Psyche
alle pijlers
Euthanasie ivm psychisch lijden
woensdag 18 april 2018 om 19:31
Ik zit op dit moment midden in een euthanasietraject wegens ondraaglijk psychisch lijden. Met dit topic wil ik in eerste instantie mijn verhaal kwijt, omdat dit iets is waar ik in mijn omgeving niet makkelijk over kan praten, en omdat de mensen met wie ik er wel over kan praten, uiteraard erg emotioneel betrokken zijn.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
woensdag 18 april 2018 om 19:37
woensdag 18 april 2018 om 19:39
Lieve TO, wat naar dat het zo loopt in jouw leven. En wat fijn dat er gehoor aan jou wordt gegeven door je huisarts en dat je op een mooie manier aan je einde mag komen. Zwaar psychisch leiden, veel mensen komen niet in aanmerking voor euthanasie. Hierover is een documentaire. Vind het prachtig voor je dat jij deze weg kan en mag inslaan.
Desondanks ook zeer vreselijk voor je dat je deze zware weg hebt moeten lopen in jouw leven. Een hele dikke knuffel voor jou.
Desondanks ook zeer vreselijk voor je dat je deze zware weg hebt moeten lopen in jouw leven. Een hele dikke knuffel voor jou.
woensdag 18 april 2018 om 19:44
Je komt er natuurlijk niet zomaar voor in aanmerking. Ik moet ook nog het oordeel van de laatste arts afwachten. Maar je hoeft niet alle behandelingen gedaan te hebben. Op een gegeven moment is het genoeg. In feite ben je in de psychiatrie nooit uitbehandeld. Maar je moeder kan zich anders bij de levenseindekliniek aanmelden. Daar hebben ze de meeste ervaring met euthanasie wegens psychisch lijden en hoef je ook niet elke beschikbare behandeling gedaan te hebben. Sterkte!
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
woensdag 18 april 2018 om 19:46
woensdag 18 april 2018 om 19:46
.
woensdag 18 april 2018 om 19:50
woensdag 18 april 2018 om 19:51
Wat fijn voor je dat men je wil helpen omdat je psychisch lijd. Ik denk dat het voor je naasten gewoon moeilijk te begrijpen is dat je tot zo'n besluit komt. Ik bedoel veel mensen kennen wel het beeld van bijvoorbeeld ouderen die echt zichtbaar lijden maar op de een of andere manier niet geholpen worden omdat ze niet meer bekwaam genoeg zijn om nog voor deze optie te kiezen en dan de groep waar jij toe behoort waarbij je het niet ziet aan de buitenkant.
Laatst was er nog een documentaire over bij RTL.
Laatst was er nog een documentaire over bij RTL.
woensdag 18 april 2018 om 19:51
Het geeft inderdaad alvast een beetje rust. Dat komt deels doordat ik, sinds ik het officiële verzoek gedaan heb, niet meer elke dag bezig ben met moed verzamelen om er zelf een einde aan te maken en elke dag weer constateren dat het niet gelukt is, en deels omdat de kans dat het doorgaat zoveel groter is dan ik verwacht had. Ik begon aan het traject met de gedachte dat ik 90% kans had dat mijn verzoek afgewezen zou worden. Nu ziet het er eerder naar uit dat ik 90% kans heb dat het goedgekeurd gaat worden.bethweeter schreef: ↑18-04-2018 19:46Ik herinner me je posts nog wel en weet dat je er alles aan gedaan hebt. Het zal evengoed een moeilijke beslissing geweest zijn. En voor de mensen in je directe omgeving natuurlijk ook.
Maar ik kan begrijpen dat je deze keuze hebt gemaakt. Hopelijk geeft dit traject je alvast wat rust.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
woensdag 18 april 2018 om 19:52
woensdag 18 april 2018 om 19:54
Mijn psychiater staat er niet echt achter, maar werkt ook niet tegen. Hij wil er eigenlijk niks mee te maken hebben. Maar dat hoeft gelukkig ook niet. Nee, ik heb geen partner of kinderen. Wel twee hoogbejaarde ouders die geen idee hebben wat er te gebeuren staat. Ook al hebben zij een belangrijk aandeel in mijn problematiek en hebben we een slecht contact, ik vind het toch ongelooflijk moeilijk hen dit aan te doen.cesium24 schreef: ↑18-04-2018 19:50Van mij ook een knuffel! Je hebt alles geprobeerd en als dat
niet werkt houdt het op. Je hoeft niet, ten koste van alles,
te blijven leven. Ik ben blij voor je dat je huisarts en psychiater
dat met je eens zijn.
Wat ik me afvraag: heb je een partner en/ of kinderen?
Heel veel sterkte!
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
woensdag 18 april 2018 om 19:57
Ook al voelt het voor mijzelf ook wat wrang, ik vind het fijn voor je dat je blij bent dat het traject gaat starten. Ik kan me voorstellen dat je moegestreden bent en snakt naar rust, verlichting en een einddoel. Ik hoop en wens je dat er naar jou en je behoeften geluisterd wordt, dat een lieve en betrokken kring mensen je naar de finish mag begeleiden en dat alles loopt zoals jij graag wilt.
Ik weet dat er al eerder een topic is geweest van iemand die een euthanasietraject inging en dat was een mooi en steunend topic voor de TO. Gebruik alle steun en support die je nodig hebt. Sterkte!
Ik weet dat er al eerder een topic is geweest van iemand die een euthanasietraject inging en dat was een mooi en steunend topic voor de TO. Gebruik alle steun en support die je nodig hebt. Sterkte!
