Psyche
alle pijlers
Een topic waar alles er mag zijn en ook weer mag verdwijnen
dinsdag 1 november 2022 om 08:55
Zoals de titel al aangeeft: een gedeelde veilige plek om verder te kunnen schrijven en naar hartelust ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: voor iedereen die van avocado’s houdt, voor wie zijn hart wil luchten maar geen ruimte durft in te nemen, voor wie wacht op januari en voor wie dat niet alleen hoeft te doen. Hier mag het samen 
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
Vanwege de veiligheid en dat alles in dit topic ook weer mag verdwijnen: NIET QUOTEN
bloemenvaasje wijzigde dit bericht op 17-01-2024 22:33
10.73% gewijzigd
maandag 30 oktober 2023 om 19:39
gelukkig is het hier geen wedstrijd in zwaarte of mooi schrijven 
het klinkt alsof het allemaal teveel is nu. en je geen zin meer hebt om je best te doen omdat het voor je gevoel niks oplevert. Alsof niemand je ziet. Niemand er voor je is. Klopt dat?
hoe was je als kind? Had je dit gevoel toen ook al? Of wanneer begon dat?
het klinkt alsof het allemaal teveel is nu. en je geen zin meer hebt om je best te doen omdat het voor je gevoel niks oplevert. Alsof niemand je ziet. Niemand er voor je is. Klopt dat?
hoe was je als kind? Had je dit gevoel toen ook al? Of wanneer begon dat?
maandag 30 oktober 2023 om 22:30
Weet je man hoe je je voelt? Voel je je bij hem gezien, gesteund?
Je hebt enorme behoefte aan een time out. Is dat mogelijk? Vrij nemen, drie dagen in je eentje in een hutje op de hei?
Ontzettend kut dat je je zo voelt en dat het zo uitzichtloos lijkt. Goed dat je het er hier uitgooit. En herkenbaar van het doorgaan en niet voelen en niet meer willen vechten.
Voor mij helpen de dagen die ik voor mezelf heb wel echt. Waarin ik soms de boel opgeef, niet poets, maar me verstop en niet meer voel, vecht of leef, maar gewoon alleen maar 'ben' een lijf waar ik af en toe even incheck, maar verder tussen waken, slapen, mezelf en de ruimte inzweef. Klinkt dat raar?
Ik snap in elk geval erg goed dat je van uitzichtloos en zwart en gevoelloos doodmoe en ongelukkig bent.
Je hebt enorme behoefte aan een time out. Is dat mogelijk? Vrij nemen, drie dagen in je eentje in een hutje op de hei?
Ontzettend kut dat je je zo voelt en dat het zo uitzichtloos lijkt. Goed dat je het er hier uitgooit. En herkenbaar van het doorgaan en niet voelen en niet meer willen vechten.
Voor mij helpen de dagen die ik voor mezelf heb wel echt. Waarin ik soms de boel opgeef, niet poets, maar me verstop en niet meer voel, vecht of leef, maar gewoon alleen maar 'ben' een lijf waar ik af en toe even incheck, maar verder tussen waken, slapen, mezelf en de ruimte inzweef. Klinkt dat raar?
Ik snap in elk geval erg goed dat je van uitzichtloos en zwart en gevoelloos doodmoe en ongelukkig bent.
maandag 30 oktober 2023 om 22:59
Nacht was ruk. Spanning, lezen omvallen, dromen, wakker schrikken, repeat. 
Na paar keer brui aan gegeven.
( en dan sochtends niet op willen staan)
Ik wil pipo idd afstoten merk ik. Mijn hoofd is een negatief beeld aan het maken bij hem. Slaat nergens op, dus blijkbaar is er iets aan hem dat me bang maakt. Of, zoals ik vroegah leerde. Er is iets aan hem dat een gedachte oproept die me bang maakt.
Ik kan de exacte gedachte nog niet vangen, maar mijn weerstand wordt groter bij hrt idee langdurig met hem alleen therapie te hebben op zijn initiatief.
Afzeggen is wsl radicaal en uit angst.
Ik kijk even hoe het verder ontwikkeld.
Ik ga iig zeggen dat ik niet bij hem in therapie wil. Ik wil een traumaspeciaste met multi-disciplinaire aanpak of in elk geval (ook) lichaamsgericht werk.
Iemand die precies vweet wat ze doet.
Wat betreft coach: er speelt eea prive bij haar.
Ik vind het fijn dat ze dat deelt. Ik bengeen niets, ze deelt ook wat terug.
Ze wilde me niet teleurstellen of in de steek laten.
Ik heb aangegeven de afspraken dan voorlopig af te zeggen. Dan hoeft zij zich er niet druk om te maken en heeft ruimte. Mocht het dan onverhoopt wel gaan, dan hoor ik dat wel.
Ik wil haar niet verplicht met mij opscheppen 'afspraak is afspraak'. Ik wil haar ook steunen en dat het goed met haar gaat en gun haar de wereld. En haar wereld is even beter zonder afspraken met mij.
Dat is niet leuk voor mij, maar wel zoals het is.
Ik wissel tussen hoop dat het over een paar weken weerr komt, ik heb niemand nodig dit altijd overleefd niet zo janken, en omg hoe dan wat moet ik nu moet ik echt blijven leven.
Mijn agenda is vrij vol. Dat is handig tegen het sippen, voor de afleiding, tijd gaat voorbij en ik krijg weinig kans tot destructief gedrag.
Het is ook nog meer spanning als ik er naar kijk of denk.
Boel traumasporen wat ik aan het lezen ben geeft zoveel.
Dat ik er niets aan kan doen dat ik bij herbeleving niet weet dat het niet echt is. Dat het eeuwig lijkt te duren en weer levensecht is.
Dat MRI laat zien dat hersenen bij herbeleving die functies uitgeschakeld hebben.
Dat daardoor situaties ook eindeloos en uitzichtloos lijken en voelen. Geen benul van begin of einde. Dan is het nu eindeloos.
Dat ik er niets aan kan doen dat ik al die theorie wel weet, maar als ik piet zie alleen maar bang kan zijn en klein wordt. Dat dat de stofjes in mijn hersenen zijn die ik aanmaak omdat mijn hersenen denken dat ik in doodsnoood ben. En dat hersenen in doodsnood niet bij al die vele theoretische kennis kunnen.
Dat uit fysiek wetenschappelijk onderzoek blijkt dat bij misbruikte kinderen er veel eerder hormonen aangemaakt worden die sexuele behoeften stimuleren.
Dat jong -dwangmatig- masturberen daardoor veel voorkomt.
Dat hersenen aantoonbaar veranderen door vroeg trauma.
Ik heb al zoveel keer gedacht.. dus.. dus daar kan ik niets aan doen?!
Dus... Dus dat is normaal?
Na paar keer brui aan gegeven.
( en dan sochtends niet op willen staan)
Ik wil pipo idd afstoten merk ik. Mijn hoofd is een negatief beeld aan het maken bij hem. Slaat nergens op, dus blijkbaar is er iets aan hem dat me bang maakt. Of, zoals ik vroegah leerde. Er is iets aan hem dat een gedachte oproept die me bang maakt.
Ik kan de exacte gedachte nog niet vangen, maar mijn weerstand wordt groter bij hrt idee langdurig met hem alleen therapie te hebben op zijn initiatief.
Afzeggen is wsl radicaal en uit angst.
Ik kijk even hoe het verder ontwikkeld.
Ik ga iig zeggen dat ik niet bij hem in therapie wil. Ik wil een traumaspeciaste met multi-disciplinaire aanpak of in elk geval (ook) lichaamsgericht werk.
Iemand die precies vweet wat ze doet.
Wat betreft coach: er speelt eea prive bij haar.
Ik vind het fijn dat ze dat deelt. Ik bengeen niets, ze deelt ook wat terug.
Ze wilde me niet teleurstellen of in de steek laten.
Ik heb aangegeven de afspraken dan voorlopig af te zeggen. Dan hoeft zij zich er niet druk om te maken en heeft ruimte. Mocht het dan onverhoopt wel gaan, dan hoor ik dat wel.
Ik wil haar niet verplicht met mij opscheppen 'afspraak is afspraak'. Ik wil haar ook steunen en dat het goed met haar gaat en gun haar de wereld. En haar wereld is even beter zonder afspraken met mij.
Dat is niet leuk voor mij, maar wel zoals het is.
Ik wissel tussen hoop dat het over een paar weken weerr komt, ik heb niemand nodig dit altijd overleefd niet zo janken, en omg hoe dan wat moet ik nu moet ik echt blijven leven.
Mijn agenda is vrij vol. Dat is handig tegen het sippen, voor de afleiding, tijd gaat voorbij en ik krijg weinig kans tot destructief gedrag.
Het is ook nog meer spanning als ik er naar kijk of denk.
Boel traumasporen wat ik aan het lezen ben geeft zoveel.
Dat ik er niets aan kan doen dat ik bij herbeleving niet weet dat het niet echt is. Dat het eeuwig lijkt te duren en weer levensecht is.
Dat MRI laat zien dat hersenen bij herbeleving die functies uitgeschakeld hebben.
Dat daardoor situaties ook eindeloos en uitzichtloos lijken en voelen. Geen benul van begin of einde. Dan is het nu eindeloos.
Dat ik er niets aan kan doen dat ik al die theorie wel weet, maar als ik piet zie alleen maar bang kan zijn en klein wordt. Dat dat de stofjes in mijn hersenen zijn die ik aanmaak omdat mijn hersenen denken dat ik in doodsnoood ben. En dat hersenen in doodsnood niet bij al die vele theoretische kennis kunnen.
Dat uit fysiek wetenschappelijk onderzoek blijkt dat bij misbruikte kinderen er veel eerder hormonen aangemaakt worden die sexuele behoeften stimuleren.
Dat jong -dwangmatig- masturberen daardoor veel voorkomt.
Dat hersenen aantoonbaar veranderen door vroeg trauma.
Ik heb al zoveel keer gedacht.. dus.. dus daar kan ik niets aan doen?!
Dus... Dus dat is normaal?
maandag 30 oktober 2023 om 23:13
avo, Wat fijn toch die erkenning, ook dat het iets aanwijsbaars, meetbaars fysiek is waar jij niets aan kunt doen en wat niet weg te redeneren valt als aanstellerij.
Monstrea, als ik me goed herinner is dit gevoel dat het niet meer gaat zo er al langer toch? En toch ga je door? Of heb je het gevoel dat je niet anders kan, dat je je nóg waardelozer voelt als je toegeeft dat je draagkracht nu overvraagd wordt?
Monstrea, als ik me goed herinner is dit gevoel dat het niet meer gaat zo er al langer toch? En toch ga je door? Of heb je het gevoel dat je niet anders kan, dat je je nóg waardelozer voelt als je toegeeft dat je draagkracht nu overvraagd wordt?
What a nuanced anxiety
dinsdag 31 oktober 2023 om 08:24
Ik doe werk wat alleen ik doe. Dus voel inderdaad de verantwoording dat ik door moet gaan.
Zojuist de kinderen zelf naar school laten gaan. Even kiezen voor mij zelf. Ze kunnen het wel. Goed stoppen en kijken.
Moet inderdaad met man praten maar wanneer. Gisteravond vroeg hij gaat het en ik zei nee. Zo pijn door je blaas ja.
En dan wil ik gillen dat het leven ruk is. Geen enne reet aan en alle verplichtingen en voor iedereen zorgen. Maarja, om middernacht is dat niet handig. Maarja wanneer wel.
Dus ga maar door. Ademen en door. Het lukt lang. Ben ook gevoelig voor mensen die dat zeggen. Pas als je doodgaat stoppen. Of dat je je pijn kan negeren, het is een emoties. Uitzetten en door. Kan ik eigenlijk best goed. Al zo lang ik mij kan herinneren.
Paar daagjes vrij gaat eigenlijk alleen maar tegenwerken. Omdat de boel dan opstappelt en met dat wegwerken heb ik schuld gevoelens. Als afleiding is het ook goed. Weet de middenweg niet te vinden. Vind mezelf soms lastig. Maar ik moet er wel wat mee doen. Vind het lastig voor mezelf te kiezen.
Zojuist de kinderen zelf naar school laten gaan. Even kiezen voor mij zelf. Ze kunnen het wel. Goed stoppen en kijken.
Moet inderdaad met man praten maar wanneer. Gisteravond vroeg hij gaat het en ik zei nee. Zo pijn door je blaas ja.
En dan wil ik gillen dat het leven ruk is. Geen enne reet aan en alle verplichtingen en voor iedereen zorgen. Maarja, om middernacht is dat niet handig. Maarja wanneer wel.
Dus ga maar door. Ademen en door. Het lukt lang. Ben ook gevoelig voor mensen die dat zeggen. Pas als je doodgaat stoppen. Of dat je je pijn kan negeren, het is een emoties. Uitzetten en door. Kan ik eigenlijk best goed. Al zo lang ik mij kan herinneren.
Paar daagjes vrij gaat eigenlijk alleen maar tegenwerken. Omdat de boel dan opstappelt en met dat wegwerken heb ik schuld gevoelens. Als afleiding is het ook goed. Weet de middenweg niet te vinden. Vind mezelf soms lastig. Maar ik moet er wel wat mee doen. Vind het lastig voor mezelf te kiezen.
dinsdag 31 oktober 2023 om 08:30
Eigenlijk heb ik het al heel lang ja. Die stilte.licht schreef: ↑30-10-2023 19:39gelukkig is het hier geen wedstrijd in zwaarte of mooi schrijven
het klinkt alsof het allemaal teveel is nu. en je geen zin meer hebt om je best te doen omdat het voor je gevoel niks oplevert. Alsof niemand je ziet. Niemand er voor je is. Klopt dat?
hoe was je als kind? Had je dit gevoel toen ook al? Of wanneer begon dat?
Niemand komt eens op visite. Niemand weet als ik ziek ben. Of er iets gebeurd met de kinderen.
Alleen ouders, broers en zussen. We zijn op ons zelf. Prima maar soms heel moeilijk. Ik verander. Wil graag contacten. En doe dan zo mijn best dat het juist verkeerd gaat. Je kan het niet afdwingen, het moet groeien in en beetje geluk hebben. Maar dat heb ik al meerdere keren een periode in mijn leven meegemaakt. Dus ergens gaat het niet goed door mij.
dinsdag 31 oktober 2023 om 08:33
dinsdag 31 oktober 2023 om 12:10
Ach meis, het is geen wedstrijd. Iedereen heeft het ergens zwaar mee. Vergelijken hoeft echt niet.Monstrea schreef: ↑30-10-2023 18:21
Sorry, ik weet het eventjes niet. Kan helaas niet zo mooi schrijven als Avocadeau. Vind het trouwens ook zo erg dat ik zeur want zij heeft het waarschijnlijk veel zwaarder dan ik.
Maar inderdaad, eventjes tikken scheelt al iets qua frustratie en verdriet. Alleen jammer als het niet goed te volgen is. Maar het is er wel eventjes uit.
Oogmigraine lijkt me trouwens KILLING. Ik heb gewone migraine en dat is al bizar moeilijk soms.
Dat het op werk niet soepel gaat is niet gek.
Het klinkt alsof je geen tijd hebt om te ademen
Dat je continu maar alle ballen aan het hooghouden bent.Ik heb een keer een mooie beeldspraak gelezen: je loopt met een volle kruiwagen met kikkers. En die kikkers springen alle kanten op en jij bent maar bezig om ze allemaal in de kruitwagen proberen te houden én ondertussen door te lopen.
Onhaalbaar.
Er zijn een paar belangrijke kikkers maar er zijn waarschijnlijk heel veel kikkers niet eens van jou.
Je zal wel een paar ballen moeten laten vallen, want straks val jij om en dan heeft niemand er meer iets aan.
Is er iets in je leven wat even plaats kan maken zodat jij kan ademen?
Desnoods via de bedrijfsarts...
dinsdag 31 oktober 2023 om 19:01
Was inderdaad aan het kijken om naar huisarts of bedrijfsarts te gaan.
@S-a-r-kast, heb jij de variant bonkende hoofdpijn met braken en diarree?
Ik heb het nu al maand of 9 dagelijks. Constant flitsen en spikkels, soms mist of watervlekken, vormen meezien. Zoals de lijst van de tv en als je dan wegkijkt zie je de rechthoek op/tussen het andere wat je in je zichtveld hebt. En regelmatig komt er dan een aura aanval met doffe wang, kaak, oog, oor en soms tintelde arm. Vroeger was de spikkel aanval teken dat de migraine aanval kwam maar nu heb ik altijd die aanloop en blijf ik er lamg in hangen. Halfjaar terug dus steeds op mijn hoede van de aura aanval komt. Maar blijkt nu dus gewoon bij mij te horen. Zit voor mij gevoel altijd in de aanloop en na een flinke aanval is hij niet weg want dan zit ik weer in het begin.
De avonden zijn het ergst want lezen en tv kijken is niet tof meer. Kost ook steeds meer energie omdat ik constant moeten rollen met mijn ogen om na eental keer te zien wat je normaal in een blik ziet. Vreselijk irritatant en vermoeiend.
Maar ik kan door. In de familie zijn er varianten die braken en diarree erbij hebben. Donkere kamer en 1 of zelfs 3 dagen plat.
@S-a-r-kast, heb jij de variant bonkende hoofdpijn met braken en diarree?
Ik heb het nu al maand of 9 dagelijks. Constant flitsen en spikkels, soms mist of watervlekken, vormen meezien. Zoals de lijst van de tv en als je dan wegkijkt zie je de rechthoek op/tussen het andere wat je in je zichtveld hebt. En regelmatig komt er dan een aura aanval met doffe wang, kaak, oog, oor en soms tintelde arm. Vroeger was de spikkel aanval teken dat de migraine aanval kwam maar nu heb ik altijd die aanloop en blijf ik er lamg in hangen. Halfjaar terug dus steeds op mijn hoede van de aura aanval komt. Maar blijkt nu dus gewoon bij mij te horen. Zit voor mij gevoel altijd in de aanloop en na een flinke aanval is hij niet weg want dan zit ik weer in het begin.
De avonden zijn het ergst want lezen en tv kijken is niet tof meer. Kost ook steeds meer energie omdat ik constant moeten rollen met mijn ogen om na eental keer te zien wat je normaal in een blik ziet. Vreselijk irritatant en vermoeiend.
Maar ik kan door. In de familie zijn er varianten die braken en diarree erbij hebben. Donkere kamer en 1 of zelfs 3 dagen plat.
dinsdag 31 oktober 2023 om 19:25
Monstrea, wat houd je tegen die stap echt te zetten en naar de huisarts te gaan?
Ik snap dat midden in de nacht niet ideaal is, maar er is nooit een 'goed' moment om tegen je man te zeggen dat het niet gaat. Maar wel belangrijk om te doen. Heb je het gevoel dat je hier met hem over kan praten, kan hij je steunen?
Ik snap dat midden in de nacht niet ideaal is, maar er is nooit een 'goed' moment om tegen je man te zeggen dat het niet gaat. Maar wel belangrijk om te doen. Heb je het gevoel dat je hier met hem over kan praten, kan hij je steunen?
What a nuanced anxiety
dinsdag 31 oktober 2023 om 19:32
woensdag 1 november 2023 om 02:10
Suikerspin: boeien wat de buren denken, als het jou helpt, fijn toch!!!
Wel vervelend dat je je zo vaak niet gehoord, gewaardeerd en begrepen voelt. Dat klinktv eenzaam.
Monstrea, wat zegt je arts van die oog migraine? Ik vind het nogal heftig klinken.
Weet je man hier wel van af?
Ik val steeds weg, sorrie, meer reageren lukt niet.
En ik ben bang om weer in slaap te vallen m
Wel vervelend dat je je zo vaak niet gehoord, gewaardeerd en begrepen voelt. Dat klinktv eenzaam.
Monstrea, wat zegt je arts van die oog migraine? Ik vind het nogal heftig klinken.
Weet je man hier wel van af?
Ik val steeds weg, sorrie, meer reageren lukt niet.
En ik ben bang om weer in slaap te vallen m
woensdag 1 november 2023 om 08:06
Je hebt helemaal gelijk boeien wat andere denken, dat is dus mijn probleem.
Betreft niet gehoord voelen denk dat ik bepaalde contacten moet heroverwegen. Breken met een hele groep is niet makkelijk en pijnlijk, want blijkbaar kan de rest het wel goed met elkaar vinden. Wat heb ik eigenlijk te verliezen? Ze waren nooit vrienden in de eerste plek toen ik vrienden nodig had waren ze nooit ergens te bekennen.
Hoe is het verder met jou? Denk je dat je de dag gaat doorkomen?
woensdag 1 november 2023 om 08:15
Haal je niets uit het contact met die groep?
Of zijn het prima kennissen/vrienden voor een avondje kroeg/film/spelletje/terrasje maar niet voor gesprekken op doel nouveau en zielen maatjes?
Eerste groep is ook belangrijk, maar wel belangrijk om je verwachtingen op aan te passen.
Dag doorkomen komt vast goed.
Altijd nog gelukt, dus als ik blijf ademen zal deze dag ook vanzelf voorbij gaan.
Of zijn het prima kennissen/vrienden voor een avondje kroeg/film/spelletje/terrasje maar niet voor gesprekken op doel nouveau en zielen maatjes?
Eerste groep is ook belangrijk, maar wel belangrijk om je verwachtingen op aan te passen.
Dag doorkomen komt vast goed.
Altijd nog gelukt, dus als ik blijf ademen zal deze dag ook vanzelf voorbij gaan.
woensdag 1 november 2023 om 08:39
Het is niet perse ongezellig, maar ik zie ze niet zo heel vaak alleen af en toe met een verjaardag of met kerstviering ofz. Maar onderling zijn sommige hecht iedereen heeft nu ook jonge kinderen dus het is meer nu een moederkliek aan het worden. Ik heb totaal geen kinderwens, dus ik kan nooit meepraten over de kinderen en het gaat ook alleen maar over de kinderen. Laatst ook hadden de vrouwen overleg en toen werd er gezegd: Ja de vrouwen hebben unaniem besloten dat we met oud en nieuw zus en zo gaan doen. Ik dacht oke...mij is niets gevraagd, maar goed.Avocadeau schreef: ↑01-11-2023 08:15Haal je niets uit het contact met die groep?
Of zijn het prima kennissen/vrienden voor een avondje kroeg/film/spelletje/terrasje maar niet voor gesprekken op doel nouveau en zielen maatjes?
Eerste groep is ook belangrijk, maar wel belangrijk om je verwachtingen op aan te passen.
Dag doorkomen komt vast goed.
Altijd nog gelukt, dus als ik blijf ademen zal deze dag ook vanzelf voorbij gaan.
De meeste zijn wel oke, maar ik voel me vaak het buitenbeentje en ongemakkelijk in de groep. Alsof ik niet mezelf kan zijn.
Voordat er kinderen waren werd ik ook nooit uitgenodigd voor meidenavonden of baby showers. Zoals ik al zeg alleen voor verjaardagen/groepsactiviteiten. Af en toe vraagt iemand wel hoe het met me gaat, maar meer uit beleefdheid denk.
Voorheen gingen we altijd braaf als we werden uitgenodigd ik dacht als ik maar kom en probeer te investeren dan komt het wel, maar het kwam niet. Op een gegeven moment zijn we vaker nee gaan zeggen tegen verjaardagen, zeker toen de kinderen kwamen. Anders hadden we gewoon elk weekend een verjaardag, sindsdien worden we voor verjaardagen ook niet altijd meer uitgenodigd, wat prima is.
Er zitten er zo 2-3 tussen die af en toe echt stomme grappen maken voornamelijk tegen/over mijn vriend. Ze denken dan grappig te zijn en willen eigenlijk altijd in de schijnwerpers staan. Die 2-3 mensen kan ik dan ook gewoon echt niet uitstaan en vermijd ik liever.
Het is ook de vriendengroep van mijn partner, maar hij heeft er ook niet zoveel meer mee. Waarschijnlijk ligt het ook aan mij en zijn grote vriendengroep niet zo mijn ding. Ben best onzeker geef ik toe, maar ik weet wel met de juiste mensen om me heen dat ik dit niet heb en dan leef ik echt op. Zoals ik al zeg het zijn verder prima mensen, maar misschien gewoon niet mijn soort mensen. Daarnaast kies ik liever zelf met wie ik in mijn vrije tijd omga en dan merk ik dat ik tegenwoordig niet meer zit te wachten op pietje of truusje.
Hoor wel van andere mensen om me heen, die vroeger ook deel uitmaakte van de groep (in tienerjaren) dat ze er met een reden zijn uitgestapt, omdat ze ook bepaalde mensen niet konden uitstaan.
Overigens jaren geleden ook gebroken met mijn eigen vriendinnengroep om dezelfde reden. 1 iemand gaf constant steken onder water richting mij en de rest stond erbij en hield zijn mond. toen ze tijdens een weekendje weg openlijk praatte over de bruiloft van die (gemene) vriendin en dat iedereen, letterlijk iedereen in de groep bruidsmeisje was behalve ik. Kwam er achter tijdens weekend weg toen ze aan tafel uitgebreid aan het bespreken waren welke jurken ze allemaal gingen dragen.
Dat was voor mij de druppel toen.
woensdag 1 november 2023 om 16:06
Ik heb dat met hardcore. Ff wat pit en knallen na het werk. Maar ook nummers van nick en Simon of blof. Direct. Doe maar is ook leuk, maar was hem eventjes vergeten. Af en toe komt hij voorbij op de radio.suikerspinx schreef: ↑31-10-2023 19:32Als ik een rot humeur heb en niet uit mijn hoofd kan komen draai ik keihard: doe maar - de bom.
Kan daarna het leven weer even wat luchtiger zien.
Voel me gewoon vaak niet gehoord, gewaardeerd of begrepen in deze wereld. Zal wel aan mij liggen.
Mijn buren zullen wel denken alweer dat nummer
woensdag 1 november 2023 om 16:10
De huisarts vind het lastig. De neuroloog zegt dat sommige dingen nou eenmaal zo zijn. Ben opzoek naar een migraine arts. Maar heb de energie niet. Kan er mee leven maar leuk is anders. Maak alles niet meer nee zoals vroeger. Constant vlekken erbij. Zo vermoeiend. En je mist gewoon dingen. Vreselijk.
monstrea wijzigde dit bericht op 03-11-2023 08:50
43.26% gewijzigd
woensdag 1 november 2023 om 18:41
Wil iedereen zijn quotes weghalen?
Dan kan men zelf bepalen wat je wilt laten staan hier.
Suikerspin, klinkt alsof je idd niet zoveel meer met die groep hebt. En het kost je wel veel, wat ik lees.
Dan snap ik dat je het loslaat.
Die eerdere vriendinnen... iedereen behalve jij, en dat zonder dat je het weet. Wat een rotstreek joh. Dat zijn inderdaad geen vriendinnen!
Ga je het contact nu met de huidige groep echt verbreken, of laat je het een beetje doodbloeden? Of juist alleen nog met degenen waar je wel wat mee hebt afspreken? Geen idee waar je behoefte aan hebt.
Het klinkt in elk geval niet als mensen die jou zien en kunnen steunen. Jammer, dat gun ik je.
Monstrea, heftig hoor, die oogmigraine. En dat ze je eigenlijk niet kunnen helpen, wat ik zo van je hoor.
Zijn er dingen die de migraine triggeren?
Is het verantwoord naar jezelf en anderen toe om ermee door te werken? Als je zo slecht zicht hebt lijkt me dat ook ontzettend vermoeiend!
Wakker blijven.. moet niet, maar als ik in slaap val kom ik vrij snel in herbelevingsdromen terecht momenteel. Dat trek ik slecht.
Ik probeer mezelf er toe te zetten hoor, slapen, maar als ik dan voor de zoveelste keer wakker wordt uit zo'n nachtmerrie dan wil ik alleen maar nooit meer slapen.
(terwijl ik dol ben op slapen, vergeten. Maar in deze tijd vergeet ik dus niet. boe!!!!)
Dan kan men zelf bepalen wat je wilt laten staan hier.
Suikerspin, klinkt alsof je idd niet zoveel meer met die groep hebt. En het kost je wel veel, wat ik lees.
Dan snap ik dat je het loslaat.
Die eerdere vriendinnen... iedereen behalve jij, en dat zonder dat je het weet. Wat een rotstreek joh. Dat zijn inderdaad geen vriendinnen!
Ga je het contact nu met de huidige groep echt verbreken, of laat je het een beetje doodbloeden? Of juist alleen nog met degenen waar je wel wat mee hebt afspreken? Geen idee waar je behoefte aan hebt.
Het klinkt in elk geval niet als mensen die jou zien en kunnen steunen. Jammer, dat gun ik je.
Monstrea, heftig hoor, die oogmigraine. En dat ze je eigenlijk niet kunnen helpen, wat ik zo van je hoor.
Zijn er dingen die de migraine triggeren?
Is het verantwoord naar jezelf en anderen toe om ermee door te werken? Als je zo slecht zicht hebt lijkt me dat ook ontzettend vermoeiend!
Wakker blijven.. moet niet, maar als ik in slaap val kom ik vrij snel in herbelevingsdromen terecht momenteel. Dat trek ik slecht.
Ik probeer mezelf er toe te zetten hoor, slapen, maar als ik dan voor de zoveelste keer wakker wordt uit zo'n nachtmerrie dan wil ik alleen maar nooit meer slapen.
(terwijl ik dol ben op slapen, vergeten. Maar in deze tijd vergeet ik dus niet. boe!!!!)
woensdag 1 november 2023 om 18:58
@Avocadeau - ik heb er zojuist een eigen topic over geopend, omdat het echt hoog zat. Mocht je interesse hebben dan nodig ik je van harte uit om deze te lezen.
Wil niet hier heel het topic gaan kapen haha.
Ik heb besloten voor nu om even afstand te nemen van de groep geen idee of het een definitief besluit is, maar het was toch al aan het verwateren. Enige reden waarom ik nu niet 100% definitief breek is, omdat mijn partner nog wel graag af en toe aanhaakt.
En tegen dat groepuitje volgend jaar ga ik zeggen dat ik dit keer even oversla en dan bekijk ik het gewoon per uitnodiging of ik wel niet ga. Zoals ik al zei zo heel vaak worden we toch niet meer uitgenodigd.
Wil niet hier heel het topic gaan kapen haha.
Ik heb besloten voor nu om even afstand te nemen van de groep geen idee of het een definitief besluit is, maar het was toch al aan het verwateren. Enige reden waarom ik nu niet 100% definitief breek is, omdat mijn partner nog wel graag af en toe aanhaakt.
En tegen dat groepuitje volgend jaar ga ik zeggen dat ik dit keer even oversla en dan bekijk ik het gewoon per uitnodiging of ik wel niet ga. Zoals ik al zei zo heel vaak worden we toch niet meer uitgenodigd.
woensdag 1 november 2023 om 23:31
Ergens vind ik dat het beter gaat, maar ik heb nog wel regelmatig pijn. Slapen is moeilijk doordat er eigenlijk geen houding is waarin ik geen last heb. Dus ga ik maar laat naar bed zodat ik écht moe ben en dus vanzelf wel in slaap val. Vaak na 3 uur alweer wakker en dan moet ik ook echt op, pak paracetamol, loop een half uurtje beneden rond en ga dan weer naar bed. De laatste tijd droom ik steeds van het werk, ik wil ook graag werken! Maar het gaat echt nog niet. Ik krijg echt hele lieve berichtjes van collega's en cursisten, dat doet me wel iets. Maar die zijn me straks zo weer vergeten als dat nog veel langer gaat duren.
Ik merk wel dat ik (de meeste dagen) veel meer energie heb dan wanneer ik werk. Dan ben ik altijd helemaal uitgeput. En ik werk maar halve dagen. Ergens vind ik het ook niet erg om deze weken een keer te moeten missen. Het is echt altijd heel druk en hectisch.
Zet me wel aan het denken of ik mijn werkweek toch niet anders moet gaan indelen, straks als ik weer terug ben. Maar zou niet weten hoe, als ik dezelfde fte wil behouden. Een hele dag trek ik echt niet.
Kennen jullie trouwens Live the connection van Marina Riemslagh? Ik heb een hele interessante webinar van haar bekeken. Ik zat na 10 minuten al te huilen van herkenning.
Zij heeft een wetenschappelijk onderbouwde methode ontwikkeld om jezelf te ontstressen na trauma. Heel interessant.
Ik merk wel dat ik (de meeste dagen) veel meer energie heb dan wanneer ik werk. Dan ben ik altijd helemaal uitgeput. En ik werk maar halve dagen. Ergens vind ik het ook niet erg om deze weken een keer te moeten missen. Het is echt altijd heel druk en hectisch.
Zet me wel aan het denken of ik mijn werkweek toch niet anders moet gaan indelen, straks als ik weer terug ben. Maar zou niet weten hoe, als ik dezelfde fte wil behouden. Een hele dag trek ik echt niet.
Kennen jullie trouwens Live the connection van Marina Riemslagh? Ik heb een hele interessante webinar van haar bekeken. Ik zat na 10 minuten al te huilen van herkenning.
Zij heeft een wetenschappelijk onderbouwde methode ontwikkeld om jezelf te ontstressen na trauma. Heel interessant.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 2 november 2023 om 20:06
Vanmiddag veel zitten huilen. Lucht nog niet erg op. Zit nog meer.
Mijn zoon voelt mij aan. Na schooltijd zei hij gaat het mam. Kwam lekker tegen mij aan gekropen op de bank. Nee mama voelt zich verdrietig. Soms heb je dat. We laten de boel vaavond de boel. Eten lekker makkelijk en gaan een filmpje kijken. Net naar bed gebracht en zegt hij met slapen gaat het wel over mama. Brok in mijn keel en dacht ben hier wat langer dan een nachtje mee bezig lieve jongen. We zullen het zien, rustig liggen en afwachten dan komt het vast goed. De schat.
Mijn zoon voelt mij aan. Na schooltijd zei hij gaat het mam. Kwam lekker tegen mij aan gekropen op de bank. Nee mama voelt zich verdrietig. Soms heb je dat. We laten de boel vaavond de boel. Eten lekker makkelijk en gaan een filmpje kijken. Net naar bed gebracht en zegt hij met slapen gaat het wel over mama. Brok in mijn keel en dacht ben hier wat langer dan een nachtje mee bezig lieve jongen. We zullen het zien, rustig liggen en afwachten dan komt het vast goed. De schat.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
