Depressietopic - deel 2

31-05-2020 19:28 1259 berichten
Veel mensen op het forum (en daarbuiten) kampen met (de gevolgen van) depressie.
Een depressie is iets anders dan een dip of een paar dagen niet lekker in je vel. Depressie is een ziekte die je hele leven kan beheersen. Hoe ga jij ermee om? Hoe kom je je dagen door?
Dit topic is voor iedereen die een depressie heeft of heeft gehad, en voor iedereen die iemand kent met een depressie en daarover wil praten.
Voel je welkom!

Dit is deel 2. We komen hier vandaan: viewtopic.php?f=16&t=437997&p=29631642&start=#p29631642
@Konijnenpantoffeltje, zal ik wat zeggen? Ja, het komt goed! Deze pandemie is gelukkig niet voor altijd. Dit jaar nog kun je weer winkelen, en normaal naar je dagbesteding.
En voor het prikken, kun je dit met je hulpverlening of huisarts bespreken? Misschien kun je iets kalmerends krijgen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik mag hopenlijk als 1 van de eerste na het ziekenhuis personeel de prik halen.
Ik sta er ook niet om te springen omdat ik bekend ben met allergieen en ik dus na de prik onder toezicht moet blijven voor 2 uur. Gelukkig wil mijn vader dat doen en hij weet ook hoe te handelen dan.

Ik voel mij gewoon k#t wil het liefst vluchten maar die optie is er niet :cry:
@konijn. Ik sluit me aan bij de woorden van fade. Het komt zeker goed.

@kater. Jemig wat een naar gevoel. Het loopt echt flink op bij je. Heel veel sterkte!
Hier gaat het goed.

Vandaag kwam mijn nieuwe woonbegeleider over de vloer. Ik vond dit erg spannend en belangrijk.

Het leek een erg aardig iemand. Iemand die kan helpen met mijn structuren. Ze zei dat ze met autisme werkt en daardoor daar veel ervaring mee heeft.
Ze noemde voorbeelden van hoe we het konden gaan doen. En dit sloot erg aan.
Ik werd hier heel blij van.

Ik ben wel heel moe. Want ik ben weer begonnen met beweging (wandelen en fietsen). En ook deze spanning was erg vermoeiend.
Morgen een rustdag en dat komt goed uit. Een vriendin had toevallig afgezegd, dus het is ook geluk.

Ik ben erg blij met hoe het nu gaat.
Alle reacties Link kopieren Quote
Iedereen heel erg bedankt voor de reacties vorige week! Heb moeite met reageren en voel me überhaupt niet zo goed, heb het vertellen echt heel erg als een 'moeten' gezien en nu ik dat niet heb gedaan reken ik het mezelf heel erg aan.
Zorgt voor veel spanningen in huis, zo ook afgelopen weekend, ging niet zo lekker.

Jullie hebben ook gelijk, waarom moest ik het in zo'n beladen periode willen delen (al hechten mijn ouders geen grote waarde aan kerst hoor). Ik heb besloten dat ik het maar even laat voor wat het is, het komt wel.

Volgende week indicatiegesprek voor de MBT en ook meteen een paar dagen later al een introductie daarvoor. Misschien gek, maar ik kijk er best naar uit, al weet ik niet wat ik allemaal moet verwachten, vind het allemaal heel spannend.

Ben in ieder geval blij dat ik nu echt concrete stappen ga zetten.
Vriend heeft een nieuwe baan. Ik ben heel blij voor hem maar baal enorm dat het bij mij nu zo ruk gaat. Voel me minderwaardig.
Alle reacties Link kopieren Quote
Konijnenpantoffel, voel je niet verplicht om te reageren, dat geeft zo een onnodige stress. En wat je ook voor reactie geeft er is geen goed of fout. Ik reageer ook niet altijd op iedereen en niemand die zich daar druk om maak, dat maakt het schrijven hier zo fijn.

Rooie kater, wat fijn dat je vader je in de gaten kan houden.

Choco, begrijp ik nu goed dat je begeleidt word om structuur in je leven te krijgen? En hoe word dat uitgewerkt? Fijn dat het goed met je gaat.

Mijn streven is om, om de dag bijtijds op te staan en na het ontbijt direct te douchen en aan te kleden. Het valt niet mee en als het niet lukt dan laat ik het die dag varen. Zit te bedenken of ik er een soort van "beloning" aan wil voegen bij iedere week, een gebakje zaterdags ofzo. Maar ben ook weer bang dat ik er dan stress van krijg. Ik ben nog wel moe van de afgelopen periode maar ik ga er weer voor.
@pompoen. Fijn dat het nu weer even laat liggen om te vertellen. En misschien doe je het een keer impulsief. Kan je er ook niet tegen opkijken.

Snap dat je er naar uitkijkt. Want hoewel spannend komt er wel actie. En dat is natuurlijk een fijn gevoel.

@vlinder. Knap dat het weer op probeert te pakken qua structuur! Wel moeilijk he.
Ik heb woonbegeleiding, dat kan helpen.
Ik denk zelf dat structuur vaak belangrijker voor mensen is dan de denken.
Wat ik vaak doe is alle afspraken die ik heb in de ochtend te plannen. Of met sommige mensen ontbijt afspraken ervoor te maken. Zou dat bij jou kunnen? Want externe prikkels zijn wel heel welkom met structuur.

Bij mij gaan we ook aan structuren werken omdat ik obsessief ben in veel structuren. Het is een beetje de kern onder andere bij mij (naast de stemmingen)

Ik heb mezelf al veel aan geleerd. Onder andere door afspraken met andere te maken dus. Altijd hulpverlening in de ochtend en sociale afspraken ook vaak. Of soms met mijn broer een opstart telefoontje als het moeilijker gaat. En dan ook met mijn ouders en mijn zusjes. Maar dat is alleen nodig als iK heel depressief ben.

En dan zorg ik dat ik aangekleed en alles ben voor het telefoontje, dat is de afspraak.

Ik weet ook nog niet precies hoe we het gaan doen met die nieuwe vrouw. Maar ik werk met schema's en systemen en daar gaan we aan werken. En gewoontes die ik misscjein uit structuur doe maar niet omdat het goed is.

Ik eet nu bijvoorbeeld best al een tijd elke avond hetzelfde. En het komt me best mijn neus uit,maar ik vind het een grote stap om wat anders te koken.

Ik heb weer minder aan diepe gesprekken over emotie. Daar ontregel ik enorm van. En dat is nog een understatement.
Heb wel veel geprobeerd, maar dat heeft me ernstig geschaad.

Beter op structuren en rust reinheid regelmaat gaat zitten bij mij. Dat ziet mijn huidige psychiater ook zo.

Was vandaag wel aan Het huilen door de ontmoeting met de woonbegeleider gisteren. Maar eigenlijk omdat ik ga hopen en dat ik bang ben dat hoop pijn gaat opleveren. Daarnaast ben ik heel moe.

Maar verder gaat het vandaag ook goed.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat knap dat iedereen zijn eigen weg bewandeld :rose:

Hier gaat het op en neer.
Nieuwe collega gehad om mee samen te werken en daar waar ze kan haalt ze de druk bij mij weg.
@kater. Werkt dat goed samen voor je met die nieuwe collega? Klinkt wel fijn
Hier gaat het erg goed. Ik strijd wel, zoals vaker, om niet te snel te willen.

Ook vind in het wennen aan mijn nieuwe woonbegeleider erg spannend. Ik zie haar vrijdag voor de tweede keer. Morgen zie ik mijn psychiater. Ik heb voorgesteld om het gesprek met mijn woonbegeleider samen voor te bereiden. Voornamelijk omdat ik het al heel precies heb voorbereid. En dat werkt meestal niet zo goed.

Verder ben ik bezig om steeds meer te wandelen en te fietsen. Ook hou ik mijn eten bij op de app van het voedingscentrum.
Dit zijn nieuwe dingen (of die door mijn terugval een tijd niet konden) dus wel spannend.
Ook heb ik een whiteboard besteld voor een huishoud systeem.

Ik probeer het daar wel even bij te laten.

Ik ben wel met mezelf remmen goed bezig geweest. Het kost wel veel moeite. Ik hoop dat mijn nieuwe hulpverlener mij dit ook wat meer kan leren.

Want zo lang ik dat onder controle heb maak ik de kans groter dat ik langer stabiel blijf. Want daar ga ik voor. De kaarten zijn goed geschud op dit moment in elk geval.
Alle reacties Link kopieren Quote
@Pompoensoepje: Hoe was de introductie?

@Vlinder: Hoe gaat het met je ritme te vinden? Ene kant vind ik een beloning een goed idee, andere kant krijg je wel eerder het idee van 'falen' als het niet lukt vind ik.

@Kater: Fijn dat je een nieuwe collega hebt die de druk bij je kan wegnemen. Zij weet van je situatie af? Heb jij al een vaccinatie gehad?

@Choco: Wat goed om te lezen dat het weer de goede kant met je opgaat! Goed dat je jezelf ook wil afremmen met dingen en niet vol enthousiasme ergens in wil storten. Je weet goed waar je eigen valkuilen liggen, dus als je er ook naar kan handelen gaat het je vast lukken om weer stabiel te worden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb nu 2 dagen geen rustgevende pilletje geslikt en daarvoor ook niet altijd meer de zwaarste. Afgelopen periode ben ik mede door steun van een vriendin wel heel goed doorgekomen. Er is nooit sprake geweest van een depressie en ik ben ook niet bang geweest voor een terugval. Paniek start vaak rond een uur of 4/5 in de middag. Dus daarvoor kan ik dan wel mijn ding doen. Het gaat wel weer de goede richting op, ik heb gewoon alleen even tijd nodig tot de paniek weer gaat zakken.

Wel heb ik heel veel stress van mijn studie. Het is erg veel en ik heb het mezelf erg moeilijk gemaakt door een vak te vroeg te starten toen ik pas begon. Nu moet ik 2 vakken volgen en voor sep hebben afgesloten en volgende maand een tentamen van een ander vak. Ik weet niet hoe ik dit allemaal moet gaan combineren. Want voor 1 vak staat tentamen data vast, dus daarin kan ik niet zelf bepalen. De ander kan ik wel zelf inplannen. Maar dit zijn wel de eerste twee 'echte' vakken, rest was inleiding. Ik moet heel veel van mezelf en ik wil het ook goed doen. Want ik kan ook zeggen oke ik ga voor uitloop of ik koop het vak nog een keer en dan is de stress weg. Maar dat voelt als opgeven en ik wil het eerst proberen of ik het niet klaar kan spelen om alles binnen reguliere tijd te halen.
Dusja ik loop wel tegen mn grenzen aan regelmatig en er daarna bewust overheen ga. Dat gaat tot nu toe goed, maar ik weet niet hoe lang dit gaat lukken op deze manier. Gelukkig vind ik mn studie erg leuk om te doen, dus dat scheelt en zie het niet als een opgave.
Alle reacties Link kopieren Quote
Shiverrr schreef:
14-01-2021 14:21
@Pompoensoepje: Hoe was de introductie?

Wat lief dat je het vraagt!

Klinkt misschien gek, maar echt heel fijn! Het was een feest van herkenning 🙈
Ik wil niet te voorbarig zijn maar vond het nu al een hele fijne groep

Ben zo benieuwd hoe het verder gaat zijn en hoe de daadwerkelijke therapie verloopt (de introductie bestaat uit meerdere bijeenkomsten namelijk)


Ik lees nu over je stress in je studie, en dat je zegt dat het voelt als falen als je het opnieuw zou doen. Ik herken je struggle daarmee heel erg maar ik probeer nu in dat soort situaties altijd terug te denken aan het halen van mijn rijbewijs, daar deed ik behoorlijk lang over, voelde ook als falen, want 'iedereen in mijn omgeving deed het in de helft van de tijd'. Destijds zeiden mijn ouders 'Wanneer je je rijbewijs eenmaal hebt zul je nooit meer balen om hoeveel lessen je wel niet hebt gehad' en dat is echt zo, merk ik.

Waarom niet 'gewoon' opnieuw doen en zo veel minder stress creëren voor jezelf?
Alle reacties Link kopieren Quote
@Pompoensoepje: Wat fijn dat je zoveel herkenning vond en dat je er een goed gevoel bij hebt, erg belangrijk denk ik! Maar de introductie is wel elke week en daarop aansluitend gelijk de 'echte' therapie?

Ja nouja ik wil het gewoon hoe het in mijn hoofd zit. Ik faal voor mezelf, want mijn plan is niet behaald. Het kost eigenlijk alleen geld en verdere gevolgen heeft het niet. En uiteindelijk is het reguliere rooster ook zo gebouwd dat ik die vakken ook gewoon af moet kunnen sluiten in deze tijd. Dus het is ook niet dat ik het onmogelijke wil. Dat speelt ook mee. En tsja ik stel graag regels en eisen voor mezelf op, dus het is wel typisch iets voor mij dit haha.
Alle reacties Link kopieren Quote
@Shiverrr,
Jaaa, ik snap je ook heel goed hoor! Zolang je niet teveel van jezelf vraagt kun je het natuurlijk proberen hoe je het in gedachten hebt, als die stress maar niet de overhand krijgt natuurlijk, want dat is het niet waard denk ik.

Ik ben er ook blij om dat het zo goed voelde, kijk gewoon echt uit naar de volgende keer!
En klopt, wekelijks inderdaad en daarop aansluitend de therapie (en het zou ook kunnen dat ik tijdens de laatste introductie-bijeenkomsten al met de individuele gesprekken begonnen ben)
Ik weet niet of ik in dit topic op de juiste plaats ben om onderstaande vraag te stellen, maar wil zelf geen heel nieuw onderwerp openen...

Hoe weet je nou wanneer je verzeild bent geraakt in een depressie? Of wanneer therapie aangewezen is na een lange moeilijke periode? Of wanneer het te veel is om 'tijd te geven'?

Veel moed voor iedereen hier. :hug:
@niloe. Er zijn heel veel factoren die meespelen met een echt antwoord op die vraag.

Ergens denk ik dat het moment wel begint te komen zodra je dit soort vragen krijgt. En dat het dan tijd word om dit soort vragen bij de huisarts neer te leggen.

En je hebt ook naast hoe lang ook zoiets als hoe diep. Wat het gewoon is op dit soort dingen zijn geen echte antwoorden.

Maar deze vragen krijg je niet als je niet ergens denkt dat je het punt al hebt bereikt. En de huisarts kan altijd meekijken waar je dan staat. Dat gaat meer per casus dan met een soort formule.

Ik zou zeggen, vertrouw op het gevoel wat je eigenlijk hebt.

Het is geen schande, echt niet.
Hier gaat het goed.

Vandaag had ik de nieuwe hulpverlener en ik was heel zenuwachtig. Maar het verliep wel goed.
Ook heb ik meer dan een uur gelopen en ben ik naar mijn zusje geweest.

Gisteren ook weer een stap afgebouwd met mijn medicatie.

Nu heel moe maar wel blij. En morgen een rustdag. Komt echt goed uit.
Alle reacties Link kopieren Quote
@Niloe: Lastig, ik denk dat het voor iedereen en elke situatie anders is. Maar als je denkt/vindt dat het niet goed met je gaat, ga naar je huisarts. Deze kan samen kijken wat het beste is. Misschien kan je doorverwijzing naar een psycholoog krijgen. Geen een depressie is hetzelfde en iedereen gaat er anders mee om. Maar je zal vast niet voor niks twijfelen en ik weet niet hoe lang je dit al doet, maar wacht niet te lang. Hoe eerder, hoe beter.

@Choco: Fijn dat het nog steeds gaat en nu lekker uitrusten dan. Je hebt dus wel een klik met je nieuwe hulpverlener?
Wat ik me wel afvraag en vaker bij je lees, dan heb je het over afbouwen van medicatie. Maar wat bouw je dan zo snel af als je nog niet stabiel bent? Want ik reageer best wel heftig op een wisseling en krijg juist klachten daarvan. Ook al is het soms maar een halve minder.
hallo,

nieuw hier dus allemaal beetje onwennig gevoel nog.
Weet nog niet zo goed wat ik moet zeggen,
maar hoop hier met wat mensen te kunnen praten, wat ik dus in het echt slecht kan.
@shiverr. Het lijkt wel te klikken. Maar ij ben zo bang geworden voor de hulpverlening dat ik nog vooral in paniek ben. Dus daardoor kan ik het echt wat minder zeggen.

Ik snap wat je zegt. Maar in mijn idee ben ik nu stabiel.
Bovendien heb ik het idee dat deze medicatie niets doet.
Maar ik wil het ook wel erg graag eraf allemaal. Mijn psychiater remt wel. Hierna wil ik haldol afbouwen. De laatste keer zei mijn psychiater wel wat afremmends 'misschien kan er een béétje vanaf' terwijl ik alles (in stapjes) wil. Dus ik weet precies hoe ze dat bedoelde, omdat ik dacht dat we alle haldol zouden gaan afbouwen.

Maar weet je voor mijn doen is dit heel stabiel. Dat is denk ik het antwoord.

Hoe is het met jou?
Nou wel fikse ontwenningsverschijnselen hier.

Hele erge hoofdpijn trilhanden wazig zien en daardoor (wereld nieuws) niet kunnen relativeren.

Maar oké slapen doet vast goed.
Alle reacties Link kopieren Quote
@Choco: Hopelijk wen je snel aan je nieuwe hulpverlener. Want een stabiele situatie qua dat lijkt me ook wel goed voor je. Maar je bent laatste tijd toch ook wel meerdere keren gewisseld? Of was dat elke keer vervanging?

Ah ja als medicatie niks doet is het natuurlijk wat anders. Dan zou ik er ook mee willen stoppen en je doet het natuurlijk in overleg met je psychiater. Dus ik geloof wel dat het goed zit hoor! Alleen naar mijn weten mag je vaak pas met iets stoppen als je voor langere tijd stabiel bent en dan heb ik het echt over maanden. Maar ligt er natuurlijk wel weer aan wat voor medicijnen het zijn.

Wel rot dat je nu ontwenningsverschijnselen hebt. Dan weet je pas wat voor 'troep' het eigenlijk is he. Ik zou wel uitkijken dat je niet de snel gaat afbouwen met deze en ook met andere. Omdat het je instabiel kan maken en dat wil je denk ik juist voorkomen. Ik ben door het afbouwen ook soms juist weer in een depressie gekomen. Dat was ook de 2e keer in mijn stageperiode dat ik terugviel en de reden dat ik moest stoppen. Of echt zo moe dat ik van de bank naar de wc kon en weer terug en dan moest uitrusten. Echt belachelijk hoe dat heeft uitgepakt en dan ging het om een halfje eraf he. Uiteindelijk zit ik nu nog steeds op die halve eraf en doe ik het er heel goed op. Maar het was een drama en eigenlijk zou ik die andere halve ook nog moeten doen was toen afgesproken, maar nooit meer gedaan omdat ik zo'n last had en het er goed op doe.

Hoe gaat het vanochtend met je?

Met mij gaat het verder wel weer goed. Ik zit nu bijna 2 weken zonder alprazolam en dit gaat hopelijk de 6e dag zonder oxezepam worden. Momenteel ben ik weer gewoon stabiel en is de paniek weg gelukkig. Wel heb ik echt stress van mijn studie zoals ik hierboven eerder beschreef. Ik weet wel dat ik moet uitkijken ermee omdat ik er makkelijk mee over mijn grenzen heen kan gaan. Dat ga ik ook op sommige dagen (on)bewust. Maar dat gaat goed, zolang alles goed blijft lopen. Over een maand ook een tentamen waarbij ik goed het boek moet kennen. En dan nog die 2 lopende vakken die ik moet afronden + tentamens van moet maken. Ik ben regelmatig het overzicht totaal kwijt. Sowieso zie ik niet helemaal hoe ik dit moet combineren. Dusja dat geeft wel een beetje onrust en stress en het beheerst wel ook echt mijn gedachten. Maargoed niemand die me dwingt dit te doen. De enige die dat doet ben ik zelf haha. Verder zeg ik er geen afspraken met vriendinnen voor af en doe wel gewoon mijn sociale activiteiten. Dat is wel wat ik met mezelf heb afgesproken.
@shiverr. Het is wel wat link om jezelf zo onder druk te zetten.
Zelf was ik na vreselijke jaren eindelijk in een goede fase (van 6 jaar). Dit heb ik uiteindelijk verspild door telkens over de grens gegaan. En telkens een reden waarom dat moest.
Toen ben ik met afstuderen teruggevallen. Nu 7 jaar terug.

Graag zou ik terug in de tijd willen en wel die aangepaste planning maken. Laten vallen van dingen die je denkt dat je niet kan laten vallen.
Want uitlopen is echt niet erger dan een terugval.

Kan ik terug? Nee.

Daarnaast ben je eindelijk wat stabieler. Dit is de tijd om te genieten! Niet alleen maar natuurlijk. Maar je hebt die tijd natuurlijk niet gevochten om, zodra je weer kan ademen, jezelf te overbelasten. Net zoveel dat je minder kan genieten waar je eindelijk staat.

Wellicht voel ik dit niet goed aan, alles gaat met tekst, maar dit komt in mij op.


Het is wel een tijd geleden dat er veel wisselde. Maar ik denk dat dit vooral over Casemanagers ging. En laatst had ik wel vervanging. En ik heb al drie kwart jaar ofzo geen Casemanager. Het is sowieso veel gedoe geweest.

Vandaag was ze er weer en het ging erg goed. Ik was ook niet meer zo bang. Ik heb er echt vertrouwen in dat het waarschijnlijk een goede samenwerking word.

De ontwenningsverschijnselen zijn over. Ik snap wat je zegt. Het is ook heel link. Ik heb soms ook wel de neiging te denken dat ik stabieler ben dan ik ben. Daarom wil ik mijn psychiater ook helemaal volgen in dit afbouwen.

Wat jou is gebeurd zou mij zeker ook kunnen overkomen en is inderdaad vreselijk. En een goede reden om voorzichtig te zijn.

Nu blijft mijn dosis de komende drie weken hetzelfde. En dan bespreek ik het met mijn psychiater.

De definitie van stabiel is ook lastig.

Ik slik gewoon wel heel veel medicatie en heb veel last van bijwerkingen. We zijn dit ook vanaf begin vorig jaar aan het afbouwen en wachten telkens op een stabiel moment voor een stap.

Bedankt voor je verhaal altijd goed om meet informatie te hebben in een eventuele beslissing

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven