Psyche
alle pijlers
En wat als het mij wél iets doet?
dinsdag 21 juli 2009 om 23:08
Ha Elmervrouw,
Ten eerste, die vergat ik bij mijn vorige post, inderdaad een heel mooi gedicht! Verder denk ik dat het besef over je vriendschappen komt juist doordat je nu ziet dat het anders kan. Dat hoeft niet perse slecht te zijn. Zoals je al zegt, oppervlakkig kan je ook zijn. Het gaat er dan alleen om wat jij wilt (dus wederom, wat wil jij, niet zij ). Ik heb verschillende vriendinnen die allemaal een verschillende rol vervullen zeg maar. De 1 is er echt om het vooral over ditjes en datjes en de uitverkoop te kletsen, de ander om cultureel mee te doen, weer een ander heb ik alleen maar 'echte' gesprekken mee etc. Voor mezelf kan ik zeggen dat ze elkaar heel goed aanvullen en het totaalpakketje maakt dat ik heel blij ben met mijn vriendinnen. Het zijn er geen 20 maar een handje vol. En die zijn heel waardevol.
Wat dus denk ik voor jou van belang is om je af te vragen of de oppervlakkige contacten die je hebt met deze vriendinnen voldoende zijn. Is dit wat je van ze wilt/nodig hebt op dit moment. Kan best zo zijn dat ze kunnen blijven bestaan (die vriendschappen) naast de nieuwe vriendschappen die je maakt door je vernieuwde meer open zelf. Het hoeft niet per definitie te betekenen dat de vriendschappen eindigen, maar wel dat jij ze in een ander perspectief gaat zien.
Warrig verhaal denk ik maar ik hoop dat de kern een beetje doorkomt.
Over je laatste zin weet ik eerlijk gezegd even niet zo goed wat ik daarop moet zeggen. Veel oefenen denk ik en merken dat de wereld gewoon door blijft draaien als je boos wordt.
Ten eerste, die vergat ik bij mijn vorige post, inderdaad een heel mooi gedicht! Verder denk ik dat het besef over je vriendschappen komt juist doordat je nu ziet dat het anders kan. Dat hoeft niet perse slecht te zijn. Zoals je al zegt, oppervlakkig kan je ook zijn. Het gaat er dan alleen om wat jij wilt (dus wederom, wat wil jij, niet zij ). Ik heb verschillende vriendinnen die allemaal een verschillende rol vervullen zeg maar. De 1 is er echt om het vooral over ditjes en datjes en de uitverkoop te kletsen, de ander om cultureel mee te doen, weer een ander heb ik alleen maar 'echte' gesprekken mee etc. Voor mezelf kan ik zeggen dat ze elkaar heel goed aanvullen en het totaalpakketje maakt dat ik heel blij ben met mijn vriendinnen. Het zijn er geen 20 maar een handje vol. En die zijn heel waardevol.
Wat dus denk ik voor jou van belang is om je af te vragen of de oppervlakkige contacten die je hebt met deze vriendinnen voldoende zijn. Is dit wat je van ze wilt/nodig hebt op dit moment. Kan best zo zijn dat ze kunnen blijven bestaan (die vriendschappen) naast de nieuwe vriendschappen die je maakt door je vernieuwde meer open zelf. Het hoeft niet per definitie te betekenen dat de vriendschappen eindigen, maar wel dat jij ze in een ander perspectief gaat zien.
Warrig verhaal denk ik maar ik hoop dat de kern een beetje doorkomt.
Over je laatste zin weet ik eerlijk gezegd even niet zo goed wat ik daarop moet zeggen. Veel oefenen denk ik en merken dat de wereld gewoon door blijft draaien als je boos wordt.
woensdag 22 juli 2009 om 14:20
ik heb niet je hele topic gelezen, ik reageer vanuit je OP, zal nog verder lezen...
maar wil je zeggen dat jij mij zo vaak raakt en ik zo vaak wel wil weten hoe het met je gaat..... hoe jij dingen beleeft, voelt, ziet....
Zo gek dat jij dat zelf niet eerder zag dat anderen dat zagen.... want ik weet zeker dat ik hier niet de enige ben.
maar wil je zeggen dat jij mij zo vaak raakt en ik zo vaak wel wil weten hoe het met je gaat..... hoe jij dingen beleeft, voelt, ziet....
Zo gek dat jij dat zelf niet eerder zag dat anderen dat zagen.... want ik weet zeker dat ik hier niet de enige ben.
DTEEZ!
woensdag 22 juli 2009 om 14:44
Fijn, EV, wat een lef om af te spreken als je dat spannend vindt, en wat een ontdekking dat dat lef beloond wordt!
(ik herinner me van lang geleden dat je een afspraak georganiseerd vanuit een topic eng vond, of iig dat het je teveel energie zou kosten en dat je daarom niet ging - zou je na een aantal van die prettige ervaringen zoals vandaag wel naar zoiets gaan? M.i. ligt daar een sleutel tot nieuwe, betekenisvolle contacten aangaan: mensen hier kennen je, kennen je verhaal, zijn van je gaan houden om wie je bent, en een ontmoeting kan dan in die zin relatief ontspannen zijn omdat er niet veel uitgelegd hoeft te worden).
Nogmaals: fijn!
(ik herinner me van lang geleden dat je een afspraak georganiseerd vanuit een topic eng vond, of iig dat het je teveel energie zou kosten en dat je daarom niet ging - zou je na een aantal van die prettige ervaringen zoals vandaag wel naar zoiets gaan? M.i. ligt daar een sleutel tot nieuwe, betekenisvolle contacten aangaan: mensen hier kennen je, kennen je verhaal, zijn van je gaan houden om wie je bent, en een ontmoeting kan dan in die zin relatief ontspannen zijn omdat er niet veel uitgelegd hoeft te worden).
Nogmaals: fijn!
woensdag 22 juli 2009 om 15:42
Fijn Elmervrouw dat je ontmoeting zo echt was! Soms kom je ineens zomaar mensen tegen die helemaal op het juiste moment op de juiste plek zijn
*is het nodig om te zeggen dat ik niet geloof in toeval? *
Over je post daarvoor: Kan natuurlijk best dat je blijft hangen in dat wat er niet is. Dat is ook niet zo vreemd als er zo ontzettend veel is wat er niet is. Het is niet niks. Maar wel een goed besef denk ik dat je langzaam wel lijkt te krijgen dat er dingen naast kunnen bestaan.
Succes vanavond
*is het nodig om te zeggen dat ik niet geloof in toeval? *
Over je post daarvoor: Kan natuurlijk best dat je blijft hangen in dat wat er niet is. Dat is ook niet zo vreemd als er zo ontzettend veel is wat er niet is. Het is niet niks. Maar wel een goed besef denk ik dat je langzaam wel lijkt te krijgen dat er dingen naast kunnen bestaan.
Succes vanavond
woensdag 22 juli 2009 om 21:07
Lieve schat, je bent gewoon een kanjer. Dat mag moet toch ook wel eens gezegd worden.
Maar ben ik zo'n flapuit?
Ik hoop het niet. Als ik sommige topictitels lees, dan komt er soms wel eens een sarcastisch antwoord bij me op, maar zwijg dan wijselijk.
Dan denk ik wel, is dat je hele probleem? Waar maak je je druk over. Maar voor sommigen is het dan misschien wel een loeigroot dilemma.
(Heb nog steeds niet alles gelezen hier, dus ga even verder).
Maar ben ik zo'n flapuit?
Ik hoop het niet. Als ik sommige topictitels lees, dan komt er soms wel eens een sarcastisch antwoord bij me op, maar zwijg dan wijselijk.
Dan denk ik wel, is dat je hele probleem? Waar maak je je druk over. Maar voor sommigen is het dan misschien wel een loeigroot dilemma.
(Heb nog steeds niet alles gelezen hier, dus ga even verder).
donderdag 23 juli 2009 om 11:51
Natùùrlijk wil je troost!!
Mens, als je hart openligt en alle pijn bovenkomt heb je troost harder nodig dan ooit.
Ik kan me voorstellen dat het bericht je lijnrecht in je hart raakt. Je gunt het een ander, maar waarom niet jij? Hoe lang moet je nog wachten?
Je pijn is zo begrijpelijk en voelbaar, zelfs in je korte post.
Ik kan je niet anders troosten dan via het forum, maar mijn hart gaat naar je uit.
Mens, als je hart openligt en alle pijn bovenkomt heb je troost harder nodig dan ooit.
Ik kan me voorstellen dat het bericht je lijnrecht in je hart raakt. Je gunt het een ander, maar waarom niet jij? Hoe lang moet je nog wachten?
Je pijn is zo begrijpelijk en voelbaar, zelfs in je korte post.
Ik kan je niet anders troosten dan via het forum, maar mijn hart gaat naar je uit.
donderdag 23 juli 2009 om 12:43
Het erge is, Elmervrouw, dat jij zo weinig kan doen.
Je bent afhankelijk geworden, van anderen, van de vader, van het feit dat je kinderen pas als ze volwassen zijn zelf stappen zullen kunnen ondernemen.
Dàt vind ik zo schrijnend aan je verhaal: jou is alles afgenomen en je kunt zelf bijna niets doen om het te veranderen.
Dus die pijn, dat een andere moeder nu wél haar kinderen weer om zich heen heeft, die pijn begrijp ik.
En ik zou er héél, heel wat voor over hebben om je weer te kunnen herenigen met hen.
Je bent afhankelijk geworden, van anderen, van de vader, van het feit dat je kinderen pas als ze volwassen zijn zelf stappen zullen kunnen ondernemen.
Dàt vind ik zo schrijnend aan je verhaal: jou is alles afgenomen en je kunt zelf bijna niets doen om het te veranderen.
Dus die pijn, dat een andere moeder nu wél haar kinderen weer om zich heen heeft, die pijn begrijp ik.
En ik zou er héél, heel wat voor over hebben om je weer te kunnen herenigen met hen.
donderdag 23 juli 2009 om 12:45
Het is ook ongelovelijk! Niet normaal en tegennatuurlijk! Je kinderen hoor je gewoon bij je te hebben. Punt.
Dat onwerkelijke gevoel waar je het over hebt lijkt me zó moeilijk. Je weet dat ze er zijn, je weet dat ze bestaan en toch... niks.
Ik zou allerlei dingen willen roepen van 'heb je dit geprobeerd, heb je dat geprobeerd' maar kan alleen maar aannemen dat dat allemaal gepasseerde stations zijn inmiddels en dat de mogelijkheden op zijn?
Wat dat betreft put je misschien nog een heel klein beetje hoop uit het bericht van die kennis/vriendin van je en haar zoon die terugkwam op zijn 18e. Juist door internet etc is de kans best aanwezig dat je kinderen jou gaan vinden tzt.
Weet je EV: Zet gewoon vandaag je leven maar even stil. Vandaag hoef je even niet vooruit. Vandaag hoef je even niet na te denken over familierelaties en vriendschappen. Vandaag heb je verdriet om je kinderen! Samen met je man.
Dat onwerkelijke gevoel waar je het over hebt lijkt me zó moeilijk. Je weet dat ze er zijn, je weet dat ze bestaan en toch... niks.
Ik zou allerlei dingen willen roepen van 'heb je dit geprobeerd, heb je dat geprobeerd' maar kan alleen maar aannemen dat dat allemaal gepasseerde stations zijn inmiddels en dat de mogelijkheden op zijn?
Wat dat betreft put je misschien nog een heel klein beetje hoop uit het bericht van die kennis/vriendin van je en haar zoon die terugkwam op zijn 18e. Juist door internet etc is de kans best aanwezig dat je kinderen jou gaan vinden tzt.
Weet je EV: Zet gewoon vandaag je leven maar even stil. Vandaag hoef je even niet vooruit. Vandaag hoef je even niet na te denken over familierelaties en vriendschappen. Vandaag heb je verdriet om je kinderen! Samen met je man.
donderdag 23 juli 2009 om 12:56
Lieverd. Dit is zo kei en keihard. Niet te bevatten. Wat moet dat moeilijk voor je zijn.
Maar je kunt er ook hoop uit putten. Hoop dat jij ook ooit eens je kinderen weer in je armen zult sluiten. Ze komen terug, die hoop mag je nooit laten varen. Je hebt je op Internet op de kaart gezet. Als je kinderen je zoeken vinden ze je. En er komt een dag dat ze dat gaan doen. Met de middelen van tegenwoordig wel. Ze worden ook ouder. Gaan vragen stellen en ze gaan je vast zoeken. Dat kan toch niet anders. Blijf altijd die hoop houden.
Nu op dit ogenblik heb je niets aan mijn post natuurlijk. Je bent vol van wat je net gezien en gelezen hebt.
Het enige wat ik je kan geven is een dikke
Gooi het er hier maar uit. Scheld, vloek, schop tegen dingen,
Ik denk aan je.
Liefs Zoeb
Maar je kunt er ook hoop uit putten. Hoop dat jij ook ooit eens je kinderen weer in je armen zult sluiten. Ze komen terug, die hoop mag je nooit laten varen. Je hebt je op Internet op de kaart gezet. Als je kinderen je zoeken vinden ze je. En er komt een dag dat ze dat gaan doen. Met de middelen van tegenwoordig wel. Ze worden ook ouder. Gaan vragen stellen en ze gaan je vast zoeken. Dat kan toch niet anders. Blijf altijd die hoop houden.
Nu op dit ogenblik heb je niets aan mijn post natuurlijk. Je bent vol van wat je net gezien en gelezen hebt.
Het enige wat ik je kan geven is een dikke
Gooi het er hier maar uit. Scheld, vloek, schop tegen dingen,
Ik denk aan je.
Liefs Zoeb
