Psyche
alle pijlers
Depressieve gedachten door dierenleed
zaterdag 9 juni 2018 om 22:02
Lieve lezers,
Voor sommigen klinkt het misschien gek, maar ik ben verschrikkelijk gevoelig voor dierenleed. Het is zelfs zo erg dat ik verdrietiger word van dierenmishandeling dan van mensenmishandeling. Iedere keer als ik (voornamelijk op facebook) filmpjes of nieuwsberichten over dierenmishandeling voorbij zie komen dan wil ik huilen en dan krijg ik gedachtes dat ik niet wil leven in een wereld waar dit soort wrede dingen gebeuren. Zo zag ik net voorbij komen dat iemand een jong katje in een oven van 200 graden heeft gestopt en ook nog de kat als voetbal heeft gebruikt. Ik ben dan echt helemaal van de leg als ik zoiets lees en ik kan dan een tijdje niet meer vrolijk zijn omdat ik alleen maar daaraan kan denken.. Ik ga dan ook zo ver dat ik me ga bedenken wat voor een vreselijke dingen andere dierenbeulen wel niet gedaan moeten hebben. Ik klik wel altijd aan dat ik dat bericht niet meer voorbij wil zien komen op facebook, maar dan is het kwaad al geschied.
Hebben meer mensen dit in deze ‘extreme’ vorm? En wat zouden jullie hieraan doen? Ik ben verder best een sterk persoon en totaal niet snel van streek, maar dit raakt me altijd zo enorm!
Voor sommigen klinkt het misschien gek, maar ik ben verschrikkelijk gevoelig voor dierenleed. Het is zelfs zo erg dat ik verdrietiger word van dierenmishandeling dan van mensenmishandeling. Iedere keer als ik (voornamelijk op facebook) filmpjes of nieuwsberichten over dierenmishandeling voorbij zie komen dan wil ik huilen en dan krijg ik gedachtes dat ik niet wil leven in een wereld waar dit soort wrede dingen gebeuren. Zo zag ik net voorbij komen dat iemand een jong katje in een oven van 200 graden heeft gestopt en ook nog de kat als voetbal heeft gebruikt. Ik ben dan echt helemaal van de leg als ik zoiets lees en ik kan dan een tijdje niet meer vrolijk zijn omdat ik alleen maar daaraan kan denken.. Ik ga dan ook zo ver dat ik me ga bedenken wat voor een vreselijke dingen andere dierenbeulen wel niet gedaan moeten hebben. Ik klik wel altijd aan dat ik dat bericht niet meer voorbij wil zien komen op facebook, maar dan is het kwaad al geschied.
Hebben meer mensen dit in deze ‘extreme’ vorm? En wat zouden jullie hieraan doen? Ik ben verder best een sterk persoon en totaal niet snel van streek, maar dit raakt me altijd zo enorm!
maandag 11 juni 2018 om 08:27
En dit is dus waarom ik vind dat de meeste mensen geen bestaansrecht hebben. Doen alsof het er niet is, de andere kant opkijken, jezelf er voor afsluiten in plaats van er iets aan te doen, te helpen om het leed voor anderen te verzachten.strandjuttertje schreef: ↑10-06-2018 17:16Ik schrijf nergens dat ik het niet erg vind. Maar ik kan moeilijk al het leed van de wereld om mijn schouders gaan dragen. Als je de hele tijd denkt aan alle narigheid in de wereld en er van streek van raakt, dan kom je de deur niet meer uit inderdaad. De mens ontwikkelt het vermogen om dingen te verdringen niet voor niets. Waarom denk je dat mensen met een trauma zich dat vaak niet meer herinneren of mensen een black out krijgen bij een heel ernstige gebeurtenis?
Wat dieptriest is dit zeg. Als je er zelf maar niet mee hoeft te zitten.
'dan raak je de deur niet meer uit': wat denk je van al die vrijwilligers? Die trekken zich het leed aan, helpen waar mogelijk, dragen hun steentje bij. Al heb je maar 1 kat gered, dat is toch weer één dier die niet meer hoeft te lijden. Zij functioneren gewoon normaal in de maatschappij en zitten niet alleen maar thuis. Ik functioneer verder ook gewoon normaal in het dagelijks leven, wat een onzin zeg.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
maandag 11 juni 2018 om 14:41
Heel herkenbaar TO. Ik heb dit ook heel erg en kan er zelfs huilbuien van krijgen of van wakker liggen. Ik weet dat dat niemand helpt, zowel mij niet als de dieren niet maar het feit dat er zulke vreselijke dingen gebeuren maakt me gek, woedend en machteloos.
En mensen die zeggen dat we zulke dingen opzoeken slaat nergens op. Dat van die kat kreeg je inderdaad te zien zodra je AD opent. En uiteraard open ik het artikel zelf niet (TO waarschijnlijk ook niet) maar de koptekst zegt al genoeg. We kunnen moeilijk totaal geen nieuws meer op AD of NU kijken.
Tips heb ik niet voor je TO. Ik probeer me meer te focussen op m'n eigen dieren die wel een goed leven hebben en me voor de goede doelen in te zetten. Maar dat neemt niet het intense verdriet weg wat ik voel als ik aan die arme diertjes denk die mishandeld worden en de wereld waar we in leven. (ook al het leed wat we andere mensen aandoen maar het topic gaat nu over dierenleed)
En mensen die zeggen dat we zulke dingen opzoeken slaat nergens op. Dat van die kat kreeg je inderdaad te zien zodra je AD opent. En uiteraard open ik het artikel zelf niet (TO waarschijnlijk ook niet) maar de koptekst zegt al genoeg. We kunnen moeilijk totaal geen nieuws meer op AD of NU kijken.
Tips heb ik niet voor je TO. Ik probeer me meer te focussen op m'n eigen dieren die wel een goed leven hebben en me voor de goede doelen in te zetten. Maar dat neemt niet het intense verdriet weg wat ik voel als ik aan die arme diertjes denk die mishandeld worden en de wereld waar we in leven. (ook al het leed wat we andere mensen aandoen maar het topic gaat nu over dierenleed)
maandag 11 juni 2018 om 18:53
Wil je het niet snappen? Als die vrijwilligers bij elk leed dat ze zien zo van streek raken, denk je dat iemand dan nog dat werk zou (kunnen) doen? Juist als je dat soort werk doet, professioneel of als vrijwilliger, moet je daar ook mee om kunnen gaan en je realiseren dat de wereld vol leed zit en jij niet alles kunt oplossen. Dat zijn gezonde copingstrategieën, niet 'wegkijken'. En als TO iets praktisch wil doen, zoals naar India dieren helpen, dan moet ze dat leren. Anders ben je die vrijwilligers alleen maar tot last met je goede bedoelingen.CleopatraVII schreef: ↑11-06-2018 08:27En dit is dus waarom ik vind dat de meeste mensen geen bestaansrecht hebben. Doen alsof het er niet is, de andere kant opkijken, jezelf er voor afsluiten in plaats van er iets aan te doen, te helpen om het leed voor anderen te verzachten.
Wat dieptriest is dit zeg. Als je er zelf maar niet mee hoeft te zitten.
'dan raak je de deur niet meer uit': wat denk je van al die vrijwilligers? Die trekken zich het leed aan, helpen waar mogelijk, dragen hun steentje bij. Al heb je maar 1 kat gered, dat is toch weer één dier die niet meer hoeft te lijden. Zij functioneren gewoon normaal in de maatschappij en zitten niet alleen maar thuis. Ik functioneer verder ook gewoon normaal in het dagelijks leven, wat een onzin zeg.
