Psyche
alle pijlers
Gewenst zwanger maar niet gelukkig
donderdag 3 juli 2008 om 09:22
Goeiemorgen,
Ik weet zelf even niet zo goed wat ik moet doen. Ik voel me naar en ik heb momenteel een hekel aan mezelf. Enkele weken geleden was ik overtijd en ik ben nu dus al zo'n 6 weken zwanger. Mijn eerste reactie was blijdschap, want we waren al bijna een jaar bezig om zwanger te raken en het was misschien niet eens mogelijk voor mij om zwanger te raken. Mijn vriend is de man van mijn dromen!
Nu ben ik twee weken verder en ik voel me hartstikke rot. Ik zie het niet meer zitten om een kindje te krijgen. Waarom begrijp ik zelf niet eigenlijk. Ik wil gewoon geen baby meer in mijn buik. Ik vind het zo'n verschrikkelijke gedachte van mezelf, maar ik kan er niks aan doen.
Mijn vriend vindt het ook heel erg dat ik me zo voel. Hij denkt dat het misschien komt omdat ons leven momenteel op zijn kop staat. We zijn net verhuisd en we wonen in een huis dat nog helemaal niet af is: we hebben nog geen badkamer en warm water (alleen met de waterkoker), de keuken kunnen we nog niet gebruiken en beneden is niet bewoonbaar.
Zijn er misschien vrouwen die hetzelfde hebben gevoeld? Of heeft er misschien iemand tips wat ik kan doen? Ik heb me al voorgenomen om naar de huisarts te gaan als mijn gevoel zo blijft, maar ik vind het zo raar: "Gewenst zwanger en niet gelukkig."
Liefs Shir
Toevoeging op maandag 11 augustus:
De laatste weken is er behoorlijk wat veranderd. Het blijkt dat mijn DNA niet goed is en dat kan gevolgen hebben voor ons kindje. Vorige week heb ik een vlokkentest laten doen en ik kan niets anders doen dan wachten op de uitslag. Het valt me zwaar.. Ik ben inmiddels 12 weken zwanger en ik hoop ècht dat alles goed gaat komen. Dit is namelijke onze eerste en meteen laatste kans..
Ik weet zelf even niet zo goed wat ik moet doen. Ik voel me naar en ik heb momenteel een hekel aan mezelf. Enkele weken geleden was ik overtijd en ik ben nu dus al zo'n 6 weken zwanger. Mijn eerste reactie was blijdschap, want we waren al bijna een jaar bezig om zwanger te raken en het was misschien niet eens mogelijk voor mij om zwanger te raken. Mijn vriend is de man van mijn dromen!
Nu ben ik twee weken verder en ik voel me hartstikke rot. Ik zie het niet meer zitten om een kindje te krijgen. Waarom begrijp ik zelf niet eigenlijk. Ik wil gewoon geen baby meer in mijn buik. Ik vind het zo'n verschrikkelijke gedachte van mezelf, maar ik kan er niks aan doen.
Mijn vriend vindt het ook heel erg dat ik me zo voel. Hij denkt dat het misschien komt omdat ons leven momenteel op zijn kop staat. We zijn net verhuisd en we wonen in een huis dat nog helemaal niet af is: we hebben nog geen badkamer en warm water (alleen met de waterkoker), de keuken kunnen we nog niet gebruiken en beneden is niet bewoonbaar.
Zijn er misschien vrouwen die hetzelfde hebben gevoeld? Of heeft er misschien iemand tips wat ik kan doen? Ik heb me al voorgenomen om naar de huisarts te gaan als mijn gevoel zo blijft, maar ik vind het zo raar: "Gewenst zwanger en niet gelukkig."
Liefs Shir
Toevoeging op maandag 11 augustus:
De laatste weken is er behoorlijk wat veranderd. Het blijkt dat mijn DNA niet goed is en dat kan gevolgen hebben voor ons kindje. Vorige week heb ik een vlokkentest laten doen en ik kan niets anders doen dan wachten op de uitslag. Het valt me zwaar.. Ik ben inmiddels 12 weken zwanger en ik hoop ècht dat alles goed gaat komen. Dit is namelijke onze eerste en meteen laatste kans..
anoniem_69103 wijzigde dit bericht op 11-08-2008 21:52
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
dinsdag 8 juli 2008 om 11:11
Hoi Morrie,
Bedankt weer voor je reactie. Ik heb inderdaad de tip al overgenomen om zowel 's avonds als 's morgens een cracker te eten. Ik moet zeggen: het kruimelt heerlijk in bed!
Maar ik heb overdag ook vaak last van misselijkheid. Ik kan het alleen maar een beetje oplossen door iedere keer te eten. Straks groei ik helemaal dicht..
Hopelijk gaat het bij mij ook na een paar weken over.
Grappig dat jouw collega daar aan dacht, maar dat verband niet legde. Ik vind het trouwens nog steeds raar dat mensen zomaar uit het niets durven te vragen: "Ben je soms zwanger?" In de familie van mijn vriend wordt veel gehint, maar dat komt omdat hij had verteld dat ik niet zo lekker was (misselijk en duizelig enzo) waardoor ik niet naar een uitvaart kon komen. Gelukkig heeft mijn schoonmoeder het netjes ondervangen, maar ze is afgelopen week al een paar in het nauw gedreven. En ze vindt het al zo moeilijk om haar mond te houden! Haha!!
Achteraf had mijn vriend beter kunnen zeggen dat ik een griepje had ofzo. Goeie leer voor de volgende keer!
Liefs Shir
Bedankt weer voor je reactie. Ik heb inderdaad de tip al overgenomen om zowel 's avonds als 's morgens een cracker te eten. Ik moet zeggen: het kruimelt heerlijk in bed!
Maar ik heb overdag ook vaak last van misselijkheid. Ik kan het alleen maar een beetje oplossen door iedere keer te eten. Straks groei ik helemaal dicht..
Hopelijk gaat het bij mij ook na een paar weken over.
Grappig dat jouw collega daar aan dacht, maar dat verband niet legde. Ik vind het trouwens nog steeds raar dat mensen zomaar uit het niets durven te vragen: "Ben je soms zwanger?" In de familie van mijn vriend wordt veel gehint, maar dat komt omdat hij had verteld dat ik niet zo lekker was (misselijk en duizelig enzo) waardoor ik niet naar een uitvaart kon komen. Gelukkig heeft mijn schoonmoeder het netjes ondervangen, maar ze is afgelopen week al een paar in het nauw gedreven. En ze vindt het al zo moeilijk om haar mond te houden! Haha!!
Achteraf had mijn vriend beter kunnen zeggen dat ik een griepje had ofzo. Goeie leer voor de volgende keer!
Liefs Shir
donderdag 10 juli 2008 om 12:13
Hoi Shir,
Hoe gaat het? Goed idee om het aan te geven bij je verloskundige en gebruik te maken van het 'angst-spreekuur'. Ik wilde altijd supergraag zwanger worden, het leek me heel spannend en bijzonder om mijn lijf dat te laten doen. Nu ik me zo rot voel, snap ik daar niks meer van
. Maar er zijn zat vrouwen die bang zijn voor de veranderingen, de bevalling. Ik denk er nu ook maar niet over na.
Ben je nog erg misselijk? Ik behoorlijk. Het verschilt een beetje per dag, maar meestal dag én nacht, er komt geen einde aan. Daar baal ik erg van, want ik voel me zoooo slap en ziekig. Ik geef er maar aan toe, maar dat houdt wel in dat ik bijna niets doe. Gelukkig heb ik ook vakantie, dus ik probeer het maar zo te laten. Ik moet er niet aan denken dat ik nu had moeten werken.
Wanneer moet jij voor het eerst naar de verloskundige?
Liefs, Sterre
Hoe gaat het? Goed idee om het aan te geven bij je verloskundige en gebruik te maken van het 'angst-spreekuur'. Ik wilde altijd supergraag zwanger worden, het leek me heel spannend en bijzonder om mijn lijf dat te laten doen. Nu ik me zo rot voel, snap ik daar niks meer van
. Maar er zijn zat vrouwen die bang zijn voor de veranderingen, de bevalling. Ik denk er nu ook maar niet over na. Ben je nog erg misselijk? Ik behoorlijk. Het verschilt een beetje per dag, maar meestal dag én nacht, er komt geen einde aan. Daar baal ik erg van, want ik voel me zoooo slap en ziekig. Ik geef er maar aan toe, maar dat houdt wel in dat ik bijna niets doe. Gelukkig heb ik ook vakantie, dus ik probeer het maar zo te laten. Ik moet er niet aan denken dat ik nu had moeten werken.
Wanneer moet jij voor het eerst naar de verloskundige?
Liefs, Sterre
donderdag 10 juli 2008 om 12:31
Shirley, Sterre, ook hier iemand die niet genoot van haar zwangerschappen. Bij de eerste had ik het vooral zo rond de zes, zeven maanden (zeven maanden is trouwens ook een periode dat je wat labieler kunt zijn dan anders; dan weten jullie het vast; niet schrikken, het hoort er vaak bij). En bij de tweede ging het pas vanaf 18 weken iets beter (maar was ik de rest van de zwangerschap ook niet echt vrolijk). En bij de tweede had het jaren geduurd voor ik in verwachting was, en toch kon ik niet intens blij zijn ("eerst zien, dan geloven" was mijn lijfspreuk geworden).
Ik zou de lat niet te hoog leggen als ik jullie was. Dat kindje groeit wel door, daar hoef je niet veel voor te doen (wel te laten qua ongezonde leefstijl als dat van toepassing is). Ga maar gewoon door met ademhalen; je zult zien dat de tijd vliegt. En die negen maanden zijn er echt niet voor niets hoor; die zijn er ook om je te laten wennen aan het idee! Verg niet teveel van jezelf (wel lastig als je nog in de zooi zit zoals Shirley).
Sterkte en succes!
Ik zou de lat niet te hoog leggen als ik jullie was. Dat kindje groeit wel door, daar hoef je niet veel voor te doen (wel te laten qua ongezonde leefstijl als dat van toepassing is). Ga maar gewoon door met ademhalen; je zult zien dat de tijd vliegt. En die negen maanden zijn er echt niet voor niets hoor; die zijn er ook om je te laten wennen aan het idee! Verg niet teveel van jezelf (wel lastig als je nog in de zooi zit zoals Shirley).
Sterkte en succes!
vrijdag 11 juli 2008 om 09:50
:
Hoi Shir,
Hoe gaat het? Goed idee om het aan te geven bij je verloskundige en gebruik te maken van het 'angst-spreekuur'. Ik wilde altijd supergraag zwanger worden, het leek me heel spannend en bijzonder om mijn lijf dat te laten doen. Nu ik me zo rot voel, snap ik daar niks meer van
Ben je nog erg misselijk? Ik behoorlijk. Het verschilt een beetje per dag, maar meestal dag én nacht, er komt geen einde aan. Daar baal ik erg van, want ik voel me zoooo slap en ziekig. Ik geef er maar aan toe, maar dat houdt wel in dat ik bijna niets doe. Gelukkig heb ik ook vakantie, dus ik probeer het maar zo te laten. Ik moet er niet aan denken dat ik nu had moeten werken.
Wanneer moet jij voor het eerst naar de verloskundige?
Liefs, Sterre
Lieve Sterre,
Ik dacht vantevoren ook aan hoe bijzonder het zou zijn om een baby'tje in mijn buik te hebben en dan samen met mijn vriend ervan genieten en nu vind ik er ook niks aan. Volgens mij is het toch vrij normaal, want ik heb al veel reacties gehad. Maar toch voel ik of ik mezelf een beetje bedrogen heb.
Balen zeg dat je steeds zo misselijk bent! Helpen die vsm-tabletjes toch niet? Of gebruik je ze niet meer? Ik ben af en toe misselijk. Eigenlijk alleen als mijn maag leeg is. Ik probeer echt ieder anderhalf uur iets te eten. Gelukkig ben ik nog steeds niks aangekomen ondanks het vele eten. Ik slaap wel verschrikkelijk slecht, maar dat is niet alleen een zwangerschapskwaal, vrees ik.
Ik ben afgelopen week halsoverkop naar het UMC geweest om een DNA-test te laten doen. Bij mij in de familie (ver weg, maar toch heel dichtbij) komt een aandoening voor die ik door zou kunnen geven op ons kindje. Met alle gevolgen vandien....een zwaar gehandicapt kindje...
Ik ben er helemaal ondersteboven van en ik heb ook het gevoel dat het mijn schuld is, omdat ik me rot voel. Ik moet 3 weken wachten op de uitslag en als het niet goed is, gaan ze (als wij dat willen) een vlokkentest doen. Van mijn vriend moet ik positief blijven denken, maar ik vraag me af wat te doen als het niet goed is.. We moeten toch voorbereid zijn op een beslissing...
Ik ben nu zo blij dat we het alleen nog maar aan onze ouders hebben verteld, maar aan de andere kant wil ik er ook weer graag over praten met anderen.
Ik moet eind juli naar de verloskundige, maar dat zegt voor mij nu toch nog niets.. Wanneer ga jij eigenlijk? Gaat je vriend mee? De mijne wel, want die heeft dan vakantie.
Ik hoop dat je je vandaag beter voelt! Liefs en dikke kus van Shir
vrijdag 11 juli 2008 om 09:57
Mirjam,
Bedankt voor je lieve bericht. Ik denk inderdaad dat ik de lat te hoog leg. Ik zie overal (op tv, op het werk, enz.) van die stralende, blije mama's. En ik zou onderhand moeten weten dat de media ons vaak 'leugens' voorspiegelt en mijn collega's gaan natuurlijk ook niet tegen mij zeggen "ik heb er geen zin meer in", want daar is het contact te oppervlakkig voor.
De zooi is helaas voorlopig nog niet weg. De badkamer is nog steeds in bouwvalstaat en ik moet ergens anders gaan douchen (&eten). En ik ben het zo zat aan het worden!!
Nouja, ik zit sowieso even niet zo heel lekker in mijn vel (zie bericht aan Sterre hierboven) en dat zal nog wel een paar weken duren, vrees ik.
Liefs Shir
Bedankt voor je lieve bericht. Ik denk inderdaad dat ik de lat te hoog leg. Ik zie overal (op tv, op het werk, enz.) van die stralende, blije mama's. En ik zou onderhand moeten weten dat de media ons vaak 'leugens' voorspiegelt en mijn collega's gaan natuurlijk ook niet tegen mij zeggen "ik heb er geen zin meer in", want daar is het contact te oppervlakkig voor.
De zooi is helaas voorlopig nog niet weg. De badkamer is nog steeds in bouwvalstaat en ik moet ergens anders gaan douchen (&eten). En ik ben het zo zat aan het worden!!
Nouja, ik zit sowieso even niet zo heel lekker in mijn vel (zie bericht aan Sterre hierboven) en dat zal nog wel een paar weken duren, vrees ik.
Liefs Shir
vrijdag 11 juli 2008 om 10:34
Lief, je berichtje, Mirjam,
blijkbaar zijn er veel vrouwen die niet (echt) genieten van hun zwangerschap. Gelukkig is het bij mij niet allemaal heel erg. Ik voel me gewoon niet lekker en dat verpest de feestvreugde aanzienlijk. Misschien heb je gelijk, had ik de lat ook veel te hoog liggen. Je weet van tevoren nooit hoe het zal gaan, dan kan het alleen maar tegenvallen als je er veel van verwacht. Ik hoop maar dat ik me over een paar weken beter voel, dat zal wel helpen.
Groetjes,
Sterre
blijkbaar zijn er veel vrouwen die niet (echt) genieten van hun zwangerschap. Gelukkig is het bij mij niet allemaal heel erg. Ik voel me gewoon niet lekker en dat verpest de feestvreugde aanzienlijk. Misschien heb je gelijk, had ik de lat ook veel te hoog liggen. Je weet van tevoren nooit hoe het zal gaan, dan kan het alleen maar tegenvallen als je er veel van verwacht. Ik hoop maar dat ik me over een paar weken beter voel, dat zal wel helpen.
Groetjes,
Sterre
vrijdag 11 juli 2008 om 10:44
Hallo Shir,
Laat ik me inderdaad beter voelen vandaag. Ik heb nu druppeltjes van Vogel, die mogen ook bij zwangerschap. En nu ben ik nog maar af en toe misselijk, niet meer dag en nacht. En hoewel ik nog steeds erg gammel ben, is dit al de hemel vergeleken met afgelopen weken. Het maakt hier niet uit of ik een lege maag heb of niet. Ja, met lege maag is het nog erger, maar anders ben ik net zo naar.
Dat gevoel heb ik ook een beetje, alsof mijn lijf me voor de gek houdt. Ik vind het sowieso erg onwerkelijk. Op zich merk en zie je niks, maar ik voel me ziek en 'móet' blij zijn. Ik moet zeggen dat ik wel steeds meer aan het idee wen hoor. Geniet je vriend er van? De mijne wel al is het voor hem nog gekker, hij merkt natuurlijk helemaal niks. Behalve dan dat de vakantie niet doorgaat omdat ik me zo rot voel. We blijven nu in Nederland, ook leuk.
Wat een stress zeg, bah! Kan me voorstellen dat je je erge zorgen maakt. Maar het zit in je familie, dus het heeft niks met jouw gevoel ta mekn hoor. Niet jezelf de schuld gaan geven. Daar heb je niks aan en daar knap je zeker niet van op. Ik zou ook niet weten wat ik met de uitslag van zo'n test zou moeten. Moeilijk!!! Probeer er niet constant aan te denken, voor je het weet zit je alleen maar te piekeren. Sterkte ermee.
Ik moet volgende week al naar de verloskundige. Ze doen de eerste controle hier al heel snel. Spannend, ik vind het wel heel leuk. Dat maakt het ook weer iets concreter. Ze klonk aan de telefoon heel erg aardig. En ja, mijn vriend gaat mee, heeft ook vakantie. En zeker die eerste afspraak is dat wel erg leuk, denk ik.
Succes weer en doe rustig aan met jezelf. Liefs,
Sterre
Laat ik me inderdaad beter voelen vandaag. Ik heb nu druppeltjes van Vogel, die mogen ook bij zwangerschap. En nu ben ik nog maar af en toe misselijk, niet meer dag en nacht. En hoewel ik nog steeds erg gammel ben, is dit al de hemel vergeleken met afgelopen weken. Het maakt hier niet uit of ik een lege maag heb of niet. Ja, met lege maag is het nog erger, maar anders ben ik net zo naar.
Dat gevoel heb ik ook een beetje, alsof mijn lijf me voor de gek houdt. Ik vind het sowieso erg onwerkelijk. Op zich merk en zie je niks, maar ik voel me ziek en 'móet' blij zijn. Ik moet zeggen dat ik wel steeds meer aan het idee wen hoor. Geniet je vriend er van? De mijne wel al is het voor hem nog gekker, hij merkt natuurlijk helemaal niks. Behalve dan dat de vakantie niet doorgaat omdat ik me zo rot voel. We blijven nu in Nederland, ook leuk.
Wat een stress zeg, bah! Kan me voorstellen dat je je erge zorgen maakt. Maar het zit in je familie, dus het heeft niks met jouw gevoel ta mekn hoor. Niet jezelf de schuld gaan geven. Daar heb je niks aan en daar knap je zeker niet van op. Ik zou ook niet weten wat ik met de uitslag van zo'n test zou moeten. Moeilijk!!! Probeer er niet constant aan te denken, voor je het weet zit je alleen maar te piekeren. Sterkte ermee.
Ik moet volgende week al naar de verloskundige. Ze doen de eerste controle hier al heel snel. Spannend, ik vind het wel heel leuk. Dat maakt het ook weer iets concreter. Ze klonk aan de telefoon heel erg aardig. En ja, mijn vriend gaat mee, heeft ook vakantie. En zeker die eerste afspraak is dat wel erg leuk, denk ik.
Succes weer en doe rustig aan met jezelf. Liefs,
Sterre
maandag 14 juli 2008 om 12:44
Lieve Sterre,
Wat fijn dat je je iets beter voelt! En leuk dat je deze week naar de verloskundige gaat. Laat je me weten hoe het was?
Ik ben net even bloed gaan prikken voor mijn afspraak met de verloskundige van volgende week, maar het heeft toch niet zoveel impact op mij. Ik wil gewoon de uitslag van dat DNA-onderzoek weten. Eerder ben ik toch niet ontspannen.
Wel balen dat jullie vakantie niet doorgaat zoals jullie hem gepland hadden. Ik hoop dat het in Nederland mooi weer wordt zodat jullie toch volop kunnen genieten. Hebben jullie nog plannen? Wij gaan waarschijnlijk niet weg (het huis staat nog op zijn kop..), maar we gaan een dagje naar zee, de dierentuin, het openluchtmuseum, enz. Dus het gaat vast heel gezellig worden. Ik heb sowieso behoefte aan wat tijd voor elkaar, want door dat klussen in huis komt het er niet van. Gewoon lekker saampjes hand in hand lopen en praten over alles....hoe het voelt en wat er gaat komen. En lekker uit eten....hmmm...al zit er helaas geen biefstuk in voor mij.
Succes bij de verloskundige en hopelijk zie je al iets op de echo! Ik denk aan je!
Liefs Shir
Wat fijn dat je je iets beter voelt! En leuk dat je deze week naar de verloskundige gaat. Laat je me weten hoe het was?
Ik ben net even bloed gaan prikken voor mijn afspraak met de verloskundige van volgende week, maar het heeft toch niet zoveel impact op mij. Ik wil gewoon de uitslag van dat DNA-onderzoek weten. Eerder ben ik toch niet ontspannen.
Wel balen dat jullie vakantie niet doorgaat zoals jullie hem gepland hadden. Ik hoop dat het in Nederland mooi weer wordt zodat jullie toch volop kunnen genieten. Hebben jullie nog plannen? Wij gaan waarschijnlijk niet weg (het huis staat nog op zijn kop..), maar we gaan een dagje naar zee, de dierentuin, het openluchtmuseum, enz. Dus het gaat vast heel gezellig worden. Ik heb sowieso behoefte aan wat tijd voor elkaar, want door dat klussen in huis komt het er niet van. Gewoon lekker saampjes hand in hand lopen en praten over alles....hoe het voelt en wat er gaat komen. En lekker uit eten....hmmm...al zit er helaas geen biefstuk in voor mij.
Succes bij de verloskundige en hopelijk zie je al iets op de echo! Ik denk aan je!
Liefs Shir
maandag 28 juli 2008 om 20:22
Hoi Mirvala,
Lief dat je vraagt hoe het met me gaat. Ik voel me al iets beter. Ik begin langzaam te accepteren dat ik hoogstwaarschijnlijk mama ga worden en iedere keer als ik babydingen zie, staan de tranen in mijn ogen. (en soms sta ik ook echt een potje te huilen
)
De uitslag van het onderzoek is nog steeds niet binnen en ik begin wel steeds gestresster te raken. Ik slaap slecht en ik hoop zo erg dat het allemaal goed is.
Ik ben al bij de verloskundige geweest en ik kan een termijnecho laten maken, maar dat wil ik pas als ik zeker weet dat alles goed is. Hopelijk krijgen we deze week de uitslag.
Nog steeds zie ik als een berg tegen de bevalling op, maar daar probeer ik zo min mogelijk aan te denken. Dat werkt het best bij mij.
Liefs Shir
Lief dat je vraagt hoe het met me gaat. Ik voel me al iets beter. Ik begin langzaam te accepteren dat ik hoogstwaarschijnlijk mama ga worden en iedere keer als ik babydingen zie, staan de tranen in mijn ogen. (en soms sta ik ook echt een potje te huilen
)De uitslag van het onderzoek is nog steeds niet binnen en ik begin wel steeds gestresster te raken. Ik slaap slecht en ik hoop zo erg dat het allemaal goed is.
Ik ben al bij de verloskundige geweest en ik kan een termijnecho laten maken, maar dat wil ik pas als ik zeker weet dat alles goed is. Hopelijk krijgen we deze week de uitslag.
Nog steeds zie ik als een berg tegen de bevalling op, maar daar probeer ik zo min mogelijk aan te denken. Dat werkt het best bij mij.
Liefs Shir
woensdag 30 juli 2008 om 14:21
Hoi Mirvala,
Fijn dat je weer gereageerd hebt. Vandaag zijn mijn vriend en ik weer halsoverkop naar het ziekenhuis gegaan. Gisteren hebben we de uitslag gehad en die is dus niet goed.. In mijn DNA zit een afwijking en het is mogelijk dat ik die op ons kindje doorgeef. Vandaag hebben we meteen een termijnecho gehad (ik ben 10 weken zwanger) en een geslachtsbepaling. Volgende week moeten we weer naar een ander ziekenhuis voor een vlokkentest. Ik ben zo bang voor een negatieve uitslag..
Het nare is dat we 4 weken moeten wachten op de uitslag. Ik vond de afgelopen 3 weken al een hel.Liefs Shir
woensdag 30 juli 2008 om 14:26
(hoihoi, ik breek zomaar even in in jullie topic... hier nog iemand namelijk, die het zwanger zijn niet zo gaaf vond. Ik voelde me daar best ongemakkelijk onder omdat het zo enorm gewenst was. Het was eindelijk raak, en dan voel je je zo slecht! Hoe was dat nou weer mogelijk? Voor mij had het te maken met die enorme vermoeidheid. Wat heb ik veel geslapen die maanden. Zelfs na de bevalling -ook geen feest trouwens- duurde het nog een flinke tijd tot ik mijn eigen heerlijke energielevel weer terug had. Ik geniet nu ELKE dag van de energie die ik heb, wat een feest om mijzelf weer te zijn!! Ik wil jullie alleen even een hartje onder de riem steken, sterkte en het gaat over, echt.)
woensdag 30 juli 2008 om 14:30
Hoi Esther,
Bedankt voor je lieve reactie. Inmiddels gaat het beter met mijn gevoelens. Ik heb zin in ons kindje, maar er hangen nogal wat donkere wolken boven mijn zwangerschap (zie mijn vorige reactie). Ik denk soms zelfs dat het mijn eigen schuld is: ik was per slot van rekening niet helemaal happy de afgelopen weken. Al weet ik natuurlijk best dat ik zelf totaal geen invloed kan uitoefenen op dat DNA-gebeuren.
Groetjes Shir
Bedankt voor je lieve reactie. Inmiddels gaat het beter met mijn gevoelens. Ik heb zin in ons kindje, maar er hangen nogal wat donkere wolken boven mijn zwangerschap (zie mijn vorige reactie). Ik denk soms zelfs dat het mijn eigen schuld is: ik was per slot van rekening niet helemaal happy de afgelopen weken. Al weet ik natuurlijk best dat ik zelf totaal geen invloed kan uitoefenen op dat DNA-gebeuren.
Groetjes Shir
woensdag 30 juli 2008 om 20:01
Hoi Shir,
Daar ben ik ook weer, terug van vakantie. Ik las even snel de berichtjes van je. Wat balen zeg dat de uitslag niet positief was en dat je nu nog verder het onderzoek in moet. Kan me voorstellen dat je in de zenuwen zit. En dan moet je ook nog zolang wachten.... Sterkte!!!!!!! Hoe gaat het nu?
Hier gaat het op en af. De eerste week van de vakantie was een drama, continu beroerd en misselijk. De tweede week leek het bijna over te zijn. Tot gisteren.... En ook vandaag is het verschrikkelijk. Wat voel ik me ellendig!!! Ik ben inmiddels wel aan het idee gewend en krijg er ook steeds meer lol in. Maar dat ik me zo rot voel, verpest de vreugde enorm. Ik speur het internet af naar tips, maar het levert niks bruikbaars op. Ik eet de hele dag door, dat helpt wel wat, maar alles staat me tegen. Mijn tong doet zeer van het sabbelen op snoepjes en mijn hele lijf roept: stop met eten!! Ik kan alleen maar hopen dat het binnenkort overgaat....
Liefs,
Sterre
Daar ben ik ook weer, terug van vakantie. Ik las even snel de berichtjes van je. Wat balen zeg dat de uitslag niet positief was en dat je nu nog verder het onderzoek in moet. Kan me voorstellen dat je in de zenuwen zit. En dan moet je ook nog zolang wachten.... Sterkte!!!!!!! Hoe gaat het nu?
Hier gaat het op en af. De eerste week van de vakantie was een drama, continu beroerd en misselijk. De tweede week leek het bijna over te zijn. Tot gisteren.... En ook vandaag is het verschrikkelijk. Wat voel ik me ellendig!!! Ik ben inmiddels wel aan het idee gewend en krijg er ook steeds meer lol in. Maar dat ik me zo rot voel, verpest de vreugde enorm. Ik speur het internet af naar tips, maar het levert niks bruikbaars op. Ik eet de hele dag door, dat helpt wel wat, maar alles staat me tegen. Mijn tong doet zeer van het sabbelen op snoepjes en mijn hele lijf roept: stop met eten!! Ik kan alleen maar hopen dat het binnenkort overgaat....
Liefs,
Sterre
zondag 3 augustus 2008 om 12:53
Shir, wat vervelend dat je zo lang op de uitslag van de vlokkentest moet wachten. Waarom is dat? Volgens mij is dat niet altijd zo namelijk.
Wel fijn om te horen dat je je geestelijk beter voelt en het zwanger zijn al leuker vindt, ondanks alle zorgen.
Sterre, wat vervelend dat je zo misselijk bent. Ben jij ook 10 weken zwanger? Dan is het vast snel over!
Ben blij te lezen dat jullie je allebei ietsjes beter voelen over de zwangerschap!
Wel fijn om te horen dat je je geestelijk beter voelt en het zwanger zijn al leuker vindt, ondanks alle zorgen.
Sterre, wat vervelend dat je zo misselijk bent. Ben jij ook 10 weken zwanger? Dan is het vast snel over!
Ben blij te lezen dat jullie je allebei ietsjes beter voelen over de zwangerschap!
maandag 4 augustus 2008 om 17:59
maandag 4 augustus 2008 om 18:19
Lieve Sterre,
Wat naar dat je je nog steeds rot voelt. Heb je toch wel een beetje kunnen genieten van je vakantie? Ik hoop van wel. Sinds wanneer heb je tabletjes? Ik hoop ècht voor je dat ze helpen. Ik heb verder ook geen goede tips: als ik me misselijk voel (nu al drie dagen achter elkaar) probeer ik toch iets te eten. Ik eet nu af en toe een roomyoghurtje ofzo.
Ben je trouwens al naar de verloskundige geweest? Heb je al een termijnecho gehad? Ik dus wel, maar in het ziekenhuis. Dat was, omdat ze wilden weten hoever ik was (vanwege de vlokkentest). Ik ben vandaag dus 11 weken + 1 dag. Was heel rot...die echo, want we zagen ons kindje volop bewegen en alles zat er al op en eraan, maar we wisten dat we niet in het ziekenhuis waren voor leuk nieuws..
Behalve de misselijkheid af en toe, pijnlijke borsten en de huilbuien van de emoties en de stress gaat het best redelijk. Mijn vriend heeft nu gelukkig nog vakantie en hij probeert mij zoveel mogelijk af te leiden. Ik kan me echt geen lievere vriend wensen!!!
Ik hoop dat de pillen snel helpen, zodat je je snel weer beter voelt.
Liefs Shir
Wat naar dat je je nog steeds rot voelt. Heb je toch wel een beetje kunnen genieten van je vakantie? Ik hoop van wel. Sinds wanneer heb je tabletjes? Ik hoop ècht voor je dat ze helpen. Ik heb verder ook geen goede tips: als ik me misselijk voel (nu al drie dagen achter elkaar) probeer ik toch iets te eten. Ik eet nu af en toe een roomyoghurtje ofzo.
Ben je trouwens al naar de verloskundige geweest? Heb je al een termijnecho gehad? Ik dus wel, maar in het ziekenhuis. Dat was, omdat ze wilden weten hoever ik was (vanwege de vlokkentest). Ik ben vandaag dus 11 weken + 1 dag. Was heel rot...die echo, want we zagen ons kindje volop bewegen en alles zat er al op en eraan, maar we wisten dat we niet in het ziekenhuis waren voor leuk nieuws..
Behalve de misselijkheid af en toe, pijnlijke borsten en de huilbuien van de emoties en de stress gaat het best redelijk. Mijn vriend heeft nu gelukkig nog vakantie en hij probeert mij zoveel mogelijk af te leiden. Ik kan me echt geen lievere vriend wensen!!!
Ik hoop dat de pillen snel helpen, zodat je je snel weer beter voelt.
Liefs Shir
maandag 4 augustus 2008 om 18:26
:
Hoi Shir,
Natuurlijk is het jouw schuld niet.
Ik snap dat je je zorgen maakt. Vooral dat lange wachten is vreselijk.
Ik ben iig blij dat je je wel wat beter voelt.
Kan je een beetje tegen de warmte?
Lieve Mirvala,
Bedankt voor de knuffel. Ik kan ze momenteel niet genoeg krijgen, geloof ik.
Ik heb vandaag een superlieve kaart van mijn beste vriendin gehad met een lief cadeautje. Moest ik toch weer even huilen. En natuurlijk begrijp ik rationeel gezien wel dat ik geen enkel invloed op mijn DNA kan uitoefenen, maar ik voel me toch schuldig dat ik in het begin niet zo kon genieten.
En dat lange wachten is vreselijk!! Morgen weten we waarschijnlijk al of we een jongen of een meisje kunnen verwachten en donderdag moeten we naar het ziekenhuis. Ik zie heel erg tegen de vlokkentest op, maarja het 'moet' toch gebeuren. Vannacht had ik een hele nare droom. Heel erg rot, want ik slaap al zo slecht. Ik probeer me nu iedere dag helemaal uit te putten zodat ik snel in een diepe slaap val en niet steeds wakker lig om te piekeren, want dat heeft zo weinig zin. Ik moet toch die 3 weken afwachten.
En de warmte...ach, ik kan er normaal gesproken al niet tegen, maar het is nu niet erger ofzo. Dus dat valt dan weer mee.
Liefs Shir
maandag 4 augustus 2008 om 18:34
Hoi Morrie,
Misschien is de uitslag er met 2 weken na de test, maar de dokter zei dat ik uit moest gaan van 3 weken. Soms gaat er weleens iets mis en moeten ze de test (op het laboratorium) overdoen. Dat was ook met mijn DNA-test gebeurd. Daarnaast is het nog steeds vakantieperiode. Sneller dan 2 tot 3 weken zit er gewoon niet in. Normaal gesproken duurt het traject dat ik nu volg minimaal een maand of 4/5. Voor mij wordt het versneld (2 maanden ongeveer) vanwege de druk die erachter zit.
En afgezien van alle stress voel ik me inderdaad stukken beter met de zwangerschap. Ik heb ons kleintje gezien en alles zat erop en eraan. Alleen rot als je die echo maakt om een andere reden. Ik leg af en toe mijn hand op mijn buik, omdat ik weet dat er nu al een druktemakertje in zit. Alles moet gewoon goed komen; daar wil ik gewoon zo graag in geloven!
Liefs Shir
Misschien is de uitslag er met 2 weken na de test, maar de dokter zei dat ik uit moest gaan van 3 weken. Soms gaat er weleens iets mis en moeten ze de test (op het laboratorium) overdoen. Dat was ook met mijn DNA-test gebeurd. Daarnaast is het nog steeds vakantieperiode. Sneller dan 2 tot 3 weken zit er gewoon niet in. Normaal gesproken duurt het traject dat ik nu volg minimaal een maand of 4/5. Voor mij wordt het versneld (2 maanden ongeveer) vanwege de druk die erachter zit.
En afgezien van alle stress voel ik me inderdaad stukken beter met de zwangerschap. Ik heb ons kleintje gezien en alles zat erop en eraan. Alleen rot als je die echo maakt om een andere reden. Ik leg af en toe mijn hand op mijn buik, omdat ik weet dat er nu al een druktemakertje in zit. Alles moet gewoon goed komen; daar wil ik gewoon zo graag in geloven!
Liefs Shir
