Psyche
alle pijlers
Fatshaming
zondag 19 maart 2023 om 12:56
Vroeger was er nog geen term voor en toen besefte ik mij ook niet dat ik er slachtoffer van was. Maar ik begin er tegen mijn omgeving steeds meer over los te laten in de hoop dat het mij helpt in mijn verwerkingsproces. Net zoals mijn gevoelens en gedachten hier neer schrijven.
Ik ben al vanaf dat ik kleuter ben stevig. Absoluut niet dik maar altijd groter en wat zwaarder dan mijn leeftijdsgenoten. Qua postuur kon je mij vergelijken met Amalia, om het even te verduidelijken. En nu vind ik Amalia absoluut niet dik, maar gewoon wat stevig. Maar zoals bepaalde reacties op Amalia zijn, zo reageerden bepaalde mensen in mijn omgeving ook op mij. Ooms die op verjaardagen meenden opmerkingen te moeten maken. Kinderen die soms zeiden dat ze met mij niet wilden spelen omdat ik dik was. Klasgenoten die zeiden dat ik nooit een vriendje zou kunnen krijgen. En misschien stom om over jezelf te zeggen maar ik was en ben absoluut niet lelijk.
Eigenlijk gingen de opmerkingen van vreemden en bekenden door tot ik ver in de 20 was. Inmiddels ben ik 43 en werd ik laatst gefeliciteerd door iemand met mijn zwangerschap (die er dus niet is) en maakt een kind af en toe een opmerking, maar verder heb ik er nooit meer last van. Tenminste, niet qua hardop dingen die geroepen of gezegd worden tegen mij.
Ik merk dat ik het nog steeds lastig vind om langs een groep jongeren te lopen of wanneer ik het idee heb dat mensen over mij praten. Dan denk ik meteen dat het over mijn postuur gaat.
Vriendinnen die ik vertel over dat de opmerkingen van vreemden en bekenden niet op twintig handen zijn te tellen en dat ik werd geslagen en uitgescholden op de basis- en middelbare school, staan met hun oren te klepperen over wat mensen kunnen doen en zeggen. En ik besef meer en meer hoe abnormaal het eigenlijk is. En stom dat ik dat destijds nooit met iemand heb gedeeld maar juist op mijn kamer ging zitten en meer ging eten.
Lees ook weleens op social media dat mensen met opmerkingen als "ga naar de sportschool" denken dat ze mensen met overgewicht helpen omdat ze het niet aanmoedigen, maar het werkt vaak alleen maar averechts. Vooral met obesitas is het ontzettend moeilijk het afgevallen gewicht er ook daadwerkelijk af te houden. Maar dat is weer een ander verhaal.
Ik weet niet precies wat ik wil vertellen met mijn verhaal maar een stukje herkenning is al heel fijn. Want zelfs mensen die ook altijd te zwaar zijn geweest herkennen dit niet echt. Ik denk dat het bij mij ook deels kwam omdat ik al heel onzeker overkwam en dan ben je een makkelijk slachtoffer.
En dat mensen beseffen dat ze met bepaalde opmerkingen iemand ontzettend kunnen kwetsen (waarom hebben sommige mensen toch die behoefte?!).
Inmiddels ben ik nog steeds stevig maar ben zo veel zelfverzekerder! Ik weet dat ik er mag zijn en dat mensen mij niet minder vinden door mijn gewicht. Ik ben er nog niet maar werk er hard aan. Bedankt voor het lezen in ieder geval
!
Ik ben al vanaf dat ik kleuter ben stevig. Absoluut niet dik maar altijd groter en wat zwaarder dan mijn leeftijdsgenoten. Qua postuur kon je mij vergelijken met Amalia, om het even te verduidelijken. En nu vind ik Amalia absoluut niet dik, maar gewoon wat stevig. Maar zoals bepaalde reacties op Amalia zijn, zo reageerden bepaalde mensen in mijn omgeving ook op mij. Ooms die op verjaardagen meenden opmerkingen te moeten maken. Kinderen die soms zeiden dat ze met mij niet wilden spelen omdat ik dik was. Klasgenoten die zeiden dat ik nooit een vriendje zou kunnen krijgen. En misschien stom om over jezelf te zeggen maar ik was en ben absoluut niet lelijk.
Eigenlijk gingen de opmerkingen van vreemden en bekenden door tot ik ver in de 20 was. Inmiddels ben ik 43 en werd ik laatst gefeliciteerd door iemand met mijn zwangerschap (die er dus niet is) en maakt een kind af en toe een opmerking, maar verder heb ik er nooit meer last van. Tenminste, niet qua hardop dingen die geroepen of gezegd worden tegen mij.
Ik merk dat ik het nog steeds lastig vind om langs een groep jongeren te lopen of wanneer ik het idee heb dat mensen over mij praten. Dan denk ik meteen dat het over mijn postuur gaat.
Vriendinnen die ik vertel over dat de opmerkingen van vreemden en bekenden niet op twintig handen zijn te tellen en dat ik werd geslagen en uitgescholden op de basis- en middelbare school, staan met hun oren te klepperen over wat mensen kunnen doen en zeggen. En ik besef meer en meer hoe abnormaal het eigenlijk is. En stom dat ik dat destijds nooit met iemand heb gedeeld maar juist op mijn kamer ging zitten en meer ging eten.
Lees ook weleens op social media dat mensen met opmerkingen als "ga naar de sportschool" denken dat ze mensen met overgewicht helpen omdat ze het niet aanmoedigen, maar het werkt vaak alleen maar averechts. Vooral met obesitas is het ontzettend moeilijk het afgevallen gewicht er ook daadwerkelijk af te houden. Maar dat is weer een ander verhaal.
Ik weet niet precies wat ik wil vertellen met mijn verhaal maar een stukje herkenning is al heel fijn. Want zelfs mensen die ook altijd te zwaar zijn geweest herkennen dit niet echt. Ik denk dat het bij mij ook deels kwam omdat ik al heel onzeker overkwam en dan ben je een makkelijk slachtoffer.
En dat mensen beseffen dat ze met bepaalde opmerkingen iemand ontzettend kunnen kwetsen (waarom hebben sommige mensen toch die behoefte?!).
Inmiddels ben ik nog steeds stevig maar ben zo veel zelfverzekerder! Ik weet dat ik er mag zijn en dat mensen mij niet minder vinden door mijn gewicht. Ik ben er nog niet maar werk er hard aan. Bedankt voor het lezen in ieder geval
!
dinsdag 21 maart 2023 om 22:03
Jawel, maar de bear is ook typisch een wat meer volwassen man, dat is meestal niet een tiener of zelfs twintiger. En het is ook een niche-type, niet dat men daar in zijn algemeenheid op valt.Surebaby schreef: ↑21-03-2023 21:56Bij de gays weer wel, daar is de bear een geliefd type. En irl is de grote man, liefst met baard, ook wel in geloof ik.
Maar ik zie inderdaad ook veel schaamte bij jongemannen. Ook te dun is tegenwoordig een ding.
Kan me van vroeger toch meer herrinneren dat de meeste mannen zelfverzekerder waren, ongeacht hun uiterlijk.
Dat zie je vind ik wel bij mannen van mijn generatie (50+), die vinden zichzelf meestal wel een enorme catch.
Tijd voor de body positivity voor mannen!
Jaaaah, te dun is voor jongens ook vaak reden voor onzekerheid. Vroeger trouwens ook al. Ik ken ze die daarom niet naar het strand gingen omdat ze hun shirt niet uit wilden. En de “don’t skip leg day” opmerkingen bij dunne benen.
dinsdag 21 maart 2023 om 22:18
Welnee, nu doe je alsof ik van complexe problematiek uitga in deze situatie. Maar ten eerste zeg ik hier natuurlijk bewust alleen algemene zaken, die, -zoals ik hierboven ook al heb uitgelegd-, ook in het kader van preventie in alle gevallen zinnig zijn. Ook als er geen sprake is van een probleem. Dus de splitsing qua point of view die jij hier maakt is helemaal niet van toepassing.Hoerabanaan schreef: ↑21-03-2023 22:00Ik ben het met je eens dat we het niet per se over dit meisje moeten hebben of welk meisje dan ook. Maar ik reageerde puur op jouw reactie dat je een gezond zelfbeeld niet moet ondermijnen. Waarbij jij nog ik weten of er sprake is van een gezond zelfbeeld. Dat is net zo goed een aanname van jouw kant, zoals ik een aanname zou kunnen doen dat je bepaalde gedragingen ook kunt zien als het tegengestelde. Dus als jij aan mij wilt teruggeven dat ik allerlei aannames doe, dan doe jij die ook, gebaseerd op jouw ervaringen met complexe eetproblematiek.
Net zoals jij mij mee wilt geven dat overgewicht en over eten niet aan elkaar gekoppeld hoeven zijn (waar) is een onderwerp bespreekbaar maken terwijl er (hypothese) nog geen sprake is van een problematiek ook niet 1 op 1 een voorspeller voor het ontwikkelen van een stoornis.
Laten we dan allebei constateren dat er kennelijk aannames zijn die in beide situaties niet hóeven gelden.
Jouw referentie is (complexe) problematiek. Mijn referentie is (nog) geen problematiek, maar wel mogelijk de verkeerde afslag pakken. En vanuit die point of view benaderen we de situatie allebei anders.
Die verkeerde afslag kun je nou juist het allerbeste voorkomen door als ouder gewoon de veilige haven te zijn voor je kind in een wereld waar letterlijk iedereen en overal sowieso al vindt dat hij/zij niet goed genoeg is zoals ze zijn.
dinsdag 21 maart 2023 om 22:20
Overigens is veel gepraat over gewicht wel degelijk een risicofactor en een voorspeller voor het ontwikkelen van een stoornis bij kinderen. Óók als de volwassenen in kwestie er geheel van overtuigd zijn dat het in een positieve sfeer gebeurt.
Dus verkijk je daar niet op. Het is lang niet zo onschuldig als jij het voorspiegelt.
Dus verkijk je daar niet op. Het is lang niet zo onschuldig als jij het voorspiegelt.
dinsdag 21 maart 2023 om 23:16
Jawel toch?!nitflex schreef: ↑21-03-2023 21:51Interessant, ik had het er laatst over met een vriend met overgewicht en het was hem juist opgevallen dat al de body positivity movement zich vooral op vrouwen lijkt te richten en dat je als dikkere jonge man eigenlijk niet gezien wordt.
Van jongere mannen wordt toch ook nog wel verwacht dat ze lang en gespierd zijn (de wat meer seniore dikke man is meer geaccepteerd), waar een beetje overgewicht bij jonge vrouwen iets meer geaccepteerd lijkt, was zijn indruk. Je ziet wel dove reclames met dikke vrouwen, maar we konden geen een mannenreclame (Axe ofzo) bedenken waar mannen met “imperfecte” lijven in te zien waren. Ook bij sportmerken als Nike, die nu veel met vollere vrouwen werken, zie je eigenlijk geen vollere mannen in de campagnes.
Maar goed, we hebben er geen onderzoek naar gedaan ofzo, was meer onze observatie.
Zo’n onderbroeken merk.
On that ass?
Waarin je allerlei type lichamen van mannen voorbij ziet komen?
Eerst in niet zo’n flatterende onderbroeken en daarna in mooie boxers?
dinsdag 21 maart 2023 om 23:21
Ben inmiddels helemaal bijgelezen.Positive_vibes schreef: ↑21-03-2023 22:20Overigens is veel gepraat over gewicht wel degelijk een risicofactor en een voorspeller voor het ontwikkelen van een stoornis bij kinderen. Óók als de volwassenen in kwestie er geheel van overtuigd zijn dat het in een positieve sfeer gebeurt.
Dus verkijk je daar niet op. Het is lang niet zo onschuldig als jij het voorspiegelt.
Nogmaals;
Wát een fijn topic!
Jouw reactie hierboven, Positive, daar ben ik dus ook ‘bang’ voor. Vandaar wil ik er voorzichtig mee omspringen.
Heb deze avond met haar papa gesproken; we focussen ons enkel nog op body positiviteit en gezond eten.
Laten die kledingmaat lekker los en hopen dat het zo’n lieve, aanhankelijke en blije prei blijft
dinsdag 21 maart 2023 om 23:28
Wederom aanname van jou (over mij?), want nu haal je het woord veel erbij. Wie zegt dat je veel moet praten over gewicht. Dat lijkt me nu juist niet de bedoeling. Ik zie wat dat direct doet in mijn omgeving en heb dat dwangmatige wat er kan zijn altijd willen voorkomen. Ik ben er nl. zelf mee bekend hoe vervelend dat is om opmerkingen te pas en te onpas te horen. Dat schiet echt z'n doel voorbij.Positive_vibes schreef: ↑21-03-2023 22:20Overigens is veel gepraat over gewicht (...)
Het is lang niet zo onschuldig als jij het voorspiegelt.
woensdag 22 maart 2023 om 07:11
Ik vind het ook opvallend hoe sommige mensen denken dat “er wat van zeggen” ook maar enigszins van positieve invloed kan zijn op het gewicht van die persoon.
De grootste indicator van gewichtstoename is op dieet gaan.
Rotzooi eten is nooit goed, maar ook dit is een reactie op een situatie waar je ineens als puber vrijheid hebt die je als kind niet hebt. Daar ga je gebruik van maken en hoe meer je dit tegengaat, hoe meer er stiekem gebeurt. Dieten is rampzalig voor je lichaam en leidt op langere termijn bijna altijd tot gewichtstoename. De sleutel ligt in gezonde gewoontes, zorg thuis voor een aanbod van voldoende gezond voedsel (koop dan geen pita’s??) en probeer genoeg slaap, weinig stress en voldoende beweging te stimuleren.
Sommige mensen zijn niet slank gebouwd, maar wat zwaarder. En zullen ondanks/dankzij deze gezonde leefgewoontes een zwaarder gewicht hebben dan een broer/zus/nicht/vriendin.
De grootste indicator van gewichtstoename is op dieet gaan.
Rotzooi eten is nooit goed, maar ook dit is een reactie op een situatie waar je ineens als puber vrijheid hebt die je als kind niet hebt. Daar ga je gebruik van maken en hoe meer je dit tegengaat, hoe meer er stiekem gebeurt. Dieten is rampzalig voor je lichaam en leidt op langere termijn bijna altijd tot gewichtstoename. De sleutel ligt in gezonde gewoontes, zorg thuis voor een aanbod van voldoende gezond voedsel (koop dan geen pita’s??) en probeer genoeg slaap, weinig stress en voldoende beweging te stimuleren.
Sommige mensen zijn niet slank gebouwd, maar wat zwaarder. En zullen ondanks/dankzij deze gezonde leefgewoontes een zwaarder gewicht hebben dan een broer/zus/nicht/vriendin.
woensdag 22 maart 2023 om 08:51
Er wat van zeggen vind ik ook zo niet helpend. Focus dan op in elk geval gezond eten op tafel zetten. Ik ben opgegroeid met 2 ouders met een slanke en lange bouw en zelf ben ik kleiner en zwaarder gebouwd. Ik kreeg altijd vanaf mijn puberteit te horen dat ik te dik was, maar tegelijkertijd werd er bij het avondeten wel altijd uitgebakken spek op tafel gezet, kregen we twee keer per week patat en bij het toetje altijd slagroom. Ook deden mijn ouders beide niks aan sport / beweging. Maar ja, zij waren slank en ik niet, dus dan lag het toch aan mij dat ik zwaarder was en niet aan het eten? (Was dus hun visie).
woensdag 22 maart 2023 om 08:57
Weet niet uit welk deccenium jij bent en zonder dingen goed te praten, dingen waren en gingen vroeger echt wel anders dan nu.vaniteifear schreef: ↑21-03-2023 16:45Mijn moeder was zelf dik en wilde uit alle macht voorkomen dat ik ook zo dik zou worden. Ze dacht waarschijnlijk dat ze goed bezig was. Ik heb haar later nog wel eens gevraagd hoe zij terugkijkt op die tijd, en ze gaf toen ook aan dat ze vooral heel erg bang was dat ik haar overgewicht zou krijgen. Ik snap het dus enigszins, maar aan de andere kant is het natuurlijk wel schadelijk voor sommige kinderen.
Wel goed dat je er met je moeder over in gesprek bent gegaan trouwens.
Heb ik ook met mijn moeder gedaan jaren geleden toen ze nog leefde.
Meer in de trant van: "waarom ben je niet wat feller naar mensen geweest die zo raar over mij praatte als kind en puber zijnde"?
Mijn moeder was het type van hummen, knikken, haar schouders ophalen, mij vervolgens een knuffel geven en zeggen dat ik boven zulke mensen moest staan en mij er niets van aan moest trekken.
Ze heeft mij wel altijd keer op keer, op keer op keer verteld dat ik niet dik was maar een mooie grote meid.
Toch heeft al dit gezeik van vroeger mij wel enigzins "beschadigd" maar daar kan ik inmiddels ook mee omgaan.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
woensdag 22 maart 2023 om 09:11
Goed zo. Ik was daar vroeger erg gevoelig voor. 1 opmerking over het onderwerp en ik zat al in zak en as.MeeKlets23 schreef: ↑21-03-2023 23:21Ben inmiddels helemaal bijgelezen.
Nogmaals;
Wát een fijn topic!
Jouw reactie hierboven, Positive, daar ben ik dus ook ‘bang’ voor. Vandaar wil ik er voorzichtig mee omspringen.
Heb deze avond met haar papa gesproken; we focussen ons enkel nog op body positiviteit en gezond eten.
Laten die kledingmaat lekker los en hopen dat het zo’n lieve, aanhankelijke en blije prei blijft
En ik was dunner dan gemiddeld, al dacht ik toen bij mezelf van niet.
woensdag 22 maart 2023 om 09:19
Klopt, het was vroeger heel anders. Dit speelde eind jaren '90/begin 00's.sprokkelientje schreef: ↑22-03-2023 08:57Weet niet uit welk deccenium jij bent en zonder dingen goed te praten, dingen waren en gingen vroeger echt wel anders dan nu.
Wel goed dat je er met je moeder over in gesprek bent gegaan trouwens.
Heb ik ook met mijn moeder gedaan jaren geleden toen ze nog leefde.
Meer in de trant van: "waarom ben je niet wat feller naar mensen geweest die zo raar over mij praatte als kind en puber zijnde"?
Mijn moeder was het type van hummen, knikken, haar schouders ophalen, mij vervolgens een knuffel geven en zeggen dat ik boven zulke mensen moest staan en mij er niets van aan moest trekken.
Ze heeft mij wel altijd keer op keer, op keer op keer verteld dat ik niet dik was maar een mooie grote meid.
Toch heeft al dit gezeik van vroeger mij wel enigzins "beschadigd" maar daar kan ik inmiddels ook mee omgaan.
Je moeder klinkt wel lief, maar onbeholpen. Ze wist niet zo goed hoe ze het aan moest pakken, maar de intentie was goed.
woensdag 22 maart 2023 om 09:22
Dat is geen aanname over jou maar een algemeen statement van mijzelf dat men zich daarop niet moet verkijken. Alle vormen van ‘er wat van zeggen’ zijn lastig en potentieel schadelijk, Ook als het erg onschuldig lijkt of slechts 1 opmerking is.Hoerabanaan schreef: ↑21-03-2023 23:28Wederom aanname van jou (over mij?), want nu haal je het woord veel erbij. Wie zegt dat je veel moet praten over gewicht. Dat lijkt me nu juist niet de bedoeling. Ik zie wat dat direct doet in mijn omgeving en heb dat dwangmatige wat er kan zijn altijd willen voorkomen. Ik ben er nl. zelf mee bekend hoe vervelend dat is om opmerkingen te pas en te onpas te horen. Dat schiet echt z'n doel voorbij.
DrBrowns vat het mooi samen hierboven
woensdag 22 maart 2023 om 09:23
Wat goed dat jullie er samen zo positief in staat. Ik word er oprecht blij van om dat te lezenMeeKlets23 schreef: ↑21-03-2023 23:21Ben inmiddels helemaal bijgelezen.
Nogmaals;
Wát een fijn topic!
Jouw reactie hierboven, Positive, daar ben ik dus ook ‘bang’ voor. Vandaar wil ik er voorzichtig mee omspringen.
Heb deze avond met haar papa gesproken; we focussen ons enkel nog op body positiviteit en gezond eten.
Laten die kledingmaat lekker los en hopen dat het zo’n lieve, aanhankelijke en blije prei blijft
woensdag 22 maart 2023 om 09:38
Zeker, dat is ook zo.
Was toentertijd ook een fijn gesprek hoor waar meerdere dingen die in mijn jeugd gepasseerd zijn en niet oké waren aan bod kwamen.
Ik vroeg het, zij legde het uit en dat was prima.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
woensdag 22 maart 2023 om 09:42
Dat ís ook vervelend. Dan heb je het idee dat het misschien wel aan jou ligt.MissPiglet schreef: ↑22-03-2023 08:51Er wat van zeggen vind ik ook zo niet helpend. Focus dan op in elk geval gezond eten op tafel zetten. Ik ben opgegroeid met 2 ouders met een slanke en lange bouw en zelf ben ik kleiner en zwaarder gebouwd. Ik kreeg altijd vanaf mijn puberteit te horen dat ik te dik was, maar tegelijkertijd werd er bij het avondeten wel altijd uitgebakken spek op tafel gezet, kregen we twee keer per week patat en bij het toetje altijd slagroom. Ook deden mijn ouders beide niks aan sport / beweging. Maar ja, zij waren slank en ik niet, dus dan lag het toch aan mij dat ik zwaarder was en niet aan het eten? (Was dus hun visie).
Ik kom uit een gezin met 2 ouders die niet te dik waren (op latere leeftijd wel), maar forse bouw. Alles breder dan gemiddeld en dat ben ik zelf ook. Maar godzijdank heeft mijn moeder nooit een gewichtsprobleem gehad (ik wel). Wij kregen altijd gezonde maaltijden, elke dag gekookt, veel groenten, alles bruin. Cola en chips bescheiden en alleen in het weekend 1 bankje. Uit school thee met een biscuitje. Ik heb echt goed leren eten, de waarde leren kennen van voeding. Ik ging als puber echter uit de bocht en daar werd ik op aangesproken tot mijn grote verdriet. Maar daar zat toen thuis al heel veel al heel lang niet meer goed. Daar kwam mijn eetgedrag uit voort. Gelukkig heb ik de basis wel, waardoor ik terug kan vallen daarop. Mijn andere familielid heeft echter wel een eetprobleem ontwikkeld, ondanks dat het thuis niet om voeding ging (dat was eigenlijk nooit echt een gesprek, hooguit dat snoepen slecht voor je tanden was). Een verstoorde relatie met eten hangt naar mijn idee altijd samen als reactie op onderliggende emotionele problemen in combinatie met dat het nu kan (de maatschappij biedt het overal aan).
woensdag 22 maart 2023 om 09:43
Klopt hoor. Mijn moeder was ook maar "gewoon" een huisvrouw, in de oorlog geboren die het qua algemene ontwikkelingen zelf lekker uit heeft moeten zoeken. Was geen onwil maar onkunde denk ik, want over het algemeen stond ze altijd open voor andere meningen en zienswijzen. Beetje onbewust bekwaam.vaniteifear schreef: ↑22-03-2023 09:19Klopt, het was vroeger heel anders. Dit speelde eind jaren '90/begin 00's.
Je moeder klinkt wel lief, maar onbeholpen. Ze wist niet zo goed hoe ze het aan moest pakken, maar de intentie was goed.
Belangrijkste les die ik van haar heb geleerd : altijd je eigen brood verdienen en niet afhankelijk worden van een man.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
woensdag 22 maart 2023 om 10:20
Het is gewoon echt lastig waar je nu goed aan doet als ouder. Mijn ouders en broer zijn allemaal slank en we aten vroeger altijd verse groenten en fruit uit eigen tuin. Mocht in het weekend een bakje chips en glaasje fris en doordeweeks elke dag één snoepje. Dus daar lag het echt niet aan.
(Was trouwens ook zwaar beledigd toen een collega een keer vroeg toen we het over gewicht hadden of ik vroeger ongezond at thuis maar dat terzijde)
Maar ik heb mezelf vroeger aangeleerd om mijn verdriet weg te eten. Niet alleen verdriet, eigenlijk alle emoties. En dat is nu jaren later ondanks een maagverkleining, talloze psychologen en leefstijlprogramma's nog steeds zo. Ik denk dat vroeger de focus niet had moeten liggen op dat ik moest afvallen maar dat ik beter in mijn vel zat. Want daar is nooit echt naar gekeken. En ik kan het mijn ouders ook niet kwalijk nemen want ik liet thuis nooit iets los over de pesterijen en toen mijn ouders gingen scheiden toen ik 8 was werd ik vooral verwend met spullen omdat ze het idee hadden iets te moeten compenseren. Maar echt gepraat is er nooit met mij.
Dus ik denk dat het inderdaad het belangrijkste is dat je kind vooral een blije prei (las het hier, leuk woord haha) blijft en je vooral niet moet beginnen over afvallen, diëtisten enz wanneer ze nog zo jong zijn.
(Was trouwens ook zwaar beledigd toen een collega een keer vroeg toen we het over gewicht hadden of ik vroeger ongezond at thuis maar dat terzijde)
Maar ik heb mezelf vroeger aangeleerd om mijn verdriet weg te eten. Niet alleen verdriet, eigenlijk alle emoties. En dat is nu jaren later ondanks een maagverkleining, talloze psychologen en leefstijlprogramma's nog steeds zo. Ik denk dat vroeger de focus niet had moeten liggen op dat ik moest afvallen maar dat ik beter in mijn vel zat. Want daar is nooit echt naar gekeken. En ik kan het mijn ouders ook niet kwalijk nemen want ik liet thuis nooit iets los over de pesterijen en toen mijn ouders gingen scheiden toen ik 8 was werd ik vooral verwend met spullen omdat ze het idee hadden iets te moeten compenseren. Maar echt gepraat is er nooit met mij.
Dus ik denk dat het inderdaad het belangrijkste is dat je kind vooral een blije prei (las het hier, leuk woord haha) blijft en je vooral niet moet beginnen over afvallen, diëtisten enz wanneer ze nog zo jong zijn.
woensdag 22 maart 2023 om 10:49
Ik was altijd veel te mager, ging al heel vroeg op mezelf en kreeg ook vanuit de hulpverlening altijd opmerkingen dat ik meer moest eten en beter.
Als jong kind ook altijd oorlog, ik zat heel snel vol en moest dooreten, tot huilen en kotsen aan toe, bord mee en op de gang, extra scheppen als ik een vies gezicht trok, you name it.
Als wij ergens heengingen zag mijn moeder al dat ik nerveus werd omdat ik heel bang was dat ik iets moest eten. Dus mijn zusje werd lekker gemaakt met: er is taart, en tegen mij: jij hoeft daar niet te eten, dan heb jij ook feest.
Hele opluchting.
Dus ik heb nog steeds dat ik veel eten in mijn hoofd als 'goed voor mezelf zorgen'/ 'normaal'/ 'gezellig' bestempel, en heb ook nog eens een man die goddelijk kookt.
Zodra ik uit de gezinssamenstelling ben, dus als ik voor mijn werk een reisje maak of met een vriendin weg ben, eet ik direct anders. Veel minder en vaak ook niet, mijn interesse ligt er niet echt in.
Maar in het gezin, al ben ik alleen, ik eet de hele dag door.
Als jong kind ook altijd oorlog, ik zat heel snel vol en moest dooreten, tot huilen en kotsen aan toe, bord mee en op de gang, extra scheppen als ik een vies gezicht trok, you name it.
Als wij ergens heengingen zag mijn moeder al dat ik nerveus werd omdat ik heel bang was dat ik iets moest eten. Dus mijn zusje werd lekker gemaakt met: er is taart, en tegen mij: jij hoeft daar niet te eten, dan heb jij ook feest.
Hele opluchting.
Dus ik heb nog steeds dat ik veel eten in mijn hoofd als 'goed voor mezelf zorgen'/ 'normaal'/ 'gezellig' bestempel, en heb ook nog eens een man die goddelijk kookt.
Zodra ik uit de gezinssamenstelling ben, dus als ik voor mijn werk een reisje maak of met een vriendin weg ben, eet ik direct anders. Veel minder en vaak ook niet, mijn interesse ligt er niet echt in.
Maar in het gezin, al ben ik alleen, ik eet de hele dag door.
woensdag 22 maart 2023 om 12:08
Maar je hebt het ook gehad over je bouw. Alles “goed” en “gezond” doen is geen garantie op een slank lijf.Moosert79 schreef: ↑22-03-2023 10:20Het is gewoon echt lastig waar je nu goed aan doet als ouder. Mijn ouders en broer zijn allemaal slank en we aten vroeger altijd verse groenten en fruit uit eigen tuin. Mocht in het weekend een bakje chips en glaasje fris en doordeweeks elke dag één snoepje. Dus daar lag het echt niet aan.
(Was trouwens ook zwaar beledigd toen een collega een keer vroeg toen we het over gewicht hadden of ik vroeger ongezond at thuis maar dat terzijde)
Maar ik heb mezelf vroeger aangeleerd om mijn verdriet weg te eten. Niet alleen verdriet, eigenlijk alle emoties. En dat is nu jaren later ondanks een maagverkleining, talloze psychologen en leefstijlprogramma's nog steeds zo. Ik denk dat vroeger de focus niet had moeten liggen op dat ik moest afvallen maar dat ik beter in mijn vel zat. Want daar is nooit echt naar gekeken. En ik kan het mijn ouders ook niet kwalijk nemen want ik liet thuis nooit iets los over de pesterijen en toen mijn ouders gingen scheiden toen ik 8 was werd ik vooral verwend met spullen omdat ze het idee hadden iets te moeten compenseren. Maar echt gepraat is er nooit met mij.
Dus ik denk dat het inderdaad het belangrijkste is dat je kind vooral een blije prei (las het hier, leuk woord haha) blijft en je vooral niet moet beginnen over afvallen, diëtisten enz wanneer ze nog zo jong zijn.
Hoe zeer ik ook dieet, bepaalde zaken ga ik nooit invloed op hebben, tenzij ik ernstig mager word (stevige armen/benen), maar dat is vechten tegen de bierkaai.
Ondanks dat ik me dit allemaal rationeel besef vind ik het nog steeds moeilijk om mezelf mooi te vinden hoor. En zou ik ook liever slanker zijn. Maar: ik weet wel dat mijn bouw is zoals hij is. Gelukkig vind ik mijn kinderen heel mooi en dat doet wel veel richting mijn eigen lijf ook, merk ik!
woensdag 22 maart 2023 om 12:13
Sowieso die hele illusie dat je van “gezond” niet aan zou kunnen komen, dat lees ik in dit topic ook herhaaldelijk. Maar een boterham kaas wordt als gezond gezien, en met Nutella niet. Dat valt natuurlijk te betwisten. Het gaat uiteindelijk toch meer om hoeveel je van iets eet. En dat kan gewoon echt heel moeilijk zijn.
woensdag 22 maart 2023 om 12:19
Klopt. Ik heb echt de bouw die een aantal tantes van mijn vader ook hadden. Brede schouders en gewoon niet fijn gebouwd. Ik was altijd erg jaloers op kleine en fijne meisjes maar inmiddels heb ik mezelf wel redelijk geaccepteerd. Ben inmiddels best blij met mijn ronde vormen want er zijn ook genoeg vrouwen die moeten betalen voor grote borsten en ronde billen hahaDrBrowns schreef: ↑22-03-2023 12:08Maar je hebt het ook gehad over je bouw. Alles “goed” en “gezond” doen is geen garantie op een slank lijf.
Hoe zeer ik ook dieet, bepaalde zaken ga ik nooit invloed op hebben, tenzij ik ernstig mager word (stevige armen/benen), maar dat is vechten tegen de bierkaai.
Ondanks dat ik me dit allemaal rationeel besef vind ik het nog steeds moeilijk om mezelf mooi te vinden hoor. En zou ik ook liever slanker zijn. Maar: ik weet wel dat mijn bouw is zoals hij is. Gelukkig vind ik mijn kinderen heel mooi en dat doet wel veel richting mijn eigen lijf ook, merk ik!
. En veel vrouwen die mijn bouw hebben elke dag op Instagram voorbij zien komen helpt mij ook heel erg! Als ik hen mooi vind waarom mezelf dan niet? Dus kijk nu ook anders naar mezelf. Minder veroordelend.
woensdag 22 maart 2023 om 12:40
Ja maar wat is veel, wat is gezond. Ook suiker heeft waarde. Een heel normaal eetpatroon, een goed sportregime, het hoeft allemaal niet te leiden tot een dun lichaam.nitflex schreef: ↑22-03-2023 12:13Sowieso die hele illusie dat je van “gezond” niet aan zou kunnen komen, dat lees ik in dit topic ook herhaaldelijk. Maar een boterham kaas wordt als gezond gezien, en met Nutella niet. Dat valt natuurlijk te betwisten. Het gaat uiteindelijk toch meer om hoeveel je van iets eet. En dat kan gewoon echt heel moeilijk zijn.
Ik moet dan minder boterhammen met kaas eten, om maar aan het schoonheidsideaal van een slank lichaam te voldoen? Dat is natuurlijk onzin. En mag ik dan nooit een hele pizza?
Een pizza past prima in een gezond eetpatroon, of een patatje mayo, of XYZ. Maar als je dik bent dan kan dat ineens niet meer en daar gaat het mis natuurlijk. Want wat je niet mag, daar verlang je naar. Zo kom je in die dieetcyclus.
woensdag 22 maart 2023 om 12:55
Het valt me wel op dat jij eetproblematiek consequent als overeten lijkt te bestempelen. Ook hier dat de maatschappij het overal aanbiedt lijkt je mee te suggereren dat het alleen om ‘te veel’ gaat.Hoerabanaan schreef: ↑22-03-2023 09:42MEen verstoorde relatie met eten hangt naar mijn idee altijd samen als reactie op onderliggende emotionele problemen in combinatie met dat het nu kan (de maatschappij biedt het overal aan).
Het is namelijk precies andersom.
Realiseer je je dat het gros van de eetproblematiek juist draait om restrictie? Het gaat eigenlijk altijd om te weinig willen eten, eten ‘slecht’ vinden, associaties met eten, jezelf straffen omdat je iets hebt gegeten, emotie eten en daarna slecht voelen en zo in vicieuze cirkels, dingen niet ‘mogen’ eten (van jezelf of anderen), etc etc. Zelfs de situaties waarin het objectief om ‘te veel’ gaat (oncontroleerbare eetbuien bv) komen voort uit restrictie.
Misschien een interessant punt om eens over na te denken.
woensdag 22 maart 2023 om 13:00
Wat mooi dat je blik op je kinderen jouzelf ook weer helpt.DrBrowns schreef: ↑22-03-2023 12:08Maar je hebt het ook gehad over je bouw. Alles “goed” en “gezond” doen is geen garantie op een slank lijf.
Hoe zeer ik ook dieet, bepaalde zaken ga ik nooit invloed op hebben, tenzij ik ernstig mager word (stevige armen/benen), maar dat is vechten tegen de bierkaai.
Ondanks dat ik me dit allemaal rationeel besef vind ik het nog steeds moeilijk om mezelf mooi te vinden hoor. En zou ik ook liever slanker zijn. Maar: ik weet wel dat mijn bouw is zoals hij is. Gelukkig vind ik mijn kinderen heel mooi en dat doet wel veel richting mijn eigen lijf ook, merk ik!
Sowieso vind ik vrijwel al jouw posts in dit topic mooi en wijs
Slank staat inderdaad niet gelijk aan gezond, en we hebben maar beperkt invloed op ons lichaam. Hoe graag we dat ook willen denken en hoe diep dat ook verzonken zit in ons gemeenschappelijke gedachtegoed.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
