Psyche
alle pijlers
Familieopstellingen?
donderdag 6 januari 2022 om 12:13
Beste lezer,
Om maar meteen met de deur in huis te vallen; ik heb een pittige jeugd gehad. Was de jongste in een gezin met 7 kinderen, ouders gescheiden, veel ruzies, geweld.. Moeder was er niet voor ons want had zelf problemen, dus we waren nogal van god los. Mijn oudere broers en zussen bepaalden de regels. Als jongste en nakomertje heb ik me altijd een buitenbeentje gevoeld. Ik hoorde er niet bij, was alleen maar tot last en vervelend, ik had niets te vertellen, ben veel gepest en uitgelachen (als ik bijv. eens moest huilen om iets), werd buitengesloten (mocht niet meedoen want te jong), nou ja, je hebt nu wel een beeld. Erg onveilig gehecht. En eenzaam (en dat in een druk gezin..).
Al vele therapieën geprobeerd maar helaas zonder succes.
Eens in de zoveel tijd speelt dit weer op. Dan meld ik me weer bij de huisarts, en word ik doorverwezen voor therapie. Dit zijn altijd gesprekken en hoewel het fijn is om af en toe van me af te praten veranderd er hierdoor in wezenlijk opzicht niets voor mij, maar op een gegeven moment ben ik het dieptepunt wel weer voorbij en dan modder ik weer in mijn eentje verder.
De laatste jaren speelt dit echter steeds vaker en heviger op merk ik. Vooral in contact met mijn broers en zussen. Zij hebben het ook niet makkelijk gehad weet ik. Maar zij hebben toch hun plek in het leven gevonden, hebben allen een partner, kinderen, zelfs al kleinkinderen. En zij gaan ook wel goed met elkaar om. Behalve ik. Ik lijk in rondjes te draaien. Houd mijn hoofd boven water. Maar dit lijkt me steeds slechter af te gaan, in plaats van beter.
Het ergste is ook nog dat het zich blijft herhalen in mijn huidige leven. Het buitengesloten voelen, het alleen voelen, niet serieus genomen worden, geen aandacht.. Ik zit erin vast lijkt het wel. Alles doet nu pijn. En verdriet. Ieder contact dat ik nu hem met iemand anders die wel een fijne familieband heeft, die wel hulp krijgt bij dingetjes in huis, die wel aandacht krijgt, enz. Ik heb dit niet. Ik sta er alleen voor. Nog steeds. Ik weet niet anders. En dit wordt steeds pijnlijker. Tot bijna onverdraaglijk.
Nu heb ik twee vragen.
Ik weet dat ik een ander niet kan veranderen, en ik kan mijn jeugd niet overdoen. Maar er zit een leegte in mij. Grote tekorten. Veel gemis en onvervulde behoeftes. En ik weet inmiddels dat een ander deze leegte niet voor mij kan opvullen.
Maar hoe kan ik mijzelf dan de liefde geven die ik zo gemist heb vroeger? Hoe doe ik dat? Ik hoor en lees dat telkens, maar hoe dan?
En dan de vraag, heeft hier iemand ervaring in familieopstellingen en zou dit mij kunnen helpen?
Alvast bedankt!
Ps. ik wist niet welke titel ik dit topic moest geven, heb maar gekozen voor de laatste vraag die ik hier stel maar alle suggesties zijn welkom.
Om maar meteen met de deur in huis te vallen; ik heb een pittige jeugd gehad. Was de jongste in een gezin met 7 kinderen, ouders gescheiden, veel ruzies, geweld.. Moeder was er niet voor ons want had zelf problemen, dus we waren nogal van god los. Mijn oudere broers en zussen bepaalden de regels. Als jongste en nakomertje heb ik me altijd een buitenbeentje gevoeld. Ik hoorde er niet bij, was alleen maar tot last en vervelend, ik had niets te vertellen, ben veel gepest en uitgelachen (als ik bijv. eens moest huilen om iets), werd buitengesloten (mocht niet meedoen want te jong), nou ja, je hebt nu wel een beeld. Erg onveilig gehecht. En eenzaam (en dat in een druk gezin..).
Al vele therapieën geprobeerd maar helaas zonder succes.
Eens in de zoveel tijd speelt dit weer op. Dan meld ik me weer bij de huisarts, en word ik doorverwezen voor therapie. Dit zijn altijd gesprekken en hoewel het fijn is om af en toe van me af te praten veranderd er hierdoor in wezenlijk opzicht niets voor mij, maar op een gegeven moment ben ik het dieptepunt wel weer voorbij en dan modder ik weer in mijn eentje verder.
De laatste jaren speelt dit echter steeds vaker en heviger op merk ik. Vooral in contact met mijn broers en zussen. Zij hebben het ook niet makkelijk gehad weet ik. Maar zij hebben toch hun plek in het leven gevonden, hebben allen een partner, kinderen, zelfs al kleinkinderen. En zij gaan ook wel goed met elkaar om. Behalve ik. Ik lijk in rondjes te draaien. Houd mijn hoofd boven water. Maar dit lijkt me steeds slechter af te gaan, in plaats van beter.
Het ergste is ook nog dat het zich blijft herhalen in mijn huidige leven. Het buitengesloten voelen, het alleen voelen, niet serieus genomen worden, geen aandacht.. Ik zit erin vast lijkt het wel. Alles doet nu pijn. En verdriet. Ieder contact dat ik nu hem met iemand anders die wel een fijne familieband heeft, die wel hulp krijgt bij dingetjes in huis, die wel aandacht krijgt, enz. Ik heb dit niet. Ik sta er alleen voor. Nog steeds. Ik weet niet anders. En dit wordt steeds pijnlijker. Tot bijna onverdraaglijk.
Nu heb ik twee vragen.
Ik weet dat ik een ander niet kan veranderen, en ik kan mijn jeugd niet overdoen. Maar er zit een leegte in mij. Grote tekorten. Veel gemis en onvervulde behoeftes. En ik weet inmiddels dat een ander deze leegte niet voor mij kan opvullen.
Maar hoe kan ik mijzelf dan de liefde geven die ik zo gemist heb vroeger? Hoe doe ik dat? Ik hoor en lees dat telkens, maar hoe dan?
En dan de vraag, heeft hier iemand ervaring in familieopstellingen en zou dit mij kunnen helpen?
Alvast bedankt!
Ps. ik wist niet welke titel ik dit topic moest geven, heb maar gekozen voor de laatste vraag die ik hier stel maar alle suggesties zijn welkom.
donderdag 6 januari 2022 om 12:23
donderdag 6 januari 2022 om 12:33
Nee maar het blijft pijn doen te zien, horen, lezen hoe zij er wel voor elkaar zijn maar niet voor mij. Lezen via de familieapp. Als ik iets post dan reageert bijna niemand, als een ander iets post vallen ze nog net niet over elkaar..
En als ik bij mijn ouders kom (mijn vader leeft ook nog) dan hoor ik allerlei verhalen over hoe men elkaar helpt met verhuizen, klussen enz. Ik wist dan bijv. niet eens dat er iemand verhuisd was.
Hoe geef je jezelf veel liefde?
rvandevelden123 wijzigde dit bericht op 06-01-2022 12:36
2.56% gewijzigd
donderdag 6 januari 2022 om 12:34
Ik ben al vanaf mijn 20e af en aan in therapie.Parella schreef: ↑06-01-2022 12:23Heb je al therapie gehad voor jezelf?
Familieopstellingen kan best helpend zijn om wat inzichten te krijgen maar het is geen echte therapie en het gaat je leegte niet oplossen. Het is ook geen bewezen werkende therapievorm volgens mij, hoort een beetje in de kwakzalvers, zelfbenoemde coaches hoek.
En oke. Het kan wel inzichten geven en daardoor misschien toch helpen, of niet?
donderdag 6 januari 2022 om 12:35
Interessant. Maar ook doodeng. Ik ben echt een controlefreak.Arequipa schreef: ↑06-01-2022 12:27Ik weet niet of ik het hier mag noemen, maar ik heb zelf een aantal jaar geleden ayahuasca gedaan en het heeft niks opgelost maar wel inzicht en vooral acceptatie gegeven. Het gaf mij meer concrete punten waarmee ik aan de slag ben gegaan en vooral richting de toekomst kunnen kijken.
Daar heb ik ook veel mensen gesproken die na diverse therapieën niet verder kwamen en dit als een van de laatste opties hebben geprobeerd, met wisselend succes overigens.
donderdag 6 januari 2022 om 12:38
Heb je gevraagd aan je familie waarom dit zo is? Misschien kun je iets met hun antwoorden.rvandevelden123 schreef: ↑06-01-2022 12:33Nee maar het blijft pijn doen te zien, horen, lezen hoe zij er wel voor elkaar zijn maar niet voor mij. Lezen via de familieapp. Als ik iets post dan reageert bijna niemand, als een ander iets post vallen ze nog net niet over elkaar..
En als ik bij mijn ouders kom (mijn vader leeft ook nog) dan hoor ik allerlei verhalen over hoe men elkaar helpt met verhuizen, klussen enz. Ik wist dan bijv. niet eens dat er iemand verhuisd was.
Hoe geef je jezelf veel liefde?
donderdag 6 januari 2022 om 12:46
Jaren geleden heb ik eens een mail gestuurd naar hen allen, met daarin hoe ik mij vroeger gevoeld heb en wat hun gedrag nu met mij doet.
Niemand maar dan ook niemand heeft gereageerd. Toen ik in de weken erna 1 broer en 1 zus afzonderlijk van elkaar een op een sprak, en hen hiernaar vroeg, haalden ze hun schouders op en antwoorden ze iets in de strekking van; tja, wat moeten we daarmee dan? We hadden het allemaal niet makkelijk.
En dat was het.
donderdag 6 januari 2022 om 12:47
Ik lees eigenlijk nergens in je OP dat je met je familie hebt gesproken.
Therapie allemaal leuk en aardig, maar die zullen nooit een leegte vullen.
De eerste gesprekspartners lijken me je broers en zussen, hoe moeilijk ook. Ik weet niet of je het nu bewust ontloopt of onbewust?
Praten met hen zou daarentegen wel eens heel waardevol kunnen zijn en iets op kunnen leveren wat je nu nog niet kan bedenken.
Therapie allemaal leuk en aardig, maar die zullen nooit een leegte vullen.
De eerste gesprekspartners lijken me je broers en zussen, hoe moeilijk ook. Ik weet niet of je het nu bewust ontloopt of onbewust?
Praten met hen zou daarentegen wel eens heel waardevol kunnen zijn en iets op kunnen leveren wat je nu nog niet kan bedenken.
donderdag 6 januari 2022 om 12:50
Arequipa schreef: ↑06-01-2022 12:27Ik weet niet of ik het hier mag noemen, maar ik heb zelf een aantal jaar geleden ayahuasca gedaan en het heeft niks opgelost maar wel inzicht en vooral acceptatie gegeven. Het gaf mij meer concrete punten waarmee ik aan de slag ben gegaan en vooral richting de toekomst kunnen kijken.
Daar heb ik ook veel mensen gesproken die na diverse therapieën niet verder kwamen en dit als een van de laatste opties hebben geprobeerd, met wisselend succes overigens.
Ik ken zelf iemand die door ayahuasca nu van de ene psychose in de andere rolt. Hele leven kapot.
Nooit doen TO.
donderdag 6 januari 2022 om 12:52
rvandevelden123 schreef: ↑06-01-2022 12:34Ik ben al vanaf mijn 20e af en aan in therapie.
En oke. Het kan wel inzichten geven en daardoor misschien toch helpen, of niet?
Hoe oud ben je nu dan? Ik zou je zeker aanraden eens een andere therapeut of therapievorm proberen als je niet verder komt, maar wel binnen de GGZ. Familieopstellingen kan een aanvulling zijn maar is geen volledige therapie tegen dat lege gevoel.
Heb je al EMDR gehad?
donderdag 6 januari 2022 om 12:59
Wat mij bijvoorbeeld hielp is naar een omgeving gaan waar een warme en zachte sfeer is. Dat je in een veilige groep terecht komt. Ik zou je yoga aanraden, maar dan niet bij een fitnesscentrum, maar een echte yogaschool. Is ook nog eens heel gezond en je komt in contact met je lichaam. Heel heilzaam.
Zelf liefde is ook goed voor jezelf zorgen. Goed eten, je rust nemen waar nodig en jezelf dat ook gunnen. Mooie bloemen op tafel, die kleine dingetjes. Enz.
Hartverwarmende (cheesy) boeken lezen of films kijken.
Sporten om je hoofd leeg te maken.
Zelf liefde is ook goed voor jezelf zorgen. Goed eten, je rust nemen waar nodig en jezelf dat ook gunnen. Mooie bloemen op tafel, die kleine dingetjes. Enz.
Hartverwarmende (cheesy) boeken lezen of films kijken.
Sporten om je hoofd leeg te maken.
donderdag 6 januari 2022 om 12:59
Wat verdrietig voor je.
Waarom je broers en zussen je nu nog buitensluiten kunnen wij natuurlijk niet zeggen, maar dat het pijn blijft doen kan ik me indenken.
Therapie zou je kunnen helpen met jezelf accepteren, je verleden accepteren, en kijken waar het stukloopt in de sociale omgang.
Want eenzaamheid is natuurlijk ook op andere manieren op te lossen dan alleen door familie.
Ben je lid van een club of vereniging, werk je, of kom je op andere plekken in aanraking met mensen?
Familie opstellingen kan je denk ik vooral helpen om je inzicht te geven in de onderlinge relaties en verhoudingen.
Dat zou zeker verhelderend kunnen zijn als je geen idee hebt waar het contact op stukloopt.
Waarom je broers en zussen je nu nog buitensluiten kunnen wij natuurlijk niet zeggen, maar dat het pijn blijft doen kan ik me indenken.
Therapie zou je kunnen helpen met jezelf accepteren, je verleden accepteren, en kijken waar het stukloopt in de sociale omgang.
Want eenzaamheid is natuurlijk ook op andere manieren op te lossen dan alleen door familie.
Ben je lid van een club of vereniging, werk je, of kom je op andere plekken in aanraking met mensen?
Familie opstellingen kan je denk ik vooral helpen om je inzicht te geven in de onderlinge relaties en verhoudingen.
Dat zou zeker verhelderend kunnen zijn als je geen idee hebt waar het contact op stukloopt.
donderdag 6 januari 2022 om 13:06
donderdag 6 januari 2022 om 13:39
Jeetje, dit heb ik nog niet gehoord. Weet wel dat je met psychosegevoeligheid dit niet moet doen.
Maar dank voor de aanvulling! Dit neem ik ook mee naar mensen die het willen doen.
donderdag 6 januari 2022 om 13:43
Zie mijn laatste posttoulouse74 schreef: ↑06-01-2022 12:47Ik lees eigenlijk nergens in je OP dat je met je familie hebt gesproken.
Therapie allemaal leuk en aardig, maar die zullen nooit een leegte vullen.
De eerste gesprekspartners lijken me je broers en zussen, hoe moeilijk ook. Ik weet niet of je het nu bewust ontloopt of onbewust?
Praten met hen zou daarentegen wel eens heel waardevol kunnen zijn en iets op kunnen leveren wat je nu nog niet kan bedenken.
donderdag 6 januari 2022 om 13:44
Nee dank je.
Ik ben 50. En sta nu zeker voor andere therapievormen open. Suggesties?
EMDR ooit geprobeerd maar het was moeilijk om 1 situatie in gedachten te nemen. Het is een hele jeugd van ..
donderdag 6 januari 2022 om 13:48
Dankjewel Noia. Maar eigenlijk doe ik dit al wel. Behalve yoga. Dit wil ik straks wel graag, wanneer het weer kan.Noia schreef: ↑06-01-2022 12:59Wat mij bijvoorbeeld hielp is naar een omgeving gaan waar een warme en zachte sfeer is. Dat je in een veilige groep terecht komt. Ik zou je yoga aanraden, maar dan niet bij een fitnesscentrum, maar een echte yogaschool. Is ook nog eens heel gezond en je komt in contact met je lichaam. Heel heilzaam.
Zelf liefde is ook goed voor jezelf zorgen. Goed eten, je rust nemen waar nodig en jezelf dat ook gunnen. Mooie bloemen op tafel, die kleine dingetjes. Enz.
Hartverwarmende (cheesy) boeken lezen of films kijken.
Sporten om je hoofd leeg te maken.
donderdag 6 januari 2022 om 13:51
Ik zit op volleybal (nu even niet) en kom op andere plekken in aanraking met mensen. Op mijn werk bijv. en een wandelclubje..TeamAvocado schreef: ↑06-01-2022 12:59Wat verdrietig voor je.
Waarom je broers en zussen je nu nog buitensluiten kunnen wij natuurlijk niet zeggen, maar dat het pijn blijft doen kan ik me indenken.
Therapie zou je kunnen helpen met jezelf accepteren, je verleden accepteren, en kijken waar het stukloopt in de sociale omgang.
Want eenzaamheid is natuurlijk ook op andere manieren op te lossen dan alleen door familie.
Ben je lid van een club of vereniging, werk je, of kom je op andere plekken in aanraking met mensen?
Familie opstellingen kan je denk ik vooral helpen om je inzicht te geven in de onderlinge relaties en verhoudingen.
Dat zou zeker verhelderend kunnen zijn als je geen idee hebt waar het contact op stukloopt.
Bedankt voor jouw reactie op de familieopstellingen. Zou denk ik inderdaad inzicht kunnen geven. Ik snap het namelijk ook echt gewoon niet, het gedrag van mijn broers en zussen naar mij toe. Ik begrijp dat hun jeugd ook lastig was. Maar waarom dit zo op mij afgereageerd werd heb ik nooit begrepen. En het gedrag van nu ook niet. Ik hoor er nog steeds niet bij.
donderdag 6 januari 2022 om 13:52
Ik heb ervaring met een familie opstelling, en het heeft me een duidelijk inzicht (en bevestiging) gegeven van de rol van mijn moeder in mijn leven.
Maar dat alleen lost het probleem en de leegte niet op. Het is vooral helpend in de acceptatie van hoe zaken zijn gegaan en nog steeds gaan.
Het valt mij op dat je aangeeft dat therapie alleen praten is geweest, begrijp ik dat goed?
Want als dat zo is, dan lijkt mij dat niet voldoende. Hoewel praten wel een aanzienlijk onderdeel van therapie is zal er ook meer nodig zijn dan dat.
Ik denk dat je de juiste therapeut nog niet hebt gevonden. Zelf heb ik veel baat gehad bij een therapeut die ook aan hypnotherapie doet, dat klinkt misschien heel zweverig maar dat is het niet.
Ze helpt je makkelijker bij pijnlijke patronen uit je jeugd te komen, en hier vervolgens mee te dealen.
Hopelijk vind je iemand die je hiermee kan helpen.
Maar dat alleen lost het probleem en de leegte niet op. Het is vooral helpend in de acceptatie van hoe zaken zijn gegaan en nog steeds gaan.
Het valt mij op dat je aangeeft dat therapie alleen praten is geweest, begrijp ik dat goed?
Want als dat zo is, dan lijkt mij dat niet voldoende. Hoewel praten wel een aanzienlijk onderdeel van therapie is zal er ook meer nodig zijn dan dat.
Ik denk dat je de juiste therapeut nog niet hebt gevonden. Zelf heb ik veel baat gehad bij een therapeut die ook aan hypnotherapie doet, dat klinkt misschien heel zweverig maar dat is het niet.
Ze helpt je makkelijker bij pijnlijke patronen uit je jeugd te komen, en hier vervolgens mee te dealen.
Hopelijk vind je iemand die je hiermee kan helpen.
lena12 wijzigde dit bericht op 06-01-2022 13:52
0.06% gewijzigd
donderdag 6 januari 2022 om 13:52
Ik ben een tijdje (ongeveer een jaar) uit de familieapp geweest. Maar toen was het contact helemaal nihil, was ik helemaal nergens meer van op de hoogte. Toen was ik echt afgesneden en dat vond ik ook niet fijn.
donderdag 6 januari 2022 om 13:55
Klopt Lena, het was altijd alleen praten.Lena12 schreef: ↑06-01-2022 13:52Ik heb ervaring met een familie opstelling, en het heeft me een duidelijk inzicht (en bevestiging) gegeven van de rol van mijn moeder in mijn leven.
Maar dat alleen lost het probleem en de leegte niet op. Het is vooral helpend in de acceptatie van hoe zaken zijn gegaan en nog steeds gaan.
Het valt mij op dat je aangeeft dat therapie alleen praten is geweest, begrijp ik dat goed?
Want als dat zo is, dan lijkt mij dat niet voldoende. Hoewel praten wel een aanzienlijk onderdeel van therapie is zal er ook meer nodig zijn dan dat.
Ik denk dat je de juiste therapeut nog niet hebt gevonden. Zelf heb ik veel baat gehad bij een therapeut die ook aan hypnotherapie doet, dat klinkt misschien heel zweverig maar dat is het niet.
Ze helpt je makkelijker bij pijnlijke patronen uit je jeugd te komen, en hier vervolgens mee te dealen.
Hopelijk vind je iemand die je hiermee kan helpen.
Ik ben blij met jouw suggestie voor hypnotherapie, spannend, maar dit wil ik wel heel graag proberen!.
Fijn ook dat het jou geholpen heeft!
Valt dit onder alternatieve therapie of kan het ook via een verwijzing van de huisarts?
