Psyche
alle pijlers
Eigenlijk vind ik dit een gevaarlijke pijler...
zondag 10 februari 2008 om 23:07
Sja,
Ik kom hier nooit eigenlijk, maar was per ongeluk in het topic van [Bewerkt door moderator, gebruikersnaam forummer] (via de lijst nieuwe topics aan de rechterkant) terecht gekomen. En zojuist klik ik - alweer per ongeluk - het verkeerde topic aan.
En hoewel ik niet echt aandachtig gelezen heb maar slechts vluchtig gescand, viel me direct op dat hetgeen wat ik op deze pijler tegenheb ook in die paar postings die ik dan vluchtig gelezen heb, bevestigd wordt.
Eigenlijk vind ik dit maar een gevaarlijke kutpijler, zoals ik ook in de titel al zei. Deze pijler zit vol met ernstig labiele mensen die kennelijk een dagtaak maken van andere ernstig labiele mensen nog verder een depressie inlullen.
Dat klinkt hard, is het wellicht ook, maar ik bedoel het eigenlijk behoorlijk serieus en vanuit een oprechte ... sja, hoe noem je dat.... bezorgdheid.
Ben ik de enige die dat vindt? Ben ik de enige die zich afvraagt of fora uberhaupt pijlers of subfora gericht op psychische problemen zouden moeten hebben?
Als ik eerlijk ben denk ik dat het internet sowieso niet echt gezond is voor mensen die worstelen met psychische problemen. En begrijp me niet verkeerd, ik heb niks tegen mensen die - tijdelijk - niet zo lekker in hun vel zitten. Als die het internet als vluchtplek, uitlaatklep of ontspanning gebruiken: more power to ya.
Maar dat is niet waar ik op doel, met dit onderwerp. Op deze pijler staat het vol met allerlei ernstige psychische problemen, en al die zelfdiagnoses en bevestigingen van de eigen ellende lijken mij persoonlijk niet echt bijdragen aan beter functioneren in de maatschappij of een betere psychische gezondheid.
Nou ja, misschien ben ik wel de enige die dat vindt, dat kan natuurlijk. Maar ik wou het toch maar even gezegd hebben. Doe ermee wat je wil.
Ik kom hier nooit eigenlijk, maar was per ongeluk in het topic van [Bewerkt door moderator, gebruikersnaam forummer] (via de lijst nieuwe topics aan de rechterkant) terecht gekomen. En zojuist klik ik - alweer per ongeluk - het verkeerde topic aan.
En hoewel ik niet echt aandachtig gelezen heb maar slechts vluchtig gescand, viel me direct op dat hetgeen wat ik op deze pijler tegenheb ook in die paar postings die ik dan vluchtig gelezen heb, bevestigd wordt.
Eigenlijk vind ik dit maar een gevaarlijke kutpijler, zoals ik ook in de titel al zei. Deze pijler zit vol met ernstig labiele mensen die kennelijk een dagtaak maken van andere ernstig labiele mensen nog verder een depressie inlullen.
Dat klinkt hard, is het wellicht ook, maar ik bedoel het eigenlijk behoorlijk serieus en vanuit een oprechte ... sja, hoe noem je dat.... bezorgdheid.
Ben ik de enige die dat vindt? Ben ik de enige die zich afvraagt of fora uberhaupt pijlers of subfora gericht op psychische problemen zouden moeten hebben?
Als ik eerlijk ben denk ik dat het internet sowieso niet echt gezond is voor mensen die worstelen met psychische problemen. En begrijp me niet verkeerd, ik heb niks tegen mensen die - tijdelijk - niet zo lekker in hun vel zitten. Als die het internet als vluchtplek, uitlaatklep of ontspanning gebruiken: more power to ya.
Maar dat is niet waar ik op doel, met dit onderwerp. Op deze pijler staat het vol met allerlei ernstige psychische problemen, en al die zelfdiagnoses en bevestigingen van de eigen ellende lijken mij persoonlijk niet echt bijdragen aan beter functioneren in de maatschappij of een betere psychische gezondheid.
Nou ja, misschien ben ik wel de enige die dat vindt, dat kan natuurlijk. Maar ik wou het toch maar even gezegd hebben. Doe ermee wat je wil.
Am Yisrael Chai!
woensdag 13 februari 2008 om 12:25
Nog 1 keer, Inad: dat was bedoeld JUIST om niemand in angst te laten zitten. Ik heb niet gezegd dat i khet ga doen, ik heb gewoon gezegd dat i kzoiets nooit meer op het forum zou zetten. Zodat mensen niet gaan mobiliseren. Enig idee hoe ik me schaam? Als JIJ je al zorgen hebt gemaakt, kun je je inbeelden hoe ik me nog steeds eronder voel? Ik heb een fout gemaakt ja, ik was ernstig onder invloed en had dat nooit mogen posten, true. Maar het is nu eenmaal gebeurd, en het was ook geheel mijn bedoeling niet, maar geloof me, ik wist echt niet wat ik deed. Als ik ooit de behoefte voel om van een dak af te springen, dan ga ik dat niet aankondigen. Dat zeg ik, en ik zie niet in waarom je je dan zorgen maakt. Als ik zeg dat ik iets heel gevaarlijks ga doen, ga je je dan ook zorgen maken? Waarom zou je? Of ben je gewoon erg kwaad? Vind je me misselijkmakend en is dat de aanleiding van je woede? Dit bedoel ik niet vervelend, maar ik vraag me af of bezorgdheid wel de reden is voor enkele posts.
woensdag 13 februari 2008 om 12:32
Mamzelle, ik KAN me nergens anders kwetsbaar opstellen. Als ik alles binnenhoud, dan loopt het zeker weten verkeerd af. En wat nou anonimiteit om zeep helpen? Ik was P ja, en dan? Ik was toch wel te herkennen aan mijn schrijfstijl, enkelen hadden het meteen door. Dan maar er voor uitkomen, en alsof het een schande is. Ja, zo voelt het voor mij wel, maar zo zou ik het NIET moeten voelen. Ben ik nu echt iemand die maar ergens in een hoekje moet zitten en eindeloos moet toneelspelen? No worries, dat DOE ik al, in mijn leven naast het forum. Met succes hoor, en mijn wond is ook weer heerlijk pijnlijk gehecht en eerst opengesneden zonder verdoving. DAT gebeurt als ik me niet goed kan uiten, als mensen me niet willen begrijpen. Als ik altijd maar de schin ophoud, want net als Yas zeg ik ook altijd meteen: gaat goed man, en met jou?! Want wie wil er uberhaupt iets te maken hebben met iemand die z'n polsen aan gort snijdt. DAT zit me dwars, dat de enige plek waar ik ook mijn heel erg zwakke en vervelende kant kan laten zien, mij wordt ontnomen. Zo voel ik dat iig.
woensdag 13 februari 2008 om 12:40
Digi, het is niet dat mensen niks te maken willen hebben met mensen die snijden. Ik denk dat mensen, op den duur, weinig te maken willen hebben met mensen die kúnnen gaan snijden bij 'verkeerde' opmerkingen. Áls ze dat al weten.
Ik denk dus dat het het bijbehorende gedrag is. Jij weet dat je hulp zoekt, ik weet dat je hulp zoekt, maar voor anderen kunnen jouw postings toch overkomen als zwelgen. Bij mij komt het soms al zo over, dat terwijl ik je toch al een tijdje volg.
Waar dat aan ligt? Ik weet het niet. De manier van schrijven? Zou kunnen. je gedrag? Zou ook kunnen, hoewel ik weet dat als je zo diep zit, je het gevoel hebt niet anders te kúnnen.
En nee, toneelspelen is nooit goed. Dat zou je ook niet moeten doen. Maar dat is wél iets wat je zelf doet maar wat je anderen lijkt te verwijten. Lijkt.
Ik denk dus dat het het bijbehorende gedrag is. Jij weet dat je hulp zoekt, ik weet dat je hulp zoekt, maar voor anderen kunnen jouw postings toch overkomen als zwelgen. Bij mij komt het soms al zo over, dat terwijl ik je toch al een tijdje volg.
Waar dat aan ligt? Ik weet het niet. De manier van schrijven? Zou kunnen. je gedrag? Zou ook kunnen, hoewel ik weet dat als je zo diep zit, je het gevoel hebt niet anders te kúnnen.
En nee, toneelspelen is nooit goed. Dat zou je ook niet moeten doen. Maar dat is wél iets wat je zelf doet maar wat je anderen lijkt te verwijten. Lijkt.
woensdag 13 februari 2008 om 12:41
Er zit misschien voor sommigen wat in, maar ikzelf herken dat absoluut niet. Problemen heb ik (gelukkig) niet (maar de ervaring leert dat sommige mensen dat niet geloven), en met mezelf onder de loep nemen heb ik absoluut geen moeite, ook niet als ik minder leuke dingen tegenkom.
Met een ander onder de loep nemen heb ik ook geen moeite.
En op een forum, als daar dan een topic over geopend wordt, en ik heb daar toevallig zin in, doe ik dat.
Dus het gaat echt niet altijd op wat Hou van Jezelf zegt. Ik vind het 'iedereen kijkt naar Digitalis want niemand durft naar zichzelf te kijken' een beetje van hetzelfde kaliber als 'als ik kritiek krijg komt dat omdat iedereen jaloers is'.
Dat is toch geen wet van meden en perzen ofzo?!
Met een ander onder de loep nemen heb ik ook geen moeite.
En op een forum, als daar dan een topic over geopend wordt, en ik heb daar toevallig zin in, doe ik dat. Dus het gaat echt niet altijd op wat Hou van Jezelf zegt. Ik vind het 'iedereen kijkt naar Digitalis want niemand durft naar zichzelf te kijken' een beetje van hetzelfde kaliber als 'als ik kritiek krijg komt dat omdat iedereen jaloers is'.
Dat is toch geen wet van meden en perzen ofzo?!
woensdag 13 februari 2008 om 12:49
Lieve Digi, volgens mij begrijp je er niks van. No offense. Ik heb een paar dagen geleden ook al aangegeven dat het natuurlijk geen ruk uitmaakt of je het hier aankondigt of niet. Het gaat erom wat je dóet, of je ons dat nu vertelt of niet.
Ik persoonlijk neem je die aankondiging helemaal niet kwalijk. Ik vind ook niet dat je je ervoor hoeft te schamen.
Het enige wat belangrijk is is dat het niet weer gebeurt. Voor JOU. En nogmaals, dan gaat het niet over de publieke aankondiging, maar over de daad zelf. Ik geloof dat je momenteel veel te instabiel bent om hier op het forum te schrijven. Ik geloof dat je aan je problemen werkt, maar volgens mij ben je daar nog helemaal niet toe in staat. Face it, you're all over the place. Daar hoef je geen stalker voor te zijn om dat te ontdekken, het ligt gewoon voor het oprapen.
Digi, het gaat niet goed met je. En je zoekt het in de verkeerde hoeken en plaatsen om het op te lossen. Je wilt veel te veel en te snel. Je psychische gesteldheid is nu het enige wat telt. En dat moet je zien te vinden door therapie en behandeling.
Als je perse wil schrijven op dit forum open dan een topic over hoe jij opbouwend bezig kunt zijn. En schrijf daar alleen over positiviteit. En stop met posten op alle andere topics. Focus je op één ding. Je herstel.
Succes.
Ik persoonlijk neem je die aankondiging helemaal niet kwalijk. Ik vind ook niet dat je je ervoor hoeft te schamen.
Het enige wat belangrijk is is dat het niet weer gebeurt. Voor JOU. En nogmaals, dan gaat het niet over de publieke aankondiging, maar over de daad zelf. Ik geloof dat je momenteel veel te instabiel bent om hier op het forum te schrijven. Ik geloof dat je aan je problemen werkt, maar volgens mij ben je daar nog helemaal niet toe in staat. Face it, you're all over the place. Daar hoef je geen stalker voor te zijn om dat te ontdekken, het ligt gewoon voor het oprapen.
Digi, het gaat niet goed met je. En je zoekt het in de verkeerde hoeken en plaatsen om het op te lossen. Je wilt veel te veel en te snel. Je psychische gesteldheid is nu het enige wat telt. En dat moet je zien te vinden door therapie en behandeling.
Als je perse wil schrijven op dit forum open dan een topic over hoe jij opbouwend bezig kunt zijn. En schrijf daar alleen over positiviteit. En stop met posten op alle andere topics. Focus je op één ding. Je herstel.
Succes.
woensdag 13 februari 2008 om 12:50
Mijn posting heeft met jouw uitspraak te maken omdat je ook nu weer een vrij extreme interpretatie hebt van wat Inad zegt ('vind je me misselijkmakend' terwijl dat nergens ter sprake komt). Je zegt nu ook dat Inad kwaad op je is. Is dat wel zo? Ik lees dat nergens. Wellicht heb ik niet goed gelezen en heb ik dat over het hoofd gezien, maar ik lees alleen terug dat Inad het niet eerlijk vindt dat mensen zich (terecht of onterecht) zulke grote zorgen om je maken.
Maar goed... Ik zie je in ieder geval regelmatig posten dat je niet meer zult reageren. Dat blijkt moeilijk te zijn voor je, want je komt toch steeds terug in diezelfde topics. Begrijpelijk hoor, want mijn handen zouden ook jeuken als er over me gepraat wordt. Maar misschien eerst eens lezen zonder ingelogd te zijn, zodat je tegen de tijd van inloggen misschien eens diep ademgehaald hebt en het lukt om niet te reageren? Of die topics maar niet te openen? Anders lijkt het me erg moeilijk om niet te reageren...
Peas on earth!
woensdag 13 februari 2008 om 12:51
Het is een kwetsbaar evenwicht, Digitalis. Kan me voorstellen dat je behoefte hebt aan een plaats om jezelf te uiten, en dit forum is wat dat betreft een heel fijne plaats. Wat mij verrast is de overkill, én dat je voluit open gaat -in het verleden wilde je er niet aan, was bang een hekel aan jezelf te krijgen als je je zou laten gaan- én dan ook nog de foto's -die privacy doelde ik op, inmiddels ben je zo goed als herkenbaar ook op straat-
Anyway: op dit forum kun je veel vinden, maar omzichtigheid moet je simpelweg vergeten. Die is er niet. Je wordt aangesproken zodra je je opent, ook op dingen die gebeurd zijn, juist op de ziekte die je vermoedt. Dat is onlosmakelijk verbonden met je openheid. Wil je hier niet op aangesproken worden dan zul je die kant van jezelf gesloten moeten houden.
Ik hoop dat je desondanks die kritiek toch je plekje op het forum zult behouden. Groot gelijk dat je in elk geval ergens het toneelspelen opgeeft.
Anyway: op dit forum kun je veel vinden, maar omzichtigheid moet je simpelweg vergeten. Die is er niet. Je wordt aangesproken zodra je je opent, ook op dingen die gebeurd zijn, juist op de ziekte die je vermoedt. Dat is onlosmakelijk verbonden met je openheid. Wil je hier niet op aangesproken worden dan zul je die kant van jezelf gesloten moeten houden.
Ik hoop dat je desondanks die kritiek toch je plekje op het forum zult behouden. Groot gelijk dat je in elk geval ergens het toneelspelen opgeeft.
woensdag 13 februari 2008 om 13:07
Ik wil ook even wat kwijt.
Ik denk dat de meesten van jullie helemaal niet weten wat automutilatie inhoudt.
Wat er dan door je heen gaat als je het doet. Ik heb het gedaan in diepe donkere uren, meermalen. En dan valt er heel veel spanning van je af. Je wilt lichamelijke pijn voelen, zodat de geestelijke pijn weggaat (wat natuurlijk niet zo is)
Zie het als een verslaving, net als roken en drinken, je kunt er wel mee stoppen , maar je blijft altijd verslaafd.
Ik ben nu zover dat ik me kan beheersen, maar gisteravond keek ik strak naar de keukenla (ik ga door een moeilijke tijd, crisis hier thuis en daarnaast een zware operatie voor de boeg, dat laatste boeit even niet, de crisis wel).
Ik heb al jaren niet meer gekrast, maar je blijft naar messen kijken.
Ik denk dat de meesten van jullie helemaal niet weten wat automutilatie inhoudt.
Wat er dan door je heen gaat als je het doet. Ik heb het gedaan in diepe donkere uren, meermalen. En dan valt er heel veel spanning van je af. Je wilt lichamelijke pijn voelen, zodat de geestelijke pijn weggaat (wat natuurlijk niet zo is)
Zie het als een verslaving, net als roken en drinken, je kunt er wel mee stoppen , maar je blijft altijd verslaafd.
Ik ben nu zover dat ik me kan beheersen, maar gisteravond keek ik strak naar de keukenla (ik ga door een moeilijke tijd, crisis hier thuis en daarnaast een zware operatie voor de boeg, dat laatste boeit even niet, de crisis wel).
Ik heb al jaren niet meer gekrast, maar je blijft naar messen kijken.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
woensdag 13 februari 2008 om 13:14
Ik weet het Yasmijn. Been there done that, heb alleen het t-shirt niet gekocht want ik ben er niet trots op. Je kunt alleen nooit nooit nooit een ander (of: andermans uitspraken) de schuld geven van je snijden. Nooit.
En als er mensen in je omgeving zijn die ervan weten.... Dan lijkt het me verdomd lastig voor die mensen daar rekening mee te houden. Op eieren lopen omdat die ander misschien wel een mes pakt op het moment dat jij de deur uitloopt. Vandaar dat ik het vanmorgen over emotionele chantage had.
En als er mensen in je omgeving zijn die ervan weten.... Dan lijkt het me verdomd lastig voor die mensen daar rekening mee te houden. Op eieren lopen omdat die ander misschien wel een mes pakt op het moment dat jij de deur uitloopt. Vandaar dat ik het vanmorgen over emotionele chantage had.
woensdag 13 februari 2008 om 13:21
Dat snap ik. Ik heb het ook nooit gedaan waar iemand bij was en nooit mensen gebeld ofzo: ik ga krassen.
En de smoesjes: heb een gevecht gehad met een kat. Ben in de rhododendrons gevallen.
Door dit alles en door de crisis thuis en ik gisteravond weer neigingen voelde opkomen, zijn me de ogen weer geopend wat betreft automutilatie.
Het blijft altijd bij je. Vooral als je slecht in je vel zit.
Maar goed, ik kan me beheersen.
Er zijn trouwens vele vormen van automutilatie. Niet alleen met messen. Ik ken iemand die zich bewust de wenkbrauwen uittrekt. Dat kun je er ook onder scharen.
En de smoesjes: heb een gevecht gehad met een kat. Ben in de rhododendrons gevallen.
Door dit alles en door de crisis thuis en ik gisteravond weer neigingen voelde opkomen, zijn me de ogen weer geopend wat betreft automutilatie.
Het blijft altijd bij je. Vooral als je slecht in je vel zit.
Maar goed, ik kan me beheersen.
Er zijn trouwens vele vormen van automutilatie. Niet alleen met messen. Ik ken iemand die zich bewust de wenkbrauwen uittrekt. Dat kun je er ook onder scharen.
Ik verbaas me erover dat de buitenkant van de dingen zoveel verbergt.
woensdag 13 februari 2008 om 13:38
Die 'schop onder de kont' vind ik eigenlijk helemaal geen verboden methode op dit forum. Sterker nog, ik krijg hier nogal de indruk dat het iets is waar heel veel commentaar op anderen mee wordt gerechtvaardigd. Men trapt zich hier een ongeluk, tegen schenen vooral. Maar konten worden voortdurend gemist.
woensdag 13 februari 2008 om 13:39
Fleurtje, ik ben het met je eens wat betreft de schop onder de kont.
Digi, om het voorbeeld van een ander topic maar even aan te halen wat jij zo onderschreef: zou je je ook zo gedragen als je kanker had? Dan kon je je ook niet de luxe permiteren om je druk te gaan zitten maken om je studie, je kotaanvraag en je schrijversambities. Dan zou je alles inzetten op herstel, ziektebestrijding, therapie en beter worden.
Practice what you preach.
Digi, om het voorbeeld van een ander topic maar even aan te halen wat jij zo onderschreef: zou je je ook zo gedragen als je kanker had? Dan kon je je ook niet de luxe permiteren om je druk te gaan zitten maken om je studie, je kotaanvraag en je schrijversambities. Dan zou je alles inzetten op herstel, ziektebestrijding, therapie en beter worden.
Practice what you preach.
woensdag 13 februari 2008 om 13:41
Digitalis, er zijn hier zat mensen die wat met jou te maken willen hebben. Sterker, die proberen te doen wat in hun vermogen ligt om je overeind te houden. Alleen is dat vermogen uiterst beperkt. Ten eerste al omdat we allemaal achter een scherm zitten en niet naast je, Ten tweede omdat wij geen idee hebben hoe het werkelijk met je is en alleen een inschatting kunnen maken op basis van wat je schrijft. Ten derde omdat weinigen hier over de kennis en ervaring beschikken om die inschatting juist te kunnen doen en er überhaupt iets zinnigs over te kunnen zeggen.
Ik heb de afgelopen dagen met toenemende bezorgdheid je posts gelezen. Het gaat niet goed met je, zo ver is wel duidelijk. En dan druk ik me nog erg voorzichtig uit. Maar ik denk niet dat je jezelf helpt door hier te blijven posten. In elk geval niet op de manier zoals het nu gaat: vol enthousiasme van alles tegelijk beginnen, overal om opmerkingen vragen en vervolgens er niet tegen kunnen dat hetzij je je plannen niet van de grond krijgt, hetzij je kritiek krijgt. Je kán niet ineens van 0% naar 100%. Mén, ik zit redelijk stabiel in mijn vel en zelfs ik werd moe van alleen maar het lezen van je plannen. Leg de lat niet zo hoog, dat kan alleen maar uitdraaien op teleurstelling. Babysteps, was toch 't credo van de een of andere draak van een film van weet ik veel hoe lang geleden?
Voor wat betreft de reacties op je referte aan snijden: ik wéét dat je het niet zo bedoelt, maar het kan worden opgevat als emotionele chantage. "Als jij niet lief doet, snij ik". Ik heb ooit zo'n kennis gehad: "Als jij niet erkent dat wij een relatie hebben, verzuip ik mezelf" Relatie was er in geen velden of wegen, was er ook nooit geweest, maar reken maar dat ik me kut voelde als hij weer eens net op tijd uit het water was gevist en ik door zijn vrienden er fijntjes op werd gewezen dat het toch écht mijn schuld was. Ondanks dat ik donders goed weet dat iemand die in staat is om zichzelf te verzuipen (dan wel te snijden) niet volledig toerekenbaar is voor emotionele uitlatingen. Maar weten en voelen zijn verschillende dingen, dat weet jij als geen ander, lijkt me.
Het advies om niet of nog maar heel beperkt hier te schrijven, is volgens mij door niemand ingegeven vanuit de wens om gespeend te blijven van jouw problemen. Enkel vanuit de wens om je tegen jezelf én tegen te harde reacties hier te beschermen.
woensdag 13 februari 2008 om 13:42
Haha, wel grappig dat je dit zegt. Ik zat me net af te vragen wat een schop onder de kont nu eigenlijk is. Ik heb hem zelf nooit nodig gehad geloof ik, maar deel ze wel voortdurend uit. Zelfs onbedoeld. Ik zie het als motivatie en de vinger op de zere plek leggen. Brute eerlijkheid zeg maar.
Ik zag er net een knap staaltje van op een ander topic van Digi geschreven door FV. Ik vind dat mooi.
Maar wellicht vind een ander dat tegen de schenen schoppen? Beetje zender ontvanger verhaal denk ik.
woensdag 13 februari 2008 om 13:50
Yas, ik kan voor mezelf zeggen dat ik meer 'offence' neem aan het constante geflirt met automutilatie dan de handeling an sich. Ik ken het van zeer nabij en iedereen die er een beetje van weet, weet dat elke keer dat men zichzelf geweld aan doet belangrijk is. Net als de alcoholist, elk volgende drankje zuigt de persoon nog dieper in de verslaving. Dat gun ik niemand, Digi zeker niet.
Daarom hecht ik, net als Evidenza, belang aan het feit dat Digi er mee stopt, om zichzelf. Dat zal met vallen en opstaan gaan, zoals elk herstel en elk gevecht. Een keer (of nog een keer etc.) de mist in gaan is niet erg en verwijt ik niet. Uitjanken en weer verder met het gevecht.
Voor mij hoeft dit onderwerp ook niet omgeven te zijn van schaamte of een taboe zijn. Wat mij als forummer wel steeds meer gaat irriteren is het eerder genoemde geflirt met automutilatie. Ik ben niet vies van een zwarte grap, maar je maakt mij niet wijs dat er elk uur, al een aantal dagen lang, steeds weer gelult moet worden over treinen knuffelen, jongleren met messen etc. Dat wekt bij mij toch de schijn tegen. Een opmerking in de lijn van 'zo'n reactie maakt dat ik ga snijden' vind ik not done. Het komt op mij over als het 'aansmeren' van verantwoordelijkheid bij mensen waar het niet hoort.
Als ik eerlijk ben dan merk ik dat Digi stukje bij beetje wrevel bij me oproept. Waarom? Het geflirt, de 'bijt je kop eraf'-postings, de boodschap die de postings lijken uit te stralen, het stoot enorm af. Het is de toon die de muziek maakt en waarvan ik bij mezelf merk dat ik steeds makkelijker denk 'laat maar, ik post maar niet, heb helemaal geen zin in de mogelijke gevolgen'.
Je kunt je dan 1 keer vertellen waarom je dit allemaal kunt en wilt vergoeilijken. Verschrikkelijke heftige tijd, dan reageer je emotioneler, afijn we kennen het wel. Een tweede keer kan ik het ook heel goed begrijpen. Alleen, na tig keer wordt ik persoonlijk daar stugger door. Ik vind deze hele 'soap' zo langzamerhand een zwerende pijnlijke bedoening worden.
Jammer, want ik weet dat er van binnen in Digi gewoon ook een heel leuk mens schuilt. En die Digi hoop ik heel snel weer terug te zien. Niet eens zo zeer om mezelf, maar om Digi.
Daarom hecht ik, net als Evidenza, belang aan het feit dat Digi er mee stopt, om zichzelf. Dat zal met vallen en opstaan gaan, zoals elk herstel en elk gevecht. Een keer (of nog een keer etc.) de mist in gaan is niet erg en verwijt ik niet. Uitjanken en weer verder met het gevecht.
Voor mij hoeft dit onderwerp ook niet omgeven te zijn van schaamte of een taboe zijn. Wat mij als forummer wel steeds meer gaat irriteren is het eerder genoemde geflirt met automutilatie. Ik ben niet vies van een zwarte grap, maar je maakt mij niet wijs dat er elk uur, al een aantal dagen lang, steeds weer gelult moet worden over treinen knuffelen, jongleren met messen etc. Dat wekt bij mij toch de schijn tegen. Een opmerking in de lijn van 'zo'n reactie maakt dat ik ga snijden' vind ik not done. Het komt op mij over als het 'aansmeren' van verantwoordelijkheid bij mensen waar het niet hoort.
Als ik eerlijk ben dan merk ik dat Digi stukje bij beetje wrevel bij me oproept. Waarom? Het geflirt, de 'bijt je kop eraf'-postings, de boodschap die de postings lijken uit te stralen, het stoot enorm af. Het is de toon die de muziek maakt en waarvan ik bij mezelf merk dat ik steeds makkelijker denk 'laat maar, ik post maar niet, heb helemaal geen zin in de mogelijke gevolgen'.
Je kunt je dan 1 keer vertellen waarom je dit allemaal kunt en wilt vergoeilijken. Verschrikkelijke heftige tijd, dan reageer je emotioneler, afijn we kennen het wel. Een tweede keer kan ik het ook heel goed begrijpen. Alleen, na tig keer wordt ik persoonlijk daar stugger door. Ik vind deze hele 'soap' zo langzamerhand een zwerende pijnlijke bedoening worden.
Jammer, want ik weet dat er van binnen in Digi gewoon ook een heel leuk mens schuilt. En die Digi hoop ik heel snel weer terug te zien. Niet eens zo zeer om mezelf, maar om Digi.
vandaag ga ik van alles kunnen
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
) dat ik dat op bepaalde vlakken bij mezelf onbewust al doe.
woensdag 13 februari 2008 om 14:01
Ik ben niet helemaal bijgelezen, lukt ook moeilijk, want ben aan het werk, maar kom vooral even kijken hier om te zien hoe het nu verder gaat. Even over wat je in het andere bericht schrijft over of ik misschien boos ben: nee, dta ben ik niet. Ik was er namelijk niet eens bij toen het gebeurde gelukkig, ik heb het wel allemaal achteraf kunnen lezen, toen je gelukkig en godzijdank gered was. Mij gaat het nu niet eens meer om wat er toen gebeurd is, mij gaat het om wat er nu aan het gebeuren is, op dit moment, al hebben die twee dingen wel met elkaar te maken. Ik vind de vette gedrukte stukjes van deze post en een aantal dingen die je eerder schrijft heel erg emotioneel belastend en zorgwekkend voor wie het ook maar leest. Ik vind het een vreselijke gedachte dat iets wat ik hier zou schrijven je er toe zou brengen om jezelf te snijden. Je zegt nu welhaast letterlijk dat dat kan of al gebeurd is. Dat kan gewoon echt niet, Digitalis. Want dan moet dus óf iedereen en dan ook echt iedereen op het forum op de hoogte worden gebracht van jouw situatie en er constant rekening mee houden of het is zo dat alleen de mensen die het weten op eieren zullen proberen te lopen, maar gewoon heel sec lijkt het me voor JOU niet fijn dat dit zo is, en dan beter om je niet op een forum te begeven, waarin meningen sneller getypt zijn en verzonden dan iets tijdens een face to face gesprek zou worden gezegd. Ik ben niet boos op je, ik vind je geen 'kloterig wijf', ik denk alleen dat dit allemaal helemaal niet goed voor je is. En ik heb ook vet gemaakt dat je schrijft dat je geen andere plek hebt, maar als deze plek bijdraagt aan jouw slechte gevoel over jezelf en het jezelf verwonden is het geen goede plek, echt niet. Dan is het misschien beter om te zorgen dat je terecht kunt bij een praatgroep met mensen die het zelfde meemaken of dat je dit ventileert bij je psychiater of psycholoog. Bij mensen die weten wat jou problematiek inhoudt en hoe ermee om te gaan. Wij zijn vrijwel allemaal leken en geven meningen aan de hand van onze eigen gevoelens en gedachten. Zolang je dat kunt zien als het is is forumgebruik oke, maar als het je negatief beïnvloedt in je leven is dat niet goed. Wees alsjeblieft heel heel voorzichtig met jezelf!! EN, hoe moeilijk dat ook is, probeer ook stil te staan bij wat jouw posts met anderen doen..
Wat Supersmollie zegt vind ik ook 
woensdag 13 februari 2008 om 14:20
Dat had ik ook al door, kwestie van gegevens die je prijsgeeft bij elkaar optellen en dan lijkt het wel heel erg op die andere persoon.
Dit forum gedijt juist goed op anonimiteit en ik zou er daarom voorzichtig mee omgaan. Als je anoniem blijft kun je je juist kwetsbaarder opstellen: als je er genoeg van hebt trek je de stekker uit je PC.
Keerzijde van zo'n forum als dit is de rest van het forum nooit kan weten hoe het met iemand afloopt als ze niks meer van die persoon horen maar dat is inherent aan internet (en aan anonimiteit).
Als iemand post dat ze kanker heeft en je hoort nooit meer wat is die persoon dan dood? Genezen? Ge-emigreerd naar Ibiza? Je zult het nooit weten.
De ''hulp'' die je kan geven is daarom altijd maar beperkt. Tenzij je overstapt op prive met elkaar gaan mailen of zelfs ontmoeten.
