Psyche
alle pijlers
Depressietopic - deel 2
zondag 31 mei 2020 om 19:28
Veel mensen op het forum (en daarbuiten) kampen met (de gevolgen van) depressie.
Een depressie is iets anders dan een dip of een paar dagen niet lekker in je vel. Depressie is een ziekte die je hele leven kan beheersen. Hoe ga jij ermee om? Hoe kom je je dagen door?
Dit topic is voor iedereen die een depressie heeft of heeft gehad, en voor iedereen die iemand kent met een depressie en daarover wil praten.
Voel je welkom!
Dit is deel 2. We komen hier vandaan: viewtopic.php?f=16&t=437997&p=29631642&start=#p29631642
Een depressie is iets anders dan een dip of een paar dagen niet lekker in je vel. Depressie is een ziekte die je hele leven kan beheersen. Hoe ga jij ermee om? Hoe kom je je dagen door?
Dit topic is voor iedereen die een depressie heeft of heeft gehad, en voor iedereen die iemand kent met een depressie en daarover wil praten.
Voel je welkom!
Dit is deel 2. We komen hier vandaan: viewtopic.php?f=16&t=437997&p=29631642&start=#p29631642
donderdag 18 maart 2021 om 04:06
dinsdag 23 maart 2021 om 07:12
Beste allen,
Ik schreef hier eerder niet mee, maar zou het nu wel graag willen doen. Het gaat niet goed met me. Al een tijdje niet, maar ik ben gewoon doorgehobbeld en deze week kwam ineens de man met de hamer. Vannacht had ik voor de zoveelste keer een paniekaanval. Ik slaap al weken niet of nauwelijks en ik ben zelfs bang om naar bed te gaan. Ik huil elke dag minimaal twee keer en het kleinste dingetje krijg ik bijna niet meer uit mijn handen. Ik lig nu met enorme hartkloppingen in bed. Het lijkt steeds erger te worden. Ik heb er geen controle over en daardoor voel ik me ontzettend stom. Ik heb ook geen idee wat ik nu nog kan doen.
Ik schreef hier eerder niet mee, maar zou het nu wel graag willen doen. Het gaat niet goed met me. Al een tijdje niet, maar ik ben gewoon doorgehobbeld en deze week kwam ineens de man met de hamer. Vannacht had ik voor de zoveelste keer een paniekaanval. Ik slaap al weken niet of nauwelijks en ik ben zelfs bang om naar bed te gaan. Ik huil elke dag minimaal twee keer en het kleinste dingetje krijg ik bijna niet meer uit mijn handen. Ik lig nu met enorme hartkloppingen in bed. Het lijkt steeds erger te worden. Ik heb er geen controle over en daardoor voel ik me ontzettend stom. Ik heb ook geen idee wat ik nu nog kan doen.
dinsdag 23 maart 2021 om 15:06
Lieverds, ik ga even weg van het Viva forum. Het kost me helaas teveel energie nu, en levert teveel ergernis op (niet dit topic hoor). Waarom zitten er zoveel mensen elkaar zo af te zeiken op dit forum? Alleen in dit topic zijn we aardig voor elkaar, lijkt het wel.
Enfin, mijn man is momenteel sucidaal. En dat terwijl ik zelf net weer stabiel ben.
Ik kom dus weer terug als alles weer wat rustiger is. Iedereen sterkte! Depressie, it's a bitch...
Enfin, mijn man is momenteel sucidaal. En dat terwijl ik zelf net weer stabiel ben.
Ik kom dus weer terug als alles weer wat rustiger is. Iedereen sterkte! Depressie, it's a bitch...
dinsdag 23 maart 2021 om 15:07
Sterkte!FadeToBlack schreef: ↑23-03-2021 15:06Lieverds, ik ga even weg van het Viva forum. Het kost me helaas teveel energie nu, en levert teveel ergernis op (niet dit topic hoor). Waarom zitten er zoveel mensen elkaar zo af te zeiken op dit forum? Alleen in dit topic zijn we aardig voor elkaar, lijkt het wel.
Enfin, mijn man is momenteel sucidaal. En dat terwijl ik zelf net weer stabiel ben.
Ik kom dus weer terug als alles weer wat rustiger is. Iedereen sterkte! Depressie, it's a bitch...
dinsdag 23 maart 2021 om 18:45
Charlotte, welkom. Ik vraag me ook af of je hulp hebt momenteel of in het verleden gehad?
Wat naar dat het zo slecht met je gaat. Je kan hier altijd schrijven, soms duurt het even voor er een reactie op komt want het kan gebeuren dat mensen je wel lezen maar op dat moment niet in staat zijn te reageren door hun eigen stemming.
Maar weet dat je gelezen wordt en hopelijk lucht het schrijven sowieso iets op.
Fade,
Sterkte! Ik heb er nu zelf niet veel last van maar heb in het verleden ook wel even afstand genomen van het forum als ikzelf maar weinig ruimte had voor extra prikkels.
Ook voor je man sterkte gewenst.
Choco,
Hoe gaat het nu met je?
Allen,
Ik heb vandaag een gesprek gehad met de kliniek om het contract van een bed op recept te regelen voor het geval dat dit nodig is. Wel een fijn idee dat dit straks geregeld is hoewel ik natuurlijk hoop dat het niet nodig is.
Verder heb ik volgende week een individueel gesprek voor trauma verwerking. De nachtmerries, de angst om te slapen (uitstellen) en het vroege opstaan loopt echt in de weg inmiddels en we zijn bang dat dit ook de behandeling kan beïnvloeden dus dat moet ook aangepakt worden.
Vandaag ook gesproken over mijn aanhoudende suïcidale gedachtes en voor het eerst zei een therapeut dat die zich zo goed kon voorstellen dat ik zo denk gezien bepaalde emoties/waarden die ik hanteer en dat het leven op deze manier ook gewenweg niet haalbaar is. Dat was wel verhelderend iemand die gewoon zegt waar het op staat. Ook het gevoel dat ik helemaal zo gek dus niet denk. Hij vond het wel gevaarlijk en dat snap ik wel.
Ik ben moe, loop steeds te gapen aan de ene kant verlang ik naar bed en aan de andere wil ik dat juist niet dat is wel een worsteling.
Sommige uit mijn groep liggen juist te veel in bed om gevoel te dempen maar ik durf juist niet naar bed.
Ik merk wel vaak dat het bij mij net even anders is dan bij anderen soms best lastig vind ik dat.
Wat naar dat het zo slecht met je gaat. Je kan hier altijd schrijven, soms duurt het even voor er een reactie op komt want het kan gebeuren dat mensen je wel lezen maar op dat moment niet in staat zijn te reageren door hun eigen stemming.
Maar weet dat je gelezen wordt en hopelijk lucht het schrijven sowieso iets op.
Fade,
Sterkte! Ik heb er nu zelf niet veel last van maar heb in het verleden ook wel even afstand genomen van het forum als ikzelf maar weinig ruimte had voor extra prikkels.
Ook voor je man sterkte gewenst.
Choco,
Hoe gaat het nu met je?
Allen,
Ik heb vandaag een gesprek gehad met de kliniek om het contract van een bed op recept te regelen voor het geval dat dit nodig is. Wel een fijn idee dat dit straks geregeld is hoewel ik natuurlijk hoop dat het niet nodig is.
Verder heb ik volgende week een individueel gesprek voor trauma verwerking. De nachtmerries, de angst om te slapen (uitstellen) en het vroege opstaan loopt echt in de weg inmiddels en we zijn bang dat dit ook de behandeling kan beïnvloeden dus dat moet ook aangepakt worden.
Vandaag ook gesproken over mijn aanhoudende suïcidale gedachtes en voor het eerst zei een therapeut dat die zich zo goed kon voorstellen dat ik zo denk gezien bepaalde emoties/waarden die ik hanteer en dat het leven op deze manier ook gewenweg niet haalbaar is. Dat was wel verhelderend iemand die gewoon zegt waar het op staat. Ook het gevoel dat ik helemaal zo gek dus niet denk. Hij vond het wel gevaarlijk en dat snap ik wel.
Ik ben moe, loop steeds te gapen aan de ene kant verlang ik naar bed en aan de andere wil ik dat juist niet dat is wel een worsteling.
Sommige uit mijn groep liggen juist te veel in bed om gevoel te dempen maar ik durf juist niet naar bed.
Ik merk wel vaak dat het bij mij net even anders is dan bij anderen soms best lastig vind ik dat.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
maandag 29 maart 2021 om 22:36
Het gaat hier weer redelijk blubber... 
Bij de ggz dagbesteding zit een mededeelnemer van rond mijn leeftijd waar ik wel een oogje op heb. Maar ja, ik durf niks te ondernemen, want angst, onzekerheid, ptss door een traumatische relatie en mezelf lelijk vinden. Nu blijkt een andere, oudere vrouw hem ook wel te zien zitten. En i.p.v. dat ik dan nog meer mijn charmes in de strijd zou moeten gooien kak ik helemaal in. Dat was vandaag klap 1.
Klap 2 was dat op de dagbesteding mijn aanspreekpunt en tevens een fijne begeleidster ergens anders gaat werken. Nu zijn er wel meer fijne begeleiders, maar met de een heb je altijd net wat meer dan met de ander.
Klap 3 is een goede vriendin van me die duidelijk weer op een psychose afstevent. Ze is de hele tijd verward bezig op Facebook. Mijn hulp/steun heeft ze al afgewimpeld, want ze kan het wel alleen en heeft de ggz ook niet meer nodig.
Ik word hier zo verdrietig van en ik kan niets doen.
Bij de ggz dagbesteding zit een mededeelnemer van rond mijn leeftijd waar ik wel een oogje op heb. Maar ja, ik durf niks te ondernemen, want angst, onzekerheid, ptss door een traumatische relatie en mezelf lelijk vinden. Nu blijkt een andere, oudere vrouw hem ook wel te zien zitten. En i.p.v. dat ik dan nog meer mijn charmes in de strijd zou moeten gooien kak ik helemaal in. Dat was vandaag klap 1.
Klap 2 was dat op de dagbesteding mijn aanspreekpunt en tevens een fijne begeleidster ergens anders gaat werken. Nu zijn er wel meer fijne begeleiders, maar met de een heb je altijd net wat meer dan met de ander.
Klap 3 is een goede vriendin van me die duidelijk weer op een psychose afstevent. Ze is de hele tijd verward bezig op Facebook. Mijn hulp/steun heeft ze al afgewimpeld, want ze kan het wel alleen en heeft de ggz ook niet meer nodig.
Ik word hier zo verdrietig van en ik kan niets doen.
dinsdag 30 maart 2021 om 18:50
Hallo iedereen,
Ik heb zelf helemaal geen ervaring met depressie maar heb een vriendin die sinds een paar maanden depressief is. Of, eigenlijk noemt ze het zelf een burnout, ik weet ook eigenlijk niet goed of hier veel verschil in zit.
Ze heeft zich sinds december afgezonderd van de meeste mensen.
Haar social media accounts gesloten, haar telefoonnummer veranderd. Ze wilde met niemand meer contact.
Ik heb contact met haar man en via hem hoorde ik hoe het met haar gaat.
Het lijkt inmiddels beter te gaan. Ze zijn alweer samen bij mijn man en mij langs geweest voor een etentje maar verder verloopt het contact nog steeds via haar man.
Haar telefoonnummer heb ik nog altijd niet gekregen.
Nu is eigenlijk mijn vraag aan jullie, herkennen jullie dit?
Ik begin namelijk het gevoel te krijgen dat het meer persoonlijk ligt.
Ze heeft namelijk wel contact met anderen volgens mij.
Volgens haar man is ze nog niet de oude en heeft ze geen behoefte aan gesprekken of mensen om haar heen maar ik weet toevallig dat ze wel andere mensen ziet.
Het voelt als een persoonlijke afwijzing inmiddels
Ik heb zelf helemaal geen ervaring met depressie maar heb een vriendin die sinds een paar maanden depressief is. Of, eigenlijk noemt ze het zelf een burnout, ik weet ook eigenlijk niet goed of hier veel verschil in zit.
Ze heeft zich sinds december afgezonderd van de meeste mensen.
Haar social media accounts gesloten, haar telefoonnummer veranderd. Ze wilde met niemand meer contact.
Ik heb contact met haar man en via hem hoorde ik hoe het met haar gaat.
Het lijkt inmiddels beter te gaan. Ze zijn alweer samen bij mijn man en mij langs geweest voor een etentje maar verder verloopt het contact nog steeds via haar man.
Haar telefoonnummer heb ik nog altijd niet gekregen.
Nu is eigenlijk mijn vraag aan jullie, herkennen jullie dit?
Ik begin namelijk het gevoel te krijgen dat het meer persoonlijk ligt.
Ze heeft namelijk wel contact met anderen volgens mij.
Volgens haar man is ze nog niet de oude en heeft ze geen behoefte aan gesprekken of mensen om haar heen maar ik weet toevallig dat ze wel andere mensen ziet.
Het voelt als een persoonlijke afwijzing inmiddels
donderdag 1 april 2021 om 15:19
@Eyva: De zin om contact te gaan met anderen is vaak wel minder, want alles kost energie en leuk doen is het laatste waar je zin in hebt. Maar ik vind het eerlijk gezegd wel slecht hoe zij het heeft aangepakt. Want uiteindelijk is dit ook niet bevordelijk voor je herstel in mijn ogen. Want afzondering is gewoon niet goed om alles maar gewoon op te geven. Dat het contact minder is, dat is heel logisch, maar dat is wel erg drastisch. Vooral als het een burnout is.
Ik snap wel dat het als een afwijzing voelt, wat het helemaal niet hoeft te zijn. Zelf vind ik dat je er ook best eens naar kan vragen hoe het nu precies zit en hoe je haar kan helpen. Want als je vriendinnen bent, moet zoiets toch gewoon te bespreken zijn? Je hoeft het niet aanvallend te brengen natuurlijk en gelijk het verwijt neergooien dat je het als een afwijzing ziet. Maar je kan misschien wel aangeven dat je het jammer vindt dat het contact zo moeizaam verloopt en dat je er graag voor haar wil zijn.
Ik snap wel dat het als een afwijzing voelt, wat het helemaal niet hoeft te zijn. Zelf vind ik dat je er ook best eens naar kan vragen hoe het nu precies zit en hoe je haar kan helpen. Want als je vriendinnen bent, moet zoiets toch gewoon te bespreken zijn? Je hoeft het niet aanvallend te brengen natuurlijk en gelijk het verwijt neergooien dat je het als een afwijzing ziet. Maar je kan misschien wel aangeven dat je het jammer vindt dat het contact zo moeizaam verloopt en dat je er graag voor haar wil zijn.
donderdag 1 april 2021 om 17:36
donderdag 1 april 2021 om 22:36
@Eyva. Op zich kan het wel zijn dat iemand even ruimte nodig heeft. Ik heb vriendinnen die ik wel in crisis om mij heen kan hebben en anderen weer minder.
Op zich is de verklaring helder, psychische problemen. Dan kan iemand even tijd nodig hebben. En dat wil niet zeggen dat zo iemand 0 contacten meer heeft.
Het kán natuurlijk een persoonlijke afwijzing zijn. Maar via deze informatie denk ik, iemand heeft gewoon om een duidelijke reden ruimte nodig: geef die. Want dan toch gewoon even niet? later is er ook weer tijd voor elkaar.
En dan kan je altijd als je nog onzeker bent bevestiging vragen.
Op zich is de verklaring helder, psychische problemen. Dan kan iemand even tijd nodig hebben. En dat wil niet zeggen dat zo iemand 0 contacten meer heeft.
Het kán natuurlijk een persoonlijke afwijzing zijn. Maar via deze informatie denk ik, iemand heeft gewoon om een duidelijke reden ruimte nodig: geef die. Want dan toch gewoon even niet? later is er ook weer tijd voor elkaar.
En dan kan je altijd als je nog onzeker bent bevestiging vragen.
donderdag 1 april 2021 om 23:39
@Eyva. Even vanuit mijn eigen ervaring toen ik burn-out/depressief was. Ik kan me niet alles meer herinneren, heel veel heb ik als een waas doorgemaakt, maar soms herinner ik me wat flarden.
Nou, tijdens mijn b-o/depressie dus: op dat moment was contact met anderen voor mij ontzettend vermoeiend. Ik kreeg al een paniekaanval als ik Facebook opende of zomaar opeens een aanval tijdens het scrollen door de tijdlijn, alle prikkels waren teveel. Mijn batterij stond als het ware heel diep in het rood.
Na enkele maanden kon ik wel weer korte gesprekjes hebben op Whatsapp of Facebook chat, een kwartier hooguit, daarna was ik gesloopt. En met de ene persoon kon ik beter praten dan met de andere, lag er echt aan met wie. Met te drukke mensen (wil niet zeggen dat jij te druk bent) kon ik toen bijna niet meer omgaan. Rustige mensen om me heen vond ik prima.
Ik had het al moeilijk genoeg met mezelf, maandenlang heb ik de dagen moeten zien te "overleven." Met sommige mensen heb ik pas na 2 jaar weer contact gezocht. Helaas was daar niet bij iedereen begrip voor, enkelen waren kwaad op me en wilden ook geen contact meer. Zelfs niet als ik het had uitgelegd.
En nog even in het algemeen: Die vriendin van me waarover ik in mijn vorige bericht schreef is opgenomen op de paaz. Ze reageert nu alleen niet als ik. Zo zag ik op haar Insta-story een foto van een ruimte die me wel bekend voorkwam toen ik zelf op de paaz in deeltijdtherapie zat. Ik heb daarop gereageerd met 'Sterkte ❤'. Geen reactie, maar ze had het in ieder geval gelezen.
Ergens ben ik wel opgelucht dat ze nu daar is, want ik maakte me enorm zorgen om haar.
Nou, tijdens mijn b-o/depressie dus: op dat moment was contact met anderen voor mij ontzettend vermoeiend. Ik kreeg al een paniekaanval als ik Facebook opende of zomaar opeens een aanval tijdens het scrollen door de tijdlijn, alle prikkels waren teveel. Mijn batterij stond als het ware heel diep in het rood.
Na enkele maanden kon ik wel weer korte gesprekjes hebben op Whatsapp of Facebook chat, een kwartier hooguit, daarna was ik gesloopt. En met de ene persoon kon ik beter praten dan met de andere, lag er echt aan met wie. Met te drukke mensen (wil niet zeggen dat jij te druk bent) kon ik toen bijna niet meer omgaan. Rustige mensen om me heen vond ik prima.
Ik had het al moeilijk genoeg met mezelf, maandenlang heb ik de dagen moeten zien te "overleven." Met sommige mensen heb ik pas na 2 jaar weer contact gezocht. Helaas was daar niet bij iedereen begrip voor, enkelen waren kwaad op me en wilden ook geen contact meer. Zelfs niet als ik het had uitgelegd.
En nog even in het algemeen: Die vriendin van me waarover ik in mijn vorige bericht schreef is opgenomen op de paaz. Ze reageert nu alleen niet als ik. Zo zag ik op haar Insta-story een foto van een ruimte die me wel bekend voorkwam toen ik zelf op de paaz in deeltijdtherapie zat. Ik heb daarop gereageerd met 'Sterkte ❤'. Geen reactie, maar ze had het in ieder geval gelezen.
Ergens ben ik wel opgelucht dat ze nu daar is, want ik maakte me enorm zorgen om haar.
zondag 4 april 2021 om 13:29
dinsdag 6 april 2021 om 18:49
Therapie is eindelijk begonnen maar ik vind het nu al 'zwaar'. Ik weet alleen niet zo goed waarom, want heel intensief is het nog niet ofzo, ik heb ook nog niet heel veel ingebracht en gezegd, maar na afloop ben ik echt extreem moe...
Ook heel huilerig en prikkelbaar.
En het is zó anders dan de introductie, wat ik wel wist maar toch moet ik vreselijk wennen.
Ook heel huilerig en prikkelbaar.
En het is zó anders dan de introductie, wat ik wel wist maar toch moet ik vreselijk wennen.
dinsdag 6 april 2021 om 23:34
Knap hoe je dit oppakt, dat is op zulke momenten heel waardevol. Ik ben zelf herstellende van een flinke burnout en zware depressie en vooral het eerste half jaar was contact onwijs moeilijk. Mijn hoofd vergat van alles, ik had geen puf.EYVA schreef: ↑04-04-2021 13:29Bedankt voor jullie reakties.
Daaruit blijkt wel dat het inderdaad normaal is om minder behoefte te hebben aan contact dus dat zal ik respecteren dan.
De tijd zal uitwijzen of het weer wordt als voorheen.
Ik zal in elk geval proberen het niet persoonlijk op te vatten.
Ik heb mensen hierdoor op afstand moeten zetten, uit zelfbescherming. Wel probeerde ik, als het lukte uitleg te geven. Dit resulteerde in eerlijk contact op de momenten dat het kon.
Zie het dus zeker niet als persoonlijk.. En ik hoop dat je durft te vragen hoe het is, of jij vanuit jouw vriendschap iets voor haar kan betekenen.
Sterkte! Ook voor vrienden van iemand met burnout en/of depressie is het alles behalve makkelijk
dinsdag 13 april 2021 om 20:37
Choco, heel herkenbaar, ik heb het met bepaalde geluiden vooral als mijn partner met schoenen loopt door het huis. Dat geluid komt dan zo binnen of als er iets op de vloer valt. Dan kan ik echt van slag raken vooral als ik al mindere dagen heb.
Ik ben de laatste dagen net als het weer zo wisselvallig., dan blij en dan ineens somber. Gelukkig donderdag weer gesprek met mijn behandelaar ik loop beetje vast met piekeropdrachten.
Waar werd je zo overprikkeld van Choco? Had je teveel dingen in agenda?
Ik ben de laatste dagen net als het weer zo wisselvallig., dan blij en dan ineens somber. Gelukkig donderdag weer gesprek met mijn behandelaar ik loop beetje vast met piekeropdrachten.
Waar werd je zo overprikkeld van Choco? Had je teveel dingen in agenda?
woensdag 14 april 2021 om 11:13
woensdag 14 april 2021 om 15:12
Choco, dat is echt jouw trigger dat inplannen, had jij daar geen begeleiding in? Als je nu iedere week een rooster maakt en er voor zorg dat de ruimte die dagelijks voor jou goed is, een gezellige sticker op plakt. Dat is dan jouw me time. En het rooster goed zichtbaar ergens ophangt.
Hai Noia, het valt voor mensen ook niet mee om te begrijpen hoe jij je voelt. En het is ook gewoon ruck als niks doen zoveel energie kost. Sterkte
Hai Noia, het valt voor mensen ook niet mee om te begrijpen hoe jij je voelt. En het is ook gewoon ruck als niks doen zoveel energie kost. Sterkte
woensdag 14 april 2021 om 16:44
Ik herken dat wel van die overprikkeling, ook met geluiden maar ook van dingen waar de meeste mensen energie van krijgen, dat zijn voor mij meestal energie-slurpers, zoals dat ik echt dagen moeten bijkomen van kleine vakanties/weekendjes/dagjes weg, of zelfs feestjes (toen die nog bestonden).
Maar tegelijkertijd kan ik niet ontspannen, kan ik niet met één en hetzelfde ding bezig zijn. Neem bijvoorbeeld in bad gaan; ik kan niet 'gewoon' in bad zitten niksen, ik móet er een serie bij kijken. Ik kan niet enkel een film/programma kijken zonder ook mijn telefoon erbij te hebben.
En als ik op de fiets naar therapie ga ben ik al helemaal leeg voor ik daar aangekomen ben en heb ik niks te zeggen omdat ik tijdens die rit met zoooveel andere dingen bezig ben, zoals gedachten 'rij ik wel goed?', 'ik heb het koud', 'kom ik wel op tijd?', 'ik ben nu al moe', maar ook geluiden en andere mensen (en dan vooral irritaties).
Oh en ik hoor dus echt elk geluidje en kan soms ook niet tegen bepaalde aanrakingen.. Vind het vreselijk als iemand me ineens op m'n schouder tikt ofzo (zoals ik op werk wel eens had).
Maar tegelijkertijd kan ik niet ontspannen, kan ik niet met één en hetzelfde ding bezig zijn. Neem bijvoorbeeld in bad gaan; ik kan niet 'gewoon' in bad zitten niksen, ik móet er een serie bij kijken. Ik kan niet enkel een film/programma kijken zonder ook mijn telefoon erbij te hebben.
En als ik op de fiets naar therapie ga ben ik al helemaal leeg voor ik daar aangekomen ben en heb ik niks te zeggen omdat ik tijdens die rit met zoooveel andere dingen bezig ben, zoals gedachten 'rij ik wel goed?', 'ik heb het koud', 'kom ik wel op tijd?', 'ik ben nu al moe', maar ook geluiden en andere mensen (en dan vooral irritaties).
Oh en ik hoor dus echt elk geluidje en kan soms ook niet tegen bepaalde aanrakingen.. Vind het vreselijk als iemand me ineens op m'n schouder tikt ofzo (zoals ik op werk wel eens had).
woensdag 14 april 2021 om 17:10
Pompoen,ik herken bepaalde dingen wel. Ik heb ook zo een last van tijdsdruk, en ik sta dan echt uren van tevoren op en op het laatste moment moet ik nog 100 en 1 dingen doen. En dan hartkloppingen als ik de deur uitloop. En het gekke is, voor mijn depressie kon ik zo goed tegen geluiden. Festivals, feestjes ik was de laatste die het licht uit kon doen.
Raar toch eigenlijk hoe dingen en situaties nu zo binnenkomen.
Raar toch eigenlijk hoe dingen en situaties nu zo binnenkomen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
