Psyche
alle pijlers
Emotie's onder controle houden. Hoe dan ?
dinsdag 20 oktober 2009 om 21:22
Tsja.
De titel zegt het wel een beetje. Hoe ga ik leren om mijn emoties onder controle te houden, zo dat ik niet op de haverklap in janken uit zal barsten ?
Ik ben een paar maanden geleden begonnen met AD ( paroxetine ) omdat ik wat overspannen was en last van paniek had. En hoewel het best prettig was om even lekker niets te vinden , ben ik het ook een beetje zat. Donderdag had ik geen AD meer, door omstandigheden kon ik het ook niet halen. En sinds vanmorgen voel ik me eigenlijk best goed, de ontwenningsverschijnselen zijn zo goed als weg. ( hier en daar nog een soort van electrisch schokje in mijn hoofd, maar dat deert me niet ) .
Wat wel terug zijn, zijn mijn emoties.
Heftig als altijd, en daar wil ik mee om gaan. Ik wil niet meer snikkend naar een tekenfilm kijken. Of naar een film. Of huilend naar mooie ( of minder mooie ) muziek luisteren. Ik wil over mijn kinderen kunnen praten zonder dat ik volschiet en de tranen over mijn wangen rollen.
Maar hoe doe je dat ? Even slikken werkt niet , dan krijg ik een soort van mengeling tussen hik en boer, en ga ik alsnog huilen
Echte hulpverlening zie ik niet zitten omdat zowel mijn Vriend als zoon nogal heftig in therapie \ opname zitten, en ik vind het wel best zo
Huis tuin en keuken tips van de watjes onder ons wil ik wel graag
Hoe doen jullie dat ?
Of laat je gewoon altijd alles lopen en maakt het je niet uit dat je al huilt bij de teletubbie's of een maandverbandreclame ?
Bor!
De titel zegt het wel een beetje. Hoe ga ik leren om mijn emoties onder controle te houden, zo dat ik niet op de haverklap in janken uit zal barsten ?
Ik ben een paar maanden geleden begonnen met AD ( paroxetine ) omdat ik wat overspannen was en last van paniek had. En hoewel het best prettig was om even lekker niets te vinden , ben ik het ook een beetje zat. Donderdag had ik geen AD meer, door omstandigheden kon ik het ook niet halen. En sinds vanmorgen voel ik me eigenlijk best goed, de ontwenningsverschijnselen zijn zo goed als weg. ( hier en daar nog een soort van electrisch schokje in mijn hoofd, maar dat deert me niet ) .
Wat wel terug zijn, zijn mijn emoties.
Heftig als altijd, en daar wil ik mee om gaan. Ik wil niet meer snikkend naar een tekenfilm kijken. Of naar een film. Of huilend naar mooie ( of minder mooie ) muziek luisteren. Ik wil over mijn kinderen kunnen praten zonder dat ik volschiet en de tranen over mijn wangen rollen.
Maar hoe doe je dat ? Even slikken werkt niet , dan krijg ik een soort van mengeling tussen hik en boer, en ga ik alsnog huilen
Echte hulpverlening zie ik niet zitten omdat zowel mijn Vriend als zoon nogal heftig in therapie \ opname zitten, en ik vind het wel best zo
Huis tuin en keuken tips van de watjes onder ons wil ik wel graag
Hoe doen jullie dat ?
Of laat je gewoon altijd alles lopen en maakt het je niet uit dat je al huilt bij de teletubbie's of een maandverbandreclame ?
Bor!
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
dinsdag 20 oktober 2009 om 21:36
Hoi Boro,
Fijn dat je zomaar kon stoppen met de medicijnen. Voelt het als een goed besluit?
Ik houd het even kort (probeer ik) maar zou een boek kunnen schrijven nu
Wat mij helpt is soms de emotie gewoon laten komen. Huilen bij maandverbandreclame... neem even de tijd voor je verdriet... desnoods ga je onder de warme douche staan en laat je je tranen daar de vrije loop (ik kan onder de douche beter huilen dan ergens anders)
Je verdriet heeft vast niet direct te maken met maandverband, er zit vast wat meer achter. Geef het de ruimte.
Andere optie: ga de natuur in. Al is het een kwartiertje, het kan heel kalmerend werken.
Als je een tuin of balkon hebt, ga even met de planten aan de slag.. geeft rust.
Vandaag heb ik me overigens uitgeleefd op een paprika en een doos champignons. Was heel emotioneel en het bereiden van het eten gaf me rust
Het platteland op, helpt ook. Laatst heb ik s avonds in een boerenschuur staan huilen (lang verhaal... was een feest daar en ik heb even een rustig plekje gezocht). Volgende dag hadden we een activiteit in een weiland: heerlijk.
Overigens ben ik ook pas gestopt met AD. Vind het moeilijk te plaatsen wat samenhangt met de AD, qua emoties, en wat gewoon is. Bovendien: de donkere dagen komen eraan, dat heeft ook invloed.
Sterkte.
Fijn dat je zomaar kon stoppen met de medicijnen. Voelt het als een goed besluit?
Ik houd het even kort (probeer ik) maar zou een boek kunnen schrijven nu
Wat mij helpt is soms de emotie gewoon laten komen. Huilen bij maandverbandreclame... neem even de tijd voor je verdriet... desnoods ga je onder de warme douche staan en laat je je tranen daar de vrije loop (ik kan onder de douche beter huilen dan ergens anders)
Je verdriet heeft vast niet direct te maken met maandverband, er zit vast wat meer achter. Geef het de ruimte.
Andere optie: ga de natuur in. Al is het een kwartiertje, het kan heel kalmerend werken.
Als je een tuin of balkon hebt, ga even met de planten aan de slag.. geeft rust.
Vandaag heb ik me overigens uitgeleefd op een paprika en een doos champignons. Was heel emotioneel en het bereiden van het eten gaf me rust
Het platteland op, helpt ook. Laatst heb ik s avonds in een boerenschuur staan huilen (lang verhaal... was een feest daar en ik heb even een rustig plekje gezocht). Volgende dag hadden we een activiteit in een weiland: heerlijk.
Overigens ben ik ook pas gestopt met AD. Vind het moeilijk te plaatsen wat samenhangt met de AD, qua emoties, en wat gewoon is. Bovendien: de donkere dagen komen eraan, dat heeft ook invloed.
Sterkte.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 20 oktober 2009 om 21:38
Bij mij gaat het alsvolgt?
Bij films, wegkijken, slikken en op de binnenkant van je wang bijten.
Bij muziek, niks aan te doen.
Bij andere zaken, tja, ben ik niet zo een emomuts, ik kan heel goed mijn emoties wegstoppen en verander in een soort ijskoningin. En, volgens omgeving, is het net alsof ik een masker op heb. Geen echte tips voor...
Bij films, wegkijken, slikken en op de binnenkant van je wang bijten.
Bij muziek, niks aan te doen.
Bij andere zaken, tja, ben ik niet zo een emomuts, ik kan heel goed mijn emoties wegstoppen en verander in een soort ijskoningin. En, volgens omgeving, is het net alsof ik een masker op heb. Geen echte tips voor...
dinsdag 20 oktober 2009 om 21:40
Ik denk dat je erg veel wil. Nu eerst eens een paar maandjes afwachten of de paniek wegblijft, dan heb je al ontzettend veel gewonnen.
Nou ja, eigenlijk denk ik dat dat gejank blijft. Misschien minder vaak, als je niet meer onder hoogspanning leeft (wanneer?) maar toch.
Zou het je helpen om te bedenken dat elke traan die je huilt waarschijnlijk een erkenning is van de dingen die je belangrijk vindt in het leven, en de kwetsbaarheid van die dingen.
Voorbeeld: ik huil niet omdat Sinterklaas op school komt (ja, dat doe ik wel dus, slikkend en stikkend). Ik huil omdat Sinterklaas staat voor iets waarvan kinderen, en mijn kinderen ook nog, zo intens blij worden. Misschien een blijheid die ik zelf zou willen voelen, of een blijheid waarvan ik zou wensen dat ze die zouden blijven voelen, misschien nog wel x andere waarden.
Nou ja, eigenlijk denk ik dat dat gejank blijft. Misschien minder vaak, als je niet meer onder hoogspanning leeft (wanneer?) maar toch.
Zou het je helpen om te bedenken dat elke traan die je huilt waarschijnlijk een erkenning is van de dingen die je belangrijk vindt in het leven, en de kwetsbaarheid van die dingen.
Voorbeeld: ik huil niet omdat Sinterklaas op school komt (ja, dat doe ik wel dus, slikkend en stikkend). Ik huil omdat Sinterklaas staat voor iets waarvan kinderen, en mijn kinderen ook nog, zo intens blij worden. Misschien een blijheid die ik zelf zou willen voelen, of een blijheid waarvan ik zou wensen dat ze die zouden blijven voelen, misschien nog wel x andere waarden.
dinsdag 20 oktober 2009 om 21:47
Ook hier een echte onvervalste huilie...
Ik heb maar geaccepteerd dat ik in gezelschap altijd de gene ben die huilt. Het is bij mij dan meer volschieten en een korte snik waarbij er een paar tranen over mijn wangen lopen. Ik zeg nu standaard: niet op letten het duurt dertig seconden. En dat is dan vaak ook zo. Dan is de prop eruit en kan ik weer verder praten.
Ik heb geen dag dat het niet gebeurt.
Sinds ik er zelf zo losjes mee om kan gaan ga ik me ook steeds minder schamen. Ik heb gewoon een groot empathisch vermogen en dat heeft z'n voor en z'n tegen.
En dat ik huil bij films enzo, ach daar heeft echt niemand last van.
Nou ja, je hebt er misschien niets aan maar je bent in ieder geval niet de enige!!
Ik heb maar geaccepteerd dat ik in gezelschap altijd de gene ben die huilt. Het is bij mij dan meer volschieten en een korte snik waarbij er een paar tranen over mijn wangen lopen. Ik zeg nu standaard: niet op letten het duurt dertig seconden. En dat is dan vaak ook zo. Dan is de prop eruit en kan ik weer verder praten.
Ik heb geen dag dat het niet gebeurt.
Sinds ik er zelf zo losjes mee om kan gaan ga ik me ook steeds minder schamen. Ik heb gewoon een groot empathisch vermogen en dat heeft z'n voor en z'n tegen.
En dat ik huil bij films enzo, ach daar heeft echt niemand last van.
Nou ja, je hebt er misschien niets aan maar je bent in ieder geval niet de enige!!
dinsdag 20 oktober 2009 om 22:00
Misschien heeft het ook tijd nodig. Je bent nog geen week van die medicatie af... en moet er een nieuw evenwicht gevonden worden? Na het stoppen met mijn medicatie was ik ook te emo maar na verloop van tijd wordt dat minder. Ik weet dus niet of het daar precies aan ligt.
Maar je wilt wel erg veel van jezelf en die gevoelens kan je niet kooien.
Mijn huis-tuin-en-keuken tips:
Als je een traan aan voelt komen voor de tv en je hebt er geen zin in, ga dan meteen een kopje thee halen.
In gesprek, even diep ademhalen en jezelf boos maken en niet te hard op je wang bijten.
Muziek luisteren, dat doe ik niet eens...
Maar je wilt wel erg veel van jezelf en die gevoelens kan je niet kooien.
Mijn huis-tuin-en-keuken tips:
Als je een traan aan voelt komen voor de tv en je hebt er geen zin in, ga dan meteen een kopje thee halen.
In gesprek, even diep ademhalen en jezelf boos maken en niet te hard op je wang bijten.
Muziek luisteren, dat doe ik niet eens...
dinsdag 20 oktober 2009 om 22:04
@Moonlight.
Het voelt heel prettig om gestopt te zijn met de AD. Ik heb nog wat oxazepam in de kast bij acuute paniek, maar ik verwacht niet dat ik het nodig heb. Jaren geleden had ik er ook last van, toen ben ik er zelf uitgekomen. Nu was het wat lastiger omdat er gewoon zoveel aan de hand is in mijn gezin, dat ik er even de kracht niet voor had. Nu weer wel, vind ik
Ik huil idd niet omdat iemand blij is met haar maandverband of glanzend haar ( echt gebeurd ). Er zit meer achter. Ik ben een "harde tante" als het aankomt op dingen doen, ondernemen, vooral voor mijn gezin dus. En dan laat ik niet zo makkelijk merken dat het me weldegelijk veel doet. Dus dat moet er idd uit. Dat is waar. Maar soms vind ik het gewoon zo genant.
Ik heb wel hobby's, schrijven, haken ( ) wandelen vind ik heerlijk. Het eerste en het laatste schiet er veel bij in de laatste tijd, dat moet ik maar weer eens op gaan pakken.
Het emotioneel zijn heeft opzich niet veel te maken met geen AD's meer nemen, ik heb dat altijd wel gehad, maar zeker sinds mijn laatste bevalling 3 jaar geleden lijk ik wel een tranendal.
- Even posten om de lappen tekst niet te lang te laten worden -
Het voelt heel prettig om gestopt te zijn met de AD. Ik heb nog wat oxazepam in de kast bij acuute paniek, maar ik verwacht niet dat ik het nodig heb. Jaren geleden had ik er ook last van, toen ben ik er zelf uitgekomen. Nu was het wat lastiger omdat er gewoon zoveel aan de hand is in mijn gezin, dat ik er even de kracht niet voor had. Nu weer wel, vind ik
Ik huil idd niet omdat iemand blij is met haar maandverband of glanzend haar ( echt gebeurd ). Er zit meer achter. Ik ben een "harde tante" als het aankomt op dingen doen, ondernemen, vooral voor mijn gezin dus. En dan laat ik niet zo makkelijk merken dat het me weldegelijk veel doet. Dus dat moet er idd uit. Dat is waar. Maar soms vind ik het gewoon zo genant.
Ik heb wel hobby's, schrijven, haken ( ) wandelen vind ik heerlijk. Het eerste en het laatste schiet er veel bij in de laatste tijd, dat moet ik maar weer eens op gaan pakken.
Het emotioneel zijn heeft opzich niet veel te maken met geen AD's meer nemen, ik heb dat altijd wel gehad, maar zeker sinds mijn laatste bevalling 3 jaar geleden lijk ik wel een tranendal.
- Even posten om de lappen tekst niet te lang te laten worden -
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
dinsdag 20 oktober 2009 om 22:06
@ ploes, jij harteloze heks bedankt voor je antwoord. Mezelf "pijn" doen is niet zo'n strak plan denk ik, in mijn geval. Voor ik het weet zit ik weer vrolijk motiefjes in mijn armen te kerven ( Ik ben er vanaf, en ik blijf er vanaf, even voor de duidelijkheid angels )
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
dinsdag 20 oktober 2009 om 22:10
@Mamzelle,
Eigenlijk heb je wel gelijk, eerst maar eens de paniek weg laten blijven, en dan de tranen voor een later moment. Maar ik vind mezelf soms zo'n zwak watje. Vandaag zat ik bijv love actually te kijken, en dan huil ik dus bijna aan 1 stuk door. Omdat hij haar niet wil, omdat hij haar wel wil. Omdat ze stuntelig is, omdat ze geen ketting krijgt, omdat papieren in de sloot waaien, en ga zo maar door. Het zou soms gewoon fijn zijn een slotje op mijn tranen te kunnen zetten, en alleen aan het einde van een film een mooie traan te laten vallen
@Maansa
Mijn huisarts raadde mij ook aan naar een maatschappelijk werkert te gaan. En er is niets mis mee, behalve dat we al gemiddeld 2x per week therapeutisch bezig zijn. Ik zou liever iets willen wat ik zonder de hulpverlening aan kan.
Mss komt daarbij ook wel weer mijn "zwakte" kijken, ik mag niet zwak zijn van mezelf, dus heb ik ook geen hulpverlening nodig.
Zeker een punt om nog eens goed over na te denken, dank je wel.
Eigenlijk heb je wel gelijk, eerst maar eens de paniek weg laten blijven, en dan de tranen voor een later moment. Maar ik vind mezelf soms zo'n zwak watje. Vandaag zat ik bijv love actually te kijken, en dan huil ik dus bijna aan 1 stuk door. Omdat hij haar niet wil, omdat hij haar wel wil. Omdat ze stuntelig is, omdat ze geen ketting krijgt, omdat papieren in de sloot waaien, en ga zo maar door. Het zou soms gewoon fijn zijn een slotje op mijn tranen te kunnen zetten, en alleen aan het einde van een film een mooie traan te laten vallen
@Maansa
Mijn huisarts raadde mij ook aan naar een maatschappelijk werkert te gaan. En er is niets mis mee, behalve dat we al gemiddeld 2x per week therapeutisch bezig zijn. Ik zou liever iets willen wat ik zonder de hulpverlening aan kan.
Mss komt daarbij ook wel weer mijn "zwakte" kijken, ik mag niet zwak zijn van mezelf, dus heb ik ook geen hulpverlening nodig.
Zeker een punt om nog eens goed over na te denken, dank je wel.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
dinsdag 20 oktober 2009 om 22:13
@Philomein
Ik denk dat het idd wel goed is om er gewoon luchtig over te doen als ik weer eens volschiet. Ik ben blij dat ik niet het enige watje ben
Ik huil idd dagelijks ( Mijn AD periode uitgezonderd dan ) ik kan ook intens genieten. Intens blij zijn. Dus ergens passen al deze gevoelens wel bij mij. Erg uitgelaten als ik blij ben. Erg vrolijk als het goed gaat, en erg huilerig als iets mij raakt, goed of slecht
@Iris
fijn dat jij het ook herkend. En idd de page reclame is nou eenmaal heel erg emotioneel. Net zoals die muts die naakt door het voetbalveld heen huppelt
Ik denk dat het idd wel goed is om er gewoon luchtig over te doen als ik weer eens volschiet. Ik ben blij dat ik niet het enige watje ben
Ik huil idd dagelijks ( Mijn AD periode uitgezonderd dan ) ik kan ook intens genieten. Intens blij zijn. Dus ergens passen al deze gevoelens wel bij mij. Erg uitgelaten als ik blij ben. Erg vrolijk als het goed gaat, en erg huilerig als iets mij raakt, goed of slecht
@Iris
fijn dat jij het ook herkend. En idd de page reclame is nou eenmaal heel erg emotioneel. Net zoals die muts die naakt door het voetbalveld heen huppelt
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
dinsdag 20 oktober 2009 om 22:21
Ja er niet al te negatief tegenaan kijken is ook goed denk ik voor je. Anders blijf je maar balen van jezelf.
Maar ik begrijp wel, ik woon alleen dus wanneer ik huil bij Animal Planet (geregeld wel) ziet niemand dat, maar jij hebt een gezin en dan is het meer opvallend, laat staan als je buitenshuis ook snel huilt.
Ik denk dat het een kwestie is van aanleg en ook van je omstandigheden. Als mijn tranen komen om iets onbenulligs voel ik eigenlijk wel dat het ergens anders om gaat... Dus voor mij een soort 'rouw' om het ziek zijn. En soms is die traan ook van geluk omdat ik zo blij ben dat ik me goed voel. Ja dat komt dan allemaal naar boven door zo'n puppy bijvoorbeeld.
Vraag me nog wel af in hoeverre jij je verhaal kwijt kunt... Dus of het advies van de HA verstandig zou zijn. Als je met zorgen loopt te sjouwen dan lijkt me dat je ook sneller emotioneel raakt.
Maar ik begrijp wel, ik woon alleen dus wanneer ik huil bij Animal Planet (geregeld wel) ziet niemand dat, maar jij hebt een gezin en dan is het meer opvallend, laat staan als je buitenshuis ook snel huilt.
Ik denk dat het een kwestie is van aanleg en ook van je omstandigheden. Als mijn tranen komen om iets onbenulligs voel ik eigenlijk wel dat het ergens anders om gaat... Dus voor mij een soort 'rouw' om het ziek zijn. En soms is die traan ook van geluk omdat ik zo blij ben dat ik me goed voel. Ja dat komt dan allemaal naar boven door zo'n puppy bijvoorbeeld.
Vraag me nog wel af in hoeverre jij je verhaal kwijt kunt... Dus of het advies van de HA verstandig zou zijn. Als je met zorgen loopt te sjouwen dan lijkt me dat je ook sneller emotioneel raakt.
dinsdag 20 oktober 2009 om 22:27
Lieve Boro,
Vind jij Vriend zwak, dat hij in therapie zit? Of A?
Waarom zou het wel zwak zijn als jijzelf in therapie gaat om daar sterker en beter uit te komen?
En, waarom wil je eigenlijk niet meer je tranen plengen?
Ik zou willen dat ik het af en toe kon, een potje onvervalst janken met hartverscheurende uithalen.
Hey, beetje ruilen?
Vind jij Vriend zwak, dat hij in therapie zit? Of A?
Waarom zou het wel zwak zijn als jijzelf in therapie gaat om daar sterker en beter uit te komen?
En, waarom wil je eigenlijk niet meer je tranen plengen?
Ik zou willen dat ik het af en toe kon, een potje onvervalst janken met hartverscheurende uithalen.
Hey, beetje ruilen?
dinsdag 20 oktober 2009 om 22:32
Nee, ik vind Vriend en A helemaal niet zwak.
Ik vind Vriend zelfs heel erg stoer, dat hij nu met de EMDR begonnen is, zijn angsten en trauma's onder ogen wil zien en ze wil overwinnen. Ik vind het super knap.
A vind ik ook een mega kanjer. Zij zijn niet zwak. Absoluut niet.
Maar ja, dat is natuurlijk anders....
Ik vind Vriend zelfs heel erg stoer, dat hij nu met de EMDR begonnen is, zijn angsten en trauma's onder ogen wil zien en ze wil overwinnen. Ik vind het super knap.
A vind ik ook een mega kanjer. Zij zijn niet zwak. Absoluut niet.
Maar ja, dat is natuurlijk anders....
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
dinsdag 20 oktober 2009 om 22:33
dinsdag 20 oktober 2009 om 22:35
Ja, dat is heel anders ja
Wat je ook nog kan doen, is aan iets anders denken, zodat je een andere emotie kunt ontwikkelen. En bepalen wanneer je je wel mag laten gaan en wanneer niet. Dus als er mensen bij zijn en je wil absoluut niet huilen, denk dan aan dat je nog moet stofzuigen, of wat je wil eten vanavond, of aan je haakwerkje
Wat je ook nog kan doen, is aan iets anders denken, zodat je een andere emotie kunt ontwikkelen. En bepalen wanneer je je wel mag laten gaan en wanneer niet. Dus als er mensen bij zijn en je wil absoluut niet huilen, denk dan aan dat je nog moet stofzuigen, of wat je wil eten vanavond, of aan je haakwerkje
dinsdag 20 oktober 2009 om 22:44
nee joh, bij :
http://www.cucirca.com/20 ... perate-housewives-online/
http://www.cucirca.com/20 ... perate-housewives-online/
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
dinsdag 20 oktober 2009 om 22:48
Je hebt volgens mij een aantal keuzes:
- Geen tv meer kijken
- Proberen het zoveel mogelijk te onderdrukken. Het nadeel is dat het dan extra heftig naar buiten kan komen (druk maar eens een strandbal onder water en kijk wat er gebeurt als je het loslaat).
- Accepteren dat je je schaamt, het minder negatief labelen en gewoon huilen bij zaken die er op zich geen aanleiding voor voor vormen. Omdat je zo niet tot 'de kern' komt en het algemeen houdt kunnen de emoties bij alles en iedereen geactiveerd worden, maar het is wel veilig.
- Er niet omheen draaien en de confrontatie aan gaan met je emoties. Dat is eng en minder veilig, je zal moeten kijken of je dat wil en wanneer de juiste timing is.
Tot zover de koude grond
- Geen tv meer kijken
- Proberen het zoveel mogelijk te onderdrukken. Het nadeel is dat het dan extra heftig naar buiten kan komen (druk maar eens een strandbal onder water en kijk wat er gebeurt als je het loslaat).
- Accepteren dat je je schaamt, het minder negatief labelen en gewoon huilen bij zaken die er op zich geen aanleiding voor voor vormen. Omdat je zo niet tot 'de kern' komt en het algemeen houdt kunnen de emoties bij alles en iedereen geactiveerd worden, maar het is wel veilig.
- Er niet omheen draaien en de confrontatie aan gaan met je emoties. Dat is eng en minder veilig, je zal moeten kijken of je dat wil en wanneer de juiste timing is.
Tot zover de koude grond
dinsdag 20 oktober 2009 om 23:07
Soms kan ik overigens niet huilen om dingen 'van mezelf', maar wel om een film of dramaserie.
Reclames en GTST, daar huil ik dan meestal niet om. (Zo erg is het nog niet )
Zo stom vind ik dat dan... zit ik al maanden emotieloos te zijn, kan er niet bij, m.a.w.: Er komen geen tranen.
Maar dan bij een boek of film kan ik wel janken, alleen zodra ik aan mezelf denk word ik weer 'hard'.
Dat is nu overigens niet het geval, heb even gehuild vanmiddag . Om mezelf!
Reclames en GTST, daar huil ik dan meestal niet om. (Zo erg is het nog niet )
Zo stom vind ik dat dan... zit ik al maanden emotieloos te zijn, kan er niet bij, m.a.w.: Er komen geen tranen.
Maar dan bij een boek of film kan ik wel janken, alleen zodra ik aan mezelf denk word ik weer 'hard'.
Dat is nu overigens niet het geval, heb even gehuild vanmiddag . Om mezelf!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 21 oktober 2009 om 01:42
Ik sta mezelf af en toe een huilmoment toe onder de douche en dan moet het over zijn.
Gewoon even janken om dingen uit het verleden, waar ik best goed mee om kan gaan, maar soms ook nog verdrietig van word.
Ik stel het huilen dan dus even uit tot ik alleen ben.
Op een dag dat ik me echt niet zo sterk voel zorg ik dat ik volledig ben opgemaakt.
Mij helpt het de tranen binnen te houden omdat ik het gewoon verdom om eruit te zien als een depressieve wasbeer met al die uitgelopen mascara.
Nou ja. Da's ook een lekkere tip: denk aan je make-up...
Gewoon even janken om dingen uit het verleden, waar ik best goed mee om kan gaan, maar soms ook nog verdrietig van word.
Ik stel het huilen dan dus even uit tot ik alleen ben.
Op een dag dat ik me echt niet zo sterk voel zorg ik dat ik volledig ben opgemaakt.
Mij helpt het de tranen binnen te houden omdat ik het gewoon verdom om eruit te zien als een depressieve wasbeer met al die uitgelopen mascara.
Nou ja. Da's ook een lekkere tip: denk aan je make-up...
