Psyche
alle pijlers
(Eindelijk) de diagnose ADHD
zaterdag 18 mei 2019 om 08:37
Gisteren heb ik de diagnose ADHD gekregen. Na een dag aan onderzoeken en testen en het gebruiken van medicatie kom ik er niet meer om heen.
Ik ben ontzettend opgelucht, iets wat ik mijn hele leven al vermoedde dat er wat met mij is, dat ik anders ben dan anderen is er toch gekomen. Ik weet het nu, ik heb duidelijkheid en ik kan vooruit gaan kijken.
Ook heb ik moeite en kijk ik terug naar het kind , puber meisje en de student die zo hard heeft moeten knokken en het zo zwaar heeft gehad om iets voor elkaar te krijgen. Zich niet begrepen heeft gevoeld. Dat maakt mij verdrietig.
Mijn ouders begrijpen het nog niet helemaal en vragen zich af wat zij verkeerd hebben gedaan. Ik neem ze niks kwalijk.
Heb ik een vraag? Nee niet echt, ik wil gewoon even kletsen...
Ik ben ontzettend opgelucht, iets wat ik mijn hele leven al vermoedde dat er wat met mij is, dat ik anders ben dan anderen is er toch gekomen. Ik weet het nu, ik heb duidelijkheid en ik kan vooruit gaan kijken.
Ook heb ik moeite en kijk ik terug naar het kind , puber meisje en de student die zo hard heeft moeten knokken en het zo zwaar heeft gehad om iets voor elkaar te krijgen. Zich niet begrepen heeft gevoeld. Dat maakt mij verdrietig.
Mijn ouders begrijpen het nog niet helemaal en vragen zich af wat zij verkeerd hebben gedaan. Ik neem ze niks kwalijk.
Heb ik een vraag? Nee niet echt, ik wil gewoon even kletsen...
woensdag 25 september 2019 om 18:27
Ah de bevestiging is er wel.. das toch eigenlijk superfijn.Sensitivenoodle schreef: ↑25-09-2019 17:31Zelf merk ik er weinig van, maar op werk zien ze dat wel. Ze vinden me meer besluitvaardig en directer overkomen, meer presentie hebben met medicatie. Terwijl ik dat zelf dus niet zo merk en ze ook niet vertel dat ik aan de medicatie zit.
(Ik heb voorafgaand aan start met methylfenidaat en officiële diagnose een tijd lang dexamfetamine gebruikt van mijn man. Merk ik zelf ook weinig van, maar mijn collega s en beoordelaars omdat ik in opleiding ben vonden me wel anders, beter in mijn werk.... Dat vind ik ergens moeilijk te accepteren, anderzijds mooi dat het dus door medicatie deels op te lossen lijkt.)
Heb hier wel eens geschreven dat het me net wat extra denkruimte gaf.. even tijd om af te remmen of om niet te verdwalen in bijzaken
Ik hoopte ook dat er iets met vuurwerk, openbaringen, fanfares en grootse meesterwerken zou gebeuren
maar 'moet het doen' met rust/relaxt van binnen en van buiten, een iets minder korte lont en als ik gemotiveerd ben, een plan heb én op de klok let kan ik heel efficient en prettig zonder frustratie klereklussen doen die ik anders pas doe als het water me aan de lippen staat.
Ik probeer ook echt , achteraf, situaties te bekijken.. hoe ging het vandaag en hoe was ik gewend te reageren, op te lossen dat geeft ook wel nieuwe inzichten en bevestiging dat het wel werkt.
woensdag 25 september 2019 om 19:56
Mef en Teaus: ik zal inderdaad zelf moeten ervaren hoe slaapdienstem me bevallen. En als het niks wordt kan ik inderdaad weer iets anders gaan zoeken maar het is best eng om een vaste baan op te zeggen waar ik al zeven jaar werk.
Wat Teaus zegt denk ik ook: soms lijkt het of de medicatie niks doet, zeker als je het al langer gebruikt vergeet je soms hoe het was en waarvoor je ze ook alweer slikte.
Kreeg net weer commentaar dat ik overal doorheen praat en non stop aan het woord ben, bij mij werken ze dus niet optimaal.
Wat Teaus zegt denk ik ook: soms lijkt het of de medicatie niks doet, zeker als je het al langer gebruikt vergeet je soms hoe het was en waarvoor je ze ook alweer slikte.
Kreeg net weer commentaar dat ik overal doorheen praat en non stop aan het woord ben, bij mij werken ze dus niet optimaal.
donderdag 26 september 2019 om 08:06
Dat is bij mij ook zo soepel. “Kijk het maar aan” ... lekker makkelijk natuurlijk. Maar dus ook per dag opnieuw te beslissen wat je aan hoeveelheid neemt.Teaus schreef: ↑25-09-2019 17:02MEFverveling is dus hartstikke nuttig
Eviva Leuk en spannend, gewoon doen!
Nacht-/slaapdiensten moet je echt ervaren ik ken mensen die niks liever doen en er zijn er ook die het nooit meer willen
Ik heb nu een extreem flexibel pillenbeleid meegekregen :
1, 2 of 3 pillen en dat dan 2 of 3x per dag.... kijk maar even wat je doet
Ga de komende weken nog maar s heel goed kijken wat het grote verschil is tussen 5 en 7,5 mg, qua bijwerkingen is 5 prettiger maar ben ik productiever, nuchterder én relaxter met 7,5
vanmiddag heb ik een telefonische afspraak, was eigenlijk face TO face, op de 1 of andere manier is de afspraak op donderdag gekomen, toen ik hierover belde tijdje terug dat donderdag echt niet kan en al helemaal niet midden op de dag ivm mijn werk kreeg ik als reactie “ja maar dit is ook ZIJN baan”...
uhhhh duh. Alsof ik dat niet begrijp.
donderdag 26 september 2019 om 08:10
Maar dat is toch fantastisch! Vind je dat geen vuurwerk waard?Teaus schreef: ↑25-09-2019 18:27Ah de bevestiging is er wel.. das toch eigenlijk superfijn.
Heb hier wel eens geschreven dat het me net wat extra denkruimte gaf.. even tijd om af te remmen of om niet te verdwalen in bijzaken
Ik hoopte ook dat er iets met vuurwerk, openbaringen, fanfares en grootse meesterwerken zou gebeuren
maar 'moet het doen' met rust/relaxt van binnen en van buiten, een iets minder korte lont en als ik gemotiveerd ben, een plan heb én op de klok let kan ik heel efficient en prettig zonder frustratie klereklussen doen die ik anders pas doe als het water me aan de lippen staat.
Ik probeer ook echt , achteraf, situaties te bekijken.. hoe ging het vandaag en hoe was ik gewend te reageren, op te lossen dat geeft ook wel nieuwe inzichten en bevestiging dat het wel werkt.
Ik heb zoveel meer geduld gekregen aan de medicatie dat ik iedereen voor laat gaan bij de kassa ofzo en me helemaal niet erger aan gesmak of andere irritante geluiden. Scheelt een hoop frustratie. Beetje een happy pil.
donderdag 26 september 2019 om 08:13
Tuurlijk is dat moeilijk om iets na 7 jaar op te zeggen! Je kan natuurlijk ook nu verder kijken hè, als die slaapdiensten je nu al niet aanstaan. Er is misschien wel besef gekomen dat je huidige baan het niet is. Er zijn zat leuke banen in de zorg die minder onregelmatig zijn. Bij onze organisatie zou je zo kunnen solliciteren kan ik je zeggen.Eviva1983 schreef: ↑25-09-2019 19:56Mef en Teaus: ik zal inderdaad zelf moeten ervaren hoe slaapdienstem me bevallen. En als het niks wordt kan ik inderdaad weer iets anders gaan zoeken maar het is best eng om een vaste baan op te zeggen waar ik al zeven jaar werk.
Wat Teaus zegt denk ik ook: soms lijkt het of de medicatie niks doet, zeker als je het al langer gebruikt vergeet je soms hoe het was en waarvoor je ze ook alweer slikte.
Kreeg net weer commentaar dat ik overal doorheen praat en non stop aan het woord ben, bij mij werken ze dus niet optimaal.
donderdag 26 september 2019 om 09:39
Eviva, vrouw, wat dapper dat je het aandurft en gaat switchen!
Mef, weer wat opgeknapt?
Teaus, dat is toch ook al een hele overwinning!
Hier gaat het langzaam weer de goede kant op, maar oh, ik heb er weer flink tussen gezeten (angst, slecht slapen, doorslaan in zorgen maken). Ik neem het mezelf nog kwalijk ook dat ik het weer zo ver heb laten komen, maar deels keuzes, deels omstandigheden en ik moet nu toch doen met wat ik heb. Het is wel een goede les. Nu realiseer ik me ook dat ik me in mijn burn-out in 2018 heb laten meeslepen door het schrijven, maar de les van actief ontspannen nog niet heb geleerd. Dus daar ga ik mee aan de slag (geen straf!
).
Ik heb ook weer een verwijzing naar mijn coach gevraagd, ga met haar eens sparren over dat ontspannen, maar ook mijn knagende onzekerheid en dus de keuze ontslag te nemen bij mijn werk.
Ben ook naar de fysio gegaan, moet er de komende week 4x heen, mijn hele nek en schouders zitten vast. Gisteren heeft hij de eerste keer de nek aangepakt en dat maakte al een hoop verschil. Ik moet volgende maand bij de tandarts zijn en ga daar eens vragen of ik een bitje kan krijgen, want ik ben er achter gekomen dat ik notoire kaakklemmer ben.
Dat dus allemaal in mijn weekje afwezigheid
Mef, weer wat opgeknapt?
Teaus, dat is toch ook al een hele overwinning!
Hier gaat het langzaam weer de goede kant op, maar oh, ik heb er weer flink tussen gezeten (angst, slecht slapen, doorslaan in zorgen maken). Ik neem het mezelf nog kwalijk ook dat ik het weer zo ver heb laten komen, maar deels keuzes, deels omstandigheden en ik moet nu toch doen met wat ik heb. Het is wel een goede les. Nu realiseer ik me ook dat ik me in mijn burn-out in 2018 heb laten meeslepen door het schrijven, maar de les van actief ontspannen nog niet heb geleerd. Dus daar ga ik mee aan de slag (geen straf!
). Ik heb ook weer een verwijzing naar mijn coach gevraagd, ga met haar eens sparren over dat ontspannen, maar ook mijn knagende onzekerheid en dus de keuze ontslag te nemen bij mijn werk.
Ben ook naar de fysio gegaan, moet er de komende week 4x heen, mijn hele nek en schouders zitten vast. Gisteren heeft hij de eerste keer de nek aangepakt en dat maakte al een hoop verschil. Ik moet volgende maand bij de tandarts zijn en ga daar eens vragen of ik een bitje kan krijgen, want ik ben er achter gekomen dat ik notoire kaakklemmer ben.
Dat dus allemaal in mijn weekje afwezigheid
donderdag 26 september 2019 om 10:02
Hè laatbloeiertje!
Ik klem ook mijn kaken en heb een goedkoop bitje aangeschaft van het merk Sleepzzz, rond 14 euro bij de kruitvat. Deze kook je en meet je zelf aan in je mond. Ik gebruik hem onder omdat ik anders ga kokhalzen en heb hem een beetje bijgeknipt. Gebruik hem al een aantal jaar. Via de tandarts kost het een paar honderd euro.
Het is even wennen maar al snel wil je niet meer zonder
Verder hoop ik dat de keuzes die je maakt je gaan helpen, ontslag nemen is nogal wat.
Ik ben nog steeds ziek helaas, vannacht de longen uit mijn lijf gehoest. Misschien ga ik vanmiddag naar een vergadering.
Ik klem ook mijn kaken en heb een goedkoop bitje aangeschaft van het merk Sleepzzz, rond 14 euro bij de kruitvat. Deze kook je en meet je zelf aan in je mond. Ik gebruik hem onder omdat ik anders ga kokhalzen en heb hem een beetje bijgeknipt. Gebruik hem al een aantal jaar. Via de tandarts kost het een paar honderd euro.
Het is even wennen maar al snel wil je niet meer zonder
Verder hoop ik dat de keuzes die je maakt je gaan helpen, ontslag nemen is nogal wat.
Ik ben nog steeds ziek helaas, vannacht de longen uit mijn lijf gehoest. Misschien ga ik vanmiddag naar een vergadering.
donderdag 26 september 2019 om 11:09
Zo herkenbaar wat je hier schrijft. We lijken wel allemaal sisters from another mister.laatbloeiertje schreef: ↑26-09-2019 09:39Eviva, vrouw, wat dapper dat je het aandurft en gaat switchen!
Mef, weer wat opgeknapt?
Teaus, dat is toch ook al een hele overwinning!
Hier gaat het langzaam weer de goede kant op, maar oh, ik heb er weer flink tussen gezeten (angst, slecht slapen, doorslaan in zorgen maken). Ik neem het mezelf nog kwalijk ook dat ik het weer zo ver heb laten komen, maar deels keuzes, deels omstandigheden en ik moet nu toch doen met wat ik heb. Het is wel een goede les. Nu realiseer ik me ook dat ik me in mijn burn-out in 2018 heb laten meeslepen door het schrijven, maar de les van actief ontspannen nog niet heb geleerd. Dus daar ga ik mee aan de slag (geen straf!
Ik heb ook weer een verwijzing naar mijn coach gevraagd, ga met haar eens sparren over dat ontspannen, maar ook mijn knagende onzekerheid en dus de keuze ontslag te nemen bij mijn werk.
Ben ook naar de fysio gegaan, moet er de komende week 4x heen, mijn hele nek en schouders zitten vast. Gisteren heeft hij de eerste keer de nek aangepakt en dat maakte al een hoop verschil. Ik moet volgende maand bij de tandarts zijn en ga daar eens vragen of ik een bitje kan krijgen, want ik ben er achter gekomen dat ik notoire kaakklemmer ben.
Dat dus allemaal in mijn weekje afwezigheid
Een grote valkuil bij ADHD is natuurlijk ergens in doorslaan (althans dat vermoed ik want dat heb ik ook steeds op allerlei gebieden, ook in leuke dingen zoals hobbys kan ik doorslaan.
Ik ben dan ook bekend met (bijna) dagelijks spanningsklachten.. druk op borst, schouders die vastzitten etc.
Maak me daar weleens druk om deze spanningsklachten want ben echt bang om een burnout te krijgen, want dat kan ik echt niet gebruiken met nieuw werk en mijn gezin.
Komt ook door de enorme werkdruk ivm personeelstekort bij mijn huidige werkgever.
Waarom gaat alles bij ons zo intens he. Zou wel wat nuchterder willen zijn,.
donderdag 26 september 2019 om 11:11
Ook ik heb een bitje, van de tandarts! zou dat ook ADHD gerelateerd zijn?MEFunny schreef: ↑26-09-2019 10:02Hè laatbloeiertje!
Ik klem ook mijn kaken en heb een goedkoop bitje aangeschaft van het merk Sleepzzz, rond 14 euro bij de kruitvat. Deze kook je en meet je zelf aan in je mond. Ik gebruik hem onder omdat ik anders ga kokhalzen en heb hem een beetje bijgeknipt. Gebruik hem al een aantal jaar. Via de tandarts kost het een paar honderd euro.
Het is even wennen maar al snel wil je niet meer zonder
Verder hoop ik dat de keuzes die je maakt je gaan helpen, ontslag nemen is nogal wat.
Ik ben nog steeds ziek helaas, vannacht de longen uit mijn lijf gehoest. Misschien ga ik vanmiddag naar een vergadering.
donderdag 26 september 2019 om 18:47
Aangaande het klemmen en knarsen denk ik wel. Er word veel verwerkt in de slaap en knarsen of klemmen kan een gevolg zijn daarvan. Aangezien wij alles extra heftig doen zal het vast wel een ADHD ding kunnen zijn.
Vanmiddag was zeer interessant.
Eerst een telefonisch gesprek met mijn behandelaar. Hem verteld en uitgelegd dat ik interesse heb voor CGT. Koste me wat moeite want hij steld de verkeerde vragen. Ik sta nu op de WL voor de intake iig. Ook een discussie over mijn Dex recepten. Deze voeren we later verder.
Toen kwamen mijn ouders op zieken bezoek. Mijn ouders zijn een bijzonder stel, een soepel relatie is het niet altijd maar ze zijn in hart altijd lief. Alleen erg moeilijke mensen op hun eigen manier. Ik voel me al vanaf mijn 19e de ouder ten opzichte van hen. Maar dat is een mega lang verhaal. Hoe dan ook zocht ik een openging om het weer eens over mijn ADHD te hebben zonder dat zij zich schuldig hoeven te voelen. En dat kwam zowaar. Met als resultaat dat mijn vader opeens zei “ hoe is dat eigenlijk nu?” En ik wat begon te vertellen over medicatie en dus ook de omslag van de CGT. Mijn moeder is altijd verpleegkundige geweest dus wist wel waar ik naar toe ging, mijn aanvulling was dat ik moeite heb om de diagnose te zien want, “het leven gaat verder en niks is verandert, en toch is alles nu anders voor mij” ik kreeg wat knikjes.
Ook heb ik ze het boek meegeven “vrouwen met ADHD”, dat wilden ze ook zelf toen ik er een beetje over begon te mompelen. “ lees het maar, de eerste 2 hoofdstukken zijn erg herkenbaar voor mij”
Verder gepraat over hoe ik vroeger was als kind en wat vergelijkingen gelegd met mijn broers in gedrag enzo.
Mijn ma biechtte op met 1 tante en 1 vriendin te hebben gehad over mij diagnose, mijn tante (zelf ook hulpverlener) had gezegd dat ze het heel erg goed van mij vond. De vriendin nam de info mee voor een kindje met wat problemen. Eigenlijk vind dat wel fijn dat ma het bespreekbaar maakt. Want er is wesenlijks niks ergs met mij. Alleen moet ik het er dus een beetje uit trekken bij haar
Het komt immers ook niet van een vreemde, dit gebeuren, mijn ma wijst dan naar mijn pa maar stiekem vermoed ik dat mijn moeder ook wel wat kantjes heeft hierin. Wie weet met het lezen van het boek komt ze ook nog eens ergens achter....
Beetje lang van stof dit keer.
Vanmiddag was zeer interessant.
Eerst een telefonisch gesprek met mijn behandelaar. Hem verteld en uitgelegd dat ik interesse heb voor CGT. Koste me wat moeite want hij steld de verkeerde vragen. Ik sta nu op de WL voor de intake iig. Ook een discussie over mijn Dex recepten. Deze voeren we later verder.
Toen kwamen mijn ouders op zieken bezoek. Mijn ouders zijn een bijzonder stel, een soepel relatie is het niet altijd maar ze zijn in hart altijd lief. Alleen erg moeilijke mensen op hun eigen manier. Ik voel me al vanaf mijn 19e de ouder ten opzichte van hen. Maar dat is een mega lang verhaal. Hoe dan ook zocht ik een openging om het weer eens over mijn ADHD te hebben zonder dat zij zich schuldig hoeven te voelen. En dat kwam zowaar. Met als resultaat dat mijn vader opeens zei “ hoe is dat eigenlijk nu?” En ik wat begon te vertellen over medicatie en dus ook de omslag van de CGT. Mijn moeder is altijd verpleegkundige geweest dus wist wel waar ik naar toe ging, mijn aanvulling was dat ik moeite heb om de diagnose te zien want, “het leven gaat verder en niks is verandert, en toch is alles nu anders voor mij” ik kreeg wat knikjes.
Ook heb ik ze het boek meegeven “vrouwen met ADHD”, dat wilden ze ook zelf toen ik er een beetje over begon te mompelen. “ lees het maar, de eerste 2 hoofdstukken zijn erg herkenbaar voor mij”
Verder gepraat over hoe ik vroeger was als kind en wat vergelijkingen gelegd met mijn broers in gedrag enzo.
Mijn ma biechtte op met 1 tante en 1 vriendin te hebben gehad over mij diagnose, mijn tante (zelf ook hulpverlener) had gezegd dat ze het heel erg goed van mij vond. De vriendin nam de info mee voor een kindje met wat problemen. Eigenlijk vind dat wel fijn dat ma het bespreekbaar maakt. Want er is wesenlijks niks ergs met mij. Alleen moet ik het er dus een beetje uit trekken bij haar
Het komt immers ook niet van een vreemde, dit gebeuren, mijn ma wijst dan naar mijn pa maar stiekem vermoed ik dat mijn moeder ook wel wat kantjes heeft hierin. Wie weet met het lezen van het boek komt ze ook nog eens ergens achter....
Beetje lang van stof dit keer.
vrijdag 27 september 2019 om 09:06
Wat een mooi verhaal MEF, fijn dat je je ervaring kon delen.
Je omschrijft trouwens precies wat ik ook ervaar en wat ik hij de anderen ook meen te lezen...
"het leven gaat verder en niks is verandert, en toch is alles nu anders voor mij”
Daar je weg, weer, in vinden kost gewoon tijd en gaandeweg accepteren dat 'het' nooit anders wordt of weggaat ... it sucks, maar je weet wel dat het niet aan jou ligt, dat jij niet die rare bent
Je omschrijft trouwens precies wat ik ook ervaar en wat ik hij de anderen ook meen te lezen...
"het leven gaat verder en niks is verandert, en toch is alles nu anders voor mij”
Daar je weg, weer, in vinden kost gewoon tijd en gaandeweg accepteren dat 'het' nooit anders wordt of weggaat ... it sucks, maar je weet wel dat het niet aan jou ligt, dat jij niet die rare bent
)
vrijdag 27 september 2019 om 09:57
Eviva, wat goed! Veel succes!
Mef, knap dat je het gesprek bent aangegaan. En je hebt inderdaad gelijk als je zegt dat plotseling alles zo anders is. Ik hoop voor je dat het dialoog open blijft met je ouders, dit is al een flinke stap!
Ik kreeg gisteren te horen dat het instituut een patiëntenstop heeft en ik dus niet in gesprek kan met mijn oude coach.
Sinds ik dat weet voel ik me best plompverloren en voel me weer bar onrustig, haal ook weer vanalles in mijn hoofd. De HA stelt voor om gebruik te maken van de PVK in de praktijk, misschien dat ik dat toch wel doe. Nu maar weer eerst naar de fysio.
Mef, knap dat je het gesprek bent aangegaan. En je hebt inderdaad gelijk als je zegt dat plotseling alles zo anders is. Ik hoop voor je dat het dialoog open blijft met je ouders, dit is al een flinke stap!
Ik kreeg gisteren te horen dat het instituut een patiëntenstop heeft en ik dus niet in gesprek kan met mijn oude coach.
Sinds ik dat weet voel ik me best plompverloren en voel me weer bar onrustig, haal ook weer vanalles in mijn hoofd. De HA stelt voor om gebruik te maken van de PVK in de praktijk, misschien dat ik dat toch wel doe. Nu maar weer eerst naar de fysio.
vrijdag 27 september 2019 om 09:58
Precies.... en dank je wel.. we komen er welTeaus schreef: ↑27-09-2019 09:06Wat een mooi verhaal MEF, fijn dat je je ervaring kon delen.
Je omschrijft trouwens precies wat ik ook ervaar en wat ik hij de anderen ook meen te lezen...
"het leven gaat verder en niks is verandert, en toch is alles nu anders voor mij”
Daar je weg, weer, in vinden kost gewoon tijd en gaandeweg accepteren dat 'het' nooit anders wordt of weggaat ... it sucks, maar je weet wel dat het niet aan jou ligt, dat jij niet die rare bent
vrijdag 27 september 2019 om 14:42
Balen ... weten ze voor hoelang de stop is?laatbloeiertje schreef: ↑27-09-2019 09:57Eviva, wat goed! Veel succes!
Mef, knap dat je het gesprek bent aangegaan. En je hebt inderdaad gelijk als je zegt dat plotseling alles zo anders is. Ik hoop voor je dat het dialoog open blijft met je ouders, dit is al een flinke stap!
Ik kreeg gisteren te horen dat het instituut een patiëntenstop heeft en ik dus niet in gesprek kan met mijn oude coach.
vrijdag 27 september 2019 om 14:48
Ik ben al zo goed als hersteld... jeeeej.. alleen nog hoest die naar voren komt.
Vanmorgen op een rustig tempo weer gaan sporten en dat was wel weer Ff lekker na een week bank hangen.
Gister en vandaag ben ik weer begonnen met puin ruimen en organiseren. Dat zijn 2 vuilniszakken en losse doosjes waar ik afscheid van heb genomen. Ook wat dozen gevuld en spullen bij elkaar gedaan. En een normale plek gegeven. Het ruimt zo al een beetje op. Ben best trots erop.
Van de coachings kaarten heb ik al geleerd, maak de doelen klein. Dus mijn doel is elke keer 1 vuilniszak te vullen met zooi per keer en niet gelijk een verhuiswagen vol.
Door door alle spullen heen te gaan kom ik ook wel door memorie-land terecht. Veel foto’s tegengekomen. Leuk om door heen te bladeren.
Vanmorgen op een rustig tempo weer gaan sporten en dat was wel weer Ff lekker na een week bank hangen.
Gister en vandaag ben ik weer begonnen met puin ruimen en organiseren. Dat zijn 2 vuilniszakken en losse doosjes waar ik afscheid van heb genomen. Ook wat dozen gevuld en spullen bij elkaar gedaan. En een normale plek gegeven. Het ruimt zo al een beetje op. Ben best trots erop.
Van de coachings kaarten heb ik al geleerd, maak de doelen klein. Dus mijn doel is elke keer 1 vuilniszak te vullen met zooi per keer en niet gelijk een verhuiswagen vol.
Door door alle spullen heen te gaan kom ik ook wel door memorie-land terecht. Veel foto’s tegengekomen. Leuk om door heen te bladeren.
vrijdag 27 september 2019 om 14:55
Ik zit hier om me heen te kijken en ik zie overal rommel in m’n huis, maar ik weet dat als ik nu begin dat ik nooit voor 18:00 klaar ben want dan moet ik werken.
En half af ken niet in mijn hoofd.
Heb nu dus met mezelf afgesproken dat ik maandag alles ga uitspitten op de eerste verdieping en dan het weekend beneden en dingen weggooien enzo.
Heb met de verhuizing letterlijk alles in dozen gegooid en gedacht “zie ik daar wel”. Maar ik woon hier ondertussen al een jaar en de deur van die kamer kan zo makkelijk dicht :p
En half af ken niet in mijn hoofd.
Heb nu dus met mezelf afgesproken dat ik maandag alles ga uitspitten op de eerste verdieping en dan het weekend beneden en dingen weggooien enzo.
Heb met de verhuizing letterlijk alles in dozen gegooid en gedacht “zie ik daar wel”. Maar ik woon hier ondertussen al een jaar en de deur van die kamer kan zo makkelijk dicht :p
vrijdag 27 september 2019 om 15:28
Wat goed eviva!!
Hier is de puinzooi in huis herkenbaar!!! Ik was bij mijn intakegesprek ook meteen bewust dat ik meer ruimte in huis moet gaan innemen, en niet alles in dienst van mijn kids en man moet doen. Ze vroegen of ik een studeerplek had en hoe die eruit zag. Eh, nee. De bank ofzo? Terwijl mijn man een computerkamer heeft. Daar slaapt hij vaak ook, omdat ik onrustig s nachts ben en hij door mij niet goed kan slapen. Kinderen moeten zo ver mogelijk uit elkaar qua kamers omdat andere de ene de ander wakker maakt door te huilen..... En wat voor plek heb ik nou eigenlijk voor mezelf??? Sowieso vind ik een huis praktisch inrichten lastig, ik heb nooit vaste plek voor make-up of haar doen gehad, maar dat geeft hierdoor wel veel onrust.
Alleen het voelt als een erg groot project, hoe pak ik dat nou aan?
Hier is de puinzooi in huis herkenbaar!!! Ik was bij mijn intakegesprek ook meteen bewust dat ik meer ruimte in huis moet gaan innemen, en niet alles in dienst van mijn kids en man moet doen. Ze vroegen of ik een studeerplek had en hoe die eruit zag. Eh, nee. De bank ofzo? Terwijl mijn man een computerkamer heeft. Daar slaapt hij vaak ook, omdat ik onrustig s nachts ben en hij door mij niet goed kan slapen. Kinderen moeten zo ver mogelijk uit elkaar qua kamers omdat andere de ene de ander wakker maakt door te huilen..... En wat voor plek heb ik nou eigenlijk voor mezelf??? Sowieso vind ik een huis praktisch inrichten lastig, ik heb nooit vaste plek voor make-up of haar doen gehad, maar dat geeft hierdoor wel veel onrust.
Alleen het voelt als een erg groot project, hoe pak ik dat nou aan?
vrijdag 27 september 2019 om 15:35
Puinzooi: check!
Ik doe altijd mijn best om alles op te ruimen maar ik ordenen kan ik gewoon echt niks. Mijn make up ligt overal, kleding ook geen systeem.. lekker chaotisch.
Maar eigenlijk vind ik het helemaal niet lekker, want ik word er juist onrustig van.
Maar elke keer als ik weer iets aangepakt heb, is het binnen no-time weer een zooi.
Hoe gaat de medicatie nu sensitivenoodle?
Ik doe altijd mijn best om alles op te ruimen maar ik ordenen kan ik gewoon echt niks. Mijn make up ligt overal, kleding ook geen systeem.. lekker chaotisch.
Maar eigenlijk vind ik het helemaal niet lekker, want ik word er juist onrustig van.
Maar elke keer als ik weer iets aangepakt heb, is het binnen no-time weer een zooi.
Hoe gaat de medicatie nu sensitivenoodle?
vrijdag 27 september 2019 om 15:39
Qua medicatie gaat het volgens mij best goed: slik 3dd 15mg methylfenidaat en als ik aan het einde van werkdag teveel inkak of me wat naar/onrustig voel nog 5mg. Innemen lukt redelijk op tijd. Zelf merk ik er nog steeds weinig van, zoveel voor- als nadelen, maar qua werk kreeg ik dus wel positieve signalen over mijn directheid enzo....
Maar goed, dit is dus pas zo sinds een week en moet dus kijken hoe het op wat langere termijn gaat.
Maar goed, dit is dus pas zo sinds een week en moet dus kijken hoe het op wat langere termijn gaat.
heb ik ook last van......
vrijdag 27 september 2019 om 20:33
Hahah echt die puinzooi verhalen... zo herkenbaar. Bij mij is het altijd, hard opruimen en mijn best doen en dan draai ik mijn kont om en POEF ontploft. In het boek “ADHD voor vrouwen” word dit uitgelegd hoe dat komt en dat “we” er ook niks aan kunnen doenEviva1983 schreef: ↑27-09-2019 15:35Puinzooi: check!
Ik doe altijd mijn best om alles op te ruimen maar ik ordenen kan ik gewoon echt niks. Mijn make up ligt overal, kleding ook geen systeem.. lekker chaotisch.
Maar eigenlijk vind ik het helemaal niet lekker, want ik word er juist onrustig van.
Maar elke keer als ik weer iets aangepakt heb, is het binnen no-time weer een zooi.
Hoe gaat de medicatie nu sensitivenoodle?
met eventuele opruim tips en hoe je je huishouden en gezin kan uitvoeren.
