Psyche
alle pijlers
Fatshaming
zondag 19 maart 2023 om 12:56
Vroeger was er nog geen term voor en toen besefte ik mij ook niet dat ik er slachtoffer van was. Maar ik begin er tegen mijn omgeving steeds meer over los te laten in de hoop dat het mij helpt in mijn verwerkingsproces. Net zoals mijn gevoelens en gedachten hier neer schrijven.
Ik ben al vanaf dat ik kleuter ben stevig. Absoluut niet dik maar altijd groter en wat zwaarder dan mijn leeftijdsgenoten. Qua postuur kon je mij vergelijken met Amalia, om het even te verduidelijken. En nu vind ik Amalia absoluut niet dik, maar gewoon wat stevig. Maar zoals bepaalde reacties op Amalia zijn, zo reageerden bepaalde mensen in mijn omgeving ook op mij. Ooms die op verjaardagen meenden opmerkingen te moeten maken. Kinderen die soms zeiden dat ze met mij niet wilden spelen omdat ik dik was. Klasgenoten die zeiden dat ik nooit een vriendje zou kunnen krijgen. En misschien stom om over jezelf te zeggen maar ik was en ben absoluut niet lelijk.
Eigenlijk gingen de opmerkingen van vreemden en bekenden door tot ik ver in de 20 was. Inmiddels ben ik 43 en werd ik laatst gefeliciteerd door iemand met mijn zwangerschap (die er dus niet is) en maakt een kind af en toe een opmerking, maar verder heb ik er nooit meer last van. Tenminste, niet qua hardop dingen die geroepen of gezegd worden tegen mij.
Ik merk dat ik het nog steeds lastig vind om langs een groep jongeren te lopen of wanneer ik het idee heb dat mensen over mij praten. Dan denk ik meteen dat het over mijn postuur gaat.
Vriendinnen die ik vertel over dat de opmerkingen van vreemden en bekenden niet op twintig handen zijn te tellen en dat ik werd geslagen en uitgescholden op de basis- en middelbare school, staan met hun oren te klepperen over wat mensen kunnen doen en zeggen. En ik besef meer en meer hoe abnormaal het eigenlijk is. En stom dat ik dat destijds nooit met iemand heb gedeeld maar juist op mijn kamer ging zitten en meer ging eten.
Lees ook weleens op social media dat mensen met opmerkingen als "ga naar de sportschool" denken dat ze mensen met overgewicht helpen omdat ze het niet aanmoedigen, maar het werkt vaak alleen maar averechts. Vooral met obesitas is het ontzettend moeilijk het afgevallen gewicht er ook daadwerkelijk af te houden. Maar dat is weer een ander verhaal.
Ik weet niet precies wat ik wil vertellen met mijn verhaal maar een stukje herkenning is al heel fijn. Want zelfs mensen die ook altijd te zwaar zijn geweest herkennen dit niet echt. Ik denk dat het bij mij ook deels kwam omdat ik al heel onzeker overkwam en dan ben je een makkelijk slachtoffer.
En dat mensen beseffen dat ze met bepaalde opmerkingen iemand ontzettend kunnen kwetsen (waarom hebben sommige mensen toch die behoefte?!).
Inmiddels ben ik nog steeds stevig maar ben zo veel zelfverzekerder! Ik weet dat ik er mag zijn en dat mensen mij niet minder vinden door mijn gewicht. Ik ben er nog niet maar werk er hard aan. Bedankt voor het lezen in ieder geval
!
Ik ben al vanaf dat ik kleuter ben stevig. Absoluut niet dik maar altijd groter en wat zwaarder dan mijn leeftijdsgenoten. Qua postuur kon je mij vergelijken met Amalia, om het even te verduidelijken. En nu vind ik Amalia absoluut niet dik, maar gewoon wat stevig. Maar zoals bepaalde reacties op Amalia zijn, zo reageerden bepaalde mensen in mijn omgeving ook op mij. Ooms die op verjaardagen meenden opmerkingen te moeten maken. Kinderen die soms zeiden dat ze met mij niet wilden spelen omdat ik dik was. Klasgenoten die zeiden dat ik nooit een vriendje zou kunnen krijgen. En misschien stom om over jezelf te zeggen maar ik was en ben absoluut niet lelijk.
Eigenlijk gingen de opmerkingen van vreemden en bekenden door tot ik ver in de 20 was. Inmiddels ben ik 43 en werd ik laatst gefeliciteerd door iemand met mijn zwangerschap (die er dus niet is) en maakt een kind af en toe een opmerking, maar verder heb ik er nooit meer last van. Tenminste, niet qua hardop dingen die geroepen of gezegd worden tegen mij.
Ik merk dat ik het nog steeds lastig vind om langs een groep jongeren te lopen of wanneer ik het idee heb dat mensen over mij praten. Dan denk ik meteen dat het over mijn postuur gaat.
Vriendinnen die ik vertel over dat de opmerkingen van vreemden en bekenden niet op twintig handen zijn te tellen en dat ik werd geslagen en uitgescholden op de basis- en middelbare school, staan met hun oren te klepperen over wat mensen kunnen doen en zeggen. En ik besef meer en meer hoe abnormaal het eigenlijk is. En stom dat ik dat destijds nooit met iemand heb gedeeld maar juist op mijn kamer ging zitten en meer ging eten.
Lees ook weleens op social media dat mensen met opmerkingen als "ga naar de sportschool" denken dat ze mensen met overgewicht helpen omdat ze het niet aanmoedigen, maar het werkt vaak alleen maar averechts. Vooral met obesitas is het ontzettend moeilijk het afgevallen gewicht er ook daadwerkelijk af te houden. Maar dat is weer een ander verhaal.
Ik weet niet precies wat ik wil vertellen met mijn verhaal maar een stukje herkenning is al heel fijn. Want zelfs mensen die ook altijd te zwaar zijn geweest herkennen dit niet echt. Ik denk dat het bij mij ook deels kwam omdat ik al heel onzeker overkwam en dan ben je een makkelijk slachtoffer.
En dat mensen beseffen dat ze met bepaalde opmerkingen iemand ontzettend kunnen kwetsen (waarom hebben sommige mensen toch die behoefte?!).
Inmiddels ben ik nog steeds stevig maar ben zo veel zelfverzekerder! Ik weet dat ik er mag zijn en dat mensen mij niet minder vinden door mijn gewicht. Ik ben er nog niet maar werk er hard aan. Bedankt voor het lezen in ieder geval
!
dinsdag 21 maart 2023 om 16:32
Vind je dat echt? Je weet dat overeten net zo schadelijk is als andere schadelijke gewoontes als teveel zuipen en dat je op jonge leeftijd je hele lichaam chemisch kunt ontregelen, waardoor het op latere leeftijd ontzettend moeilijk wordt om dit om te draaien?Positive_vibes schreef: ↑21-03-2023 15:35Nee dan ben je zelf juist aan het fatshamen. Of bedoel je dat ook?
Wees maar vooral ongelofelijk trots op je dochter. Die heeft het duidelijk prima begrepen. Oh en hou op met die hints. Die zijn hoogstens schadelijk.
Zou je dit gedrag (niks zeggen) ook prima vinden als je merkt dat je kind wel erg veel begint te drinken. Niet op een vervelende manier, maar wel meermalen per week aangeschoten op een gezellige manier. En ze is/lijkt blij, vrolijk, heeft vrienden (waarmee ze regelmatig gaat stappen) en gaat naar school, heeft een leuke vriend die overduidelijk gek op haar is en haar outgoing zijn ook juist meer dan prima vindt.
Vind je dat net zo onschuldig? Of zeg je dan tegen kind: hoe gaat het met je? heb je leuke vrienden? Hoe gaat het op school? Hoe is het uitgaansleven? Wat is de norm daar, gaan al je vrienden regelmatig stappen? En hoort daar voor jullie altijd alcohol bij? Kan je ook leuk stappen of dingen doen met vrienden zonder alcohol of hoort dat er voor jouw gevoel bij?
Overigens heb ik dat gesprek zelf ook gevoerd met mijn kinderen die geen overgewicht hebben. Want gezondheid en slecht voor jezelf zorgen is niet beperkt tot omvang. Je mag nog zo dun zijn, als je er vooral troep in giet, ben je óók niet gezond. Het gezondheidsgesprek zou juist veel vaker gevoerd mogen worden door ouders en dan bij voorkeur losgekoppeld van gewicht. Bij mijn kinderen sprak ik in het begin vooral over fitheid, je niet moe voelen en de gevolgen voor hun gebit en dat veel snoepen slecht was voor je tanden. Zo ben ik ook opgevoed, dat snoepen vooral slecht is voor je tanden incl. bijbehorende plaatjes.
hoerabanaan wijzigde dit bericht op 21-03-2023 16:39
18.94% gewijzigd
dinsdag 21 maart 2023 om 16:35
Oh, dit klinkt wel als een fijne en positieve manier om het te benaderen ja. Zo ga je het gesprek aan als gelijkwaardig gesprekspartner en luister je ook echt naar je kind en eventuele argumenten die hij/zij aandraagtHoerabanaan schreef: ↑21-03-2023 16:25Ik ben het ergens wel eens met je omgeving die dat tegen je zegt. Ik denk dat het als ouders van een nog niet uitgerijpt kind belangrijk is om het gesprek aan te gaan. Dat heeft niet (meteen) over voeding te maken. Maar een gesprek over hoe ze zich voelt, hoe het gaat, dat je het idee hebt dat ze blij is en lekker in haar vel zit, maar dat je óók ziet dat ze voedingskeuzes maakt die grote gevolgen op de lange termijn kunnen hebben en dat dit zo slecht terug te draaien is. Of ze dat herkent etc. en waar dat mee te maken heeft? Gemak? Lekker vinden? Groepsdruk (kom, we gaan naar de Mac en dan iedere keer dezelfde vriendinnen). Vraag hoe ze kijkt naar gezondheid etc.
Ga gewoon open het gesprek aan, want groeien is een lijn omhoog. Waar het nu nog licht overgewicht is, kan dat binnen 2 jaar uitmonden in fors overgewicht. Zeker bij meisjes die gewend waren dat ze vanalles konden eten toen ze nog in de groei waren. Maar dat stopt en wat dan niet in de lengte meer gaat, gaat in de breedte. Vraag haar of je kan helpen en of ze dat fijn vindt om geholpen te worden (bijv. haar eraan helpen herinneren wat haar eigen voorgenomen 'hier ben ik tevreden mee en hier niet mee'. Bijv. door als gezin anders te eten, samen te sporten, etc.
Ik had het best fijn gevonden als mijn moeder het zo had aangepakt. Bij haar lag de focus echt op uiterlijk en veel minder op gezondheid. Obsessief gewogen worden, de maat werd uit mijn broeken geknipt, als ik was afgevallen kreeg ik als beloning nieuwe kleren of make-up. Ik herinner me nog goed dat ik eindelijk in een damesmaat 36 paste en dat iedereen (vrienden en familie) opgebeld werd. Ze was zó trots.
Voor mij heeft dat erin geresulteerd dat ik een hele niet-gebalanceerde verhouding met eten heb, zelfs nu nog.
dinsdag 21 maart 2023 om 16:35
Helemaal mee eens!Positive_vibes schreef: ↑21-03-2023 16:01Nou wat lief zeg. Ik vind het dan weer heel mooi om een moeder te lezen die zo haar best doet en nadenkt voor haar dochterAlleen al daarmee doe je het heel goed!
dinsdag 21 maart 2023 om 16:38
Precies dit wil mijn omgeving dat ik dus doe.Hoerabanaan schreef: ↑21-03-2023 16:25Ik ben het ergens wel eens met je omgeving die dat tegen je zegt. Ik denk dat het als ouders van een nog niet uitgerijpt kind belangrijk is om het gesprek aan te gaan. Dat heeft niet (meteen) over voeding te maken. Maar een gesprek over hoe ze zich voelt, hoe het gaat, dat je het idee hebt dat ze blij is en lekker in haar vel zit, maar dat je óók ziet dat ze voedingskeuzes maakt die grote gevolgen op de lange termijn kunnen hebben en dat dit zo slecht terug te draaien is. Of ze dat herkent etc. en waar dat mee te maken heeft? Gemak? Lekker vinden? Groepsdruk (kom, we gaan naar de Mac en dan iedere keer dezelfde vriendinnen). Vraag hoe ze kijkt naar gezondheid etc.
Ga gewoon open het gesprek aan, want groeien is een lijn omhoog. Waar het nu nog licht overgewicht is, kan dat binnen 2 jaar uitmonden in fors overgewicht. Zeker bij meisjes die gewend waren dat ze vanalles konden eten toen ze nog in de groei waren. Maar dat stopt en wat dan niet in de lengte meer gaat, gaat in de breedte. Vraag haar of je kan helpen en of ze dat fijn vindt om geholpen te worden (bijv. haar eraan helpen herinneren wat haar eigen voorgenomen 'hier ben ik tevreden mee en hier niet mee'. Bijv. door als gezin anders te eten, samen te sporten, etc.
Maar ik denk dan; ze is toch niet achterlijk? Als ze echt gewicht zou willen verliezen weet ze best hoe en wat ze moet doen.
Daarbij praat ze ook met dr zus, dat hoor ik dan weer terug, dat ze idd weet dat ze zwaarder wordt maar ja, het is allemaal zo lekker en gezellig. En dan haalt ze dr schouders op. Ze vindt het nog ondergeschikt.
Ik heb het idee dat als ik haar met een goed zelfbeeld, zeg 20 jaar, kan laten worden ze zelf wel een keer de handschoen oppakt om te gaan afvallen als ze dat wilt.
Want in mijn zware tijd had niets geholpen wat iemand tegen me zei (eerder juist tegengewerkt) er moest echt een knop om bij mezelf omdat ik het zelf wilde.
Ik vergelijk het wel eens met stoppen met roken: Je moet het voor jezelf willen doen. Net als afvallen, anders werkt het niet.
en dan hoop ik maar dat ik het goed doe als moeder...
dinsdag 21 maart 2023 om 16:41
Ik kan me geen voorstelling maken hoe verschrikkelijk je je gevoeld (en nog) moet hebben..vaniteifear schreef: ↑21-03-2023 16:35Oh, dit klinkt wel als een fijne en positieve manier om het te benaderen ja. Zo ga je het gesprek aan als gelijkwaardig gesprekspartner en luister je ook echt naar je kind en eventuele argumenten die hij/zij aandraagt
Ik had het best fijn gevonden als mijn moeder het zo had aangepakt. Bij haar lag de focus echt op uiterlijk en veel minder op gezondheid. Obsessief gewogen worden, de maat werd uit mijn broeken geknipt, als ik was afgevallen kreeg ik als beloning nieuwe kleren of make-up. Ik herinner me nog goed dat ik eindelijk in een damesmaat 36 paste en dat iedereen (vrienden en familie) opgebeld werd. Ze was zó trots.
Voor mij heeft dat erin geresulteerd dat ik een hele niet-gebalanceerde verhouding met eten heb, zelfs nu nog.
Wat erg..
dinsdag 21 maart 2023 om 16:45
Mijn moeder was zelf dik en wilde uit alle macht voorkomen dat ik ook zo dik zou worden. Ze dacht waarschijnlijk dat ze goed bezig was. Ik heb haar later nog wel eens gevraagd hoe zij terugkijkt op die tijd, en ze gaf toen ook aan dat ze vooral heel erg bang was dat ik haar overgewicht zou krijgen. Ik snap het dus enigszins, maar aan de andere kant is het natuurlijk wel schadelijk voor sommige kinderen.MeeKlets23 schreef: ↑21-03-2023 16:41Ik kan me geen voorstelling maken hoe verschrikkelijk je je gevoeld (en nog) moet hebben..
Wat erg..
dinsdag 21 maart 2023 om 17:41
Ja dat vind ik echt. En het is een onderdeel van mijn baan om tieners met complexe eetproblematiek te begeleiden dus ik zeg dat niet zomaar.
Het leven is überhaupt al niet makkelijk voor tienermeisjes, laat staan voor meiden met een grotere kledingmaat.
Dus als ik hoor over een meisje met maat 42-44 die lekker in haar vel zit, gewoon de kleding koopt die ze wil en door haar moeder gesteund wordt, joh dan kan ik bijna janken van blijdschap.
Het allerbeste en gezondste wat je haar kan geven is een leven zonder diëten en zonder fatshaming. En als je, zelfs onbewust, aanpraat dat ze eigenlijk toch moet afvallen loop je een gigantisch risico op jojoen, wat velen malen schadelijker is en uiteindelijk alleen maar tot een hoger gewicht leidt. Dus doe dat in vredesnaam niet. Wees als moeder (of vader) die ene veilige volwassene. Dat is op alle vlakken, fysiek én mentaal, zo’n ongelofelijk groot cadeau.
dinsdag 21 maart 2023 om 17:46
Aanvullend vind ik het ook wel belangrijk om te benoemen dat de vergelijking met drank is in deze context niet zinnig is. Elke vorm van alcohol is schadelijk (en verboden voor minderjarigen). Terwijl voedsel een eerste levensbehoefte is.
De oplossing voor veel eetproblematiek is over het algemeen dan ook exact de tegenovergestelde van bij drank; bij alcohol ga je naar 0. Letterlijk geen druppel meer. Terwijl bij eetproblematiek je mensen moet aanleren om vrijheid te ervaren met eten. Dus dan ga je juist naar 100. Juist door alle restrictie los te laten stoppen bijvoorbeeld eetbuien.
De oplossing voor veel eetproblematiek is over het algemeen dan ook exact de tegenovergestelde van bij drank; bij alcohol ga je naar 0. Letterlijk geen druppel meer. Terwijl bij eetproblematiek je mensen moet aanleren om vrijheid te ervaren met eten. Dus dan ga je juist naar 100. Juist door alle restrictie los te laten stoppen bijvoorbeeld eetbuien.
dinsdag 21 maart 2023 om 17:51
Oh nee begrijp met niet verkeerd, dit is echt familiehumor. Kan me voorstellen dat je wtf denkt, maar dat is niet nodig. Mijn opa had het altijd over afvallen, en in diezelfde zin zei hij dat hij lekkere hapjes had gekocht haha. Slank willen zijn en dieten is ons familie thema, om gek van te worden en mijn opa en ik vonden elkaar daarin met humor, dus die grap paste echt in de context op dat moment.
dinsdag 21 maart 2023 om 19:30
Precies en daar leg je de vinger op de zere plek. VOEDSEL is idd een eerste levensbehoefte. Maar wat veel jongeren eten bij de Mac is geen voedsel, maar vulling en net zo slecht als alcohol.Positive_vibes schreef: ↑21-03-2023 17:46Aanvullend vind ik het ook wel belangrijk om te benoemen dat de vergelijking met drank is in deze context niet zinnig is. Elke vorm van alcohol is schadelijk (en verboden voor minderjarigen). Terwijl voedseleen eerste levensbehoefte is.
Men verwart voedsel nogal eens met vulling. Maar voedsel heeft alles wat vulling niet (meer) heeft, nl. brandstoffen, bouwstenen en vitamines/mineralen. Ga die maar eens zoeken in een McFluffy of crispy home bacon burger of god weet hoe die dingen heten. Dat is helemaal ontdaan van alles wat wel in voedsel zit. Wat je overhoudt is holle calorieën die de snelste weg zoeken om daar in het lichaam meteen omgezet te worden in suikers.
dinsdag 21 maart 2023 om 19:36
Dan ga je er dus vanuit dat het voor de dochter van deze forummer al te laat is? JIj begeleidt complexe eetproblematiek. Heeft dat meisje in jouw ogen al (complexe) eetproblematiek? Zo nee, dan hoef je haar ook niet te begeleiden alsof ze dit al heeft.Positive_vibes schreef: ↑21-03-2023 17:46Terwijl bij eetproblematiek je mensen moet aanleren om vrijheid te ervaren met eten. Dus dan ga je juist naar 100. Juist door alle restrictie los te laten stoppen bijvoorbeeld eetbuien.
Terwijl ik me afvraag of je verkeerde eetgewoontes dus ook in het nekvel kan grijpen vóór het eetproblematiek wórdt. En dan zou ik dus júist niet stilzwijgend gaan toekijken tot het een problematiek geworden is en wél een gesprek met mijn kind aangaan daarover. Kijken hoe deze denkt over het effect wat vaak nog helemaal niet doorzien kan worden, omdat veel pubers kop in het zand combineren met een slecht lange termijn overzicht. Dan ben jij er om dat lange termijnperspectief te bieden. Uiteraard werkt dat alleen als je dat soort gesprekken op de goede manier aangaat én ook alleen als de relatie met je kind goed te noemen is. Als je als kind zo in de weerstand staat en niks wil aannemen van de ouder, hebben dat soort gesprekken idd geen zin en zal het olie op het vuur gooien zijn. Dit soort gesprekken hebben alleen zin als er voldoende veiligheid ervaren wordt.
dinsdag 21 maart 2023 om 20:08
Dat stukje was als reactie op jouw analogie met alcohol en niet bedoeld richting betreffende dochter.Hoerabanaan schreef: ↑21-03-2023 19:36Dan ga je er dus vanuit dat het voor de dochter van deze forummer al te laat is? JIj begeleidt complexe eetproblematiek. Heeft dat meisje in jouw ogen al (complexe) eetproblematiek? Zo nee, dan hoef je haar ook niet te begeleiden alsof ze dit al heeft.
{quote verder ingekort voor de leesbaarheid}
Los daarvan is hoe jij dit stelt ook te simpel. Ook qua preventie is het namelijk zaak om restrictie en restrictieve (en negatieve) gedachten los te laten.
Ik weet dat dat voor veel mensen moeilijk te geloven is en counterintuitief voelt. We leven namelijk allemaal in een maatschappij waarbij er heel veel wensdenken is wat betreft de mate van controle die we op ons gewicht hebben. ‘Het gesprek aangaan’ klinkt dus goed maar het is bewezen dat vrijwel alle gevallen waarin er in enige mate gewicht een onderwerp is, een zeer negatief effect hebben op de relatie die kinderen en jongeren met voeding en met hun lichaamsbeeld hebben. Een puberdochter met een positief zelfbeeld is zo’n waardevol iets, dat moet je echt koesteren.
Overigens ben ik het wel met je eens dat er veel meer en betere voorlichting over gezond voedsel moet komen (ook voor volwassenen trouwens
). Dus als dat is waar je op doelt, dan eens. Maar dat staat geheel los van gewicht.
dinsdag 21 maart 2023 om 20:46
Dat moet je zeker koesteren. Alleen heb ik er wel vragen over. Waarmee ik je expertise op dit vlak een op een overneem. Ik denk dat het alleen niet altijd duidelijk is of er wel zo'n positief zelfbeeld is.Positive_vibes schreef: ↑21-03-2023 20:08Een puberdochter met een positief zelfbeeld is zo’n waardevol iets, dat moet je echt koesteren.
Overigens ben ik het wel met je eens dat er veel meer en betere voorlichting over gezond voedsel moet komen (ook voor volwassenen trouwens
Er zijn nl. 2 dingen wat veel mensen met overgewicht doen, een soort schijt houding hebben en uitstralen boeit me niet, talk to the hand. Voor mij voelt dat als een overcompensatie waarbij ik schat dat het voor een enkeling échte oprechte zelfliefde is, maar voor heel veel ook gewoon een copingsmechanisme op gekrenktheid is.
Iemand die dus veel zelfvertrouwen uitstraalt hoeft dat daarom niet per se te hebben. Kijk maar naar veel narcistische gedragingen > overschreeuwen en overcompenseren voor heel veel onzekerheid.
En het andere ding is ook een vraag waarvan ik me afvraag of dit specifieke meisje (maar velen met haar) een gezonde relatie heeft met voeding. Mensen die lekker in hun vel zitten, hebben heel vaak niet de neiging om te overeten. Net als middelen gebruik. Mensen die lekker in hun vel zitten/goed functioneren, zijn vaak actief, ondernemend, energiek, hebben een gemiddelde honger passend bij hun activiteiten. Iemand die inactief is/wordt en meer gaat eten, zit die écht zo lekker in haar vel? Of is dat inactieve en vele eten niet juist een copingsmechanisme? Staat dit 'negeren' dan niet eigenlijk gelijk aan een soort verwaarlozing?
Ik heb hier niet hét antwoord op, maar ik denk ook niet dat HET antwoord is, nooit over hebben, vooral doen alsof het gedrag er niet is, want dochter houdt van shoppen en heeft een blije vriend. Want waar jij aangeeft dat het bespreken met deze groep tot problemen leidt, zie ik ook echt wel (vooral Amerikaanse) hele obese families waarin het doodgewoon is dat iedereen veel overgewicht heeft en niemand buiten zo'n familie valt met overgewicht en dat dit het ook niet voorkomt. Dus van geaccepteerd zijn tot niet geaccepteerd zijn, in beide gevallen is er een -naar mijn smaak- ongezonde relatie met voedsel. Ik heb alleen wel het idee dat als je in een omgeving leeft met allemaal dikkerds (je eigen gezin bijvoorbeeld) dat je je geen outcast voelt. En hoe meer mensen daaromheen ook dik zijn, nog minder outcast. Dat zal zeker helpen in mentale gezondheid (he, ik ben supernormaal met mijn BMI van 30) maar niet helpen bij je fysieke en geestelijke welzijn.
dinsdag 21 maart 2023 om 21:03
Heel mooi gezegd. Ik lees jou sowieso graag. Ben blij met jouw aanvullingen in dit topic.Positive_vibes schreef: ↑21-03-2023 17:46Aanvullend vind ik het ook wel belangrijk om te benoemen dat de vergelijking met drank is in deze context niet zinnig is. Elke vorm van alcohol is schadelijk (en verboden voor minderjarigen). Terwijl voedsel een eerste levensbehoefte is.
De oplossing voor veel eetproblematiek is over het algemeen dan ook exact de tegenovergestelde van bij drank; bij alcohol ga je naar 0. Letterlijk geen druppel meer. Terwijl bij eetproblematiek je mensen moet aanleren om vrijheid te ervaren met eten. Dus dan ga je juist naar 100. Juist door alle restrictie los te laten stoppen bijvoorbeeld eetbuien.
dinsdag 21 maart 2023 om 21:08
Je lijkt hier overgewicht en over-eten een op een aan elkaar te koppelen. Dat klopt al niet. En daarna van overgewicht naar obesitas, wat ook twee totaal verschillende dingen zijn. Je doet ook allerlei aannames over dit meisje, waar we op basis van de info in dit helemaal niets over kunnen zeggen. Ik voel me er ook niet prettig bij om andermans dochter op deze manier te bespreken. Mijn doel was om de moeder die om tips vroeg deze te geven en daarna zowel haar als dochter een welverdiend compliment te maken.
Los daarvan, krijgt iedereen in onze maatschappij constant aan alle kanten bewust en onbewust een zeer duidelijke boodschap over wat een gewenste omvang is (en zeer veel gezonde opties vallen niet in het hokje ‘gewenst’). Er is geen plek in de westerse maatschappij waar er ‘te veel’ acceptatie is. Integendeel. Lees de verhalen in dit topic maar.
Overigens pleit ik niet voor ‘doen alsof er niks is’ maar voor actief je kinderen een gezonde relatie met voedsel en lichaamsbeeld bijbrengen.
Los daarvan, krijgt iedereen in onze maatschappij constant aan alle kanten bewust en onbewust een zeer duidelijke boodschap over wat een gewenste omvang is (en zeer veel gezonde opties vallen niet in het hokje ‘gewenst’). Er is geen plek in de westerse maatschappij waar er ‘te veel’ acceptatie is. Integendeel. Lees de verhalen in dit topic maar.
Overigens pleit ik niet voor ‘doen alsof er niks is’ maar voor actief je kinderen een gezonde relatie met voedsel en lichaamsbeeld bijbrengen.
dinsdag 21 maart 2023 om 21:14
Het valt mij daarnaast ook datverschill nde lichaamtsypes wat meer geaccepteerd zijn onder de jeugd.
Als je er maar 'gezond' uitziet.
Er lopen op mijn werk jongedames rond die met geen mogelijkheid slank te noemen zijn, maar gewoon mooi voluptueus zijn en zich helemaal nergens voor schamen.
Mannen tegenwoordig maakt het niet uit. De een heeft dit type, de ander dat.
Een vriendin van mij die vanaf haar jeugd al rond de maat 50 zat had affaires zat, maar dan met mannen die zich niet in het openbaar met haar wilden vertonen.
Nu is een mooie vrouw, ongeacht maat, een mooie vrouw bij de jeugd merk ik.
Dus dat heeft de body positivity beweging maar mooi voor elkaar.
Als je er maar 'gezond' uitziet.
Er lopen op mijn werk jongedames rond die met geen mogelijkheid slank te noemen zijn, maar gewoon mooi voluptueus zijn en zich helemaal nergens voor schamen.
Mannen tegenwoordig maakt het niet uit. De een heeft dit type, de ander dat.
Een vriendin van mij die vanaf haar jeugd al rond de maat 50 zat had affaires zat, maar dan met mannen die zich niet in het openbaar met haar wilden vertonen.
Nu is een mooie vrouw, ongeacht maat, een mooie vrouw bij de jeugd merk ik.
Dus dat heeft de body positivity beweging maar mooi voor elkaar.
dinsdag 21 maart 2023 om 21:21
Ik vind het echt ontzettend knap dat je in een topic op psyche over fatshaming alle verhalen, pijn, ervaringen en zelfs een expert negeert en op full speed rondstapt als de olifant in de porseleinkast. En het dan nog raar vinden ook dat iemand niet aardig reageert op je zogenaamde goeddbedoelde lompe opmerkingen.Hoerabanaan schreef: ↑21-03-2023 20:46Dat moet je zeker koesteren. Alleen heb ik er wel vragen over. Waarmee ik je expertise op dit vlak een op een overneem. Ik denk dat het alleen niet altijd duidelijk is of er wel zo'n positief zelfbeeld is.
Er zijn nl. 2 dingen wat veel mensen met overgewicht doen, een soort schijt houding hebben en uitstralen boeit me niet, talk to the hand. Voor mij voelt dat als een overcompensatie waarbij ik schat dat het voor een enkeling échte oprechte zelfliefde is, maar voor heel veel ook gewoon een copingsmechanisme op gekrenktheid is.
Iemand die dus veel zelfvertrouwen uitstraalt hoeft dat daarom niet per se te hebben. Kijk maar naar veel narcistische gedragingen > overschreeuwen en overcompenseren voor heel veel onzekerheid.
En het andere ding is ook een vraag waarvan ik me afvraag of dit specifieke meisje (maar velen met haar) een gezonde relatie heeft met voeding. Mensen die lekker in hun vel zitten, hebben heel vaak niet de neiging om te overeten. Net als middelen gebruik. Mensen die lekker in hun vel zitten/goed functioneren, zijn vaak actief, ondernemend, energiek, hebben een gemiddelde honger passend bij hun activiteiten. Iemand die inactief is/wordt en meer gaat eten, zit die écht zo lekker in haar vel? Of is dat inactieve en vele eten niet juist een copingsmechanisme? Staat dit 'negeren' dan niet eigenlijk gelijk aan een soort verwaarlozing?
Ik heb hier niet hét antwoord op, maar ik denk ook niet dat HET antwoord is, nooit over hebben, vooral doen alsof het gedrag er niet is, want dochter houdt van shoppen en heeft een blije vriend. Want waar jij aangeeft dat het bespreken met deze groep tot problemen leidt, zie ik ook echt wel (vooral Amerikaanse) hele obese families waarin het doodgewoon is dat iedereen veel overgewicht heeft en niemand buiten zo'n familie valt met overgewicht en dat dit het ook niet voorkomt. Dus van geaccepteerd zijn tot niet geaccepteerd zijn, in beide gevallen is er een -naar mijn smaak- ongezonde relatie met voedsel. Ik heb alleen wel het idee dat als je in een omgeving leeft met allemaal dikkerds (je eigen gezin bijvoorbeeld) dat je je geen outcast voelt. En hoe meer mensen daaromheen ook dik zijn, nog minder outcast. Dat zal zeker helpen in mentale gezondheid (he, ik ben supernormaal met mijn BMI van 30) maar niet helpen bij je fysieke en geestelijke welzijn.
Als een enorm bord-voor-de-kop hebben een bewonderingswaardige skill was en een ambitie van me, zou ik bij jou in de leer gaan.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
dinsdag 21 maart 2023 om 21:38
Snap ik. Het was even verwarrend omdat je in de paragraaf ervoor het net over opa’s nare opmerkingen had, daardoor leek het één met het ander verbonden.newspaper schreef: ↑21-03-2023 17:51Oh nee begrijp met niet verkeerd, dit is echt familiehumor. Kan me voorstellen dat je wtf denkt, maar dat is niet nodig. Mijn opa had het altijd over afvallen, en in diezelfde zin zei hij dat hij lekkere hapjes had gekocht haha. Slank willen zijn en dieten is ons familie thema, om gek van te worden en mijn opa en ik vonden elkaar daarin met humor, dus die grap paste echt in de context op dat moment.
dinsdag 21 maart 2023 om 21:40
AlsChienandalou schreef: ↑21-03-2023 21:21Ik vind het echt ontzettend knap dat je in een topic op psyche over fatshaming alle verhalen, pijn, ervaringen en zelfs een expert negeert en op full speed rondstapt als de olifant in de porseleinkast. En het dan nog raar vinden ook dat iemand niet aardig reageert op je zogenaamde goeddbedoelde lompe opmerkingen.
Als een enorm bord-voor-de-kop hebben een bewonderingswaardige skill was en een ambitie van me, zou ik bij jou in de leer gaan.
...
dinsdag 21 maart 2023 om 21:51
Interessant, ik had het er laatst over met een vriend met overgewicht en het was hem juist opgevallen dat al de body positivity movement zich vooral op vrouwen lijkt te richten en dat je als dikkere jonge man eigenlijk niet gezien wordt.Surebaby schreef: ↑21-03-2023 21:14Het valt mij daarnaast ook datverschill nde lichaamtsypes wat meer geaccepteerd zijn onder de jeugd.
Als je er maar 'gezond' uitziet.
Er lopen op mijn werk jongedames rond die met geen mogelijkheid slank te noemen zijn, maar gewoon mooi voluptueus zijn en zich helemaal nergens voor schamen.
Mannen tegenwoordig maakt het niet uit. De een heeft dit type, de ander dat.
Een vriendin van mij die vanaf haar jeugd al rond de maat 50 zat had affaires zat, maar dan met mannen die zich niet in het openbaar met haar wilden vertonen.
Nu is een mooie vrouw, ongeacht maat, een mooie vrouw bij de jeugd merk ik.
Dus dat heeft de body positivity beweging maar mooi voor elkaar.
Van jongere mannen wordt toch ook nog wel verwacht dat ze lang en gespierd zijn (de wat meer seniore dikke man is meer geaccepteerd), waar een beetje overgewicht bij jonge vrouwen iets meer geaccepteerd lijkt, was zijn indruk. Je ziet wel dove reclames met dikke vrouwen, maar we konden geen een mannenreclame (Axe ofzo) bedenken waar mannen met “imperfecte” lijven in te zien waren. Ook bij sportmerken als Nike, die nu veel met vollere vrouwen werken, zie je eigenlijk geen vollere mannen in de campagnes.
Maar goed, we hebben er geen onderzoek naar gedaan ofzo, was meer onze observatie.
dinsdag 21 maart 2023 om 21:56
Bij de gays weer wel, daar is de bear een geliefd type. En irl is de grote man, liefst met baard, ook wel in geloof ik.nitflex schreef: ↑21-03-2023 21:51Interessant, ik had het er laatst over met een vriend met overgewicht en het was hem juist opgevallen dat al de body positivity movement zich vooral op vrouwen lijkt te richten en dat je als dikkere jonge man eigenlijk niet gezien wordt.
Van jongere mannen wordt toch ook nog wel verwacht dat ze lang en gespierd zijn (de wat meer seniore dikke man is meer geaccepteerd), waar een beetje overgewicht bij jonge vrouwen iets meer geaccepteerd lijkt, was zijn indruk. Je ziet wel dove reclames met dikke vrouwen, maar we konden geen een mannenreclame (Axe ofzo) bedenken waar mannen met “imperfecte” lijven in te zien waren. Ook bij sportmerken als Nike, die nu veel met vollere vrouwen werken, zie je eigenlijk geen vollere mannen in de campagnes.
Maar goed, we hebben er geen onderzoek naar gedaan ofzo, was meer onze observatie.
Maar ik zie inderdaad ook veel schaamte bij jongemannen. Ook te dun is tegenwoordig een ding.
Kan me van vroeger toch meer herrinneren dat de meeste mannen zelfverzekerder waren, ongeacht hun uiterlijk.
Dat zie je vind ik wel bij mannen van mijn generatie (50+), die vinden zichzelf meestal wel een enorme catch.
Tijd voor de body positivity voor mannen!
dinsdag 21 maart 2023 om 22:00
Ik ben het met je eens dat we het niet per se over dit meisje moeten hebben of welk meisje dan ook. Maar ik reageerde puur op jouw reactie dat je een gezond zelfbeeld niet moet ondermijnen. Waarbij jij nog ik weten of er sprake is van een gezond zelfbeeld. Dat is net zo goed een aanname van jouw kant, zoals ik een aanname zou kunnen doen dat je bepaalde gedragingen ook kunt zien als het tegengestelde. Dus als jij aan mij wilt teruggeven dat ik allerlei aannames doe, dan doe jij die ook, gebaseerd op jouw ervaringen met complexe eetproblematiek.Positive_vibes schreef: ↑21-03-2023 21:08Je lijkt hier overgewicht en over-eten een op een aan elkaar te koppelen. Dat klopt al niet. En daarna van overgewicht naar obesitas, wat ook twee totaal verschillende dingen zijn. Je doet ook allerlei aannames over dit meisje, waar we op basis van de info in dit helemaal niets over kunnen zeggen. Ik voel me er ook niet prettig bij om andermans dochter op deze manier te bespreken. Mijn doel was om de moeder die om tips vroeg deze te geven en daarna zowel haar als dochter een welverdiend compliment te maken.
Los daarvan, krijgt iedereen in onze maatschappij constant aan alle kanten bewust en onbewust een zeer duidelijke boodschap over wat een gewenste omvang is (en zeer veel gezonde opties vallen niet in het hokje ‘gewenst’). Er is geen plek in de westerse maatschappij waar er ‘te veel’ acceptatie is. Integendeel. Lees de verhalen in dit topic maar.
Overigens pleit ik niet voor ‘doen alsof er niks is’ maar voor actief je kinderen een gezonde relatie met voedsel en lichaamsbeeld bijbrengen.
Net zoals jij mij mee wilt geven dat overgewicht en over eten niet aan elkaar gekoppeld hoeven zijn (waar) is een onderwerp bespreekbaar maken terwijl er (hypothese) nog geen sprake is van een problematiek ook niet 1 op 1 een voorspeller voor het ontwikkelen van een stoornis.
Laten we dan allebei constateren dat er kennelijk aannames zijn die in beide situaties niet hóeven gelden.
Jouw referentie is (complexe) problematiek. Mijn referentie is (nog) geen problematiek, maar wel mogelijk de verkeerde afslag pakken. En vanuit die point of view benaderen we de situatie allebei anders.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
