Psyche
alle pijlers
Fatshaming
zondag 19 maart 2023 om 12:56
Vroeger was er nog geen term voor en toen besefte ik mij ook niet dat ik er slachtoffer van was. Maar ik begin er tegen mijn omgeving steeds meer over los te laten in de hoop dat het mij helpt in mijn verwerkingsproces. Net zoals mijn gevoelens en gedachten hier neer schrijven.
Ik ben al vanaf dat ik kleuter ben stevig. Absoluut niet dik maar altijd groter en wat zwaarder dan mijn leeftijdsgenoten. Qua postuur kon je mij vergelijken met Amalia, om het even te verduidelijken. En nu vind ik Amalia absoluut niet dik, maar gewoon wat stevig. Maar zoals bepaalde reacties op Amalia zijn, zo reageerden bepaalde mensen in mijn omgeving ook op mij. Ooms die op verjaardagen meenden opmerkingen te moeten maken. Kinderen die soms zeiden dat ze met mij niet wilden spelen omdat ik dik was. Klasgenoten die zeiden dat ik nooit een vriendje zou kunnen krijgen. En misschien stom om over jezelf te zeggen maar ik was en ben absoluut niet lelijk.
Eigenlijk gingen de opmerkingen van vreemden en bekenden door tot ik ver in de 20 was. Inmiddels ben ik 43 en werd ik laatst gefeliciteerd door iemand met mijn zwangerschap (die er dus niet is) en maakt een kind af en toe een opmerking, maar verder heb ik er nooit meer last van. Tenminste, niet qua hardop dingen die geroepen of gezegd worden tegen mij.
Ik merk dat ik het nog steeds lastig vind om langs een groep jongeren te lopen of wanneer ik het idee heb dat mensen over mij praten. Dan denk ik meteen dat het over mijn postuur gaat.
Vriendinnen die ik vertel over dat de opmerkingen van vreemden en bekenden niet op twintig handen zijn te tellen en dat ik werd geslagen en uitgescholden op de basis- en middelbare school, staan met hun oren te klepperen over wat mensen kunnen doen en zeggen. En ik besef meer en meer hoe abnormaal het eigenlijk is. En stom dat ik dat destijds nooit met iemand heb gedeeld maar juist op mijn kamer ging zitten en meer ging eten.
Lees ook weleens op social media dat mensen met opmerkingen als "ga naar de sportschool" denken dat ze mensen met overgewicht helpen omdat ze het niet aanmoedigen, maar het werkt vaak alleen maar averechts. Vooral met obesitas is het ontzettend moeilijk het afgevallen gewicht er ook daadwerkelijk af te houden. Maar dat is weer een ander verhaal.
Ik weet niet precies wat ik wil vertellen met mijn verhaal maar een stukje herkenning is al heel fijn. Want zelfs mensen die ook altijd te zwaar zijn geweest herkennen dit niet echt. Ik denk dat het bij mij ook deels kwam omdat ik al heel onzeker overkwam en dan ben je een makkelijk slachtoffer.
En dat mensen beseffen dat ze met bepaalde opmerkingen iemand ontzettend kunnen kwetsen (waarom hebben sommige mensen toch die behoefte?!).
Inmiddels ben ik nog steeds stevig maar ben zo veel zelfverzekerder! Ik weet dat ik er mag zijn en dat mensen mij niet minder vinden door mijn gewicht. Ik ben er nog niet maar werk er hard aan. Bedankt voor het lezen in ieder geval
!
Ik ben al vanaf dat ik kleuter ben stevig. Absoluut niet dik maar altijd groter en wat zwaarder dan mijn leeftijdsgenoten. Qua postuur kon je mij vergelijken met Amalia, om het even te verduidelijken. En nu vind ik Amalia absoluut niet dik, maar gewoon wat stevig. Maar zoals bepaalde reacties op Amalia zijn, zo reageerden bepaalde mensen in mijn omgeving ook op mij. Ooms die op verjaardagen meenden opmerkingen te moeten maken. Kinderen die soms zeiden dat ze met mij niet wilden spelen omdat ik dik was. Klasgenoten die zeiden dat ik nooit een vriendje zou kunnen krijgen. En misschien stom om over jezelf te zeggen maar ik was en ben absoluut niet lelijk.
Eigenlijk gingen de opmerkingen van vreemden en bekenden door tot ik ver in de 20 was. Inmiddels ben ik 43 en werd ik laatst gefeliciteerd door iemand met mijn zwangerschap (die er dus niet is) en maakt een kind af en toe een opmerking, maar verder heb ik er nooit meer last van. Tenminste, niet qua hardop dingen die geroepen of gezegd worden tegen mij.
Ik merk dat ik het nog steeds lastig vind om langs een groep jongeren te lopen of wanneer ik het idee heb dat mensen over mij praten. Dan denk ik meteen dat het over mijn postuur gaat.
Vriendinnen die ik vertel over dat de opmerkingen van vreemden en bekenden niet op twintig handen zijn te tellen en dat ik werd geslagen en uitgescholden op de basis- en middelbare school, staan met hun oren te klepperen over wat mensen kunnen doen en zeggen. En ik besef meer en meer hoe abnormaal het eigenlijk is. En stom dat ik dat destijds nooit met iemand heb gedeeld maar juist op mijn kamer ging zitten en meer ging eten.
Lees ook weleens op social media dat mensen met opmerkingen als "ga naar de sportschool" denken dat ze mensen met overgewicht helpen omdat ze het niet aanmoedigen, maar het werkt vaak alleen maar averechts. Vooral met obesitas is het ontzettend moeilijk het afgevallen gewicht er ook daadwerkelijk af te houden. Maar dat is weer een ander verhaal.
Ik weet niet precies wat ik wil vertellen met mijn verhaal maar een stukje herkenning is al heel fijn. Want zelfs mensen die ook altijd te zwaar zijn geweest herkennen dit niet echt. Ik denk dat het bij mij ook deels kwam omdat ik al heel onzeker overkwam en dan ben je een makkelijk slachtoffer.
En dat mensen beseffen dat ze met bepaalde opmerkingen iemand ontzettend kunnen kwetsen (waarom hebben sommige mensen toch die behoefte?!).
Inmiddels ben ik nog steeds stevig maar ben zo veel zelfverzekerder! Ik weet dat ik er mag zijn en dat mensen mij niet minder vinden door mijn gewicht. Ik ben er nog niet maar werk er hard aan. Bedankt voor het lezen in ieder geval
!
dinsdag 21 maart 2023 om 14:26
Wat een fijn topic.
Zelf ben ik het laatste jaar flink afgevallen door gezonder/beter te gaan eten en meer te bewegen. Met mijn maat 38 en 1.80m lang ben ik inmiddels echt wel slank te noemen.
Waar ik de laatste tijd wel mee 'worstel' is dat mijn oudste dochter mij in alles voorbij groeit. Ik krijg niet het idee dat ze zich schaamt voor haar lichaam gezien ze graag shopt, niet bang is om zichzelf te laten zien en gezien de kleding die ze zelf kiest en koopt.
Nee, ik denk dat ik best kan stellen dat ze goed in haar vel zit. soms klaagt ze wel wat over haar rug, waarop ik dan wel zeg dat hoe grotere borsten, hoe meer kans op rugklachten en dat (wat meer en serieuzer) sporten voor een fit en sterk lijf een erg goed plan zou zijn.
Zo geef ik af en toe wat hints dat ze wel wat zwaar is/wordt maar benoem het niet echt letterlijk hardop zeg maar, ik wil haar niets aanpraten; naar mijn idee vind ze zichzelf juist mooi.
Ze heeft trouwens ook al een tijd een vriend, en haar verkering is zichtbaar dol op haar en ze hebben het erg leuk samen.
Maar nu, meerdere mensen in mijn omgeving vinden dat ik meer zou moeten doen dat ze niet nog zwaarder wordt. Maar dat vind ik erg lastig. Ze is de lekkerbek van de familie maar haar bouw is ook echt veel anders dan mijn andere kinderen. Van mij mag ze zijn wie ze is. Of dat nu maat 38/40 is of 42/44
En verder, ik geef het goede voorbeeld, er is voldoende in huis om gezonde keuzes te maken qua eten, er is een abonnement op een sportschool waar ze onbeperkt gebruik van kan maken...
Maar ja, het is wel een puber/jongedame die ook graag naar de Mac gaat, die van nature niet heel graag sport maar verder dus wel een goede indruk maakt, vrolijk is, open is, graag naar haar bijbaantje gaat, het super op school doet, vrienden heeft...
Moet ik dan als moeder haar meer en duidelijker/harder wijzen op zwaarder worden/zijn?
Ze weet echt wel wat ze zou moeten doen als ze zelf iets zou willen veranderen.
Maar blijkbaar wil ze dan niet of is in ieder geval de wil niet groot genoeg.
Of moet ik daarin meer stimuleren omdat ze het risico loopt op fatshaming?
Ik vind het echt lastig.
Zelf ben ik het laatste jaar flink afgevallen door gezonder/beter te gaan eten en meer te bewegen. Met mijn maat 38 en 1.80m lang ben ik inmiddels echt wel slank te noemen.
Waar ik de laatste tijd wel mee 'worstel' is dat mijn oudste dochter mij in alles voorbij groeit. Ik krijg niet het idee dat ze zich schaamt voor haar lichaam gezien ze graag shopt, niet bang is om zichzelf te laten zien en gezien de kleding die ze zelf kiest en koopt.
Nee, ik denk dat ik best kan stellen dat ze goed in haar vel zit. soms klaagt ze wel wat over haar rug, waarop ik dan wel zeg dat hoe grotere borsten, hoe meer kans op rugklachten en dat (wat meer en serieuzer) sporten voor een fit en sterk lijf een erg goed plan zou zijn.
Zo geef ik af en toe wat hints dat ze wel wat zwaar is/wordt maar benoem het niet echt letterlijk hardop zeg maar, ik wil haar niets aanpraten; naar mijn idee vind ze zichzelf juist mooi.
Ze heeft trouwens ook al een tijd een vriend, en haar verkering is zichtbaar dol op haar en ze hebben het erg leuk samen.
Maar nu, meerdere mensen in mijn omgeving vinden dat ik meer zou moeten doen dat ze niet nog zwaarder wordt. Maar dat vind ik erg lastig. Ze is de lekkerbek van de familie maar haar bouw is ook echt veel anders dan mijn andere kinderen. Van mij mag ze zijn wie ze is. Of dat nu maat 38/40 is of 42/44
En verder, ik geef het goede voorbeeld, er is voldoende in huis om gezonde keuzes te maken qua eten, er is een abonnement op een sportschool waar ze onbeperkt gebruik van kan maken...
Maar ja, het is wel een puber/jongedame die ook graag naar de Mac gaat, die van nature niet heel graag sport maar verder dus wel een goede indruk maakt, vrolijk is, open is, graag naar haar bijbaantje gaat, het super op school doet, vrienden heeft...
Moet ik dan als moeder haar meer en duidelijker/harder wijzen op zwaarder worden/zijn?
Ze weet echt wel wat ze zou moeten doen als ze zelf iets zou willen veranderen.
Maar blijkbaar wil ze dan niet of is in ieder geval de wil niet groot genoeg.
Of moet ik daarin meer stimuleren omdat ze het risico loopt op fatshaming?
Ik vind het echt lastig.
dinsdag 21 maart 2023 om 14:32
Wtf…newspaper schreef: ↑21-03-2023 13:48bah, die zou je met terugwerkende kracht toch voor zn muil slaan of niet
Ik herken het hoor, was ook altijd groot en voelde me daardoor ook lomp. Op de middelbare school ging een leraar naast me staan en zong 'wat ben je lelijk van dichtbij' (van dat liedje....) ik kon door de grond zakken.
Een volleybaltrainer zei eens tegen me toen we allemaal een waterijsje aten, dat ik dat niet moest doen want daar werd ik dik van. En nee ik was niet dik, het was notabene tijdens het NK want ik volleybalde op hoog niveau. En mijn opa zei ooit dat ik veel mooier zou zijn als ik slank was. Echt letterlijk. Terwijl opa zelf altijd veel te dik was. Nou dan ga je je als jong meisje maar eens weren. Heeft niet bijgedragen aan een positief zelfbeeld.
Ik ging bij opa langs vlak voor zijn dood, door zijn ziekte was hij sterk vermagerd en ik zei tegen hem "goh kun je toch nog 1x in je leven zeggen dat je slank bent geweest". Hij streefde dat altijd na, was hem nooit gelukt. Tot nu, en ik dacht toen ook, als je dood gaat zegt dik of slank zijn helemaal niks, je gaat gewoon dood en niemand heeft het bij je afscheid over die 10 kilo meer of minder. Vond ik erg relativerend
dinsdag 21 maart 2023 om 14:45
Opa moest erom lachen hoor. Hij was erg content met zijn dood, zelf voor gekozen dus dit grapje kon hij waarderen
dinsdag 21 maart 2023 om 14:46
Ik moest ook even twee keer lezen en weet nu nog niet zeker of ik het wel goed begrijp! Zoals het hier leest lijkt het wel een trap na op het sterfbed, maar wellicht is het anders in de context. Misschien familiehumor.
dinsdag 21 maart 2023 om 14:51
Ik begrijp het probleem niet? Je dochter is blij, daar gaat het toch om?MeeKlets23 schreef: ↑21-03-2023 14:26Wat een fijn topic.
Zelf ben ik het laatste jaar flink afgevallen door gezonder/beter te gaan eten en meer te bewegen. Met mijn maat 38 en 1.80m lang ben ik inmiddels echt wel slank te noemen.
Waar ik de laatste tijd wel mee 'worstel' is dat mijn oudste dochter mij in alles voorbij groeit. Ik krijg niet het idee dat ze zich schaamt voor haar lichaam gezien ze graag shopt, niet bang is om zichzelf te laten zien en gezien de kleding die ze zelf kiest en koopt.
Nee, ik denk dat ik best kan stellen dat ze goed in haar vel zit. soms klaagt ze wel wat over haar rug, waarop ik dan wel zeg dat hoe grotere borsten, hoe meer kans op rugklachten en dat (wat meer en serieuzer) sporten voor een fit en sterk lijf een erg goed plan zou zijn.
Zo geef ik af en toe wat hints dat ze wel wat zwaar is/wordt maar benoem het niet echt letterlijk hardop zeg maar, ik wil haar niets aanpraten; naar mijn idee vind ze zichzelf juist mooi.
Ze heeft trouwens ook al een tijd een vriend, en haar verkering is zichtbaar dol op haar en ze hebben het erg leuk samen.
Maar nu, meerdere mensen in mijn omgeving vinden dat ik meer zou moeten doen dat ze niet nog zwaarder wordt. Maar dat vind ik erg lastig. Ze is de lekkerbek van de familie maar haar bouw is ook echt veel anders dan mijn andere kinderen. Van mij mag ze zijn wie ze is. Of dat nu maat 38/40 is of 42/44
En verder, ik geef het goede voorbeeld, er is voldoende in huis om gezonde keuzes te maken qua eten, er is een abonnement op een sportschool waar ze onbeperkt gebruik van kan maken...
Maar ja, het is wel een puber/jongedame die ook graag naar de Mac gaat, die van nature niet heel graag sport maar verder dus wel een goede indruk maakt, vrolijk is, open is, graag naar haar bijbaantje gaat, het super op school doet, vrienden heeft...
Moet ik dan als moeder haar meer en duidelijker/harder wijzen op zwaarder worden/zijn?
Ze weet echt wel wat ze zou moeten doen als ze zelf iets zou willen veranderen.
Maar blijkbaar wil ze dan niet of is in ieder geval de wil niet groot genoeg.
Of moet ik daarin meer stimuleren omdat ze het risico loopt op fatshaming?
Ik vind het echt lastig.
En overigens, die vetgedrukte opmerking, denk je dat je dochter niet in de spiegel kijkt? Dat ze dat zelf niet ziet? Dat haar kleding niet meer past of dat baggy-kleding ineens niet meer baggy is? Stop hiermee, ze is toch prima zoals ze is? Ze heeft jou hierin toch niet nodig als informatiebron? Ik geloof echt nooit dat dit onopgemerkt gaat hoor, deze opmerkingen.
En je omgeving? Die kan de boom in. Je bent toch trots op je dochter zoals ze is? Elke puber heeft ongezonde leefgewoontes, dat is op zichzelf juist heel gezond denk ik. Probeer gezonde leefgewoontes te integreren in jullie gezin: genoeg slaap, ontspanning, veel fruit en groentes, beweging, zónder effecten op het lichaam van je dochter als doel te hebben. Benoem hoe fantastisch mooi je jezelf vindt, haar vindt, haar dunnere zus vindt. Een lichaam is een middel, geen doel.
dinsdag 21 maart 2023 om 15:08
Dit. Wees heel voorzichtig met pubers en hun uiterlijk.DrBrowns schreef: ↑21-03-2023 14:51Ik begrijp het probleem niet? Je dochter is blij, daar gaat het toch om?
En overigens, die vetgedrukte opmerking, denk je dat je dochter niet in de spiegel kijkt? Dat ze dat zelf niet ziet? Dat haar kleding niet meer past of dat baggy-kleding ineens niet meer baggy is? Stop hiermee, ze is toch prima zoals ze is? Ze heeft jou hierin toch niet nodig als informatiebron? Ik geloof echt nooit dat dit onopgemerkt gaat hoor, deze opmerkingen.
En je omgeving? Die kan de boom in. Je bent toch trots op je dochter zoals ze is? Elke puber heeft ongezonde leefgewoontes, dat is op zichzelf juist heel gezond denk ik. Probeer gezonde leefgewoontes te integreren in jullie gezin: genoeg slaap, ontspanning, veel fruit en groentes, beweging, zónder effecten op het lichaam van je dochter als doel te hebben. Benoem hoe fantastisch mooi je jezelf vindt, haar vindt, haar dunnere zus vindt. Een lichaam is een middel, geen doel.
Dat levert vaak meer schade op dan dat ze niet super slank is.
Als je wilt dat ze gezonder eet, haal dan geen chips ed in huis, ook niet voor de rest.
Gezond eten is voor iedereen dan gezond eten. Geen vrijbrief om ongezond te eten omdat je wel slank bent.
dinsdag 21 maart 2023 om 15:15
Zo’n tiener gaat natuurlijk ook gewoon naar de Mac, en haalt zelf ook chips en snoep. Frisdrank. Daar ben je niet bij.Harmonikaatje schreef: ↑21-03-2023 15:08Dit. Wees heel voorzichtig met pubers en hun uiterlijk.
Dat levert vaak meer schade op dan dat ze niet super slank is.
Als je wilt dat ze gezonder eet, haal dan geen chips ed in huis, ook niet voor de rest.
Gezond eten is voor iedereen dan gezond eten. Geen vrijbrief om ongezond te eten omdat je wel slank bent.
Het zit veel meer in leren maat te houden, dat is gewoon erg moeilijk als tiener. En dat leer je later ook moeilijk af. Maar over het algemeen balanceert dat zich later vanzelf uit. Tieners snoepen en snaaien nou eenmaal.
Bovendien kan “gezond” eten net zo goed aantikken.
dinsdag 21 maart 2023 om 15:17
DrBrowns schreef: ↑21-03-2023 14:51Ik begrijp het probleem niet? Je dochter is blij, daar gaat het toch om?
Ja, ze is blij! Ofja, ik meen te zien dat ze blij is. Moet ik niet peilen of het wel klopt wat ik zie?
En overigens, die vetgedrukte opmerking, denk je dat je dochter niet in de spiegel kijkt? Dat ze dat zelf niet ziet? Dat haar kleding niet meer past of dat baggy-kleding ineens niet meer baggy is? Stop hiermee, ze is toch prima zoals ze is? Ze heeft jou hierin toch niet nodig als informatiebron? Ik geloof echt nooit dat dit onopgemerkt gaat hoor, deze opmerkingen.
Het hoeft ook niet onopgemerkt, wil het subtiel brengen want ben ik als moeder niet verplicht om haar te behoeden voor echt obees te worden?
En je omgeving? Die kan de boom in. Je bent toch trots op je dochter zoals ze is? Elke puber heeft ongezonde leefgewoontes, dat is op zichzelf juist heel gezond denk ik. Probeer gezonde leefgewoontes te integreren in jullie gezin: genoeg slaap, ontspanning, veel fruit en groentes, beweging, zónder effecten op het lichaam van je dochter als doel te hebben. Benoem hoe fantastisch mooi je jezelf vindt, haar vindt, haar dunnere zus vindt. Een lichaam is een middel, geen doel.
Dat ze mooi is, dat ze knap is, dat ik trots ben zeg ik vaak genoeg en meen ik. Het is dat mijn omgeving mij regelmatig een por geeft dat 'ik er wel iets aan moet doen, dat dat mijn taak is als moeder om haar te beschermen, dat niemand te dik wil zijn, dat ik het gesprek aan moet gaan' Dat wil ik eigenlijk helemaal niet. Maar schiet ik dan te kort als moeder? Dát is mijn 'probleem/gevoel' Doe ik er verkeerd aan om het allemaal op z'n beloop te laten. Ps, groente, fruit, vis enz enz meer dan genoeg in huis en eet ze ook!
dinsdag 21 maart 2023 om 15:20
nitflex schreef: ↑21-03-2023 15:15Zo’n tiener gaat natuurlijk ook gewoon naar de Mac, en haalt zelf ook chips en snoep. Frisdrank. Daar ben je niet bij.Precies! En ik pas er voor om een agente te zijn of worden... Maar maakt me dat dan nalatig?
Het zit veel meer in leren maat te houden, dat is gewoon erg moeilijk als tiener. En dat leer je later ook moeilijk af. Maar over het algemeen balanceert dat zich later vanzelf uit. Tieners snoepen en snaaien nou eenmaal. Hier houd ik me dus ook aan vast, ik vind dat ik haar met een goed zelfbeeld door de pubertijd moet sluizen, dat is voor mij nu het belangrijkste. Of mijn kind nu onder of overgewicht heeft.
Bovendien kan “gezond” eten net zo goed aantikken. Eens
dinsdag 21 maart 2023 om 15:22
Ja, dat is het belangrijkste. Je kind leren dat je af en toe best iets lekkers mag zonder dat ze zich daar rot over gaat voelen.nitflex schreef: ↑21-03-2023 15:15Zo’n tiener gaat natuurlijk ook gewoon naar de Mac, en haalt zelf ook chips en snoep. Frisdrank. Daar ben je niet bij.
Het zit veel meer in leren maat te houden, dat is gewoon erg moeilijk als tiener. En dat leer je later ook moeilijk af. Maar over het algemeen balanceert dat zich later vanzelf uit. Tieners snoepen en snaaien nou eenmaal.
Bovendien kan “gezond” eten net zo goed aantikken.
Ik heb als tiener echt serieus honger geleden. Werd op een 1200 calorieëndieet gezet terwijl ik in de groei was en enorm veel sportte. Als we uiteten gingen, konden mijn zussen vrijuit bestellen want zij waren slank, en ik mocht de fricandeau, tartaar of tonijnsteak met wat groenten.
Overal waar ik kon ging ik toen eten vandaan halen. Ik kreeg het thuis niet en mijn zakgeld werd ook opzijgezet zodat ik er geen eten mee kon kopen, dus stal ik het in winkels of overat ik als ik bij een vriendin thuis was. Zo grappig, dan kreeg ik soms de opmerking dat ik "best slank was voor iemand die zoveel at." Wisten zij veel.
Maar dat maat houden, dat heb ik sindsdien nooit meer geleerd. Ik eet overwegend gezond, maar echt van alles te veel.
dinsdag 21 maart 2023 om 15:27
vaniteifear schreef: ↑21-03-2023 15:22Ja, dat is het belangrijkste. Je kind leren dat je af en toe best iets lekkers mag zonder dat ze zich daar rot over gaat voelen.
Ik heb als tiener echt serieus honger geleden. Werd op een 1200 calorieëndieet gezet terwijl ik in de groei was en enorm veel sportte. Als we uiteten gingen, konden mijn zussen vrijuit bestellen want zij waren slank, en ik mocht de fricandeau, tartaar of tonijnsteak met wat groenten.
Overal waar ik kon ging ik toen eten vandaan halen. Ik kreeg het thuis niet en mijn zakgeld werd ook opzijgezet zodat ik er geen eten mee kon kopen, dus stal ik het in winkels of overat ik als ik bij een vriendin thuis was. Zo grappig, dan kreeg ik soms de opmerking dat ik "best slank was voor iemand die zoveel at." Wisten zij veel.
Maar dat maat houden, dat heb ik sindsdien nooit meer geleerd. Ik eet overwegend gezond, maar echt van alles te veel.
Wat erg.
dinsdag 21 maart 2023 om 15:27
Ik heb eigenlijk bijna nooit vervelende opmerkingen van vrouwen gehad. De echt lullige en harde opmerkingen kwamen van mannen. Het op straat worden uitgescholden, vrienden van mijn ex die vonden dat hij beter kon krijgen, mannen in de kroeg enz. Heb ik het wel voornamelijk over pubers of over zestig plussers die denken dat ze nog heel wat zijn. Denk aan van die types als Johan Derksen
dinsdag 21 maart 2023 om 15:35
Nee dan ben je zelf juist aan het fatshamen. Of bedoel je dat ook?MeeKlets23 schreef: ↑21-03-2023 14:26Wat een fijn topic.
Zelf ben ik het laatste jaar flink afgevallen door gezonder/beter te gaan eten en meer te bewegen. Met mijn maat 38 en 1.80m lang ben ik inmiddels echt wel slank te noemen.
Waar ik de laatste tijd wel mee 'worstel' is dat mijn oudste dochter mij in alles voorbij groeit. Ik krijg niet het idee dat ze zich schaamt voor haar lichaam gezien ze graag shopt, niet bang is om zichzelf te laten zien en gezien de kleding die ze zelf kiest en koopt.
Nee, ik denk dat ik best kan stellen dat ze goed in haar vel zit. soms klaagt ze wel wat over haar rug, waarop ik dan wel zeg dat hoe grotere borsten, hoe meer kans op rugklachten en dat (wat meer en serieuzer) sporten voor een fit en sterk lijf een erg goed plan zou zijn.
Zo geef ik af en toe wat hints dat ze wel wat zwaar is/wordt maar benoem het niet echt letterlijk hardop zeg maar, ik wil haar niets aanpraten; naar mijn idee vind ze zichzelf juist mooi.
Ze heeft trouwens ook al een tijd een vriend, en haar verkering is zichtbaar dol op haar en ze hebben het erg leuk samen.
Maar nu, meerdere mensen in mijn omgeving vinden dat ik meer zou moeten doen dat ze niet nog zwaarder wordt. Maar dat vind ik erg lastig. Ze is de lekkerbek van de familie maar haar bouw is ook echt veel anders dan mijn andere kinderen. Van mij mag ze zijn wie ze is. Of dat nu maat 38/40 is of 42/44
En verder, ik geef het goede voorbeeld, er is voldoende in huis om gezonde keuzes te maken qua eten, er is een abonnement op een sportschool waar ze onbeperkt gebruik van kan maken...
Maar ja, het is wel een puber/jongedame die ook graag naar de Mac gaat, die van nature niet heel graag sport maar verder dus wel een goede indruk maakt, vrolijk is, open is, graag naar haar bijbaantje gaat, het super op school doet, vrienden heeft...
Moet ik dan als moeder haar meer en duidelijker/harder wijzen op zwaarder worden/zijn?
Ze weet echt wel wat ze zou moeten doen als ze zelf iets zou willen veranderen.
Maar blijkbaar wil ze dan niet of is in ieder geval de wil niet groot genoeg.
Of moet ik daarin meer stimuleren omdat ze het risico loopt op fatshaming?
Ik vind het echt lastig.
Wees maar vooral ongelofelijk trots op je dochter. Die heeft het duidelijk prima begrepen. Oh en hou op met die hints. Die zijn hoogstens schadelijk.
dinsdag 21 maart 2023 om 15:37
Mijn oudste heeft ook aanleg om wat sneller dik te worden en houdt ook enorm van eten. Heeft geen rem. Dit in tegenstelling tot zijn broer en zus. Heeft hij duidelijk van mij. Ik kan het nu nog in de hand houden maar hou mijn hart vast wanneer hij over zes jaar gaat studeren en waarschijnlijk leeft op diepvriespizza's hahaMeeKlets23 schreef: ↑21-03-2023 14:26Wat een fijn topic.
Zelf ben ik het laatste jaar flink afgevallen door gezonder/beter te gaan eten en meer te bewegen. Met mijn maat 38 en 1.80m lang ben ik inmiddels echt wel slank te noemen.
Waar ik de laatste tijd wel mee 'worstel' is dat mijn oudste dochter mij in alles voorbij groeit. Ik krijg niet het idee dat ze zich schaamt voor haar lichaam gezien ze graag shopt, niet bang is om zichzelf te laten zien en gezien de kleding die ze zelf kiest en koopt.
Nee, ik denk dat ik best kan stellen dat ze goed in haar vel zit. soms klaagt ze wel wat over haar rug, waarop ik dan wel zeg dat hoe grotere borsten, hoe meer kans op rugklachten en dat (wat meer en serieuzer) sporten voor een fit en sterk lijf een erg goed plan zou zijn.
Zo geef ik af en toe wat hints dat ze wel wat zwaar is/wordt maar benoem het niet echt letterlijk hardop zeg maar, ik wil haar niets aanpraten; naar mijn idee vind ze zichzelf juist mooi.
Ze heeft trouwens ook al een tijd een vriend, en haar verkering is zichtbaar dol op haar en ze hebben het erg leuk samen.
Maar nu, meerdere mensen in mijn omgeving vinden dat ik meer zou moeten doen dat ze niet nog zwaarder wordt. Maar dat vind ik erg lastig. Ze is de lekkerbek van de familie maar haar bouw is ook echt veel anders dan mijn andere kinderen. Van mij mag ze zijn wie ze is. Of dat nu maat 38/40 is of 42/44
En verder, ik geef het goede voorbeeld, er is voldoende in huis om gezonde keuzes te maken qua eten, er is een abonnement op een sportschool waar ze onbeperkt gebruik van kan maken...
Maar ja, het is wel een puber/jongedame die ook graag naar de Mac gaat, die van nature niet heel graag sport maar verder dus wel een goede indruk maakt, vrolijk is, open is, graag naar haar bijbaantje gaat, het super op school doet, vrienden heeft...
Moet ik dan als moeder haar meer en duidelijker/harder wijzen op zwaarder worden/zijn?
Ze weet echt wel wat ze zou moeten doen als ze zelf iets zou willen veranderen.
Maar blijkbaar wil ze dan niet of is in ieder geval de wil niet groot genoeg.
Of moet ik daarin meer stimuleren omdat ze het risico loopt op fatshaming?
Ik vind het echt lastig.
.Ik zeg weleens tegen hem (zonder het persoonlijk te maken) hoe lastig het is wanneer je te zwaar bent om af te vallen. En dat je gewoon moet eten wat je lekker vindt maar wel met mate. En ik probeer snoep niet in te zetten als beloning. Iets wat ik een paar jaar terug wel onbewust deed.
We proberen ook wel echt te stimuleren dat hij sport en hij moest dus ook een sport kiezen toen hij klaar was met zwemles.
Gelukkig is hij heel zelfverzekerd en boeit het hem niet wanneer iemand iets zegt over zijn uiterlijk. Daar ben ik echt heel blij mee. Hij is 12 en al 1.75 en stevig (niet dik haha) dus de meeste kinderen kijken ook wel uit met wat ze zeggen
. En voor een jongen is groot zijn op jonge leeftijd ook iets minder "erg" dan voor een meisje denk ik. Maar heel fijn dat je dochter in ieder geval goed in haar vel zit!
dinsdag 21 maart 2023 om 15:42
Ben ook heel erg boos geworden toen ze een paar jaar terug bij het consultatiebureau het woord diëtist in de mond namen omdat mijn oudste een net iets te hoge bmi had. En toen ze meteen wilde weten wat hij deed aan beweging en hoeveel hij snoepte. Ik ben niet altijd zo assertief als ik zou willen zijn maar op zulke momenten wel. Sorry hoor maar ga mijn blije en gezonde kind van 9 niet naar een diëtist sturen. Heb er zelf nog steeds nare herinneringen aan toen ik daar zat op mijn 12de. En dan niet eens kijken naar de oorzaak van mijn (stiekeme) snoepen maar mij gewoon op een (streng) dieet zetten.
dinsdag 21 maart 2023 om 15:44
Trots ben ik als een pauw. Ik wil het gewoon goed doen... Mijn moeder zegt mij bijv dat haar moeder het verkeerd heeft aangepakt waardoor zij veeeeeelste zwaar is geworden en het haar moeder (mijn oma) best aanrekent (althans, dat meen ik op te maken uit haar verhaal.)Positive_vibes schreef: ↑21-03-2023 15:35Nee dan ben je zelf juist aan het fatshamen. Of bedoel je dat ook?
Wees maar vooral ongelofelijk trots op je dochter. Die heeft het duidelijk prima begrepen. Oh en hou op met die hints. Die zijn hoogstens schadelijk.
Ik wil het gewoon goed doen
that's it
dinsdag 21 maart 2023 om 15:46
Denk dat wij een beetje hetzelfde kind hebbenMoosert79 schreef: ↑21-03-2023 15:37Mijn oudste heeft ook aanleg om wat sneller dik te worden en houdt ook enorm van eten. Heeft geen rem. Dit in tegenstelling tot zijn broer en zus. Heeft hij duidelijk van mij. Ik kan het nu nog in de hand houden maar hou mijn hart vast wanneer hij over zes jaar gaat studeren en waarschijnlijk leeft op diepvriespizza's haha
Ik zeg weleens tegen hem (zonder het persoonlijk te maken) hoe lastig het is wanneer je te zwaar bent om af te vallen. En dat je gewoon moet eten wat je lekker vindt maar wel met mate. En ik probeer snoep niet in te zetten als beloning. Iets wat ik een paar jaar terug wel onbewust deed.
We proberen ook wel echt te stimuleren dat hij sport en hij moest dus ook een sport kiezen toen hij klaar was met zwemles.
Gelukkig is hij heel zelfverzekerd en boeit het hem niet wanneer iemand iets zegt over zijn uiterlijk. Daar ben ik echt heel blij mee. Hij is 12 en al 1.75 en stevig (niet dik haha) dus de meeste kinderen kijken ook wel uit met wat ze zeggen
Maar heel fijn dat je dochter in ieder geval goed in haar vel zit!
Zoals ik lees wat jij doet; zo doe ik het eigenlijk ook wel. Dankje voor je post!
dinsdag 21 maart 2023 om 15:48
Dan niet hinten, niet ‘stimuleren’, maar gewoon je dochter accepteren zoals ze is. En echt. Ook niet onderhuids, ook niet een beetje. Laat dat gewoon helemaal los. En vertel anderen die vinden dat je wel iets zou moeten doen dat ze zich er niet mee moeten bemoeien en je dat soort praat niet accepteert rondom of over je dochter.MeeKlets23 schreef: ↑21-03-2023 15:44Trots ben ik als een pauw. Ik wil het gewoon goed doen... Mijn moeder zegt mij bijv dat haar moeder het verkeerd heeft aangepakt waardoor zij veeeeeelste zwaar is geworden en het haar moeder (mijn oma) best aanrekent (althans, dat meen ik op te maken uit haar verhaal.)
Ik wil het gewoon goed doen
Dat is bewezen het aller aller beste voor tieners als het gaat om een gezonde relatie met hun lichaam en met voeding
En terecht dus dat je heel trots bent!
dinsdag 21 maart 2023 om 15:54
Mijn moeder zegt hetzelfde over haar moeder. Zij komt uit een gezin waar altijd veel werd gegeten en gesnoept en er nooit op werd gelet op hoeveel je at, en ze zegt ontzettend veel moeite te hebben gehad dat patroon te doorbreken. Ze was zo gewend dat alles een aanleiding was om iets te eten (hoewel ze nooit dik was). Daar lette ze bij ons dus wel meer op. Wij zijn wel allemaal slank, maar dat is meer aanleg dan opvoeding.MeeKlets23 schreef: ↑21-03-2023 15:44Trots ben ik als een pauw. Ik wil het gewoon goed doen... Mijn moeder zegt mij bijv dat haar moeder het verkeerd heeft aangepakt waardoor zij veeeeeelste zwaar is geworden en het haar moeder (mijn oma) best aanrekent (althans, dat meen ik op te maken uit haar verhaal.)
Ik wil het gewoon goed doen
Ach ja, je doet het als ouder nooit goed
dinsdag 21 maart 2023 om 15:58
Echt heel erg bedankt. Je weet denk ik niet wat het voor mij betekent, maar vind het heel fijn om te lezenPositive_vibes schreef: ↑21-03-2023 15:48Dan niet hinten, niet ‘stimuleren’, maar gewoon je dochter accepteren zoals ze is. En echt. Ook niet onderhuids, ook niet een beetje. Laat dat gewoon helemaal los. En vertel anderen die vinden dat je wel iets zou moeten doen dat ze zich er niet mee moeten bemoeien en je dat soort praat niet accepteert rondom of over je dochter.
Dat is bewezen het aller aller beste voor tieners als het gaat om een gezonde relatie met hun lichaam en met voeding
dinsdag 21 maart 2023 om 16:01
Nou wat lief zeg. Ik vind het dan weer heel mooi om een moeder te lezen die zo haar best doet en nadenkt voor haar dochterMeeKlets23 schreef: ↑21-03-2023 15:58Echt heel erg bedankt. Je weet denk ik niet wat het voor mij betekent, maar vind het heel fijn om te lezen
Alleen al daarmee doe je het heel goed!
dinsdag 21 maart 2023 om 16:04
Haha, heb je gelijk in.nitflex schreef: ↑21-03-2023 15:54Mijn moeder zegt hetzelfde over haar moeder. Zij komt uit een gezin waar altijd veel werd gegeten en gesnoept en er nooit op werd gelet op hoeveel je at, en ze zegt ontzettend veel moeite te hebben gehad dat patroon te doorbreken. Ze was zo gewend dat alles een aanleiding was om iets te eten (hoewel ze nooit dik was). Daar lette ze bij ons dus wel meer op. Wij zijn wel allemaal slank, maar dat is meer aanleg dan opvoeding.
Ach ja, je doet het als ouder nooit goed
Vanmorgen stond ze pita broodjes (over van de avond van te voren) te vullen met kaas als ontbijt, plakken ontbijtkoek met kaas.. ik ben dan echt inwendig met mezelf in conclaaf of ik er iets van moet zeggen, dat er zoveel gezondere keuzes in huis zijn.
Vervolgens vraagt ze mij of ik ze (pita) weer wil meenemen met de boodschappen want ze waren op en ze vond het wel heel erg lekker!
Verder niet heel veel gekke dingen in huis, en zoveel snoepen en snaaien we eigenlijk niet.
Maar er is voldoende in huis en ook wel volle producten en vla/yoghurt. We hebben namelijk ook een kind met echt ondergewicht in huis
(aanleg/bouw en geen fan van eten)Twee tegenpolen onder 1 dak dus
dinsdag 21 maart 2023 om 16:06
Positive_vibes schreef: ↑21-03-2023 16:01Nou wat lief zeg. Ik vind het dan weer heel mooi om een moeder te lezen die zo haar best doet en nadenkt voor haar dochter
dinsdag 21 maart 2023 om 16:25
Ik ben het ergens wel eens met je omgeving die dat tegen je zegt. Ik denk dat het als ouders van een nog niet uitgerijpt kind belangrijk is om het gesprek aan te gaan. Dat heeft niet (meteen) over voeding te maken. Maar een gesprek over hoe ze zich voelt, hoe het gaat, dat je het idee hebt dat ze blij is en lekker in haar vel zit, maar dat je óók ziet dat ze voedingskeuzes maakt die grote gevolgen op de lange termijn kunnen hebben en dat dit zo slecht terug te draaien is. Of ze dat herkent etc. en waar dat mee te maken heeft? Gemak? Lekker vinden? Groepsdruk (kom, we gaan naar de Mac en dan iedere keer dezelfde vriendinnen). Vraag hoe ze kijkt naar gezondheid etc.
Ga gewoon open het gesprek aan, want groeien is een lijn omhoog. Waar het nu nog licht overgewicht is, kan dat binnen 2 jaar uitmonden in fors overgewicht. Zeker bij meisjes die gewend waren dat ze vanalles konden eten toen ze nog in de groei waren. Maar dat stopt en wat dan niet in de lengte meer gaat, gaat in de breedte. Vraag haar of je kan helpen en of ze dat fijn vindt om geholpen te worden (bijv. haar eraan helpen herinneren wat haar eigen voorgenomen 'hier ben ik tevreden mee en hier niet mee'. Bijv. door als gezin anders te eten, samen te sporten, etc.
dinsdag 21 maart 2023 om 16:31
Hier precies zo haha! De jongste lust bijna niks en je kunt zijn ribben tellen. En de oudste die begint de laatste tijd met boterhammen smeren rond 16 uur terwijl ik nog heel erg in mijn hoofd heb dat ze na school een snoepje mogen en hooguit nog wat fruit maar meer niet tot het avondeten. Maar hij heeft het gewoon echt nodig. Maar zeg dan wel dat hij vlees of kaas moet pakken en geen zoet.MeeKlets23 schreef: ↑21-03-2023 16:04Haha, heb je gelijk in.
Vanmorgen stond ze pita broodjes (over van de avond van te voren) te vullen met kaas als ontbijt, plakken ontbijtkoek met kaas.. ik ben dan echt inwendig met mezelf in conclaaf of ik er iets van moet zeggen, dat er zoveel gezondere keuzes in huis zijn.
Vervolgens vraagt ze mij of ik ze (pita) weer wil meenemen met de boodschappen want ze waren op en ze vond het wel heel erg lekker!
Verder niet heel veel gekke dingen in huis, en zoveel snoepen en snaaien we eigenlijk niet.
Maar er is voldoende in huis en ook wel volle producten en vla/yoghurt. We hebben namelijk ook een kind met echt ondergewicht in huis
Twee tegenpolen onder 1 dak dus
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
