Psyche
alle pijlers
Doorgaan met therapie of niet? Advies gevraagd
donderdag 7 september 2017 om 18:38
Hallo allemaal,
De titel zegt het al, ik moet een beslissing nemen of ik doorga met de therapie die ik volg of niet. Enkele jaren geleden heb ik de diagnose vermijdende persoonlijkheidsstoornis gekregen, met trekken van borderline en ocs. Daarnaast ook een dysthyme stoornis. Ik heb schematherapie in een deeltijdgroep gevolgd en medicatie geprobeerd, maar die slaat niet aan.
Ondanks het volgen van deze therapie loopt mijn leven nog altijd stroef. De therapeute heeft inmiddels aangegeven dat ik een beslissing moet gaan nemen wat ik wil. Ga ik echt voor verandering en ga ik weer intensievere groepstherapie (mogelijk klinisch traject) volgen of accepteer ik zoals het is en stop ik ermee?
Zelf kom ik er niet goed uit, sommige dingen zou ik heel graag anders willen, zoals het opbouwen van een stabiel sociaal leven en een relatie, maar tegelijkertijd weerhoudt de angst me ervan om daadwerkelijk iets te veranderen.
Wie heeft er advies of misschien in een soortgelijke situatie gezeten?
Ik hoor het graag!
De titel zegt het al, ik moet een beslissing nemen of ik doorga met de therapie die ik volg of niet. Enkele jaren geleden heb ik de diagnose vermijdende persoonlijkheidsstoornis gekregen, met trekken van borderline en ocs. Daarnaast ook een dysthyme stoornis. Ik heb schematherapie in een deeltijdgroep gevolgd en medicatie geprobeerd, maar die slaat niet aan.
Ondanks het volgen van deze therapie loopt mijn leven nog altijd stroef. De therapeute heeft inmiddels aangegeven dat ik een beslissing moet gaan nemen wat ik wil. Ga ik echt voor verandering en ga ik weer intensievere groepstherapie (mogelijk klinisch traject) volgen of accepteer ik zoals het is en stop ik ermee?
Zelf kom ik er niet goed uit, sommige dingen zou ik heel graag anders willen, zoals het opbouwen van een stabiel sociaal leven en een relatie, maar tegelijkertijd weerhoudt de angst me ervan om daadwerkelijk iets te veranderen.
Wie heeft er advies of misschien in een soortgelijke situatie gezeten?
Ik hoor het graag!
donderdag 7 september 2017 om 18:49
Ik heb altijd gekozen voor intensievere therapie, zelfs voor een (open, besloten en gedwongen - oke dat was niet echt vrijwillig) opname en klinische traject. Did it all.
Ik heb het nooit als optie gezien om te stoppen... Behalve als het je niet (meer) belemmert in je dagelijks leven?
En ook voor accepteren van mijn diagnoses heb ik therapie gehad, dat fix je niet even in je eentje (vind ik).
Je hebt niks te verliezen.
Succes!
Ik heb het nooit als optie gezien om te stoppen... Behalve als het je niet (meer) belemmert in je dagelijks leven?
En ook voor accepteren van mijn diagnoses heb ik therapie gehad, dat fix je niet even in je eentje (vind ik).
Je hebt niks te verliezen.
Succes!
donderdag 7 september 2017 om 19:00
donderdag 7 september 2017 om 19:01
Dat ligt er denk ik aan hoe tevreden je bent met je huidige leven.
Maar TO geeft aan dat ze teveel beperkingen in haar huidige leven tegenkomt, en dan zal ze moeten proberen met therapie die te verbeteren.
donderdag 7 september 2017 om 19:04
Ik zou voor de intensieve groepsschematherapie gaan, daar worden de beste resultaten mee geboekt bij persoonlijkheidsstoornissen. Maar het is wel knetterhard werken en gewoon superkut voordat het beter is. Zo'n traject duurt gerust 3+ jaar, maar meestal niet minder dan 2. En je therapeute heeft gelijk, de keuze is aan jou of je écht voor verandering gaat (en dat betekent dingen doen die helemaal niet comfortabel of veilig voelen en waarschijnlijk ook veel weerstand bij je oproepen) of dat je het leven door laat gaan zoals het is. Jij mag het bepalen.
anoniem_342341 wijzigde dit bericht op 07-09-2017 19:05
8.58% gewijzigd
donderdag 7 september 2017 om 19:05
Dankjewel voor jullie reacties.
Ik krijg van mijn therapeute het gevoel dat ik van alles in mijn leven moet veranderen en dan met name in de relatie met mijn ouders. Zelf ben ik er alleen nog niet zo uit of ik dat wel wil, ook al weet ik dat de relatie ongezond en zelfs schadelijk is voor mij. Ik durf ook niet goed te veranderen, omdat ik bang ben dat mensen me dan laten vallen.
Een tweede dingetje is dat ik net ben afgestudeerd en ik de druk om aan het werk te gaan voel, terwijl ik me daar eigenlijk helemaal niet toe in staat voel. Momenteel werk ik 10 uur per week en dat is eigenlijk al teveel. Ik heb alleen het gevoel dat ik als ik voor de therapie kies, een carrière kan vergeten. Niet dat ik nou zo'n carrièretijger ben, maar er zitten door de therapie al diverse gaten in mijn cv...
Ik ben gewoon even mijn toekomstperspectief helemaal kwijt.
Ik krijg van mijn therapeute het gevoel dat ik van alles in mijn leven moet veranderen en dan met name in de relatie met mijn ouders. Zelf ben ik er alleen nog niet zo uit of ik dat wel wil, ook al weet ik dat de relatie ongezond en zelfs schadelijk is voor mij. Ik durf ook niet goed te veranderen, omdat ik bang ben dat mensen me dan laten vallen.
Een tweede dingetje is dat ik net ben afgestudeerd en ik de druk om aan het werk te gaan voel, terwijl ik me daar eigenlijk helemaal niet toe in staat voel. Momenteel werk ik 10 uur per week en dat is eigenlijk al teveel. Ik heb alleen het gevoel dat ik als ik voor de therapie kies, een carrière kan vergeten. Niet dat ik nou zo'n carrièretijger ben, maar er zitten door de therapie al diverse gaten in mijn cv...
Ik ben gewoon even mijn toekomstperspectief helemaal kwijt.
donderdag 7 september 2017 om 19:06
Als ik bovenstaande lees, denk ik niet dat je al 'klaar' bent met therapie.bubblegum1103 schreef: ↑07-09-2017 18:38Tegelijkertijd weerhoudt de angst me ervan om daadwerkelijk iets te veranderen.
Echter zal je, ook om therapie te laten slagen, verder moeten gaan dan je angsten.
donderdag 7 september 2017 om 19:08
Geloof me, als het beter met jou gaat komt het met werk ook echt wel goed. Zo lang het niet goed met jou gaat en je niet goed kunt functioneren zal je ook altijd blijven kwakkelen. Als je psychisch stabiel bent kun je ook betere keuzes maken met betrekking tot werk. Met die therapie investeer je tijd en energie die de rest van je leven hun vruchten zullen afwerpen. Het is dus nu een investering, maar zal zich in de jaren daarna terugbetalen. Als je nu maar 10 uur kan werken en zelfs dat te veel is, hoe zie je dan een carriere voor je? Investeer eerst in jezelf, daarna heb je juist veel meer kansen!
donderdag 7 september 2017 om 19:13
Als je weet dat de relatie met je ouders (of welke relatie dan ook) ongezond en schadelijk voor je is zal je inderdaad stappen moeten zetten om deze te veranderen.
Mensen die met succes therapie volgen, veranderen. Het een kan niet los van het ander. Daardoor zal je wellicht mensen kwijt raken. Maar wellicht passen zij dan ook niet meer bij de nieuwe jij. Dit kan even lastig zijn maar vertrouw er op dat er anderen voor terugkomen die beter passen bij de nieuwe jij.
Mensen die met succes therapie volgen, veranderen. Het een kan niet los van het ander. Daardoor zal je wellicht mensen kwijt raken. Maar wellicht passen zij dan ook niet meer bij de nieuwe jij. Dit kan even lastig zijn maar vertrouw er op dat er anderen voor terugkomen die beter passen bij de nieuwe jij.
donderdag 7 september 2017 om 19:14
Eens met KeaAlpine.
En angst is een slechte raadgever, want je weet niet wat er gaat komen, wat er gaat veranderen als je daadwerkelijk voor verandering gaat. Dat kun je niet voorzien. Dus waar je ook bang voor bent: als je er echt voor gaat gebeuren er toch andere dingen dan je had verwacht. Zelf heb ik intensieve therapie gehad en ik ben jarenlang heel angstig geweest om dingen los te laten en te veranderen. Bang, bang, bang.
Toen ik eenmaal zover was dat ik het wel echt wilde doen bleek dat al mijn angst ongegrond was, mijn leven is echt zoveel beter geworden. Niet dat die therapie makkelijk was, en dat is het nu nog steeds niet. Maar wel veel beter.
Succes!
En angst is een slechte raadgever, want je weet niet wat er gaat komen, wat er gaat veranderen als je daadwerkelijk voor verandering gaat. Dat kun je niet voorzien. Dus waar je ook bang voor bent: als je er echt voor gaat gebeuren er toch andere dingen dan je had verwacht. Zelf heb ik intensieve therapie gehad en ik ben jarenlang heel angstig geweest om dingen los te laten en te veranderen. Bang, bang, bang.
Toen ik eenmaal zover was dat ik het wel echt wilde doen bleek dat al mijn angst ongegrond was, mijn leven is echt zoveel beter geworden. Niet dat die therapie makkelijk was, en dat is het nu nog steeds niet. Maar wel veel beter.
Succes!
donderdag 7 september 2017 om 19:17
Ik ben niet tevreden, maar dat was ik tijdens therapie ook niet. Bepaalde zaken gaan nu makkelijker omdat ik ze meteen in praktijk heb gebracht. Het was belangrijk voor mijn zelfvertrouwen om het op eigen kracht te gaan doen.
Maar het kan dat een ander zelfvertrouwen uit een constant therapietraject haalt.
donderdag 7 september 2017 om 19:27
Ik begrijp dat belang voor je zelfvertrouwen en eigen kracht. Heb je de zaken die je meteen in de praktijk hebt gebracht duidelijk gekregen in therapie? En voel je zonder therapie ook nog verbetering in de zaken waar je niet tevreden over bent?Skull schreef: ↑07-09-2017 19:17Ik ben niet tevreden, maar dat was ik tijdens therapie ook niet. Bepaalde zaken gaan nu makkelijker omdat ik ze meteen in praktijk heb gebracht. Het was belangrijk voor mijn zelfvertrouwen om het op eigen kracht te gaan doen.
Maar het kan dat een ander zelfvertrouwen uit een constant therapietraject haalt.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
donderdag 7 september 2017 om 19:46
Door therapie is me bij een aantal dingen duidelijk geworden wat ik verkeerd deed. De verandering die ik daardoor heb doorgemaakt is blijvend, ik weet nu dat ik op mezelf kan vertrouwen. Dus ja ik voel die verbetering ook zonder therapie.
donderdag 7 september 2017 om 19:55
Door je berichten heen klink je nog steeds vermijdend...en dat zal natuurlijk ook niet geheel weggaan gezien het in je persoonlijkheidsstructuur zit. Angst om dingen aan te gaan is nou net waar het om draait bij jou, dus ook weer de angst om deze therapie aan te gaan en misschien wel de angst dat je leven daadwerkelijk veranderd. Ook al is het nu misschien rot, dit is wel wat je kent. Je weet niet wat je er voor terug krijgt. Ik denk dat je voor jezelf duidelijk moet krijgen of het nou vermijding is wat maakt dat je deze therapie niet wil, of dat het iets anders is. Wil je het op eigen kracht proberen om zelfvertrouwen te krijgen, of wil je het op eigen kracht proberen omdat je dan de therapie kan vermijden? Zorg dat je je eigen motieven duidelijk hebt..speelt je beschermingsmechanisme (vermijding) een spelletje met je of wil je het eigen zelf proberen?
donderdag 7 september 2017 om 21:35
Thanks voor al jullie adviezen en gedeelde ervaringen! Die neem ik mee in mijn overwegingen.
Miszlady, wat je schrijft over het spelletje van het beschermingsmechanisme is heel herkenbaar. Ik weet eigenlijk niet wat ik nu aan het vermijden ben, therapie en veranderingen of het werkende leven, want allebei vind ik super eng.
Ik heb besloten om dit ook eens met mijn huisarts te gaan bespreken, die kent mijn verhaal wel, maar staat er wat verder vanaf om een frisse blik te kunnen geven. Op dit moment neig ik zelf toch naar intensievere therapie, maar ik ben ook heel benieuwd naar haar advies en mening.
Miszlady, wat je schrijft over het spelletje van het beschermingsmechanisme is heel herkenbaar. Ik weet eigenlijk niet wat ik nu aan het vermijden ben, therapie en veranderingen of het werkende leven, want allebei vind ik super eng.
Ik heb besloten om dit ook eens met mijn huisarts te gaan bespreken, die kent mijn verhaal wel, maar staat er wat verder vanaf om een frisse blik te kunnen geven. Op dit moment neig ik zelf toch naar intensievere therapie, maar ik ben ook heel benieuwd naar haar advies en mening.
