiater kwam en het zwart op wit stond toen was ik zo van slag. Het woord borderline wordt zo vaak in een negatief en verschrikkelijk context gebracht door leken en er zijn zoveel verschillende lagen.

Mijn dwanghandelingen staat voor veiligheid. Dan heb ik het gevoel dat ik controle heb over situaties Maar soms zo niet te doen omdat het heel vermoeiend is.

Weet niet precies wat ik met dit bericht wil zeggen fade to black , ik ben geen ervaringsdeskundige maar ik begrijp en voel je emoties hierin. :hug:
vlin02der wijzigde dit bericht op 05-12-2020 19:06
Reden: Toevoeging
8.80% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Sorry dat ik even niet op anderen reageer :hug:
@fade. Ik heb heel lang de diagnose borderline gehad. Heel lang. Bij mij word wel gedacht dat dit een fout was, maar ik weet zeker hoe het is om die diagnose te krijgen. Op mijn 19de kreeg ik de diagnose en ik ging daad totaal van onderuit.
En het stigma doet er ook geen goed aan inderdaad.

Bedenk wel, een diagnose krijg je zodat jij juist behandeld word. Je was zegmaar al zo, het heeft enkel een naam gekregen zodat je geholpen kan worden met therapie en handvatten. Het is dus eigenlijk perspectief in de problemen die je toch al wel ervaarde. Nu kan je er wel mee aan de slag en betaald de ziektekostenverzekering daarin mee.

Ik zeg dit ter verlichting. Maar zelf heb ik altijd heel veel moeite met dat diagnose gedoe.
Maar je bent geen slecht mens door een diagnose. Het is gewoon heel verrot allemaal.

Heel veel sterkte. En probeer af en toe ook aan iets anders te denken. Want als je zo als mij bent ligt overfocus op zoiets op de loer.
Hier gaat het trouwens goed. Ik hou vandaag een uitrustdag en dat doet mij erg goed.
Ik heb wel het gevoel echt uit mijn terugval te zijn. Nu nog dat stukje naar dat ik mezelf weer echt goed en stabiel voel.
Gevoelsmatig kan dit wel weer snel zijn. Maar ik weet dat dit geen garanties geeft.

Wel heel bijzonder dat ik er zo beroerd aan toe was en mij nu alweer zo goed voel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe gaan jullie om met je omgeving? Ik ben erg huiverig om het te vertellen.
Ook omdat ik al de eerste rot reactie te pakken heb van iemand. Die beweert als ik maar hard genoeg bid mijn probleem wel over gaat.
@kater. Ja ik ben inmiddels als wel zo lang ziek dat mijn omgeving het wel weet. In mijn geval reageren mensen wel fijn.

Wat naar dat de eerste waaraan je het vertelde zo reageerde. Maar dat hoeft natuurlijk zeker niets te zeggen over hoe de rest reageert. En soms is het ook zo dat mensen eerst verkeerd reageren en later weer bijdraaien. Het is ook ingewikkelde materie.

Ik denk dat het ook best kan dat er mensen zijn die qua reactie mee gaan vallen. Sterkte!
Beste allemaal. Met mij gaat het wel goed, maar ik ben echt compleet uitgeput. Niet normaal meer.

Maar okee even geduld hebben denk ik. Morgen naar mijn psychiater.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bdankt voor iedereen die het vroeg, ik heb mijn tentamen met een 7 gehaald, dus ben er erg blij mee! Nu verder met de volgende 2 vakken, dus het wordt een druk programma dit semester.

Maar er komt weer een rot periode aan waardoor ik vorig jaar al vanaf half november een terugval kreeg. Half dec tot en met begin januari is gewoon zo rot. En het is dit jaar al beter omdat ik er al stabiel in ging. Maar gisteren zwaardere rustgevende pil geslikt en vandaag 2 oxazepam. De paniek vliegt me aan en ik stel het heus wel even uit, maar daarna heb ik geen zin in een paniekaanval en kies ik voor de makkelijke weg. Maar verder voel ik me wel gewoon stabiel en niet richting depressie. Het is puur de paniek die met vlagen opzet. Dus ik verwacht dit komende tijd nog vaker. Maar het is sowieso al een vooruitgang.

@Kater: Het is soms voor mensen ook heel lastig te reageren, vooral als ze het niet kennen. Sommige weten niet eens wat het precies inhoud. Maar 1 nare reactie wil niet zeggen dat de rest ook zo reageert he. En je zal altijd tegen onbegrip aanlopen. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik daar zelf weinig tegen aanloop. Ik ben er direct open over en dat kunnen mensen waarderen. En misschien wordt er achterom mijn rug wel over gepraat, maar dat heb ik nooit echt gehoord. En probeer daar boven te staan. Voor gezonde mensen is een depressie niet in te beelden. Ik heb sociale opleidingen gedaan, dus mensen wisten wat een depressie inhield en ik denk dat zoiets ook verschil uitmaakt. Maar mijn advies is wel wees gewoon eerlijk, want dan kunnen ze zelf misschien bepaald gedrag ook verklaren van je. Waardoor je meer begrip kan krijgen.

@Choco: Goed rust houden dan als je uitgeput voelt! Desnoods morgen nog een extra rustdag?
Alle reacties Link kopieren Quote
Nog bedankt voor de reacties!

Shiverr :hug:

Chocoladebal wat vervelend die vermoeidheid. Verder geen klachten? Vermoeidheid kan ook corona zijn mits er meer klachten zijn

Hier vandaag bedrijfsarts. Ben benieuwd
Alle reacties Link kopieren Quote
@Fade: Lijkt me heftig om te horen :hug: . Ik denk dat het ook gewoon net als de andere diagnose een plekje moet krijgen. Kan jij dingen nu beter plaatsen nu je dit weet?

Ik snap heel goed het gevoel dat het nooit meer goed kan komen en dat alles anders is. Alleen heb ik persoonlijk nu wel de ervaring dat het wel goed kan komen. Maar dat heeft bij mij ook 14 jaar geduurd, voordat ik helemaal eruit was. En ik functioneer goed en ik kan alles doen dat ik wil. Maar ik merk wel dat ik kwetsbaarder ben en soms anders op dingen kan reageren. Dus ik denk zeker dat je een leven kan terug krijgen die je zelf wil, maar ook dat er in sommige gevallen wel dingen anders zullen zijn en blijven.

@Vlinder: Voor jou ook heftig om te horen hoor. Kan jij jezelf een beetje vinden in de diagnose en hoe gaat het nu met je? Want ik las dat je tijdje geleden echt een rot dag had waarbij je alleen maar verdrietig was.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bedrijfsarts is ....... die vind dat ik prima weer mijn werkzaamheden kan uitvoeren en trekt per direct mijn ziekmelding in.
Ik moet maar meer gaan bewegen en elke dag een dankbaarheid oefening doen en dan loopt het wel los.
Alle reacties Link kopieren Quote
Shiverrr, wat een super cijfer heb je gehaald op naar de volgende goede cijfers. Wat maakt het dat jij je deze periode wat minder voel? Is het de donkere dagen, de feestdagen? Of is het geraleteerd aan een herinnering?

Bijna 2 jaar geleden werd de diagnose weer gesteld, heb de afgelopen 1,5 jaar daar ook therapie voor gehad. Individueel en ook verscheidene groepstherapieen. Ik heb ook geen grijs gebied, een voorbeeld ik kan heel intensief en vol overgave een contact aangaan en dan ineens afstoten. Waardoor ik mij soms eenzaam kan voelen maar ik doe het mezelf aan. Maar ik laat al een paar jaar niemand meer dicht bij mij komen waardoor ik weinig verbinding voel met mensen. Op mijn fam na. Ik wil eerst wat stabieler en steviger in mijn schoenen staan voor ik weer in echt in contact ga met andere mensen.

Choco, je hebt zo diep gezeten daar raak je uitgeput van. Wel fijn om te lezen dat het de goede kant opgaat. Neem je tijd als dat mogelijk is en heeft de afspraak met de pschychiater nog iets opgeleverd?

Kater, wat een luchtige beredenering van je bedrijfarts. Lukt het je wel om je werkzaamheden op te pakken? Hoeveel uur werk je? Kon je jezelf wel goed verwoorden?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven