Depressietopic - deel 2

Choco, probeer de doelen te behalen die op dat moment te behalen valt voor jou. Doelen zijn een mooi stok achter de deur maar het is niet de bedoeling dat het je voorbij streef in je emoties. H

Je wanhopig voelen is zó verschrikkelijk. Misschien heb je iets aan deze tip wat ik ooit gekregen heb, ik ging dan op een rustig plek zitten en telde vanaf het moment dat ik opstond alle keren de deuren van ruimtes wat ik die dag betrad. Klinkt misschien suf maar het leidde mij erg af van de emoties wat ik voelde.

Sterkte, en schrijf hier van je af als het hoog zit

@vlinder. Bedankt voor je reacties en tips.
Gelukkig is het wanhopige wel geweest. Vandaag ging wel een stap beter. Ik ben nog niet helemaal stabiel maar wel goed op weg.

Ik ben blij dat mijn nieuwe woonbegeleider mij goed kon helpen. Dat geeft hoop voor de toekomst.

@fade. Wat een goed nieuws! Ja makkelijk zal het nog niet zijn, maar al zoveel beter.
Ik snap dat van die medicatie, maar wel voorzichtig zijn hoor. Ook voor dingen aanpakken geld dat. Kleine stapjes vooral, dan is de kans van slagen het grootst.

Mijn woonbegeleider komt 1 keer per week, maar ik kan tussendoor ook hulp vragen. Super dis.

Vandaag gaat het toch weer een stap minder. Ik zit wel in de buurt van een terugval.

Ik kan ook niet meer goed plannen maar heb juist structuur nodig. Daar raak ik overstuur van.
Ook heb ik iets uit te praten met mijn psychiater morgen.

Ik moet veel huilen. Ik weet het niet zo goed eigenlijk.

Fade, wat een duidelijkheid voor jullie. En zo fijn dat je nu verder kan met je toekomst en plannen kunt maken. Begrijp precies wat je bedoelt met klaar zijn met je medicatie. Ik heb 2 maanden medicatie geslikt maar het voelde zo niet goed en in overleg afgebouwd wat nog langer duurde dan het slikken van alle pamnetjes. Nu neem ik heel af en toe nog een oxzapam of temazapan als het echt niet anders kan.

Choco, maak je zelf altijd je planning of doe je dat samen met je woonbegeleider? Anders vragen om hulp daarin. Sterkte en succes met gesprek psychiater.

Mijn Wia aanvraag ligt nog op de grote hoop vanaf Januari, weet ook niet precies wat ik erbij moet denken.

Fade, ik heb 2 jaar verschillende therapieën gehad en om niet helemaal ineens in het diepe te moeten zwemmen heb ik een Mindfit pysichatrische verpleegkundige toegewezen gekregen, met haar probeer ik vast te houden wat ik tot nu toe bereikt heb. Het is het laatste stuk begeleiding voordat ik het op eigen kracht moet doen.

Fade, Mindfit werkt samen met waar ik eerst mijn therapieën heb gevolgd. Begrijp je vraag volkomen, toen ik mijn berichten terug las. Mindfit is een andere geestelijke gezondheidszorg. Sorry voor de onduidelijkheid. Werd er bijna zenuwachtig van

Mensen ik voel mij super beroerd.

Woonbegeleider gaf aan dat ze merkte dat het denken niet goed ging en praten traag.

Ik hoop dat het snel beter word. Morgen komt woonbegeleider weer.

Choco, wat vind ik dit vervelend voor je. Wel goed dat je woonbegeleider morgen weer komt, dat geeft ook hoop. Ik heb geen advies maar geef je op afstand wel een

Dank je!

@fade (en de rest). Ja het gaat de goede kant op. Mijn woonbegeleider heeft me super geholpen. Ik ben gewoon verbaasd dat ze zo goed kon handelen. Een kwestie van structuur eigenlijk.

Het is nog fragiel en ik moet nog stappen voorwaarts zetten. Maar het lijkt goed te komen als her zo door gaat.

Hoi allemaal ik lees nog mee maar zoek de woorden om te reageren maar dat lukt niet. Sorry

Hier gaat het dubbel geestelijk ben ik soort van stabiel. Lichamelijk stuk minder heb een tennis elleboog en doe doet zeer.

Enigste waar ik echt tegen aan loop is een moeder die mijn grenzen niet respecteerd.
Ze blijft er over heen wandelen. Wat ik ook zeg of doe.
Psycholoog zeg contact op een laag pitje zetten maar ook dat accepteert mijn moeder niet.
Ik sta nu op het punt helemaal te breken maar dat idee levert veel huilbuien op en panniek.

Choco, wat fijn om te lezen dat je een goede woonbegeleider hebt. Lukte het de afgelopen dagen met structuur? Structuur is zó belangrijk, het lukt mij ook niet altijd en kan daar ook erg van slag raken maar ik zit in proces dat het soms is zoals het is.

Kater, is het een idee om in een brief uit te leggen wat jij voor nu nodig hebt. Helemaal breken is zó definitief en misschien moeilijk terug te draaien.

Ik heb een goede week gehad, veel gefietst en met een vriend gewandeld en koffie gedronken bij schoonvader.

Fijn weekend iedereen.

Vlinder wat fijn dat het goed gaat

Zn brief heb ik al eens geschreven

@vlinder. Dat klinkt fijn, goed bezig.

Hier gaat het aardig. SStructuur helpt me. Ik ben gewoon echt moe en kapot door de psychisch moeilijke week. Ook pieker ik veel. Omdat ik heel moe ben. En ik wil vrijdag irritaties bespreken met een vriendin en ik oefen dat steeds in mijn hoofd ik word er gek van.
Verder pieker ik gewoon over alles.

Ik probeer hier goed mee om te gaan maar het is wel lastig ook omdat zo moe ben
Maar gelukkig is de echte diepte wel voorbij

@fadetoblack Ik breek even in omdat ik je zo herkenbaar vind schrijven. Supergoed van je dat je luistert naar je man en vriendinnen en gaat praten met je SPV. Ik herken je weerstand van wanneer ik zelf hypomaan ben- het is zo enorm heerlijk om al die energie te hebben en jezelf afremmen is echt het allerlaatste waar je zin in hebt. Maar wel heel belangrijk- als je jezelf uitput door weinig te slapen is de kans dat je straks afzakt en depressief word veel groter. Het devies is: lekker genieten van al die energie, maar wel je activiteit enigszins begrenzen en vooral zorgen dat je aan je slaap komt. Ik vind het een enorme spiegel voor mezelf om te lezen op welke manier je schrijft- soort van laconiek ´weinig slaap schijnt wel een dingetje te zijn, nou ja, we zien wel´. Er zit een soort achteloosheid in, een soort van wegkijken van iets waarvan je eigenlijk wel weet dat niet goed voor je is. Heel herkenbaar bij een ander, maar als ik zelf hypomaan ben dan doe ik precies zo, soort van met enorme tegenzin vooruit heel braaf maar doen waarvan ik rationeel weet dat het belangrijk is (rust ritme en regelmaat) maar daar ZO ONTZETTEND GEEN ZIN IN HEBBEN! Veel succes!

@allen- als ik dan toch inbreek kan ik mezelf ook wel even voorstellen. Ik kamp al heel lang met depressies, ben toen ik rond de 25 was gediagnostiseerd met bipolair 2, maar vond dat eigenlijk maar een beetje onzin destijds. Want ja, die terugkerende depressies waren heel naar, maar die blije energieke ik, in hypomane toestand, dat was toch de echte ik? Dat was dus de zijnstoestand die ik ´normaal´ vond, waar ik steeds naar streefde. Om vervolgens steeds onvermijdelijk in depressies te schieten door de uitputting van de hypomane periodes.

Pas de laatste jaren is het besef echt ingedaald dat het beter met me gaat als ik aandacht heb voor zowel de ups als de downs, dat die allemaal bij me horen. Ik heb af en aan de AD gezeten, zonder enig effekt, maar sinds ongeveer een jaar slik ik lamotrigine, en dat is voor mij een wondermiddel. Het is zoveel makkelijker om stabiel te zijn, alsof ik een soort van beschermlaagje om me heen heb. Ik heb ook al jaren een SPVer waar ik elke paar maanden mee praat, soms meer als het niet goed met me gaat.

Er gebeurt op dit moment veel in mijn leven, lig in scheiding en heb sinds een paar maanden co-ouderschap. Desondanks ben ik aardig stabiel- en is een deel van de stress die ik had door mijn huwelijk weggevallen en zorg ik beter voor mezelf. Ik eet beter, heb een betere slaaproutine, doe meer leuke dingen alleen en met de kinderen, zorg voor ontspanning en rust, heb meer orde en opgeruimdheid om me heen. Ik vraag veel sneller om hulp als ik zie dat ik dingen ontwijk of vermijd, zodat dingen niet uitgroeien tot problemen.

Maar nu even niet zo... Ik heb altijd al de neiging om heel hard te werken, standje 300%, enorm intensief. Ik prop nu ook nog meer werk in de dagen dat ik niet bij de kinderen ben, in plaats van tijd voor mezelf te nemen en bij te komen. Ik heb ook heel erg leuk werk, maar dat is ook een valkuil. Nu is het teveel- de normen van alles wat ik maar van mezelf moet kunnen liggen veel te hoog en mijn dagen zijn een aaneenschakelijk van afspraken en deadlines. Vanochtend ben ik om 4 uur opgestaan om dingen af te krijgen (met bijbehorende stress) en dat is enorm ongezond gedrag waarvan ik weet dat ik dat niet moet doen omdat ik daar straks de nadelen van ga voelen. Maar ik doe het toch- zo moeilijk om dat patroon te doorbreken! Een van de dingen die ik doe als het me eigenlijk allemaal teveel is is gaan forummen, wegvluchten. Of netflixen tot diep in de nacht. Mijn post niet meer openmaken. Ontwijken van problemen in plaats van ze op te lossen, wat vervolgens weer voor meer stress zorgt. En minder slaap, dus minder weerstand. Neerwaardse spiraal dus.

Nu heb ik nog een paar uur om alles te doen wat ik moet doen voordat mijn eigenlijke werkdag begint. En dat verlamt natuurlijk enorm, waardoor ik helemaal niks doe en hier op het forum rondhang om de oplopende stress te bezweren. Wat het effekt van vroeg opstaan dus helemaal teniet doet. En ik probeer strategien te verzinnen om het toch allemaal voor elkaar te krijgen- kan ik een afspraak verzetten waardoor ik hier en daar overdag nog een uurtje mijn urgente klus kan afmaken? Maar ik weet nu al dat dat niet gaat lukken- de stress is nu te hoog, waardoor ik die tijd die ik dan creeer verpruts (en de stress weer meer oploopt). Ik weet even niet hoe nu dan, behalve gewoon te doen wat ik moet doen, maar dat lukt dus niet zo goed. Ga dus maar even douchen. En roken- want dat doe ik als een ketter op het moment. Bleeeeeegh.

@opendown. Het klinkt mij dat je in moet grijpen en hierin streng naar jezelf moet zijn. Telkens zeggen 'Ja maar ik weet niet hoe' blijft geen optie.

Dat betekent dus de botte bijl. Als iets zoveel stress geeft dat je niet normaal meer rustige tijd hebt is de vraag of dat wel gaat. Dar word dan misschien ook je belangrijke taak heroverwegen.

En als dat niet kan (maar voor jr gezondheid kan er altijd meer dan je denkt). Moet je toch vrije tijd inplannen en nadenken hoe je hier beter mee om kan gaan.
Van mindfullness tot hobbies tot beweging.
Want er valt heus wel meer rust te scheppen al jij je gezondheid maar belangrijk genoeg vind.

En ik bedoel dit niet makkelijk. Ik heb zelf zo vaak op die manier de ellende in gelopen (ook bipolair). En meer dan je acties veranderen kan je niet doen.

En qua slaap kan je misschien met je arts overleggen. Want tekort aan slaap is hierin ook een kern.

@fade. Jammer dat het erop lijkt dat ie hypomaan bent. Hopelijk krijg je dit snel onder controle. Wel goed dat mensen om je heen zo op je letten!

Hier gaat het redelijk. Aan 1 kant heel blij. Ik heb een jarenlange irritatie met een vriendin besproken en dit ging erg goed.

Maar ik ben erg druk in mijn hoofd. Nu weer over mijn hulpverlening. Het lijkt een beetje of ik sowjeso druk ben in mijn hoofd met dingen. Alsof ik geen rust krijg.
Ik ben een beetje onzeker ook ofzo maar het gaat alle kanten op.

Ik hoop wel wat rust te gaan krijgen want dit is vermoeiend. Misscjein komt het omdat ik vorig weekend juist somber was en toen heel traag dacht . Maar dat weet ik niet. Het is wel toen ij daaruit kwam ik in druk denken en piekeren kwam.

Nou ja wel goede stap gezet voor de lange termijn.

En nu voor de korte termijn rust vinden.