Psyche
alle pijlers
Een leven zonder kinderen
vrijdag 10 mei 2019 om 16:08
Met Moederdag in zicht heb ik eindelijk besloten om een topic aan te maken over het onderwerp dat mij dagelijks bezighoudt. Dat is ook de reden dat ik het in de pijler Psyche heb gezet.
Ik ben een veertiger en ik worstel al een tijdje met het feit dat ik afscheid heb moeten nemen van de kinderwens, die ik van jongs af aan had. Het is me nog niet echt gelukt om in het reine te komen met het feit dat ik geen moeder ben en ook nooit zal worden. Naast het verdriet en de boosheid die me bij vlagen overvalt, vind ik het ontzettend moeilijk om te verdragen dat mijn leven er anders uitziet en zal blijven zien dan ik altijd heb gedacht.
Wat mij nog eens extra verdrietig maakt is dat ik me vaak buitengesloten voel, omdat ik qua belevingswereld nog maar weinig aansluiting ervaar met vriendinnen, kennissen en collega's die wel kinderen hebben.
Eigenlijk hoop ik dat er forumgenoten zijn die hun ervaringen willen delen; hoe ga je om/ben je omgegaan met het (opnieuw) vormgeven van je leven, hoe ga je om met de omgeving, tegen welke problemen loop je aan en wat heeft het niet hebben van kinderen je gebracht?
Ik ben een veertiger en ik worstel al een tijdje met het feit dat ik afscheid heb moeten nemen van de kinderwens, die ik van jongs af aan had. Het is me nog niet echt gelukt om in het reine te komen met het feit dat ik geen moeder ben en ook nooit zal worden. Naast het verdriet en de boosheid die me bij vlagen overvalt, vind ik het ontzettend moeilijk om te verdragen dat mijn leven er anders uitziet en zal blijven zien dan ik altijd heb gedacht.
Wat mij nog eens extra verdrietig maakt is dat ik me vaak buitengesloten voel, omdat ik qua belevingswereld nog maar weinig aansluiting ervaar met vriendinnen, kennissen en collega's die wel kinderen hebben.
Eigenlijk hoop ik dat er forumgenoten zijn die hun ervaringen willen delen; hoe ga je om/ben je omgegaan met het (opnieuw) vormgeven van je leven, hoe ga je om met de omgeving, tegen welke problemen loop je aan en wat heeft het niet hebben van kinderen je gebracht?
dinsdag 14 mei 2019 om 15:38
Wel nee, je lult nog steeds uit je nek. Ik hoor juist het tegenovergestelde.Maya85 schreef: ↑14-05-2019 15:16
Ben je er weer? Ik heb al eerder gezegd dat je insinuaties erg vervelend zijn.
Nu graag weer ontopic: Ik denk niet dat je kunt zeggen dat de band per definitie minder wordt na het krijgen van kinderen. Ik heb dat zelf heel anders ervaren en hetzelfde hoor ik van vrijwel iedereen met kinderen. Je gaat samen door zo'n intense periode. Niet alleen de ouders worden vader en moeder, alle andere familieleden krijgen ook een rol ten opzichte van het kind, dit verstevigd over het algemeen de band tussen de familieleden. Er is immers nog een verbindende factor bijgekomen.
dinsdag 14 mei 2019 om 15:39
Dit dus. De band met eventuele (groot)ouders is niet relevant voor de hulpvraag van TO. Het niet kunnen krijgen van kinderen is weliswaar iets waar je mee moet leren leven (want wat is het alternatief?), maar wel gewoon een wond die op bepaalde dagen, zoals moederdag, wellicht weer even open gaat. En zelfs als je rationeel weet dat je nooit kinderen zult krijgen, maakt dat niet dat het verlangen ook opeens weg is oid, integendeel.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 14 mei 2019 om 16:44
Hoezo vind jij dit ontopic?Maya85 schreef: ↑14-05-2019 15:16
Ben je er weer? Ik heb al eerder gezegd dat je insinuaties erg vervelend zijn.
Nu graag weer ontopic: Ik denk niet dat je kunt zeggen dat de band per definitie minder wordt na het krijgen van kinderen. Ik heb dat zelf heel anders ervaren en hetzelfde hoor ik van vrijwel iedereen met kinderen. Je gaat samen door zo'n intense periode. Niet alleen de ouders worden vader en moeder, alle andere familieleden krijgen ook een rol ten opzichte van het kind, dit verstevigd over het algemeen de band tussen de familieleden. Er is immers nog een verbindende factor bijgekomen.
Ontopic zou zijn als je zou vertellen hoe jij je leven inricht zonder kinderen en zonder de verwachting ooit kinderen te krijgen. Probeer het eens, zou ik zeggen!
Ik geloof niet meer in sprookjes.
dinsdag 14 mei 2019 om 16:51
Ik denk dat het niet veel anders is als hoe ik dat nu doe en hoe ik dat deed voordat ik kinderen kreeg.Doornroosje75 schreef: ↑14-05-2019 16:44Hoezo vind jij dit ontopic?
Ontopic zou zijn als je zou vertellen hoe jij je leven inricht zonder kinderen en zonder de verwachting ooit kinderen te krijgen. Probeer het eens, zou ik zeggen!
Werken: 30-40 uur
Reizen: ieder jaar tenminste een langere reis en meerdere kortere tripjes
Sport: veel buiten zijn op de mooiste plekken en lekker bewegen
Vrienden: met lieve mensen om me heen lekker eten, uitgaan
Familie: veel tijd doorbrengen met mijn lieve familie
Vrijwilligerswerk/ mantelzorg: doe ik met veel liefde, iets doen voor een ander vind ik erg belangrijk (ipv alleen met jezelf bezig zijn)
Daar zijn nu mijn kinderen bij gekomen, maar ik had me ook prima vermaakt als ik kindvrij was gebleven.
dinsdag 14 mei 2019 om 16:51
On topic: het lijkt me heel naar TO. Ik herinner me dat ik onlangs heb gelezen over een boek waarin geschreven werd over een leven zonder kinderen, van zowel bewust als ongewenst kinderlozen, maar weet de titel niet meer
Het bijschrift van het boek was dat ook de ongewenst kinderlozen weer geluk vonden in hun leven, maar op een andere manier ingevuld dan ze hadden bedacht. Wel of niet zwanger worden en/of een zwangerschap uitdragen blijft zo'n ongrijpbaar iets, dat maakt het misschien wel extra moeilijk. Sterkte met het proces TO 
dinsdag 14 mei 2019 om 16:59
Dus TO geeft aan dat ze zit met iets wat haar emotioneel heel erg raakt (en wat ik mij goed kan voorstellen) en dan vinden andere forummers het nodig om zo tegen elkaar tekeer tegaan. Begin je eigen post, ga daar lekker tegen elkaar aanzeuren. Reageer hier gewoon op haar post (ook als je het ergens niet mee eens bent).
dinsdag 14 mei 2019 om 17:00
Yeah right.
Je weet vaak pas hoe graag je iets wil als je het niet kan krijgen en jij kan ook helemaal niet weten of jij je dan wel ook prima had vermaakt. Hiermee bagitaliseer je TO's gevoel in feite. Maar goed, jij gaat ook altijd alleen maar uit van jezelf en denkt nog steeds dat het leven maakbaar is... -zucht-
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 14 mei 2019 om 17:00
Terug ontopic. Het valt me op dat er regelmatig tips voorbij komen om je maar vooral te gaan bekommeren om andere kinderen, hetzij neefjes/nichtjes, hetzij kinderen die elders tekort gedaan worden en daar je gevoel van betekenis hebben vandaan te halen. Misschien werkt het, maar voor mij komt het vooral over als een surrogaat zoeken voor het eigen leeggebleven nest. Voor zover ik me kan inleven zou ik eerder juist mijn invulling/geluk/betekenis in heel andere dingen zoeken. Iets wat al van jezelf is, maar wat je misschien kunt uitbreiden, verdiepen. Of iets waar je ooit mee bezig was of nieuwsgierig naar was, maar wat je uit het oog verloor toen je een gezin wilde gaan stichten. En als je van betekenis wilt zijn voor anderen... die 'anderen' hoeven niet persé kinderen te zijn.
doornroosje75 wijzigde dit bericht op 14-05-2019 17:03
0.25% gewijzigd
Ik geloof niet meer in sprookjes.
dinsdag 14 mei 2019 om 17:02
Misschien is dit niet het topic om te gaan lopen zeiken over of kindvrijen een goed beeld hebben van wat het betekent om kinderen te hebben. For god sake, dit topic is aangemaakt door een vrouw die dolgraag kinderen had willen hebben, waarom moet dit in vredesnaam zo worden ingewreven? Wat ongelofelijk laag zijn sommige mensen hier toch, sorry hoor, vecht je kinderachtige strijd lekker ergens anders uit.
dinsdag 14 mei 2019 om 17:12
Sterkte TO, wat een vervelend gevoel moet dat zijn.
Uiteindelijk is het mij gelukt om moeder te worden, dus ik heb niet in jouw schoenen gestaan; maar ik was er wel erg bang voor.
Toen ik in dat proces zat heb ik een spaarrekening geopend voor de hopelijk-baby. Toen dat maar duurde en duurde heb ik besloten dat, mocht het me niet gegeven zijn om moeder te worden, ik dat geld zou gebruiken om een lange grote reis te maken. Om even alleen met mezelf iets engs/groots/nieuws te doen en die tijd te gebruiken om naar de toekomst te kijken.
Heb jij de mogelijkheid om uit je ritme te stappen en echt even bewust afscheid te nemen van je wens en naar de toekomst te kijken.
Ik heb meerdere vriendinnen die een paar generaties ouder zijn en die, ongewenst, kinderloos zijn gebleven. Zij hebben allemaal een doel gevonden in het leven waar ze geluk uit haalde al is het verdriet nooit helemaal weggegaan (omdat de omgeving dan opa/oma wordt enzo). En dat is ok; dit is iets wat je hele leven bepaald en wat ook later nog zere plekken geeft (of kan geven, zoals ik het heb gezien iig). Ik hoop dat je vrienden hebt waar je dat altijd bij kwijt kan.
Uiteindelijk is het mij gelukt om moeder te worden, dus ik heb niet in jouw schoenen gestaan; maar ik was er wel erg bang voor.
Toen ik in dat proces zat heb ik een spaarrekening geopend voor de hopelijk-baby. Toen dat maar duurde en duurde heb ik besloten dat, mocht het me niet gegeven zijn om moeder te worden, ik dat geld zou gebruiken om een lange grote reis te maken. Om even alleen met mezelf iets engs/groots/nieuws te doen en die tijd te gebruiken om naar de toekomst te kijken.
Heb jij de mogelijkheid om uit je ritme te stappen en echt even bewust afscheid te nemen van je wens en naar de toekomst te kijken.
Ik heb meerdere vriendinnen die een paar generaties ouder zijn en die, ongewenst, kinderloos zijn gebleven. Zij hebben allemaal een doel gevonden in het leven waar ze geluk uit haalde al is het verdriet nooit helemaal weggegaan (omdat de omgeving dan opa/oma wordt enzo). En dat is ok; dit is iets wat je hele leven bepaald en wat ook later nog zere plekken geeft (of kan geven, zoals ik het heb gezien iig). Ik hoop dat je vrienden hebt waar je dat altijd bij kwijt kan.
dinsdag 14 mei 2019 om 17:13
EHV1981 schreef: ↑14-05-2019 16:59Dus TO geeft aan dat ze zit met iets wat haar emotioneel heel erg raakt (en wat ik mij goed kan voorstellen) en dan vinden andere forummers het nodig om zo tegen elkaar tekeer tegaan. Begin je eigen post, ga daar lekker tegen elkaar aanzeuren. Reageer hier gewoon op haar post (ook als je het ergens niet mee eens bent).
Rustig maar
dinsdag 14 mei 2019 om 17:21
Ja, dat is ook mooi wanneer dit lukt. Een (wat oudere) vriendin van me heeft ook geen kinderen mogen krijgen en zij maakt documentaires. Ik vind dat altijd een heel mooie manier om iets (anders dan een kind) 'achter te laten'. Ik kan me sowieso voorstellen dat het opgaan in zo'n creatief proces nog beter lukt zonder de afleiding van een kind.Doornroosje75 schreef: ↑14-05-2019 17:00Terug ontopic. Het valt me op dat er regelmatig tips voorbij komen om je maar vooral te gaan bekommeren om andere kinderen, hetzij neefjes/nichtjes, hetzij kinderen die elders tekort gedaan worden en daar je gevoel van betekenis hebben vandaan te halen. Misschien werkt het, maar voor mij komt het vooral over als een surrogaat zoeken voor het eigen leeggebleven nest. Voor zover ik me kan inleven zou ik eerder juist mijn invulling/geluk/betekenis in heel andere dingen zoeken. Iets wat al van jezelf is, maar wat je misschien kunt uitbreiden, verdiepen. Of iets waar je ooit mee bezig was of nieuwsgierig naar was, maar wat je uit het oog verloor toen je een gezin wilde gaan stichten. En als je van betekenis wilt zijn voor anderen... die 'anderen' hoeven niet persé kinderen te zijn.
dinsdag 14 mei 2019 om 17:23
Ja, dat is ook mooi wanneer dit lukt. Een (wat oudere) vriendin van me heeft ook geen kinderen mogen krijgen en zij maakt documentaires. Ik vind dat altijd een heel mooie manier om iets (anders dan een kind) 'achter te laten'. Ik kan me sowieso voorstellen dat het opgaan in zo'n creatief proces nog beter lukt zonder de afleiding van een kind.Doornroosje75 schreef: ↑14-05-2019 17:00Terug ontopic. Het valt me op dat er regelmatig tips voorbij komen om je maar vooral te gaan bekommeren om andere kinderen, hetzij neefjes/nichtjes, hetzij kinderen die elders tekort gedaan worden en daar je gevoel van betekenis hebben vandaan te halen. Misschien werkt het, maar voor mij komt het vooral over als een surrogaat zoeken voor het eigen leeggebleven nest. Voor zover ik me kan inleven zou ik eerder juist mijn invulling/geluk/betekenis in heel andere dingen zoeken. Iets wat al van jezelf is, maar wat je misschien kunt uitbreiden, verdiepen. Of iets waar je ooit mee bezig was of nieuwsgierig naar was, maar wat je uit het oog verloor toen je een gezin wilde gaan stichten. En als je van betekenis wilt zijn voor anderen... die 'anderen' hoeven niet persé kinderen te zijn.
dinsdag 14 mei 2019 om 17:28
+1snorriemorrie schreef: ↑14-05-2019 17:02Misschien is dit niet het topic om te gaan lopen zeiken over of kindvrijen een goed beeld hebben van wat het betekent om kinderen te hebben. For god sake, dit topic is aangemaakt door een vrouw die dolgraag kinderen had willen hebben, waarom moet dit in vredesnaam zo worden ingewreven? Wat ongelofelijk laag zijn sommige mensen hier toch, sorry hoor, vecht je kinderachtige strijd lekker ergens anders uit.
dinsdag 14 mei 2019 om 21:02
Baggal schreef: ↑14-05-2019 15:35Tja, Ik denk dat dit te maken heeft met al je voorgaande nicks hier op het Viva forum (en neen, je bent geen een nieuw-lid hier, ondanks je nieuwe nick). Je zet(te) met de posts nogal wat kwaad bloed bij sommige(n).
Anyway, het wordt vast een mooie Zomer - ook zonder jou. Ik X ga
woensdag 15 mei 2019 om 15:31
Ik heb meegelezen, maar lang getwijfeld om te reageren op dit topic.
Omdat ik niet geloof dat er een recept of handleiding is om om te gaan met ongewenst kinderloos zijn. En omdat ik er dus ook niet van overtuigd ben dat het jou gaat helpen als ik aangeef hoe ik daar mee omga.
Ik ben ook een veertiger en ongewenst kinderloos. Heb veel vruchtbaarheidsbehandelingen ondergaan, ook een kindje gekregen dat vlak na haar geboorte (onverwacht) overleed. Daarna nog een keer zwanger geweest, maar dat werd een miskraam. Inmiddels moeten wij (man en ik) ons erbij neerleggen dat wij geen kind meer krijgen samen.
Ik vind dat niet gemakkelijk, vooral omdat het zoveel van je leven bepaalt. Het is niet alleen nu kinderloos zijn, maar ook nooit je kind voor het eerst naar school brengen, het eerste vriendje/vriendinnetje ontmoeten, een diploma-uitreiking, een huwelijk wellicht, nooit oma/opa worden, etc. Ik vind dat een verdrietig vooruitzicht en dat is niet hoe ik had gehoopt oud te worden.
Maar het is wel zoals het is. En naast het verdriet om het niet hebben van kinderen, ben ik ook gewoon heel gelukkig.
Ik heb een heel fijn, goed huwelijk en veel leuke mensen om me heen en ik geniet me suf. Ik geniet bewuster van alle dingen die ik wel heb en dat maakt het leven heel erg de moeite waard.
Ik denk niet dat het verdriet van geen kinderen hebben ooit overgaat, maar ik ben er wel van overtuigd dat dat prima kan bestaan naast gelukkig zijn.
Ik heb wel heel erg de behoefte om het gevoel te hebben iets te kunnen nalaten en daarom zijn wij wel begonnen met het pleegzorgtraject (waarvan ik overigens heel goed begrijp dat dat niet voor iedereen een optie is). Vooral met de hoop om op die manier verschil te kunnen maken in het leven / de toekomst van een kind met een onprettige start.
Omdat ik niet geloof dat er een recept of handleiding is om om te gaan met ongewenst kinderloos zijn. En omdat ik er dus ook niet van overtuigd ben dat het jou gaat helpen als ik aangeef hoe ik daar mee omga.
Ik ben ook een veertiger en ongewenst kinderloos. Heb veel vruchtbaarheidsbehandelingen ondergaan, ook een kindje gekregen dat vlak na haar geboorte (onverwacht) overleed. Daarna nog een keer zwanger geweest, maar dat werd een miskraam. Inmiddels moeten wij (man en ik) ons erbij neerleggen dat wij geen kind meer krijgen samen.
Ik vind dat niet gemakkelijk, vooral omdat het zoveel van je leven bepaalt. Het is niet alleen nu kinderloos zijn, maar ook nooit je kind voor het eerst naar school brengen, het eerste vriendje/vriendinnetje ontmoeten, een diploma-uitreiking, een huwelijk wellicht, nooit oma/opa worden, etc. Ik vind dat een verdrietig vooruitzicht en dat is niet hoe ik had gehoopt oud te worden.
Maar het is wel zoals het is. En naast het verdriet om het niet hebben van kinderen, ben ik ook gewoon heel gelukkig.
Ik heb een heel fijn, goed huwelijk en veel leuke mensen om me heen en ik geniet me suf. Ik geniet bewuster van alle dingen die ik wel heb en dat maakt het leven heel erg de moeite waard.
Ik denk niet dat het verdriet van geen kinderen hebben ooit overgaat, maar ik ben er wel van overtuigd dat dat prima kan bestaan naast gelukkig zijn.
Ik heb wel heel erg de behoefte om het gevoel te hebben iets te kunnen nalaten en daarom zijn wij wel begonnen met het pleegzorgtraject (waarvan ik overigens heel goed begrijp dat dat niet voor iedereen een optie is). Vooral met de hoop om op die manier verschil te kunnen maken in het leven / de toekomst van een kind met een onprettige start.
woensdag 15 mei 2019 om 15:43
Maya85 schreef: ↑14-05-2019 15:16
Ben je er weer? Ik heb al eerder gezegd dat je insinuaties erg vervelend zijn.
Nu graag weer ontopic: Ik denk niet dat je kunt zeggen dat de band per definitie minder wordt na het krijgen van kinderen. Ik heb dat zelf heel anders ervaren en hetzelfde hoor ik van vrijwel iedereen met kinderen. Je gaat samen door zo'n intense periode. Niet alleen de ouders worden vader en moeder, alle andere familieleden krijgen ook een rol ten opzichte van het kind, dit verstevigd over het algemeen de band tussen de familieleden. Er is immers nog een verbindende factor bijgekomen.
Dit is helemaal niet ontopic.
Ah ik zie dat dit al uitgelegd was
anoniem_374045 wijzigde dit bericht op 15-05-2019 15:45
3.82% gewijzigd
Behold, the field in which I grow my fucks. Lay thine eyes upon it.. thou shalt see that it is barren!
woensdag 15 mei 2019 om 15:44
donderdag 16 mei 2019 om 20:08
Wat moeilijk voor je, die onzekerheid over de kans dat je ook vervroegd in de overheid zult komen. En nee, het krijgen van kinderen is inderdaad niet vanzelfsprekend, hoewel dat voor sommigen wel zo lijkt te zijn. Dat het anders aanvoelt als je een gezin ziet, is iets wat ik ook heel lang (en eerlijk gezegd gebeurt dan nog steeds wel eens...) heb gehad. Het wordt langzaam aan iets minder.minnimouse schreef: ↑12-05-2019 21:50Mijn moeder zat op haar 38e vervroegd in de overgang en er is een kans dat dit bij mij ook speelt. Als ik me bedenk dat ik misschien wel nooit kinderen zal krijgen, dan doet dat op dit moment nog pijn en komen er allerlei emoties boven. 'Vroeger' leek het zo vanzelfsprekend, maar dat is het natuurlijk niet.
Er zijn ook dagen dat ik de voordelen zie van het krijgen van geen kinderen, maar op dit moment overheerst dat gevoel helemaal niet. Ik zou het liefst een kind willen hebben.
Ik heb 1 broer en die is 3 jaar geleden vader geworden. Toen ze een peettante voor hun kind zochten vroegen ze mij niet. Heel kinderachtig van mij, maar daar voelde ik me toen best wel verdrietig over. Mijn schoonzus heeft me uitgelegd dat ze voor haar zus koos omdat die zus nooit kinderen zou krijgen. Begrijpelijk en ook helemaal prima natuurlijk. Laatst zat ik daar aan te denken en toen bedacht ik me dus dat het blijkbaar voor de hand ligt dat je ook 'zomaar' een kind krijgt als je dat graag wil. Niet dus.
We hebben een leuk neefje en nichtje waar we een band mee proberen op te bouwen, maar het is toch anders. Al onze broers, zussen en vrienden hebben kinderen. Het gaat vaak over kinderen. Meestal vind ik dat niet erg, maar het voelt weleens eenzaam. Mijn man en ik hebben het echt hartstikke fijn samen, maar als ik zo'n gezin zie dan voelt dat toch anders aan.
Maar goed, op dit moment weet ik eigenlijk nog niets. We gaan het zien wat de toekomst brengt.
TO, ik wens jou in elk geval veel geluk voor de toekomst.
Ik wens jou ook heel veel geluk voor de toekomst toe.
donderdag 16 mei 2019 om 20:21
Zoals het soms gezegd wordt, lijkt het inderdaad "2e keus" of surrogaat. Ik denk niet dat dat altijd zo hoeft te zijn. Als het daarnaast iets waardevols toevoegt aan het leven van zowel het kind als jouzelf, prima.Doornroosje75 schreef: ↑14-05-2019 17:00Terug ontopic. Het valt me op dat er regelmatig tips voorbij komen om je maar vooral te gaan bekommeren om andere kinderen, hetzij neefjes/nichtjes, hetzij kinderen die elders tekort gedaan worden en daar je gevoel van betekenis hebben vandaan te halen. Misschien werkt het, maar voor mij komt het vooral over als een surrogaat zoeken voor het eigen leeggebleven nest. Voor zover ik me kan inleven zou ik eerder juist mijn invulling/geluk/betekenis in heel andere dingen zoeken. Iets wat al van jezelf is, maar wat je misschien kunt uitbreiden, verdiepen. Of iets waar je ooit mee bezig was of nieuwsgierig naar was, maar wat je uit het oog verloor toen je een gezin wilde gaan stichten. En als je van betekenis wilt zijn voor anderen... die 'anderen' hoeven niet persé kinderen te zijn.
donderdag 16 mei 2019 om 20:24
Dat bedacht ik me eigenlijk ook...redbulletje schreef: ↑14-05-2019 14:45Lekker dan, dat ze voor jouw kind meer moeite willen doen dan voor hun éigen kind!
donderdag 16 mei 2019 om 20:30
Dank voor het delen van deze waardevolle ervaring maar het heeft niets met mijn vraag, en dus het topic, te maken. Totaal niet ontopic dus. Sorry, ik heb niet gereageerd op al het onderlinge gekift, maar maar ik wilde dit toch wel even zeggen.Maya85 schreef: ↑14-05-2019 15:16
Nu graag weer ontopic: Ik denk niet dat je kunt zeggen dat de band per definitie minder wordt na het krijgen van kinderen. Ik heb dat zelf heel anders ervaren en hetzelfde hoor ik van vrijwel iedereen met kinderen. Je gaat samen door zo'n intense periode. Niet alleen de ouders worden vader en moeder, alle andere familieleden krijgen ook een rol ten opzichte van het kind, dit verstevigd over het algemeen de band tussen de familieleden. Er is immers nog een verbindende factor bijgekomen.
