Psyche
alle pijlers
En wat als het mij wél iets doet?
woensdag 23 september 2009 om 22:24
Herkenbaar hoor, het verschil tussen verstand en gevoel.
Het kind-in-jou heeft nu blijkbaar ruimte en aandacht nodig. Ik kan me indenken dat het dan heel verwarrend is om daar de nieuwe gedachten van nu bij te houden.
Helpt het als je haar ook voor je ziet? Dan is het waarschijnlijk makkelijker relativeren.
Het kind-in-jou heeft nu blijkbaar ruimte en aandacht nodig. Ik kan me indenken dat het dan heel verwarrend is om daar de nieuwe gedachten van nu bij te houden.
Helpt het als je haar ook voor je ziet? Dan is het waarschijnlijk makkelijker relativeren.
donderdag 24 september 2009 om 20:21
EV ik lees je, allereerst een stevige voor jou.
Het klinkt mij in de oren alsof dit meisje heel erg geïndoctrineerd is door de familie. Ik vind het voor een 14 jarige een heftige reactie. Zonder jouw kant van het verhaal te willen weten heel erg oordelen over jou.
Je schuldgevoel is m.i. niet terecht al snap ik heel goed dat het zo voelt. Probeer er boven te staan, hoe moeilijk ook.
Jij weet beter.
Het klinkt mij in de oren alsof dit meisje heel erg geïndoctrineerd is door de familie. Ik vind het voor een 14 jarige een heftige reactie. Zonder jouw kant van het verhaal te willen weten heel erg oordelen over jou.
Je schuldgevoel is m.i. niet terecht al snap ik heel goed dat het zo voelt. Probeer er boven te staan, hoe moeilijk ook.
Jij weet beter.
donderdag 24 september 2009 om 21:32
Lieve Elmervrouw, eerst: adem in, adem uit. Voeten stevig op de grond en aarden!
Ik geloof niet in jouw schuld, wel in het fenomeen zondebok.
In jouw familie is sprake van een diversiteit aan problematiek en kennelijk is het een soort van gemene deler geworden om jou daar een negatief aandeel in te geven.
Misschien door iets van vroeger, misschien door jouw persoonlijke drama, misschien door de aandacht die je (daardoor) gekregen hebt, misschien door je een makkelijk slachtoffer bent/was (omdat jij het je aantrekt).....ik weet het niet Vrouw, ik speculeer maar wat in het rond.
Maar schuld, nee echt niet, dat gaat er bij mij niet in en ik hoop dat het jou lukt om dat ook naast je neer te leggen.
Jij kunt met geen mogelijkheid schuldig zijn aan dit soort problematiek van een ander, onmogelijk!
Maar je kunt wèl fungeren als bliksemafleider, als zondebok. Omdat dat nou eenmaal makkelijker is dan kijken naar de werkelijke oorzaak van het probleem. En helaas doen heel veel mensen dat....
Elmervrouw, je bent zo goed bezig. Ik begrijp hoezeer je hiervan ondersteboven bent, maar hou alsjeblieft de realiteit voor ogen. Iedereen kan jou van alles beschuldigen, maar schuldig ben je pas als je die schuld aanvaardt. Je kunt er ook voor kiezen om de schuld naast je neer te leggen en bij de de ander te laten.
Laat je niet veroordelen Vrouw, blijf standvastig nu en hou je innerlijke kind stevig vast. Deze beproeving kom je ook te boven!
voor jou!
Ik geloof niet in jouw schuld, wel in het fenomeen zondebok.
In jouw familie is sprake van een diversiteit aan problematiek en kennelijk is het een soort van gemene deler geworden om jou daar een negatief aandeel in te geven.
Misschien door iets van vroeger, misschien door jouw persoonlijke drama, misschien door de aandacht die je (daardoor) gekregen hebt, misschien door je een makkelijk slachtoffer bent/was (omdat jij het je aantrekt).....ik weet het niet Vrouw, ik speculeer maar wat in het rond.
Maar schuld, nee echt niet, dat gaat er bij mij niet in en ik hoop dat het jou lukt om dat ook naast je neer te leggen.
Jij kunt met geen mogelijkheid schuldig zijn aan dit soort problematiek van een ander, onmogelijk!
Maar je kunt wèl fungeren als bliksemafleider, als zondebok. Omdat dat nou eenmaal makkelijker is dan kijken naar de werkelijke oorzaak van het probleem. En helaas doen heel veel mensen dat....
Elmervrouw, je bent zo goed bezig. Ik begrijp hoezeer je hiervan ondersteboven bent, maar hou alsjeblieft de realiteit voor ogen. Iedereen kan jou van alles beschuldigen, maar schuldig ben je pas als je die schuld aanvaardt. Je kunt er ook voor kiezen om de schuld naast je neer te leggen en bij de de ander te laten.
Laat je niet veroordelen Vrouw, blijf standvastig nu en hou je innerlijke kind stevig vast. Deze beproeving kom je ook te boven!
voor jou!
donderdag 24 september 2009 om 21:39
donderdag 24 september 2009 om 22:16
Lieve EV,
Wat een schrik, zo'n berichtje op je hyves.
En dan over zo'n gevoelig iets.
Het klinkt mij in de oren alsof dat 14-jarige nichtje van jou errug in de knoop zit met zichzelf, haar leven èn vooral ook de pubertijd.
Hoe komt een kind van die leeftijd op het idee om een 'vreemde' tante (want je ziet je familie bijna nooit) zo op hyves te beschuldigen van haar anorexia. En daarna tussen neus en lippen door een vrienden-uitnodiging te versturen.
Hoor je zelf hoe zot dat klinkt?
Een 14 jarige! Die een volwassen vrouw iets verwijt, zonder te weten wat jij hebt doorgemaakt. Die zomaar een ander verwijt dat haar leven nu zo moeilijk is. Vanwege een tante!
Ik krijg een beetje de neiging om jou 14 jarige nichtje eens goed bij haar oor te grijpen, en haar heeeel streng toe te spreken.
Dat het rot voor haar is dat ze zo aan het puberen is. Dat hulp voor die eetstoornis een heel goed-idee is.
En dat als ze mee wil praten in de grote mensenwereld, het beter is als ze eerst de grote-mensen-regels kent.
Namenlijk hoor en wederhoor. Niet zomaar iemand beschuldigen zonder het verhaal van diegene te kennen.
En dat zo'n puber als zij maar gewoon respect heeft op te brengen voor haar tante, en als dat niet lukt, dan loopt ze maar een blokje om. Zo werkt dat in de grote mensen-wereld.
Waar we overigens gèèn vrienden willen worden met mensen die we verwijten alles kapot gemaakt te hebben.
Ik zou haar willen vertellen dat ik niet weet hoe haar leven eruit heeft gezien tot nu toe, en dat het vast niet fijn geweest is, aan haar frustratie te horen, maar dat dat geen reden is om zomaar een willekeurig ander mens maar eens in z'n rug te steken.
Zeker niet als dat andere mens al meer ellende meegemaakt heeft dan zij zich met haar 14 jaren kan voorstellen. En dat dat maar weer duidelijk blijkt uit hoe ze zich opstelt.
En dat ze nu, als de sodemieter, haar excuses aan kan gaan bieden. Persoonlijk.
Want dit soort dingen via internet doen is laf, en aangezien ze zich bemoeit met grote-mensen-dingen, gaat ze het ook maar op de grote mensen manier oplossen.
Met excuses, terwijl ze je aankijkt.
Het zou me heel veel moeite kosten om niet te briesen, en mijn kalme, stilte-voor-de-storm stem te gebruiken. Zacht, en zò beheerst, dat het duidelijk is hòè boos ik ben.
En hoe veel-te-ver ze gegaan is.
Grrrrr.
En aan jou EV, zou ik daarna zegggen: het is een puber.
Een puber die met zichzelf en heel de wereld in de knoop zit waarschijnlijk. Die zich afzet tegen iedereen, zichzelf, en nu haar tante.
Want dat is makkelijk, iemand om de schuld te geven.
Natuurlijlk schrik je. En natuurlijk raakt ze een hele gevoelige snaar.
Maar he, kom op. Dit is niet de dappere vrouw die zo goed naar haar kleine meisje luistert.
Laat jou nichtje maar eens JOU kant van het verhaal horen.
In plaats van wat je moeder haar verteld heeft.
Als ze hier ooit komt, gaat er juist een wereld voor haar open. Jou wereld. De werkelijkheid van de andere kant, die ze nooit hoorde.
No way dat je nu al je schrijfsels gaat verwijderen voor deze tiener-dame. En al was het je oma!
Lieve EV, wat maakt het uit?
Blijf nu eens trouw aan jezelf.
En niet aan je moeder.
Wees trouw aan dat kleine meisje. Het is Haar verhaal dat je hier verwoord.
Laat je haar in de steek voor je moeder?
Gaat je moeder weer winnen?
Nee.
Nee, Ev, daar ben je nu te ver voor. Te sterk voor.
Huil, gil, boks, gooi wat mij part je servies tegen de muur.
Praat met EM, bel je therapeute, en schrijf heel hyves vol.
Doe wat met alle paniek die je voelt, met alle oude boodschappen die dit bovenhaalt.
Maar blijf jezelf trouw.
Je bent nu een sterke en volwassen vrouw.
Je hoeft NIET meer te luisteren naar je moeder.
Je weet nu dat het 'oude' boodschappen zijn, die nu je paniek veroorzaken.
En daarom gaan we Niet *kijkt streng* al je schrijfsels verwijderen.
Dan verwijder je nichtjelief maar. Van hyves ofzo.
Amen.
(en ja, ik vind je nog steeds lief, nee, ik ben niet boos op je. Ja, je mag voelen wat je voelt. Ja, deze angst mag er ook zijn.
Maar wel even heeeel goed kijken of hij bij het heden, of het verleden hoort.)
Wat een schrik, zo'n berichtje op je hyves.
En dan over zo'n gevoelig iets.
Het klinkt mij in de oren alsof dat 14-jarige nichtje van jou errug in de knoop zit met zichzelf, haar leven èn vooral ook de pubertijd.
Hoe komt een kind van die leeftijd op het idee om een 'vreemde' tante (want je ziet je familie bijna nooit) zo op hyves te beschuldigen van haar anorexia. En daarna tussen neus en lippen door een vrienden-uitnodiging te versturen.
Hoor je zelf hoe zot dat klinkt?
Een 14 jarige! Die een volwassen vrouw iets verwijt, zonder te weten wat jij hebt doorgemaakt. Die zomaar een ander verwijt dat haar leven nu zo moeilijk is. Vanwege een tante!
Ik krijg een beetje de neiging om jou 14 jarige nichtje eens goed bij haar oor te grijpen, en haar heeeel streng toe te spreken.
Dat het rot voor haar is dat ze zo aan het puberen is. Dat hulp voor die eetstoornis een heel goed-idee is.
En dat als ze mee wil praten in de grote mensenwereld, het beter is als ze eerst de grote-mensen-regels kent.
Namenlijk hoor en wederhoor. Niet zomaar iemand beschuldigen zonder het verhaal van diegene te kennen.
En dat zo'n puber als zij maar gewoon respect heeft op te brengen voor haar tante, en als dat niet lukt, dan loopt ze maar een blokje om. Zo werkt dat in de grote mensen-wereld.
Waar we overigens gèèn vrienden willen worden met mensen die we verwijten alles kapot gemaakt te hebben.
Ik zou haar willen vertellen dat ik niet weet hoe haar leven eruit heeft gezien tot nu toe, en dat het vast niet fijn geweest is, aan haar frustratie te horen, maar dat dat geen reden is om zomaar een willekeurig ander mens maar eens in z'n rug te steken.
Zeker niet als dat andere mens al meer ellende meegemaakt heeft dan zij zich met haar 14 jaren kan voorstellen. En dat dat maar weer duidelijk blijkt uit hoe ze zich opstelt.
En dat ze nu, als de sodemieter, haar excuses aan kan gaan bieden. Persoonlijk.
Want dit soort dingen via internet doen is laf, en aangezien ze zich bemoeit met grote-mensen-dingen, gaat ze het ook maar op de grote mensen manier oplossen.
Met excuses, terwijl ze je aankijkt.
Het zou me heel veel moeite kosten om niet te briesen, en mijn kalme, stilte-voor-de-storm stem te gebruiken. Zacht, en zò beheerst, dat het duidelijk is hòè boos ik ben.
En hoe veel-te-ver ze gegaan is.
Grrrrr.
En aan jou EV, zou ik daarna zegggen: het is een puber.
Een puber die met zichzelf en heel de wereld in de knoop zit waarschijnlijk. Die zich afzet tegen iedereen, zichzelf, en nu haar tante.
Want dat is makkelijk, iemand om de schuld te geven.
Natuurlijlk schrik je. En natuurlijk raakt ze een hele gevoelige snaar.
Maar he, kom op. Dit is niet de dappere vrouw die zo goed naar haar kleine meisje luistert.
Laat jou nichtje maar eens JOU kant van het verhaal horen.
In plaats van wat je moeder haar verteld heeft.
Als ze hier ooit komt, gaat er juist een wereld voor haar open. Jou wereld. De werkelijkheid van de andere kant, die ze nooit hoorde.
No way dat je nu al je schrijfsels gaat verwijderen voor deze tiener-dame. En al was het je oma!
Lieve EV, wat maakt het uit?
Blijf nu eens trouw aan jezelf.
En niet aan je moeder.
Wees trouw aan dat kleine meisje. Het is Haar verhaal dat je hier verwoord.
Laat je haar in de steek voor je moeder?
Gaat je moeder weer winnen?
Nee.
Nee, Ev, daar ben je nu te ver voor. Te sterk voor.
Huil, gil, boks, gooi wat mij part je servies tegen de muur.
Praat met EM, bel je therapeute, en schrijf heel hyves vol.
Doe wat met alle paniek die je voelt, met alle oude boodschappen die dit bovenhaalt.
Maar blijf jezelf trouw.
Je bent nu een sterke en volwassen vrouw.
Je hoeft NIET meer te luisteren naar je moeder.
Je weet nu dat het 'oude' boodschappen zijn, die nu je paniek veroorzaken.
En daarom gaan we Niet *kijkt streng* al je schrijfsels verwijderen.
Dan verwijder je nichtjelief maar. Van hyves ofzo.
Amen.
(en ja, ik vind je nog steeds lief, nee, ik ben niet boos op je. Ja, je mag voelen wat je voelt. Ja, deze angst mag er ook zijn.
Maar wel even heeeel goed kijken of hij bij het heden, of het verleden hoort.)
donderdag 24 september 2009 om 22:43
Lieverd doe even rustig. Het is toch raar dat je nichtje van veertien nu opeens met zo'n verhaal komt. Heeft het iets te maken met de Viva. Heeft ze iets gelezen en wil ze nu gewoon aandacht van je?
Want het lijkt een kreet om aandacht. Tenminste zo klinkt het mij in de oren. Ik sta helemaal achter Wurmpje. Neem geen overhaaste beslissingen. Onzichtbaar maken even en afwachten. Niet radicaal laten verwijderen. Er staan zoveel goede dingen in. Je hebt er zoveel aan gehad. En dan nog wat.... als ze niet weten wie EV is, komen ze echt niet achter je nick hoor. Dat is erg ver zoeken. Lieverd laat je niet terugvallen door wat een overspannen puber van veertien je via Hyves stuurt. Je was zo op de goede weg. Het ligt niet aan jou. Het ligt niet aan jou. Het ligt niet aan jou. Laat het doordringen. Jij bent een veel te gevoelig mens om deze schuld te moeten dragen. Het ligt echt niet aan jou.
Wat een mens is dat nichtje zeg, lijkt ze op je moeder of zo. En dan ook nog eens het lef hebben om een vriendenuitnodiging te sturen. Hoe durft ze.
Meis, denk er eerst rustig over na. Laat dit topic even onzichtbaar maken. Ik denk aan je.
Liefs Zoeb.
Want het lijkt een kreet om aandacht. Tenminste zo klinkt het mij in de oren. Ik sta helemaal achter Wurmpje. Neem geen overhaaste beslissingen. Onzichtbaar maken even en afwachten. Niet radicaal laten verwijderen. Er staan zoveel goede dingen in. Je hebt er zoveel aan gehad. En dan nog wat.... als ze niet weten wie EV is, komen ze echt niet achter je nick hoor. Dat is erg ver zoeken. Lieverd laat je niet terugvallen door wat een overspannen puber van veertien je via Hyves stuurt. Je was zo op de goede weg. Het ligt niet aan jou. Het ligt niet aan jou. Het ligt niet aan jou. Laat het doordringen. Jij bent een veel te gevoelig mens om deze schuld te moeten dragen. Het ligt echt niet aan jou.
Wat een mens is dat nichtje zeg, lijkt ze op je moeder of zo. En dan ook nog eens het lef hebben om een vriendenuitnodiging te sturen. Hoe durft ze.
Meis, denk er eerst rustig over na. Laat dit topic even onzichtbaar maken. Ik denk aan je.
Liefs Zoeb.
donderdag 24 september 2009 om 23:25
donderdag 24 september 2009 om 23:43
In een normale familie zou nooit een iemand de schuld kunnen hebben van het ongeluk van de anderen (extreme misdaden daargelaten).
Het is NIET jouw schuld hoe zij zich voelen.
Lees wat je schrijft: je bent bang dat ze lezen hoe je je echt voelt. Je voelt je extreem kwetsbaar doordat je niet gewend bent jezelf te laten zien. Maar ze KUNNEN je niet raken, al lijkt het nu van wel. Wat jij voelt blijft gewoon, wat er ook gebeurt. Je bent veilig nu.
Het is NIET jouw schuld hoe zij zich voelen.
Lees wat je schrijft: je bent bang dat ze lezen hoe je je echt voelt. Je voelt je extreem kwetsbaar doordat je niet gewend bent jezelf te laten zien. Maar ze KUNNEN je niet raken, al lijkt het nu van wel. Wat jij voelt blijft gewoon, wat er ook gebeurt. Je bent veilig nu.
donderdag 24 september 2009 om 23:48
Lieve EV...ik voel je paniek van het scherm spatten. Ik kan me het van jou uit ook voorstellen. Het lijkt me een goed idee om het topic als dat kan onzichtbaar te maken zodat je tot rust kan komen en de paniek kan laten wegrazen. Ik hoop dat je je dan uiteindelijk sterk genoeg zult voelen om met hernieuwde kracht het topic terug te plaatsen.
Ik hoop nog meer dat je zo verschrikkelijk boos kan worden dat je in al je vezels voelt dat jij ook recht hebt op je gevoel, je verhaal en je plek.
Wat een afschuwelijke moment.
Geef het tijd, adem door en probeer bij jezelf te blijven.
Je doet niets verkeerd, je doet je best, je vecht voor jezelf, je bent er voor anderen, je leeft, je overleeft.
Lieve EV:
Ik hoop nog meer dat je zo verschrikkelijk boos kan worden dat je in al je vezels voelt dat jij ook recht hebt op je gevoel, je verhaal en je plek.
Wat een afschuwelijke moment.
Geef het tijd, adem door en probeer bij jezelf te blijven.
Je doet niets verkeerd, je doet je best, je vecht voor jezelf, je bent er voor anderen, je leeft, je overleeft.
Lieve EV:
donderdag 24 september 2009 om 23:55
Eens met Bubbles_
Meisje, meisje toch. Je topic laten verwijderen wil zeggen dat je uiteindelijk niet gehoord wilt worden. Maar je WIL toch gehoord worden? Je was zo goed op weg. Laat ze maar lekker lezen en kortzichtige conclusies trekken. Jij laat tenminste zien dat je echt bent, een mens met gevoelens, die zich helaas kapot laat maken door het verleden. Het is jouw schuld NIET. Laat die gedachten niet toe.
Ik heb pas een prachtig verhelderend boekje gelezen. Misschien kun je er iets mee. Het heeft mij goed geholpen. Ik heb ook oud leed..
link
Meisje, meisje toch. Je topic laten verwijderen wil zeggen dat je uiteindelijk niet gehoord wilt worden. Maar je WIL toch gehoord worden? Je was zo goed op weg. Laat ze maar lekker lezen en kortzichtige conclusies trekken. Jij laat tenminste zien dat je echt bent, een mens met gevoelens, die zich helaas kapot laat maken door het verleden. Het is jouw schuld NIET. Laat die gedachten niet toe.
Ik heb pas een prachtig verhelderend boekje gelezen. Misschien kun je er iets mee. Het heeft mij goed geholpen. Ik heb ook oud leed..
link
vrijdag 25 september 2009 om 13:18
quote:MozesKriebel schreef op 24 september 2009 @ 21:32:
Lieve Elmervrouw, eerst: adem in, adem uit. Voeten stevig op de grond en aarden!
Ik geloof niet in jouw schuld, wel in het fenomeen zondebok.
In jouw familie is sprake van een diversiteit aan problematiek en kennelijk is het een soort van gemene deler geworden om jou daar een negatief aandeel in te geven.
....
Maar schuld, nee echt niet, dat gaat er bij mij niet in en ik hoop dat het jou lukt om dat ook naast je neer te leggen.
Jij kunt met geen mogelijkheid schuldig zijn aan dit soort problematiek van een ander, onmogelijk!
Maar je kunt wèl fungeren als bliksemafleider, als zondebok. Omdat dat nou eenmaal makkelijker is dan kijken naar de werkelijke oorzaak van het probleem. En helaas doen heel veel mensen dat....
Elmervrouw, je bent zo goed bezig. Ik begrijp hoezeer je hiervan ondersteboven bent, maar hou alsjeblieft de realiteit voor ogen. Iedereen kan jou van alles beschuldigen, maar schuldig ben je pas als je die schuld aanvaardt. Je kunt er ook voor kiezen om de schuld naast je neer te leggen en bij de de ander te laten.
Laat je niet veroordelen Vrouw, blijf standvastig nu en hou je innerlijke kind stevig vast. Deze beproeving kom je ook te boven!
voor jou!
heel goed verwoord, mozeskriebel !
Door als zondebok weggezet te worden, kan je je heel verward en schuldig voelen, maar je Bent het niet !!
Probeer zo veel mogelijk afstand te nemen van hun reacties, en weer bij jezelf uit te komen. Bij de basis in je die er nog steeds is, ook al voel je dat nu niet zo.
sterkte, en geloof in jezelf,
symbooltje van een roos (mijn schermpje werkt niet),
Lieve Elmervrouw, eerst: adem in, adem uit. Voeten stevig op de grond en aarden!
Ik geloof niet in jouw schuld, wel in het fenomeen zondebok.
In jouw familie is sprake van een diversiteit aan problematiek en kennelijk is het een soort van gemene deler geworden om jou daar een negatief aandeel in te geven.
....
Maar schuld, nee echt niet, dat gaat er bij mij niet in en ik hoop dat het jou lukt om dat ook naast je neer te leggen.
Jij kunt met geen mogelijkheid schuldig zijn aan dit soort problematiek van een ander, onmogelijk!
Maar je kunt wèl fungeren als bliksemafleider, als zondebok. Omdat dat nou eenmaal makkelijker is dan kijken naar de werkelijke oorzaak van het probleem. En helaas doen heel veel mensen dat....
Elmervrouw, je bent zo goed bezig. Ik begrijp hoezeer je hiervan ondersteboven bent, maar hou alsjeblieft de realiteit voor ogen. Iedereen kan jou van alles beschuldigen, maar schuldig ben je pas als je die schuld aanvaardt. Je kunt er ook voor kiezen om de schuld naast je neer te leggen en bij de de ander te laten.
Laat je niet veroordelen Vrouw, blijf standvastig nu en hou je innerlijke kind stevig vast. Deze beproeving kom je ook te boven!
voor jou!
heel goed verwoord, mozeskriebel !
Door als zondebok weggezet te worden, kan je je heel verward en schuldig voelen, maar je Bent het niet !!
Probeer zo veel mogelijk afstand te nemen van hun reacties, en weer bij jezelf uit te komen. Bij de basis in je die er nog steeds is, ook al voel je dat nu niet zo.
sterkte, en geloof in jezelf,
symbooltje van een roos (mijn schermpje werkt niet),
vrijdag 25 september 2009 om 13:31
Lieve Elmer. Ik vind het vreselijk voor je dat je zo in paniek bent.
Hoop dat je je snel iets beter voelt en je kunt realiseren dat het niet jouw schuld is. Ik hoop dat je weer verder zult schrijven op de oprechte, mooie, dappere, bijzondere manier zoals jij dit doet.
Je hoeft je nergens voor te schamen en ik vind het heel naar als jou onterecht dingen worden aangerekend en dit zo'n impact weer heeft.
Hoop dat je snel weer vaste bodem voelt.
Hoop dat je je snel iets beter voelt en je kunt realiseren dat het niet jouw schuld is. Ik hoop dat je weer verder zult schrijven op de oprechte, mooie, dappere, bijzondere manier zoals jij dit doet.
Je hoeft je nergens voor te schamen en ik vind het heel naar als jou onterecht dingen worden aangerekend en dit zo'n impact weer heeft.
Hoop dat je snel weer vaste bodem voelt.
