Psyche
alle pijlers
Gegeneraliseerde angststoornis & eetstoornis
maandag 25 maart 2019 om 12:11
Deze diagnose heb ik onlangs gekregen, ik ga therapie krijgen maar er is een wachtlijst dus dat duurt nog een paar maanden. Ik kijk daar naar uit, want ik wil het zo graag oplossen. Ik ontneem mezelf zoveel, heb allerlei ideeën maar als puntje bij paaltje komt doe ik het niet, uit angst. Een reis met mijn gezin, ik kan van alles uitzoeken en er zo naar uitkijken, uiteindelijk wordt er niets geboekt omdat ik allerlei argumenten heb om het niet te doen. Nu kan ik binnenkort met een vriendin enkele dagen naar het buitenland, op 2 uur vliegen. Heerlijk idee, want onze vriendin woont daar. Maar ik durf niet, bang dat mijn vliegtuig neerstort en mijn 2 kinderen ineens geen moeder meer hebben. Dat ik mijn kinderen niet zie opgroeien, of dat mijn man het lastig heeft met 4 dagen alleen thuis met de kinderen. Ik heb een enorme controle drang. Man zegt dat ik gewoon moet gaan, die redt zich prima, dat weet ik ook....maar ik durf niet. En zo doe ik veel dingen niet die ik wel graag wil. 'Gewoon doen' zegt iedereen dan, ik snap dat men dat zegt, maar ik moet zo'n enorme drempel over en ik krijg dan zoveel stress. Gelukkig ga ik hier therapie voor krijgen, dus het komt goed.
Zijn er mensen die ook deze combinatie van stoornis hebben? Ik ben erg benieuwd of dit vaker voorkomt en hoe men daarmee omgaat.
Zijn er mensen die ook deze combinatie van stoornis hebben? Ik ben erg benieuwd of dit vaker voorkomt en hoe men daarmee omgaat.
maandag 25 maart 2019 om 12:36
Therapie zal je gaan leren toch 'gewoon' te doen en te ervaren dat je die stress gewoon uit kunt zitten zonder dat er iets gebeurt. En dat als je gaat doen, je rampen zelden tot nooit uitkomen. Blijven vermijden want 'teveel stress' is niet de oplossing maar het probleem. Maar dat is wellicht iets waar je je nu nog niets bij voor kunt stellen. Ik wens je in ieder geval veel sterkte, angstklachten zijn erg naar.
maandag 25 maart 2019 om 13:52
achteraf denk ik van wel, maar in hele kleine mate en was ik me er ook niet echt van bewust. Ik deed toen veel meer dingen die ik wilde. Sinds ik kinderen heb, vooral sinds ik er 2 heb (jongste is 2) is het volledig aanwezig. Door de gesprekken die ik afgelopen maanden heb gehad met de psycholoog weet ik ook waar het vandaan komt (jeugd) en is me veel duidelijk geworden.
maandag 25 maart 2019 om 14:17
klopt, van de uitleg die ik heb gekregen over de therapie wat ik ga krijgen, komt dit inderdaad naar voren. Ik snap ook dat het een kwestie is van doen, maar als je al jaren wegloopt van dingen dan is het zo verdomde lastig. Het vermogen om te relativeren ben ik ook kwijt, dat had ik zonder kinderen wel.
maandag 25 maart 2019 om 16:56
Heel erg herkenbaar! Ik ben er zelf ook mee bezig om een vliegreis te gaan maken (ik schrijf er zelf een kleine blog over, zie mijn profiel als je het interessant vindt) en het is zo moeilijk om het toch te doen terwijl je er zulke nare gevoelens bij hebt...
Heel jammer dat de therapie zo lang moet duren. Misschien toch al wat zelfhulp proberen? Ik vind zelf het boek 'Uit je Hoofd, in het leven' van Hayes wel erg behulpzaam, hoewel ik nog moet zien of het me daadwerkelijk het vliegtuig in krijgt.
In ieder geval veel succes!
Heel jammer dat de therapie zo lang moet duren. Misschien toch al wat zelfhulp proberen? Ik vind zelf het boek 'Uit je Hoofd, in het leven' van Hayes wel erg behulpzaam, hoewel ik nog moet zien of het me daadwerkelijk het vliegtuig in krijgt.
In ieder geval veel succes!
