Euthenasie in de psychiatrie

27-07-2021 13:45 236 berichten
Als het goed is word er over 2 weken ongeveer een datum geprikt waarop ik in slaap gebracht zal gaan worden. Dit is op psychische grond en ik heb daar gister groen licht voor gekregen, eindelijk hoef ik niks meer te 'bewijzen' om voor deze imo humane manier van sterven in aanmerking te kunnen komen.

Ik voel voornamelijk enorme opluchting, heb echt alles geprobeerd wat in mijn vermogen ligt om het leven wél aan te kunnen en zelfs met alle handvatten die in alle behandelingen mij zijn aangeboden lukt het me dus niet om het leven niet als een nachtmerrie te ervaren, want dat is het voor mij. In woorden vangen is moeilijk maar het komt nog het meeste in de buurt dat je een hele extreme en nare nachtmerrie hebt waarna je badend in het zweet wakker schrikt en dan blij bent dat het maar een nare droom is geweest, bij mij stopt die nachtmerrie alleen nooit en sta ik dus ook continu onder hoogspanning.

Dit is in het kort waarom ik dus groen licht heb gekregen en de datum die gaat afhangen van wanneer de uitvoerend arts zal kunnen en wanneer het mij uit komt.
Ik kan er naast mijn therapeute met niemand over praten omdat ik de mensen die het hier zwaar mee hebben er niet mee wil belasten, ze hebben het al zwaar genoeg. Maar ik zou hier wel graag van me af willen schrijven als ik die behoefte heb want dat is wel belangrijk voor me.
Alle reacties Link kopieren
Ook ik vind het heftig, maar vind het een prettig idee dat deze mogelijkheid er is, voor zowel ondraaglijk fysiek lijden, als mentaal lijden.
Voor jou vind ik het fijn dat je nu groen licht hebt, ik neem aan dat daar een lange moeizame weg aan vooraf is gegaan. Voor mij is het wat ongrijpbaar maar ik begrijp wel dat jij enorme opluchting voelt.
Wat ik ook mooi vind is dat je je naasten nog herinneringen wil meegeven.

Iemand zei het al eerder hier: ik wens je een goede reis :rose:

Alle reacties Link kopieren
Misschien zijn het inderdaad de juiste woorden niet, maar ik vind het ook fijn voor je dat er een einde komt aan je lijden.

Ik sluit me aan bij huisduif, als je mijn naaste was, zou ik juist graag willen dat je je ei bij mij kwijt zou kunnen. Desalniettemin hoop ik dat je er hier ook een plek voor vindt.
Alle reacties Link kopieren
Wat ontzettend verdrietig dat je tot deze keuze bent moeten komen, maar wat fijn dat je groen licht hebt gekregen waardoor je het leven op een voor jou waardige manier kunt gaan loslaten.

Welke dingen wil je nog doen voor het zover is?
Alle reacties Link kopieren
Wat heftig zeg.

En ik wil jou een hele dikke knuffel geven. :hug: :redrose:
Een niet leefbaar leven is niet te doen. Dus ik snap jouw opluchting.

Hopelijk kan je hier nog fijn van je afschrijven.

:hug:
Alle reacties Link kopieren
doornroosje9 schreef:
27-07-2021 17:10
Ik vind het nog altijd vreemd dat het door zoveel anderen bepaald moet worden of ik ondraaglijk zou lijden. Het proces voor euthanasie is zo moeilijk, ik vind dat echt niet oké. Maar goed, ik weet dat ik daar anders over denk. Van mij mag het echt een stuk eenvoudiger worden.
Eens. Ik weet niet hoe bepaald wordt of iemand inderdaad psychisch ondraaglijk lijdt, maar het idee dat iemand anders dat voor je bepaalt is inderdaad heel vreemd.
Mijn vader heeft euthanasie gekregen (dat vind ik het meest passende woord, gekregen), weliswaar niet op psychische gronden, maar ik ben nog altijd dankbaar dat hij kon gaan op de manier die hij graag wilde.
Niemand kiest ervoor om geboren te worden en waar je wieg staat heb je ook al niet voor het zeggen. Ik vind het niet meer dan fair dat je wel over je eigen einde mag beslissen.

Heb je ideeën over de dood of is het gewoon het einde voor jou?

En uiteraard hoef je geen antwoord te geven.

:hug:
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het fijn om te horen dat je krijgt wat je wilt. Soms is de strijd te zwaar en de weg te moeilijk en dan is het zo fijn dat het humaan mag eindigen. Hoe heftig ook voor je omgeving.

Ik wil dit traject ook in gaan. Ik schijn nog niet uitbehandeld te zijn, dus dat gaat vermoedelijk nog wat jaren kosten.

Het zelf proberen vind ik te riskant (is in het verleden wel gebeurd), maar nu wil ik het goed doen. Voor mijn omgeving.

Dit bericht geeft mij ook hoop, dat het ooit eens voor mij ook zal mogen.

Schrijf lekker van je af. En ik wens je veel sterkte met deze laatste periode en dat je daarna de rust mag hebben die je verdient. :hug:
Smallthings schreef:
27-07-2021 19:49
Ik vind het fijn om te horen dat je krijgt wat je wilt. Soms is de strijd te zwaar en de weg te moeilijk en dan is het zo fijn dat het humaan mag eindigen. Hoe heftig ook voor je omgeving.

Ik wil dit traject ook in gaan. Ik schijn nog niet uitbehandeld te zijn, dus dat gaat vermoedelijk nog wat jaren kosten.

Het zelf proberen vind ik te riskant (is in het verleden wel gebeurd), maar nu wil ik het goed doen. Voor mijn omgeving.

Dit bericht geeft mij ook hoop, dat het ooit eens voor mij ook zal mogen.

Schrijf lekker van je af. En ik wens je veel sterkte met deze laatste periode en dat je daarna de rust mag hebben die je verdient. :hug:
:hug:
Alle reacties Link kopieren
Gelukkig dat het zo kan, en dat je niet de trein op hoeft te zoeken. Dan zijn ze toch nog verder hier dan ik dacht. Het zal voor je ouders ook een hard gelag zijn, maar het moet ook vrede geven dat jij straks eindelijk je rust krijgt.
Sterkte en een warme dikke knuffel Jethoji :hug:
Wat ontzettend moedig dat je dit hele pad hebt bewandeld. Zo'n zwaar traject tot je "mag gaan" en dat terwijl het leven als nachtmerrie voelt.

En wat lief dat je hier van je af wilt schrijven en met je dierbaren juist nog herinneringen wilt maken.

Ik hoop op waardevolle herinneringen voor jou en jullie en misschien ook wel hier en daar een gesprek. Al is het helemaal te begrijpen als dat misschien te zwaar is voor jou of dierbaren. En dan is het mooi als het hier wel kan.
Wow heel erg bedankt allemaal voor de lieve reacties en het medeleven en een knuffel terug! Ik heb jullie reacties met een brok in m'n keel gelezen. Het doet me goed dat ik hier van me af kan schrijven, ik kan dat niet helemaal met m'n naasten doen. Ik heb wel antwoord gegeven op hun vragen maar ik merk dat als ik erover door ga dat het de meeste mensen dan teveel word. Ik twijfelde eerst ook of ik het nu zou vertellen of dat ik dat pas zou doen over 2 weken als de datum bekend zou zijn. Maar ik denk dat ze het beter zo snel mogelijk kunnen weten zodat ze zich er toch nog een beetje op voor kunnen bereiden. Wel kan ik hier met mijn zus over praten, ik vind het erg zwaar voor haar. Ze is de enige van de 3 die over blijft, we hebben alle 3 keihard moeten vechten en hun hebben daar ook écht een normaal leven mee op kunnen bouwen. Ik ben heel erg trots op wat zij in hun leven allemaal hebben bereikt! En ik snap heel goed dat het voor haar nu dus ook extra zwaar is, toch wilt ze erover praten en heeft ze me gister ook uitgenodigd om wat leuks te doen. Vandaar dat ik nu pas reageer.

Zij vroeg net als een aantal anderen hier of er nog dingen zijn die ik zou willen doen, maar ik heb niet echt een bucket list ofzo, ik wil vooral nog herinneringen maken voor hun. Ik zou het tof vinden als ik mijn grote inspiratiebron in levende lijven zou kunnen ontmoeten dat is de hoogleraar neuropsychologie van Amsterdam, Erik Scherder. Maar dat is geen noodzaak, ik heb genoeg van hem gehoord en gelezen.

viva-life22 schreef:
27-07-2021 14:08
Wat onvoorstelbaar moeilijk moet jouw leven zijn, als ik je verhaal zo lees. Ik vind het verdrietig om te lezen, dat euthanasie jouw enige uitweg nog is. Maar ik vind het fijn voor jou, dat jij uit je lijden word verlost. En dat je inderdaad op een humanitaire manier deze wereld gaat verlaten.

Heb je al een idee over hoe en waar je het plaats wil laten vinden? In het bijzijn van bepaalde mensen? Ben je ook bezig om je uitvaart te regelen of laat je dat aan je nabestaanden over?

Als je hier geen antwoord op wilt geven, dan begrijp ik dat ook hoor. Voel je vrij en welkom om hier van je af te schrijven.

:hug:
Ik dacht in eerste instantie dat het in een ziekenhuisbed zou plaats vinden maar toen ze hier laatst waren vertelden ze me dat het gewoon in mijn eigen huis mag zijn en dat was nog een opluchting, ik heb aan degene die erbij aanwezig zullen zijn gevraagd wat hun behoeftes zijn voor dat laatste moment en ik heb de muziek uit gekozen die ik op wil hebben staan op het moment dat ik zeg maar ga.
Verder wil ik de uitvaart kleinschalig houden en hoe dat eruit zal gaan zien dat mogen mijn naasten beslissen.
Lillybit schreef:
27-07-2021 18:15
Niemand kiest ervoor om geboren te worden en waar je wieg staat heb je ook al niet voor het zeggen. Ik vind het niet meer dan fair dat je wel over je eigen einde mag beslissen.

Heb je ideeën over de dood of is het gewoon het einde voor jou?

En uiteraard hoef je geen antwoord te geven.

:hug:
Ik geloof in reïncarnatie en dat ik mijn broer en mijn beste vriendin weer ga zien. Dat ik daarin geloof wil niet zeggen dat ik andere mogelijkheden uitsluit, ik hoop ook wel dat als reïncarnatie wél bestaat dat ik dan nooit meer terug hoef te komen. Ik hoop niet dat ik hiermee raar overkom maar de dimensie waar we na onz dood naartoe gaan (en die ook in onze dimensie aanwezig is) is in mijn beleving een soort van hemel waar geen lijden bestaat. Maar als er niks is na de dood dan heb ik ook rust.
Ik zou het trouwens wel grappig vinden als er na de dood iets is wat niemand ooit heeft bedacht of verzonnen maar ik ga er sowieso vanuit dat de dood rust betekent en geen lijden meer.
Ondanks dat ik hier dus wel met mijn zus over kan praten en met een vriend voel ik mij naar hun toe niet helemaal vrij genoeg om zeg maar alles eruit te gooien omdat dat te zwaar voor ze kan zijn en dat wil ik ze niet aandoen. Maar ik heb wel nodig om van me af te kunnen schrijven en het doet me ook goed om hier een luisterend oor te hebben.
Fijn dat je met je zus erover kunt praten. Het is voor iedereen zwaar en moeilijk. Ik ben blij voor je dat het lijden mag stoppen.

Ik hoop ook dat ik nooit meer terug hoef te komen en dat ik rust heb als ik dood ben.
Jethoji schreef:
28-07-2021 11:21
Ondanks dat ik hier dus wel met mijn zus over kan praten en met een vriend voel ik mij naar hun toe niet helemaal vrij genoeg om zeg maar alles eruit te gooien omdat dat te zwaar voor ze kan zijn en dat wil ik ze niet aandoen. Maar ik heb wel nodig om van me af te kunnen schrijven en het doet me ook goed om hier een luisterend oor te hebben.
Dat snap ik. Je wilt ze geen extra pijn doen. We zijn er hier voor je.
Smallthings schreef:
27-07-2021 19:49
Ik vind het fijn om te horen dat je krijgt wat je wilt. Soms is de strijd te zwaar en de weg te moeilijk en dan is het zo fijn dat het humaan mag eindigen. Hoe heftig ook voor je omgeving.

Ik wil dit traject ook in gaan. Ik schijn nog niet uitbehandeld te zijn, dus dat gaat vermoedelijk nog wat jaren kosten.

Het zelf proberen vind ik te riskant (is in het verleden wel gebeurd), maar nu wil ik het goed doen. Voor mijn omgeving.

Dit bericht geeft mij ook hoop, dat het ooit eens voor mij ook zal mogen.

Schrijf lekker van je af. En ik wens je veel sterkte met deze laatste periode en dat je daarna de rust mag hebben die je verdient. :hug:
Ten eerste even een hele dikke :hug: voor jou! Ik weet hoe zwaar het is om dit traject te doorlopen en ik hoop voor jou dat jij ook je rust mag vinden.
Weet dat je heel erg sterk bent dat je dit traject bent aangegaan want daar is heel veel moed voor nodig!
Jethoji schreef:
28-07-2021 11:35
Ten eerste even een hele dikke :hug: voor jou! Ik weet hoe zwaar het is om dit traject te doorlopen en ik hoop voor jou dat jij ook je rust mag vinden.
Weet dat je heel erg sterk bent dat je dit traject bent aangegaan want daar is heel veel moed voor nodig!
Hoe lang heeft jouw traject geduurd?
Mijn traject heeft 7 jaar geduurd
prada schreef:
27-07-2021 14:02
Natuurlijk mag je hier van je afschrijven. En ik vind dat zeker niet stom maar heel begrijpelijk want in het echte leven zul je op veel onbegrip en vragen kunnen rekenen kan ik me zo voorstellen.

Ik heb een tijd meegeschreven in een topic van een forumster die hetzelfde traject heeft gevolgd en die naar alle waarschijnlijkheid ook op die manier haar aardse leven verliet. Misschien heb je er iets aan, vind je herkenning. Zo niet, dan laat de link maar links liggen.
Vol bewondering heb ik haar verhaal gevolgd.

psyche/euthanasie-ivm-psychisch-lijden/ ... ges/408587

Hoop dat de laatste twee weken ondanks alles heel mooi zullen zijn en je een stukje rust geven nu je weet dat het dan stopt. :lips:
Bedankt voor het delen van de link, ik ga er even voor zitten want ik zou het inderdaad fijn vinden om ervaringen van anderen hierin te lezen.
Jethoji schreef:
28-07-2021 11:17

Ik geloof in reïncarnatie en dat ik mijn broer en mijn beste vriendin weer ga zien. Dat ik daarin geloof wil niet zeggen dat ik andere mogelijkheden uitsluit, ik hoop ook wel dat als reïncarnatie wél bestaat dat ik dan nooit meer terug hoef te komen. Ik hoop niet dat ik hiermee raar overkom maar de dimensie waar we na onz dood naartoe gaan (en die ook in onze dimensie aanwezig is) is in mijn beleving een soort van hemel waar geen lijden bestaat. Maar als er niks is na de dood dan heb ik ook rust.
Ik zou het trouwens wel grappig vinden als er na de dood iets is wat niemand ooit heeft bedacht of verzonnen maar ik ga er sowieso vanuit dat de dood rust betekent en geen lijden meer.
Absoluut niet.
En als er niks is, dan ben je dat ook niet bewust dus dan is het eeuwige rust.
Is er wel wat, wat ik ook wel geloof, dan hoop ik dat je ziel daar kan helen.
Alle reacties Link kopieren
Jethoji schreef:
28-07-2021 11:55
Mijn traject heeft 7 jaar geduurd
Bizar eigenlijk, niet? Die vriendin van mij heeft het na een paar jaar opgegeven. Letterlijk en figuurlijk.
Life is short. Eat dessert first.
Jethoji schreef:
28-07-2021 11:55
Mijn traject heeft 7 jaar geduurd
Jeetje.
Alle reacties Link kopieren
Jethoji schreef:
28-07-2021 11:21
Ondanks dat ik hier dus wel met mijn zus over kan praten en met een vriend voel ik mij naar hun toe niet helemaal vrij genoeg om zeg maar alles eruit te gooien omdat dat te zwaar voor ze kan zijn en dat wil ik ze niet aandoen. Maar ik heb wel nodig om van me af te kunnen schrijven en het doet me ook goed om hier een luisterend oor te hebben.
Ik ben blij voor je dat je dat hier kunt vinden, het lijkt me heel moeilijk om te zien dat je dierbaren het er zwaar mee hebben. Ik hoop dat je nog mooie en waardevolle herinneringen met ze kunt creëren :hug:
Wat heftig zeg! Ik kan me er gelukkig niks bij voorstellen, maar kan me wel heel goed indenken hoe zwaar het leven voor je moet zijn als dit de enige manier is om het te laten stoppen. Ik wil je heel veel sterkte wensen. En ik ben “blij” voor je dat je op deze manier mag gaan.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven