Psyche
alle pijlers
Een topic waar alles er mag zijn en ook weer mag verdwijnen
dinsdag 1 november 2022 om 08:55
Zoals de titel al aangeeft: een gedeelde veilige plek om verder te kunnen schrijven en naar hartelust ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: voor iedereen die van avocado’s houdt, voor wie zijn hart wil luchten maar geen ruimte durft in te nemen, voor wie wacht op januari en voor wie dat niet alleen hoeft te doen. Hier mag het samen 
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
bloemenvaasje wijzigde dit bericht op 17-01-2024 22:33
10.73% gewijzigd
woensdag 31 januari 2024 om 16:06
Gaat weer niet goed.
Nu bedenken hoe en wat ik kan aankaarten. Zo lastig. Je wil maar doorgaan.
Hoor ik allemaal mensen. Die heeft een tumor en die gaat scheiden en die heeft een burn out. Dan denk ik dat het wel meevalt maar toch voel ik mij niet tof. Loop alles te regelen en ga over mijn grens. En er moeten nou eenmaal dingen gedaan worden, maar ben zo moe van die dingen en schuldgevoelens dat ik niet alles bij been.
Nu bedenken hoe en wat ik kan aankaarten. Zo lastig. Je wil maar doorgaan.
Hoor ik allemaal mensen. Die heeft een tumor en die gaat scheiden en die heeft een burn out. Dan denk ik dat het wel meevalt maar toch voel ik mij niet tof. Loop alles te regelen en ga over mijn grens. En er moeten nou eenmaal dingen gedaan worden, maar ben zo moe van die dingen en schuldgevoelens dat ik niet alles bij been.
donderdag 1 februari 2024 om 16:22
Eigenlijk beide
Maar op werk moet je door. En thuis kan alles in eigen tempo.
Misschien toch maar eens drastische stappen nemen. Stoppen met werken zou kunnen maar dan wordt het hele leven wel heel stil.
Maar mensen hebben wel een goed iemand nodig. En dat en ik niet. Dus kan net zo goed dood zijn.
Ben alleen maar aan het rennen en vliegen. Oké, niet heel zwaar tillen weet ik, maar ik heb niks kunnen opbouwen. En als er iets begon ging het weer. En dat kan ik niet aan. Alleen is ook goed. Maar ook weer niet. Zo klaar mee met dat gedoe. Alles kost zoveel moeite de kleinste dingetjes. Dus duidelijk krijgen wat ik echt moet doen en wat kan wachten of afgezegd kan worden. Qua werk heel spannend want wil groeien en bijbenen. Maarja het lukt gewoon niet. Dus zal toch moeten praten. Voelt zo laag en erg zielig. Maar het lukt mij niet.
Maar op werk moet je door. En thuis kan alles in eigen tempo.
Misschien toch maar eens drastische stappen nemen. Stoppen met werken zou kunnen maar dan wordt het hele leven wel heel stil.
Maar mensen hebben wel een goed iemand nodig. En dat en ik niet. Dus kan net zo goed dood zijn.
Ben alleen maar aan het rennen en vliegen. Oké, niet heel zwaar tillen weet ik, maar ik heb niks kunnen opbouwen. En als er iets begon ging het weer. En dat kan ik niet aan. Alleen is ook goed. Maar ook weer niet. Zo klaar mee met dat gedoe. Alles kost zoveel moeite de kleinste dingetjes. Dus duidelijk krijgen wat ik echt moet doen en wat kan wachten of afgezegd kan worden. Qua werk heel spannend want wil groeien en bijbenen. Maarja het lukt gewoon niet. Dus zal toch moeten praten. Voelt zo laag en erg zielig. Maar het lukt mij niet.
donderdag 1 februari 2024 om 18:27
Monstrea, je signaleert goed denk ik, nu nog handelen. Het is moeilijk, want je voelt je in een soort spagaat zitten. Als ik dit doe, heb ik dat en dat niet meer, maar als ik dat doe, zijn dat de consequenties. Ga eens goed bij jezelf te raden: waar heb je diep in je hart behoefte aan? Wat zou je echt willen omdat dat goed is voor jou?
Ik erger me nog steeds enorm aan die collega. Grrr
Ik heb vandaag iets teruggestuurd (via app omdat ik haar amper zie) en het compleet op (het gebrek aan normale) communicatie gegooid. En dat ik hoop dat er in de toekomst meer ruimte is voor feedback. Ik had het ook al gemeld bij de coördinator en ik was blijkbaar niet de enige die dat had aangegeven. Het er ook even met een fijne collega erover gehad, zonder de naam te noemen. Dat was wel fijn om even te kunnen ventileren.
Nog een dagje en dan ben ik goed uit deze week gekomen. Dan weer 2 dagen training en dus m'n hele weekend weg. Blij als het straks carnavalsvakantie is.
Ik erger me nog steeds enorm aan die collega. Grrr
Ik heb vandaag iets teruggestuurd (via app omdat ik haar amper zie) en het compleet op (het gebrek aan normale) communicatie gegooid. En dat ik hoop dat er in de toekomst meer ruimte is voor feedback. Ik had het ook al gemeld bij de coördinator en ik was blijkbaar niet de enige die dat had aangegeven. Het er ook even met een fijne collega erover gehad, zonder de naam te noemen. Dat was wel fijn om even te kunnen ventileren.Nog een dagje en dan ben ik goed uit deze week gekomen. Dan weer 2 dagen training en dus m'n hele weekend weg. Blij als het straks carnavalsvakantie is.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 1 februari 2024 om 19:59
Lieve Monstrea,
Het klinkt alsof je constant met jezelf worstelt. Ik lees je al even, en al je berichten gaan over dat je het leven, zoals het nu gaat, eigenlijk niet makkelijk vindt en er erg ongelukkig van wordt. Zo ongelukkig zelfs, dat je regelmatig het gevoel hebt liever dood te zijn.
Ik lees af en toe dat je graag rust wil, en een 'legitieme' reden wil om te mogen zeggen: ik red het niet, ik neem even pauze van dit alles. Mensen in je omgeving met kanker of een burn-out refereer je aan, alsof het bij hun wel logisch is als ze die pauze krijgen, tijdelijk niet werken, hulp krijgen, maar dat jij niet mag klagen, want er is niet echt iets aan de hand.
Ik denk dat je daarin te hard bent voor jezelf. Zodra je met regelmaat het gevoel hebt dat je beter dood kan zijn, dat je een belasting bent voor anderen, dat je het leven echt niet meer leuk vindt, dan is er echt iets aan de hand. Iets dat het rechtvaardigd dat jij ook die pauze mag nemen om hieraan te werken. Dan gaat het niet goed met je, en je stelt je niet aan.
Ik hoop dat je dat jezelf gunt, en iets milder naar jezelf kijkt.
Ik las ook je andere topic, over een andere baan. Ik weet natuurlijk niet wat de reden is, soms moet je financieel gezien iets veranderen omdat je het anders niet red. Maar ik vraag me wel af of dit het juiste moment is om naar een andere baan te gaan zoeken? Als je baan het onderliggende probleem is, dan is rondkijken zeker zinvol. Maar met wat ik tot nu toe van je gelezen hebt vraag ik me dat af?
Ik hoop dat ik dit allemaal goed verwoord heb. Het is absoluut niet mijn bedoeling om je een naar gevoel te bezorgen, maar ik gun je dat je kiest voor wat jij nodig hebt.
Het klinkt alsof je constant met jezelf worstelt. Ik lees je al even, en al je berichten gaan over dat je het leven, zoals het nu gaat, eigenlijk niet makkelijk vindt en er erg ongelukkig van wordt. Zo ongelukkig zelfs, dat je regelmatig het gevoel hebt liever dood te zijn.
Ik lees af en toe dat je graag rust wil, en een 'legitieme' reden wil om te mogen zeggen: ik red het niet, ik neem even pauze van dit alles. Mensen in je omgeving met kanker of een burn-out refereer je aan, alsof het bij hun wel logisch is als ze die pauze krijgen, tijdelijk niet werken, hulp krijgen, maar dat jij niet mag klagen, want er is niet echt iets aan de hand.
Ik denk dat je daarin te hard bent voor jezelf. Zodra je met regelmaat het gevoel hebt dat je beter dood kan zijn, dat je een belasting bent voor anderen, dat je het leven echt niet meer leuk vindt, dan is er echt iets aan de hand. Iets dat het rechtvaardigd dat jij ook die pauze mag nemen om hieraan te werken. Dan gaat het niet goed met je, en je stelt je niet aan.
Ik hoop dat je dat jezelf gunt, en iets milder naar jezelf kijkt.
Ik las ook je andere topic, over een andere baan. Ik weet natuurlijk niet wat de reden is, soms moet je financieel gezien iets veranderen omdat je het anders niet red. Maar ik vraag me wel af of dit het juiste moment is om naar een andere baan te gaan zoeken? Als je baan het onderliggende probleem is, dan is rondkijken zeker zinvol. Maar met wat ik tot nu toe van je gelezen hebt vraag ik me dat af?
Ik hoop dat ik dit allemaal goed verwoord heb. Het is absoluut niet mijn bedoeling om je een naar gevoel te bezorgen, maar ik gun je dat je kiest voor wat jij nodig hebt.
maandag 5 februari 2024 om 01:26
Training is achter de rug. Was toch wel behoorlijk pittig. Qua inhoud en de tijdsinvestering van 2 complete weekenden. Nu kijken hoe ik ermee door kan. Er zijn nog themadagen en zelfs een jaartraject maar dat is echt ontzettend duur. Ook gratis oefenmomenten en vragenuurtjes. Eerst daar maar eens mee beginnen en ook kijken in hoeverre ik alles wat ik geleerd heb in mijn eentje toe kan passen (vooralsnog waren alle praktijkoefeningen met z'n tweeën.)
Op het werk hebben we weer een nieuw rooster en ik ben echt niet blij met mijn groepen. Ik zit alleen maar op heel laag niveau en dit is niet wat ik wil. Zelfs nieuwe collega's zijn fijner ingeroosterd. Ik heb er al over gemaild maar het zal wel niet meer veranderd kunnen worden. Zo jammer dit en ik zit er weer mee. Ze weten waar ik goed in ben maar daar wordt dus niks mee gedaan.
Op het werk hebben we weer een nieuw rooster en ik ben echt niet blij met mijn groepen. Ik zit alleen maar op heel laag niveau en dit is niet wat ik wil. Zelfs nieuwe collega's zijn fijner ingeroosterd. Ik heb er al over gemaild maar het zal wel niet meer veranderd kunnen worden. Zo jammer dit en ik zit er weer mee. Ze weten waar ik goed in ben maar daar wordt dus niks mee gedaan.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
maandag 5 februari 2024 om 14:01
Wat vervelend dat je ingeroosterd bent bij groepen die niet jouw affiniteit hebben Diva! Is dat dan voor na de voorjaarsvakantie, of wordt er bij jullie vaker tussendoor opnieuw geroosterd?
Weet je waar het rooster op gebaseerd is?
Wat een investering in tijd en energie heb je in die training gestoken zeg! Respect hoor!
Veel dingen geleerd waar je wat aan denkt te gaan hebben?
Weet je waar het rooster op gebaseerd is?
Wat een investering in tijd en energie heb je in die training gestoken zeg! Respect hoor!
Veel dingen geleerd waar je wat aan denkt te gaan hebben?
maandag 5 februari 2024 om 16:19
Avocadeau, ja. Ik ga mezelf niet van kant maken. Maar ik vraag mij af wat ik hier doe. Maak foutjes. Pech hier en pech daar. Op een gegeven moment wordt dat te veel. Maar rustig door en het helpt om een serie te kijken of een praatje op werk te maken.
Maar verder is het stil en eenzaam. Kan goed alleen zijn. En zie ook mooie dingen. Maar als het over is, vind ik het niet erg. Doe hier toch niet zoveel.
Maisnon3, ik kan maar heel traag groeien hier. Ik ga het bespreken want zie om mij heen allemaal hogere bedragen. Weggaan is niet ideaal. Geeft weer onrust en wennen plus proeftijd etc. Maar goed blijven zitten met laag salaris is ook niet tof. Kan het nog zo leuk zijn. Hun hebben de macht en ik sta ook niet sterk momenteel. Dus goed voorbereiden. Dat de tijd en ervaring x euro kost. Maar schiet al gauw in het makkelijke: ik zie dat en vind dit helemaal niet eerlijk. Omdat ik weet als dingen mij te veel energie kosten ik weer met andere klachten zit. Vind het wel lullig voor werknemers hoor. Kan iedereen wel blijven veranderen. Maar ik ben laag begonnen en nog geen sprong gemaakt. Wil nu wel wat ik om mij heen zie en hoor.
Heb al aantal dagen nek en hoofdpijn. Slaap iets lastiger in. Toch wel lastig maar (nog) geen reden om mij ziek te melden.
Ik doe wat ik kan. En met het voorjaar komen er straks weer wat mooie dagen. Volhouden. Rustig door en volhouden. Ooit wordt het beter.
Maar verder is het stil en eenzaam. Kan goed alleen zijn. En zie ook mooie dingen. Maar als het over is, vind ik het niet erg. Doe hier toch niet zoveel.
Maisnon3, ik kan maar heel traag groeien hier. Ik ga het bespreken want zie om mij heen allemaal hogere bedragen. Weggaan is niet ideaal. Geeft weer onrust en wennen plus proeftijd etc. Maar goed blijven zitten met laag salaris is ook niet tof. Kan het nog zo leuk zijn. Hun hebben de macht en ik sta ook niet sterk momenteel. Dus goed voorbereiden. Dat de tijd en ervaring x euro kost. Maar schiet al gauw in het makkelijke: ik zie dat en vind dit helemaal niet eerlijk. Omdat ik weet als dingen mij te veel energie kosten ik weer met andere klachten zit. Vind het wel lullig voor werknemers hoor. Kan iedereen wel blijven veranderen. Maar ik ben laag begonnen en nog geen sprong gemaakt. Wil nu wel wat ik om mij heen zie en hoor.
Heb al aantal dagen nek en hoofdpijn. Slaap iets lastiger in. Toch wel lastig maar (nog) geen reden om mij ziek te melden.
Ik doe wat ik kan. En met het voorjaar komen er straks weer wat mooie dagen. Volhouden. Rustig door en volhouden. Ooit wordt het beter.
woensdag 7 februari 2024 om 13:04
Advocadeau,
Ik heb geen hulp. Omdat ik eigenwijs ben en heel goed weet wat ik wil.
Vroeger aantal gesprekken gehad met psycholoog en po. Ik kan organiseren en gesprekken voeren en tref het gewoon niet altijd. Psycholoog noemde het pech.
Gelukkig kan ik goed alleen zijn. En zal niks doen. Maar klaag wel zo af en toe lekker dat leuk anders is.
Voor mijn migraine bijvoorbeeld krijg je medicatie en moet je de klachten gaan afwegen tegen de klachten van migraine. Dus ook met de sociale contanten ga ik afwegen de lasten nu of de onrust van allemaal gesprekken voeren, tijd, geld, onrust en ergenis.
Kan een keer alsnog verkeerd gaan. Maar ik sudder zo wel door. Het is wat het is.
Niemand komt mij een cadeau brengen met daarin een vriend. Dus als het komt komt het en anders zo door.
Hoe gaat het nu met jou?
Ik heb geen hulp. Omdat ik eigenwijs ben en heel goed weet wat ik wil.
Vroeger aantal gesprekken gehad met psycholoog en po. Ik kan organiseren en gesprekken voeren en tref het gewoon niet altijd. Psycholoog noemde het pech.
Gelukkig kan ik goed alleen zijn. En zal niks doen. Maar klaag wel zo af en toe lekker dat leuk anders is.
Voor mijn migraine bijvoorbeeld krijg je medicatie en moet je de klachten gaan afwegen tegen de klachten van migraine. Dus ook met de sociale contanten ga ik afwegen de lasten nu of de onrust van allemaal gesprekken voeren, tijd, geld, onrust en ergenis.
Kan een keer alsnog verkeerd gaan. Maar ik sudder zo wel door. Het is wat het is.
Niemand komt mij een cadeau brengen met daarin een vriend. Dus als het komt komt het en anders zo door.
Hoe gaat het nu met jou?
woensdag 7 februari 2024 om 14:28
Ik schrijf nog niet zo lang op het forum en jullie hebben hier natuurlijk samen wat opgebouwd. Maar zou ik hier misschien af en toe ook mee mogen schrijven? Voor mijn gevoel past dat in mijn eigen topic niet helemaal meer ofzo, ook omdat dit meer over mijn gemoedstoestand gaat enzo en niet per se (alleen) met die situatie te maken heeft.
Als dat niet gewenst is, dan verwijder ik het weer.
Ondanks het feit dat ik gewoon weer aan het werk ben, mezelf best redelijk red, alles bij kan houden, voel ik me zo leeg, moe en niks telkens. Dit gevoel ken ik wel, gaat altijd wat in golfbewegingen, maar het houdt nu alweer zo lang aan. Merk dan ook dat ik dan steeds minder ga delen (nog minder dan ik al deed) bij mensen op me heen, bij mijn psycholoog.
Maar ik loop er in mijn huidige therapie ook tegenaan. We doen nu emdr. Bij sommige gebeurtenissen kan ik op zich wel de gebeurtenis oproepen en ook het gevoel erbij, maar het (die gevoelens) overvalt me dan al snel waardoor ik me vooral focus op weer tot rust komen. Ik schaam me dan zo voor mijn gevoelens en hoe ik dat mogelijk zou gaan uiten. En ben dan bang voor wat mijn psycholoog van me vindt enzo.
Omdat ik me dus slecht voel, ga ik steeds meer net doen alsof dat niet zo is en probeer ik me af te sluiten. Maar ik weet niet hoe ik hier uitkom. Er is op dit moment geen reden of aanleiding waarom ik dit zou moeten doen. Ik ben niet in 'gevaar' op dit moment.
Waarom kan ik me niet openstellen en wel meer delen? Hoe kan ik dat wel meer doen?
Dit zijn dus ook zaken die me tegenhouden in het zoeken van meer of andere hulp. Een tijdje geleden al gedaan, maar ik voel dan de klik niet (is dat de klik of omdat ik weet waar het naar toe zou moeten gaan). Daarbij kostte het me bij deze psycholoog al zo'n 2 jaar voordat ik iets meer me open durfde te stellen.
Nou ja, het houdt me veel bezig merk ik. Daarnaast ben ik gewoon zo moe en wil ik soms gewoon echt niet meer. Gewoon mijn leven draaiende houden kost me al zoveel energie.
Als dat niet gewenst is, dan verwijder ik het weer.
Ondanks het feit dat ik gewoon weer aan het werk ben, mezelf best redelijk red, alles bij kan houden, voel ik me zo leeg, moe en niks telkens. Dit gevoel ken ik wel, gaat altijd wat in golfbewegingen, maar het houdt nu alweer zo lang aan. Merk dan ook dat ik dan steeds minder ga delen (nog minder dan ik al deed) bij mensen op me heen, bij mijn psycholoog.
Maar ik loop er in mijn huidige therapie ook tegenaan. We doen nu emdr. Bij sommige gebeurtenissen kan ik op zich wel de gebeurtenis oproepen en ook het gevoel erbij, maar het (die gevoelens) overvalt me dan al snel waardoor ik me vooral focus op weer tot rust komen. Ik schaam me dan zo voor mijn gevoelens en hoe ik dat mogelijk zou gaan uiten. En ben dan bang voor wat mijn psycholoog van me vindt enzo.
Omdat ik me dus slecht voel, ga ik steeds meer net doen alsof dat niet zo is en probeer ik me af te sluiten. Maar ik weet niet hoe ik hier uitkom. Er is op dit moment geen reden of aanleiding waarom ik dit zou moeten doen. Ik ben niet in 'gevaar' op dit moment.
Waarom kan ik me niet openstellen en wel meer delen? Hoe kan ik dat wel meer doen?
Dit zijn dus ook zaken die me tegenhouden in het zoeken van meer of andere hulp. Een tijdje geleden al gedaan, maar ik voel dan de klik niet (is dat de klik of omdat ik weet waar het naar toe zou moeten gaan). Daarbij kostte het me bij deze psycholoog al zo'n 2 jaar voordat ik iets meer me open durfde te stellen.
Nou ja, het houdt me veel bezig merk ik. Daarnaast ben ik gewoon zo moe en wil ik soms gewoon echt niet meer. Gewoon mijn leven draaiende houden kost me al zoveel energie.
woensdag 7 februari 2024 om 16:22
Herkenbaar Jahallo, fijn je hier te zien.
Voor mij was het een eye-opener dat dit trauma in de hechting is en een ander soort aanpak nodig had. Niet enkel emdr. Niet enkel psychotherapie. Maar echt iemand die heel veel kennis heeft van interpersoonlijk trauma. En daarbovenop het lichaam erbij betrekken.
Alles was overleefgedrag en aanpassen. En wie ik zelf ben, dat deed er niet toe. Als een ander maar geen last van me had.
Leeg, moe en niks, die gevoelens horen bij mijzelf iig echt ook bij het proces van de werkelijkheid aanvaarden en erkennen zoals die geweest is. En wat het me gekost heeft. Dus dat je dat voelt terwijl je emdr hebt, snap ik.
Het is diep geweest, de emotionele verwaarlozing en daarnaast uitgemolken worden in toxisch gedrag.
Dat je nu werkt, je huishouden doet, voor je meisje zorgt en moedert, strategische zetten moet doen in het contact met ex tbv de scheiding is al zo ontzettend veel.
Het zou raar zijn als je nu rond zou huppelen van opluchting (al had ik het je van harte gegund). Ik denk wel idd dat het goed is te blijven delen wat je voelt, dus als dit topic je kan helpen, zou ik dat zeker doen!
Voor mij was het een eye-opener dat dit trauma in de hechting is en een ander soort aanpak nodig had. Niet enkel emdr. Niet enkel psychotherapie. Maar echt iemand die heel veel kennis heeft van interpersoonlijk trauma. En daarbovenop het lichaam erbij betrekken.
Alles was overleefgedrag en aanpassen. En wie ik zelf ben, dat deed er niet toe. Als een ander maar geen last van me had.
Leeg, moe en niks, die gevoelens horen bij mijzelf iig echt ook bij het proces van de werkelijkheid aanvaarden en erkennen zoals die geweest is. En wat het me gekost heeft. Dus dat je dat voelt terwijl je emdr hebt, snap ik.
Het is diep geweest, de emotionele verwaarlozing en daarnaast uitgemolken worden in toxisch gedrag.
Dat je nu werkt, je huishouden doet, voor je meisje zorgt en moedert, strategische zetten moet doen in het contact met ex tbv de scheiding is al zo ontzettend veel.
Het zou raar zijn als je nu rond zou huppelen van opluchting (al had ik het je van harte gegund). Ik denk wel idd dat het goed is te blijven delen wat je voelt, dus als dit topic je kan helpen, zou ik dat zeker doen!
woensdag 7 februari 2024 om 22:49
Dank Hanke en Avocadeau, dat is al helpend om te horen. En het gaat inderdaad om trauma. Zowel vroeger als kind, daarna en de laatste jaren.
Tegelijkertijd baal ik zo van mezelf. Was ik maar sterker, veerkrachtiger en gedroeg ik me maar niet telkens als een voetveeg. De schaamte die ik voel, is zo groot. Voor wie ik ben, wat ik doe. Soms wil ik gewoon niet zijn, zo zwaar voelt dat op zulke momenten.
Tegelijkertijd baal ik zo van mezelf. Was ik maar sterker, veerkrachtiger en gedroeg ik me maar niet telkens als een voetveeg. De schaamte die ik voel, is zo groot. Voor wie ik ben, wat ik doe. Soms wil ik gewoon niet zijn, zo zwaar voelt dat op zulke momenten.
woensdag 7 februari 2024 om 23:14
Monstrea, ik denk dat ik het een beetje begrijp.
Je vindt het leven niet leuk zoals het gaat, maar wilt geen hulp omdat je weet hoe je het wil, en je maakt een bewuste afweging tussen wat kost iets me en wat levert het me op?
Je vindt het gewoon fijn om hier van je af te schrijven.
Klopt dat zo dan?
Je vindt het leven niet leuk zoals het gaat, maar wilt geen hulp omdat je weet hoe je het wil, en je maakt een bewuste afweging tussen wat kost iets me en wat levert het me op?
Je vindt het gewoon fijn om hier van je af te schrijven.
Klopt dat zo dan?
anoniem_65cc5baf55376 wijzigde dit bericht op 08-02-2024 21:08
84.56% gewijzigd
woensdag 7 februari 2024 om 23:25
Welkom Jahallo. Ik heb het grootste deel van je topic gelezen en je kunt zeker in dit topic terecht!
Avo: wij hebben elke 10 weken nieuwe groepen. Er wordt ook wel geprobeerd de mentoren hetzelfde te houden en ik had net het mentoraat van een groep overgenomen sinds ik weer aan het werk ben gegaan en ik denk dat dat tegen mij heeft gewerkt nu. Ik werk 5 halve dagen omdat meer niet lukt qua energie en ik heb nu 5 dagen heel laag niveau. Ik heb gevraagd of ik expres zo geroosterd ben, maar heb daar geen antwoord op gekregen. Ik vind het echt niet leuk, want deze groepen vragen nog eens extra energie. Één les duurt 3 uur inclusief pauze, die ik vaak niet eens heb, en ik moet al die tijd 100% aanstaan....
Vandaag bijna tegen een vrachtwagen gereden op de snelweg doordat ik zo moe was en even wegviel.
Was ook weer een drukke dag, eerst die hele langzame groep, daarna een half uur naar andere locatie rijden voor vergadering en nog overleg over mijn andere (bewerkelijke) groep en toen weer naar huis, ruim een half uur. Het ging maar net goed.
En thuis begon man op disfunctionele manier een gesprek en ik was al zwaar overprikkeld. Ik heb van 17:30 tot 21:00 uur in bed gelegen en geslapen en daarna normaal met hem geprobeerd te praten. Het is nu weer goed.
En ja, die training was een hele investering, zowel qua tijd als geld. Nu moet ik wat ik geleerd heb bijhouden en toepassen. Ze hebben wel gratis oefenavonden, online. Ik moet me daar echt toe gaan zetten. Het is sowieso iets van de lange adem. Geënd op het idee van emdr, maar toch heel anders. Misschien ga ik kijken voor een coach die met deze methode werkt. Ik heb er wel vertrouwen in dat het kan werken, maar ik weet nu al dat ik het moeilijk ga vinden er alleen mee te werken.
Avo: wij hebben elke 10 weken nieuwe groepen. Er wordt ook wel geprobeerd de mentoren hetzelfde te houden en ik had net het mentoraat van een groep overgenomen sinds ik weer aan het werk ben gegaan en ik denk dat dat tegen mij heeft gewerkt nu. Ik werk 5 halve dagen omdat meer niet lukt qua energie en ik heb nu 5 dagen heel laag niveau. Ik heb gevraagd of ik expres zo geroosterd ben, maar heb daar geen antwoord op gekregen. Ik vind het echt niet leuk, want deze groepen vragen nog eens extra energie. Één les duurt 3 uur inclusief pauze, die ik vaak niet eens heb, en ik moet al die tijd 100% aanstaan....
Vandaag bijna tegen een vrachtwagen gereden op de snelweg doordat ik zo moe was en even wegviel.
Was ook weer een drukke dag, eerst die hele langzame groep, daarna een half uur naar andere locatie rijden voor vergadering en nog overleg over mijn andere (bewerkelijke) groep en toen weer naar huis, ruim een half uur. Het ging maar net goed.
En thuis begon man op disfunctionele manier een gesprek en ik was al zwaar overprikkeld. Ik heb van 17:30 tot 21:00 uur in bed gelegen en geslapen en daarna normaal met hem geprobeerd te praten. Het is nu weer goed.
En ja, die training was een hele investering, zowel qua tijd als geld. Nu moet ik wat ik geleerd heb bijhouden en toepassen. Ze hebben wel gratis oefenavonden, online. Ik moet me daar echt toe gaan zetten. Het is sowieso iets van de lange adem. Geënd op het idee van emdr, maar toch heel anders. Misschien ga ik kijken voor een coach die met deze methode werkt. Ik heb er wel vertrouwen in dat het kan werken, maar ik weet nu al dat ik het moeilijk ga vinden er alleen mee te werken.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 8 februari 2024 om 08:18
Diva,
Als stille meelezer die vooral getriggerd wordt door alles wat ik hier lees, wil ik toch even reageren op het rijden. Die situatie met de vrachtwagen herken ik erg goed, alleen dan met de vangrail. Wat ik dan deed als ik merkte dat ik erg moe was en aan het weg dutten was ergens op het midden van de route parkeren bij een tankstation en even rusten. Even weg laten zakken (met de auto van binnen vergrendeld!). Daarna lukte het om in ieder geval iets veiliger verder te rijden.
Niet omdat ik het graag wilde overleven die autoritten, maar omdat ik niemand anders pijn wilde doen. Dat was in ieder geval mijn drijfveer om toch voorzichtiger te gaan zijn.
Als stille meelezer die vooral getriggerd wordt door alles wat ik hier lees, wil ik toch even reageren op het rijden. Die situatie met de vrachtwagen herken ik erg goed, alleen dan met de vangrail. Wat ik dan deed als ik merkte dat ik erg moe was en aan het weg dutten was ergens op het midden van de route parkeren bij een tankstation en even rusten. Even weg laten zakken (met de auto van binnen vergrendeld!). Daarna lukte het om in ieder geval iets veiliger verder te rijden.
Niet omdat ik het graag wilde overleven die autoritten, maar omdat ik niemand anders pijn wilde doen. Dat was in ieder geval mijn drijfveer om toch voorzichtiger te gaan zijn.
donderdag 8 februari 2024 om 10:18
Meezingen hielp bij mij toen niet meer. Inmiddels helpt dat soms. Soms is het me dan juist te druk.
Raam wagenwijd open voor koude lucht ook niet. Dat werkte averechts bij mij.
Ik mag inmiddels concluderen dat ik mijn huis-werkroute door kan rijden zonder echt weg te zakken en probeer dat maar te zien als vooruitgang.
Je opmerking over het topic “zin maken” snap ik. Ik ben het gaan lezen en juist de reacties die het verschil aangaven tussen wat “normaal” is en niet, was voor mij een bevestiging dat mijn keuze mbt de scheiding goed is geweest. Ben op pagina 1 wel gestopt met lezen, dus geen idee hoe het topic zich verder ontwikkelt heeft.
Raam wagenwijd open voor koude lucht ook niet. Dat werkte averechts bij mij.
Ik mag inmiddels concluderen dat ik mijn huis-werkroute door kan rijden zonder echt weg te zakken en probeer dat maar te zien als vooruitgang.
Je opmerking over het topic “zin maken” snap ik. Ik ben het gaan lezen en juist de reacties die het verschil aangaven tussen wat “normaal” is en niet, was voor mij een bevestiging dat mijn keuze mbt de scheiding goed is geweest. Ben op pagina 1 wel gestopt met lezen, dus geen idee hoe het topic zich verder ontwikkelt heeft.
donderdag 8 februari 2024 om 15:39
Ja, dat was echt een geweldig fijn topic (Sarcasme uit.)
Oei, al verschillende ongelukken gehad. Kwam dat dan doordat je dissocieerde of wegzakte tijdens het rijden? In ieder geval begrijpelijk dat je nu super alert bent tijdens het rijden. Knap dat je het nog steeds doet en durft!
Eerlijk gezegd vond ik het bewonderenswaardig dat je naar de teambuilding ging. Ik zou geprobeerd hebben me er vanaf te maken met een smoesje. Wat vervelend dat je op deze manier de dag hebt moeten afzeggen. Lijkt me een klap voor je zelfvertrouwen. Weten collega's een beetje wat er speelt? Zouden ze kunnen concluderen dat het je teveel is geworden en daarom naar huis bent gegaan? Is er begrip voor? Wanneer ga je de collega's weer zien? Als je niet wilt antwoorden is dat prima natuurlijk! Als ik iets weg moet halen qua tekst, laat het me gerust weten.
Ik begrijp dat je je schaamt, toch denk ik dat dat niet terecht is. Je hebt je best gedaan, bent gegaan terwijl je er erg tegenop zag. Je had ook helemaal niet kunnen gaan, je ziekmelden voor die dag of juist niet actief mee doen. Je hebt ervoor gekozen je beste beentje voor te zetten en helaas is gebleken dat je een hele dag niet aan kon. Lijkt mij niet gek als ik hoor hoe je andere dagen thuis verlopen en hoe lastig je het hebt momenteel. Ik heb makkelijk praten achter mijn scherm natuurlijk, lief zijn voor jezelf is lastiger dan kritisch zijn naar jezelf....
Oei, al verschillende ongelukken gehad. Kwam dat dan doordat je dissocieerde of wegzakte tijdens het rijden? In ieder geval begrijpelijk dat je nu super alert bent tijdens het rijden. Knap dat je het nog steeds doet en durft!
Eerlijk gezegd vond ik het bewonderenswaardig dat je naar de teambuilding ging. Ik zou geprobeerd hebben me er vanaf te maken met een smoesje. Wat vervelend dat je op deze manier de dag hebt moeten afzeggen. Lijkt me een klap voor je zelfvertrouwen. Weten collega's een beetje wat er speelt? Zouden ze kunnen concluderen dat het je teveel is geworden en daarom naar huis bent gegaan? Is er begrip voor? Wanneer ga je de collega's weer zien? Als je niet wilt antwoorden is dat prima natuurlijk! Als ik iets weg moet halen qua tekst, laat het me gerust weten.
Ik begrijp dat je je schaamt, toch denk ik dat dat niet terecht is. Je hebt je best gedaan, bent gegaan terwijl je er erg tegenop zag. Je had ook helemaal niet kunnen gaan, je ziekmelden voor die dag of juist niet actief mee doen. Je hebt ervoor gekozen je beste beentje voor te zetten en helaas is gebleken dat je een hele dag niet aan kon. Lijkt mij niet gek als ik hoor hoe je andere dagen thuis verlopen en hoe lastig je het hebt momenteel. Ik heb makkelijk praten achter mijn scherm natuurlijk, lief zijn voor jezelf is lastiger dan kritisch zijn naar jezelf....
donderdag 8 februari 2024 om 15:39
Had je je grenzen goed gevoeld gisterenavond, Avo
En op 1 of 2 collega's na heeft niemand er iets van meegekregen toch? You dressed up, showed up, en toen het niet meer ging, ben je gegaan. Bij je kerntaken gebleven
Wat heb je nodig nu om een beetje te landen thuis? Spelletje met één van de koters? Douchen?
ID ik schrik van je bijna-ongeluk. Dat is een forse grens. Het veilig houden voor jezelf (en medeweggebruikers) is prioriteit, je vraagt teveel van jezelf. Die 2 weekenden zo heftig aan de bak en dan ook nog doordeweeks die nieuwe groepen om les aan te geven.... Houd 't ajb safe.
En op 1 of 2 collega's na heeft niemand er iets van meegekregen toch? You dressed up, showed up, en toen het niet meer ging, ben je gegaan. Bij je kerntaken gebleven
Wat heb je nodig nu om een beetje te landen thuis? Spelletje met één van de koters? Douchen?
ID ik schrik van je bijna-ongeluk. Dat is een forse grens. Het veilig houden voor jezelf (en medeweggebruikers) is prioriteit, je vraagt teveel van jezelf. Die 2 weekenden zo heftig aan de bak en dan ook nog doordeweeks die nieuwe groepen om les aan te geven.... Houd 't ajb safe.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
