Psyche
alle pijlers
Half jaar geleden baan verloren, nu opeens zo verdrietig
donderdag 1 februari 2018 om 08:57
Na een samenloop van persoonlijke omstandigheden, hele hoge werkdruk en zo nog wat dingen ben ik in 2016 uitgevallen op mijn werk. Later dat jaar weer gaan reintegreren, maar dat lukte maar niet. Telkens als ik dacht dat het beter ging en wat meer hooi op mijn vork nam ging het juist weer slechter. Uiteindelijk heb ik een vaststellingsovereenkomst getekend, ben vrijgesteld van werk en uiteindelijk 5 maanden geleden werkloos geworden.
Toen ik vrijgesteld werd van werk was ik opgelucht, de druk was van de ketel. Ben gelijk volop gaan solliciteren, helaas tot nu toe zonder succes. (dat had ik niet verwacht, ik dacht dat ik snel weer werk zou hebben)
Ik heb mijn baan niet verlaten omdat ik het niet naar mijn zin had. Het was en is een hele leuke baan, fijne collega's etc etc. Maar ik zag mezelf niet terug kunnen komen, zeker niet ivm de hele hoge werkdruk. Dat is niet haalbaar.
Nu gaat het langzaam wat beter met me. En het lijkt alsof ik nu pas echt merk wat het betekent om mijn baan kwijt te zijn. Ben er heel verdrietig over en mis mijn collega's, mijn rol, mijn werk. Snap wel dat het erbij hoort, maar man o man, wat is dit rot.
Ik heb niet echt een vraag, wilde het even van me afschrijven, want het zit me op dit moment echt heel hoog.
Toen ik vrijgesteld werd van werk was ik opgelucht, de druk was van de ketel. Ben gelijk volop gaan solliciteren, helaas tot nu toe zonder succes. (dat had ik niet verwacht, ik dacht dat ik snel weer werk zou hebben)
Ik heb mijn baan niet verlaten omdat ik het niet naar mijn zin had. Het was en is een hele leuke baan, fijne collega's etc etc. Maar ik zag mezelf niet terug kunnen komen, zeker niet ivm de hele hoge werkdruk. Dat is niet haalbaar.
Nu gaat het langzaam wat beter met me. En het lijkt alsof ik nu pas echt merk wat het betekent om mijn baan kwijt te zijn. Ben er heel verdrietig over en mis mijn collega's, mijn rol, mijn werk. Snap wel dat het erbij hoort, maar man o man, wat is dit rot.
Ik heb niet echt een vraag, wilde het even van me afschrijven, want het zit me op dit moment echt heel hoog.
donderdag 1 februari 2018 om 15:19
Ach Laverneb, dat is ook wel voor te stellen... Misschien ook wel goed dat je gewoon even gehuild hebt daarover.
Ik was afgelopen jaren ontzettend moe in januari. Decemberstress op werk, privé nog wat pré-kerst of after-kerst borrels. De kerstdagen zelf waren intensief, evenals oud en nieuw.
Afgelopen kerst was dat dus niet zo. Kerst zelf heb ik ook rustiger kunnen houden. Was nu in januari ook niet zo moe, voor het eerst in jaren. Eigenlijk is het best een fijne maand, als je regelmatig naar buiten gaat.
Ik was afgelopen jaren ontzettend moe in januari. Decemberstress op werk, privé nog wat pré-kerst of after-kerst borrels. De kerstdagen zelf waren intensief, evenals oud en nieuw.
Afgelopen kerst was dat dus niet zo. Kerst zelf heb ik ook rustiger kunnen houden. Was nu in januari ook niet zo moe, voor het eerst in jaren. Eigenlijk is het best een fijne maand, als je regelmatig naar buiten gaat.
Je kunt méér.
donderdag 1 februari 2018 om 18:03
Ik kom ook uit het onderwijs. En eigenlijk is dat het mooiste wat er is, zeker op mijn oude school. Maar door alles wat erbij komt kijken aan taken en eisen en altijd maar hollen en niet meer stilstaan kon ik het niet meer bolwerken.
Maar ik mis het ook, contact me anderen, leerlingen en collega's, toetsweken waar je samen naartoe leeft, diplomeringen.
Vorige week had ik ook zoiets. Een oud-collega zou komen eten. Maar dat heb ik afgezegd omdat het me teveel deed, echt heimwee heb ik. En toen er een tijdje terug een vacature was voor mijn oude baan had ik ook heel sterk zoiets " dat is mijn baan!".
Heb wel vandaag besloten toch net iets actiever te worden met dingen die niet met werk en werkzoeken te maken hebben maar die me wel veel energie geven.
Maar ik mis het ook, contact me anderen, leerlingen en collega's, toetsweken waar je samen naartoe leeft, diplomeringen.
Vorige week had ik ook zoiets. Een oud-collega zou komen eten. Maar dat heb ik afgezegd omdat het me teveel deed, echt heimwee heb ik. En toen er een tijdje terug een vacature was voor mijn oude baan had ik ook heel sterk zoiets " dat is mijn baan!".
Heb wel vandaag besloten toch net iets actiever te worden met dingen die niet met werk en werkzoeken te maken hebben maar die me wel veel energie geven.
donderdag 1 februari 2018 om 19:29
Echt: heimwee he! Je zult zien dat het minder wordt, het is echt een acceptatieproces met alle confrontaties daarbij ( jouw functie die door een ander uitgevoerd gaat worden zoals jij al noemt). Contact met collega’s is heel fijn om te behouden heb ik ervaren en soms moet je er even “doorheen” dat je iemand weer ziet en dat dat emotie meebrengt. Ik heb wel de ervaring dat dat vooral in het begin even zo is, maar daar is vaak ook alle begrip voor en dat het fijn is om contact te hebben en ook al deel je niet meer het werk, je hebt toch raakvlakken en een band. Voor jezelf merk je wel wanneer je dat weer fijn zou vinden. Geeft jezelf ook de tijd.Head schreef: ↑01-02-2018 18:03Ik kom ook uit het onderwijs. En eigenlijk is dat het mooiste wat er is, zeker op mijn oude school. Maar door alles wat erbij komt kijken aan taken en eisen en altijd maar hollen en niet meer stilstaan kon ik het niet meer bolwerken.
Maar ik mis het ook, contact me anderen, leerlingen en collega's, toetsweken waar je samen naartoe leeft, diplomeringen.
Vorige week had ik ook zoiets. Een oud-collega zou komen eten. Maar dat heb ik afgezegd omdat het me teveel deed, echt heimwee heb ik. En toen er een tijdje terug een vacature was voor mijn oude baan had ik ook heel sterk zoiets " dat is mijn baan!".
Heb wel vandaag besloten toch net iets actiever te worden met dingen die niet met werk en werkzoeken te maken hebben maar die me wel veel energie geven.
Positieve energie zoeken is een van de beste dingen die je kan doen, Head, naast het accepteren dat het soms gewoon k... is en dat je je ook boos of verdrietig kan voelen. Praat erover, huil uit, droog je tranen weer en zoek afleiding.
Ik wandel ook veel ( ik heb een hond), dat is ook heel fijn.
donderdag 1 februari 2018 om 19:38
Mona, ik reageer nu heel breed, maar meestal wel onderwijsgerelateerd, of werk waar ik mijn kennis en vaardigheden en ervaring mee kan nemen. Maar helaas zijn dat meestal van die leuke vacatures waar heel veel reacties op komen.
Accepteren dat het k*t is vind ik moeilijk, ik wil het liefst vooruit. Maar dit hoort er ook bij en ik merk als ik het accepteer en vooral als ik erover praat, dan is het wel makkelijker.
Accepteren dat het k*t is vind ik moeilijk, ik wil het liefst vooruit. Maar dit hoort er ook bij en ik merk als ik het accepteer en vooral als ik erover praat, dan is het wel makkelijker.
donderdag 1 februari 2018 om 19:52
Wat ik ook zo stom vond is dat ik dan reageerde op een vacature en dan kreeg ik een afwijzing want er waren zoveel sollicitanten en de keuze was helaas niet op mij gevallen. En een week later stond precies diezelfde vacature weer online.
Net zoals bij uitzendbureau's waar ik in het begin nog langs ging: "Nee we hebben niks wat je zoekt" en dan kom je thuis zie je dat ze wel een vacature hadden die ik zocht.
Wellicht voldeed ik niet helemaal aan de eisen maar zeg dat dan gewoon en ga niet lopen liegen!
Het was zelfs een keer zo dat ik door het UWV werd voorgesteld voor een vacature bij het UWV zelf. Afgewezen want ze hadden al genoeg mensen. Paar maanden later hoorde ik van een vriendin dat ze op gesprek ging voor die vacature want die stond weer online. Tegen haar werd wederom gezegd dat ze al genoeg mensen hadden. En weer een maand later een kennis, weer hetzelfde verhaal. Echt die vacature dook om de zoveel weken/maanden op en ik had echt zoiets van "nou diegene die ze wel aannemen zijn ook snel weer weg? Zal wel een rotbaan zijn!" maar de kans lijkt me groter dat het een nep vacature was.
Net zoals bij uitzendbureau's waar ik in het begin nog langs ging: "Nee we hebben niks wat je zoekt" en dan kom je thuis zie je dat ze wel een vacature hadden die ik zocht.
Wellicht voldeed ik niet helemaal aan de eisen maar zeg dat dan gewoon en ga niet lopen liegen!
Het was zelfs een keer zo dat ik door het UWV werd voorgesteld voor een vacature bij het UWV zelf. Afgewezen want ze hadden al genoeg mensen. Paar maanden later hoorde ik van een vriendin dat ze op gesprek ging voor die vacature want die stond weer online. Tegen haar werd wederom gezegd dat ze al genoeg mensen hadden. En weer een maand later een kennis, weer hetzelfde verhaal. Echt die vacature dook om de zoveel weken/maanden op en ik had echt zoiets van "nou diegene die ze wel aannemen zijn ook snel weer weg? Zal wel een rotbaan zijn!" maar de kans lijkt me groter dat het een nep vacature was.
donderdag 1 februari 2018 om 20:54
Heel herkenbaar. Dat reizen met de trein vond ik echt verschrikkelijk. Droeg veel bij aan de stress.Moon-Alisa schreef: ↑01-02-2018 19:47Ik bedenk soms ook hoe verschrikkelijk moe ik soms was, als ik thuiskwam. Ik moest lang reizen, volle treinen/trams/bussen etc. Ik was zo moe dat ik geen energie meer had voor leuke dingen.
Dat was echt de keerzijde.
Dat is wel iets waar ik nu op let als ik solliciteer, ik wel absoluut niet meer lang reizen. En die vermoeidheid, ik voelde me dan vaak leeggezogen. Daarom was terugkeren uiteindelijk niet haalbaar, want die omstandigheden bleven toch hetzelfde.
donderdag 1 februari 2018 om 20:56
Dit heb ik gelukkig nog niet meegemaakt. Wel dat ik echt dacht dat ik een prima kandidaat ben, maar toch afgewezen worden. Sinds kort bel ik daar dan achteraan. Maar ik vermoed dat mijn leeftijd een rol speelt en dat zullen ze natuurlijk nooit zo zeggen. Omdat ik graag een minder stressvolle baan wil reageer ik ook op iets eenvoudigere banen. Dan krijg ik ook te horen dat ze me te zwaar vinden voor de functie en dat ik me snel zal vervelen. Dat frustreert me ook.closednote schreef: ↑01-02-2018 19:52Wat ik ook zo stom vond is dat ik dan reageerde op een vacature en dan kreeg ik een afwijzing want er waren zoveel sollicitanten en de keuze was helaas niet op mij gevallen. En een week later stond precies diezelfde vacature weer online.
Net zoals bij uitzendbureau's waar ik in het begin nog langs ging: "Nee we hebben niks wat je zoekt" en dan kom je thuis zie je dat ze wel een vacature hadden die ik zocht.
Wellicht voldeed ik niet helemaal aan de eisen maar zeg dat dan gewoon en ga niet lopen liegen!
Het was zelfs een keer zo dat ik door het UWV werd voorgesteld voor een vacature bij het UWV zelf. Afgewezen want ze hadden al genoeg mensen. Paar maanden later hoorde ik van een vriendin dat ze op gesprek ging voor die vacature want die stond weer online. Tegen haar werd wederom gezegd dat ze al genoeg mensen hadden. En weer een maand later een kennis, weer hetzelfde verhaal. Echt die vacature dook om de zoveel weken/maanden op en ik had echt zoiets van "nou diegene die ze wel aannemen zijn ook snel weer weg? Zal wel een rotbaan zijn!" maar de kans lijkt me groter dat het een nep vacature was.
donderdag 1 februari 2018 om 21:39
Zeker bij onze eerste locatie, waar ik 1,5 uur onderweg was met twee keer overstappen, had ik het idee dat ik er al een dag had op zitten als ik om 8.50 aan kwam. Die trein, die drukte. Soms kon ik de tram bijna niet meer uit komen, zoveel mensen. Dat zou ik nu idd ook niet meer willen.
Ik hoop dat je gewoon één baan vind die dé match is. Het zou eigenlijk zonde zijn als je iets gaat doen wat het net niet helemaal is. Hoewel ik wel snap dat je 'breed' zoekt.
Hier in de regio trekt het wel aan, iig, qua vacatures. Hopelijk is dat op andere plekken ook zo.
Ik hoop dat je gewoon één baan vind die dé match is. Het zou eigenlijk zonde zijn als je iets gaat doen wat het net niet helemaal is. Hoewel ik wel snap dat je 'breed' zoekt.
Hier in de regio trekt het wel aan, iig, qua vacatures. Hopelijk is dat op andere plekken ook zo.
Je kunt méér.
donderdag 1 februari 2018 om 23:23
Ik let er ook altijd op hoe ver het reizen is. Vind een half uurtje met de trein geen probleem maar 1x had ik niet goed opgelet waar het bedrijf ergens was in een stad. Bleek 15 minuten met de trein, dan 20 minuten met de bus en dan nog 20 minuten lopen door de weilanden. Bedrijf bleek echt aan de rand van de stad te liggen en de bus kwam maar om het uur.
Bedrijf zelf was wel erg leuk maar was wel blij dat ik niet aangenomen was want het was toch iets teveel gedoe. Ja had een fiets op het station kunnen zetten maar dan was het nog minimaal een half uur fietsen.
Bedrijf zelf was wel erg leuk maar was wel blij dat ik niet aangenomen was want het was toch iets teveel gedoe. Ja had een fiets op het station kunnen zetten maar dan was het nog minimaal een half uur fietsen.
vrijdag 2 februari 2018 om 10:27
Net gebeld met mijn begeleider vanwege ww. Krijg nu iemand anders die vooral gericht is op het vinden van werk en niet op kijken wie ben ik/wat kan ik.
Hij begint meteen: ja, ik heb zo'n computerprogramma, en daar voer ik jouw gegevens in en dan rollen daar banen uit die er zijn. Fijn, een computerprogramma. Hopelijk is het niet zo'n meneer die alleen maar naar computergegevens kijkt, en niet naar mensen. Hij begon ook gelijk "na 6 maanden beschouwt het uwv elk werk als passend".
En ik begin net pas een beetje bij te komen van de burn out. Ik vind die druk telkens erg naar, raak er gestresst van. Dan zit je straks gedwongen ergens op een plek die helemaal niet bij je past en kun je erop wachten dat je weer uitvalt. Bah.
Ik hoop dat hij meevalt.
Hij begint meteen: ja, ik heb zo'n computerprogramma, en daar voer ik jouw gegevens in en dan rollen daar banen uit die er zijn. Fijn, een computerprogramma. Hopelijk is het niet zo'n meneer die alleen maar naar computergegevens kijkt, en niet naar mensen. Hij begon ook gelijk "na 6 maanden beschouwt het uwv elk werk als passend".
En ik begin net pas een beetje bij te komen van de burn out. Ik vind die druk telkens erg naar, raak er gestresst van. Dan zit je straks gedwongen ergens op een plek die helemaal niet bij je past en kun je erop wachten dat je weer uitvalt. Bah.
Ik hoop dat hij meevalt.
vrijdag 2 februari 2018 om 10:54
He wat rot Head.
Beetje andere situatie maar ik kreeg onlangs een nieuw contactpersoon bij GGZ. Ook zo iemand van de grafieken en schema's en getallen. Hij heeft bij het eerste gesprek niet eens gevraagd hoe het gaat. Zo machteloos voelt dat, als je zomaar iemand toegewezen krijgt...
Misschien de overbelasting/burn out blijven benoemen en dat je absoluut gemotiveerd bent maar dan wel voor een passende baan.
Geniet van je bloemen, wat heb je gekocht?
Beetje andere situatie maar ik kreeg onlangs een nieuw contactpersoon bij GGZ. Ook zo iemand van de grafieken en schema's en getallen. Hij heeft bij het eerste gesprek niet eens gevraagd hoe het gaat. Zo machteloos voelt dat, als je zomaar iemand toegewezen krijgt...
Misschien de overbelasting/burn out blijven benoemen en dat je absoluut gemotiveerd bent maar dan wel voor een passende baan.
Geniet van je bloemen, wat heb je gekocht?
Je kunt méér.
vrijdag 2 februari 2018 om 12:31
Begeleider heeft een zakelijk doel: namelijk jou weer aan het werk krijgen. Op basis van wat er beschikbaar is.Head schreef: ↑02-02-2018 10:27Net gebeld met mijn begeleider vanwege ww. Krijg nu iemand anders die vooral gericht is op het vinden van werk en niet op kijken wie ben ik/wat kan ik.
Hij begint meteen: ja, ik heb zo'n computerprogramma, en daar voer ik jouw gegevens in en dan rollen daar banen uit die er zijn. Fijn, een computerprogramma. Hopelijk is het niet zo'n meneer die alleen maar naar computergegevens kijkt, en niet naar mensen. Hij begon ook gelijk "na 6 maanden beschouwt het uwv elk werk als passend".
En ik begin net pas een beetje bij te komen van de burn out. Ik vind die druk telkens erg naar, raak er gestresst van. Dan zit je straks gedwongen ergens op een plek die helemaal niet bij je past en kun je erop wachten dat je weer uitvalt. Bah.
Ik hoop dat hij meevalt.
Dat is ook jouw uiteindelijke doel, maar het is voor jou belangrijk om op de juiste plek terecht te komen.
Voor mij werkt het het beste om ergens in het midden daarvan te gaan zoeken: wat is beschikbaar aan werk in mijn omgeving en is haalbaar qua urenbelasting en inzetbaarheid. De ideale banen in mijn ogen zie ik ook voorbij komen, maar zijn banen om eventueel op uit te komen en dat kan ook vanuit ander (iets minder passend werk), later. Daarbij hou ik goed in de gaten waarbij in ieder geval niet uit wil komen en ga ik liever beginnen met iets wat ik redelijk leuk en haalbaar vind, iets wat in ieder geval moet lukken om toch een succeservaring op te doen ipv ergens terecht komen waar ik iets moet doen wat echt niet bij mij past.
Maar voor iedereen is dat weer anders natuurlijk.
zaterdag 3 februari 2018 om 00:48
Ik heb ook twee keer een tijdje werkloos thuis gezeten. De eerste keer was met een burn-out en van die tijd herken ik jouw gevoel helemaal. Ik vond het vooral heel erg moeilijk om op Facebook te zien dat 'mijn' collega's een afdelingsuitje hadden ofzo. Ik voelde me echt een mislukking en thuis kwam er niets uit mijn handen (dat doe jij in ieder geval al een stuk beter). Na een tijdje leerde ik wat minder hard voor mezelf te zijn en ik voelde me pas echt weer goed toen ik een nieuwe baan vond. Toen ik daar twee jaar laten weg moest omdat er geen vaste contracten werden gegeven kon ik er een stuk beter mee omgaan, ik had in ieder geval mijn werk wat meer kunnen loskoppelen van mijn identiteit.
Hoe dan ook: het is gewoon kut, en het is niet erg dat je je af en toe zo voelt. Laat dat gevoel in ieder geval toe en wees niet te hard voor jezelf. Je bent hartstikke goed bezig!
Hoe dan ook: het is gewoon kut, en het is niet erg dat je je af en toe zo voelt. Laat dat gevoel in ieder geval toe en wees niet te hard voor jezelf. Je bent hartstikke goed bezig!
zaterdag 3 februari 2018 om 08:36
Zo, ik heb het telefoongesprek wat van me afgezet. Ik raak nogal makkelijk gestresst na zo'n gesprek, voel me dan machteloos, zoals hierboven ook wordt gezegd.
Maar dat ben ik natuurlijk niet! Ik ben best in staat om mezelf goed uit te drukken en te vertellen wat mijn wensen, beperkingen etc. zijn. En zelfs al zou hij zeggen dat ik per se moet solliciteren op een baan die bijv. veel te stressvol is of te ver weg, dan wil dat nog niet zeggen dat ik aangenomen word.
Laverne, wat je zegt is prima, ik wil ook best nu een baan die eenvoudiger is, niet te veeleisend, graag zelfs. Want haalbaarheid is zo belangrijk nu. En ik probeer ook echt te zien dat hij me kan helpen, dat zou mooi zijn! Dus....jouw tip: kijken in het midden is een goede voor mij. En dan binnen bepaalde voorwaarden die voor mij echt heel belangrijk zijn: weinig reistijd en minder werkdruk.
Het is voor mij ook belangrijk om, naast mijn werk, tijd en energie en mentale ruimte over te houden voor andere dingen..
Maar dat ben ik natuurlijk niet! Ik ben best in staat om mezelf goed uit te drukken en te vertellen wat mijn wensen, beperkingen etc. zijn. En zelfs al zou hij zeggen dat ik per se moet solliciteren op een baan die bijv. veel te stressvol is of te ver weg, dan wil dat nog niet zeggen dat ik aangenomen word.
Laverne, wat je zegt is prima, ik wil ook best nu een baan die eenvoudiger is, niet te veeleisend, graag zelfs. Want haalbaarheid is zo belangrijk nu. En ik probeer ook echt te zien dat hij me kan helpen, dat zou mooi zijn! Dus....jouw tip: kijken in het midden is een goede voor mij. En dan binnen bepaalde voorwaarden die voor mij echt heel belangrijk zijn: weinig reistijd en minder werkdruk.
Het is voor mij ook belangrijk om, naast mijn werk, tijd en energie en mentale ruimte over te houden voor andere dingen..
zaterdag 3 februari 2018 om 09:03
Zelf vind ik veel goodwill bij UWV (ook geluk met de contactpersonen hoor) omdat ze zien dat ik écht wel wil maar gewoon wat gezondheidsdingen heb om rekening mee te houden. Verminderde belastbaarheid.
Ze zien natuurlijk heel vaak mensen die niet willen en allerlei redenen verzinnen waarom ze niet kunnen.
Zoals ik jou lees, wil je ook absoluut. Denk dat als ze dat zien, je ook wel ruimte krijgt om aan te geven wat wel en wat niet. Niemand wil dat je de verkeerde baan gaat doen en weer thuis komt te zitten. Succes!
Ze zien natuurlijk heel vaak mensen die niet willen en allerlei redenen verzinnen waarom ze niet kunnen.
Zoals ik jou lees, wil je ook absoluut. Denk dat als ze dat zien, je ook wel ruimte krijgt om aan te geven wat wel en wat niet. Niemand wil dat je de verkeerde baan gaat doen en weer thuis komt te zitten. Succes!
Je kunt méér.
zaterdag 3 februari 2018 om 09:08
Dank je Mona. Ik wil zeker wel, maar inderdaad niet binnen no-time weer thuis komen te zitten.Moon-Alisa schreef: ↑03-02-2018 09:03Zelf vind ik veel goodwill bij UWV (ook geluk met de contactpersonen hoor) omdat ze zien dat ik écht wel wil maar gewoon wat gezondheidsdingen heb om rekening mee te houden. Verminderde belastbaarheid.
Ze zien natuurlijk heel vaak mensen die niet willen en allerlei redenen verzinnen waarom ze niet kunnen.
Zoals ik jou lees, wil je ook absoluut. Denk dat als ze dat zien, je ook wel ruimte krijgt om aan te geven wat wel en wat niet. Niemand wil dat je de verkeerde baan gaat doen en weer thuis komt te zitten. Succes!
Omdat ik uit het onderwijs kom word ik begeleid door een loopbaanadviseur vanuit mijn oude werkgever. Degene die ik binnenkort zie is de derde binnen 5 maanden. Dus weer even wennen.
De vorige vond altijd dat ik heel actief was en er veel aan deed, dus ik ga er maar vanuit dat de nieuwe dat ook vindt. En ik hoop echt dat hij richting kan geven aan mijn zoektocht, want tot nu toe hebben al mijn activiteiten nog tot niets geleid.
zaterdag 3 februari 2018 om 09:47
Wat vervelend dat je elke keer iemand anders hebt...
Ik kreeg nog wel de vraag: Stel dat we nu schoonmaakwerk voor je hebben, wat ga je dan zeggen? Dit was een hele rare vraag uit het niks omdat het gesprek verder best oké was. Waarschijnlijk iets wat die vent altijd even vroeg.
Toen heb ik gezegd dat ik best in een winkel wilde werken of in de tuinbouw, maar dat schoonmaken echt niks voor mij is. Met dat antwoord nam hij genoegen.
Ik kreeg nog wel de vraag: Stel dat we nu schoonmaakwerk voor je hebben, wat ga je dan zeggen? Dit was een hele rare vraag uit het niks omdat het gesprek verder best oké was. Waarschijnlijk iets wat die vent altijd even vroeg.
Toen heb ik gezegd dat ik best in een winkel wilde werken of in de tuinbouw, maar dat schoonmaken echt niks voor mij is. Met dat antwoord nam hij genoegen.
Je kunt méér.
zaterdag 3 februari 2018 om 09:48
Dit, ook ik heb er ervaring mee. Niet weten wat de toekomst brengt ook.. Dikke knuffel Tolaverneb schreef: ↑01-02-2018 09:06Je werk is een onderdeel van je identiteit. Het geeft structuur, dat valt weg zonder werk en in plaats daarvoor komt leegte. In je werk kun je ondanks stress veel plezier hebben, sociale contacten, je zelfstandigheid, inkomen. Ik kon in mijn werk mijn creativiteit en energie kwijt.
Wat ook lastig is, is: en wat dan nu?
Ik ken je verdriet en het kan heel zwaar voelen.
zaterdag 3 februari 2018 om 10:15
Voor mij ook dat je je collega's bijna dagelijks om je heen hebt. Terwijl ik daar rondom niemand heb die ik zo vaak zie. (ik woon alleen).
Natuurlijk heb ik vrienden en bekenden, maar echt dat dagelijkse, dat mis ik wel. Mijn collega met haar bakje muesli s ochtends, mijn baas die altijd zo in haar telefoon schreeuwde, koffie halen voor elkaar, rookpauzes... Dat vertrouwde is ook weg nu.
Natuurlijk heb ik vrienden en bekenden, maar echt dat dagelijkse, dat mis ik wel. Mijn collega met haar bakje muesli s ochtends, mijn baas die altijd zo in haar telefoon schreeuwde, koffie halen voor elkaar, rookpauzes... Dat vertrouwde is ook weg nu.
Je kunt méér.
zaterdag 3 februari 2018 om 10:45
Haha, ik heb vroeger als student vakantiewerk gedaan, schoonmaken in een bejaardenhuis. Dat zou ik zo weer doen, was altijd gezellig. Alleen betaalt dat te weinig, helaas. Ook ooit schoongemaakt in een hotel en dat was echt niet fijn.
Ergens wil ik een balans vinden tussen uren, reisafstand, werkdruk en beloning. Wel een stapje terug, maar ook weer niet zoveel stappen dat ik 40 uur moet werken om net rond te kunnen komen.
Eigenlijk wil ik gewoon terug naar mijn oude baan, maar dat idee moet ik echt los gaan laten. Heb besloten dat ik weer ga mediteren, dat heb ik een tijdje gedaan en dat helpt ook om je evenwicht te bewaren.
Ergens wil ik een balans vinden tussen uren, reisafstand, werkdruk en beloning. Wel een stapje terug, maar ook weer niet zoveel stappen dat ik 40 uur moet werken om net rond te kunnen komen.
Eigenlijk wil ik gewoon terug naar mijn oude baan, maar dat idee moet ik echt los gaan laten. Heb besloten dat ik weer ga mediteren, dat heb ik een tijdje gedaan en dat helpt ook om je evenwicht te bewaren.
zaterdag 3 februari 2018 om 12:41
Head, je veerkracht klinkt al goed hoor, na een periode van burnout. Het gaat met kleine stappen vooruit he, soms vooruit, dan weer even terug. Het is goed om je steeds te bezinnen en bedenken wat je verder vooruit helpt. Meditatie heeft ook veel voor mij gedaan. Het is een manier om je lijf te kunnen ontspannen en dat is nu juist belangrijk om stress weer weg te krijgen. Yoga vind ik ook prettig.
Grappig dat jij bloemen koopt trouwens, ik doe dat ook, vaak een bosje rozen of tulpen, gewoon bij de supermarkt. Ik kan daar dan blij van worden als ik het thuis op tafel zie staan. Helpt allemaal bij positiviteit blijven ervaren.
Grappig dat jij bloemen koopt trouwens, ik doe dat ook, vaak een bosje rozen of tulpen, gewoon bij de supermarkt. Ik kan daar dan blij van worden als ik het thuis op tafel zie staan. Helpt allemaal bij positiviteit blijven ervaren.
