Psyche
alle pijlers
Depressietopic - deel 2
zondag 31 mei 2020 om 19:28
Veel mensen op het forum (en daarbuiten) kampen met (de gevolgen van) depressie.
Een depressie is iets anders dan een dip of een paar dagen niet lekker in je vel. Depressie is een ziekte die je hele leven kan beheersen. Hoe ga jij ermee om? Hoe kom je je dagen door?
Dit topic is voor iedereen die een depressie heeft of heeft gehad, en voor iedereen die iemand kent met een depressie en daarover wil praten.
Voel je welkom!
Dit is deel 2. We komen hier vandaan: viewtopic.php?f=16&t=437997&p=29631642&start=#p29631642
Een depressie is iets anders dan een dip of een paar dagen niet lekker in je vel. Depressie is een ziekte die je hele leven kan beheersen. Hoe ga jij ermee om? Hoe kom je je dagen door?
Dit topic is voor iedereen die een depressie heeft of heeft gehad, en voor iedereen die iemand kent met een depressie en daarover wil praten.
Voel je welkom!
Dit is deel 2. We komen hier vandaan: viewtopic.php?f=16&t=437997&p=29631642&start=#p29631642
maandag 1 maart 2021 om 20:17
@chocoballetje- mooi gezegd -’ voor je gezondheid kan altijd meer dan je denkt’ - als ik m maar serieus neem.
Ik had m blijkbaar al zien aankomen en schijn vorige week tegen mijn beste vriendin gezegd te hebben dat ik t onder controlr had maar dat als ik domme dingen zou gaan doen zoals mijn slaap verklooien door veel te vroeg op te staan of laat naar bed, dat ze dan tegen me moest zeggen de spv te bellen. Ik was t inmiddels alweer vergeten, maar vanochtend herinnerde ze me er aan. Dus braaf spv gebeld en telefonische afspraak voor morgen. Heb ook mijn ’openheidsstrategie’ ingezet en naar leidinggevende aangegeven hoe het gaat en samen de taak ’kleiner’ gemaakt in mijn hoofd. Vanavond vroeg naar bed, even oppassen- en zoals je zegt mijn gezondheid serieus nemen. Ik ben heel streng voor mezelf op veel vlakken, behalve op het vlak dat eigenlijk veel belangrijker is, namelijk mijn gezondheid. Dat vergt oefening merk ik, zolang ik het nog niet ’voel’ als prioriteit. Fake it till I make it misschien.
Ik had m blijkbaar al zien aankomen en schijn vorige week tegen mijn beste vriendin gezegd te hebben dat ik t onder controlr had maar dat als ik domme dingen zou gaan doen zoals mijn slaap verklooien door veel te vroeg op te staan of laat naar bed, dat ze dan tegen me moest zeggen de spv te bellen. Ik was t inmiddels alweer vergeten, maar vanochtend herinnerde ze me er aan. Dus braaf spv gebeld en telefonische afspraak voor morgen. Heb ook mijn ’openheidsstrategie’ ingezet en naar leidinggevende aangegeven hoe het gaat en samen de taak ’kleiner’ gemaakt in mijn hoofd. Vanavond vroeg naar bed, even oppassen- en zoals je zegt mijn gezondheid serieus nemen. Ik ben heel streng voor mezelf op veel vlakken, behalve op het vlak dat eigenlijk veel belangrijker is, namelijk mijn gezondheid. Dat vergt oefening merk ik, zolang ik het nog niet ’voel’ als prioriteit. Fake it till I make it misschien.
dinsdag 2 maart 2021 om 22:15
@Upendown (leuke nick!)
Wat zijn we braaf bezig he. Morgen ga ik naar mijn svp'er. Slapen gaat wat beter met de slaappillen. Ik barst nog steeds van de energie, maar mijn hoofd raast niet meer zo.
Jouw verhaal is trouwens mijn verhaal, behalve dan dat ik geen kinderen heb. Ik heb het met tranen in mijn ogen gelezen.
Wat zijn we braaf bezig he. Morgen ga ik naar mijn svp'er. Slapen gaat wat beter met de slaappillen. Ik barst nog steeds van de energie, maar mijn hoofd raast niet meer zo.
Jouw verhaal is trouwens mijn verhaal, behalve dan dat ik geen kinderen heb. Ik heb het met tranen in mijn ogen gelezen.
dinsdag 2 maart 2021 om 23:23
Hier ook weer eens een berichtje van mij. Zal eerst even op jullie reageren.
@fade & upendown: Maar waarom laten jullie je hypomanie niet gewoon toe? Ik heb het vorig jaar in april wel gedaan. Alleen bij mij blijft het zo "beheerst" dat het ook kan. Ik wil niet dat ze aan mijn medicatie komen, want ik doe het er goed op en het gaat van zelf weer over. Al hoop ik daar nooit op want ik vind het fijn. Ik ben uit een depressie gebleven en ik ben over een maand een jaar stabiel. Maargoed misschien uit het bij mij zich op een wat andere manier dan bij jullie. Wel heb ik door mn bipolaire stoornis weinig slaap nodig. 5-6 uur en heel soms haal ik de 8. Vaak tijden heel erg weinig honger, maar toch hoef ik me geen zorgen te maken zei mn psycholoog en dietiste zei ook dat het kon. Dus nja prima hoor, dit heeft alleen voordelen voor mij.
@Fade: Wel rot dat net stabiel was en nu weer moet ingrijpen. Ik hoop dat je hierna weer gewoon stabiel kan worden. Ben benieuwd wat je SPV'er morgen gaat zeggen tegen je.
@upendown: Wat goed dat je je SPV'er hebt gebeld! Heeft het je vandaag geholpen het gesprek? Fijn ook dat je dit met je leidinggevende kan bespreken en je taak kleiner kan maken. Kan je nu weer even vooruit of?
@Choco: Wat rot dat het onrustig in je hoofd is, dat kan zo vermoeiend zijn. Sowieso lijkt me die hele snelle wisselingen van stemming lastig. Maar ik vind het knap dat je het altijd zo positief blijft benaderen. Altijd probeert er het beste van te maken en ook wel dingen beschrijft alsof je goed weet hoe het 'werkt'.
@fade & upendown: Maar waarom laten jullie je hypomanie niet gewoon toe? Ik heb het vorig jaar in april wel gedaan. Alleen bij mij blijft het zo "beheerst" dat het ook kan. Ik wil niet dat ze aan mijn medicatie komen, want ik doe het er goed op en het gaat van zelf weer over. Al hoop ik daar nooit op want ik vind het fijn. Ik ben uit een depressie gebleven en ik ben over een maand een jaar stabiel. Maargoed misschien uit het bij mij zich op een wat andere manier dan bij jullie. Wel heb ik door mn bipolaire stoornis weinig slaap nodig. 5-6 uur en heel soms haal ik de 8. Vaak tijden heel erg weinig honger, maar toch hoef ik me geen zorgen te maken zei mn psycholoog en dietiste zei ook dat het kon. Dus nja prima hoor, dit heeft alleen voordelen voor mij.
@Fade: Wel rot dat net stabiel was en nu weer moet ingrijpen. Ik hoop dat je hierna weer gewoon stabiel kan worden. Ben benieuwd wat je SPV'er morgen gaat zeggen tegen je.
@upendown: Wat goed dat je je SPV'er hebt gebeld! Heeft het je vandaag geholpen het gesprek? Fijn ook dat je dit met je leidinggevende kan bespreken en je taak kleiner kan maken. Kan je nu weer even vooruit of?
@Choco: Wat rot dat het onrustig in je hoofd is, dat kan zo vermoeiend zijn. Sowieso lijkt me die hele snelle wisselingen van stemming lastig. Maar ik vind het knap dat je het altijd zo positief blijft benaderen. Altijd probeert er het beste van te maken en ook wel dingen beschrijft alsof je goed weet hoe het 'werkt'.
dinsdag 2 maart 2021 om 23:45
Eigenlijk gaat het momenteel heel goed met me. Ik ben stabiel, heb energie, gaat goed op mijn werk, ik zit in een goed studie ritme, sociaal leven, ik ben veel afgevallen en ik date sinds kort. Dus eigenlijk gaat alles echt goed en mag ik niet klagen en is mijn leven hoe ik het wil hebben. Mijn tentamen heb ik op het nippertje gehaald, maar het is binnen gelukkig. Ik weet dat er ook vrij veel op zakken en het was ook echt lastig. Nu heb ik wel stress omdat ik nu 2 vakken heb met een einddatum over een aantal maanden, dus al mn tijd naast mn werk gaat in studie zitten. Ik vind het heel leuk om te doen, maar het kost erg veel tijd. Nu ben ik van de week ook weer voor het eerst gaan sporten, dus ik weet dat ik het maximale van mezelf vraag.
shiverrr wijzigde dit bericht op 03-03-2021 22:57
73.14% gewijzigd
woensdag 3 maart 2021 om 09:21
@Derooiekater: Rot dat dit altijd al zo is geweest. Dus je depressie is daar niet de oorzaak van?
Het is gewoon 'weer' iets waarop je je toekomst moet bijstellen ofzo. Alhoewel het kan ook wel beter gaan, want zoals een vriendin ook zegt ik ben ook nog wel herstellende als je nagaat hoelang ik in een depressie heb gezeten en hoe relatief kort ik nu stabiel ben. Ik heb veel bereikt, dus het wil niet zeggen dat ik aan het maximale zit, maar zo voel(de) het even.
Het is gewoon 'weer' iets waarop je je toekomst moet bijstellen ofzo. Alhoewel het kan ook wel beter gaan, want zoals een vriendin ook zegt ik ben ook nog wel herstellende als je nagaat hoelang ik in een depressie heb gezeten en hoe relatief kort ik nu stabiel ben. Ik heb veel bereikt, dus het wil niet zeggen dat ik aan het maximale zit, maar zo voel(de) het even.
shiverrr wijzigde dit bericht op 03-03-2021 22:57
16.41% gewijzigd
woensdag 3 maart 2021 om 10:19
Shiver, probeer niet teveel nog aan de toekomst te denken en wat je denkt aan te kunnen. Je hebt voor nu je leven zo goed op de rit en blijf dat gevoel vast houden. Ik begrijp volkomen wat je bedoel, ik heb daar ook last van. Maar ik probeer te genieten van wat ik nu heb bereikt. Voorheen werkte ik rond de 35 soms 40 uur ver boven mijn contacturen, als ik weer zou werken of vrjwilligers dan wordt het echt de eerste periode 2 tot 3 uur in de week. Wat ik wil zeggen is dat het belangrijk is om de uren te pakken wat bij je past zonder stress en meer van dat soort ongemak.
Voor vandaag komen de woorden bij mij er onhandig uit. Hoop dat je mijn bericht begrijpt.
Voor vandaag komen de woorden bij mij er onhandig uit. Hoop dat je mijn bericht begrijpt.
woensdag 3 maart 2021 om 11:21
Moet even van mij afpraten.
Vorige week had mijn werkbegeleider de afspraak afgezegd en verzet naar vandaag 11.00. Ik heb akkoord gegeven maar wel gezegd dat ik die dag, vandaag dus om 12.00 uur ook gesprek heb met mijn behandelaar. Net werkbegeleider bericht gestuurd omdat ik geen bericht kreeg videoconsult. Zeg ze dat ze oooh ik zit nog in gesprek. Heb geantwoord dat ik om 12.00 uur gesprek heb met behandelaar. Ik zag al een beetje op tegen 2 afspraken achter elkaar heb nu tablet uitgezet en toedeledoki hier kan ik niet tegen. De lachoniek over deze afspraak doet wel iets met mij. Hart klopt mijn lijf bijna uit.
Vorige week had mijn werkbegeleider de afspraak afgezegd en verzet naar vandaag 11.00. Ik heb akkoord gegeven maar wel gezegd dat ik die dag, vandaag dus om 12.00 uur ook gesprek heb met mijn behandelaar. Net werkbegeleider bericht gestuurd omdat ik geen bericht kreeg videoconsult. Zeg ze dat ze oooh ik zit nog in gesprek. Heb geantwoord dat ik om 12.00 uur gesprek heb met behandelaar. Ik zag al een beetje op tegen 2 afspraken achter elkaar heb nu tablet uitgezet en toedeledoki hier kan ik niet tegen. De lachoniek over deze afspraak doet wel iets met mij. Hart klopt mijn lijf bijna uit.
vlin02der wijzigde dit bericht op 03-03-2021 11:23
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
1.55% gewijzigd
woensdag 3 maart 2021 om 15:11
Hai allemaal, ik ben even niet online geweest hier...
Momenteel heb ik veel zaken aan mijn hoofd, of vooral het idee dat ik dat heb. Bij het minste of geringste schiet ik volledig in de stress omdat ik het niet aankan. Nu ben ik bijvoorbeeld gebeld door een recruiter terwijl ik voor mezelf besloten heb om de komende maanden even niet op zoek te gaan naar een baan, tot ik meer zekerheid heb over mijn beschikbaarheid in verband met therapie (hoeveel tijd ik daar echt mee kwijt ben en hoe zwaar ik het vind, of niet).
Of dat ik mailtjes moet versturen naar bedrijven met klachten over producten, retouren moet regelen omdat ik uit verveling veel te veel besteld heb.
Dat ik simpelweg geen zin heb om het huis schoon te houden maar daar tegelijkertijd wel heel erg gek van word want het voelt allemaal zo rommelig en vies.
Dat ik al maanden een nieuwe kledingkast wil bestellen en daar niet uitkom met die stomme PAX planner.
Dat ik hobbymatig niks gedaan krijg en van alles wat er uit mijn handen komt wel kan janken.
Verder baal ik flink dat de therapie-intro groep niet de uiteindelijke groep is, maar dat die wordt gesplitst en wordt samengevoegd met een andere intro groep..
Momenteel heb ik veel zaken aan mijn hoofd, of vooral het idee dat ik dat heb. Bij het minste of geringste schiet ik volledig in de stress omdat ik het niet aankan. Nu ben ik bijvoorbeeld gebeld door een recruiter terwijl ik voor mezelf besloten heb om de komende maanden even niet op zoek te gaan naar een baan, tot ik meer zekerheid heb over mijn beschikbaarheid in verband met therapie (hoeveel tijd ik daar echt mee kwijt ben en hoe zwaar ik het vind, of niet).
Of dat ik mailtjes moet versturen naar bedrijven met klachten over producten, retouren moet regelen omdat ik uit verveling veel te veel besteld heb.
Dat ik simpelweg geen zin heb om het huis schoon te houden maar daar tegelijkertijd wel heel erg gek van word want het voelt allemaal zo rommelig en vies.
Dat ik al maanden een nieuwe kledingkast wil bestellen en daar niet uitkom met die stomme PAX planner.
Dat ik hobbymatig niks gedaan krijg en van alles wat er uit mijn handen komt wel kan janken.
Verder baal ik flink dat de therapie-intro groep niet de uiteindelijke groep is, maar dat die wordt gesplitst en wordt samengevoegd met een andere intro groep..
_pompoensoepje wijzigde dit bericht op 03-03-2021 17:36
0.30% gewijzigd
woensdag 3 maart 2021 om 16:37
woensdag 3 maart 2021 om 21:22
Goed bezig ja! Saaaaaaai;-). Hoe was het vandaag bij je spv-er? Ik heb gisteren mijn spv-er gesproken. En dat was fijn. Even de bevestiging dat het niet zo gek is dat patronen die ik in decennia hen opgebouwd (te hard werken, mijn gezondheid niet belangrijk vinden, bijvoorbeeld) niet zomaar ’even’ omgebogen zijn. En dat ik daarin wat liever voor mezelf mag zijn. Zo’n spv er is prettig omdat ik naar haar mijn gedachten formuleer en reflekteer en dan ’landen’ die inzichten beter ofzo, als ik ze hardop uitspreek.FadeToBlack schreef: ↑02-03-2021 22:15@Upendown (leuke nick!)
Wat zijn we braaf bezig he. Morgen ga ik naar mijn svp'er. Slapen gaat wat beter met de slaappillen. Ik barst nog steeds van de energie, maar mijn hoofd raast niet meer zo.
Jouw verhaal is trouwens mijn verhaal, behalve dan dat ik geen kinderen heb. Ik heb het met tranen in mijn ogen gelezen.
Herkenning in elkaars verhalen- soms komt je eigen verhaal meer binnen als je het van een ander leest. Daarom is dit forum ook zo fijn vind ik.
woensdag 3 maart 2021 om 21:29
@shiverr- ik geniet wel echt van een hypomanie, maar moet mezelf wel begrenzen. Dus goed slapen vooral. En niet teveel nieuwe projekten starten. Begrens ik mezelf niet put ik mezelf uit. En bovendien groeien alle projekten die ik fluitend tegelijkertijd deed me boven het hoofd als mijn energie weer op een normaal niveau komt. En dat is niet vol te houden, schuldgevoelens, dingen moeten afzeggen, mensen teleurstellen, mezelf dingen verwijten, vermijden, problemen niet oplossen, stress en dan langzaam de depressie in. Het managen van een hypomanie is dus heel belangrijk om mijn depressie te voorkomen. Laat niet weg dat ik er ook heel erg van geniet! Een belangrijk signaal voor mij is dat ik me dan zo vreselijk knap en slim en geweldig vind, en alle andere mensen zoooooo langzaam en ineffektief. Dat is een signaal dat ik nu snel herken en dan weet ik dat ik moet opletten. Maar tegelijkertijd is heerlijk om zo blij met jezelf te zijn op zo’n moment!:-). Mooie compensatie voor de momenten dat ik mezelf de slechtste en mislukste persoon op aarde vind. En de allerslechtste moeder die haar kinderen verkloot.
woensdag 3 maart 2021 om 21:39
@pompoen en @vlinder- herkenbaar dat je probleemoplossend vermogen zo verkleint als het niet goed met je gaat. Kleine tegenslagen die opeens onoverkomelijk lijken. Mijn beste strategie om mezelf te managen is de ’openheidsstrategie’. Er zijn een paar mensen die me goed kennen en bij wie ik inmiddels (na veel oefenen) met maar een kleine drempel kan zeggen ’hey, ik vind alles weer heel ingewikkeld op dit moment. Kan je even met me mee denken over probleem x?’ En dat kan idd van alles zijn- groot en klein. Van ’ik heb 20 ongeopende brieven liggen’ tot ’ik heb teveel gepland en het vliegt me aan- kun je helpen prioriteren?’ tot ’ik ben zo moe- is t ok als ik mijn kinderen vanmiddag achter een scherm zet?’. Ik heb geleerd om dat vrij snel te doen (lukt niet altijd...) omdat ik weet dat dingen die ik als probleem ervaar en mijn gevoelde onvermogen om die op te lossen een enorme trigger zijn voor dieper wegzakken. Als ik dan het probleem heb opgelost zakt meteen de stress en ontstaat er wat lucht. Hoe doen jullie dat?
woensdag 3 maart 2021 om 21:53
Haha er is vrij veel gereageerd, ga er even niet allemaal op in. Maar sterkte iedereen.
@shiverr. Dit verhaal is voor mijn ontzettend herkenbaar. Het is echt rouwen.
Eerst wilde ik 40 uur werken. Ik had al opnames alles gehad en had me hier uit gewerkt.
En nee, het lukte niet. Maar ik moest het proberen.
Wat een verdriet en rouw dat dit niet ging.
Afstuderen heb ik er doorheen geforceerd. Ik wist ik werk mezelf ziek.
Ik had een diploma maar wel een rapid cycling ontwikkeld. 7 jaar later knapt het wat op. Nee, dit was het niet waard.
En vaker probeerde ik te functioneren. Dat verdriet....
Ja een hoog streefnivieau is óók iets goed. Maar er ligt ergens een balans tussen dit en naar je grenzen luistern.
Maar het verdriet wat je nu hebt maak je nu gewoon door. Dat is heel naar, maar je kan het even niet vermijdenm. Het is vaak heel eenzaam verdriet. Want mensen kúnnen je niet begrijpen, ze zijn jou niet. En de emoties gaan diep.
Vraag anders of je ouders je misschien kunnen sturen zonder dat ze je hoeven te begrijpen. Je hoeft niet op precies dezelfde lijn te zitten.
En neem af en toe tijd voor je rouw gevoelens. Zoek ook zeker af en toe afleiding. Ook dit is schipperen. Maar zakken zal het weer.
En dan kan je de dankbaarheid voor het stuk wat je bent hersteld ook weer voelen net als je ouders. Vraag de tijd aan hen om hier te komen.
Weet je, het is ook echt verdomde oneerlijk. Zo willekeurig.
En je bent goed bezig en je komt er wel. Maar nu is het ook gewoon even verdriet.
@shiverr. Dit verhaal is voor mijn ontzettend herkenbaar. Het is echt rouwen.
Eerst wilde ik 40 uur werken. Ik had al opnames alles gehad en had me hier uit gewerkt.
En nee, het lukte niet. Maar ik moest het proberen.
Wat een verdriet en rouw dat dit niet ging.
Afstuderen heb ik er doorheen geforceerd. Ik wist ik werk mezelf ziek.
Ik had een diploma maar wel een rapid cycling ontwikkeld. 7 jaar later knapt het wat op. Nee, dit was het niet waard.
En vaker probeerde ik te functioneren. Dat verdriet....
Ja een hoog streefnivieau is óók iets goed. Maar er ligt ergens een balans tussen dit en naar je grenzen luistern.
Maar het verdriet wat je nu hebt maak je nu gewoon door. Dat is heel naar, maar je kan het even niet vermijdenm. Het is vaak heel eenzaam verdriet. Want mensen kúnnen je niet begrijpen, ze zijn jou niet. En de emoties gaan diep.
Vraag anders of je ouders je misschien kunnen sturen zonder dat ze je hoeven te begrijpen. Je hoeft niet op precies dezelfde lijn te zitten.
En neem af en toe tijd voor je rouw gevoelens. Zoek ook zeker af en toe afleiding. Ook dit is schipperen. Maar zakken zal het weer.
En dan kan je de dankbaarheid voor het stuk wat je bent hersteld ook weer voelen net als je ouders. Vraag de tijd aan hen om hier te komen.
Weet je, het is ook echt verdomde oneerlijk. Zo willekeurig.
En je bent goed bezig en je komt er wel. Maar nu is het ook gewoon even verdriet.
woensdag 3 maart 2021 om 21:56
woensdag 3 maart 2021 om 22:35
@derodekater: Wil je even mijn quote weghalen uit je post?
@upendown: Hmm ja jouw hypomanie is dan wel wat anders dan de mijne of nja ik weet mezelf op de meeste dingen te begrenzen en niet overal ja op zeggen, maar even nadenken voordat ik definitief beslis en of ik het dan nog steeds een geweldig idee vind. Maar soms is impulsief zijn niet erg en pakt het goed uit. Laat ik het zo zeggen, niemand vindt het zorgwekkend als ik er 1 heb en laat me dus gewoon doen. Het is ook niet dat ik allerlei nieuwe projecten start. Soms heb ik wel ideeen, maar daar blijft het ook bij, ik handel er niet naar. Eigenlijk is het een heel "gecontroleerde" hypomanie zegmaar.
@Vlinder: Ik snap wel wat je bedoelt hoor. En ik moet nu ook gewoon tevreden hiermee zijn want ik kan in mijn situatie ook veel. Want als ik niks zeg, niemand zou het nu verwachten dat er wat speelt.
__________
Rot dat het zo is gelopen met je behandelaar. Hoe is het afgelopen uiteindelijk? Maar ik snap dat je daar stress van krijgt en je er niet prettig bij voelt. Heb je het hierna een beetje van je af kunnen zetten?
@Choco: Ik hoopte al dat je zou reageren, want ik had wel het vermoeden dat je het zou herkennen. Kan je zelf een rapid cycling ontwikkelen door altijd over je grenzen te gaan?
Maar ja het is gewoon even echt een verdriet en vandaag zie ik ook wel in, het wil niet zeggen dat het niet beter kan worden. Want er is heus wel een kans dat ik uiteindelijk kan wat ik wil (niet die 40 uur werken hoor). Maar er is ook gewoon een kans dat het niet lukt en zo voelt het nu min of meer, maarja dat is gevoel. Niet perse dat het de waarheid is.
Het is inderdaad eenzaam, want mensen proberen je heus wel te snappen en begrip te tonen. Maar het is toch anders als je niet weet hoe het is. Het is zo makkelijk om te zeggen accepteer het of je moet niet te veel willen als je zelf in de positie zit waarbij het allemaal geen probleem is.
Het stomme is, zoveel verandert er niet eens. Ik had alleen voor ogen dat ik nu meer aan kon omdat het goed ging en nu ben ik dus even met mn neus op de feiten gedrukt dat het niet zo is als ik in mijn hoofd had. Dat het toch invloed blijft hebben terwijl ik er oprecht van overtuigd was, dat het niet meer zo was. Ik had dan wel geen 40 uur in gedachten, maar dit had ik ook niet verwacht. Misschien naief en heb ik alles overschat.
Ik weet dat het gevoel weer weggaat en ik gewoon verder ga waar ik gebleven was. Alleen bij zulke dingen moet ik mezelf altijd even zielig vinden en dat ook mogen van mezelf en daarna kan ik weer verder. Want ik vind het ook oneerlijk en dat maakt het frustrerend. Ik doe zo mijn best om alles op de rit te krijgen en dan toch dit. Dat is gewoon verdrietig, want je ziet om je heen dat anderen wel gewoon de normale dingen kunnen. En iedereen die me kent vindt ook dat ik het nu goed doe. Maargoed dat is 'goed doen voor mijn doen'. Niet perse wat ik voor ogen had. Nu is het wel zo dat ik altijd meer en beter wil en het hoogst haalbare. Dus wellicht dat daar ook een deel van het probleem zit.
__________-
Fijn dat jij een goede dag hebt vandaag! Hopelijk kan je dit vast blijven houden. Ik lees vaak dat je positief bent over je psychiater, echt fijn dat je daar veel steun aan hebt. Hoe ga je het met je medicijnen doen op dit moment? Blijf je afbouwen of stop je daar nu tijdelijk mee?
@upendown: Hmm ja jouw hypomanie is dan wel wat anders dan de mijne of nja ik weet mezelf op de meeste dingen te begrenzen en niet overal ja op zeggen, maar even nadenken voordat ik definitief beslis en of ik het dan nog steeds een geweldig idee vind. Maar soms is impulsief zijn niet erg en pakt het goed uit. Laat ik het zo zeggen, niemand vindt het zorgwekkend als ik er 1 heb en laat me dus gewoon doen. Het is ook niet dat ik allerlei nieuwe projecten start. Soms heb ik wel ideeen, maar daar blijft het ook bij, ik handel er niet naar. Eigenlijk is het een heel "gecontroleerde" hypomanie zegmaar.
@Vlinder: Ik snap wel wat je bedoelt hoor. En ik moet nu ook gewoon tevreden hiermee zijn want ik kan in mijn situatie ook veel. Want als ik niks zeg, niemand zou het nu verwachten dat er wat speelt.
__________
Rot dat het zo is gelopen met je behandelaar. Hoe is het afgelopen uiteindelijk? Maar ik snap dat je daar stress van krijgt en je er niet prettig bij voelt. Heb je het hierna een beetje van je af kunnen zetten?
@Choco: Ik hoopte al dat je zou reageren, want ik had wel het vermoeden dat je het zou herkennen. Kan je zelf een rapid cycling ontwikkelen door altijd over je grenzen te gaan?
Maar ja het is gewoon even echt een verdriet en vandaag zie ik ook wel in, het wil niet zeggen dat het niet beter kan worden. Want er is heus wel een kans dat ik uiteindelijk kan wat ik wil (niet die 40 uur werken hoor). Maar er is ook gewoon een kans dat het niet lukt en zo voelt het nu min of meer, maarja dat is gevoel. Niet perse dat het de waarheid is.
Het is inderdaad eenzaam, want mensen proberen je heus wel te snappen en begrip te tonen. Maar het is toch anders als je niet weet hoe het is. Het is zo makkelijk om te zeggen accepteer het of je moet niet te veel willen als je zelf in de positie zit waarbij het allemaal geen probleem is.
Het stomme is, zoveel verandert er niet eens. Ik had alleen voor ogen dat ik nu meer aan kon omdat het goed ging en nu ben ik dus even met mn neus op de feiten gedrukt dat het niet zo is als ik in mijn hoofd had. Dat het toch invloed blijft hebben terwijl ik er oprecht van overtuigd was, dat het niet meer zo was. Ik had dan wel geen 40 uur in gedachten, maar dit had ik ook niet verwacht. Misschien naief en heb ik alles overschat.
Ik weet dat het gevoel weer weggaat en ik gewoon verder ga waar ik gebleven was. Alleen bij zulke dingen moet ik mezelf altijd even zielig vinden en dat ook mogen van mezelf en daarna kan ik weer verder. Want ik vind het ook oneerlijk en dat maakt het frustrerend. Ik doe zo mijn best om alles op de rit te krijgen en dan toch dit. Dat is gewoon verdrietig, want je ziet om je heen dat anderen wel gewoon de normale dingen kunnen. En iedereen die me kent vindt ook dat ik het nu goed doe. Maargoed dat is 'goed doen voor mijn doen'. Niet perse wat ik voor ogen had. Nu is het wel zo dat ik altijd meer en beter wil en het hoogst haalbare. Dus wellicht dat daar ook een deel van het probleem zit.
__________-
Fijn dat jij een goede dag hebt vandaag! Hopelijk kan je dit vast blijven houden. Ik lees vaak dat je positief bent over je psychiater, echt fijn dat je daar veel steun aan hebt. Hoe ga je het met je medicijnen doen op dit moment? Blijf je afbouwen of stop je daar nu tijdelijk mee?
zondag 7 maart 2021 om 22:13
Crisis dienst op mijn dak gehad 
het ging zo goed.
Maar de situatie met mijn ouders escaleerde vreselijk.
Daarna heeft vriendin terecht de crisis dienst via de hap laten inschakelen.
Nu oxazepan gehad om te kalmeren.
Nu toch het dringende advies gekregen al het contact met mijn ouders te verbreken ze drijven mij tot waanzin.
het ging zo goed.Maar de situatie met mijn ouders escaleerde vreselijk.
Daarna heeft vriendin terecht de crisis dienst via de hap laten inschakelen.
Nu oxazepan gehad om te kalmeren.
Nu toch het dringende advies gekregen al het contact met mijn ouders te verbreken ze drijven mij tot waanzin.
maandag 8 maart 2021 om 16:04
Ach wat naar voor je. Fijn dar je psycholoog een rol kon spelen bij het begrenzen van je ouders zodat je wat lucht krijgt. Sterkte.derooiekater schreef: ↑08-03-2021 15:19Bedankt vlinder
Via mijn psycholoog is er contact geweest met mijn ouders en daarbij het dringende verzoek mij de komende 2 maanden met rust te laten.
dinsdag 9 maart 2021 om 21:15
Wat naar rodekater. Hopelijk gaat dit lukken en helpen.
@
Ik ben inmiddels een paar weken bezig met mijn dagbehandeling. Het is erg intensief en ik merk wel dat er van alles al in werking is gezet.
Ik heb weer veel last van nachtmerries, schreeuw mijzelf en mijn man wakker, ik ga laat naar bed uit angst en ben er vroeg weer uit. Vandaag is besloten om naast de dagbehandeling toch ook een trauma verwerkingstraject in te gaan. Ik denk ook wel het beste want ik ben best moe en kan me dan niet volledig concentreren op de dagbehandeling.
Daarnaast zijn we bezig met een bed op recept, gewoon voor het geval dat.
Op mijn verzoek heb ik weer 2 dagdelen op de zorgboerderij. Ik heb een paar weken maar 1 dagdeel gehad vanwege de corona maatregelen maar toen ik hoorde dat ze mondjesmaat meer mensen weer wilde laten komen heb ik gevraagd of ze aan mijn konden denken. Deels voor afleiding maar voor een groot deel ook omdat ik daar oefenmomenten heb en om structuur te behouden. Het was wel heel fijn ik vroeg er afgelopen donderdag naar. Ze zouden na ieders vertrek vergaderingen maar na 20 min werd ik geroepen met de vraag of ik op woensdagmiddag kon. Dat kan en ik mag morgen al beginnen. Ik ben er wel blij mee.
Moet wel waakzaam zijn heb natuurlijk een tijd bijna niks gedaan en nu 4 dagdelen per week invulling en ook allemaal op 15 km fietsen heen en weer dus ook wat reistijd.
Maar ook dat fietsen is wel fijn merk ik. Donderdagochtend heb ik een telefonische afspraak met mijn woonbegeleidster en dan wil ik het even hebben over het zoeken en behouden van balans ook met sociale afspraken. Die zijn natuurlijk sowieso beperkt door corona maar heb toch nog wel 3 vriendinnen die ik zo af en toe zie.
@
Ik ben inmiddels een paar weken bezig met mijn dagbehandeling. Het is erg intensief en ik merk wel dat er van alles al in werking is gezet.
Ik heb weer veel last van nachtmerries, schreeuw mijzelf en mijn man wakker, ik ga laat naar bed uit angst en ben er vroeg weer uit. Vandaag is besloten om naast de dagbehandeling toch ook een trauma verwerkingstraject in te gaan. Ik denk ook wel het beste want ik ben best moe en kan me dan niet volledig concentreren op de dagbehandeling.
Daarnaast zijn we bezig met een bed op recept, gewoon voor het geval dat.
Op mijn verzoek heb ik weer 2 dagdelen op de zorgboerderij. Ik heb een paar weken maar 1 dagdeel gehad vanwege de corona maatregelen maar toen ik hoorde dat ze mondjesmaat meer mensen weer wilde laten komen heb ik gevraagd of ze aan mijn konden denken. Deels voor afleiding maar voor een groot deel ook omdat ik daar oefenmomenten heb en om structuur te behouden. Het was wel heel fijn ik vroeg er afgelopen donderdag naar. Ze zouden na ieders vertrek vergaderingen maar na 20 min werd ik geroepen met de vraag of ik op woensdagmiddag kon. Dat kan en ik mag morgen al beginnen. Ik ben er wel blij mee.
Moet wel waakzaam zijn heb natuurlijk een tijd bijna niks gedaan en nu 4 dagdelen per week invulling en ook allemaal op 15 km fietsen heen en weer dus ook wat reistijd.
Maar ook dat fietsen is wel fijn merk ik. Donderdagochtend heb ik een telefonische afspraak met mijn woonbegeleidster en dan wil ik het even hebben over het zoeken en behouden van balans ook met sociale afspraken. Die zijn natuurlijk sowieso beperkt door corona maar heb toch nog wel 3 vriendinnen die ik zo af en toe zie.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
