Eenzaam

Hey meiden,Op dit moment herken ik dit heel erg....helaas.

En het is idd niet leuk om te lezen dat ik hier niet de enige mee ben Maar aan de andere kant vind ik het wel fijn om te horen hoe anderen hier mee omgaan.



Ik heb eigenlijk best veel mensen om me heen,maar ik heb ook vaak het gevoel dat ik altijd degene ben die moet bellen en langs moet komen.Vooral nu het wat minder gaat heb ik het gevoel dat ze zoiets hebben van nou kan het wel weer,doe gezellig mee enzo,maar al ben ik op Het feest van het jaar ik voel mee verschrikkelijk eenzaam,leeg en doelloos.

en soms doe ik wel mee maar dat is vreselijk vermoeiend.

Ben ook bezig met hulp zoeken,maar sta voorlopig op de wachtlijst.

Hoi Rooibosje,

Ook wat jij zegt ken ik zo goed. Dat al het contact eigenlijk van 1 kant moet komen en dat je merkt aan de mensen in je omgeving denkt van ok, nu moet je je maar weer goed voelen, doe maar weer lekker gezellig. Dat probeer ik ook, maar heb inderdaad het gevoel dat ik met een masker op leef. Ik probeer dat ook minder te doen. Als ik me niet zo goed voel, ga ik niet geforceerd vrolijk zitten doen.

Goed dat je hulp durft te zoeken! Ik kan dat niet; ik ben momenteel bezig met stages en kan daardoor niet een dagdeel naar een psycholoog ofzo, waar ik best van baal, want denk wel dat het me zou kunnen helpen.

Sterkte allemaal!

Een d: veel psychologen werken ook 's avonds, mss heb je daar iets aan?

Summer, dat is inderdaad een goede tip, ik ging er echt helemaal vanuit dat die alleen overdag werken ;) Nu heb ik geen reden meer om niet die stap te nemen...

Idd sommige hebben ook avondspreekuur,en misschien kun je het zo plannen dat je niet elke week ofzo heen gaat.

kun je ook niet afentoe een uurtje vrijmaken/krijgen?

En er is zelfs zoiets als e-therapy.. via e-mail / internet.

Ik denk dat ik liever face-to-face met iemand een gesprek heb, maar voor mij zou het bv een heel goede aanvulling kunnen zijn!

Maar wat doe je om uit de eenzaamheid te geraken?

Goede vraag.....Ik heb geen idee!

Het maakt voor mij niet uit of in nou alleen thuis zit,bij vrienden of in een zaal vol mensen,dat eenzame gevoel blijft.

Het is net alsof ik een andere taal spreek dan de rest ofzo,ik weet het niet.



Volgens mij zijn er meerdere vormen van eenzaamheid.

Je hebt ook mensen die nooit mensen zien of spreken.

Bejaarden of mensen die slecht ter been zijn en zo nog meer.

Die mensen kunnen er eigenlijk ook weinig aan doen en zijn afhankelijk van anderen.

Maar bij mij zit dat gevoel tussen mijn oren,mensen genoeg om me heen...

Weetje wanneer ik mezelf eenzaam voel, als je ff je ei kwijt wil raken en je belt een ''vriendin'' op om af te spreken, en laat nou precies uitgerekend die vriendin het o zo druk hebben. Het komt de laatste tijden zo vaak voor. Dat ik geen eens meer vriendinnen wil. Me myself and I is all i got.

*

Liefje 83, begin bij wat jij voor jezelf belangrijk vindt. Waar krijg jij een goed gevoel van?

Die tip van DubbelFriss vind ik ook een goede, alle dingen waar je trots op bent opschrijven. Positief blijven en bij je gevoel blijven!



Ik merk bij mijzelf heel duidelijk dat ik bezig moet blijven om in een goede "mood" te blijven. Zo niet trek ik mij helemaal in mijzelf terug. Dan kom ik er ook niet op eigen kracht uit. Helaas heb ik niet echt goede vriendinnen die mij daarin een beetje kunnen steunen en die ik kan bellen als ik het moeilijk heb. Ik mis ontzettend een beetje aandacht van de ander voor mij. Dat gevoel zit heel diep. Het is een enorme hunkering naar aandacht, naar een warme arm om mij heen en een luisterend oor voor mijn verhalen. Hoe groter het verlangen is, hoe meer ik mij in mijn fantasie terug trek en hoe moeilijker ik contact met de ander kan maken.



Met deze vragen worstel ik ook binnen mijn therapie(groep) maar doordat ik mij heel slecht kan uiten in wat werkelijk in mij omgaat kan ik dit niet goed inbrengen en krijg ik niet echt een antwoord op mijn vragen.

JoJootje schreef op 25 april 2008 @ 18:33:

Liefje 83, begin bij wat jij voor jezelf belangrijk vindt. Waar krijg jij een goed gevoel van?

Die tip van DubbelFriss vind ik ook een goede, alle dingen waar je trots op bent opschrijven. Positief blijven en bij je gevoel blijven!



Ik merk bij mijzelf heel duidelijk dat ik bezig moet blijven om in een goede "mood" te blijven. Zo niet trek ik mij helemaal in mijzelf terug. Dan kom ik er ook niet op eigen kracht uit. Helaas heb ik niet echt goede vriendinnen die mij daarin een beetje kunnen steunen en die ik kan bellen als ik het moeilijk heb. Ik mis ontzettend een beetje aandacht van de ander voor mij. Dat gevoel zit heel diep. Het is een enorme hunkering naar aandacht, naar een warme arm om mij heen en een luisterend oor voor mijn verhalen. Hoe groter het verlangen is, hoe meer ik mij in mijn fantasie terug trek en hoe moeilijker ik contact met de ander kan maken.

Met deze vragen worstel ik ook binnen mijn therapie(groep) maar doordat ik mij heel slecht kan uiten in wat werkelijk in mij omgaat kan ik dit niet goed inbrengen en krijg ik niet echt een antwoord op mijn vragen.

Dit herken ik heel erg. Ik kan mezelf ook erg de put intrekken en mezelf dan ook nog eenzamer voelen. Ik heb een stuk of 4 vriendinnen maar allemaal niet in de buurt en druk met zichzelf. Ik mis ook intiem contact, gewoon iemand bij wie je naar toe kan gaan, even kopje thee en filmpje ofzo, i.p.v over de telefoon of weken van te voren een afspraak maken.



Ik weet niet of jullie het volgende herkennen maar ik vraag me ook wel eens af of ik gewoon niet iemand wil zijn die ik eigenlijk helemaal niet ben. Beetje vaag maar ik bedoel: ik heb heb bijvoorbeeld een ver-weg-vriendin die altijd aan het uitgaan is en leuke dingen met haar vriendinnen aan het doen is. Een soort van Sex and The City gedoe. Ik ben vaak stik jaloers op haar, wil ook graag plezier en vriendinnen om me heen. Maar heel eerlijk ben ik helemaal geen uitgaanstype. Vroeger toen ik nog wel ging stappen was ik voordat we weggingen al moe. En ik ben ook helemaal geen alcoholfreak ofzo. M.a.w woorden, ik zou wel willen maar ik ben zo niet. Ik hou meer van terrasje, wandelen, lekker eten, dagje stadten, dat soort dingen. Hmmm, begrijpen jullie een beetje wat ik bedoel? Waarom wil je iemand zijn die je niet bent? Nou ja, eigenlijk is het meer de lol en het plezier en het niet eenzaam zijn wat ik wil.



Pffff, vaag he, haha. En dat terwijl ik ook graag alleen ben. Kan me goed alleen vermaken en vind alleen zijn heel fijn. Daarnaast kan ik me ook erg eenzaam voelen wanneer ik onder de mensen ben. En vooral nu, deze tijd en met mooi weer, voel ik me extra rot. Dan heb ik het idee dat iedereen lekker met elkaar leuke dingen aan het doen is en ik de enige ben die niemand heeft. En dat terwijl ik afgelopen week echt een hele leuke dag met iemand heb gehad dus waarom voel ik me dan zo?



Oh, en als laatste hebben jullie dat ook dat wanneer je gaat nadenken over hoeveel mensen je "hebt" je best een beetje paniekerig kan worden? Ik word dan heel bang voor de toekomst en dat ik dan altijd zo alleen blijf.



Geniet van het mooie weer allemaal!

Hallo meiden,



Hoe gaat het met jullie? Wat zijn vee lvan de verhalen herkenbaar zeg en fijn dat er ook tips komen!



Rascalles, ik herken heel goed wat je allemaal zegt. dat je denkt van, wil ik niet iemand zijn die ik eigenlijk helemaal niet ben? Ik heb vaak het gevoel dat ik met een masker opleef, ik doe vaak vrolijk etc omdat ik denk dat mensen dat van mij verwachten en uitgaan etc omdat ik dan een leuk leven zou hebben, maar zo voel ik me gewoon niet. Daarom vraag ik me ook af, wie ben ik, en waarom durf ik mezelf niet te zijn?



Ik vind het ook gewoon lastig dat ik niet echt bij mijn vriendinnen terecht kan. Ik voel me gewoon veel rot laatste tijd, heb gigantisch liefdesverdriet, en kan eigenlijk nauwelijks bij mijn vriendinnen terecht. Of 5 minuten en dan weer vrolijk over hun vriendjes praten. Dit werkt niet meer voor mij. Ook moet het contact steeds van mj komen. Hierdoor voel ik me echt eenzaam. Ik denkdat i ker nu voor kies om egoistisch te doen en geen contact meer te zoeken met die meiden - het moet maar even van hen komen. Ik voel me minder eenzaam als ik alleen ben, dan als ik bij mijn vrienden ben. Dat is niet mijn definitie van een vriendschap, en het doet me wel pijn, want vroeger had ik wel van die 'onvoorwaardelijke' vriendschappen. Verwacht ik te veel van anderen?



Summer73, bedankt voor de tip va e-therapie, ik ga eens kijken. Al lijkt face to face me ook fijner. Ik loop stages, dan weer hier een paar weken, dan weer in een andere stad. Lekker chaotisch dus, en ben nooit lang op dezelfde plek daardoor (wat ook lekker balen is) daarom is therapie overdag erg lastig omdat ik niet echt in een vaste stad zit!



Geniet van het mooie weer allemaal!

Ik herken het wel een beetje wat je schrijft Rascalle. Het lijkt leuk om een druk sociaal leven te hebben, omdat het gemis daarvoor aanwezig is. Maar toch is het goed om bij jezelf te blijven en bij hetgene dat jij zelf leuk vindt om te doen! Alleen daarin kan je verder groeien en kunnen doordat je je prettig voelt contacten ontstaan.



Waar ik voor mijzelf achter gekomen ben is dat ik altijd al had dat ik mijzelf niet kon zijn en niet kon geven in vriendschappen. Dat wat voor mij belangrijk was heb ik nooit aan kunnen geven. Contacten verwaterden ook daardoor. Maar er waren aan de andere kant steeds weer nieuwe contacten. Door omstandigheden ging dat niet meer.

Nu loop ik er ontzettend hard tegenaan dat ik niemand om mij heen heb. Ik merk heel duidelijk dat ik het nu niet alleen red. Ik heb een woning die ik helemaal alleen moet opknappen en dat kan ik gewoon niet. Geld om bedrijven in te huren heb ik niet, dus ik moet alles zelf doen. Mijn vriend "werkt" en is soms het weekend bij mij, maar het schiet gewoon niet op.

Ik leef onder zeer primitieve omstandigheden alleen in mijn woning. Dat breekt op. Een collega heeft eens gezegd dat ik mijn collega's moet regelen om een keer een klusdag te organiseren maar ik kan dat niet. Ik weet niet hoe ik hulp moet vragen en begin zo langzamerhand wanhopig te worden. Mijn vriend ontkent het gevoel.

Hij wil zijn familie niet vragen en mijn familie kan niet helpen. Mijn vriend en ik wonen niet samen.

Soms is het ook gewoon goed om even met iemand te praten en dat mis ik zo ontzettend dat ik mijn hart even kan luchten. Die intimiteit heb ik enorme behoefte aan.



(ik woonde tot twee maanden geleden anti-kraak, dus ontzettend onrustig en doordat mijn vriend 200 km ver weg woont en ik nooit kon zeggen waar ik het weekend doorbracht en mijn vriend toch wel een claim op mij legde om ieder weekend daar te komen omdat hij ook graag wilde dat ik mij daar ging vestigen. Maar ik kon daar geen baan vinden en had geen behoefte om mijn leuke baan op te zeggen en daar van een uitkering rond te komen om vervolgens in een reintegratie traject op een niet gewenste plek terecht te komen.

Mijn vriend heeft een uitkering, al heel veel jaren. Hij wil al anderhalf jaar met behoud van uitkering op een bepaalde boerderij werken. Nu is hem dat eindelijk gelukt om daar een subsidiebaan te krijgen, vind hij het werk daar tegenvallen en wil hij overgeplaatst worden naar een andere boerderij. Echter de boer kan het werkgeversdeel van de loonkosten niet betalen. Nu wil mijn vriend van zijn uitkering het werkgeversdeel van de subsidiebaan betalen waardoor hij daar toch kan werken.

Intussen had hij mij beloofd om bij te dragen aan de maandelijkse lasten voor de woning. Ik moet met mijn hele financiele plaatje op tafel komen en hoeveel ik dan maandelijks nodig heb, intussen leent hij geld bij mij voor zijn reiskosten omdat die niet vergoed worden.

Soms wil ik hem gewoon de deur uitzetten, maar dan moet ik de woning echt alleen opknappen en er is nog een probleem van de kano's. Ik heb geen rijbewijs en ik kan dus niet even twee kano's die ergens liggen ophalen. Liggen ze er na koninginnedag nog dan verdwijnen ze naar de stort en moet ik de afvoerkosten betalen, geld dat ik niet heb en dat beter in mijn huurwoning gestopt kan worden.

Gewoon sommige prakitsche dingen wil ik een vriendin voor kunnen vragen, maar wie?

Sorry, maar het loopt nu heel hoog op en ik wil ook wel eens mijn verhaal doen. Maar ja, mijn hele verhaal staat her en der verspreid al op het forum omdat ik niet weet hoe ik anders mjn hart kan luchten).

Hoi meiden,



dit is inderdaad allemaal zooooo herkenbaar.

Helaas..



@ Rascalles,ik vind jou verhaal helemaal niet vaag hoor.

Had het zelf niet beter kunnen verwoorden. Ik vraag me ook vaak af Wie ben ik? En wat vind ik leuk?En waarom doe ik dan ook niet alleen maar dingen die ik leuk vind? Maarja voor mijn gevoel heb ik nu ook die keuze niet.Ben bang dat als ik alleen maar ga doen wat Ik wil,ik nog meer alleen kom te staan.En daarom loop je toch maar weer achter de groep aan,mede ook doordat ik nu eigenlijk niet meer weet wat ik wil en wie ik ben.Mijn hele toekomst idee is zomaar ineens weg en heb het gevoel dat ik weer helemaal opnieuw moet beginnen.



Ik heb ook 2 vriendinnen met zo'n sex in the city leven.Die zijn constant op stap,hebben ook van die interesante banen,komen in alle bekende clubs en dat soort dingen.

Zelf heb ik niet echt die behoefte om mee te gaan.

Maar ik ga wel ieder weekend stappen in mijn eigen woonplaats.Niet omdat ik dat nou zo zo leuk vind, maar omdat ik ook weinig andere keuze heb.Als ik op zaterdagavond alleen thuis blijf zitten voel ik me nog rotter,en ontmoet ik ook geen nieuwe mensen.Want voor mijn gevoel moet ik wel de deur uit omdat er zeker geen mensen zomaar spontaan komen aanbellen.Dus zet ik mijn vrolijke masker op en ga toch maar.

Want ik ga als ik alleen ben ook piekeren over de toekomst!

Ik ben ook bang om alleen over te blijven.



@Eend,Ben benieuwd of het wat voor je is die E-therapie.Hoop ook echt dat je het gaat proberen.En mocht het nou niks zijn neem dan eens contact op met je huisarts.misschien dat die meer weet over een psycholoog die ook in de avonduren werkt ofzo.

Dat wat jij zegt over je vriendinnen herken ik ook zo goed.Ik zit denk ik een beetje in hetzelfde schuitje als jij.

Ook ik heb op het moment vreselijke liefdesverdriet.

En mijn vriendinnen reageren nu na een paar weken ook zo van: kom op nou kan het wel weer,laat het los,ga door met je leven en meer van dat soort standaard zinnen waar ik op het moment niks mee kan.En ze zeggen als er wat is moet je bellen en langs komen,maar als ik dan bel moet net de kleine in bad,eten,slapen en weet ik veel wat nog meer.

Het geeft me echt het gevoel dat ze eigenlijk niet op me zitten te wachten.Ik heb nu ook dat punt bereikt dat ik zoiets heb van Ik bel niet meer,eens kijken hoelang het duurt..



Nou meiden hoop dat we allemaal nog een beetje van dit mooie weer mogen genieten!

Jeetje Jojootje,ik lees net jou verhaal.

Dat zal idd niet meevallen allemaal,maar hier mag je altijd ff je hart luchten hoor!!



Ik heb helaas geen pasklare oplossingen voor je,maar misschien wel wat tips!?

Dat van die klusdag met collega's zou ik zeker doen!

Vraag desnoods of die collega van dat idee je een beetje wil helpen met het vragen van de rest.

Hupl vragen is geen zwakte hoor,maar juist sterk omdat je toe durft te geven dat je nou eenmaal niet alles alleen kan!

En je zegt dat jou familie niet kan helpen,mag ik vragen weaarom niet?Er zal toch vast een beetje handig familielid zijn?

Ik heb zelf vorige jaar mijn hele woning opgeknapt.

Ik had dat wel de mazzel dat mijn vader voor een groot deel heeft gesponsord.

maar ik heb wel heel veel zelf gedaan,ik heb zelf alles leeggehaald,geschuurd,geschilderd.

Muren geverfd,gewoon bij de bouwmarkt alles gehaald het hoeft echt niet veel te kosten om het een beetje op te knappen.

en ik weet niet of je je huis bij een wonogbouwvereniging heb gehuurd,maar hier is het zo dat er om de 10 jaar een nieuw keukenblok geplaats word en elke nieuwe bewoner heeft ook recht op een mutatie vergoeding voor eventueel wat behang enzo.En hier is het ook zo dat voor elke nieuwe bewoner de wonig netjes moet worden afgeleverd,dus niet 10 lagen behang op de muren,of kapot stucwerk,of heftige kleuren op de muren enzo.Zoek eens uit wat voor rechten jij hebt wat dat betreft.



En ik weet niet precies wat er aan de hand is met die kano's maar is er geen buurman,collega,ouders,zwager of weet ik veel wie die jou even kan helpen om die dingen te verplaatsen?

Misschien als je het gewoon eens vraagt dat er best mensen bereid zijn jou te helpen hoor.



En wat betreft je vriend,ik weet natuurlijk niet wat er allemaal speelt maar wat ik hier lees vind ik wel beetje apart.

Hij kan toch niet van jou verwachten dat jij zijn reiskosten betaalt! en dan ook nog geld lenen terwijl je hetzelf zo hard nodig hebt voor je woning!

Als ik jou was zou ik eerst zelfs eens de boel in orde maken en dan pas weer wat energie in hem steken.

Als hij jou niet helpt en ook zijn familie niet wil laten helpen maar ondertussen wel van jou verwacht dat je hem finacieel helpt,dan zou ik daar nog maar eens goed over nadenken!



Sterkte met alles.

Mijn vriend wil graag tierrafino verf, dat is ecologische leemstucverf, maar dat is ontzettend moeilijk op de muur aan te brengen.

Ik heb vanaf het begin gezegd dat ik kanariegeel op de muur wil hebben. Maar dat is voor die verf onmogelijk.

Daarnaast moet er op het houtwerk Aquamarijn verf gebruikt worden.

Omdat er al voor een groot vermogen aan verf op die muur zit wil ik het toch doorzetten. Dus ben ik degene die water bij de wijn doet in mijn eigen huurhuis.



Het is een woning gehuurd bij de woningcorporatie. Helaas heeft de vorige bewoner het niet zo netjes achter gelaten. Inderdaad 8 lagen behang waar tussendoor twee keer een stuclaag nzat en een kurklaag. Dus echt een ramp! Achter het behang kwam ook nog eens een deur te voorschijn die niet meer gebruikt werd. Aan de andere kant heb ik daar schrootjes zitten en er kwam nog een inbouwkast achter het behang vandaan!

Overigens mis ik in huis twee deuren, die worden ook niet vervangen.

Hierover heb ik geklaagd bij de woningbouw, maar de muren binnen zijn mijn verantwoordelijkheid! De twee deuren die missen, worden niet teruggeplaatst.

Voordat ik in de woning trok heeft de woningbouw de woning laten renoveren, maar alles zo goedkoop mogelijk en slordig en slecht afgewerkt.



Mijn familie kan niet helpen. Mijn moeder is erg zwak en laat zelfs voor het ontluchten van de verwarming de woningcorporatie komen. Mijn vader heb ik geen contact mee, mijn middelste zusje heeft het veel te druk (zij zou als haar gekneusde hand weer beter is best kunnen helpen en zij woont ook niet zo ver weg, ongeveer 50 km hiervan daan) mijn jongste zusje is 4 maanden zwanger, maar ligt in een scheiding dus dat zij andere dingen aan haar hoofd heeft kan ik mij zeer goed voorstellen.

Mijn vriend vraagt zijn familie niet omdat hij denkt dat zij geen tijd hebben, zij komen toch al nooit langs zelfs als ze in de buurt zijn. Maar zijn vader is aannemer.



Los van het feit dat ik geen hulp kan vragen en niet weet hoe ik het met mijn collega's kan organiseren zie ik mijn collega's ook niet.

Bijna iedereen zit op het hoofdkantoor en een aantal van ons zitten op locatie. Maar iedereen heeft zijn eigen locatie, ik ook. Doordat ik deels in de ziektewet zit zie ik mijn collega's ook niet meer tijdens vergaderingen. Ik kan niet kiezen om toch een keer naar de vergadering te komen omdat ik die dag in therapie ben, tweedaagse deeltijdbehandeling in een GGZ instelling.



Voor het probleem van de kano's ik ken niemand met een auto met kanodragers op het dak voor twee kano's. Bovendien waar laat ik nu twee kano's?

Ze liggen nu in het pand waar ik het laatst anti-kraak gewoond heb, maar moeten daar weg. Op 6 mei heb ik een afspraak met de kanovereniging hier in de buurt en dan kunnen ze daar terecht. Tot die tijd wilde ik de kano's in de bus laten liggen, maar daar is mijn vriend het niet mee eens. Hij wil de kano's dwars door mijn kleine voorraampje, door de huiskamer, door de tuindeuren in de tuin leggen......

Ja een moeilijk verhaal...



ik zou toch eens voor jezelf op een rijtje zetten wat je wilt en of het haalbaar en betaalbaar is.

Al die kleuren en structuurverf klinkt erg leuk.

Maar jij zit nu in een bouwval.je kan ook denken :hey ik moet hier wonen! smeer wat witte muurverf op de muur werk alles netjes af en maak het voor jezelf leefbaar.

dan kun je later als je misschien wat meer tijd,geld en hulp hebt altijd nog denken nou ik ga van mijn muren een projectje maken!

En ik zou toch nog eens met de woningcorperatie gaan praten.

Want dat dat onder jouw verantwooordelijkheid valt is natuurlijk wel erg makkelijk..

waar deurgaten zijn moeten ook deuren zijn,klaar!

Jij hebt die er toch niet uitgehaald! Je betaald er toch genoeg huur voor zou ik zeggen!

Tijdens de overdracht van de woning heeft de man van de woningbouw heel stelling gezegd dat de vorige bewoner de deuren eruit gehaald heeft en er is een aantekening van gemaakt. Er komen geen nieuwe deuren.

De deur en inbouwkast achter het behang waren niet zichtbaar, maar die extra deur kan misschien wel verplaatst worden naar het gat waar ooit eens een deur gezeten heeft.



Mijn woning is uit 1936 van een bekende architect uit die tijd. MIjn huiskamer bestaat uit een voor- en een achterkamer, maar is toch één geheel. Daardoor is de vorm wel ietwat vreemd en zitten er veel openingen, veel ramen en tuindeuren in. Dit maakt dat mijn woning mijn kanariegele kleur op de 8 wanden die ik heb (en een schouw) wel kan hebben.

Eerst was het okergeel, daarna een verloop van creme naar okergeel. De andere wand vond mijn vriend klaar, ik niet. Het verloop van de kleuren vind ik neit mooi.

De korte wandjes zijn okergeel en de andere kant creme.

Op een andere wand ben ik gaan experimenteren met kleurpoeder. Eerst had ik een oranje-gele kleur, nu is het goudgeel. Iedere keer een andere kleur als basis en een andere mengverhouding van het poeder. Dit in banen naast elkaar. Het staat op zich best grappig. Een lange en twee korte wandjes zijn nog niet gedaan.

Het is en wordt geen kanariegele wand. Moet ik dan mijn mening bijstellen en doorgaan met goudgeel of nog een poging doen om de tierrafino kanariegeel te krijgen met een andere kleurstof of moet ik het helemaal stoppen er er knalgele latex overheen doen?

Intussen hangen er nog geen lampen, ligt er nog geen vloerbedekking en staan er nog geen meubelen in de huiskamer. Ik leef aan tuinmeubelen en vooral boven in een slaapkamer waar ik tegen 7 verschillende soorten behang van de vorige bewoner aankijk. (volgens mij was de hobby van de vorige bewoner behangen en spelen met modeltreintjes).

Alles zit nog in dozen, mijn kasten zitten nog niet in elkaar en alles is een beetje chaos. Hink-stap-sprong over alle spullen die geen plek kunnen vinden.

Zelfs van mijn nieuwe telefoonaansluiting kan ik nog geen gebruik maken omdat de telefoon nog zoek is. Zit in een doos.......

Ik kan wel koken en afwassen, wassen etc!

JoJootje schreef op 27 april 2008 @ 14:45:

Nu loop ik er ontzettend hard tegenaan dat ik niemand om mij heen heb. Ik merk heel duidelijk dat ik het nu niet alleen red. Ik heb een woning die ik helemaal alleen moet opknappen en dat kan ik gewoon niet. Geld om bedrijven in te huren heb ik niet, dus ik moet alles zelf doen. Mijn vriend "werkt" en is soms het weekend bij mij, maar het schiet gewoon niet op.

@ JoJootje,

Ik snap heel goed dat het vervelend is dat niemand je kan helpen met de praktische dingen met je woning. Als je een aantal vrienden hebt heb je grote kans dat er wel mensen zijn die je ergens mee willen helpen. En dat is natuurlijk erg fijn.

Maar... ik vind niet dat je erop moet rekenen dat anderen jou wel zullen helpen als je zelf geen geld hebt om mensen in te huren. Het is jouw woning, jouw leven, en jij bent degene die dingen daarvoor moet doen en regelen.

Nu klinkt het een beetje alsof je daarvoor vrienden nodig hebt: om jouw klussen op te knappen. Zo is het in mijn ogen niet. Het is een prettige bijkomstigheid als je vrienden je willen helpen, maar niet iets waar je vanuit moet of mag gaan.

Hoe zou je reageren als je wel vriendin(nen) had maar die hadden geen tijd of zin (om wat voor reden dan ook) om jou te helpen met je woning? Zouden het dan minder goede vrienden zijn?

*

Hey,



@Mdf,Balen zeg zo'n rotdag!! En dan nog wat weekjes te gaan...Hopelijk word de relatie met jou en die andere meiden toch wat beter als je wat langer met elkaar zit opgescheept!

Misschien helpt het als jij je niet net als hun gedraagt,en wel gewoon een complimentje geeft of een waarschuwing voor de kauwgom.Wie weet ontdooien ze toch een beetje...

Je hoeft niet dezelfde interesse te hebben om toch een beetje respect voor elkaar te hebben.



Volgens mij willen we allemaal veel te veel,veel te snel en veel te graag!! Ik denk dat ik eerst maar blij moet zijn met wat ik al wel heb en heb bereikt....Maar hoe kan ik nou blij zijn als het me niet lukt te bereiken wat ik eigenlijk heel graag wil?



Ik heb een rotgesprek gehad met Ex,vind het gewoon zo rot dat hij helemaal niks geen contact meer wil,en daar naar eigen zeggen ook geen verklaring voor heeft.Hij ziet het gewoon niet zitten,zonder reden,geen ruzie of wat dan ook....!

En dat geeft mij een rotgevoel,waarom wil hij niet meer bij me zijn?? Ik heb nu echt zo'n gevoel dat er eigenlijk niemand is die graag bij me is.Iedereen is altijd maar druk met weet ik veel wat.Waarom heb ik dat niet? Hier gaat de bel zelden,en ook mijn telefoon blijft stil.

*

Hoi,



@ Mdf Ik vind het wel knap dat jij wel gewoon je eigen ding blijft doen!

Ik beland in het weekend wel vaak in de kroeg omdat ik gewoon heel slecht alleen kan zijn,vooral op zaterdagavond.

Dan voel ik me zo Remy alleen op de wereld!

Als ik daar ben vermaak ik me vaak ook wel hoor,maar het is altijd hetzelfde liedje,dezelfde mensen..



Ik zou gewoon zo graag willen dat er iemand was die mij als eerste belt als er wat is,of zomaar spontaan even langgskomt enzo.Dat hoeft niet eens een man (mag wel hoor,vooral na zo'n docu op tv over alle risico's van zwanger na je 30ste)te zijn maar mag ook gewoon een vriendin zijn.

Ik heb bij mijn vriendinnen altijd het idee dat ik altijd achteraf alles hoor.

Dat ze in het weekend met z'n alle ergens zijn wezen eten enzo.En dan ook nog vragen waarom ik er niet was!!

Ja nou ze zijn me gewoon weer vergeten uit te nodigen!



En wat mijn ex betreft,mijn verstand weet ook wel dat ik zo moet denken.Maar mijn gevoel kan hem nog niet loslaten,vooral omdat er voor mijn idee niks mis was en het echt als een donderslag bij heldere hemel kwam!