Psyche
alle pijlers
Geen kinderwens - schuldig voelen tegenover ouders
maandag 12 december 2016 om 00:10
Hoi!
Ik zit al een tijdje met het bovenstaande in m'n maag. Ik praat er uiteraard wel met m'n vriendinnen over maar ik zou hier graag vanuit een andere hoek, en van mensen met andere leeftijden een mening horen.
De situatie, ik ben 32 en leid zacht gezegd niet een 'normaal' leven. Nu niet, in het verleden ook niet en het gaat in de toekomst waarschijnlijk ook niet heel anders worden. Ik ben op een leeftijd dat veel van mijn vriendinnen stabiele relaties hebben en kinderen krijgen. Mijn ouders zijn op een leeftijd dat veel van hun vrienden kleinkinderen krijgen.
Ik denk niet dat ik een kinderwens heb. Ik kan niet met kinderen omgaan, word zenuwachtig van ze, en ze irriteren me mateloos meestal. Men zegt dat een kind van jezelf anders is, en dat geloof ik ook wel, maar dan nog.
Misschien dat ik er anders over denk als ik een man tegenkom met wie het wel een goed idee lijkt. Maar voor nu is dat niet zo. Ik ben eerder zwanger geweest en heb voor een abortus gekozen omdat ik het echt niet wilde en ook niet de middelen had om voor een kind te zorgen.
Een half jaar daarna hoorde ik van mijn broer dat hij en z'n vriendin waarschijnlijk niet voor kinderen gaan (zij zijn al jaren samen) omdat haar broer een ernstige verstandelijke en lichamelijke beperking heeft. Men weet niet wat het is en ze zijn nog aan het onderzoeken of het erfelijk is. Totdat ze weten of ze de erfelijkheid kunnen uitsluiten komt er dus geen kind. Als ik dit toen had geweten had ik het gehouden denk ik
Ik heb altijd gedacht dat ik er wel mee weg zou komen omdat m'n broer sooner or later wel een kindje zou krijgen. Maar nu is het helaas heel waarschijnlijk dat dat niet gaat gebeuren.
Ik voel me zo ontzettend schuldig tegenover mijn ouders. M'n moeder zegt wel elke keer dat je zonder een relatie en kinderen ook gelukkig kan worden enzo, dat ik me niks van mijn omgeving aan moet trekken. Maar ik denk en voel dat zij ook gewoon een kleinkind had gewild. Ze zijn zo fantastisch als ouders voor mij en broer. Ze hebben ons vast opgevoed in de hoop dat wij ook kinderen kregen.
Ik weet niet precies wat ik hiermee wil. Maar misschien zijn er moeders zonder kleinkinderen etc die me kunnen helpen.
Thanks!
Ik zit al een tijdje met het bovenstaande in m'n maag. Ik praat er uiteraard wel met m'n vriendinnen over maar ik zou hier graag vanuit een andere hoek, en van mensen met andere leeftijden een mening horen.
De situatie, ik ben 32 en leid zacht gezegd niet een 'normaal' leven. Nu niet, in het verleden ook niet en het gaat in de toekomst waarschijnlijk ook niet heel anders worden. Ik ben op een leeftijd dat veel van mijn vriendinnen stabiele relaties hebben en kinderen krijgen. Mijn ouders zijn op een leeftijd dat veel van hun vrienden kleinkinderen krijgen.
Ik denk niet dat ik een kinderwens heb. Ik kan niet met kinderen omgaan, word zenuwachtig van ze, en ze irriteren me mateloos meestal. Men zegt dat een kind van jezelf anders is, en dat geloof ik ook wel, maar dan nog.
Misschien dat ik er anders over denk als ik een man tegenkom met wie het wel een goed idee lijkt. Maar voor nu is dat niet zo. Ik ben eerder zwanger geweest en heb voor een abortus gekozen omdat ik het echt niet wilde en ook niet de middelen had om voor een kind te zorgen.
Een half jaar daarna hoorde ik van mijn broer dat hij en z'n vriendin waarschijnlijk niet voor kinderen gaan (zij zijn al jaren samen) omdat haar broer een ernstige verstandelijke en lichamelijke beperking heeft. Men weet niet wat het is en ze zijn nog aan het onderzoeken of het erfelijk is. Totdat ze weten of ze de erfelijkheid kunnen uitsluiten komt er dus geen kind. Als ik dit toen had geweten had ik het gehouden denk ik
Ik heb altijd gedacht dat ik er wel mee weg zou komen omdat m'n broer sooner or later wel een kindje zou krijgen. Maar nu is het helaas heel waarschijnlijk dat dat niet gaat gebeuren.
Ik voel me zo ontzettend schuldig tegenover mijn ouders. M'n moeder zegt wel elke keer dat je zonder een relatie en kinderen ook gelukkig kan worden enzo, dat ik me niks van mijn omgeving aan moet trekken. Maar ik denk en voel dat zij ook gewoon een kleinkind had gewild. Ze zijn zo fantastisch als ouders voor mij en broer. Ze hebben ons vast opgevoed in de hoop dat wij ook kinderen kregen.
Ik weet niet precies wat ik hiermee wil. Maar misschien zijn er moeders zonder kleinkinderen etc die me kunnen helpen.
Thanks!
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
maandag 12 december 2016 om 07:17
quote:karin12345 schreef op 12 december 2016 @ 00:34:
[...]
Vreemd ja, alsof kinderen geen mensen zijn maar een andere diersoort of zo.
Nog vreemder vind ik ouders die zeggen altijd een hekel aan kinderen te hebben gehad en nog steeds hebben, behalve hun eigen bloedjes dan.
Daar maken ze een uitzondering voor.
Maar desalniettemin, een schuldgevoel gaan hebben, omdat jij je ouders geen grootouders maakt is gewoon raar.Ik denk dat dat schuldgevoel niet raar is, maar tamelijk normaal. Je weet dat je ze gaat teleurstellen. En nee dat is niet leuk en ja, je ouders zijn echt wel volwassen. Maar dan kunnen ze nog wel teleurgesteld zijn hé. Het zijn ookaar mensen.
[...]
Vreemd ja, alsof kinderen geen mensen zijn maar een andere diersoort of zo.
Nog vreemder vind ik ouders die zeggen altijd een hekel aan kinderen te hebben gehad en nog steeds hebben, behalve hun eigen bloedjes dan.
Daar maken ze een uitzondering voor.
Maar desalniettemin, een schuldgevoel gaan hebben, omdat jij je ouders geen grootouders maakt is gewoon raar.Ik denk dat dat schuldgevoel niet raar is, maar tamelijk normaal. Je weet dat je ze gaat teleurstellen. En nee dat is niet leuk en ja, je ouders zijn echt wel volwassen. Maar dan kunnen ze nog wel teleurgesteld zijn hé. Het zijn ookaar mensen.
maandag 12 december 2016 om 07:19
maandag 12 december 2016 om 07:20
maandag 12 december 2016 om 08:00
Kinderen van een ander zijn inderdaad anders dan je eigen kinderen, er zijn mensen die niks met kinderen in het algemeen hebben en wel dol blij en gelukkig zijn met die van hunzelf. Maar dat is niet een rede om aan kinderen te beginnen, nog is het je ouders voorzien van kleinkinderen een rede om aan kinderen te beginnen. De kans bestaat dat je moeder het erg jammer vind dat ze nooit oma zal zijn, dat gevoel mag er zijn. Het doet oik niks af aan dat het jou keuze is en jou gevoel daarin het engine belangrijke is. Je kan de keuze van een ander begrijpen en toch de consequentie die het voor jou heeft heel erg jammer vinden, dat doet niks af aan het begrip voor de keuze. Wat je over je moeder schrijft lijkt me het een heel lief mens die waarschijnlijk een leuke oma was geweest en dat fantastisch had gevonden, maar die nog veel belangrijker vind dat jij gelukkig bent. Jij bent haar dochter en ze houdt van je, ze wil je gelukkig zien. En als jij het gelukkigste bent als single zonder kinderen zal ze dat leven voor je willen. Ik denk dat ik over 30 jaar graag kleinkinderen zou willen als ik er nu over na denk, maar niet ten koste van mijn kind. Mijn zoon en zijn geluk zal altijd belangrijker zijn dan een potentieel leuk kleinkind.
Ik hoop dat je dit gevoel een beetje naast je neer kan leggen en anders kan je het misschien een keer met haar er over hebben. Misschien heb je het nodig om het van haar te horen.
Ik hoop dat je dit gevoel een beetje naast je neer kan leggen en anders kan je het misschien een keer met haar er over hebben. Misschien heb je het nodig om het van haar te horen.
maandag 12 december 2016 om 08:23
maandag 12 december 2016 om 08:30
Ik ben een vijftiger, heb 2 kinderen en geen kleinkinderen. Of die er ooit gaan komen weet ik niet. Wat ik wel weet is dat er voor mij maar 1 ding echt belangrijk is, en dat is het geluk van mijn kinderen. Ik zou een kleinkind best leuk vinden maar voor mij is dat geen levensbehoefte. Ik ben gelukkig als mijn kinderen dat ook zijn .
Maak je eigen keuzes meid. Ik weet zeker dat je ouders daar het meest blij van worden.
En niet met kinderen om kunnen gaan kan ik me best voorstellen.
Ze hebben ook een andere "gebruiksaanwijzing" dan volwassenen.
Maak je eigen keuzes meid. Ik weet zeker dat je ouders daar het meest blij van worden.
En niet met kinderen om kunnen gaan kan ik me best voorstellen.
Ze hebben ook een andere "gebruiksaanwijzing" dan volwassenen.
maandag 12 december 2016 om 08:36
Ik heb een zoontje van bijna een jaar. Als hij er later voor kiest om geen kinderen te willen mag hij dat helemaal zelf weten, hij moet het zeker niet voor mij doen!
De moeder van een vriendin van mij zat mijn vriendin altijd zo op te jutten met "kinderen is zoo leuk", "lijkt me zo leuk om oma te zijn", etc. Mijn vriendin is nu moeder en voelt zich erin geluisd. Want ze heeft een huilbaby en ze ziet haar moeder 1x per maand en is helemaal niet zo'n leuke oma dan ze had verwacht, steun krijgt ze sowieso niet.
De moeder van een vriendin van mij zat mijn vriendin altijd zo op te jutten met "kinderen is zoo leuk", "lijkt me zo leuk om oma te zijn", etc. Mijn vriendin is nu moeder en voelt zich erin geluisd. Want ze heeft een huilbaby en ze ziet haar moeder 1x per maand en is helemaal niet zo'n leuke oma dan ze had verwacht, steun krijgt ze sowieso niet.
maandag 12 december 2016 om 08:40
Ik herken het. Ik ben enig kind en heb geen kinderwens. Mijn moeder is stapelgek op kinderen en heeft er ontzettend veel verdriet van gehad dat zij geen kleinkinderen gaat krijgen. Inmiddels zijn we een jaar of tien verder en heeft het een plekje gekregen. Zo gaat ze veel om met de kleinkinderen van haar zus en die zijn erg dol op haar, noemen haar ook oma etc. En ook realiseert ze zich dat er andere deuren open gaan: mijn moeder en ik gaan bijvoorbeeld regelmatig samen op reis en dat was waarschijnlijk niet gebeurd als ik een gezin had.
Het is dus even erg moeilijk geweest maar het is gesettled.
Het is dus even erg moeilijk geweest maar het is gesettled.
maandag 12 december 2016 om 08:58
To kan het zijn dat je zelf bent gaan twijfelen aan een kinderwens? In je omgeving worden vriendinnen moeder en is het idee van een kind ineens tastbaar. Ik probeer een verklaring te zoeken voor de uitspraak dat je je eigen kind toch waarschijnlijk had gehouden als je toen had geweten dat je broer niet voor kinderen kiest.
Ik heb destijds je topic over abortus ook gevolgd en kreeg veel over me heen omdat ik erop wees dat een abortus heel heftig kan zijn. Ook al is de keus op dat moment misschien de juiste geweest wil het nog niet zeggen dat je er in een andere fase in je leven geen verdriet om kan hebben... praat... praat met je ouders, vriendinnen of weet ik veel... krop deze gevoelens niet op.
Je beschrijft het als schuldgevoelens naar je ouders... maar misschien zijn het schuldgevoelens naar jezelf?
Sorry als ik dingen zeg waar je je totaal niet in kunt vinden. Ik probeer gewoon mee te denken en te verklaren waar dit schuldgevoel vandaan komt.
Liefs
Ik heb destijds je topic over abortus ook gevolgd en kreeg veel over me heen omdat ik erop wees dat een abortus heel heftig kan zijn. Ook al is de keus op dat moment misschien de juiste geweest wil het nog niet zeggen dat je er in een andere fase in je leven geen verdriet om kan hebben... praat... praat met je ouders, vriendinnen of weet ik veel... krop deze gevoelens niet op.
Je beschrijft het als schuldgevoelens naar je ouders... maar misschien zijn het schuldgevoelens naar jezelf?
Sorry als ik dingen zeg waar je je totaal niet in kunt vinden. Ik probeer gewoon mee te denken en te verklaren waar dit schuldgevoel vandaan komt.
Liefs
We teach people how to treat us
maandag 12 december 2016 om 09:04
quote:meaki schreef op 12 december 2016 @ 07:07:
[...]
Ik denk dat je dit alleen kan begrijpen als je je kan inleven in andere mensen.
Grappig, ik denk juist altijd dat mensen die 'een hekel' hebben aan 'alle' kinderen zich niet zo goed in hun wereld kunnen inleven. En dat ze gewoon niet zoveel kinderen goed kennen. Ze hebben namelijk net als andere mensen allemaal een eigen persoonlijkheid, en met sommigen heb je nu eenmaal meer en met anderen minder. En ik denk dat die mensen die een hekel hebben aan kinderen maar hun eigen kinderen wel leuk vinden nou typisch van die mensen zijn die nooit moeite hebben gestoken in een kind leren kennen en dan wel (uiteraard) in hun eigen kind en dan denken: oh maar deze is wel leuk.
Terwijl als ze een kind van een ander goed zouden leren kennen dat ze dan zomaar zouden kunnen ontdekken dat dat kind ook een aardig, sympathiek en lief, maar klein mens is.
@TO: overigens vindt mijn moeder het niet alleen maar geweldig dat ze oma wordt. We hadden het er gister over (ik ben zwanger), en ik zei dat ik soms zo bang kon zijn om mijn zoontje nu nog kwijt te raken. En toen zei mijn moeder dat ze eigenlijk ook - hoewel ze het heel leuk vindt dat ze oma wordt - veel meer zorgen om mij heeft sinds ik zwanger ben. Ze zegt: 'ik weet hoeveel je van je kindje gaat houden en soms ben ik ook bang dat je hem straks kwijtraakt, want dan weet ik dat je ontroostbaar zult zijn en dat er niks is wat ik zal kunnen doen.'
Dat is uiteraard ook geen reden om een kind niet te krijgen, maar mijn moeder vindt het oma worden dus ook wel bepaalde 'zorgen' met zich meebrengen. En die extra zorg bespaar je haar dan mooi weer zo kun je het ook bekijken.
[...]
Ik denk dat je dit alleen kan begrijpen als je je kan inleven in andere mensen.
Grappig, ik denk juist altijd dat mensen die 'een hekel' hebben aan 'alle' kinderen zich niet zo goed in hun wereld kunnen inleven. En dat ze gewoon niet zoveel kinderen goed kennen. Ze hebben namelijk net als andere mensen allemaal een eigen persoonlijkheid, en met sommigen heb je nu eenmaal meer en met anderen minder. En ik denk dat die mensen die een hekel hebben aan kinderen maar hun eigen kinderen wel leuk vinden nou typisch van die mensen zijn die nooit moeite hebben gestoken in een kind leren kennen en dan wel (uiteraard) in hun eigen kind en dan denken: oh maar deze is wel leuk.
Terwijl als ze een kind van een ander goed zouden leren kennen dat ze dan zomaar zouden kunnen ontdekken dat dat kind ook een aardig, sympathiek en lief, maar klein mens is.
@TO: overigens vindt mijn moeder het niet alleen maar geweldig dat ze oma wordt. We hadden het er gister over (ik ben zwanger), en ik zei dat ik soms zo bang kon zijn om mijn zoontje nu nog kwijt te raken. En toen zei mijn moeder dat ze eigenlijk ook - hoewel ze het heel leuk vindt dat ze oma wordt - veel meer zorgen om mij heeft sinds ik zwanger ben. Ze zegt: 'ik weet hoeveel je van je kindje gaat houden en soms ben ik ook bang dat je hem straks kwijtraakt, want dan weet ik dat je ontroostbaar zult zijn en dat er niks is wat ik zal kunnen doen.'
Dat is uiteraard ook geen reden om een kind niet te krijgen, maar mijn moeder vindt het oma worden dus ook wel bepaalde 'zorgen' met zich meebrengen. En die extra zorg bespaar je haar dan mooi weer zo kun je het ook bekijken.
maandag 12 december 2016 om 09:07
Mijn dochter van twaalf heeft me recentelijk verteld dat ze niet van plan is om me kleinkinderen te schenken, het past niet zo in het leven dat zij voor ogen heeft.
Ik zou - over een lange tijd - best oma willen worden, maar alleen van kleinkinderen die er komen omdat mijn kinderen graag kinderen willen. En verder wil ik vooral dat mijn kinderen hun leven leiden op een manier die bij hen past.
Ik zou - over een lange tijd - best oma willen worden, maar alleen van kleinkinderen die er komen omdat mijn kinderen graag kinderen willen. En verder wil ik vooral dat mijn kinderen hun leven leiden op een manier die bij hen past.
maandag 12 december 2016 om 09:16
quote:lux. schreef op 12 december 2016 @ 09:04:
[...]
@TO: overigens vindt mijn moeder het niet alleen maar geweldig dat ze oma wordt. We hadden het er gister over (ik ben zwanger), en ik zei dat ik soms zo bang kon zijn om mijn zoontje nu nog kwijt te raken. En toen zei mijn moeder dat ze eigenlijk ook - hoewel ze het heel leuk vindt dat ze oma wordt - veel meer zorgen om mij heeft sinds ik zwanger ben. Ze zegt: 'ik weet hoeveel je van je kindje gaat houden en soms ben ik ook bang dat je hem straks kwijtraakt, want dan weet ik dat je ontroostbaar zult zijn en dat er niks is wat ik zal kunnen doen.'
Dat is uiteraard ook geen reden om een kind niet te krijgen, maar mijn moeder vindt het oma worden dus ook wel bepaalde 'zorgen' met zich meebrengen. En die extra zorg bespaar je haar dan mooi weer zo kun je het ook bekijken.Mijn schoonmoeder zegt precies hetzelfde. We hebben twee kinderen met gezondheidsproblemen. Zij vindt dit moeilijker dan toen ze zelf moeder was. Ook omdat ze nu moet toekijken ipv handelen, ze heeft er minder grip op.
[...]
@TO: overigens vindt mijn moeder het niet alleen maar geweldig dat ze oma wordt. We hadden het er gister over (ik ben zwanger), en ik zei dat ik soms zo bang kon zijn om mijn zoontje nu nog kwijt te raken. En toen zei mijn moeder dat ze eigenlijk ook - hoewel ze het heel leuk vindt dat ze oma wordt - veel meer zorgen om mij heeft sinds ik zwanger ben. Ze zegt: 'ik weet hoeveel je van je kindje gaat houden en soms ben ik ook bang dat je hem straks kwijtraakt, want dan weet ik dat je ontroostbaar zult zijn en dat er niks is wat ik zal kunnen doen.'
Dat is uiteraard ook geen reden om een kind niet te krijgen, maar mijn moeder vindt het oma worden dus ook wel bepaalde 'zorgen' met zich meebrengen. En die extra zorg bespaar je haar dan mooi weer zo kun je het ook bekijken.Mijn schoonmoeder zegt precies hetzelfde. We hebben twee kinderen met gezondheidsproblemen. Zij vindt dit moeilijker dan toen ze zelf moeder was. Ook omdat ze nu moet toekijken ipv handelen, ze heeft er minder grip op.
maandag 12 december 2016 om 10:38
Tja, mijn schoonouders worden ook geen opa en oma. Mijn lief is enig kind en wij willen geen kinderen. Ik weet zeker dat ze het wel geweldig hadden gevonden om een kleinkind te hebben, maar dat gaat nou eenmaal niet gebeuren. Ze kennen ons goed en weten dat wij gelukkig zijn zo, dus voor hen is het ook geen issue verder. Wat meerderen hier zeggen: Ik weet zeker dat ze het geluk van hun zoon belangrijker vinden dan een kleinkind.
maandag 12 december 2016 om 10:46
quote:Anouscha schreef op 12 december 2016 @ 09:16:
[...]
Mijn schoonmoeder zegt precies hetzelfde. We hebben twee kinderen met gezondheidsproblemen. Zij vindt dit moeilijker dan toen ze zelf moeder was. Ook omdat ze nu moet toekijken ipv handelen, ze heeft er minder grip op.Kan ik me wel voorstellen ja, het is niet meer aan jou maar je wil toch graag nog je kind beschermen tegen zorgen of verdriet. Wat naar dat jullie kinderen gezondheidsproblemen hebben
[...]
Mijn schoonmoeder zegt precies hetzelfde. We hebben twee kinderen met gezondheidsproblemen. Zij vindt dit moeilijker dan toen ze zelf moeder was. Ook omdat ze nu moet toekijken ipv handelen, ze heeft er minder grip op.Kan ik me wel voorstellen ja, het is niet meer aan jou maar je wil toch graag nog je kind beschermen tegen zorgen of verdriet. Wat naar dat jullie kinderen gezondheidsproblemen hebben
maandag 12 december 2016 om 11:26
Het hele leven is een grote zorg, als je het zo ziet. Mensen worden ziek, gaan dood. Voor mij en mijn familie geen reden om niks op te bouwen.
Als je zo denkt kun je niks doen, geen vriendschappen want je vrienden kunnen dood gaan, geen relatie want misschien gaat het ooit stuk, geen kinderen en geen huis kopen want misschien fikt 't wel af.
Als je zo denkt kun je niks doen, geen vriendschappen want je vrienden kunnen dood gaan, geen relatie want misschien gaat het ooit stuk, geen kinderen en geen huis kopen want misschien fikt 't wel af.
maandag 12 december 2016 om 11:29
quote:valerievaldera schreef op 12 december 2016 @ 11:26:
Het hele leven is een grote zorg, als je het zo ziet. Mensen worden ziek, gaan dood. Voor mij en mijn familie geen reden om niks op te bouwen.
Als je zo denkt kun je niks doen, geen vriendschappen want je vrienden kunnen dood gaan, geen relatie want misschien gaat het ooit stuk, geen kinderen en geen huis kopen want misschien fikt 't wel af.Dat zegt toch ook niemand? Waar haal je dat nou weer vandaan?
Het hele leven is een grote zorg, als je het zo ziet. Mensen worden ziek, gaan dood. Voor mij en mijn familie geen reden om niks op te bouwen.
Als je zo denkt kun je niks doen, geen vriendschappen want je vrienden kunnen dood gaan, geen relatie want misschien gaat het ooit stuk, geen kinderen en geen huis kopen want misschien fikt 't wel af.Dat zegt toch ook niemand? Waar haal je dat nou weer vandaan?
maandag 12 december 2016 om 11:42
quote:valerievaldera schreef op 12 december 2016 @ 11:33:
Er wordt gesuggereerd dat het ook voordelen heeft om geen oma te worden, want dan heb je die zorgen niet. Maar het leven zit vol zorgen, dat begint en eindigt niet met een kleinkind.Dat is toch echt jouw interpretatie van iets wat er totaal niet staat.
Er wordt gesuggereerd dat het ook voordelen heeft om geen oma te worden, want dan heb je die zorgen niet. Maar het leven zit vol zorgen, dat begint en eindigt niet met een kleinkind.Dat is toch echt jouw interpretatie van iets wat er totaal niet staat.
maandag 12 december 2016 om 13:32
quote:tvandattum schreef op 12 december 2016 @ 07:19:
[...]
Is dat zo?
Een hekel aan 1 complete bevolkingsgroep hebben, waar bgb op wijst, klinkt namelijk best gestoord....Nouja zeg, ik zeg toch niet dat ik een hekel aan een 'bevolkingsgroep' heb? Ik hou gewoon niet zo van kinderen. Betekent echt niet dat ik elk kind dat bij me in de buurt komt neer sla. Ik doe hartstikke gezellig met de kinderen van m'n vrienden of nichtjes en neefjes. Maar leuk vind ik het niet echt. Als jij dat gestoord vindt...
[...]
Is dat zo?
Een hekel aan 1 complete bevolkingsgroep hebben, waar bgb op wijst, klinkt namelijk best gestoord....Nouja zeg, ik zeg toch niet dat ik een hekel aan een 'bevolkingsgroep' heb? Ik hou gewoon niet zo van kinderen. Betekent echt niet dat ik elk kind dat bij me in de buurt komt neer sla. Ik doe hartstikke gezellig met de kinderen van m'n vrienden of nichtjes en neefjes. Maar leuk vind ik het niet echt. Als jij dat gestoord vindt...
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
