Psyche
alle pijlers
Euthanasie ivm psychisch lijden
woensdag 18 april 2018 om 19:31
Ik zit op dit moment midden in een euthanasietraject wegens ondraaglijk psychisch lijden. Met dit topic wil ik in eerste instantie mijn verhaal kwijt, omdat dit iets is waar ik in mijn omgeving niet makkelijk over kan praten, en omdat de mensen met wie ik er wel over kan praten, uiteraard erg emotioneel betrokken zijn.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
Ik lijd aan een therapieresistente bipolaire stoornis. Manie speelt maar een kleine rol, maar de depressie is er bijna altijd. Ik ben op dit moment al 2,5 jaar aan een stuk ernstig depressief. Als ik alle depressieve perioden bij elkaar optel, kom ik denk ik wel aan zo’n 20 jaar (ik ben 48). En dan ben ik niet een klein beetje depressief, maar meestal heel ernstig. Ik heb meer dan 20 verschillende reguliere medicijnen geprobeerd, ook heel wat alternatieve medicijnen en behandelingen, therapie en opnames. En ik kan niet meer, ik wil niet meer, ik ben op. Het is ondraaglijk. Het moet afgelopen zijn, over, sluiten. Er is nog één behandeloptie, en daarna houd ik het voor gezien.
Twee maanden geleden besloot ik, om tijd te sparen, naast die laatste behandeling ook alvast te starten met het euthanasietraject. Ik had namelijk verwacht voor mijn euthanasie bij de levenseindekiniek terecht te komen, omdat bijna geen enkele arts zich aan euthanasie wegens psychisch lijden wil wagen. Daar is een wachtlijst van 6 maanden en daarna duurt het traject ook nog eens minstens 6 maanden. Maar tot mijn blijdschap bleek mijn huisarts bereid mijn verzoek in behandeling te nemen, en dat betekent dat het allemaal een heel stuk sneller gaat. De onafhankelijke psychiater waar ik heen moest is inmiddels ook akkoord. Nu alleen de scenarts nog. Het definitieve oordeel van de scenarts kan pas na de laatste behandeling, maar omdat ik het zo moeilijk vind om met de onzekerheid te leven, heb ik binnenkort wel alvast een oriënterend gesprek, zodat ik een beetje kan inzien welke kant diens oordeel op gaat.
Ik had niet durven hopen dat dit zo voorspoedig zou gaan, ben hier zo blij mee! Hoewel de weinige mensen in mijn omgeving die hiervan weten niet verbaasd zijn dat ik dit doe, willen ze niet dat ik doodga. Het is dus moeilijk om erover te praten. Misschien kan ik hier toch een beetje mijn ei kwijt.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
donderdag 19 april 2018 om 09:55
Wat vreselijk dat jij dit allemaal hebt moeten doormaken. En nog steeds doormaakt. Alleen niemand zal jou de garantie geven dat er na de dood niets is en dat het alles ophoud. Ik zelf geloof honderd procent in een leven na de dood. Wat is het leven ook oneerlijk en doelloos als dit het allemaal is. Ik denk dat ik zelfs ook spontaan depressief zou worden als ik geen hoop zou hebben op een leven na de dood. Mijn excuses als ik je hiermee kwets of iets dergelijks.
donderdag 19 april 2018 om 09:57
Heel veel sterkte Fayanna. Ik vind het een heel dapper besluit, hopelijk geeft het je rust. Wat een andere poster al aanhaalde, het feit dat het kan en bijna geregeld is kan al zo'n opluchting zijn 
Ikzelf worstel al iets van 15 jaar met chronische depressies en denk dat ik een dergelijk traject ook wil starten als mijn situatie blijft zoals hij is. Zie mezelf niet nog +/- 40 jaar zo door modderen.
Ikzelf worstel al iets van 15 jaar met chronische depressies en denk dat ik een dergelijk traject ook wil starten als mijn situatie blijft zoals hij is. Zie mezelf niet nog +/- 40 jaar zo door modderen.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
donderdag 19 april 2018 om 09:59
Dank je voor je lieve woorden, wie weet valt het inderdaad mee. Ongelofelijk dat er mensen\ zijn die zich willen euthanaseren zonder bijvoorbeeld medicatie te hebben geprobeerd, dat is inderdaad logies dat het afgewezen wordt.fayanna schreef: ↑19-04-2018 07:40Ik hoop voor je dat je wel toestemming gaat krijgen! Wie weet valt het mee. Ik ging er van te voren van uit dat ik 90% kans op een nee had, maar dat valt dus enorm mee. Altijd proberen, je weet nooit hoe het loopt. Ik zei tegen mijn psychiater dat ik van een ‘nee’ uitging omdat maar iets van 6% van de verzoeken wordt toegewezen. Toen zei hij dat dat deels komt omdat er, echt waar, mensen zijn die zich voor elke scheet willen laten euthanaseren. Er zijn zelfs mensen die om euthanasie vragen voor depressie terwijl ze nog geen enkel medicijn geprobeerd hebben, omdat ze bang zijn voor bijwerkingen. Ja, dan word je natuurlijk afgewezen. Succes en sterkte!
donderdag 19 april 2018 om 10:04
Ik denk daar precies het hetzelfde over, al heel lang. Waar ik daardoor weer bang voor ben is dat je het over moet doen als je zelf je leven afbreekt voor het einde, zo van nou dan is die les niet afgemaakt dus meteen weer reïncarneren in een zwaar leven vol lessen brrr, ik wil uiteindelijk ook zelf bepalen en zelf eruit stappen als het voor mijn gevoel klaar is, maar dan denk ik bij een depressie, alles is beter dan je psychisch niet goed voelen, dus liever reïncarnatie en misschien toch liever in armoe ergens met een leuke familie in Thailand dan altijd maar ongelukkig zijn, ik weet niet of er ergens een weegschaal staat dat ieders persoonlijke geluk of ellende afweegt..fayanna schreef: ↑19-04-2018 09:33Allereerst moet ik zeggen dat ik niks helemaal zeker weet over een eventueel hiernamaals. Maar waar ik steeds meer bewijs voor zie is dat je na dit leven eerst een proces doormaakt waarin je het afgelopen leven beschouwt en ervan leert. Wat heb je goed gedaan, wat had beter gekund? Daarna krijg je de tijd en gelegenheid om te herstellen van de schade die je opgelopen hebt en uiteindelijk keer je terug in een nieuw leven. Het doel is altijd het leren van nieuwe lessen, leuke en minder leuke. Als je, meestal na vele honderden levens, alles geleerd hebt wat er te leren valt, hoef je niet meer te reïncarneren. Mijn ziel, het onsterfelijke deel van mij, zal de ongemakkelijke lessen van dit leven nooit vergeten, maar niet alles wat je leert gaat ook daadwerkelijk mee naar een volgend leven. Maar misschien zit ik er helemaal naast, en is er helemaal niks. Dat blijf ik hopen.
donderdag 19 april 2018 om 10:37
Ik denk dat de bedoeling van mijn huidige leven is om te leren wat depressie, geestelijk lijden, eenzaamheid en zinloosheid zijn. Maar ook om te leren hoe ik daar constructiever mee kan omgaan en het draaglijk kan maken. In het eerste deel ben ik met vlag en wimpel geslaagd. Met het tweede deel ben ik al decennialang hard aan het werk, en het is niet gelukt. Deze les zal zeker in een volgnd leven terugkomen. Ik hoop dan dat de niet-geleerde lessen op een andere manier aangeboden zullen worden, zodat ik ze dan wel kan leren.MissMaran schreef: ↑19-04-2018 10:04Ik denk daar precies het hetzelfde over, al heel lang. Waar ik daardoor weer bang voor ben is dat je het over moet doen als je zelf je leven afbreekt voor het einde, zo van nou dan is die les niet afgemaakt dus meteen weer reïncarneren in een zwaar leven vol lessen brrr, ik wil uiteindelijk ook zelf bepalen en zelf eruit stappen als het voor mijn gevoel klaar is, maar dan denk ik bij een depressie, alles is beter dan je psychisch niet goed voelen, dus liever reïncarnatie en misschien toch liever in armoe ergens met een leuke familie in Thailand dan altijd maar ongelukkig zijn, ik weet niet of er ergens een weegschaal staat dat ieders persoonlijke geluk of ellende afweegt..
Misschien bespaar ik mezelf een volgend ellendig leven door dit leven tot mijn natuurlijke dood vol te houden en ook de nu nog niet geleerde lessen te leren. Misschien ook niet en moet ik nog 30 jaar voor niks lijden. Misschien is het een van de doelen in dit leven om te ervaren hoe het is om suicide te plegen of euthanasie te ondergaan. Misschien ben ik juist wel in dit land en deze tijd geboren omdat euthanasie een optie is hier en nu. Er is geen enkele manier om dit alles zeker te weten. Maar wat ik wel zeker weet, is dat ik mijn huidige lijden kan bekorten.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
donderdag 19 april 2018 om 10:44
Niet om iemand valse hoop te geven maar heb je deze uitzending gezien van Dokters van morgen? Maar misschien helpt een beetje hoop wel. Voor mij wel maar als ik TO lees is dat misschien helemaal niet meer te doen.
Het gaat om hersenstimulatie en dat ze dat naast Parkison ook kunnen gebruiken bij zware chronische depressies en andere zware stemmingsstoornissen.
https://zorgnu.avrotros.nl/uitzendingen/07-11-2017/
Vanaf minuut of 36 gaat het over die toepassing.
Het gaat om hersenstimulatie en dat ze dat naast Parkison ook kunnen gebruiken bij zware chronische depressies en andere zware stemmingsstoornissen.
https://zorgnu.avrotros.nl/uitzendingen/07-11-2017/
Vanaf minuut of 36 gaat het over die toepassing.
donderdag 19 april 2018 om 10:52
Je hebt een goed geheugenstrikjemetstippels schreef: ↑19-04-2018 10:45Hi fayanna, goed om te horen dat de arts het er mee eens is. Heb je nog iets vernomen van die ene therapie bij depressie, die je niet mocht om dat je bipolair bent?
dat is de laatste therapie die ik nog ga doen, ik weet alleen nog niet hoe. Ik heb volgende maand een gesprek hierover in het radboudziekenhuis. Mochten zij geen uitzondering willen maken, dan heb ik inmiddels genoeg gespaard om zelf een groot aantal behandelingen te kunnen finacieren.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
donderdag 19 april 2018 om 10:53
Ik heb de uitzending destijds gezien. Dit wordt alleen bij unipolaire depressies gedaan. En al zou ik er wel voor in aanmerking komen, weet ik nog niet of ik het wel zou willen.Lucifermiauww schreef: ↑19-04-2018 10:44Niet om iemand valse hoop te geven maar heb je deze uitzending gezien van Dokters van morgen? Maar misschien helpt een beetje hoop wel. Voor mij wel maar als ik TO lees is dat misschien helemaal niet meer te doen.
Het gaat om hersenstimulatie en dat ze dat naast Parkison ook kunnen gebruiken bij zware chronische depressies en andere zware stemmingsstoornissen.
https://zorgnu.avrotros.nl/uitzendingen/07-11-2017/
Vanaf minuut of 36 gaat het over die toepassing.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
donderdag 19 april 2018 om 10:56
Ik geloof dat je goede bedoelingen hebt, maar ik geloof niet in welke god dan ook.receptenfreak schreef: ↑19-04-2018 10:51Vanuit mijn geloof, geloof ik dat dit leven een test is een soort examen die je moet afleggen.
Ik wil graag deze video met je delen.
https://youtu.be/5pyZkY93B2A
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
donderdag 19 april 2018 om 11:03
Ik bedoel het goed, en hoop je niet te kwetsen om de één of andere manier. Als u wilt dat ik stop stop ik gelijk. Heb je het ooit een kans gegeven. Wat ons doel is in dit leven? Waarom zijn we hier überhaupt op dit aardbol ?
donderdag 19 april 2018 om 11:08
Ja, ik heb dergelijke dingen uitgebreid onderzocht en gekeken of het mij kan heloen, en dat kan het niet.receptenfreak schreef: ↑19-04-2018 11:03Ik bedoel het goed, en hoop je niet te kwetsen om de één of andere manier. Als u wilt dat ik stop stop ik gelijk. Heb je het ooit een kans gegeven. Wat ons doel is in dit leven? Waarom zijn we hier überhaupt op dit aardbol ?
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
donderdag 19 april 2018 om 11:17
Wat heftig Fayanna, wat dapper dat je er hier over schrijft.
Ik hoop voor je dat je laatste therapie keuze aanslaat, dat zou toch mooi zijn. Maar zo niet, dan hoop ik dat je traject vlot gaat en dat je een mooi en waardig einde kan krijgen op jouw manier. Wat fijn, en dapper, dat je huisarts achter je staat. Dat geeft toch wel aan dat hij/zij jouw lijden al heeft gezien, en dat het blijkbaar heel invoelbaar en reëel is om te zien. Sterkte hoor met wat komen gaat!
Ik hoop voor je dat je laatste therapie keuze aanslaat, dat zou toch mooi zijn. Maar zo niet, dan hoop ik dat je traject vlot gaat en dat je een mooi en waardig einde kan krijgen op jouw manier. Wat fijn, en dapper, dat je huisarts achter je staat. Dat geeft toch wel aan dat hij/zij jouw lijden al heeft gezien, en dat het blijkbaar heel invoelbaar en reëel is om te zien. Sterkte hoor met wat komen gaat!
donderdag 19 april 2018 om 11:20
Ja misschien is dit inderdaad jouw weg, of misschien is het allemaal pech maar dat maakt jouw dagelijkse leven niet minder zwaar, ik hoop net als redbulletje dat het niet zo in elkaar steekt, elke keer een level hoger als een spel waar je nooit om gevraagd hebt.. ze hadden mij dit leven ook al niet op de wereld hoeven zetten.fayanna schreef: ↑19-04-2018 10:37Ik denk dat de bedoeling van mijn huidige leven is om te leren wat depressie, geestelijk lijden, eenzaamheid en zinloosheid zijn. Maar ook om te leren hoe ik daar constructiever mee kan omgaan en het draaglijk kan maken. In het eerste deel ben ik met vlag en wimpel geslaagd. Met het tweede deel ben ik al decennialang hard aan het werk, en het is niet gelukt. Deze les zal zeker in een volgnd leven terugkomen. Ik hoop dan dat de niet-geleerde lessen op een andere manier aangeboden zullen worden, zodat ik ze dan wel kan leren.
Misschien bespaar ik mezelf een volgend ellendig leven door dit leven tot mijn natuurlijke dood vol te houden en ook de nu nog niet geleerde lessen te leren. Misschien ook niet en moet ik nog 30 jaar voor niks lijden. Misschien is het een van de doelen in dit leven om te ervaren hoe het is om suicide te plegen of euthanasie te ondergaan. Misschien ben ik juist wel in dit land en deze tijd geboren omdat euthanasie een optie is hier en nu. Er is geen enkele manier om dit alles zeker te weten. Maar wat ik wel zeker weet, is dat ik mijn huidige lijden kan bekorten.
donderdag 19 april 2018 om 11:42
donderdag 19 april 2018 om 11:48
Mooi! Misschien dat je familie je er ook mee wil helpen? Ik hoop dat het je helpt, maar zo niet dan is er gelukkig euthanasie traject voor je. dood is ook maar dood maar dan is er iig een einde aan je lijden, one way or the other.fayanna schreef: ↑19-04-2018 10:52Je hebt een goed geheugen
donderdag 19 april 2018 om 11:53
Mijn familie wil ik er zoveel mogelijk buiten houden, omdat we een slecht contact hebben en zij voor een niet onbelangrijk deel hebben bijgedragen aan al mijn ellende. Zij zullen tzt van mijn huisarts te horen krijgen dat ik overleden ben en hoe.strikjemetstippels schreef: ↑19-04-2018 11:48Mooi! Misschien dat je familie je er ook mee wil helpen? Ik hoop dat het je helpt, maar zo niet dan is er gelukkig euthanasie traject voor je. dood is ook maar dood maar dan is er iig een einde aan je lijden, one way or the other.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
donderdag 19 april 2018 om 11:57
Ok dat snap ik dan. Ik dacht meer met het financiële gedeelte hoor maar ok, wat er niet in zit zit er niet in natuurlijk.
donderdag 19 april 2018 om 12:09
Mijn broer is dit jaar 20 jaar geleden overleden.
Zijn psychisch lijden was ondragelijk, leefde van psychose naar psychose.
Al van kinds af aan leefde hij van opname naar opname, de laatste 2 jaar was hij onafgebroken in een instelling.
Hij kon niet meer, hij was 30 maar lichamelijk en geestelijk een oude man.
Bang voor zichzelf en de wereld om hem heen.
Niemand wilde hem helpen, hij was radeloos.
Hij heeft toen informatie ingewonnen bij de einder.
Wij, ouders en ik keken machteloos toe. Alles is geprobeerd om hem beter te maken maar er was geen oplossing.
Toen hij de kans kreeg is hij ontsnapt van de afdeling en 2 maanden vermist geweest. Hij is uiteindelijk in de Maas teruggevonden.
Omdat wij hem zo zagen leiden waren opgelucht dat hij rust had. Uit liefde hebben wij hem losgelaten.
Het is triest dat nu, 20 jaar later er nog geen juiste behandelingen zijn en of medicijnen die helpen.
Veel sterkte!
Zijn psychisch lijden was ondragelijk, leefde van psychose naar psychose.
Al van kinds af aan leefde hij van opname naar opname, de laatste 2 jaar was hij onafgebroken in een instelling.
Hij kon niet meer, hij was 30 maar lichamelijk en geestelijk een oude man.
Bang voor zichzelf en de wereld om hem heen.
Niemand wilde hem helpen, hij was radeloos.
Hij heeft toen informatie ingewonnen bij de einder.
Wij, ouders en ik keken machteloos toe. Alles is geprobeerd om hem beter te maken maar er was geen oplossing.
Toen hij de kans kreeg is hij ontsnapt van de afdeling en 2 maanden vermist geweest. Hij is uiteindelijk in de Maas teruggevonden.
Omdat wij hem zo zagen leiden waren opgelucht dat hij rust had. Uit liefde hebben wij hem losgelaten.
Het is triest dat nu, 20 jaar later er nog geen juiste behandelingen zijn en of medicijnen die helpen.
Veel sterkte!
donderdag 19 april 2018 om 12:20
Wat een heftig verhaal. Vreselijk dat je broer zo heeft moeten lijden en hem geen waardig einde gegund is geweest. Ik ben wel heel dankbaar dat dit tegenwoordig anders kan. Hoewel er nog, naar mijn idee, veel en veel te weinig goedgekeurde euthanasieverzoeken zijn in de psychiatrie.damesbril schreef: ↑19-04-2018 12:09Mijn broer is dit jaar 20 jaar geleden overleden.
Zijn psychisch lijden was ondragelijk, leefde van psychose naar psychose.
Al van kinds af aan leefde hij van opname naar opname, de laatste 2 jaar was hij onafgebroken in een instelling.
Hij kon niet meer, hij was 30 maar lichamelijk en geestelijk een oude man.
Bang voor zichzelf en de wereld om hem heen.
Niemand wilde hem helpen, hij was radeloos.
Hij heeft toen informatie ingewonnen bij de einder.
Wij, ouders en ik keken machteloos toe. Alles is geprobeerd om hem beter te maken maar er was geen oplossing.
Toen hij de kans kreeg is hij ontsnapt van de afdeling en 2 maanden vermist geweest. Hij is uiteindelijk in de Maas teruggevonden.
Omdat wij hem zo zagen leiden waren opgelucht dat hij rust had. Uit liefde hebben wij hem losgelaten.
Het is triest dat nu, 20 jaar later er nog geen juiste behandelingen zijn en of medicijnen die helpen.
Veel sterkte!
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
donderdag 19 april 2018 om 13:28
Elk geval is ook verschillend en moet zo ook bekeken worden.fayanna schreef: ↑19-04-2018 12:20Wat een heftig verhaal. Vreselijk dat je broer zo heeft moeten lijden en hem geen waardig einde gegund is geweest. Ik ben wel heel dankbaar dat dit tegenwoordig anders kan. Hoewel er nog, naar mijn idee, veel en veel te weinig goedgekeurde euthanasieverzoeken zijn in de psychiatrie.
Een kleine groep is 'uitbehandeld' en zitten psychiaters ook met het handen in het haar, dat ze niet meer weten wat ze met een patiënt aanmoeten. Zelfs met alle liefde en steun van familie is er dan nog geen lichtpuntje meer te vinden.
In het geval van mijn broer is zoveel geprobeerd en zo lang doorgegaan totdat zijn leven bijna mensonwaardig was.
Dit is voor een buitenstaander heel moeilijk te begrijpen.
Euthanasie doe je echt niet zomaar als je het leven even niet meer zit zitten, dit gaat over ondragelijk lijden en wens je niemand toe.
donderdag 19 april 2018 om 13:55
Helemaal mee eens. Maar het is ook erg subjectief. Zowel het lijden van de persoon die dood wil als het oordeel van de medici. Ik heb zoveel verhalen gelezen van mensen wiens euthanasieaanvraag werd afgewezen waarvan ik denk dat zij veel erger leden dan ik. Waarom mogen zij niet dood en ik -waarschijnlijk- wel? Ligt er dus maar net aan welke artsen je treft.damesbril schreef: ↑19-04-2018 13:28Elk geval is ook verschillend en moet zo ook bekeken worden.
Een kleine groep is 'uitbehandeld' en zitten psychiaters ook met het handen in het haar, dat ze niet meer weten wat ze met een patiënt aanmoeten. Zelfs met alle liefde en steun van familie is er dan nog geen lichtpuntje meer te vinden.
In het geval van mijn broer is zoveel geprobeerd en zo lang doorgegaan totdat zijn leven bijna mensonwaardig was.
Dit is voor een buitenstaander heel moeilijk te begrijpen.
Euthanasie doe je echt niet zomaar als je het leven even niet meer zit zitten, dit gaat over ondragelijk lijden en wens je niemand toe.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
donderdag 19 april 2018 om 14:38
Ik lees hier steeds mee.heb ook al gereageerd.maar wat word ik hier verdrietig van ,dat sommige personen zo.n rot leven hebben.
Door depressies of door ziekte.bah wat vind ik dat erg voor iedereen.wil wel steeds iets zeggen .in de hoop dat iemand zich beter gaat voelen.maar dat gevoel kan ik niemand geven. Ik voel mij machteloos en kan mij indenken dat jullie je nog machtelozer voelen.
Kan alleen maar zeggen.sterkte
Door depressies of door ziekte.bah wat vind ik dat erg voor iedereen.wil wel steeds iets zeggen .in de hoop dat iemand zich beter gaat voelen.maar dat gevoel kan ik niemand geven. Ik voel mij machteloos en kan mij indenken dat jullie je nog machtelozer voelen.
Kan alleen maar zeggen.sterkte
Am ende wird alles gut.und wen es nicht gut ist .ist es nicht das ende .
