Psyche
alle pijlers
Geen anti-depressiva willen nemen
donderdag 30 november 2017 om 12:14
Hallo allemaal,
Sinds een paar weken zit ik thuis, in eerste instantie door een hersenschudding, maar door de verplichte rust die ik toen moest nemen lijkt nu ook eens burn-out die op de loer lag eruit te zijn gekomen.
Eigenlijk misschien maar goed, maar wat voelt het naar allemaal!
Ik ben bekend met vlagen van hypochondrie. Het gaat meestal lang goed, maar als ik al niet zo lekker in mijn vel zit komt het er groot uit!
Verder ook wel angstklachten, bang mensen te verliezen en bang voor een ongeluk op de fiets/auto/vliegtuig.
Veel ervan is aangeleerd, en volgens de psycholoog waar ik.iedere week heenga kan ik het zeker ook weer afleren!
Ik ben dus in therapie bij een psycholoog, ga naar acuunctuur voor wat rust in mijn lijf en volg cesartherapie om beter te luisteren naar mijn lijf.
De afgelopen weken heb ik een aantal paniekaanvallen gehad...oh wat was ik bang.
En nu heeft de huisarts, in wie ik ontzettend veel vertrouwen heb, me toch anti-depressiva voorgeschreven....om te ondersteunen tijdens het uit de put klimmen.
Dinsdag heb ik ze al gekregen....maar ze liggen nog steeds keurig in hun doosje op tafel...
Ik durf én wil ze niet nemen! Gevoelsmatig wil ik die rommel niet in mijn lijf, én ik ben zo ontzettend bang voor de bijwerkingen!
En wanneer ga je dan afbouwen? Hoe weet je dan dat je weer zonder kan? Hoe weet je nou tijdens therapie of je het nu zelf anders kan doen of dat die medicijnen nog hun werk doen?
Ik.lees ook zoveel nare ervaringen over de opbouw en afbouwfase!!!
Ik zit met dus suf te googlen op een alternatief voor die AD. Morgen heb ik weer een afspraak bij de huisarts om dit ook met haar te bespreken...maar misschien hebben jullie uit eigen ervaring een goed alternatief?
Iemand van jullie het ook voorgeschreven gekregen en er toch niet aan begonnen is?
Sinds een paar weken zit ik thuis, in eerste instantie door een hersenschudding, maar door de verplichte rust die ik toen moest nemen lijkt nu ook eens burn-out die op de loer lag eruit te zijn gekomen.
Eigenlijk misschien maar goed, maar wat voelt het naar allemaal!
Ik ben bekend met vlagen van hypochondrie. Het gaat meestal lang goed, maar als ik al niet zo lekker in mijn vel zit komt het er groot uit!
Verder ook wel angstklachten, bang mensen te verliezen en bang voor een ongeluk op de fiets/auto/vliegtuig.
Veel ervan is aangeleerd, en volgens de psycholoog waar ik.iedere week heenga kan ik het zeker ook weer afleren!
Ik ben dus in therapie bij een psycholoog, ga naar acuunctuur voor wat rust in mijn lijf en volg cesartherapie om beter te luisteren naar mijn lijf.
De afgelopen weken heb ik een aantal paniekaanvallen gehad...oh wat was ik bang.
En nu heeft de huisarts, in wie ik ontzettend veel vertrouwen heb, me toch anti-depressiva voorgeschreven....om te ondersteunen tijdens het uit de put klimmen.
Dinsdag heb ik ze al gekregen....maar ze liggen nog steeds keurig in hun doosje op tafel...
Ik durf én wil ze niet nemen! Gevoelsmatig wil ik die rommel niet in mijn lijf, én ik ben zo ontzettend bang voor de bijwerkingen!
En wanneer ga je dan afbouwen? Hoe weet je dan dat je weer zonder kan? Hoe weet je nou tijdens therapie of je het nu zelf anders kan doen of dat die medicijnen nog hun werk doen?
Ik.lees ook zoveel nare ervaringen over de opbouw en afbouwfase!!!
Ik zit met dus suf te googlen op een alternatief voor die AD. Morgen heb ik weer een afspraak bij de huisarts om dit ook met haar te bespreken...maar misschien hebben jullie uit eigen ervaring een goed alternatief?
Iemand van jullie het ook voorgeschreven gekregen en er toch niet aan begonnen is?
donderdag 30 november 2017 om 12:26
Ik heb geen alternatief.
Ik wilde er eerst ook niet aan.
Maar ooh wat ben ik blij dat ik er wel aan begonnen ben!
Ik voel me nu zoveel beter, zoveel gelukkiger en weer mezelf.
Dit is de tweede keer dat ik het neem.
De eerste keer was bij mijn pnd. In combinatie met therapie.
Het opbouwen en afbouwen was idd even flink *** omdat ik als bijwerking vooral hoofdpijn en misselijkheid had, en doodmoe zijn.
Na 2 weken was dit compleet over.
Ik zou het toch overwegen. Evt als je nu nog niet wil eerst de therapie aankijken (dit heb ik ook gedaan) en als je geen verbetering ziet toch proberen. Kan je met een lage dosis anders beginnen?
Ik wilde er eerst ook niet aan.
Maar ooh wat ben ik blij dat ik er wel aan begonnen ben!
Ik voel me nu zoveel beter, zoveel gelukkiger en weer mezelf.
Dit is de tweede keer dat ik het neem.
De eerste keer was bij mijn pnd. In combinatie met therapie.
Het opbouwen en afbouwen was idd even flink *** omdat ik als bijwerking vooral hoofdpijn en misselijkheid had, en doodmoe zijn.
Na 2 weken was dit compleet over.
Ik zou het toch overwegen. Evt als je nu nog niet wil eerst de therapie aankijken (dit heb ik ook gedaan) en als je geen verbetering ziet toch proberen. Kan je met een lage dosis anders beginnen?
donderdag 30 november 2017 om 12:26
Ik herken het deels. Ik heb een jaar geprotesteerd tegen die AD. Ik vond het te eng, kende de spookverhalen, was bang voor de bijwerkingen. Uiteindelijk ben ik toch ermee begonnen, binnenkort word ik opgenomen om andere medicatie in te stellen. Ik maak me daar nu ook al enorm zorgen over, of ik er ziek van ga worden, of mijn persoonlijkheid verandert etc. Ik vind het supergoed van je dat je een nieuwe afspraak bij je huisarts gemaakt hebt, in plaats van het "gewoon" niet te gaan nemen. Ik hoop dat die je verder kan helpen. Veel sterkte!
donderdag 30 november 2017 om 12:32
Je bent aan het zoeken naar redenen om ze niet te nemen. Je gaat mee in de angst, en dat zou je eigenlijk niet moeten doen...
Wat voor alternatief zou je willen? Wil je überhaupt wel medicatie als hulpmiddel? Of zoek je iets in de categorie 'ga 3 x per dag op je hoofd staan en eet 2 x per week bietjes, dan komt alles goed'?
Wat voor alternatief zou je willen? Wil je überhaupt wel medicatie als hulpmiddel? Of zoek je iets in de categorie 'ga 3 x per dag op je hoofd staan en eet 2 x per week bietjes, dan komt alles goed'?
donderdag 30 november 2017 om 12:36
Ik heb een tijdje antidepressiva genomen, verschillende varianten.
Wel milde soorten.
toen ze me aan de zwaardere wilden hebben heb ik na enig zelfonderzoek resoluut geweigerd en ben toen ook cold turkey gestopt met die ik al had.
Het gaf 10 dagen wat vervelende tikjes in mijn hoofd, maar daarna was ik ervan af.
Het besluit dat ik zelf vond dat ik ze niet meer nodig had, had een positief effect op mij.
Een soort van placebo-effect misschien?
Door te zeggen: ik doe het wel zelf voelde ik mij automatisch sterker.
Na een tijdje kreeg ik een soort van paniekaanval en dat was achteraf juist erg goed voor mij.
Door die paniekaanval ben ik toen ergens doorheen gekomen en ben naar buiten gegaan en gaan fietsen.
Vanaf dat moment ging het steeds opwaarts met mij.
Als ik dat gevoel had onderdrukt dan had ik nu misschien nog steeds in mijn eentje depressief op de bank gezeten, maar het zette me juist in actie en juist door te denken: ik zal het toch alleen en zelf moeten doen!
Maar natuurlijk is dit enkel mijn verhaal en geldt voor jou misschien iets heel anders.
Ik snap je angst om medicatie te nemen.
Laat je goed voorlichten, lees je in en neem enkel die medicatie waar je zelf achter staat. Ik vind dat je als patient best nog steeds kritisch mag zijn en blijven. Je hoeft je niet volledig over te leveren aan de artsen. Jij bent degene om wie het gaat, jij weet hoe je je voelt en je moet er toch op zijn minst gedeeltelijk achter kunnen staan.
Zelf kwam ik erachter dat met een burnout sommige dingen gewoon echt tijd kosten.
Een burnout los je niet altijd even op met een pilletje.
Soms moet je een paar jaar lang pas op de plaats maken voordat je weer een beetje bent opgeknapt.
Veel sterkte met je proces en ik hoop dat je toch snel opknapt, wat je ook doet.
Wel milde soorten.
toen ze me aan de zwaardere wilden hebben heb ik na enig zelfonderzoek resoluut geweigerd en ben toen ook cold turkey gestopt met die ik al had.
Het gaf 10 dagen wat vervelende tikjes in mijn hoofd, maar daarna was ik ervan af.
Het besluit dat ik zelf vond dat ik ze niet meer nodig had, had een positief effect op mij.
Een soort van placebo-effect misschien?
Door te zeggen: ik doe het wel zelf voelde ik mij automatisch sterker.
Na een tijdje kreeg ik een soort van paniekaanval en dat was achteraf juist erg goed voor mij.
Door die paniekaanval ben ik toen ergens doorheen gekomen en ben naar buiten gegaan en gaan fietsen.
Vanaf dat moment ging het steeds opwaarts met mij.
Als ik dat gevoel had onderdrukt dan had ik nu misschien nog steeds in mijn eentje depressief op de bank gezeten, maar het zette me juist in actie en juist door te denken: ik zal het toch alleen en zelf moeten doen!
Maar natuurlijk is dit enkel mijn verhaal en geldt voor jou misschien iets heel anders.
Ik snap je angst om medicatie te nemen.
Laat je goed voorlichten, lees je in en neem enkel die medicatie waar je zelf achter staat. Ik vind dat je als patient best nog steeds kritisch mag zijn en blijven. Je hoeft je niet volledig over te leveren aan de artsen. Jij bent degene om wie het gaat, jij weet hoe je je voelt en je moet er toch op zijn minst gedeeltelijk achter kunnen staan.
Zelf kwam ik erachter dat met een burnout sommige dingen gewoon echt tijd kosten.
Een burnout los je niet altijd even op met een pilletje.
Soms moet je een paar jaar lang pas op de plaats maken voordat je weer een beetje bent opgeknapt.
Veel sterkte met je proces en ik hoop dat je toch snel opknapt, wat je ook doet.
donderdag 30 november 2017 om 12:53
Toch snap ik de aversie niet tegen ad door sommigen. Natuurlijk, het zijn geen snoepjes die je bij de eerste dip neemt maar zo snel zullen ze, over het algemeen, niet worden voorgeschreven.
Trend is dat alles medicaliseert maar bij psychische klachten moet het wel op “eigen kracht”. Vind dat toch ergens dubbel.
Welke heb je voorgeschreven gekregen, to? De angst om ze te nemen herken ik trouwens wel. Bij mij viel het alles mee en weinig last van bijwerkingen gehad.
Trend is dat alles medicaliseert maar bij psychische klachten moet het wel op “eigen kracht”. Vind dat toch ergens dubbel.
Welke heb je voorgeschreven gekregen, to? De angst om ze te nemen herken ik trouwens wel. Bij mij viel het alles mee en weinig last van bijwerkingen gehad.
donderdag 30 november 2017 om 12:54
Heftig en lastig om een keuze te maken.
Ik zou zeggen: als je denkt dat je het ook red zonder, om ze dan niet te nemen.. maar als echt je dagelijks leven zodanig beinvloed dat je niks meer normaal kunt doen, dan kun je overwegen om ze toch te gaan slikken.
Ik had 8 jaar geleden ook heftige paniekaanvallen, zo erg dat ik niks meer durfde.. niet naar de supermarkt, verjaardagen etc.
Ben ook aan de AD gegaan en zit daar inmiddels al weer 8 jaar aan.
Volgende de psychiater mag ik ze blijven slikken, omdat ik paniekerig, hypochondrisch en tobberig van aard ben en ik hierdoor beter functioneer.
Ze hebben me enorm geholpen, ik durf (bijna) alles weer.
Toch zou ik graag willen stoppen, maar heb dezelfde vragen; wat is het goede moment? ben ik er klaar voor? Ik heb geen flauw idee.
Ook vind ik het eng om te stoppen.
De huisarts gaf vorige keer aan; dan blijf je het toch gewoon doorslikken?
Toch zou ik heeeel graag medicatie vrij zijn, na 7 jaar AD slikken
Ik ga binnenkort weer een gesprek aan met huisarts.
Sterkte met het nemen van een beslissing.
Ik zou zeggen: als je denkt dat je het ook red zonder, om ze dan niet te nemen.. maar als echt je dagelijks leven zodanig beinvloed dat je niks meer normaal kunt doen, dan kun je overwegen om ze toch te gaan slikken.
Ik had 8 jaar geleden ook heftige paniekaanvallen, zo erg dat ik niks meer durfde.. niet naar de supermarkt, verjaardagen etc.
Ben ook aan de AD gegaan en zit daar inmiddels al weer 8 jaar aan.
Volgende de psychiater mag ik ze blijven slikken, omdat ik paniekerig, hypochondrisch en tobberig van aard ben en ik hierdoor beter functioneer.
Ze hebben me enorm geholpen, ik durf (bijna) alles weer.
Toch zou ik graag willen stoppen, maar heb dezelfde vragen; wat is het goede moment? ben ik er klaar voor? Ik heb geen flauw idee.
Ook vind ik het eng om te stoppen.
De huisarts gaf vorige keer aan; dan blijf je het toch gewoon doorslikken?
Toch zou ik heeeel graag medicatie vrij zijn, na 7 jaar AD slikken
Ik ga binnenkort weer een gesprek aan met huisarts.
Sterkte met het nemen van een beslissing.
anoniem_299875 wijzigde dit bericht op 30-11-2017 12:55
1.04% gewijzigd
donderdag 30 november 2017 om 12:55
Aneso schreef: ↑30-11-2017 12:53Toch snap ik de aversie niet tegen ad door sommigen. Natuurlijk, het zijn geen snoepjes die je bij de eerste dip neemt maar zo snel zullen ze, over het algemeen, niet worden voorgeschreven.
Trend is dat alles medicaliseert maar bij psychische klachten moet het wel op “eigen kracht”. Vind dat toch ergens dubbel.
Welke heb je voorgeschreven gekregen, to? De angst om ze te nemen herken ik trouwens wel. Bij mij viel het alles mee en weinig last van bijwerkingen gehad.
Vanuit hier..mijn moeder teert al een flink aantal jaren op AD en kan niet zonder functioneren. Dit wil ik niet..
donderdag 30 november 2017 om 12:59
De dosis die ik heb gekregen is de laagste, omdat de huisarts al zei: je gaat met jouw klachten de bijwerkingen niet fijn vinden, dus we beginnen laag.
Eloise en martinimeisje, hebben jullie dan ook een "plan"? Wanneer je weer gaat stoppen bijvoorbeeld?
Namen jullie angsten ook toe in de opstartfase?
Bedankt hertje! Snap dat je je zulke soort zorgen maakt, ik doe precies hetzelfde. Lastig he, je zo voelen!
Blueeyes, klopt! Die angst die ik al heb speelt nu juist op bij het nemen van deze beslissing! Daarom wil ik graag ervaringen van anderen, om te proberen anders naar mijn gedachtes te luisteren
Alternatieven als Sint Janskruid/runningtherapie/??? Ik weet t niet.
Shisha, dat laatste stukje van je...ik dacht dat dus ook. Dat een burn-out gewoon naar is en tijd nodig heeft. Met of zonder medicijnen...soms gebeuren er dingen die je "op" maken...
Ik vind jouw verhaal wel echt mooi! Hoe is het nu met je? Geen paniek meer? Ik hoop het voor je.
Strikjemetstippels, ik weet dat acupunctuur niet voor iedereen een goede manier is. Voor mij heeft het zijn nut ook op ander vlak bewezen (darmproblemen). Wellicht placebo...geen idee...maar al is het dat dan, prima! Ik merk echt verschil in rust na een behandeling daar.
Sporten wordt juist door de psychologe afgeraden nu...omdat mijn lijf uit moet rusten ipv inspannen. Maar lees ook positieve verhalen over bijvoorbeeld running therapy, dus snap wel wat je bedoelt...
Bedankt voor al jullie reacties!
Eloise en martinimeisje, hebben jullie dan ook een "plan"? Wanneer je weer gaat stoppen bijvoorbeeld?
Namen jullie angsten ook toe in de opstartfase?
Bedankt hertje! Snap dat je je zulke soort zorgen maakt, ik doe precies hetzelfde. Lastig he, je zo voelen!
Blueeyes, klopt! Die angst die ik al heb speelt nu juist op bij het nemen van deze beslissing! Daarom wil ik graag ervaringen van anderen, om te proberen anders naar mijn gedachtes te luisteren
Alternatieven als Sint Janskruid/runningtherapie/??? Ik weet t niet.
Shisha, dat laatste stukje van je...ik dacht dat dus ook. Dat een burn-out gewoon naar is en tijd nodig heeft. Met of zonder medicijnen...soms gebeuren er dingen die je "op" maken...
Ik vind jouw verhaal wel echt mooi! Hoe is het nu met je? Geen paniek meer? Ik hoop het voor je.
Strikjemetstippels, ik weet dat acupunctuur niet voor iedereen een goede manier is. Voor mij heeft het zijn nut ook op ander vlak bewezen (darmproblemen). Wellicht placebo...geen idee...maar al is het dat dan, prima! Ik merk echt verschil in rust na een behandeling daar.
Sporten wordt juist door de psychologe afgeraden nu...omdat mijn lijf uit moet rusten ipv inspannen. Maar lees ook positieve verhalen over bijvoorbeeld running therapy, dus snap wel wat je bedoelt...
Bedankt voor al jullie reacties!
donderdag 30 november 2017 om 13:04
Aneso, wat jij zegt denk ik óók weer (hoezo schiet mijn hoofd alle kanten op 
). Waarom zou je bij deze klachten geen medicijnen "mogen"...
Dat vind ik zelf trouwens niet hoor, ik zie gewoon echt op tegen de bijwerkingen (en eerst de tijdelijke verergering van de klachten. ).
Ik heb venlafaxine 37,5 voorgeschreven gekregen.
Wel fijn om te horen dat de bijeerook mee kunnen vallen. Ik schrik namelijk wel echt van wat je verder online vindt aan Ervaringsverhalen.
). Waarom zou je bij deze klachten geen medicijnen "mogen"...Dat vind ik zelf trouwens niet hoor, ik zie gewoon echt op tegen de bijwerkingen (en eerst de tijdelijke verergering van de klachten. ).
Ik heb venlafaxine 37,5 voorgeschreven gekregen.
Wel fijn om te horen dat de bijeerook mee kunnen vallen. Ik schrik namelijk wel echt van wat je verder online vindt aan Ervaringsverhalen.
donderdag 30 november 2017 om 13:09
Ik had met venlafaxine wel bijwerkingen, met name duizeligheid. Is dat ook een angstklacht van je? Goed om rekening mee te houden. Het verschilt ontzettend per persoon hoeveel last van bijwerkingen er ervaren wordt.
Verder zou ik een consult bij een psychiater doen over medicatie. Huisartsen zijn hier niet in gespecialiseerd.
Aangeraden wordt medicatie toch minimaal een jaar na stoppen klachten te gebruiken en dan af te bouwen. Angst dat afbouwen niet lukt is een slechte raadgever, bij heel veel mensen lukt dat ook wel! Die verhalen lees je minder snel op internet.
Ik vind dat van lijf moet rust hebben wel bijzonder... Bewegen lijkt me alsnog goed. Kan ook een stevige wandeling zijn. Ken dat niet zo, bij burn out weinig bewegen voor rust.
Sterkte.
Verder zou ik een consult bij een psychiater doen over medicatie. Huisartsen zijn hier niet in gespecialiseerd.
Aangeraden wordt medicatie toch minimaal een jaar na stoppen klachten te gebruiken en dan af te bouwen. Angst dat afbouwen niet lukt is een slechte raadgever, bij heel veel mensen lukt dat ook wel! Die verhalen lees je minder snel op internet.
Ik vind dat van lijf moet rust hebben wel bijzonder... Bewegen lijkt me alsnog goed. Kan ook een stevige wandeling zijn. Ken dat niet zo, bij burn out weinig bewegen voor rust.
Sterkte.
donderdag 30 november 2017 om 13:10
Evda, het is niet zo dat ik niet functioneer eigenlijk. Er zijn nu alleen (teveel...) dagen dat ik echt in paniek ben door de angst voor ziek zijn.
Net als jij ben ik.sowieso wel piekerig/hypochondrisch aangelegd, maar kan het ook wel weer onderdrukken als ik beter in mijn vel zit. Weet nu ook niet goed wat waar van komt...burn-out door hypochondrie of meer hypochondrie door burn-out? Voor mijn hersenschudding wist ik ook wel dat ik die angsten heb, en dat ik er iets aan moest gaan doen, maar overheersten ze niet.
Spannend, de beslissing die jij moet of wil gaan nemen. Snap zo goed dat je dat spannend vindt....wat gebeurt er dan hè? Is het echt over, of begint de ellende weer van voor af aan?
Ben benieuwd wat je beslist!
Net als jij ben ik.sowieso wel piekerig/hypochondrisch aangelegd, maar kan het ook wel weer onderdrukken als ik beter in mijn vel zit. Weet nu ook niet goed wat waar van komt...burn-out door hypochondrie of meer hypochondrie door burn-out? Voor mijn hersenschudding wist ik ook wel dat ik die angsten heb, en dat ik er iets aan moest gaan doen, maar overheersten ze niet.
Spannend, de beslissing die jij moet of wil gaan nemen. Snap zo goed dat je dat spannend vindt....wat gebeurt er dan hè? Is het echt over, of begint de ellende weer van voor af aan?
Ben benieuwd wat je beslist!
donderdag 30 november 2017 om 13:14
Saga_roversdotter, nee dat is geen angst. Ik heb nu veel hartkloppingen, ik denk door de burn-out want eerder nooit. Ik ben dan op slechte dagen totaal in paniek dat ik een hartaanval oid krijg. En paniek dat mijn partner juist die dag een dodelijk ongeluk krijgt enz.
De huisarts waarschuwde dat die paniek erger kan worden en de hartkloppingen ook.
Als bijwerking alleen duizelig zou zijn, dan zou ik wel durven beginnen.
Ik zei het niet helemaal goed denk ik, over dat sporten. Ze raadt bewegen juist aan! Wandelen inderdaad. Maar niet intensief sporten (rennen, squash etc). Dat zou nu teveel energie kosten??
De huisarts waarschuwde dat die paniek erger kan worden en de hartkloppingen ook.
Als bijwerking alleen duizelig zou zijn, dan zou ik wel durven beginnen.
Ik zei het niet helemaal goed denk ik, over dat sporten. Ze raadt bewegen juist aan! Wandelen inderdaad. Maar niet intensief sporten (rennen, squash etc). Dat zou nu teveel energie kosten??
donderdag 30 november 2017 om 13:17
Ah dan had ik het over bewegen verkeerd begrepen!
Hartkloppingen kunnen wel als bijwerking zijn, het is vaak ook wat waar je gevoelig voor bent heb ik het idee.. als het een angst van je is zul je er sneller meer last van hebben. Door die bijwerkingen moet je even heen. Die gaan vaak weer over en als dat niet zo is, heb je niet het juiste medicijn. Ik zou je partner en evt nog iemand in de omgeving als steun vragen. Leer je van de psycholoog wat je kan doen tijdens paniek? Sterkte!
Hartkloppingen kunnen wel als bijwerking zijn, het is vaak ook wat waar je gevoelig voor bent heb ik het idee.. als het een angst van je is zul je er sneller meer last van hebben. Door die bijwerkingen moet je even heen. Die gaan vaak weer over en als dat niet zo is, heb je niet het juiste medicijn. Ik zou je partner en evt nog iemand in de omgeving als steun vragen. Leer je van de psycholoog wat je kan doen tijdens paniek? Sterkte!
donderdag 30 november 2017 om 13:20
Ik was ook erg tegen antidepressiva. Hier een heftige burn out met vele piekergedachte en angsten dat ik nooooit meer beter zal worden. Dit kostte mij zoveel energie dat ik sinds vorige week toch overstag ben gegaan. Normaal reageer ik heel heftig op medicatie dus ik heb aangedrongen op een variant in druppelvorm zodat ik op me gemak kon opbouwen ipv gelijk de aanbevolen dosering te slikken. Ben nu een week bezig met lexapro, zit nu op 7 druppels en het valt mee! Wel suf/wazig zien spierpijn maaaar ik had me voorbereid op het ergste dat scheelt!
Kan nog niet zeggen wat het effect precies is maar het piekeren is al minder.
Lexapro en citalopram zijn beide in druppelvorm te verkrijgen.
Je kan ook een doorverwijzing naar de psychiater vragen, ik kreeg eerst ook van de huisarts ad voorgeschreven maar daar had ik geen goed gevoel bij dus nooit ingenomen.. een psychiater vindt ik toch een stuk meer kennis hebben over antidepressiva en die heeft bij mij echt een uur de tijd genomen om alles goed uit te leggen, de voor en tegens etc . Daardoor had ik er ieder geval een stuk meer vertrouwen in!
Kan nog niet zeggen wat het effect precies is maar het piekeren is al minder.
Lexapro en citalopram zijn beide in druppelvorm te verkrijgen.
Je kan ook een doorverwijzing naar de psychiater vragen, ik kreeg eerst ook van de huisarts ad voorgeschreven maar daar had ik geen goed gevoel bij dus nooit ingenomen.. een psychiater vindt ik toch een stuk meer kennis hebben over antidepressiva en die heeft bij mij echt een uur de tijd genomen om alles goed uit te leggen, de voor en tegens etc . Daardoor had ik er ieder geval een stuk meer vertrouwen in!
donderdag 30 november 2017 om 13:27
Psychiater vind ik goeie tip! Ik heb het ook onder begeleiding van psychiater gedaan, toch meer kennis van zaken hierin dan huisarts.
Zeker bij angst en paniek is sporten erg goed. Mij is wel eens aangeraden tijdens een paniekaanval een trap op- en af te gaan rennen, het hielp echt. Zag er wel dom uit met mijn gebrek aan conditie maar hey, mocht de pret niet drukken.
Ik slik zelf Citalopram, dus met de medicatie die jij voorgeschreven hebt heb ik geen ervaring.
Zeker bij angst en paniek is sporten erg goed. Mij is wel eens aangeraden tijdens een paniekaanval een trap op- en af te gaan rennen, het hielp echt. Zag er wel dom uit met mijn gebrek aan conditie maar hey, mocht de pret niet drukken.
Ik slik zelf Citalopram, dus met de medicatie die jij voorgeschreven hebt heb ik geen ervaring.
donderdag 30 november 2017 om 13:29
Even een vraagje off topic:
Hebben alle AD als bijwerking dat je aankomt? Ik ken iemand, voor wie ik denk dat het baat heeft, maar die werd de vorige keer een stuk dikker en dat wil ze niet meer.
Verder voor TO:
Stel dat je naar de dokter gaat voor een blaasontsteking. Deze zegt: dit kan ook overgaan door veel drinken van brandnetelthee, maar dan duurt het een jaar. Met antibiotica ben je er in een week vanaf. Wat doen je dan?
En waarom is het voor psychische klachten zoveel moeilijker om medicijnen te nemen?
Hebben alle AD als bijwerking dat je aankomt? Ik ken iemand, voor wie ik denk dat het baat heeft, maar die werd de vorige keer een stuk dikker en dat wil ze niet meer.
Verder voor TO:
Stel dat je naar de dokter gaat voor een blaasontsteking. Deze zegt: dit kan ook overgaan door veel drinken van brandnetelthee, maar dan duurt het een jaar. Met antibiotica ben je er in een week vanaf. Wat doen je dan?
En waarom is het voor psychische klachten zoveel moeilijker om medicijnen te nemen?
Later is nu
donderdag 30 november 2017 om 13:30
Ik vind sowieso dat antidepressiva niet door een huisarts moeten worden voorgeschreven. Een bekende had van de huisarts antidepressiva gekregen die heel moeilijk af te bouwen waren en schoot een jaar na de eerste crisis zo in een tweede depressie.
Ik heb altijd AD geweigerd. Ik ben er zelf weer bovenop gekomen met EMDR en een mindfulness-training.
Mijn psych was daar erg alert op dat er traumatische dingen uit mijn jeugd meespeelden bij de burnout. Het schijnt dat daar vaak overheen gekeken wordt en dat de oorzaak dan niet aangepakt wordt.
Een trauma is overigens niet altijd iets megaheftigs als misbruik ofzo. Het kan ook dat je altijd het buitenbeentje van het gezin was ofzo. Daar kunnen mensen lang last van houden en EMDR kan dan soms nuttig blijken
Ik heb altijd AD geweigerd. Ik ben er zelf weer bovenop gekomen met EMDR en een mindfulness-training.
Mijn psych was daar erg alert op dat er traumatische dingen uit mijn jeugd meespeelden bij de burnout. Het schijnt dat daar vaak overheen gekeken wordt en dat de oorzaak dan niet aangepakt wordt.
Een trauma is overigens niet altijd iets megaheftigs als misbruik ofzo. Het kan ook dat je altijd het buitenbeentje van het gezin was ofzo. Daar kunnen mensen lang last van houden en EMDR kan dan soms nuttig blijken
dropdrop wijzigde dit bericht op 30-11-2017 13:33
17.94% gewijzigd
donderdag 30 november 2017 om 13:32
Nee ik heb momenteel nog geen plan om te stoppen. Ben er ook net weer sinds 2 maanden mee begonnen na bijna jaar te zijn gestopt.
Ik heb ook het idee dat ik toen te snel gestopt ben, ook met de therapie. Ging allemaal heel vaag, therapeut die eerst met verlof ging en toen weg ging en liep hoop door elkaar daar, ze hadden er een puinzooi van.
Ik slik nu heel lage dosis, 25mg Sertraline. Had eerst 50, tijdje 75 maar nu is dit genoeg.
Om de paar weken heb ik gesprek met de huisarts.
En nu in de winter heb ik er meer last en gebruik ik dagelijks ong 30 min edn daglicht lamp. Dat geeft mij energie.
Ik heb de lamp van medisana.
Ik heb ook het idee dat ik toen te snel gestopt ben, ook met de therapie. Ging allemaal heel vaag, therapeut die eerst met verlof ging en toen weg ging en liep hoop door elkaar daar, ze hadden er een puinzooi van.
Ik slik nu heel lage dosis, 25mg Sertraline. Had eerst 50, tijdje 75 maar nu is dit genoeg.
Om de paar weken heb ik gesprek met de huisarts.
En nu in de winter heb ik er meer last en gebruik ik dagelijks ong 30 min edn daglicht lamp. Dat geeft mij energie.
Ik heb de lamp van medisana.
donderdag 30 november 2017 om 13:33
Nee, niet bij iedereen. Ik ben er juist door afgevallen en sindsdien heel stabiel qua gewicht.Dreamer schreef: ↑30-11-2017 13:29Even een vraagje off topic:
Hebben alle AD als bijwerking dat je aankomt? Ik ken iemand, voor wie ik denk dat het baat heeft, maar die werd de vorige keer een stuk dikker en dat wil ze niet meer.
Verder voor TO:
Stel dat je naar de dokter gaat voor een blaasontsteking. Deze zegt: dit kan ook overgaan door veel drinken van brandnetelthee, maar dan duurt het een jaar. Met antibiotica ben je er in een week vanaf. Wat doen je dan?
En waarom is het voor psychische klachten zoveel moeilijker om medicijnen te nemen?
donderdag 30 november 2017 om 13:34
Ik zou ze wel nemen. Te veel mensen stoppen met hun medicatie, met alle gevolgen van dien. AD heeft mij mijn man teruggegeven, onze kinderen hun vader. De dag dat hij moedwillig stop met de pillen, is de dag waarop ik weg ben. Waarom? Omdat de medicijnen je hersenen helpen de boel op een rijtje te krijgen en te houden.
Er zullen altijd mensen zijn met verhalen over dat het prima is om geen AD te nemen. En natuurlijk is het niet zomaar een paracetamolletje. Vraag desnoods om een second opinion.
Maar laat je niet door angst leiden.
Er zullen altijd mensen zijn met verhalen over dat het prima is om geen AD te nemen. En natuurlijk is het niet zomaar een paracetamolletje. Vraag desnoods om een second opinion.
Maar laat je niet door angst leiden.
