Psyche
alle pijlers
Heb ik een Autisme Spectrum Stoornis?
woensdag 17 juni 2020 om 19:35
Nee, ik vraag niet om een diagnose. Maar ik vraag me de afgelopen jaren af en toe af of ik wellicht een Autisme Spectrum Stoornis kan hebben. Mensen die mij niet zo goed kennen, zullen dat nooit vermoeden. Maar mensen die mij erg goed kennen.... die waarschijnlijk wel. Ooit zelfs vragen gehad die in bedekte termen daar op aan stuurden. Laatst heb ik voor het eerst deze gedachte met mijn man gedeeld. Hij was niet verbaasd en zei dat hij daar ook wel eens aan gedacht heeft.
Wat wijst erop?
- ik ben vrij star en rechtlijnig
- ik hou van vooruit plannen en niet van onverwachte dingen
- ik kan sociaal zijn, maar het kost wel energie
- ik ben introvert
- ik neem dingen erg letterlijk
- ik kan me vastbijten in details
- ik ben erg prikkelgevoelig
Wat wijst er juist niet op?
- ik begrijp en bezig sarcasme
- ik vind dat ik gevoel voor humor heb en begrijp ook humor van anderen snel
- ik heb een beroep waarbij ik veel verschillende soorten sociaal contact heb. Dat lukt wel, maar ik zie het als een rol
Sommige dingen lijken tegenstrijdig, maar toch is dit hoe ik het zie.
Als ik er al over nadacht, vond ik het niet zo vreselijk belangrijk, want wat verandert een diagnose (of juist niet) nou?
Maar de laatste maanden heb ik toch wel meer ervaren dat ik van bepaalde dingen last heb. Meer dan mijn omgeving dat lijkt te hebben. De laatste paar maanden heb ik (net als heel veel anderen) veel moeten schakelen. Per direct een nieuwe manier van werken moeten ontdekken. Snel en veel nieuwe dingen moeten leren. In het diepe gegooid worden. Ik heb er moeite mee. Ik ben vaak gespannen en raak het minder makkelijk kwijt. Het thuis werken levert veel te veel prikkels op. Ik zit mezelf in de weg. Ik raak overweldigend van de vele wijzigingen in strategie die ik noodgedwongen (zij het begrijpelijk) moet toepassen.
Lastig uitleggen, hopelijk is het een beetje duidelijk wat ik bedoel.
Meer dan ooit speelt dus de vraag door mijn hoofd: heb ik ASS?
Mijn vraag voor hier is: welke stappen kan ik het beste ondernemen om daar achter te komen? Huisarts? En: heeft het zin?
Wat wijst erop?
- ik ben vrij star en rechtlijnig
- ik hou van vooruit plannen en niet van onverwachte dingen
- ik kan sociaal zijn, maar het kost wel energie
- ik ben introvert
- ik neem dingen erg letterlijk
- ik kan me vastbijten in details
- ik ben erg prikkelgevoelig
Wat wijst er juist niet op?
- ik begrijp en bezig sarcasme
- ik vind dat ik gevoel voor humor heb en begrijp ook humor van anderen snel
- ik heb een beroep waarbij ik veel verschillende soorten sociaal contact heb. Dat lukt wel, maar ik zie het als een rol
Sommige dingen lijken tegenstrijdig, maar toch is dit hoe ik het zie.
Als ik er al over nadacht, vond ik het niet zo vreselijk belangrijk, want wat verandert een diagnose (of juist niet) nou?
Maar de laatste maanden heb ik toch wel meer ervaren dat ik van bepaalde dingen last heb. Meer dan mijn omgeving dat lijkt te hebben. De laatste paar maanden heb ik (net als heel veel anderen) veel moeten schakelen. Per direct een nieuwe manier van werken moeten ontdekken. Snel en veel nieuwe dingen moeten leren. In het diepe gegooid worden. Ik heb er moeite mee. Ik ben vaak gespannen en raak het minder makkelijk kwijt. Het thuis werken levert veel te veel prikkels op. Ik zit mezelf in de weg. Ik raak overweldigend van de vele wijzigingen in strategie die ik noodgedwongen (zij het begrijpelijk) moet toepassen.
Lastig uitleggen, hopelijk is het een beetje duidelijk wat ik bedoel.
Meer dan ooit speelt dus de vraag door mijn hoofd: heb ik ASS?
Mijn vraag voor hier is: welke stappen kan ik het beste ondernemen om daar achter te komen? Huisarts? En: heeft het zin?
woensdag 17 juni 2020 om 19:38
Als je het echt wilt laten uitzoeken kun je via de huisarts een verwijzing krijgen om het te laten onderzoeken. Hou wel rekening met een idioot lange wachtlijst.
De één vind het prettig om het te weten, de ander juist niet. Dat moet je voor jezelf beslissen. Mocht het zo zijn kun je hulp krijgen om handvatten te krijgen als je tegen zaken aanloopt. Als je nergens tegenaan loopt en je leven prima loopt zou ik me afvragen of je zin hebt om maanden te wachten op een onderzoek.
De één vind het prettig om het te weten, de ander juist niet. Dat moet je voor jezelf beslissen. Mocht het zo zijn kun je hulp krijgen om handvatten te krijgen als je tegen zaken aanloopt. Als je nergens tegenaan loopt en je leven prima loopt zou ik me afvragen of je zin hebt om maanden te wachten op een onderzoek.
woensdag 17 juni 2020 om 19:40
Westerpaviljoen schreef: ↑17-06-2020 19:37Joh neem een glas wijn ofzo
Heel Nederland had het moeilijk de afgelopen maanden. Jij bent gewoon lekker jij.
woensdag 17 juni 2020 om 19:41
Ik weet niet of ik dat belangrijk vind. Ik weet dat ik inmiddels tegen dingen aan loop en ik zou handvatten kunnen gebruiken.viva-amber schreef: ↑17-06-2020 19:39Een karakter kan ook gewoon een variatie zijn zonder het te medicaliseren.
Waarom vind je dat laatste belangrijk?
woensdag 17 juni 2020 om 19:43
Handvatten kun je ook krijgen zonder diagnose.
Kun je zelf therapie betalen?
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 17 juni 2020 om 19:44
Bij iemand die ik kende wilden ze dat gaan onderzoeken en dat heeft hij toen afgekapt omdat ze ook met zijn ouders in gesprek wilden over hoe hij in zijn jeugd was. Logisch wel vanuit hun kant, maar snap ook dat je je ouders er misschien liever niet in betrekt als volwassen mens zijnde.
Hou daar dus rekening mee.
Hou daar dus rekening mee.
woensdag 17 juni 2020 om 19:44
Ja. Denk je dat ik meer heb aan 'gewone' therapie?viva-amber schreef: ↑17-06-2020 19:43Handvatten kun je ook krijgen zonder diagnose.
Kun je zelf therapie betalen?
woensdag 17 juni 2020 om 19:45
Waarom zou je zelf betalen? Daar dient de zorgverzekering voor.viva-amber schreef: ↑17-06-2020 19:43Handvatten kun je ook krijgen zonder diagnose.
Kun je zelf therapie betalen?
woensdag 17 juni 2020 om 19:46
Daar zag ik ook tegenop, maar ben toch blij dat ik dat gedaan heb. Als door je ouders blijkt dat je de kenmerken ook al als baby/peuter had, is je diagnose wel sterker.minnimouse schreef: ↑17-06-2020 19:44Bij iemand die ik kende wilden ze dat gaan onderzoeken en dat heeft hij toen afgekapt omdat ze ook met zijn ouders in gesprek wilden over hoe hij in zijn jeugd was. Logisch wel vanuit hun kant, maar snap ook dat je je ouders er misschien liever niet in betrekt als volwassen mens zijnde.
Hou daar dus rekening mee.
woensdag 17 juni 2020 om 19:47
Tja met wat wijst er wel op kan ik niet concluderen dat je het wel hebt en met wat wijst er niet op kan ik niet concluderen van niet. Iedere ASS'er is anders.
Als je zelf denkt handvaten nodig te hebben dan zou ik hulp gaan zoeken. Maar inderdaad: hele lange wachtlijsten. Dat je de laatste tijd moeite hebt met omschakelen vind ik ook niet raar. Viva staat er vol mee.
Bij een ASS test vragen ze trouwens ook naar hoe je je gedroeg als kind etc. Het gaat vrij diep.
Als je zelf denkt handvaten nodig te hebben dan zou ik hulp gaan zoeken. Maar inderdaad: hele lange wachtlijsten. Dat je de laatste tijd moeite hebt met omschakelen vind ik ook niet raar. Viva staat er vol mee.
Bij een ASS test vragen ze trouwens ook naar hoe je je gedroeg als kind etc. Het gaat vrij diep.
woensdag 17 juni 2020 om 19:47
Goede vraag. Niet zo veel inderdaad. Ik vraag me af of er dan dingen op zijn plaats vallen. En heel eerlijk gezegd: ik denk ergens dat het fijn is om een verklaring te hebben waarom ik zo anders ben in mijn manier van denken. Althans, zo ervaar ik dat.madamecannibale schreef: ↑17-06-2020 19:42Wat zou een diagnose veranderen voor je. Ik denk zelf niet zo veel.
Verder hoop ik dat het nuttige tips zal opleveren.
woensdag 17 juni 2020 om 19:48
Dat is één mogelijkheid.redbulletje schreef: ↑17-06-2020 19:46Daar zag ik ook tegenop, maar ben toch blij dat ik dat gedaan heb. Als door je ouders blijkt dat je de kenmerken ook al als baby/peuter had, is je diagnose wel sterker.
Ik ken ook iemand die als kind de diagnose autisme kreeg maar waar bij als volwassenen de problemen eerder vanuit een trauma lijken te komen. Een trauma dat is ontstaan in de kindertijd.
woensdag 17 juni 2020 om 19:48
Klopt.redbulletje schreef: ↑17-06-2020 19:46Daar zag ik ook tegenop, maar ben toch blij dat ik dat gedaan heb. Als door je ouders blijkt dat je de kenmerken ook al als baby/peuter had, is je diagnose wel sterker.
Ik snap het ook heel goed dat ze anders geen volledig beeld van je krijgen.
woensdag 17 juni 2020 om 19:51
Ik ben toen ik een burnout had getest op "stoornissen", waaronder OCD en ASS. Het was een idee van de psychiater om de tests te doen; het hoort bij de werkwijze van de betere praktijk. Beide heb ik niet, wel bleek ik enkele kenmerken van beide "labels" te hebben. Dat geldt echter voor heel veel mensen. Als je meer dan 5 kenmerken hebt, kun je een diagnose krijgen.
Hoewel ik niet ergens mee gediagnosticeerd kon worden, had een diagnose ook niet echt iets toegevoegd voor mij. De kenmerken die werden aangemerkt waren karaktereigenschappen waarvan ik sowieso al wist dat ik ze had. Ik zie de uitslag van die tests vooral als een bevestiging van wat ik al wist, ik ken mezelf en weet wie ik ben. Voor mij voegt het niets toe. Ik kende mijn sterke punten en zwakke punten al, wat ik goed kan en waaraan ik kan werken.
Je kunt natuurlijk naar een huisarts gaan en je laten doorverwijzen, misschien dat een psycholoog je handvatten kan aanreiken en dat je daar wat mee kunt.
Ik heb zelf vooral ervaren dat je uiteindelijk voor jezelf moet uitzoeken wat voor jou werkt en wat niet. Mensen zijn heel verschillend en wat voor de een werkt, werkt misschien wel helemaal niet voor de ander.
Hoewel ik niet ergens mee gediagnosticeerd kon worden, had een diagnose ook niet echt iets toegevoegd voor mij. De kenmerken die werden aangemerkt waren karaktereigenschappen waarvan ik sowieso al wist dat ik ze had. Ik zie de uitslag van die tests vooral als een bevestiging van wat ik al wist, ik ken mezelf en weet wie ik ben. Voor mij voegt het niets toe. Ik kende mijn sterke punten en zwakke punten al, wat ik goed kan en waaraan ik kan werken.
Je kunt natuurlijk naar een huisarts gaan en je laten doorverwijzen, misschien dat een psycholoog je handvatten kan aanreiken en dat je daar wat mee kunt.
Ik heb zelf vooral ervaren dat je uiteindelijk voor jezelf moet uitzoeken wat voor jou werkt en wat niet. Mensen zijn heel verschillend en wat voor de een werkt, werkt misschien wel helemaal niet voor de ander.
woensdag 17 juni 2020 om 19:54
Een diagnose heeft ook nadelen. Heb je daar al over nagedacht? De gevolgen wanneer je je voor bepaalde zaken wilt verzekeren, ..e.d.
Ik zou je aanraden om zelf therapie te zoeken voor je knelpunten. Bijvoorbeeld gestalt-therapie gaat in op de relatie met jezelf en anderen en waarom het spaak kan lopen, wat je daarmee kan doen. Wat therapeuten googlen en desnoods 1 of meerder intakes en dan een keuze maken.
Je hebt niet perse een label nodig om ergens aan te werken.
Ik zou je aanraden om zelf therapie te zoeken voor je knelpunten. Bijvoorbeeld gestalt-therapie gaat in op de relatie met jezelf en anderen en waarom het spaak kan lopen, wat je daarmee kan doen. Wat therapeuten googlen en desnoods 1 of meerder intakes en dan een keuze maken.
Je hebt niet perse een label nodig om ergens aan te werken.
viva-amber wijzigde dit bericht op 17-06-2020 19:55
0.85% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 17 juni 2020 om 19:55
Vraag om een verwijzing naar de specialistische GGZ. Op zich kunnen wachtlijsten meevallen. Voor een psychiater gelden soms andere wachtlijsten dan psycholoog. Een diagnose kan helpen.....als je weet wat je hebt kun je beginnen met acceptatie. Misschien kunnen je cognitieve gedragstherapie krijgen om met je beperkingen om te gaan.
Misschien geen diagnose maar weet je dat je geen autisme hebt.
Misschien geen diagnose maar weet je dat je geen autisme hebt.
