Depressietopic - deel 2

@Choco: Nee je hebt wel gelijk dat ik er niet ervoor heb gevochten om het weer zelf kapot te maken. Maar ik zie studie ook niet als een 'moeten'. Dit wilde ik zelf heel graag en vindt het ook echt leuk om te doen. Alleen de tentamenstress die erbij komt kijken niet. Want daar ervaar ik de meeste stress van. Want nu komt er in februari 1 en je moet heel veel namen uit het boek kennen en sinds vorige week ben ik opeens weer moe. Het kan best zijn dat ik te veel heb gedaan laatste tijd, dus ik heb stapje terug gedaan (alleen die week...) .

Maar het kan ook de stress zijn voor het tentamen en de tijdsdruk die op de andere 2 vakken zit. Daardoor ben ik geneigd om toch het maximale te doen. En ik doe het heel graag hoor, maar het geeft wel constant stress. Dus een dag thuis niksen vind ik ook heel lastig om te doen en komt niet echt voor. Maar ik voel me ook niet rot of dat ik denk dat ik terug ga vallen, totaal niet. Dus het komt vast wel goed uiteindelijk denk ik. Al moet ik het wel in de gaten houden.

@Choco: Wat fijn dat je denkt dat je een goede samenwerking kan krijgen met je casemanager en ik denk dat je dat niet makkelijk zegt. Hopelijk blijft het qua hulpverlening nu iig wat stabieler.

Hoe ben je het nu nog aan het doen met het afbouwen? En ik zou zeker je psychiater hierin volgen. Maar heb jij dan niet de gedachte van 'hier doe ik het goed op, dus dit wil ik houden?'. Want ik slik ook veel medicatie, maar dit is wel de dosis waarop ik het goed doe. Dus die wil ik ook behouden.

Trouwens, ik weet niet of je aan de pil bent. Maar dat heeft bij mij schijnbaar heel erg veel invloed gehad. Ik kan dus ook geen hormonale anticonceptie meer nemen. Dus als je daar aan bent, is het misschien ook iets om te bespreken.

Zit je nog steeds op een stijgende lijn of hoe gaat het met je?

@derest: Hoe gaat het met jullie?

@shiverr hoe gaat die met jou?


Hier lijkt het de betere kant op te gaan voorzichtig.
Heb inmiddels de prik van het vaccin ook gehad.
Scheelt ook dat ik nu op mijn werk met een zeer ervaren collega loop. Zei haalt alle druk bij mij weg en dat is erg fijn.
Op de dagen dat ik alleen loop is ook duidelijk wat ik doe en de rest mag ik door schuiven naar haar toe. Denk aan bestelling regelen zulke dingen.

@Derooiekater: Wat fijn dat je een collega hebt die de druk voor jou wegneemt. Kan me voorstellen dat het heel wat stress scheelt en daardoor ook beter met jou gaat, vooral in combinatie met je vaccin. Is die collega expres bij jou gezet of tref je het daar net mee? Maar goed om te horen dat het de betere kant op lijkt te gaan!

Met mij gaat het eigenlijk wel goed. De paniek is weer helemaal verdwenen en stemming is stabiel. Zoals ik hierboven schreef wel stress en ik vraag veel van mezelf. Maar dat is natuurlijk ook een keuze die je daarin maakt. Dus eigenlijk loopt alles wel een beetje hoe het moet gaan. Al zou ik soms wel wat minder snel moe willen zijn. Alleen laatste 2 dagen is het erger dat ik 1x heb geslapen. Daarvoor viel het eigenlijk wel mee hoor. Dan had ik 's ochtends gewerkt en 's middags studie en was ik daarna moe. Misschien ook wel logisch, al is dat in mijn hoofd niet zo. Maar ik verdenk nu ook mn menstruatiecyclus ervan dat die invloed heeft op mijn energie en soms even een aantal dip dagen. Aangezien ik ook heftig op de pil reageerde.

@shiverr fijn dat het beter met je gaat. Misschien ben je ook gevoelig voor de volle maan?

Deze collega is zelf gekomen komt van een andere locatie waar ze het totaal niet naar haar zin had. Ze mocht daar niks en moest maar luisteren en orders opvolgen.
Terwijl hier op deze afdeling je meer je eigen plan mag trekken als het maar schoon word. Toekomst gaan we de verantwoordelijkheid delen en dat vind collega ook niet erg.
Ze heeft gelukkig ook ervaring met werken op cohort afdeling als er weer wat uitbreekt.

@shiverr. Fijn te horen dat het goed gaat. En het blijft altijd lastig, die balans. Maar goed te horen dat je daarin je best doet.

@kater. Klinkt goed Met die college. Hopelijk ga je dat ook merken in dat je je beter gaat voelen.

Vandaag kwam mijn nieuwe hulpverlener langs. En op zich ging het goed.
Maar ze zei iets wat ik lastig vond. Ze denkt dat ik autisme heb. En ze is daar in gespecialiseerd. Ze hebben haar al aan mij gegeven omdat mijn vorige begeleider het ook dacht.
Ik vond dat wel verwarrend.

Ik geloof het niet. Maar ze zou er niet meer op terug komen.

Ik vind dat mijn psychiater over mijn diagnose gaat en verder niemand.

Ik merk wel dat de aanpak werkt en dat ik veel van haar kan leren. En dat is het belangrijkste.

Gelukkig gaat ze er niet meer over beginnen.

Chocoladeballetjes fijn dat het klikt met je nieuwe begeleider.

Over autisme het gaat er vooral om herken je je zelf er in en heb je er last van?
Anders focus op de andere dingen kwa herstel

Zo ik heb het weer eens aangedurfd om mijn laptop te openen. Sinds mijn uh laten we zeggen inzinken ervaar ik extreem veel stress van mijn laptop en doe ik vrijwel alles met mijn mobiel. Plaats soms losse opmerkingen op het forum maar een toetsenbord vind ik veel fijner. De stress komt van mijn online vrijwilligerswerk waar ik geen keuze in kan/wil maken. Ik moet echt dit weekend reageren op iemand maar goed dat parkeer ik nog heel even.
Ik ben zo goed als gestart met mijn dagbehandeling. Vorige week een soort kennismaking in het ziekenhuis gehad en vandaag en komende week nog 2 keer maar dan online. Ook nog een 1 op 1 gesprek met therapeut volgende week.
Over 2 weken zal ik dan eindelijk gaan starten. Het blijkt heel heel veel theorie te zijn en veel huiswerk. Het komende half jaar wil ik me dus echt richten op de dagbehandeling en de zorgboerderij (dagbesteding) en minder aandacht aan andere mensen/zaken.

Een dierbaar familielid van mij is sinds enkele weken opgenomen op de PAAZ. Ik probeer zijn vrouw te steunen maar op afstand is dat zo moeilijk. Wat zou ik toch enorm graag er naar toe gaan en haar, hem en de kinderen knuffelen totdat we erbij neer vallen.
Kan er inmiddels echt erg verdrietig om worden, ik mis mijn familie zo enorm. Ja we beeldbellen en in de zomer hebben we elkaar 1 keer gezien maar juist nu er zoveel speelt kunnen/mogen we helemaal niets en we willen ons echt aan de maatregelen houden.
Mijn zus heeft trouwens corona gehad en ondanks dat ze een fitte jonge vrouw is nu maanden later nog erg moe, benauwd en hoofdpijn en loopt bij de fysio. Ikzelf ben behoorlijk longpatiënt en neem dus echt geen risico's.

Tijdens mijn opname was ik 8 kilo afgevallen en enorm veel kracht in mijn lijf kwijt geraakt ondanks dat ik geprobeerd heb op de hometrainer daar te zitten. Begonnen met 1 keer daags 10 min. en bij vertrek kon ik 3 keer 20 min. Inmiddels ben ik weer iets aangekomen (moeilijk voor mij want ik wil juist afvallen maar verstandelijk weet ik dat dit niet gezond was, was ook echt uit depressie dus niet de wens af te vallen) en heb ik wat van mijn krachten terug. Ik kan/durf weer zelf stukjes te fietsen en ben dus ook weer op de fiets naar de zorgboerderij gegaan en naar het ziekenhuis vorige week. Een enorm gevoel van vrijheid terug hebben heb ik daarmee en zeker na een gesloten opname is vrijheid welkom.
Mijn man en een goede vriendin hebben er nog wat moeite mee om me los te laten, te vertrouwen en gezien alles wat er kort geleden gebeurd is snap ik dat. Ik laat het vaak even weten als ik vertrek en weer ergens ben aangekomen. Voor ons allen wel een soort stok achter de deur en voor nu is dat ok. Hoewel ze toch moeten snappen dat ze me eens weer helemaal los moeten laten.

In mijn crisisplan is nu genoteerd dat ik sneller opgenomen moet worden op een gesloten plek ten tijde van crisis en niet, zoals protocol, eerst medicatie verhogen en aantal huisbezoeken ophogen. Dit in overleg met psychiater en behandelaar.
Ik kan me van een periode van een aantal weken ook alleen maar flarden herinneren. Lastig want sommige mensen geven aan dat ik toen dingen gezegd en gedaan heb en willen daarop terugkomen en ik kan dat niet. Ik zie dat ik dingen gedaan/gemaakt heb en kan het me oprecht niet meer herinneren.

Nou ja sorry het is een beetje een klaagzang geworden. Als ik durf probeer ik weer wat vaker achter mijn laptop te kruipen zodat ik ook op jullie kan reageren.

Hey dit is mijn eerste bericht in dit topic. Ik ben een vrouw van 34 en moeder van 3 kids. Ik worstel als sinds mijn puberteit met ass en depressies. De afgelopen 10 jaar ging dit op wat sombere periodes na super. Maar sinds de corona lockdown thuis les geven. En het gebrek aan perspectief heel hard omlaag. Inmiddels is het zo ver dat ik zo verschrikkelijk moe ben. Ik kan niet meer ben al bij de huisarts geweest om iets te halen om te slapen. En mag de komende weken langs komen bij haar om mijn hard te luchten. Maar ik trek dit gewoon echt niet meer. Voel me zo eenzaam en alleen. Alles gaat moeizaam. Mijn oudste zit in groep dus die moet ik de hele dag aan het werk houden mijn jongste van anderhalf heeft een spierafwijking en moet daarom meer fysio doen. Om te leren lopen. Tussendoor hobbelt een jongetje van 4 die zich kapot verveelt thuis en daardoor stront vervelend word. Wat ik met mijn post wil bereiken weet ik niet maar misschien vind ik hier wat gelijk gestemde.

@ibi. Klinkt echt als een heftige tijd die je hebt gehad. Fijn dat je weer voor een deel bent hersteld. Knap hoe je dat doet!

En wat spannend die nieuwe behandeling. Klinkt als een hele goede keuze om je daar op te richten en op je dagbesteding.
Wel fijn dat het eindelijk gaat beginnen.

Ik vind helemaal niet dat je klaagt. Ik vind je heel dapper klinken onder alle omstandigheden juist! Heel veel sterkte en denk vooral aan je rust en je herstel. De rest is bijzaak.

@sracey. Welkom hier! Goed om je hart te luchten.
Klinkt als een pittig pakket waar je in zit. Lief van je huisarts dat je lang mag komen. Erg belangrijk dat je je nu kan uitten .
Je kunt ook 24 uur per dag de luisterlijn bellen (sensoor) of chatten kan ook. Het klikt vast niet altijd met degene die je helpt maar je kan wel je verhaal kwijt. En als je dan een goed iemand treft kan dat enorm helpen.

Sterkte!

Bedankt voor je lieve woorden choco! Hoe is het met jou?

Ik heb een nachtmerrie gehad. Niet ongewoon maar deze ken ik. Als kind zijnde zo enorm vaak gehad dat ik wist hoe die afliep een paar seconden na het begon.
Zo bizar hoe precies ik het nog wist nooit meer aan deze nachtmerrie gedacht. Er waren hele minimale verschillen om hem meer in het heden te laten passen.
Met een schrok ben ik wakker geworden en nu zit ik op de bank.
Afgelopen weken heb ik pre treatment behandelingen gehad en woensdag een motivatiegesprek en volgens mij roept dat nu al van alles op.

Ik heb trouwens eindelijk een beslissing genomen over mijn online vrijwilligerswerk. Omdat ik nu echt wel door heb dat het komende half jaar echt de therapie centraal staat heb ik besloten te stoppen. Dit heb ik inmiddels ook aangegeven en er werd begripvol op gereageerd.
Het voelt gek ik heb eigenlijk vanaf mijn 13de vrijwilligerswerk gedaan in welke vorm dan ook. Mijn man zegt dat het nu echt even IBI tijd is en dat ik later alsnog iets nieuws kan starten maar nu richten op de therapie en de zorgboerderij.
Ik voel me een beetje leeg en nutteloos.

@ibi. Klinkt als een goede beslissing van je vrijwilligerswerk. Het is misschien ook gewoon even wennen. En beseffen dat het tijdelijk is.

@fade goed te horen dat de medicatie aan slaat! Eindelijk. Hopelijk duurt het langer, of zullen de terugvallen steeds meer uitsluiten.

Met gaat het goed. Al heel 2021.

Ik moet nu wel even een binnendag doen. Ik had slechte nachten gemaakt en een drukke dag in de sneeuw. En ik moet wel even de prikkels verwerken. Niet erg maar wel beter als ik het doe.

Het gaat gewoon goed. Eind deze week waarschijnlijk de laatste stap van mijn (ene) medicatie af. Ik kijk daar niet naar uit. Voel me nooit goed daarvan. Maar ben wel klaar daarna.

@fade. Neeee alleen 1 niet meer! Maar ben er toch blij mee. En dan wil ik over een maand aan haldol beginnen.

@Fade: Wat goed om te lezen dat de medicijnen bij je aanslaan en dat je een beter periode hebt! Fijn hoor! Hopelijk blijft dit doorzetten. Ben je nu echt depressievrij of is het "gewoon minder" ?

@Choco: Fijn hoor dat het al heel 2021 goed gaat! Hopelijk blijf je stabiel en krijg je een goede periode. Ik hoop voor je dat de afbouw met medicijnen ook goed uitpakt. Wel spannend hoor hoe je erop gaat reageren.

Met mij gaat het goed. Veel stress voor mn tentamen en ik voel tijdsdruk voor mn andere vakken. Maarja het is even niet anders. Alleen nadeel is, ik kan niet denken na mijn tentamen is de stress eraf, want daarna komt de tijdsdruk voor de andere 2 vakken. Het is te halen, maar niet veel speling.

Hallo allemaal,

Dit is mijn eerste berichtje hier op het forum.

Heb zelf momenteel last van een depressie, mij studie staat tijdelijk even onhold zodat ik eerst kan zorgen dat ik beter word.
Krijg nu sinds 2 weken iht de gesprekken zijn fijn. Maar ik heb het idee dat ik er met alleen de gesprekken niet meer uit ga komen. Voel mij zo wanhopig. Ik wil er zo graag uitkomen maar weet gewoon niet hoe. Mijn familie steunt mij ook niet echt terwijl ik dat zo nodig heb.
Sorry voor het klaagbericht maat ik moest het even kwijt.

@shiverr. Wat een stress! Wel heel goed bezig natuurlijk dat je er zo voor gaat. Knap hoor!
Hopelijk lukt het daarnaast voldornde om voor jezelf te zorgen! Maar dat weet jij het beste.

Hier gaat het erg goed. Wel ontwenningsverschijnselen nu van mijn medicatie. Maar het scheelt wel dat ik er nu temazepam bij slik, dan slaap ik nog wel. En lang zal het niet duren.

Wel tof want nu ben ik helemaal van de lamotrigine af.

Verder ben ik goed bezig met veel bewegen en minder eten. Ik ben 5 kg kwijt. En ik voel dat ik fitter word van het bewegen.

Ik hoop echt dat deze fase langer duurt dan ik gewend ben. En ik schat mijn kansen zo in dat dit weleens zo zou kunnen zijn.

Hoe is het met de anderen?

Hai iedereen en nieuwelingen,
Ik lees dat iedereen hard aan het werk is aan zichzelf. Het is zoveel dat ik vandaag niet op iedereen persoonlijk ga reageren

Ik ben een poos hier niet geweest. Het gaat redelijk met mij. Ik heb dagen dat ik mij bevrijd voel in mijn hoofd en ik heb piekerdagen. Die piekerdagen blijven moeilijk maar ik denk dat ik dat moet accepteren dat het iets is wat bij mij hoort. Het woord acceptatie speelt al ruim 1 jaar een belangrijke rol in mijn leven.

Vandaag een goed gesprek gehad met mijn mindfit pschychiaterische verpleegkundige. Ik ga proberen meer in mijn piekerschrift te schrijven en vandaar uit de 5 G schema toepassen.

Er heerst deze week ook wat boosheid om mijn exwerkgever en mijn toendertijd directe collega maar ook op mezelf. Het had niet zo ver hoeven te komen als ik mijn grenzen had aangegeven en dat maakt dat ik mij soms verdrietig voel.


Mooi nieuws de immuunsysteem therapie bij mijn man slaat goed aan.

@vlinder. Goed en hard bezig zo te lezen. Spannend nieuwe therapie. Dapper dat je het aangaat.

Gefeliciteerd met het nieuws rond je man.

Hier gaat het even niet goed.

Ik had gelogeerd bij een vriendin en toen werd alles echt te veel. Met alles doelen die ik wil behalen ook.

Ik kreeg zelfs drang tot zelfbeschadiging wat ik al 10 jaar niet heb gedaan (en nu ook niet!).
Vanmorgen was ik zo wanhopig dat suicidaliteit op kwam.

Maar ik heb een planning gemaakt met mijn woonbegeleider. Sindsdien heb ik het nog wel zwaar maar meer controle en minder wanhoop en somberheid.

Ik heb wel het idee dat ik het ga recht breien. Maar ik loop wel even gevaar. Dat word even duimen de komende dagen.