Psyche
alle pijlers
Fatshaming
zondag 19 maart 2023 om 12:56
Vroeger was er nog geen term voor en toen besefte ik mij ook niet dat ik er slachtoffer van was. Maar ik begin er tegen mijn omgeving steeds meer over los te laten in de hoop dat het mij helpt in mijn verwerkingsproces. Net zoals mijn gevoelens en gedachten hier neer schrijven.
Ik ben al vanaf dat ik kleuter ben stevig. Absoluut niet dik maar altijd groter en wat zwaarder dan mijn leeftijdsgenoten. Qua postuur kon je mij vergelijken met Amalia, om het even te verduidelijken. En nu vind ik Amalia absoluut niet dik, maar gewoon wat stevig. Maar zoals bepaalde reacties op Amalia zijn, zo reageerden bepaalde mensen in mijn omgeving ook op mij. Ooms die op verjaardagen meenden opmerkingen te moeten maken. Kinderen die soms zeiden dat ze met mij niet wilden spelen omdat ik dik was. Klasgenoten die zeiden dat ik nooit een vriendje zou kunnen krijgen. En misschien stom om over jezelf te zeggen maar ik was en ben absoluut niet lelijk.
Eigenlijk gingen de opmerkingen van vreemden en bekenden door tot ik ver in de 20 was. Inmiddels ben ik 43 en werd ik laatst gefeliciteerd door iemand met mijn zwangerschap (die er dus niet is) en maakt een kind af en toe een opmerking, maar verder heb ik er nooit meer last van. Tenminste, niet qua hardop dingen die geroepen of gezegd worden tegen mij.
Ik merk dat ik het nog steeds lastig vind om langs een groep jongeren te lopen of wanneer ik het idee heb dat mensen over mij praten. Dan denk ik meteen dat het over mijn postuur gaat.
Vriendinnen die ik vertel over dat de opmerkingen van vreemden en bekenden niet op twintig handen zijn te tellen en dat ik werd geslagen en uitgescholden op de basis- en middelbare school, staan met hun oren te klepperen over wat mensen kunnen doen en zeggen. En ik besef meer en meer hoe abnormaal het eigenlijk is. En stom dat ik dat destijds nooit met iemand heb gedeeld maar juist op mijn kamer ging zitten en meer ging eten.
Lees ook weleens op social media dat mensen met opmerkingen als "ga naar de sportschool" denken dat ze mensen met overgewicht helpen omdat ze het niet aanmoedigen, maar het werkt vaak alleen maar averechts. Vooral met obesitas is het ontzettend moeilijk het afgevallen gewicht er ook daadwerkelijk af te houden. Maar dat is weer een ander verhaal.
Ik weet niet precies wat ik wil vertellen met mijn verhaal maar een stukje herkenning is al heel fijn. Want zelfs mensen die ook altijd te zwaar zijn geweest herkennen dit niet echt. Ik denk dat het bij mij ook deels kwam omdat ik al heel onzeker overkwam en dan ben je een makkelijk slachtoffer.
En dat mensen beseffen dat ze met bepaalde opmerkingen iemand ontzettend kunnen kwetsen (waarom hebben sommige mensen toch die behoefte?!).
Inmiddels ben ik nog steeds stevig maar ben zo veel zelfverzekerder! Ik weet dat ik er mag zijn en dat mensen mij niet minder vinden door mijn gewicht. Ik ben er nog niet maar werk er hard aan. Bedankt voor het lezen in ieder geval !
Ik ben al vanaf dat ik kleuter ben stevig. Absoluut niet dik maar altijd groter en wat zwaarder dan mijn leeftijdsgenoten. Qua postuur kon je mij vergelijken met Amalia, om het even te verduidelijken. En nu vind ik Amalia absoluut niet dik, maar gewoon wat stevig. Maar zoals bepaalde reacties op Amalia zijn, zo reageerden bepaalde mensen in mijn omgeving ook op mij. Ooms die op verjaardagen meenden opmerkingen te moeten maken. Kinderen die soms zeiden dat ze met mij niet wilden spelen omdat ik dik was. Klasgenoten die zeiden dat ik nooit een vriendje zou kunnen krijgen. En misschien stom om over jezelf te zeggen maar ik was en ben absoluut niet lelijk.
Eigenlijk gingen de opmerkingen van vreemden en bekenden door tot ik ver in de 20 was. Inmiddels ben ik 43 en werd ik laatst gefeliciteerd door iemand met mijn zwangerschap (die er dus niet is) en maakt een kind af en toe een opmerking, maar verder heb ik er nooit meer last van. Tenminste, niet qua hardop dingen die geroepen of gezegd worden tegen mij.
Ik merk dat ik het nog steeds lastig vind om langs een groep jongeren te lopen of wanneer ik het idee heb dat mensen over mij praten. Dan denk ik meteen dat het over mijn postuur gaat.
Vriendinnen die ik vertel over dat de opmerkingen van vreemden en bekenden niet op twintig handen zijn te tellen en dat ik werd geslagen en uitgescholden op de basis- en middelbare school, staan met hun oren te klepperen over wat mensen kunnen doen en zeggen. En ik besef meer en meer hoe abnormaal het eigenlijk is. En stom dat ik dat destijds nooit met iemand heb gedeeld maar juist op mijn kamer ging zitten en meer ging eten.
Lees ook weleens op social media dat mensen met opmerkingen als "ga naar de sportschool" denken dat ze mensen met overgewicht helpen omdat ze het niet aanmoedigen, maar het werkt vaak alleen maar averechts. Vooral met obesitas is het ontzettend moeilijk het afgevallen gewicht er ook daadwerkelijk af te houden. Maar dat is weer een ander verhaal.
Ik weet niet precies wat ik wil vertellen met mijn verhaal maar een stukje herkenning is al heel fijn. Want zelfs mensen die ook altijd te zwaar zijn geweest herkennen dit niet echt. Ik denk dat het bij mij ook deels kwam omdat ik al heel onzeker overkwam en dan ben je een makkelijk slachtoffer.
En dat mensen beseffen dat ze met bepaalde opmerkingen iemand ontzettend kunnen kwetsen (waarom hebben sommige mensen toch die behoefte?!).
Inmiddels ben ik nog steeds stevig maar ben zo veel zelfverzekerder! Ik weet dat ik er mag zijn en dat mensen mij niet minder vinden door mijn gewicht. Ik ben er nog niet maar werk er hard aan. Bedankt voor het lezen in ieder geval !
dinsdag 21 maart 2023 om 09:25
Oh nee en ik kan vaak nog best lachen met sommige opmerkingen ook.nitflex schreef: ↑21-03-2023 09:19Mij persoonlijk raken opmerkingen niet zo snel. Maar ik vind het flauw om een verkeerd gevallen opmerking af te doen als andermans overgevoeligheid. Zeker als je nou net een opmerking maakt over iets dat inderdaad gevoelig kan liggen, bovengenoemde voorbeelden.
Durft iemand eindelijk eens een jurk aan te doen, probeert iemand eindelijk eens wat gezonder te eten, zou je er meteen zo’n opmerking over krijgen; dat ik jou nou nog eens dit/dat zou zien doen!
—nee, klopt, daar had iemand het misschien juist moeilijk mee.
Beetje makkelijk om dan te zeggen; ja, moet je maar niet zo gevoelig zijn hoor.
Maar ik vind het ook een beetje mijn plicht om soms wel even te benoemen dat opmerking x voor sommige mensen direct een onveilig gevoel betekent.
Meer voor de wat minder mondige mensen onder ons, zeg maar.
dinsdag 21 maart 2023 om 09:29
Ik vind het onzin dat iemand überhaupt iets moet zeggen over wat jij aanhebt, in je lunchtrommel hebt zitten, of je iets wel/niet nodig hebt. Waarom moet je dat zeggen? Waarom zijn mensen dan zoveel met een ander bezig? Als ik bij de koffieautomaat sta dan zal het mij toch een biet wezen welke jurk mijn collega draagt of wat ze in haar trommel heeft. Ik snap daar helemaal niets van!
dinsdag 21 maart 2023 om 09:29
Ja, snap ik hoor! Volgens mij zijn wij het eens.Surebaby schreef: ↑21-03-2023 09:25Oh nee en ik kan vaak nog best lachen met sommige opmerkingen ook.
Maar ik vind het ook een beetje mijn plicht om soms wel even te benoemen dat opmerking x voor sommige mensen direct een onveilig gevoel betekent.
Meer voor de wat minder mondige mensen onder ons, zeg maar.
dinsdag 21 maart 2023 om 09:29
Nee, een heel natuurlijke reactie. Als je een opmerking maakt die niet lekker valt bij de ander, voel je je daar vrijwel altijd lullig over. Ik kan me zo voorstellen dat iemand dan in de verdediging schiet, zeker als de opmerking niet met een slechte intentie gemaakt is.
Ik begreep dat mensen met overgewicht sowieso altijd te gevoelig zijn, dus ik houd daar zeker rekening mee en houd de dingen bij mezelf. Discussies over dit onderwerp hebben trouwens nooit veel zin, want ik heb gewoon geen tegenargumenten. Over die zorgpremie, of het feit dat het ongezond is. Het is net zoiets als Corona of de holocaust ontkennen, er zijn geen goede argumenten voor te bedenken.
dinsdag 21 maart 2023 om 09:34
Ja, als kind van niet-Nederlandse ouders met “rare” lunches ben ik dit van jongs af aan gewend. Vieze gezichten bij iets dat jij lekker zit te eten. Ik heb me als kind al aangewend dat meteen af te kappen, kijk lekker in je eigen broodtrommel, don’t yuck my yam! Natuurlijk, er is ook oprechte interesse, maar het verschil merk je echt wel.newspaper schreef: ↑21-03-2023 09:29Ik vind het onzin dat iemand überhaupt iets moet zeggen over wat jij aanhebt, in je lunchtrommel hebt zitten, of je iets wel/niet nodig hebt. Waarom moet je dat zeggen? Waarom zijn mensen dan zoveel met een ander bezig? Als ik bij de koffieautomaat sta dan zal het mij toch een biet wezen welke jurk mijn collega draagt of wat ze in haar trommel heeft. Ik snap daar helemaal niets van!
Maar dat valt in het niets bij de dingen die ik hier in dit topic lees, collega’s die vragen of je dat nou wel zou doen, of je dat wel/niet nodig hebt. Dat gaat echt te ver. Houd lekker je waffel, daar hebben anderen niets mee te maken.
dinsdag 21 maart 2023 om 09:36
Zeker. Ik luister daar ook graag naar. Maar niet als iemand het nodig vindt om bitchie terug te reageren. Want de volwassen communicatie werkt 2 kanten uit en als ik tegen een vaste collega die mij hopelijk kent en zeg, jeetje, nooit gedacht dat ik jou ooit nog (vul in) zie doen/zeggen/dragen/rijden en dat valt niet lekker, dan kun je dat ook op een volwassen manier teruggeven ipv grommend 'waar bemoei je je mee'.
Maar goed, ik merk hier al snel dat de tendens is waar bemoei je je mee. Dus ik laat het wel uit mijn hoofd. Blijkbaar valt het allemaal hyper gevoelig en ligt dat alleen maar aan degene die een babbeltje maakt en niet aan de ontvanger. Succes ermee.
dinsdag 21 maart 2023 om 09:42
Ik ga er zelf altijd vanuit dat iedereen wel weet wat ‘ie zou moeten doen, maar daar om diverse redenen geen slag in kan of wil maken. Ik zou dan geen lijst met argumenten aandragen, helemaal geen dingen op macroniveau, terwijl je met een individu praat.vaniteifear schreef: ↑21-03-2023 09:29Nee, een heel natuurlijke reactie. Als je een opmerking maakt die niet lekker valt bij de ander, voel je je daar vrijwel altijd lullig over. Ik kan me zo voorstellen dat iemand dan in de verdediging schiet, zeker als de opmerking niet met een slechte intentie gemaakt is.
Ik begreep dat mensen met overgewicht sowieso altijd te gevoelig zijn, dus ik houd daar zeker rekening mee en houd de dingen bij mezelf. Discussies over dit onderwerp hebben trouwens nooit veel zin, want ik heb gewoon geen tegenargumenten. Over die zorgpremie, of het feit dat het ongezond is. Het is net zoiets als Corona of de holocaust ontkennen, er zijn geen goede argumenten voor te bedenken.
dinsdag 21 maart 2023 om 09:44
Zeggen dat je niet van een opmerking gediend bent is niet bitchy. Dat is juist helder en zakelijk.Hoerabanaan schreef: ↑21-03-2023 09:36Zeker. Ik luister daar ook graag naar. Maar niet als iemand het nodig vindt om bitchie terug te reageren. Want de volwassen communicatie werkt 2 kanten uit en als ik tegen een vaste collega die mij hopelijk kent en zeg, jeetje, nooit gedacht dat ik jou ooit nog (vul in) zie doen/zeggen/dragen/rijden en dat valt niet lekker, dan kun je dat ook op een volwassen manier teruggeven ipv grommend 'waar bemoei je je mee'.
Maar goed, ik merk hier al snel dat de tendens is waar bemoei je je mee. Dus ik laat het wel uit mijn hoofd. Blijkbaar valt het allemaal hyper gevoelig en ligt dat alleen maar aan degene die een babbeltje maakt en niet aan de ontvanger. Succes ermee.
Maar bemoeit iemand zich met mijn eten, dan kap ik dat inderdaad af met; bemoei je met je eigen bord.
dinsdag 21 maart 2023 om 09:58
Maar waar haal jij toch dat 'grommend' waar bemoei je je mee vandaan? Als een opmerking bij mij niet lekker valt, dan kan ik echt wel op een normale volwassen manier aangeven dát die opmerking niet lekker valt. Maar ik lees in jouw reacties dat iemand vooral ook niet MAG zeggen dat een opmerking niet wordt gewaardeerd, want dat is per definitie overgevoelig.Hoerabanaan schreef: ↑21-03-2023 09:36Zeker. Ik luister daar ook graag naar. Maar niet als iemand het nodig vindt om bitchie terug te reageren. Want de volwassen communicatie werkt 2 kanten uit en als ik tegen een vaste collega die mij hopelijk kent en zeg, jeetje, nooit gedacht dat ik jou ooit nog (vul in) zie doen/zeggen/dragen/rijden en dat valt niet lekker, dan kun je dat ook op een volwassen manier teruggeven ipv grommend 'waar bemoei je je mee'.
Maar goed, ik merk hier al snel dat de tendens is waar bemoei je je mee. Dus ik laat het wel uit mijn hoofd. Blijkbaar valt het allemaal hyper gevoelig en ligt dat alleen maar aan degene die een babbeltje maakt en niet aan de ontvanger. Succes ermee.
dinsdag 21 maart 2023 om 10:24
Ik zie het zo: ik ben met mijn dikke kont nou eenmaal aanwezig en ik ben de tijd allang voorbij dat ik met verhullende kleding net kan doen of ik ook slank ben.vaniteifear schreef: ↑21-03-2023 09:29Nee, een heel natuurlijke reactie. Als je een opmerking maakt die niet lekker valt bij de ander, voel je je daar vrijwel altijd lullig over. Ik kan me zo voorstellen dat iemand dan in de verdediging schiet, zeker als de opmerking niet met een slechte intentie gemaakt is.
Ik begreep dat mensen met overgewicht sowieso altijd te gevoelig zijn, dus ik houd daar zeker rekening mee en houd de dingen bij mezelf. Discussies over dit onderwerp hebben trouwens nooit veel zin, want ik heb gewoon geen tegenargumenten. Over die zorgpremie, of het feit dat het ongezond is. Het is net zoiets als Corona of de holocaust ontkennen, er zijn geen goede argumenten voor te bedenken.
Fun fact: de mode was vroeger anders dus ik werd als als 'te dik' gezien omdat ik billen en heupen had toen ik nog 39 kg woog.
Ook toen liep ik te verhullen en te verstoppen.
Dus ik verstop me niet, heeft geen zin. Dat ik als persoon aanstootgevend ben voor sommige mensen is jammer.
Maar dat wil niet zeggen dat ik geen recht heb op een respectvolle benadering. Het feit dat ik dik ben wil niet zeggen dat ik respectloos behandeld mag worden.
Dat laatste vind ik prima verdedigbaar.
dinsdag 21 maart 2023 om 10:28
Ach toen ik als 13-jarige een hockeyrokje maat 40 nodig had werd ik al uitgelachen door het (jonge) personeel daar. Zo van 'huhhh dat kan toch nooit kloppen? dat is wel een hele enorme maat, hihihihihi'.
Mensen vinden er nou eenmaal vanalles van en het is blijkbaar heeeeel moeilijk om je mond dicht te houden of je blik neutraal te houden.
Mensen vinden er nou eenmaal vanalles van en het is blijkbaar heeeeel moeilijk om je mond dicht te houden of je blik neutraal te houden.
dinsdag 21 maart 2023 om 10:44
vind ik ook te ver gaan. Die mensen hebben blijkbaar A) de tijd om zich daarmee bezig te houden en denk ik altijd maar, dat het meer zegt over die ander dan over jou. Stelletje bemoeiallen, ga je lekker druk maken om je eigen leven.nitflex schreef: ↑21-03-2023 09:34Ja, als kind van niet-Nederlandse ouders met “rare” lunches ben ik dit van jongs af aan gewend. Vieze gezichten bij iets dat jij lekker zit te eten. Ik heb me als kind al aangewend dat meteen af te kappen, kijk lekker in je eigen broodtrommel, don’t yuck my yam! Natuurlijk, er is ook oprechte interesse, maar het verschil merk je echt wel.
Maar dat valt in het niets bij de dingen die ik hier in dit topic lees, collega’s die vragen of je dat nou wel zou doen, of je dat wel/niet nodig hebt. Dat gaat echt te ver. Houd lekker je waffel, daar hebben anderen niets mee te maken.
dinsdag 21 maart 2023 om 10:48
Ik paste op mijn 10e/11e de grootste kindermaat (geloof 176) niet meer. Dat waren de jaren 80 waarin ik mijn 2e semester als "freak" in ging toen ik met mijn moeder moest gaan shoppen in gewone damesmodezaken.
Zal de afkeurende en spottende blikken en benadering van de meeste verkoopsters nooit vergeten, want weer moest men er van alles van vinden.
Zal de afkeurende en spottende blikken en benadering van de meeste verkoopsters nooit vergeten, want weer moest men er van alles van vinden.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
dinsdag 21 maart 2023 om 11:20
Heel herkenbaar voor mij, ik ben overigens opgegroeid in de nineties. Een hele nare tijd was dat. Je voelt gewoon dat er iets "mis" met je is. Ik had overigens nog geen overgewicht, maar was al wel lang (ik was op mijn 11e al 1.76m en ben dat altijd gebleven) en had op die leeftijd al een D/E-cup. Als overmaat van ramp zat ik ook nog op een vrije school, waar leerkrachten er ook nogal spastisch over deden (ik zou thuis te veel vlees en zuivel krijgen en door alle hormonen daarin zou ik zo lang zijn en jong zulke grote borsten hebben gekregen, mijn ouders moesten zelfs op school komen voor een gewichtig gesprek over voeding).sprokkelientje schreef: ↑21-03-2023 10:48Ik paste op mijn 10e/11e de grootste kindermaat (geloof 176) niet meer. Dat waren de jaren 80 waarin ik mijn 2e semester als "freak" in ging toen ik met mijn moeder moest gaan shoppen in gewone damesmodezaken.
Zal de afkeurende en spottende blikken en benadering van de meeste verkoopsters nooit vergeten, want weer moest men er van alles van vinden.
Dan denk je je hele puberteit vervolgens dat je een freak bent inderdaad. Dat er iets gruwelijk, maar dan ook echt gruwelijk mis met je is.
dinsdag 21 maart 2023 om 11:43
Wat een lul, die leerkracht. Ik heb het gevoel dat dit vroeger meer werd gedaan?
Wat ook niet hielp bij mij, is dat mijn moeder elke keer dat er een slank vriendinnetje kwam spelen verrukt uitriep: "Heb je gezien hoe mooi slank Marietje is? Geweldig hè, zo'n lichaam. Moet je voorstellen wat jij zou kunnen dragen als je ook zo slank was."
Ik weet nu in ieder geval wat ik NIET bij mijn dochter ga doen
dinsdag 21 maart 2023 om 13:23
Ik had ook zo'n leerkracht hij noemde me altijd 'lange' in plaats van gewoon bij mijn naam. (Ik ben 1.92m)vaniteifear schreef: ↑21-03-2023 11:43Wat een lul, die leerkracht. Ik heb het gevoel dat dit vroeger meer werd gedaan?
Tot ik een keer in een volle klas zei dat ik liever lang was dan dat ik zo'n lelijke kop had als hij, en sindsdien heeft hij het nooit meer gezegd.
Hopelijk heeft hij ervan geleerd en nooit meer bijnamen gegeven aan leerlingen na mij.
Aan die opmerking van mij is wel jaren aan moed verzamelen vooraf gegaan. (En vele pesterijen en andere ellende).
Als ik eraan terugdenk vind ik het weer zó laag, dat je als volwassen leerkracht het blijkbaar grappig vindt om een puber,waarvan aan alles afstraalt dat ze ontzettend onzeker is, juist met haar overduidelijk zwakke punt telkens weer opnieuw te kakken te zetten voor een volle klas. Wat een eikel.
.
dinsdag 21 maart 2023 om 13:35
Ik heb ook het idee dat dat vroeger meer was. Gelukkig wordt er sowieso steeds meer aandacht besteed aan pesten e.d. Dat was vroeger in de jaren 80 en begin jaren 90 echt niet op de basisschool.
Ontzettend laag ja om zoiets als leerkracht te doen. En heel goed Barnsteen dat je er wat van hebt gezegd!
Ontzettend laag ja om zoiets als leerkracht te doen. En heel goed Barnsteen dat je er wat van hebt gezegd!
dinsdag 21 maart 2023 om 13:35
Er is geen kruid gewassen tegen mensen die gratis advies en ongevraagde meningen uitdelen. En erop wijzen heeft ook geen zin als dat leidt tot een discussie.
Als jij je vriendelijke aard geen geweld aan wil doen, hoef je niet te broeden op iets adrems maar kun je bijvoorbeeld volstaan met:
- een glazige blik
- een vage mmm
- vragen wat de ander bedoelt
Of zeg gewoon even niks. En misschien leidt dat tot ongemak bij de ander, maar dat kan diegene heus wel verdragen. Echt.
Als jij je vriendelijke aard geen geweld aan wil doen, hoef je niet te broeden op iets adrems maar kun je bijvoorbeeld volstaan met:
- een glazige blik
- een vage mmm
- vragen wat de ander bedoelt
Of zeg gewoon even niks. En misschien leidt dat tot ongemak bij de ander, maar dat kan diegene heus wel verdragen. Echt.
Dag is nooit zo nat of zun schient aaltied wat.
dinsdag 21 maart 2023 om 13:42
Ik zat trouwens nog even na te denken over bepaalde opmerkingen die mensen kunnen geven. Zo zei mijn schoonmoeder laatst uit het niks: 'Ik vond oude foto's en toen had je echt nog een dik hoofd.'
Ik vroeg en vraag mij oprecht af wat mensen daarmee denken te bereiken met zo'n opmerking? Of floepen ze het er gewoon uit en denken er verder niet meer over na?
Nu is mijn schoonmoeder pas overleden dus ik kan het haar niet meer vragen maar ze had er wel vaker een handje van om dingen te roepen. Elke keer als ze langskwam bv opmerkingen over dat ik zo vaak iets online bestel. Echt, waar bemoei je je mee?
Inmiddels was ik na heel veel jaar eindelijk zo ver dat ik een weerwoord gaf maar bedenk mij nu dat ik eigenlijk gewoon een keer had moeten vragen waarom ze altijd wel ergens iets over moest zeggen. Ben gewoon eens benieuwd of mensen zich bewust zijn van bepaalde irritante opmerkingen. En ik hoop maar dat ik het zelf nooit doe haha maar dat denk ik niet . Zeker niet uiterlijk gerelateerd!
Ik vroeg en vraag mij oprecht af wat mensen daarmee denken te bereiken met zo'n opmerking? Of floepen ze het er gewoon uit en denken er verder niet meer over na?
Nu is mijn schoonmoeder pas overleden dus ik kan het haar niet meer vragen maar ze had er wel vaker een handje van om dingen te roepen. Elke keer als ze langskwam bv opmerkingen over dat ik zo vaak iets online bestel. Echt, waar bemoei je je mee?
Inmiddels was ik na heel veel jaar eindelijk zo ver dat ik een weerwoord gaf maar bedenk mij nu dat ik eigenlijk gewoon een keer had moeten vragen waarom ze altijd wel ergens iets over moest zeggen. Ben gewoon eens benieuwd of mensen zich bewust zijn van bepaalde irritante opmerkingen. En ik hoop maar dat ik het zelf nooit doe haha maar dat denk ik niet . Zeker niet uiterlijk gerelateerd!
dinsdag 21 maart 2023 om 13:48
bah, die zou je met terugwerkende kracht toch voor zn muil slaan of niet
Ik herken het hoor, was ook altijd groot en voelde me daardoor ook lomp. Op de middelbare school ging een leraar naast me staan en zong 'wat ben je lelijk van dichtbij' (van dat liedje....) ik kon door de grond zakken.
Een volleybaltrainer zei eens tegen me toen we allemaal een waterijsje aten, dat ik dat niet moest doen want daar werd ik dik van. En nee ik was niet dik, het was notabene tijdens het NK want ik volleybalde op hoog niveau. En mijn opa zei ooit dat ik veel mooier zou zijn als ik slank was. Echt letterlijk. Terwijl opa zelf altijd veel te dik was. Nou dan ga je je als jong meisje maar eens weren. Heeft niet bijgedragen aan een positief zelfbeeld.
Ik ging bij opa langs vlak voor zijn dood, door zijn ziekte was hij sterk vermagerd en ik zei tegen hem "goh kun je toch nog 1x in je leven zeggen dat je slank bent geweest". Hij streefde dat altijd na, was hem nooit gelukt. Tot nu, en ik dacht toen ook, als je dood gaat zegt dik of slank zijn helemaal niks, je gaat gewoon dood en niemand heeft het bij je afscheid over die 10 kilo meer of minder. Vond ik erg relativerend
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in