Psyche
alle pijlers
Geweten...hoe moet je daarover oordelen
donderdag 5 november 2009 om 16:12
Vrijwel altijd ben ik bezig met mijn eigen geweten te beoordelen of te veroordelen.
Zo ook n.a.v. het topic `Horrorlab`.
Ik zie de konijnen in hokjes opgesloten zitten, maar ik voel van binnen geen medelijden, dat vind ik heel slecht van mezelf. Ik weet wel dat het geen zin heeft om jezelf tot medelijden te dwingen, maar dat ik niet zo `gezegend` ben met veel medelijden vind ik mijn grootste misser.
Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar ik doe alles voor mijn eigen dieren en ik zet me graag in voor asieldieren. Daarnaast vind ik onderzoek naar ziekten, het beschermen van mensenrechten en kinderen ook heel belangrijk.
Maar er hoeft toch maar één bericht op te duiken waarbij ik geen medeleven voel en ik vind mezelf al een slecht mens.
Zelfveroordeling op grond van geweten, is dat terecht??
Zo ook n.a.v. het topic `Horrorlab`.
Ik zie de konijnen in hokjes opgesloten zitten, maar ik voel van binnen geen medelijden, dat vind ik heel slecht van mezelf. Ik weet wel dat het geen zin heeft om jezelf tot medelijden te dwingen, maar dat ik niet zo `gezegend` ben met veel medelijden vind ik mijn grootste misser.
Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar ik doe alles voor mijn eigen dieren en ik zet me graag in voor asieldieren. Daarnaast vind ik onderzoek naar ziekten, het beschermen van mensenrechten en kinderen ook heel belangrijk.
Maar er hoeft toch maar één bericht op te duiken waarbij ik geen medeleven voel en ik vind mezelf al een slecht mens.
Zelfveroordeling op grond van geweten, is dat terecht??
Viva naar de knoppen.
donderdag 5 november 2009 om 18:57
Ik kan wel zomaar ineens geraakt worden door het lijden van mensen die ik helemaal niet ken hoor. Bijvoorbeeld bejaarden die staan te bedelen, dat vind ik erg sneu altijd. En een keer zag ik bij Oprah een show over weduwen van soldaten die gesneuveld waren in Irak en Afganistan. Daar heb ik dan bij zitten janken terwijl ik in principe vind dat als je vrijwillig het leger in gaat dit dus één van de consequenties kan zijn.
Waar je door geraakt wordt is niet altijd rationeel. Ik word ook niet persé meer geraakt door mensen die dichtbij me staan, hoewel die natuurlijk welveel belangrijker voor me zijn. Maar het is me ook weleens gebeurd dat ik ergernis voelde bij de manier waarop één van mijn naasten zijn of haar verdriet uitte of zijn of haar lijden droeg. Terwijl ik er dan op zich wel medelijden mee heb natuurlijk, meer dan met die soldaten die ik a) niet ken en b) zelf verantwoordelijk acht.
Maar ik voel me er verder niet rot over, dat zijn gewoon korte emoties die bij me opgeroepen worden, en die kunnen van zoveel dingen afhankelijk zijn (mijn stemming, hoe mijn dag is geweest, of ik moe ben, of het die periode van de maand is, hoe het gebracht wordt, enzovoort) en los daarvan ben ik prima in staat om de grote lijn te zien en te voelen of ik het lot van een ander me daadwerkelijk beïnvloedt.
Waar je door geraakt wordt is niet altijd rationeel. Ik word ook niet persé meer geraakt door mensen die dichtbij me staan, hoewel die natuurlijk welveel belangrijker voor me zijn. Maar het is me ook weleens gebeurd dat ik ergernis voelde bij de manier waarop één van mijn naasten zijn of haar verdriet uitte of zijn of haar lijden droeg. Terwijl ik er dan op zich wel medelijden mee heb natuurlijk, meer dan met die soldaten die ik a) niet ken en b) zelf verantwoordelijk acht.
Maar ik voel me er verder niet rot over, dat zijn gewoon korte emoties die bij me opgeroepen worden, en die kunnen van zoveel dingen afhankelijk zijn (mijn stemming, hoe mijn dag is geweest, of ik moe ben, of het die periode van de maand is, hoe het gebracht wordt, enzovoort) en los daarvan ben ik prima in staat om de grote lijn te zien en te voelen of ik het lot van een ander me daadwerkelijk beïnvloedt.
donderdag 5 november 2009 om 21:52
donderdag 5 november 2009 om 22:11
Nou, ik lees toch wel met schrik jullie reacties hoor. Wat zijn jullie hard! Ik vind het heel raar dat het jullie niets tot weinig doet als jullie van honger stervende kinderen op tv zien, pijnlijke jachten op dolfijnen en andere vreselijke beelden van gewonde mensen. " En daar dan ook op zo' n manier over praten dat jullie je hier niet eens voor schamen. Ik vind dit echt onbegrijpelijk. Maar ja, waarschijnlijk vinden jullie mij zo iemand die zich alles aantrekt. Maar dat toch veel liever dan iemand zijn die zich het lot van andere mensen of dieren niet aantrekt en alleen aan hun eigen kleine wereldje denken. Nou, wees er maar trots op. Bah, wat een egoisten.
donderdag 5 november 2009 om 22:27
Ik ben denk ik in andermans ogen ook wel hard. Tenminste, ik ben selectief in mijn gevoeligheid.
Met dieren sowieso. Ik vind dieren echt heel leuk maar het zijn wel dieren. En ik kan me ergeren aan mensen die dieren boven mensen stellen. Die janken en huilend de barricaden opgaan voor een zwerfhond die een schop krijgt maar nooit een stuiver aan amnesty zouden geven.
Ik heb zelf bij de dood van mijn twee oude poezen (die ik zelf een jaar of 5 had) een traantje weggepinkt en ben vervolgens overgegaan tot de orde van de dag.
Ik kan wel op momenten heel betrokken raken bij het leed van mensen. Zowel van ver af als dichterbij. En in mijn werk kan ik me heel hard maken voor onrecht wat anderen wordt aangedaan.
Maar bij TV enzo sluit ik me bewust een beetje af. Daar kan ik niet aan beginnen om al dat leed binnen te laten.
Met dieren sowieso. Ik vind dieren echt heel leuk maar het zijn wel dieren. En ik kan me ergeren aan mensen die dieren boven mensen stellen. Die janken en huilend de barricaden opgaan voor een zwerfhond die een schop krijgt maar nooit een stuiver aan amnesty zouden geven.
Ik heb zelf bij de dood van mijn twee oude poezen (die ik zelf een jaar of 5 had) een traantje weggepinkt en ben vervolgens overgegaan tot de orde van de dag.
Ik kan wel op momenten heel betrokken raken bij het leed van mensen. Zowel van ver af als dichterbij. En in mijn werk kan ik me heel hard maken voor onrecht wat anderen wordt aangedaan.
Maar bij TV enzo sluit ik me bewust een beetje af. Daar kan ik niet aan beginnen om al dat leed binnen te laten.
donderdag 5 november 2009 om 22:30
quote:Arthemis schreef op 05 november 2009 @ 17:13:
Ik heb trouwens bij Llink Dominique van Hulst en de slacht van een paard gezien, ik vond het gek genoeg zieliger voor haar dan voor het paard. Dat meisje kan zo triest huilen.. Ik heb het niet gezien, maar dat is ook zieliger voor het meisje dan voor het paard. Paarden gaan dood en de slacht is snel en diervriendelijk. Voor de eigenaar is het erg om het dier te missen.
Ik heb trouwens bij Llink Dominique van Hulst en de slacht van een paard gezien, ik vond het gek genoeg zieliger voor haar dan voor het paard. Dat meisje kan zo triest huilen.. Ik heb het niet gezien, maar dat is ook zieliger voor het meisje dan voor het paard. Paarden gaan dood en de slacht is snel en diervriendelijk. Voor de eigenaar is het erg om het dier te missen.
donderdag 5 november 2009 om 22:33
Bloemetje, schaar mij ook maar onder het kopje egoisten dan. Ik heb ontdekt dat ik vaak wel reageer zoals er van me verwacht wordt. Opmerkingen maak zoals; "Oh wat erg, vreselijk, wat moet dat moeilijk zijn" wanneer ik hoor, lees of kijk naar dingen die hier besproken worden of (erger nog) nog ergere dingen, maar echt voelen doe ik het niet hoor. Hele kleine gradaties van medeleven komen wel eens in me op, maar dat zijn voornamelijk de positieve gevoelens; Blij zijn voor een ander, enthousiast zijn voor een ander, meehopen met een ander, maar woede, verdriet, gemis, honger, pijn? Het zegt me echt niets.
Of het staat te ver van me af, en ik heb eigenlijk totaal geen idee hoe een ander zich dan voelt, óf (nog een stapje erger) het boeit me niet of ik wil het niet weten.
Pas als het betrekking op mij (of de mensen die me heel erg na staan) heeft komen mijn gevoelens los en zijn ze oprecht. Egoistisch he?
Of het staat te ver van me af, en ik heb eigenlijk totaal geen idee hoe een ander zich dan voelt, óf (nog een stapje erger) het boeit me niet of ik wil het niet weten.
Pas als het betrekking op mij (of de mensen die me heel erg na staan) heeft komen mijn gevoelens los en zijn ze oprecht. Egoistisch he?
donderdag 5 november 2009 om 22:46
quote:Bloemetje22 schreef op 05 november 2009 @ 22:11:
Nou, ik lees toch wel met schrik jullie reacties hoor. Wat zijn jullie hard! Ik vind het heel raar dat het jullie niets tot weinig doet als jullie van honger stervende kinderen op tv zien, pijnlijke jachten op dolfijnen en andere vreselijke beelden van gewonde mensen. " En daar dan ook op zo' n manier over praten dat jullie je hier niet eens voor schamen. Ik vind dit echt onbegrijpelijk. Maar ja, waarschijnlijk vinden jullie mij zo iemand die zich alles aantrekt. Maar dat toch veel liever dan iemand zijn die zich het lot van andere mensen of dieren niet aantrekt en alleen aan hun eigen kleine wereldje denken. Nou, wees er maar trots op. Bah, wat een egoisten.
Ik ben toch ernstig vredelievend, maar heb dat ook niet hoor. Verhalen of iets wat ik zie kan me wel ernstig raken, maar toch meestal iets waar ik mezelf mee kan identificeren.
Ik kan het me simpelweg niet veroorloven om me alle leed van de wereld aan te trekken.
Als het er op aankomt dan ben ik en mijn kinderen het belangrijkste op deze hele aardkloot en kan de rest van de wereld me gestolen worden.
Nou, ik lees toch wel met schrik jullie reacties hoor. Wat zijn jullie hard! Ik vind het heel raar dat het jullie niets tot weinig doet als jullie van honger stervende kinderen op tv zien, pijnlijke jachten op dolfijnen en andere vreselijke beelden van gewonde mensen. " En daar dan ook op zo' n manier over praten dat jullie je hier niet eens voor schamen. Ik vind dit echt onbegrijpelijk. Maar ja, waarschijnlijk vinden jullie mij zo iemand die zich alles aantrekt. Maar dat toch veel liever dan iemand zijn die zich het lot van andere mensen of dieren niet aantrekt en alleen aan hun eigen kleine wereldje denken. Nou, wees er maar trots op. Bah, wat een egoisten.
Ik ben toch ernstig vredelievend, maar heb dat ook niet hoor. Verhalen of iets wat ik zie kan me wel ernstig raken, maar toch meestal iets waar ik mezelf mee kan identificeren.
Ik kan het me simpelweg niet veroorloven om me alle leed van de wereld aan te trekken.
Als het er op aankomt dan ben ik en mijn kinderen het belangrijkste op deze hele aardkloot en kan de rest van de wereld me gestolen worden.
vrijdag 6 november 2009 om 08:45
quote:Bloemetje22 schreef op 05 november 2009 @ 22:11:
Nou, ik lees toch wel met schrik jullie reacties hoor. Wat zijn jullie hard! Ik vind het heel raar dat het jullie niets tot weinig doet als jullie van honger stervende kinderen op tv zien, pijnlijke jachten op dolfijnen en andere vreselijke beelden van gewonde mensen. " En daar dan ook op zo' n manier over praten dat jullie je hier niet eens voor schamen. Ik vind dit echt onbegrijpelijk. Maar ja, waarschijnlijk vinden jullie mij zo iemand die zich alles aantrekt. Maar dat toch veel liever dan iemand zijn die zich het lot van andere mensen of dieren niet aantrekt en alleen aan hun eigen kleine wereldje denken. Nou, wees er maar trots op. Bah, wat een egoisten.En jij, ben jij er nogal trots op dat je een aantal mensen waar je verder niets van weet op basis van een paar posts voor egoisten uitmaakt?
Nou, ik lees toch wel met schrik jullie reacties hoor. Wat zijn jullie hard! Ik vind het heel raar dat het jullie niets tot weinig doet als jullie van honger stervende kinderen op tv zien, pijnlijke jachten op dolfijnen en andere vreselijke beelden van gewonde mensen. " En daar dan ook op zo' n manier over praten dat jullie je hier niet eens voor schamen. Ik vind dit echt onbegrijpelijk. Maar ja, waarschijnlijk vinden jullie mij zo iemand die zich alles aantrekt. Maar dat toch veel liever dan iemand zijn die zich het lot van andere mensen of dieren niet aantrekt en alleen aan hun eigen kleine wereldje denken. Nou, wees er maar trots op. Bah, wat een egoisten.En jij, ben jij er nogal trots op dat je een aantal mensen waar je verder niets van weet op basis van een paar posts voor egoisten uitmaakt?
anoniem_23909 wijzigde dit bericht op 06-11-2009 08:46
Reden: opmaak fout
Reden: opmaak fout
% gewijzigd
vrijdag 6 november 2009 om 12:57
quote:Bloemetje22 schreef op 05 november 2009 @ 22:11:
dan iemand zijn die zich het lot van andere mensen of dieren niet aantrekt en alleen aan hun eigen kleine wereldje denken. Nou, wees er maar trots op. Bah, wat een egoisten.
Ik vraag me af wie er hier egoïstisch is.
Je gaat met jouw bericht overigens compleet aan mijn stelling voorbij.
Een mens kan zichzelf niet forceren om iets wel of niet zielig te vinden. En als ik iets niet zielig voor een ander vind, dan betekent dat niet dat ik alleen maar aan mijzelf denk.
Door jouw bericht ben ik bijna van mijn twijfels genezen.
dan iemand zijn die zich het lot van andere mensen of dieren niet aantrekt en alleen aan hun eigen kleine wereldje denken. Nou, wees er maar trots op. Bah, wat een egoisten.
Ik vraag me af wie er hier egoïstisch is.
Je gaat met jouw bericht overigens compleet aan mijn stelling voorbij.
Een mens kan zichzelf niet forceren om iets wel of niet zielig te vinden. En als ik iets niet zielig voor een ander vind, dan betekent dat niet dat ik alleen maar aan mijzelf denk.
Door jouw bericht ben ik bijna van mijn twijfels genezen.
Viva naar de knoppen.
vrijdag 6 november 2009 om 13:05
Ik voel me aangesproken, al jaren ben ik zelf bezig met het begrip `empathie`.
Ik wist niet dat ik verdrietig om iets of iemand anders kon worden, maar dit jaar is mijn kat doodgegaan.
En wat was ik opgelucht toen ik voor het eerst in mijn leven zo verdrietig om iets buiten mezelf werd. Ik reageerde zo heftig op de dood van mijn kat dat ik door mijn ouders overeind gehouden moest worden (was de kat uit mijn ouderlijk huis). Een beetje vergelijkbaar met die reactie van Do bij Llink.
Maar dan komt weer de vergelijking: op het niveau van dierbaren krijg ik deze reactie, alleen op grote schaal voel ik zoiets niet zo sterk.
Ik wist niet dat ik verdrietig om iets of iemand anders kon worden, maar dit jaar is mijn kat doodgegaan.
En wat was ik opgelucht toen ik voor het eerst in mijn leven zo verdrietig om iets buiten mezelf werd. Ik reageerde zo heftig op de dood van mijn kat dat ik door mijn ouders overeind gehouden moest worden (was de kat uit mijn ouderlijk huis). Een beetje vergelijkbaar met die reactie van Do bij Llink.
Maar dan komt weer de vergelijking: op het niveau van dierbaren krijg ik deze reactie, alleen op grote schaal voel ik zoiets niet zo sterk.
vrijdag 6 november 2009 om 15:01
Nee, je kan zoiets niet forceren. Maar ik denk wel dat het iets over je zegt. Als je geen medelijden met iemand kan hebben die zoiets erg moet doormaken. Natuurlijk voelt dat anders dan voor iemand die je dierbaar is. Maar als zoiets je echt niets doet, dan vind ik dat toch wel heel hard. Maarja, iedereen is anders. En misschien sluiten sommige mensen zich ook bewust af voor deze gevoelens omdat ze zich niet al het leed van de wereld kunnen aantrekken zoals iemand al eerder zei op dit forum. Dat kan ik me ook goed voorstellen, want dat kan je inderdaad ook niet doen. Anders heb je zelf geen leven.
Maar sommige mensen hebben ook duidelijk hier gezegd dat ze niks boeit als ze iets heel erg of zieligs zien. Dat vind ik toch gevoelloos.
Maar sommige mensen hebben ook duidelijk hier gezegd dat ze niks boeit als ze iets heel erg of zieligs zien. Dat vind ik toch gevoelloos.
vrijdag 6 november 2009 om 16:25
Goh Bloemetje, fijn dat je mij er even uitpikt. Het interesseert me dan weer niets, dat is het voordeel van selectief met empathie omgaan (wat iets anders is dan gevoelloos zijn).
Het voordeel van mij zijn is dat ik me wel heel goed in een ander kan verplaatsen, en genoeg afstand kan bewaren om te luisteren. Aan een meesnotterend iemand hebben de meeste mensen vrij weinig.
Aan mijn inner circle mag je gerust vragen of ik gevoelloos ben, want ik weet zeker dat niemand dat zou zeggen. Maar ik zit niet te janken voor tv als ik beelden zie van oorlogsgebieden of hongersnood. Mijn empathie en sympathie is heel groot voor de mensen rondom me, en wellicht bezit iedereen evenveel empathie maar smeren sommigen het uit over een groot aantal mensen en wij gevoellozen over een klein groepje. En die gevoelloze mensen, daar heb ik een voorkeur voor, juist omdat ik hen een stuk oprechter vind. Je bent pas gevoelloos als niets je raakt, en dat heeft niemand hier gezegd.
Het voordeel van mij zijn is dat ik me wel heel goed in een ander kan verplaatsen, en genoeg afstand kan bewaren om te luisteren. Aan een meesnotterend iemand hebben de meeste mensen vrij weinig.
Aan mijn inner circle mag je gerust vragen of ik gevoelloos ben, want ik weet zeker dat niemand dat zou zeggen. Maar ik zit niet te janken voor tv als ik beelden zie van oorlogsgebieden of hongersnood. Mijn empathie en sympathie is heel groot voor de mensen rondom me, en wellicht bezit iedereen evenveel empathie maar smeren sommigen het uit over een groot aantal mensen en wij gevoellozen over een klein groepje. En die gevoelloze mensen, daar heb ik een voorkeur voor, juist omdat ik hen een stuk oprechter vind. Je bent pas gevoelloos als niets je raakt, en dat heeft niemand hier gezegd.
vrijdag 6 november 2009 om 17:37
quote:Bloemetje22 schreef op 06 november 2009 @ 15:01:
Maar ik denk wel dat het iets over je zegt. Als je geen medelijden met iemand kan hebben die zoiets erg moet doormaken.
..............................
Maar sommige mensen hebben ook duidelijk hier gezegd dat ze niks boeit als ze iets heel erg of zieligs zien. Dat vind ik toch gevoelloos.
Als iemand geen medelijden met anderen kan hebben, dan hoeft dat geen eigen keuze te zijn. Ik noem maar even als voorbeeld een persoon met Asperger (met alle voorzichtigheid, er zullen zat Aspergers zijn met normale empathie).
Spreek dan nog maar eens van egoïsme.
En wat je met Digitalis doet, vind ik wel heel erg op de man af spelen.
Maar ik denk wel dat het iets over je zegt. Als je geen medelijden met iemand kan hebben die zoiets erg moet doormaken.
..............................
Maar sommige mensen hebben ook duidelijk hier gezegd dat ze niks boeit als ze iets heel erg of zieligs zien. Dat vind ik toch gevoelloos.
Als iemand geen medelijden met anderen kan hebben, dan hoeft dat geen eigen keuze te zijn. Ik noem maar even als voorbeeld een persoon met Asperger (met alle voorzichtigheid, er zullen zat Aspergers zijn met normale empathie).
Spreek dan nog maar eens van egoïsme.
En wat je met Digitalis doet, vind ik wel heel erg op de man af spelen.
Viva naar de knoppen.
vrijdag 6 november 2009 om 19:32
vrijdag 6 november 2009 om 19:37
vrijdag 6 november 2009 om 19:56
Dat getuigt van weinig empathie Bloemetje. "Ze heeft er zelf om gevraagd." Hmm, die redenatie hoor ik van vrij empathieloze mensen. Maar nee, ik schaam mij zeker niet dat ik niet moet huilen om neergeknuppelde zeehondjes. Ik heb genoeg empathie voor mijn naasten. Als ik dat niet had, had je me empathieloos kunnen noemen. En daar had ik niet wakker van gelegen. Nu lig ik er nog niet wakker van, maar ik vind je wel dom. Als je empathie had, zou je mensen geen schuldgevoel aan proberen te praten.
vrijdag 6 november 2009 om 20:12
Ja, als je zelfs geen empathie had gehad voor je naasten dan zou het wel heel erg gesteld zijn. Haha . Jij hebt jouw referentiekader en ik die van mij. Ik probeer je geen schuldgevoel aan te praten, maar ik kan zoiets gewoon niet begrijpen. En ik geef dus mijn mening hierover. Jullie doen dat toch ook?
Fijn dat jij mij dom vind, dat kan mij lekker helemaal niets schelen. Dat zegt alleen maar iets over jezelf
Fijn dat jij mij dom vind, dat kan mij lekker helemaal niets schelen. Dat zegt alleen maar iets over jezelf
vrijdag 6 november 2009 om 20:15
