Psyche
alle pijlers
En wat als het mij wél iets doet?
donderdag 23 juli 2009 om 13:15
Maak je niet druk om een mail zeg. Ik snap het helemaal.
En anders morgen of overmorgen..... Alleen als jij zin hebt, anders maar niet en voel je asjeblieft niet schuldig als het even niet lukt. Je hebt nu even je gedachten heel ergens anders.
Lieverd ik hoop dat een wandeling met de hond je goed doet.
Liefs Zoeb.
En anders morgen of overmorgen..... Alleen als jij zin hebt, anders maar niet en voel je asjeblieft niet schuldig als het even niet lukt. Je hebt nu even je gedachten heel ergens anders.
Lieverd ik hoop dat een wandeling met de hond je goed doet.
Liefs Zoeb.
donderdag 23 juli 2009 om 13:41
Heb zojuist je hele topic doorgelezen, tot en met de laatste posts.. En, ja ik weet dus niet zo goed wat nu te zeggen. Ik ken je niet, niet in het echt en ook niet echt van het forum. Slechts af en toe ben ik je tegengekomen. Maar omdat je zelf ook zegt dat je er wel wat aan hebt reacties te lezen, en omdat ik aangedaan ben door je verhaal wilde ik niet weg gaan zonder minstens een knuffel te geven..
Ik hoop dat de wandeling met je hond je goed gedaan heeft. En natuurlijk hoop ik nog meer dat je ooit je kinderen weer zult zien.. Fijn dat je toch -een beetje- je virtuele troost kunt vinden hier op het forum..
Ik hoop dat de wandeling met je hond je goed gedaan heeft. En natuurlijk hoop ik nog meer dat je ooit je kinderen weer zult zien.. Fijn dat je toch -een beetje- je virtuele troost kunt vinden hier op het forum..
donderdag 23 juli 2009 om 14:42
Ik betwijfel ook of zij het hele/echte verhaal kennen Elmer. Logischerwijs lijkt mij van niet. Ze waren nog klein toen ze meegenomen werden maar niet klein genoeg om geen herinneringen te hebben. De liefde die jij ze gegeven hebt moeten ze nog voelen. "Vader" (tussen haakjes want hij mag die naam eigenlijk niet hebben vind ik) zal jou niet als heel fijn mens afschilderen. Hij zal proberen te voorkomen dat ze je willen vinden. Maar een kind voelt liefde. Heeft herinnering. Daar moet je op vertrouwen.
Het kan natuurlijk zo zijn dat hun gangen worden nagegaan. Maar op steeds meer scholen is de computer niet weg te denken. Ik neem aan ook in het land waar je denkt dat je kinderen zijn. Juist nu ze wat groter worden komen er meer mogelijkheden om dingen te doen waar hun vader niet van op de hoogte is. Op school, op een club, bij vrienden etc.
Ik kan begrijpen dat het voelt als wellicht hopen tegen beter weten in. Maar als je dat loslaat, wat dan? Hoop doet leven. Het klinkt echt te cliché maar volgens mij wel waar.
En of ze nog leven... voel je dat niet in je hart? Ik heb zelf geen kinderen maar ken wel de verhalen. Moeders schijnen een feilloze intuite te hebben als het om hun kinderen gaat. Juist dat het je nog zó raakt en dat je er zo mee bezig bent, maakt dat ik geloof dat je in je hart weet/voelt dat ze nog leven. Dat denk ik echt.
Het kan natuurlijk zo zijn dat hun gangen worden nagegaan. Maar op steeds meer scholen is de computer niet weg te denken. Ik neem aan ook in het land waar je denkt dat je kinderen zijn. Juist nu ze wat groter worden komen er meer mogelijkheden om dingen te doen waar hun vader niet van op de hoogte is. Op school, op een club, bij vrienden etc.
Ik kan begrijpen dat het voelt als wellicht hopen tegen beter weten in. Maar als je dat loslaat, wat dan? Hoop doet leven. Het klinkt echt te cliché maar volgens mij wel waar.
En of ze nog leven... voel je dat niet in je hart? Ik heb zelf geen kinderen maar ken wel de verhalen. Moeders schijnen een feilloze intuite te hebben als het om hun kinderen gaat. Juist dat het je nog zó raakt en dat je er zo mee bezig bent, maakt dat ik geloof dat je in je hart weet/voelt dat ze nog leven. Dat denk ik echt.
donderdag 23 juli 2009 om 22:04
Lieve Elmervrouw,
Wat jij door maakt, al jaren is nauwelijks te bevatten. Ik heb geen woorden, weet simpelweg gewoon niet wat te zeggen.
Alleen maar dat ik blij voor je ben dat je nu langzaamaan meer ruimte durft te nemen en dat je wat er in je omgaat beter kan delen met anderen. Ik hoop heel erg dat je daardoor veel steun ontvangt van de mensen om je heen.
Dikke knuffel!
Wat jij door maakt, al jaren is nauwelijks te bevatten. Ik heb geen woorden, weet simpelweg gewoon niet wat te zeggen.
Alleen maar dat ik blij voor je ben dat je nu langzaamaan meer ruimte durft te nemen en dat je wat er in je omgaat beter kan delen met anderen. Ik hoop heel erg dat je daardoor veel steun ontvangt van de mensen om je heen.
Dikke knuffel!
vrijdag 24 juli 2009 om 14:49
Die durf om te delen komt met ervaring toch? Hoe vaker je iets deelt en je krijgt een fijne reactie (zoals die uit je OP en in therapie) hoe makkelijker het zal worden om stukjes van jezelf te laten zien.
Dat houdt niet direct in dat je je hele leven hoeft te delen met mensen maar wel dat je mag vertellen hoe je je nu in het hier en nu voelt.
Volgens mij ben je op de hartstikke goede weg! Keep going strong zou ik willen zeggen
Dat houdt niet direct in dat je je hele leven hoeft te delen met mensen maar wel dat je mag vertellen hoe je je nu in het hier en nu voelt.
Volgens mij ben je op de hartstikke goede weg! Keep going strong zou ik willen zeggen
zaterdag 25 juli 2009 om 13:11
het voordeel is dat als je bij de tandarts bent en allerlei vervelende dingen moet ondergaan, je even niet je 'echte' problemen hoeft te voelen.
herkenbaar wat je schrijft over schreeuwen.
Maar ik denk met voldoening terug hoe ik gisteren tekeer ben gegaan tegen mijn moeder. 't Is maar goed dat ze het allemaal niet weet.
heb je last van schuldgevoel naar je moeder toe als je in therapie tegen haar tekeer gaat?
herkenbaar wat je schrijft over schreeuwen.
Maar ik denk met voldoening terug hoe ik gisteren tekeer ben gegaan tegen mijn moeder. 't Is maar goed dat ze het allemaal niet weet.
heb je last van schuldgevoel naar je moeder toe als je in therapie tegen haar tekeer gaat?
zaterdag 25 juli 2009 om 13:25
Ha lieve EV, kom gewoon even zeggen dat ik je een stoer mens vind! Ik vind dat je grote stappen aan het zetten bent, al voelt het nog niet zo misschien. Je bent je muur aan het openbreken, aan het slopen, en dat is doodvermoeiend, eng werk. Maar je doet het gewoon, ipv je er achter te blijven verschuilen. Top!
zaterdag 25 juli 2009 om 13:52
quote:Elmervrouw schreef op 25 juli 2009 @ 13:26:
Ja, daar voel ik me wel schuldig over. Omdat de hele buitenwereld haar ziet als de lieve moeder, als de geweldige oma, een vrouw die voor alles en iedereen klaarstaat.
Dus ja, ben ik dan gek?
Als ik de enige ben die het anders ziet?
Alsof ik niet boos mág worden op iemand die het toch allemaal zooooo goed bedoelt.....!
Heel herkenbaar!
Ook dat gevoel van 'ben ik nou gek'?
Mensen zien alleen de buitenkant, niemand weet hoe het er van binnen in een gezin aan toe gaat, behalve jijzelf
(ik denk altijd: hoe liever en behulpzamer iemand naar de buitenkant is, hoe problematischer naar de binnenkant; maar ja, dat is mijn ervaring)
Je bent niet gek!
Je voelt het zo, dus het IS zo!
En je gevoel heeft gewoon gelijk, daar moet je naar luisteren!
Ja, daar voel ik me wel schuldig over. Omdat de hele buitenwereld haar ziet als de lieve moeder, als de geweldige oma, een vrouw die voor alles en iedereen klaarstaat.
Dus ja, ben ik dan gek?
Als ik de enige ben die het anders ziet?
Alsof ik niet boos mág worden op iemand die het toch allemaal zooooo goed bedoelt.....!
Heel herkenbaar!
Ook dat gevoel van 'ben ik nou gek'?
Mensen zien alleen de buitenkant, niemand weet hoe het er van binnen in een gezin aan toe gaat, behalve jijzelf
(ik denk altijd: hoe liever en behulpzamer iemand naar de buitenkant is, hoe problematischer naar de binnenkant; maar ja, dat is mijn ervaring)
Je bent niet gek!
Je voelt het zo, dus het IS zo!
En je gevoel heeft gewoon gelijk, daar moet je naar luisteren!
