Psyche
alle pijlers
En wat als het mij wél iets doet?
zondag 30 augustus 2009 om 16:18
Lieve schat je hebt ze toch maar mooi even antwoord gegeven. Knap hoor. Dat is alweer een stap in de goede richting. Stelletje "zakken" (sorry, kom net terug uit Zuid Holland en dan neem ik wel eens wat over) om jou van die akelige nare betweterige berichten te sturen. Wie denken ze wel dat ze zijn.
Ik vind het super dat je ze een antwoord terug stuurt.
Ik vind het super dat je ze een antwoord terug stuurt.
zondag 30 augustus 2009 om 21:30
Nee, helaas geen zee gezien. Geen tijd gehad met die veel te grote familie van me. . Jammer eigenlijk want er bleken voor de kust van Hoek van Holland twee schepen gebotst te hebben.
Misschien iets te ver uit de kust om er iets van te kunnen zien. Maar het was leuk de hele familie weer eens bij elkaar te zien.
Misschien iets te ver uit de kust om er iets van te kunnen zien. Maar het was leuk de hele familie weer eens bij elkaar te zien.
maandag 31 augustus 2009 om 19:29
Dat ik meer ben dan die vrouw met het zware verhaal en die moeder met het grote gemis.
Dit zie ik steeds meer in je, bijzonder je ontwikkeling te zien Elmervrouw. je mag trots op je zelf zijn. Ik zie en voel je kwetsbaarheid maar bovenal je kracht!!
Over je hyves:
Hadden we het er niet samen over, hoe snel er een vooroordeel ontstaat en hoe belangrijk het is om de nuance te kunnen zien. Niets is zo zwart-wit. Goed hoor dat je dit nu duidelijk kunt maken op je hyves.
liefs van mij, verentooi
Dit zie ik steeds meer in je, bijzonder je ontwikkeling te zien Elmervrouw. je mag trots op je zelf zijn. Ik zie en voel je kwetsbaarheid maar bovenal je kracht!!
Over je hyves:
Hadden we het er niet samen over, hoe snel er een vooroordeel ontstaat en hoe belangrijk het is om de nuance te kunnen zien. Niets is zo zwart-wit. Goed hoor dat je dit nu duidelijk kunt maken op je hyves.
liefs van mij, verentooi
maandag 31 augustus 2009 om 21:27
quote:Elmervrouw schreef op 31 augustus 2009 @ 20:11:
Maar ik schreef net ergens anders over de situatie met de buren hier, met hun zo vaak blaffende Jack Russell en de ergernis van mijn man omdat zij er steeds maar niets van zeggen. Hij spuidt (spuit?) het nogal luidruchtig, zodat zij het horen, ik zit me dood te schamen. Oh ja, ik erger me óók aan die hond, en aan de buurman zijn harde geboer, maar ik 'zit het weer uit', en wacht tot het over is. En mijn man gaat zo tekeer, en dit elke dag, dat dit bij mij echt vervelende dingen oproept. Zijn booszijn, maar ook dat hij dat zomaar doet.
Misschien dat je extra boos bent omdat je het 'weer uit moet zitten' zoals je dat vroeger waarschijnlijk ook vaak gedaan zal moeten hebben, uitzitten in de zin van anderen over je grenzen laten gaan (in dit geval lawaai van de buren). En dat je dus vanbinnen woedend bent dat dit WEER gebeurt. En dat je daarom extra fel reageert.
Maar ik schreef net ergens anders over de situatie met de buren hier, met hun zo vaak blaffende Jack Russell en de ergernis van mijn man omdat zij er steeds maar niets van zeggen. Hij spuidt (spuit?) het nogal luidruchtig, zodat zij het horen, ik zit me dood te schamen. Oh ja, ik erger me óók aan die hond, en aan de buurman zijn harde geboer, maar ik 'zit het weer uit', en wacht tot het over is. En mijn man gaat zo tekeer, en dit elke dag, dat dit bij mij echt vervelende dingen oproept. Zijn booszijn, maar ook dat hij dat zomaar doet.
Misschien dat je extra boos bent omdat je het 'weer uit moet zitten' zoals je dat vroeger waarschijnlijk ook vaak gedaan zal moeten hebben, uitzitten in de zin van anderen over je grenzen laten gaan (in dit geval lawaai van de buren). En dat je dus vanbinnen woedend bent dat dit WEER gebeurt. En dat je daarom extra fel reageert.
maandag 31 augustus 2009 om 21:57
quote:Elmervrouw schreef op 31 augustus 2009 @ 18:21:
Is je man eigenlijk mee geweest, Zoebie? En als hij niet mee kon, hoe vond hij het deze keer dat je wegging?
Manlief had dit keer geen keus. Ik moest er wel heen. 't Is mijn broers laatste feestje en ik had hem al een half jaar niet gezien. Manlief zag dat ook wel in en ondanks dat hij het moeilijk vond alleen te blijven, (hij is dus niet meegegaan) dit keer geen commentaar dat ik weg zou gaan.
Wat een vervelende situatie met je buren.
Is er al eens iets van gezegd? Rechtstreeks naar de buren. En anderen moeten er dan toch ook last van hebben? Als je het met meerderen doet komt het ook anders over.
Vind je de reactie van je man vervelend of omdat je "het uit moet zitten" en je je schaamt om de reactie van je man. Moeilijk hoor.
Ik hoop dat er snel een oplossing voor je komt.
Je boek was zaterdag al binnen en ik ben er dus in de trein al in begonnen. Heftig om te lezen hoe het allemaal is gegaan.
Liefs Zoeb
Is je man eigenlijk mee geweest, Zoebie? En als hij niet mee kon, hoe vond hij het deze keer dat je wegging?
Manlief had dit keer geen keus. Ik moest er wel heen. 't Is mijn broers laatste feestje en ik had hem al een half jaar niet gezien. Manlief zag dat ook wel in en ondanks dat hij het moeilijk vond alleen te blijven, (hij is dus niet meegegaan) dit keer geen commentaar dat ik weg zou gaan.
Wat een vervelende situatie met je buren.
Is er al eens iets van gezegd? Rechtstreeks naar de buren. En anderen moeten er dan toch ook last van hebben? Als je het met meerderen doet komt het ook anders over.
Vind je de reactie van je man vervelend of omdat je "het uit moet zitten" en je je schaamt om de reactie van je man. Moeilijk hoor.
Ik hoop dat er snel een oplossing voor je komt.
Je boek was zaterdag al binnen en ik ben er dus in de trein al in begonnen. Heftig om te lezen hoe het allemaal is gegaan.
Liefs Zoeb
dinsdag 1 september 2009 om 09:58
Elmervrouw ik heb je boek gelezen. Het laatste stuk op de terugweg na het bezoek aan Robo. Ik deed het dicht en op de radio was
I will survive
as long as i know how to love
I know I will stay alive
I've got all my life to live
I've got all my love to give
and I'll survive
I will survive
In het laatste deel schrijf je over je kanotocht, dat je je moet laten gaan en dan kom je vanzelf in rustiger vaarwater. Dat is zo mooi omschreven. Je kunt er niks aan veranderen, je alleen open stellen voor het nieuwe.
Ik vind het zo onbehoorlijk dat mannen opmerkingen maken op je hyves.
Als je bij alle mensen die je ontmoet in je leven van tevoren moet bedenken wat er mis kan gaan als..., dan heb je weinig vertrouwen in de mens. Dat zegt dan weer veel over de persoon zelf die zo'n opmerking maakt.
I will survive
as long as i know how to love
I know I will stay alive
I've got all my life to live
I've got all my love to give
and I'll survive
I will survive
In het laatste deel schrijf je over je kanotocht, dat je je moet laten gaan en dan kom je vanzelf in rustiger vaarwater. Dat is zo mooi omschreven. Je kunt er niks aan veranderen, je alleen open stellen voor het nieuwe.
Ik vind het zo onbehoorlijk dat mannen opmerkingen maken op je hyves.
Als je bij alle mensen die je ontmoet in je leven van tevoren moet bedenken wat er mis kan gaan als..., dan heb je weinig vertrouwen in de mens. Dat zegt dan weer veel over de persoon zelf die zo'n opmerking maakt.
dinsdag 1 september 2009 om 21:15
quote:Elmervrouw schreef op 01 september 2009 @ 11:15:
'Het uitzitten' ja... die is raak.
Alsof ik er wéér geen invloed op heb. Nu dan die hond van de buren dus.
Zoals ik vroeger ook nergens invloed op had. Men deed maar met mij. En dat is heel lang doorgegaan.
Men dééd maar met mij.
Alsof ik niets wss.
Niemand. Niet van betekenis. Een ding.
Gooi maar in een hoek na gebruik.
Het uitzitten en wachten tot het over is.
Dat was vroeger - het komt nu terug door weer zo'n situatie en deze woorden die precies de vinger op de zere plek leggen.
Die zakken (sorry) op mijn hyves, daar heb ik met woorden op kunnen reageren. Ik voelde mij niet machteloos.
Oh... dit komt wel even aan zeg. 'Het uitzitten'. Ik ga maar even zitten met mezelf en weg hier van de site.
Sorry, Elmervrouw, ik wilde je niet kwetsen met mijn opmerking. Ik hoop dat ik daarmee niet te dichtbij je verdriet ben gekomen (if zo, dan moet je het me maar zeggen). Wat vreselijk naar dat je je vroeger zo gevoeld hebt. Dat je gezien werd als en ding en geen invloed op de dingen had. Dat moet vreselijk voor je zijn geweest.
En nu kom je waarschijnlijk weer heel snel in dat patroon te zitten van er gebeurt iets vervelends, dus ik sluit me er maar snel vanaf en wacht maar tot het over is. Terwijl je nu volwassen bent en WEL actie kan ondernemen en WEL invloed hebt op wat je overkomt!!!
Maar ik herken het gevoel van uitzitten heel erg, dat je maar doet alsof je er niet bent omdat het gewoon te rot is, dat je er wel bent maar eigenlijk ben je er niet als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik voelde me vroeger altijd een soort brug: loop er maar lekker overheen en als je eroverheen hebt gelopen dan heb je die brug niet meer nodig.
'Het uitzitten' ja... die is raak.
Alsof ik er wéér geen invloed op heb. Nu dan die hond van de buren dus.
Zoals ik vroeger ook nergens invloed op had. Men deed maar met mij. En dat is heel lang doorgegaan.
Men dééd maar met mij.
Alsof ik niets wss.
Niemand. Niet van betekenis. Een ding.
Gooi maar in een hoek na gebruik.
Het uitzitten en wachten tot het over is.
Dat was vroeger - het komt nu terug door weer zo'n situatie en deze woorden die precies de vinger op de zere plek leggen.
Die zakken (sorry) op mijn hyves, daar heb ik met woorden op kunnen reageren. Ik voelde mij niet machteloos.
Oh... dit komt wel even aan zeg. 'Het uitzitten'. Ik ga maar even zitten met mezelf en weg hier van de site.
Sorry, Elmervrouw, ik wilde je niet kwetsen met mijn opmerking. Ik hoop dat ik daarmee niet te dichtbij je verdriet ben gekomen (if zo, dan moet je het me maar zeggen). Wat vreselijk naar dat je je vroeger zo gevoeld hebt. Dat je gezien werd als en ding en geen invloed op de dingen had. Dat moet vreselijk voor je zijn geweest.
En nu kom je waarschijnlijk weer heel snel in dat patroon te zitten van er gebeurt iets vervelends, dus ik sluit me er maar snel vanaf en wacht maar tot het over is. Terwijl je nu volwassen bent en WEL actie kan ondernemen en WEL invloed hebt op wat je overkomt!!!
Maar ik herken het gevoel van uitzitten heel erg, dat je maar doet alsof je er niet bent omdat het gewoon te rot is, dat je er wel bent maar eigenlijk ben je er niet als je begrijpt wat ik bedoel.
Ik voelde me vroeger altijd een soort brug: loop er maar lekker overheen en als je eroverheen hebt gelopen dan heb je die brug niet meer nodig.
dinsdag 1 september 2009 om 22:16
quote:Elmervrouw schreef op 01 september 2009 @ 20:16:
Sorry dat ik nog helemaal niet had gereageerd op jullie! Er gebeurde vanmorgen nogal het een en ander, zeg maar.
Dat jullie nu mijn boek hebben gelezen. Nog steeds apart hoor, om te beseffen dat mensen dat doen, dat ze die moeite doen. Dat vind ik bijzonder. En wat apart zeg, net dát nummer op de radio! Kijken jullie, Phoehee en Zoebie, nu anders tegen mij aan, nu jullie mijn boek hebben gelezen? Ofwel, verandert er iets in je beeld van mij?
Ik heb je boek nog niet helemaal gelezen, maar ik denk niet anders over je nu. Juist niet. Ik vind je zo dapper en zo'n geweldig mens. Ga er maar eens aanstaan. Ik weet dat je in een hel beland bent. En die hel duurt nog steeds voort. Net zolang tot jij je kinderen weer in je armen kunt sluiten. Meis wat jij hebt meegemaakt en nog meemaakt is niet in woorden uit te drukken. Die onzekerheid. En ook je verleden dat steeds meer om de hoek komt kijken en waar jij nu mee bezig bent om je er gigantisch uit te knokken. Alleen dat verdient al respect. En dat respect wordt alleen maar groter. Niet alleen door je boek maar ook omdat ik je heb leren kennen. Ik vind je een kanjer.
We spreken snel weer een keertje af.
Liefs Zoeb.
Sorry dat ik nog helemaal niet had gereageerd op jullie! Er gebeurde vanmorgen nogal het een en ander, zeg maar.
Dat jullie nu mijn boek hebben gelezen. Nog steeds apart hoor, om te beseffen dat mensen dat doen, dat ze die moeite doen. Dat vind ik bijzonder. En wat apart zeg, net dát nummer op de radio! Kijken jullie, Phoehee en Zoebie, nu anders tegen mij aan, nu jullie mijn boek hebben gelezen? Ofwel, verandert er iets in je beeld van mij?
Ik heb je boek nog niet helemaal gelezen, maar ik denk niet anders over je nu. Juist niet. Ik vind je zo dapper en zo'n geweldig mens. Ga er maar eens aanstaan. Ik weet dat je in een hel beland bent. En die hel duurt nog steeds voort. Net zolang tot jij je kinderen weer in je armen kunt sluiten. Meis wat jij hebt meegemaakt en nog meemaakt is niet in woorden uit te drukken. Die onzekerheid. En ook je verleden dat steeds meer om de hoek komt kijken en waar jij nu mee bezig bent om je er gigantisch uit te knokken. Alleen dat verdient al respect. En dat respect wordt alleen maar groter. Niet alleen door je boek maar ook omdat ik je heb leren kennen. Ik vind je een kanjer.
We spreken snel weer een keertje af.
Liefs Zoeb.
