Psyche
alle pijlers
Half jaar geleden baan verloren, nu opeens zo verdrietig
donderdag 1 februari 2018 om 08:57
Na een samenloop van persoonlijke omstandigheden, hele hoge werkdruk en zo nog wat dingen ben ik in 2016 uitgevallen op mijn werk. Later dat jaar weer gaan reintegreren, maar dat lukte maar niet. Telkens als ik dacht dat het beter ging en wat meer hooi op mijn vork nam ging het juist weer slechter. Uiteindelijk heb ik een vaststellingsovereenkomst getekend, ben vrijgesteld van werk en uiteindelijk 5 maanden geleden werkloos geworden.
Toen ik vrijgesteld werd van werk was ik opgelucht, de druk was van de ketel. Ben gelijk volop gaan solliciteren, helaas tot nu toe zonder succes. (dat had ik niet verwacht, ik dacht dat ik snel weer werk zou hebben)
Ik heb mijn baan niet verlaten omdat ik het niet naar mijn zin had. Het was en is een hele leuke baan, fijne collega's etc etc. Maar ik zag mezelf niet terug kunnen komen, zeker niet ivm de hele hoge werkdruk. Dat is niet haalbaar.
Nu gaat het langzaam wat beter met me. En het lijkt alsof ik nu pas echt merk wat het betekent om mijn baan kwijt te zijn. Ben er heel verdrietig over en mis mijn collega's, mijn rol, mijn werk. Snap wel dat het erbij hoort, maar man o man, wat is dit rot.
Ik heb niet echt een vraag, wilde het even van me afschrijven, want het zit me op dit moment echt heel hoog.
Toen ik vrijgesteld werd van werk was ik opgelucht, de druk was van de ketel. Ben gelijk volop gaan solliciteren, helaas tot nu toe zonder succes. (dat had ik niet verwacht, ik dacht dat ik snel weer werk zou hebben)
Ik heb mijn baan niet verlaten omdat ik het niet naar mijn zin had. Het was en is een hele leuke baan, fijne collega's etc etc. Maar ik zag mezelf niet terug kunnen komen, zeker niet ivm de hele hoge werkdruk. Dat is niet haalbaar.
Nu gaat het langzaam wat beter met me. En het lijkt alsof ik nu pas echt merk wat het betekent om mijn baan kwijt te zijn. Ben er heel verdrietig over en mis mijn collega's, mijn rol, mijn werk. Snap wel dat het erbij hoort, maar man o man, wat is dit rot.
Ik heb niet echt een vraag, wilde het even van me afschrijven, want het zit me op dit moment echt heel hoog.
donderdag 1 februari 2018 om 09:06
Je werk is een onderdeel van je identiteit. Het geeft structuur, dat valt weg zonder werk en in plaats daarvoor komt leegte. In je werk kun je ondanks stress veel plezier hebben, sociale contacten, je zelfstandigheid, inkomen. Ik kon in mijn werk mijn creativiteit en energie kwijt.
Wat ook lastig is, is: en wat dan nu?
Ik ken je verdriet en het kan heel zwaar voelen.
Wat ook lastig is, is: en wat dan nu?
Ik ken je verdriet en het kan heel zwaar voelen.
donderdag 1 februari 2018 om 09:11
Dank je voor je reactie Laverne.
Het is inderdaad onderdeel van je identiteit, sociale contacten. En het idee ergens bij te horen en zinvol bezig te zijn. Dat erbij horen en zinvol bezig zijn is wel een belangrijk deel ervan.
Ik ben op dit moment volop bezig met werk zoeken en workshops van uwv volgen en netwerken etc.
Daarnaast besteed ik veel tijd aan mijn hobby en ben ik bezig met mezelf ontwikkelen op vlakken die me interesseren maar die niet direct tot werk leiden. Dus het is niet zo dat ik me verveel en geen invulling geef aan mijn dagen, gelukkig.
Hoe is dat bij jou?
Het is inderdaad onderdeel van je identiteit, sociale contacten. En het idee ergens bij te horen en zinvol bezig te zijn. Dat erbij horen en zinvol bezig zijn is wel een belangrijk deel ervan.
Ik ben op dit moment volop bezig met werk zoeken en workshops van uwv volgen en netwerken etc.
Daarnaast besteed ik veel tijd aan mijn hobby en ben ik bezig met mezelf ontwikkelen op vlakken die me interesseren maar die niet direct tot werk leiden. Dus het is niet zo dat ik me verveel en geen invulling geef aan mijn dagen, gelukkig.
Hoe is dat bij jou?
donderdag 1 februari 2018 om 09:13
Ja, en dat had ik niet verwacht. Wat het zo moeilijk maakt is dat ik niet weg wilde, maar meer uit nood ben gegaan (wat overigens geen verkeerde keuze was)
Ik doe mee met een traject van voor mensen die werkloos zijn geworden, en daar zit binnenkort een workshop bij over omgaan met verlies van baan.
Naar de huisarts is misschien ook wel een goed idee, zeker als die gevoel blijft opspelen.
donderdag 1 februari 2018 om 09:19
Met mij gaat het nu goed, maar dat is een lange weg geweest. Heb het verdriet van mijn werk niet meer kunnen doen lang weggestopt. Uiteindelijk hielp het mij om er met iemand over te praten en ik heb veel opgeschreven erover voor mezelf omdat ik niet op een goede manier afscheid heb kunnen nemen. Soms doet het nog zeer, maar ik heb mezelf aangeleerd om vooruit te kijken en te kijken naar de mogelijkheden die er zijn. Ik doe nu vrijwilligerswerk in de ouderenzorg, een aantal uur per dag. Dat is heel bevredigend werk om te doen en geeft ook structuur aan mijn week en mijn dagen. Ik ben nu ook bezig om de stap naar betaald werk te gaan maken en merk de teleurstelling (die jij nu ook ervaart) als het nog niet helemaal lukt zoals ik zou willen.
Je bent in ieder geval goed bezig, Head, als ik het zo hoor! Dat is goed van je. Je bent jezelf aan het ontwikkelen en verder aan het herstellen. Je verdriet kan daar gewoon naast bestaan. Dat is beter dan het wegstoppen.
Je bent in ieder geval goed bezig, Head, als ik het zo hoor! Dat is goed van je. Je bent jezelf aan het ontwikkelen en verder aan het herstellen. Je verdriet kan daar gewoon naast bestaan. Dat is beter dan het wegstoppen.
donderdag 1 februari 2018 om 09:47
Dank je Laverne, ik denk ook wel dat ik goed bezig ben, heb nu even een dip. En dat laat ik maar toe, wegstoppen werkt toch maar tijdelijk. Ik vind het in ieder geval fijn om te horen dat het herkenbaar is!
Ik hoop dat ik op termijn toch weer een leuke baan vind, dat zal het ook makkelijker maken om los te laten.
Hans, dank je.
Ik hoop dat ik op termijn toch weer een leuke baan vind, dat zal het ook makkelijker maken om los te laten.
Hans, dank je.
donderdag 1 februari 2018 om 09:49
Jeetje kunnen we ook nog iets zelf?
De gevoelens die to heeft zijn volkomen normaal hoe rottig ook.
Vermoed dat een nieuwe baan die gevoelens zomaar laten verdwijnen(waar to al hard aan werkt) en plaats maken voor andere onzekerheden die bij een nieuwe baan horen en ga zo maar door. Thats live.
Besteed je eigen risico liever aan een leuke vrijetijdsbesteding.
Sterkte to en hoop dat je snel weer een leuke baan vindt.
donderdag 1 februari 2018 om 10:15
donderdag 1 februari 2018 om 10:19
Ik doe al wat vrijwilligerswerk, zit gelukkig niet alleen maar thuis. Ben ook lid van een netwerkclub.nouveauvague schreef: ↑01-02-2018 10:15Is het een idee om vrijwilligerswerk te gaan doen? Zo heb je niet heel veel werkdruk en verantwoordelijkheid maar je maakt jezelf wel nuttig, hebt een dagbesteding en kan bij een eventuele nieuwe werkgever laten zien dat je niet thuis bij de pakken neer bent gaan zitten.
donderdag 1 februari 2018 om 10:27
Volgens mij doe je het al heel goed. Heb je nog wel eens contact met je oude collega's?
Zelf ben ik (weer) gaan wandelen. Vind het best lekker om bewust de seizoenen mee te maken. Hiervoor zat ik op kantoor en kreeg het weer nauwelijks mee.
Verder (maar misschien doe je dat al) merk ik dat het helpt om in ieder geval me leuk aan te kleden en op te maken, ook als ik niks hoef. Eerste weken bleef het vaak bij een pyjama of joggingpak (was ook oververmoeid) en dan voel je je nóg nuttelozer.
Zelf ben ik (weer) gaan wandelen. Vind het best lekker om bewust de seizoenen mee te maken. Hiervoor zat ik op kantoor en kreeg het weer nauwelijks mee.
Verder (maar misschien doe je dat al) merk ik dat het helpt om in ieder geval me leuk aan te kleden en op te maken, ook als ik niks hoef. Eerste weken bleef het vaak bij een pyjama of joggingpak (was ook oververmoeid) en dan voel je je nóg nuttelozer.
Je kunt méér.
donderdag 1 februari 2018 om 10:31
donderdag 1 februari 2018 om 10:37
Heel herkenbaar. Ik zit per 1 dec werkloos thuis. Moest er ook na het laatste half jaar gewoon zoveel gezeik en gezeur gehad te hebben op het werk eruit. Was ook zo ontzettend op en gestresst na het hele gebeuren. Nu ga ik het pas beseffen wat het met me gedaan heeft ook omdat ik vindt dat het niet eerlijk gegaan is allemaal. Voel me aan de kant gezet. Mis de collega’s. Doe nu wel 3 a 4 keer vrijwilligerswerk in het verzorgingstehuis ook om te kijken of dit werk iets voor me is omdat ik misschien nog aan een omscholingstraject wil beginnen. Het is erg leuk en een mooie invulling van de dag. En hoop met hulp van een jobcoach it te kunnen verwezenlijken. Wens jou heel veel succes met alles en je vindt vast een super leuke baan weer.
donderdag 1 februari 2018 om 10:46
Het verlies van werk is heel erg ingrijpend. Niet alleen je werk valt weg, maar ook sociale contacten met collega's. Het is zoveel meer dan alleen werk. Bij mij is het pas beter gegaan toen ik een nieuwe baan had. En ik er nieuwe collega's voor in de plaats kreeg. Maar vlak na die tijd verzandde ik echt in een soort depressie, met slechte zelfzorg en alles...
donderdag 1 februari 2018 om 11:50
Toen ik jaren geleden mijn baan verloor wist ik het echt even niet meer. En toen zei mijn leidinggevende ook nog dat ze mij niet weg wilde hebben maar dat het van hogere hand moest omdat ze geen vaste contracten gaven. Van UWV moest ik 4x per week solliciteren maar zoveel vacatures waren er niet die aansloten. Werd depressief door alle afwijzingen dat ik nadat de WW stopte even een pauze heb ingelast en toen wat rustiger aan ben blijven solliciteren maar nog steeds afwijzingen, familie die maar bleef vragen of ik al wat had gevonden en de termen van "Er is altijd werk, als je maar wilt werken" vielen regelmatig. Na een tijdje begon het financieel ook minder te worden en werd ik nog meer depressief en huilde ik dagelijks omdat ik het niet meer zag zitten omdat geen een bedrijf mij blijkbaar een kans wilde geven. Lag dagen in bed, kwam amper buiten. Het was echt een zwarte periode die ook meer dan 2 jaar heeft geduurd. Voelde me echt niks waard.
Nu ben ik weer werkloos en heb met mezelf afgesproken het rustiger aan te doen met solliciteren maar heb het idee dat ik weer last heb van een depressie of in ieder geval ben ik vaak somber. Maar als het allemaal mee zit heb ik zeer binnenkort weer een baan. Niet de baan die ik wilde maar het is iets en vanuit daar weer verder solliciteren.
Nu ben ik weer werkloos en heb met mezelf afgesproken het rustiger aan te doen met solliciteren maar heb het idee dat ik weer last heb van een depressie of in ieder geval ben ik vaak somber. Maar als het allemaal mee zit heb ik zeer binnenkort weer een baan. Niet de baan die ik wilde maar het is iets en vanuit daar weer verder solliciteren.
donderdag 1 februari 2018 om 13:54
Ik heb dat ook, dat ik blij ben dat de dagen langer worden. Het lijkt of het voorjaar in de lucht hangt nu.
December vond ik moeilijk, ook door het ontbreken van kerstborrels/kerstpakketten en zelfs de kerststress miste ik een beetje
Nu is het ook wel lekker om rond het middaguur naar buiten te kunnen als de zon schijnt.
December vond ik moeilijk, ook door het ontbreken van kerstborrels/kerstpakketten en zelfs de kerststress miste ik een beetje
Nu is het ook wel lekker om rond het middaguur naar buiten te kunnen als de zon schijnt.
Je kunt méér.
donderdag 1 februari 2018 om 14:29
Ja dat vond ik in het begin ook wel fijn. Lekker van het zonnetje genieten in plaats van hele dagen op kantoor met stalend weer maar zelfs daar kon ik op een gegeven moment niet meer van genieten. En ja kerst vond ik zo raar. Geen stress qua werk en eens niet flink overwerken in december om alles op tijd rond te krijgen voor het nieuwe jaar. Een maand keihard werken met dagen van 10 uur en dan ineens helemaal niks meer hebben. Wat moet je dan zo opeens met al die zeeën van tijd?!
Vond het ook een tijd raar van mezelf dat ik me zo depressief voelde puur omdat ik geen werk had want er was toch meer in het leven dan werk? Maar ik miste het ritme, een vast inkomen, en gewoon normaal meedraaien met de maatschappij en daar hoorde voor mij het hebben van werk bij.
Vond het ook een tijd raar van mezelf dat ik me zo depressief voelde puur omdat ik geen werk had want er was toch meer in het leven dan werk? Maar ik miste het ritme, een vast inkomen, en gewoon normaal meedraaien met de maatschappij en daar hoorde voor mij het hebben van werk bij.
donderdag 1 februari 2018 om 15:09
Is raar he, die rituelen mis je juist. Ik werkte in het onderwijs en vond bepaalde momenten ook erg lastig, omdat je daar altijd naartoe werkte, zoals sinterklaasfeest, kerstversiering, afscheid klas of begin van het schooljaar. Er komen andere dingen voor in de plaats, dat scheelt, zoals nu vrijwilligerswerk. Ineens kan het me nog wel eens overvallen. Zo werd er vorig jaar met demente ouderen samen met de kleuters van een nabijgelegen school geknutseld rondom Pasen en ik zou wat mensen in rolstoel naar de zaal brengen. Aanvankelijk dacht ik: Leuk!
Maar toen de juf met de kleuters binnenkwam zat er ineens een brok in mijn keel en eindigde ik in tranen op het toilet. Voelde ineens confronterend: dat was mijn werk. Eigenlijk ben ik daar dan geïrriteerd over (“Stel je niet zo aan”), maar ik heb gemerkt dat het beter is om het er even uit te laten, dan ben ik het kwijt en kan ik weer verder.
Het verdriet toe laten, dat vond ik het moeilijkste.
Uiteindelijk ben ik niet meer teruggekeerd naar de knutselochtend met dat betraande hoofd, heb me afgemeld en ben naar huis gegaan. Was geen probleem gelukkig.
Maar verder: een nieuwe invulling, andere uitdaging dat helpt zeker! En de zon geeft mij ook veel positieve energie.
Maar toen de juf met de kleuters binnenkwam zat er ineens een brok in mijn keel en eindigde ik in tranen op het toilet. Voelde ineens confronterend: dat was mijn werk. Eigenlijk ben ik daar dan geïrriteerd over (“Stel je niet zo aan”), maar ik heb gemerkt dat het beter is om het er even uit te laten, dan ben ik het kwijt en kan ik weer verder.
Het verdriet toe laten, dat vond ik het moeilijkste.
Uiteindelijk ben ik niet meer teruggekeerd naar de knutselochtend met dat betraande hoofd, heb me afgemeld en ben naar huis gegaan. Was geen probleem gelukkig.
Maar verder: een nieuwe invulling, andere uitdaging dat helpt zeker! En de zon geeft mij ook veel positieve energie.
