Psyche
alle pijlers
Het wil niet zoals ik het wil
zondag 18 juni 2017 om 21:51
Hoi allemaal,
Er moet me iets van het hart. Ik ben 24 zomers jong, pas afgestudeerd, relatie van 8 jaar vorig najaar beëindigd.
Ik ben een ontzettend vrolijke meid. Ik ben spontaan, enthousiast, empathisch en mensen uit mijn omgeving vinden dat ze goed met/om me kunnen lachen (in de positieve zin van het woord).
De laatste tijd voel ik mij soms wat neerslachtig. Ik merk het nu ook best wel (ik ben daarbij ook wel ongesteld, maar toch..).
Ik ben bang om overspannen te raken, wat zich juist soms uit in wat angstgevoelens (niet continu, maar af en toe grijpt dat gevoel mij naar mijn keel).
Zoals ik al aangaf ben ik best wel een grappenmaker. Het voelt alleen de laatste tijd alsof ik mijn pessimisme over mijzelf hiermee verberg. Ik denk namelijk dat ik best een laag zelfbeeld heb. Nu het uit is, ben ik mij veel bewuster van mijzelf, maar ook van mijn omgeving. Iedereen is druk met huisje, boompje, beestje met hun eigen vriend/vriendin o.i.d. Zelf woon ik nog thuis (ik verdien nog maar sinds kort). Omdat anderen het steeds over die desbetreffende dingen hebben, voel ik mij een beetje een nietsnut, omdat ik dat niet heb (maar ergens ook totaal nog niet op zit te wachten).
Ook voel ik mij de laatste tijd somber nadat ik op social media heb gezeten. De Instagram app heb ik al verwijderd. Ik word onrustig, want iedereens leventje om mij heen oogt perfect (ook al weet ik dat dit niet zo is).
Zoals ik aangaf ben ik nog maar sindskort aan het werk. Dit vergt veel tijd en energie (naast het feit dat ik het geweldig werk vind!) omdat ik ernaast ook moet studeren. Verder ben ik het type dat bij elk feestje aanwezig wil zijn, omdat dit een gigantische uitlaatklep voor mij is. Toch kost ook dit energie. Het frustreert me daarbij (hoe logisch ik het ook wel weer vind) dat ik altijd weer rekening moet houden met de plannen met vriendjes van mijn vriendinnen, voordat we pas leuke dingen gaan doen.
Ik kan niet geordend typen, maar dit zijn denk ik ongeveer de hoofdlijnen.. ik heb het denk ik niet helemaal op een rijtje. Ik merk aan mezelf dat ik me van mijzelf vooral niet even ongelukkig mag voelen, omdat ik mijzelf voor iedereen neerzet als de lolbroek. Ik ben in veel zaken een optimist, maar ik merk toch ook dat ik een schaduwkant heb. Ik hecht (te) veel waarde aan aardig te worden gevonden. Ik vind mijzelf vaak niets waard en een onstabiele persoonlijkheid. Ik hoor graag wat advies of evt. gelijksoortige verhalen, want ik vind het lastig om met deze kant om te gaan.
Zo, dat is eruit. Opluchting....
Er moet me iets van het hart. Ik ben 24 zomers jong, pas afgestudeerd, relatie van 8 jaar vorig najaar beëindigd.
Ik ben een ontzettend vrolijke meid. Ik ben spontaan, enthousiast, empathisch en mensen uit mijn omgeving vinden dat ze goed met/om me kunnen lachen (in de positieve zin van het woord).
De laatste tijd voel ik mij soms wat neerslachtig. Ik merk het nu ook best wel (ik ben daarbij ook wel ongesteld, maar toch..).
Ik ben bang om overspannen te raken, wat zich juist soms uit in wat angstgevoelens (niet continu, maar af en toe grijpt dat gevoel mij naar mijn keel).
Zoals ik al aangaf ben ik best wel een grappenmaker. Het voelt alleen de laatste tijd alsof ik mijn pessimisme over mijzelf hiermee verberg. Ik denk namelijk dat ik best een laag zelfbeeld heb. Nu het uit is, ben ik mij veel bewuster van mijzelf, maar ook van mijn omgeving. Iedereen is druk met huisje, boompje, beestje met hun eigen vriend/vriendin o.i.d. Zelf woon ik nog thuis (ik verdien nog maar sinds kort). Omdat anderen het steeds over die desbetreffende dingen hebben, voel ik mij een beetje een nietsnut, omdat ik dat niet heb (maar ergens ook totaal nog niet op zit te wachten).
Ook voel ik mij de laatste tijd somber nadat ik op social media heb gezeten. De Instagram app heb ik al verwijderd. Ik word onrustig, want iedereens leventje om mij heen oogt perfect (ook al weet ik dat dit niet zo is).
Zoals ik aangaf ben ik nog maar sindskort aan het werk. Dit vergt veel tijd en energie (naast het feit dat ik het geweldig werk vind!) omdat ik ernaast ook moet studeren. Verder ben ik het type dat bij elk feestje aanwezig wil zijn, omdat dit een gigantische uitlaatklep voor mij is. Toch kost ook dit energie. Het frustreert me daarbij (hoe logisch ik het ook wel weer vind) dat ik altijd weer rekening moet houden met de plannen met vriendjes van mijn vriendinnen, voordat we pas leuke dingen gaan doen.
Ik kan niet geordend typen, maar dit zijn denk ik ongeveer de hoofdlijnen.. ik heb het denk ik niet helemaal op een rijtje. Ik merk aan mezelf dat ik me van mijzelf vooral niet even ongelukkig mag voelen, omdat ik mijzelf voor iedereen neerzet als de lolbroek. Ik ben in veel zaken een optimist, maar ik merk toch ook dat ik een schaduwkant heb. Ik hecht (te) veel waarde aan aardig te worden gevonden. Ik vind mijzelf vaak niets waard en een onstabiele persoonlijkheid. Ik hoor graag wat advies of evt. gelijksoortige verhalen, want ik vind het lastig om met deze kant om te gaan.
Zo, dat is eruit. Opluchting....
anoniem_215021 wijzigde dit bericht op 18-06-2017 22:04
1.14% gewijzigd
zondag 18 juni 2017 om 22:07
Het is dodelijk vermoeiend om je altijd anders voor te doen dan je bent, altijd de lolbroek te moeten zijn. misschien is dat stap 1 om te veranderen.
Daarnaast, je bent nog super jong! Huisje boompje beestje komt echt nog wel. En een nieuwe baan vraagt ook veel van een mens.
Wees eens wat liever naar jezelf, doe rustig aan, praat met mensen die je kunnen steunen en adviseren en het komt allemaal echt wel goed
Daarnaast, je bent nog super jong! Huisje boompje beestje komt echt nog wel. En een nieuwe baan vraagt ook veel van een mens.
Wees eens wat liever naar jezelf, doe rustig aan, praat met mensen die je kunnen steunen en adviseren en het komt allemaal echt wel goed
maandag 19 juni 2017 om 00:26
Authentiek betekent, dat je "echt" bent. Trouw aan jezelf.
Stel je voor je bent als mens een auto. Mensen die authentiek zijn, die zitten aan het stuur van hun auto. Ze sturen en besturen zichzelf, nemen passagiers mee die op de achterbank zitten, soms eentje zelfs naast je. Wat gebeurt er soms? Dat de auto ineens door anderen bestuurd wordt of lijkt te worden bestuurd. Dan ben je geen bestuurder meer van je auto (van jezelf)
Concreto: je negatief voelen (dat is wat je voelt, dat is authentiek, dat is echt), maar je positief voordoen (is niet echt). Vergelijking met de auto is dan: als je achter het stuur zit, en jezelf bestuurt, dan geef je richting aan dat negatieve. Dat is immers wat je voelt en op dat moment bezig houdt. Als je je positief voordoet, betekent dat dat er iemand anders stuurt/bestuurt terwijl het jouw auto is! Je laat de richting bepalen door de ander.
Ik leg het misschien wat beeldend en filosofisch uit, maar eigenlijk is het gewoon het erkennen, herkennen, serieus nemen van jezelf en nadenken over jezelf. Als wat je doet vaak tegenstrijdig is met wat je voelt/zou willen doen, dan levert dat enorm veel spanning op. Ook kan het zijn dat door je anders voor te doen (niet authentiek), verkeerde mensen, verkeerde baan, verkeerd leeft zelfs.
Mensen gaan immers af op hoe je je presenteert. Je doet je vrolijk voor: mensen met dezelfde waarde vrolijkheid trek je aan, waardoor je depressieve gevoelens alleen maar als in een spiegel nog harder terugkomen.
Stel je voor je bent als mens een auto. Mensen die authentiek zijn, die zitten aan het stuur van hun auto. Ze sturen en besturen zichzelf, nemen passagiers mee die op de achterbank zitten, soms eentje zelfs naast je. Wat gebeurt er soms? Dat de auto ineens door anderen bestuurd wordt of lijkt te worden bestuurd. Dan ben je geen bestuurder meer van je auto (van jezelf)
Concreto: je negatief voelen (dat is wat je voelt, dat is authentiek, dat is echt), maar je positief voordoen (is niet echt). Vergelijking met de auto is dan: als je achter het stuur zit, en jezelf bestuurt, dan geef je richting aan dat negatieve. Dat is immers wat je voelt en op dat moment bezig houdt. Als je je positief voordoet, betekent dat dat er iemand anders stuurt/bestuurt terwijl het jouw auto is! Je laat de richting bepalen door de ander.
Ik leg het misschien wat beeldend en filosofisch uit, maar eigenlijk is het gewoon het erkennen, herkennen, serieus nemen van jezelf en nadenken over jezelf. Als wat je doet vaak tegenstrijdig is met wat je voelt/zou willen doen, dan levert dat enorm veel spanning op. Ook kan het zijn dat door je anders voor te doen (niet authentiek), verkeerde mensen, verkeerde baan, verkeerd leeft zelfs.
Mensen gaan immers af op hoe je je presenteert. Je doet je vrolijk voor: mensen met dezelfde waarde vrolijkheid trek je aan, waardoor je depressieve gevoelens alleen maar als in een spiegel nog harder terugkomen.
maandag 19 juni 2017 om 05:01
Ik vind dat je er goed in bent geslaagd jezelf te uiten!
Misschien speelt dit al wel wat langer dat je joviale jou de andere kant liever niet toe wil staan en dat je hem vaker overmeesterd.
Terwijl hij er dus wel zit zoals je hebt ervaren en die kant moet absoluut naar boven komen en van jou groen licht krijgen.
Met andere woorden: dat je deze kant van jezelf ook laat bestaan.
Want zo wordt je meer jezelf...of zoals BeenThereTrice het zegt authentiek. Want die kant hoort ook bij jou.
Ik kan me overigens wel voorstellen dat je het heel lastig vind om met die kant om te gaan. Want hij is vrij nieuw voor je en het merendeel ben je een optimistisch persoon. En dat zul je ook vast wel blijven want dat zit gewoon in je.
Alleen die andere kant (het pessimisme over jezelf, de lage eigenwaarde) moet ook erkent worden door jou. Dat betekent dat je het onbevooroordeeld onder ogen blijft zien dat die kanten er zitten. Dus bijv. op een bepaald moment voel je je erg pessimitisch over jezelf. Dan is ws de eerste reaktie dat je dat niet wil. Je wilt dat niet voelen.
Belangrijk is dan dat je het wel 'voelt' en dan zonder er van alles over te denken. Of over te oordelen. Gewoon alleen voelen.
Zo erken je dat stuk in jou ook.
En laat jezelf soms ongelukkig voelen. Ook daar zit The Key. Je mag je van jezelf niet ongelukkig voelen.
Maar doorbreek dat door het jezelf wel toe te staan om jezelf zo te voelen.
Misschien speelt dit al wel wat langer dat je joviale jou de andere kant liever niet toe wil staan en dat je hem vaker overmeesterd.
Terwijl hij er dus wel zit zoals je hebt ervaren en die kant moet absoluut naar boven komen en van jou groen licht krijgen.
Met andere woorden: dat je deze kant van jezelf ook laat bestaan.
Want zo wordt je meer jezelf...of zoals BeenThereTrice het zegt authentiek. Want die kant hoort ook bij jou.
Ik kan me overigens wel voorstellen dat je het heel lastig vind om met die kant om te gaan. Want hij is vrij nieuw voor je en het merendeel ben je een optimistisch persoon. En dat zul je ook vast wel blijven want dat zit gewoon in je.
Alleen die andere kant (het pessimisme over jezelf, de lage eigenwaarde) moet ook erkent worden door jou. Dat betekent dat je het onbevooroordeeld onder ogen blijft zien dat die kanten er zitten. Dus bijv. op een bepaald moment voel je je erg pessimitisch over jezelf. Dan is ws de eerste reaktie dat je dat niet wil. Je wilt dat niet voelen.
Belangrijk is dan dat je het wel 'voelt' en dan zonder er van alles over te denken. Of over te oordelen. Gewoon alleen voelen.
Zo erken je dat stuk in jou ook.
En laat jezelf soms ongelukkig voelen. Ook daar zit The Key. Je mag je van jezelf niet ongelukkig voelen.
Maar doorbreek dat door het jezelf wel toe te staan om jezelf zo te voelen.
maandag 19 juni 2017 om 05:09
Daar zit voornamelijk bij jou de spanning denk ik.
Naast dat je van jezelf een optimist en grapjas bent heb je jezelf ook iets opgelegd. Namelijk altijd een lolbroek zijn blijven.
Terwijl het feit is in het leven dat je dat niet altijd zo kan blijven.
Gewoon, omdat er eb en vloed is. Dingen zijn in beweging en veranderen.
En dan kost het veel energie om toch die optimist/grapjas te blijven terwijl het niet van nature van binnenuit komt.
Dat geeft die spanningstrijd in jou denk ik.
Ik denk dat als je die andere, pessimitische kant meer ruimte geeft, het observeert en er geen oordelen over velt, de spanningen in jou echt minder zullen worden.
Naast dat je van jezelf een optimist en grapjas bent heb je jezelf ook iets opgelegd. Namelijk altijd een lolbroek zijn blijven.
Terwijl het feit is in het leven dat je dat niet altijd zo kan blijven.
Gewoon, omdat er eb en vloed is. Dingen zijn in beweging en veranderen.
En dan kost het veel energie om toch die optimist/grapjas te blijven terwijl het niet van nature van binnenuit komt.
Dat geeft die spanningstrijd in jou denk ik.
Ik denk dat als je die andere, pessimitische kant meer ruimte geeft, het observeert en er geen oordelen over velt, de spanningen in jou echt minder zullen worden.
maandag 19 juni 2017 om 08:15
Oh meid dit heb ik ook gevoeld. Ik ben nu 28.
Toen ik begon met werken (24) veranderde een hoop. Ik heb twee vriendengroepen, waarvan 1 al aan huisje boompje beestje deed en 1 waar (nu nog steeds) vooral veel wordt gefeest.
Waar ik voor mijn werkleven bij elk feestje aanwezig wilde zijn (FOMO) kon ik dat tijdens werkleven niet meer, ik moest gewoon werken de volgende dag, en verrot op je werk zitten is ook niet alles.
Heb ik het een tijdje moeilijk mee gehad, dat was wennen. Nu weet ik balans te vinden, en dat zul jij uiteindelijk ook vinden. Takes time!
Toen ik begon met werken (24) veranderde een hoop. Ik heb twee vriendengroepen, waarvan 1 al aan huisje boompje beestje deed en 1 waar (nu nog steeds) vooral veel wordt gefeest.
Waar ik voor mijn werkleven bij elk feestje aanwezig wilde zijn (FOMO) kon ik dat tijdens werkleven niet meer, ik moest gewoon werken de volgende dag, en verrot op je werk zitten is ook niet alles.
Heb ik het een tijdje moeilijk mee gehad, dat was wennen. Nu weet ik balans te vinden, en dat zul jij uiteindelijk ook vinden. Takes time!
maandag 19 juni 2017 om 10:14
Je kan natuurlijk in het wilde weg een relatie starten zodat je het gevoel hebt dat je nog gewild bent, maar aangezien je je hart er niet helemaal bij hebt loop je de kans dat dit mislukt waarna je met een mislukking zit opgescheept.
Ik zou mezelf dus meer tijd gunnen en alleen doen wat je graag wil op relatie-vlak. En ook dan loop je kans op mislukking hè, zoals iedereen.
Ik zou mezelf dus meer tijd gunnen en alleen doen wat je graag wil op relatie-vlak. En ook dan loop je kans op mislukking hè, zoals iedereen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 19 juni 2017 om 10:18
Been, wat een mooie uitleg.
Daar kan ik me alleen maar bij aansluiten.
Onderschat niet de energie die een baan je kost, ook al is het hartstikke leuk werk: het is een ander leven dan dat je eerst had.
Wees lief voor jezelf en vooral: wees trouw aan jezelf.
Zie mijn motto hieronder: alles is mooi wanneer het echt is.
Je zit in een overgangsfase en ook dat kost energie. Misschien mag je jezelf dan ook iets meer tijd en ruimte gunnen dan dat je nu doet. Relatiebreuk verwerken kost trouwens ook energie.
Sterkte, komt goed.
Daar kan ik me alleen maar bij aansluiten.
Onderschat niet de energie die een baan je kost, ook al is het hartstikke leuk werk: het is een ander leven dan dat je eerst had.
Wees lief voor jezelf en vooral: wees trouw aan jezelf.
Zie mijn motto hieronder: alles is mooi wanneer het echt is.
Je zit in een overgangsfase en ook dat kost energie. Misschien mag je jezelf dan ook iets meer tijd en ruimte gunnen dan dat je nu doet. Relatiebreuk verwerken kost trouwens ook energie.
Sterkte, komt goed.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 19 juni 2017 om 22:50
Wat een superlieve en prettige en bovenal bruikbare reacties allemaal. Dat waardeer ik ontzettend.
Ik dacht altijd dat ik altijd degene was die iedereen aan het lachen maakt, die het (bijna) met iedereen kan vinden, die extrovert is, maar ook goed stil kan zijn en luisteren. Ik heb echt het gevoel dat ik de laatste jaren vooral deze karaktertrekken heb laten zien. Dit is ook hoe ik ben, maar ik begin nu te merken dat het mij ook allemaal energie kost. De laatste tijd heel veel energie. Mijn agenda staat (vooral de komende tijd) bommetje vol. Met werk, maar ook met feestjes. Ook al heb ik hier reuze zin in, ik ben ook eigenlijk wel een beetje moe.
Ik kan door mijn eigen positiviteit en starrigheid merken dat ik liever niet toegeef aan het wat negatievere gevoel wat de laatste weken zo nu en dan opspeelt. Als het negatieve gevoel verdwijnt, heb ik gelijk het gevoel dat ik het helemaal kwijt ben en voel ik mij weer gelukkig. Althans, dat denk ik. Ik denk dat ik daarmee blij ben dat ik van dat angstige gevoel af ben en duw het eigenlijk een soort van weg, waardoor ik wanneer heg gevoel opnieuw komt, lichtelijk angstig word: oh jee, als dit maar niet betekent dat ik een burn-out heb of een depressie ontwikkel. I know, misschien vergezocht, maar er zal een knop om moeten van acceptatie wil ik dat voorkomen. En dat wil ik, maar mijn karakter bokst hier wat tegenop. Ik hoop dat jullie hier nog wat van snappen... ik mag ook niet klagen, ik heb het goed, maar ik voel me zo nu en dan gespannen. Iig, super thanks voor jullie adviezen tot nu toe
Ik dacht altijd dat ik altijd degene was die iedereen aan het lachen maakt, die het (bijna) met iedereen kan vinden, die extrovert is, maar ook goed stil kan zijn en luisteren. Ik heb echt het gevoel dat ik de laatste jaren vooral deze karaktertrekken heb laten zien. Dit is ook hoe ik ben, maar ik begin nu te merken dat het mij ook allemaal energie kost. De laatste tijd heel veel energie. Mijn agenda staat (vooral de komende tijd) bommetje vol. Met werk, maar ook met feestjes. Ook al heb ik hier reuze zin in, ik ben ook eigenlijk wel een beetje moe.
Ik kan door mijn eigen positiviteit en starrigheid merken dat ik liever niet toegeef aan het wat negatievere gevoel wat de laatste weken zo nu en dan opspeelt. Als het negatieve gevoel verdwijnt, heb ik gelijk het gevoel dat ik het helemaal kwijt ben en voel ik mij weer gelukkig. Althans, dat denk ik. Ik denk dat ik daarmee blij ben dat ik van dat angstige gevoel af ben en duw het eigenlijk een soort van weg, waardoor ik wanneer heg gevoel opnieuw komt, lichtelijk angstig word: oh jee, als dit maar niet betekent dat ik een burn-out heb of een depressie ontwikkel. I know, misschien vergezocht, maar er zal een knop om moeten van acceptatie wil ik dat voorkomen. En dat wil ik, maar mijn karakter bokst hier wat tegenop. Ik hoop dat jullie hier nog wat van snappen... ik mag ook niet klagen, ik heb het goed, maar ik voel me zo nu en dan gespannen. Iig, super thanks voor jullie adviezen tot nu toe
donderdag 29 juni 2017 om 22:30
Oké, pff, ben ik weer.
De laatste dagen slaap ik slecht. Ik ervaar bijna non-stop een gevoel van onrust. Als ik afleiding heb, ben ik dat gevoel voor eventjes kwijt. Ik ben bang voor dat gevoel.
Nu pieker ik mij de hele tijd suf oh als ik maar niet overspannen ben. Ik heb sinds deze maand mijn eerste, echte, officiële droombaan (klinkt overdreven, maar dit is echt wat ik wil) en toch voel ik mij super opgelaten. Ik kan het moeilijk loslaten, dus ik ga morgen praten met maatschappelijk werk. Ik wil de oude Monkey terug
De laatste dagen slaap ik slecht. Ik ervaar bijna non-stop een gevoel van onrust. Als ik afleiding heb, ben ik dat gevoel voor eventjes kwijt. Ik ben bang voor dat gevoel.
Nu pieker ik mij de hele tijd suf oh als ik maar niet overspannen ben. Ik heb sinds deze maand mijn eerste, echte, officiële droombaan (klinkt overdreven, maar dit is echt wat ik wil) en toch voel ik mij super opgelaten. Ik kan het moeilijk loslaten, dus ik ga morgen praten met maatschappelijk werk. Ik wil de oude Monkey terug
donderdag 29 juni 2017 om 23:19
Zéér herkenbaar. Ik ben 23 en ga door precies hetzelfde heen. Maar ik heb nu ook wel psychologische hulp en labeltje depressie. Ik denk idd combinatie van liefdesverdriet, totaal nieuwe levensfase en gewoon nog jong zijn, jezelf leren kennen.
Een paar maanden terug piekerde ik net zo als jij. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat ik al mijn voldoening uit anderen haalden (door feestjes e.d.). Zolang ik ervoor kon zorgen dat anderen het fijn hadden voelde ik me zinvol en dat maakte het leven voor mij de moeite waard. En toen mijn relatie uitging kwam ik eigenlijk tot de conclusie dat ík daar helemaal niet zoveel invloed op heb of een ander het leuk heeft of niet. Dat al die energie steken in 'de lolbroek uithangen' vooral energie kost, wat krijg ik ervoor terug?
Ik zou de feestjes lekker afzeggen en echt even kennis gaan maken met je gevoelens. Dat is namelijk ook lief zijn voor jezelf, je gevoelens erkennen. Ik ben er zelf véél te lang aan voorbij gelopen, echt superzonde, en dan ga je inderdaad richting burn-out als je niet oppast. Volgens mij is dat helemaal niet vergezocht bij jou.
Een paar maanden terug piekerde ik net zo als jij. Uiteindelijk kwam ik tot de conclusie dat ik al mijn voldoening uit anderen haalden (door feestjes e.d.). Zolang ik ervoor kon zorgen dat anderen het fijn hadden voelde ik me zinvol en dat maakte het leven voor mij de moeite waard. En toen mijn relatie uitging kwam ik eigenlijk tot de conclusie dat ík daar helemaal niet zoveel invloed op heb of een ander het leuk heeft of niet. Dat al die energie steken in 'de lolbroek uithangen' vooral energie kost, wat krijg ik ervoor terug?
Ik zou de feestjes lekker afzeggen en echt even kennis gaan maken met je gevoelens. Dat is namelijk ook lief zijn voor jezelf, je gevoelens erkennen. Ik ben er zelf véél te lang aan voorbij gelopen, echt superzonde, en dan ga je inderdaad richting burn-out als je niet oppast. Volgens mij is dat helemaal niet vergezocht bij jou.
