Psyche
alle pijlers
Emotioneel overgevoelig, te empatisch
woensdag 23 juni 2010 om 09:58
Iemand enig idee hoe je minder gevoelig kan worden? Ik kan niet tegen zielige films, wordt helemaal ellendig als ik iets afschuwelijks lees of hoor over ellende wat met kinderen gebeurt en ik moet om het minste of geringste huilen of krijg tranen in mijn ogen. Mijn dochtertje van 4 is ook zo super gevoelig, ik ben bang dat ik haar beïnvloed en dat wil ik niet. Dat kind kan ook zo diep ingaan op dingen. Gisteren in bed moest ze huilen omdat een stagejuf vandaag afscheid gaat nemen en ik zag haar vanmorgen met zo'n ernstig gezichtje de klas in gaan met haar kado dat ik vervolgens zelf de tranen al weer voelde komen en gauw wegging om het niet te laten zien. Ik schaam me soms dood. Het is iets van de laatste jaren dat ik alles zo diep voel, en zo intens mee voel met andere mensen. Hoe kom ik hier vanaf? Ik ben helemaal niet zo'n super zacht persoon of zo, ik kan ook een ongelooflijke bitch zijn als iemand mij dwars zit bijvoorbeeld en echt kwaad worden. Tips graag en misschien zijn er boeken over?
woensdag 23 juni 2010 om 10:08
woensdag 23 juni 2010 om 10:53
quote:AlettaJacobs schreef op 23 juni 2010 @ 10:08:
Probeer het cynisme eens. Is een geweldige combi van hard en humoristisch zijn, waardoor je verdriet niet meer zo voelt
(Ik weet niet of het een gezonde manier is, hoor. Misschien werkt relativeren wel een stuk beter en minder slecht voor je wereldbeeld )
Ik weet ook niet of het gezond is maar werkt bij mij echt prima! Maak gewoon er een grappig end aan of als ik in het midden van een ultrastoer gezelschap een emotionele film zie en er biggelt zo'n vervelende traan langs mijn neus, dik ik het gewoon iets aan in de trant van "nou jongens snik wat een zieeeeelige film he?".
Ben ook erg cynisch over mijn eigen lijf en bijv. de dood ben ik ook (na het overlijden van mijn beide ouders) op een wat morbide cynische manier gaan bekijken. Cynisme heeft mij door een hele boel mega emotionele momenten heen geholpen.
Probeer het cynisme eens. Is een geweldige combi van hard en humoristisch zijn, waardoor je verdriet niet meer zo voelt
(Ik weet niet of het een gezonde manier is, hoor. Misschien werkt relativeren wel een stuk beter en minder slecht voor je wereldbeeld )
Ik weet ook niet of het gezond is maar werkt bij mij echt prima! Maak gewoon er een grappig end aan of als ik in het midden van een ultrastoer gezelschap een emotionele film zie en er biggelt zo'n vervelende traan langs mijn neus, dik ik het gewoon iets aan in de trant van "nou jongens snik wat een zieeeeelige film he?".
Ben ook erg cynisch over mijn eigen lijf en bijv. de dood ben ik ook (na het overlijden van mijn beide ouders) op een wat morbide cynische manier gaan bekijken. Cynisme heeft mij door een hele boel mega emotionele momenten heen geholpen.
Je moet in feite gewoon niet te diep nadenken en dan klopt alles. (Herman Finkers)
woensdag 23 juni 2010 om 10:58
heb je er wel eens aan gedacht dat het door je hormonen kan komen? dat je 4-jarige dochter nadenkt over het afscheid van een stagejuf vind ik niet een teken dat ze te overgevoelig zou zijn. Dat is nou eenmaal eenhappening in het leven van een 4-jarige.
Mijn dochter kan ook plots emoties oproepen. Dan zegt ze: "ik heb last van het nadenken" en dat is dan gewoon zo. niet meehuilen is het beste. geruststellen kan ook nog wel eens helpen. Bijv. in dit geval uitleggen dat het voor de stagejuf ook heel leuk is dat ze een andere baan krijgt (??).
Mijn dochter kan ook plots emoties oproepen. Dan zegt ze: "ik heb last van het nadenken" en dat is dan gewoon zo. niet meehuilen is het beste. geruststellen kan ook nog wel eens helpen. Bijv. in dit geval uitleggen dat het voor de stagejuf ook heel leuk is dat ze een andere baan krijgt (??).
Only dead fish go with the flow
donderdag 24 juni 2010 om 09:04
oh, ik herken het ook. (en ook dat bitchy gedeelte.) ik zie het trouwens niet als een echt probleem. ik voel gewoon heel intens; nare dingen maar ook leuke dingen. waar ik wel van baal is dat ik me soms echt enorm rot kan voelen om iets wat eigenlijk helemaal niet zo erg is.
ik kan me ook heel goed voorstellen dat je dochtertje van slag was. zo zou ik ook gereageerd hebben. mijn moeder daarentegen begreep dat soort dingen nooit. jij wel, dat is juist fijn voor haar.
waarom schaam je je ervoor? (die 'hollandse nuchterheid' is ook niet alles, hoor.) je mag gewoon jezelf zijn, hoor. dat is echt niet teveel gevraagd. is het omdat de 'buitenwereld' van je verwacht dat je je altijd maar 'sterk' opstelt? ik denk dat je juist sterker bent omdat je je kwetsbaar opstelt.
ik kan me ook heel goed voorstellen dat je dochtertje van slag was. zo zou ik ook gereageerd hebben. mijn moeder daarentegen begreep dat soort dingen nooit. jij wel, dat is juist fijn voor haar.
waarom schaam je je ervoor? (die 'hollandse nuchterheid' is ook niet alles, hoor.) je mag gewoon jezelf zijn, hoor. dat is echt niet teveel gevraagd. is het omdat de 'buitenwereld' van je verwacht dat je je altijd maar 'sterk' opstelt? ik denk dat je juist sterker bent omdat je je kwetsbaar opstelt.
maandag 5 juli 2010 om 21:48
vrijdag 9 juli 2010 om 15:16
Ik herken het en ik ga in de raad mee : lees eens een boek over Hooggsensitiviteit/hooggevoeligheid of google er eens op.
Ik weet ook een forum er over maar dat is reclame maken.
als je googled op hooggevoelig en forum kom je er wel uit als je interesse hebt.
liefs IndianSummer1980
Ik weet ook een forum er over maar dat is reclame maken.
als je googled op hooggevoelig en forum kom je er wel uit als je interesse hebt.
liefs IndianSummer1980
Kijk altijd eerst in de spiegel, voor je een ander veroordeeld!
vrijdag 9 juli 2010 om 20:10
Ik was ook zo, overal om huilen, heel emotioneel. Maar ik moet zeggen dat sinds de geboorte van onze kinderen ik het wat minder heb, alleen als er iets is wat over kinderen gaat dus, dan kun je me opdweilen. Maar voor de rest lijkt het alsof ik ongevoeliger ben geworden, net alsof ik het wat meer kan relativeren omdat het me niet meer zo raakt alsof het over de kids gaat.
vrijdag 9 juli 2010 om 21:10
quote:Nova78 schreef op 09 juli 2010 @ 20:10:
Ik was ook zo, overal om huilen, heel emotioneel. Maar ik moet zeggen dat sinds de geboorte van onze kinderen ik het wat minder heb, alleen als er iets is wat over kinderen gaat dus, dan kun je me opdweilen. Maar voor de rest lijkt het alsof ik ongevoeliger ben geworden, net alsof ik het wat meer kan relativeren omdat het me niet meer zo raakt alsof het over de kids gaat.
Hm misschien idd. het relativeren omdat je kinderen hebt, maar het kan ook zijn dat er iets hormonaals is verandert doordat je kinderen hebt gekregen.
Wel interessant eigenlijk....
Ik was ook zo, overal om huilen, heel emotioneel. Maar ik moet zeggen dat sinds de geboorte van onze kinderen ik het wat minder heb, alleen als er iets is wat over kinderen gaat dus, dan kun je me opdweilen. Maar voor de rest lijkt het alsof ik ongevoeliger ben geworden, net alsof ik het wat meer kan relativeren omdat het me niet meer zo raakt alsof het over de kids gaat.
Hm misschien idd. het relativeren omdat je kinderen hebt, maar het kan ook zijn dat er iets hormonaals is verandert doordat je kinderen hebt gekregen.
Wel interessant eigenlijk....
zaterdag 10 juli 2010 om 08:20
quote:Mazou schreef op 09 juli 2010 @ 21:10:
[...]
Hm misschien idd. het relativeren omdat je kinderen hebt, maar het kan ook zijn dat er iets hormonaals is verandert doordat je kinderen hebt gekregen.
Wel interessant eigenlijk....Ja, ik weet ook niet wat het is..Maar moet zeggen dat ik het zelf wel makkelijker vind dat niet alles me meer zo raakt en dat ik het makkelijker van me af kan zetten. Dingen waar ik vroeger wel "de brul om had hangen" zijn vaak dingen waar ik me nu niet meer druk om kan maken.
[...]
Hm misschien idd. het relativeren omdat je kinderen hebt, maar het kan ook zijn dat er iets hormonaals is verandert doordat je kinderen hebt gekregen.
Wel interessant eigenlijk....Ja, ik weet ook niet wat het is..Maar moet zeggen dat ik het zelf wel makkelijker vind dat niet alles me meer zo raakt en dat ik het makkelijker van me af kan zetten. Dingen waar ik vroeger wel "de brul om had hangen" zijn vaak dingen waar ik me nu niet meer druk om kan maken.
zaterdag 10 juli 2010 om 08:21
quote:Brummetje schreef op 09 juli 2010 @ 22:48:
@ Mazou: Vrijwel altijd wel. Nieuws doet me niks, ook niet als het iets ernstigs is.
Overlijden doet je vrijwel altijd niks.
Ik heb ooit eens een site gezien waarop de extreemste filmpjes staan, doet me ook niks.Mazou, ben je zo geworden of ben je altijd zo geweest? Zoals ik zelf al schreef ben ik zelf een stuk "harder" geworden. En ik moet zeggen, het leeft wel een stuk makkelijker.
@ Mazou: Vrijwel altijd wel. Nieuws doet me niks, ook niet als het iets ernstigs is.
Overlijden doet je vrijwel altijd niks.
Ik heb ooit eens een site gezien waarop de extreemste filmpjes staan, doet me ook niks.Mazou, ben je zo geworden of ben je altijd zo geweest? Zoals ik zelf al schreef ben ik zelf een stuk "harder" geworden. En ik moet zeggen, het leeft wel een stuk makkelijker.
zaterdag 10 juli 2010 om 08:33
quote:Brummetje schreef op 09 juli 2010 @ 22:48:
@ Mazou: Vrijwel altijd wel. Nieuws doet me niks, ook niet als het iets ernstigs is.
Overlijden doet je vrijwel altijd niks.
Ik heb ooit eens een site gezien waarop de extreemste filmpjes staan, doet me ook niks.Jeetje, wat rot voor je. Die gevoeligheid is soms lastig (tranen op momenten dat je dat liever niet hebt) maar ik vind het ook heerlijk om zo intens te kunnen voelen. Geraakt te worden door mooie muziek, een zonsondergang, een stiekeme glimlach, of wat dan ook. Die intensiteit van het in vervoering raken is verrukkelijk!
@ Mazou: Vrijwel altijd wel. Nieuws doet me niks, ook niet als het iets ernstigs is.
Overlijden doet je vrijwel altijd niks.
Ik heb ooit eens een site gezien waarop de extreemste filmpjes staan, doet me ook niks.Jeetje, wat rot voor je. Die gevoeligheid is soms lastig (tranen op momenten dat je dat liever niet hebt) maar ik vind het ook heerlijk om zo intens te kunnen voelen. Geraakt te worden door mooie muziek, een zonsondergang, een stiekeme glimlach, of wat dan ook. Die intensiteit van het in vervoering raken is verrukkelijk!
zaterdag 10 juli 2010 om 11:49
quote:Brummetje schreef op 09 juli 2010 @ 22:48:
@ Mazou: Vrijwel altijd wel. Nieuws doet me niks, ook niet als het iets ernstigs is.
Overlijden doet je vrijwel altijd niks.
Ik heb ooit eens een site gezien waarop de extreemste filmpjes staan, doet me ook niks.
Dat nieuws en filmpjes je niks (meer) doen, vind ik niet zo vreemd.
Je wordt immers in deze beeldcultuur doodgegooid met ernstige beelden, op een gegeven moment ontwikkelen de meesten daar een soort 'scherm' voor.
Maar hoe zit dat dan bij jou als een dierbare iets verteld dat naar is voor hem/haar? Voel je dat dan niet 'mee' met diegene?
@ Mazou: Vrijwel altijd wel. Nieuws doet me niks, ook niet als het iets ernstigs is.
Overlijden doet je vrijwel altijd niks.
Ik heb ooit eens een site gezien waarop de extreemste filmpjes staan, doet me ook niks.
Dat nieuws en filmpjes je niks (meer) doen, vind ik niet zo vreemd.
Je wordt immers in deze beeldcultuur doodgegooid met ernstige beelden, op een gegeven moment ontwikkelen de meesten daar een soort 'scherm' voor.
Maar hoe zit dat dan bij jou als een dierbare iets verteld dat naar is voor hem/haar? Voel je dat dan niet 'mee' met diegene?
zaterdag 10 juli 2010 om 11:51
quote:Nova78 schreef op 10 juli 2010 @ 08:21:
[...]
Mazou, ben je zo geworden of ben je altijd zo geweest? Zoals ik zelf al schreef ben ik zelf een stuk "harder" geworden. En ik moet zeggen, het leeft wel een stuk makkelijker.
Dat zijn idd. de betere momenten .
Als andere mensen hun ervaringen met drugs beschrijven, beschrijven ze vaak dezelfde dingen als die ik 'normaal' al zo voel/beleef. Het intens beleven van geuren/kleuren/gevoelens etc.
Dat vind ik altijd wel apart.
[...]
Mazou, ben je zo geworden of ben je altijd zo geweest? Zoals ik zelf al schreef ben ik zelf een stuk "harder" geworden. En ik moet zeggen, het leeft wel een stuk makkelijker.
Dat zijn idd. de betere momenten .
Als andere mensen hun ervaringen met drugs beschrijven, beschrijven ze vaak dezelfde dingen als die ik 'normaal' al zo voel/beleef. Het intens beleven van geuren/kleuren/gevoelens etc.
Dat vind ik altijd wel apart.
zaterdag 10 juli 2010 om 11:54
quote:Nova78 schreef op 10 juli 2010 @ 08:21:
[...]
Mazou, ben je zo geworden of ben je altijd zo geweest? Zoals ik zelf al schreef ben ik zelf een stuk "harder" geworden. En ik moet zeggen, het leeft wel een stuk makkelijker.
Altijd al zo geweest, maar heb ook een traumatische jeugd gehad, en het schijnt dat je van trauma's ook een gevoeliger zenuwstelsel kunt ontwikkelen.
Dus het is misschien een beetje het kip-ei verhaal; maar eigenlijk boeit het me niet zo of ik er nou mee geboren ben of niet, ik wil er vooral nu mee om kunnen gaan.
[...]
Mazou, ben je zo geworden of ben je altijd zo geweest? Zoals ik zelf al schreef ben ik zelf een stuk "harder" geworden. En ik moet zeggen, het leeft wel een stuk makkelijker.
Altijd al zo geweest, maar heb ook een traumatische jeugd gehad, en het schijnt dat je van trauma's ook een gevoeliger zenuwstelsel kunt ontwikkelen.
Dus het is misschien een beetje het kip-ei verhaal; maar eigenlijk boeit het me niet zo of ik er nou mee geboren ben of niet, ik wil er vooral nu mee om kunnen gaan.
zaterdag 10 juli 2010 om 12:54
En het heeft miss ook wel met relativeren te maken. Daar betrap ik mezelf ook wel op....zo van het kan altijd erger. Ik ben zelf een beetje aan het nagaan denken over dit onderwerp, en bij is het denk ik niet alleen de komst van de kinderen geweest.Voor hun komst heb ik een burn out gehad en dat heeft me ook heel erg verandert. Alsof het nooit meer zo erg kan zijn als toen, zoiets.
zaterdag 10 juli 2010 om 19:41
quote:Nova78 schreef op 10 juli 2010 @ 12:54:
En het heeft miss ook wel met relativeren te maken. Daar betrap ik mezelf ook wel op....zo van het kan altijd erger. Ik ben zelf een beetje aan het nagaan denken over dit onderwerp, en bij is het denk ik niet alleen de komst van de kinderen geweest.Voor hun komst heb ik een burn out gehad en dat heeft me ook heel erg verandert. Alsof het nooit meer zo erg kan zijn als toen, zoiets.
Hm tja, relativeren doe ik genoeg (huh, het lijkt ineens wel alsof ik het topic heb gestart ), ik kan mezelf helemaal weg relativeren bij wijze van.
En wat erge dingen betreft, bij mij werkt het dus niet zo van: 'het kan nog erger'.
Dat ('het kan nog erger') denk ik wel vaak hoor, maar het maakt voor de intensiteit van de emoties etc. niet zoveel uit.
Maar ik ben ook wel harder geworden, dat herken ik wel, ik heb ook vrij cynische humor en een muur om me heen, dat soort dingen.
Dat zijn 'overlevingsmanieren' om het leven te kunnen (over)leven, het maakt de gevoeligheid (wat zich grotendeels van binnen afspeelt) er, bij mij althans, niet minder om.
Net als bij het relativeren. Het relativeren helpt wel weer om jezelf niet zielig te vinden (oftewel niet te gaan zwelgen in zelfmedelijden, dat gebeurt mij niet zo snel).
En het heeft miss ook wel met relativeren te maken. Daar betrap ik mezelf ook wel op....zo van het kan altijd erger. Ik ben zelf een beetje aan het nagaan denken over dit onderwerp, en bij is het denk ik niet alleen de komst van de kinderen geweest.Voor hun komst heb ik een burn out gehad en dat heeft me ook heel erg verandert. Alsof het nooit meer zo erg kan zijn als toen, zoiets.
Hm tja, relativeren doe ik genoeg (huh, het lijkt ineens wel alsof ik het topic heb gestart ), ik kan mezelf helemaal weg relativeren bij wijze van.
En wat erge dingen betreft, bij mij werkt het dus niet zo van: 'het kan nog erger'.
Dat ('het kan nog erger') denk ik wel vaak hoor, maar het maakt voor de intensiteit van de emoties etc. niet zoveel uit.
Maar ik ben ook wel harder geworden, dat herken ik wel, ik heb ook vrij cynische humor en een muur om me heen, dat soort dingen.
Dat zijn 'overlevingsmanieren' om het leven te kunnen (over)leven, het maakt de gevoeligheid (wat zich grotendeels van binnen afspeelt) er, bij mij althans, niet minder om.
Net als bij het relativeren. Het relativeren helpt wel weer om jezelf niet zielig te vinden (oftewel niet te gaan zwelgen in zelfmedelijden, dat gebeurt mij niet zo snel).
