Eenzaamheid, een jaar later?

Ongeveer een jaar geleden schreef ik zwaar depressief [url]Ongeveer een jaar geleden schreef ik zwaar depressief dit bericht: relaties/eenzaam-geen-vrienden-hele-wee ... #p28332172

Hier zijn veel reacties op geweest, veel tips, maar in een zwaar depressieve staat kon ik natuurlijk weinig ontvangen. Nu een jaar later, wil ik graag vertellen hoe het ervoor staat, juist omdat de meivakantie een mooie graadmeter is.

Om positief te beginnen: het gaat zoveel beter dan vorig jaar rond deze tijd. De depressie ging heel diep, zal verder niet in details treden, maar het was zwaar.

De successen die ik inmiddels heb behaald:
- 2 singlevakanties achter de rug waaraan ik een paar contacten heb overgehouden. Het initiatief ligt nog bij mij, maar als we samen zijn is het altijd goed.
- Ik ben 15 kilo afgevallen
- Ik train voor de Nijmeegse Vierdaagse. Om uit mijn depressie te komen ben ik gaan wandelen en dat is een beetje uit de hand gelopen. Ik doe dit weliswaar alleen, dat is minder, maar het geeft me zoveel rust. De trainingen gaan goed en elk weekend ben ik eigenlijk onder de pannen.
- Ik ben gestopt met de pil, heeft ook wonderen verricht. Hoewel PMS/PMDD me elke maand vooral op mijn werk flink in de weg zit.
- Ik heb een aantal gesprekken met een coach en psycholoog gehad. Niet het meest gewenste resultaat, maar het heeft zeker iets opgeleverd.
- Minimaal 1x in de maand heb ik een sociale afspraak.

Ondanks dat de meivakantie nodig is qua vermoeidheid, zie ik er ook tegenop, want er zijn dingen die ik nog steeds lastig vind.

- Op een dag krijg ik nauwelijks appjes vanuit oprechte interesse. Nu al dagen niets. Omdat ik thuis woon praat ik gelukkig met mijn ouders en broertje, maar valt dat weg zijn er dagen dat ik met niemand praat, tenzij ik zelf initiatief neem.
- Er staan deze vakantie geen sociale uitjes op de planning. Wel trainen voor de vierdaagse, een saunabezoekje, een massage en mijn groepslesjes in de sportschool, maar verder niet. Elke dag wat plannen helpt me om die lange dagen door te komen, maar ik vind het nog steeds moeilijk.
- NMLK ben ik nog steeds lid van, al heel wat leuke uitjes mogen doen, maar de laatste tijd staat er niet zoveel meer op wat mij interesseert of wat in de agenda past.
- In de contacten die ik nu heb verzameld (dat zijn er overigens maar een paar) ben ik nog steeds degene die het initiatief moet nemen.

Dat laatste is wel de grootste les die ik heb geleerd in gesprekken met de psycholoog en een coach: Je moet zelf het initiatief nemen, pas dan kan je een feestje van je leven maken. Of dat nou is wat betreft sporten, gezond eten en in vriendschappen.

Mijn wens is dat het ook een keer anders is en wensen mag altijd

Zijn er dingen die herkenbaar zijn? Wat kan ik tegen de nu nog moeilijke momenten doen? Mijn grootste angst is dat ik weer een terugval krijg..

himalaya schreef: ↑

22-04-2019 02:05

Ken je de FB-groep wandel1000km in 2019?

Enthousiaste mensen die hun wandelingen delen, soms ook gezamenlijk wandelen. Erg leuk.

Ja, ben ik lid van, net als een paar andere wandel-fb groepen! Erg leuk en al een keer op deze manier met 2 anderen een tocht kunnen lopen Thanks voor het meedenken.

FarFarAway schreef: ↑

22-04-2019 07:11

Knap! Echt waar!

Dank je!

pamelacourson schreef: ↑

22-04-2019 07:38

Je hebt al veel bereikt, wat knap! Het is makkelijk om te blijven zwelgen in je eenzaamheid en jij bent er zelf uitgeklommen, respect!

Wat je misschien nog zou kunnen doen naast je huidige bezigheden, is lid worden van een club waarmee je elke week samen komt. Een teamsport, toneelclub, iets creatiefs, waar je maar van houdt. Of een cursus/opleiding die wat langer duurt.

Ik ben lid van een korfbalvereniging, geef elke week training. Door de Vierdaagsetraining ben ik iets minder op de club, maar tijdens de wedstrijden voor promotie naar het hoogste niveau van Nederland waarin we 7 wedstrijden in 3 weken speelden, was ik er veel te vinden. Dat zit dus wel goed! Het zijn daar ook wel oppervlakkige contacten, maar beter dan niets .

Bim schreef: ↑

22-04-2019 00:30

Ik vind dat je al veel bereikt hebt in een jaar! En zo goed dat je al die dingen doet, zoals wandelen, sociale contacten, bezigheden. Probeer te accepteren dat je inderdaad meestal zelf initiatief moet nemen. Probeer de gedachte te omarmen dat jij daarmee de regie hebt. Wil je veel activiteiten? Neem veel initiatieven. Wil je het een paar dagen rustiger aan doen? Neem weinig initiatieven.
Ik heb het zelf vrij lang zo jammer gevonden dat ik geen deel uitmaak van een leuke vriendengroep waarbij het allemaal vanzelf gaat. Een soort Friends, het leek me zo fijn en ze gezellig... Ik heb echt moeten leren om te beseffen dat het zo in het echte leven zelden gaat. En dat een paar vriendschappen/contacten al heel waardevol zijn. Dat ik daar ook mijn handen en hoofd vol aan heb.
Veel sterkte gewenst!

Dank voor deze mooie tip!