Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3
vrijdag 1 maart 2024 om 21:50
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
zaterdag 20 april 2024 om 19:05
Goed gedaan Cadeautje. En zoals Maisnon schrijft; Dit is het allermoeilijkste. Stappen maken die doodeng zijn en dan de gevolgen... En dat heb je vannacht jezelf toegestaan. Contact met coach maken. Net zoals coach je voorleeft dat dat goed is. Het geloven en er in vertrouwen.... Dat is weer een aantal stappen verder. Maar je doet het. Je klimt en daalt en je ademt. 
Donderdag was er vanuit werk een bijeenkomst rond innovatie. Aan het programma hiervoor heb ik achter de schermen maanden gewerkt. Ik ben gedurende dat proces van mijn stoel gevallen en heel geinteresseerd geraakt in vanalles. Ik kon er fysiek niet bij zijn, maar mijn collega heeft me digitaal aangesloten. En daar was ik al blij mee. En toen kreeg ik ook nog een keer een heel groot cadeau.
Er wordt momenteel het meest vooruitstrevende gebouw opgetrokken in het gebied waar ik werk. De stedenbouwkundig architect kwam toelichting geven. Op een bepaald moment noemde hij een van zijn grootste inspiratiebronnen. 'Stedenbouwkundig architect X die in de jaren 70 en 80 met een project in BE een revolutie heeft ontketend in het denken over functiemenging, comfort, duurzaamheid en bouwen voor de trots van de buurt...' Dat was mijn (lang overleden vader). En donderdag was hij jarig.
Donderdag was er vanuit werk een bijeenkomst rond innovatie. Aan het programma hiervoor heb ik achter de schermen maanden gewerkt. Ik ben gedurende dat proces van mijn stoel gevallen en heel geinteresseerd geraakt in vanalles. Ik kon er fysiek niet bij zijn, maar mijn collega heeft me digitaal aangesloten. En daar was ik al blij mee. En toen kreeg ik ook nog een keer een heel groot cadeau.
Er wordt momenteel het meest vooruitstrevende gebouw opgetrokken in het gebied waar ik werk. De stedenbouwkundig architect kwam toelichting geven. Op een bepaald moment noemde hij een van zijn grootste inspiratiebronnen. 'Stedenbouwkundig architect X die in de jaren 70 en 80 met een project in BE een revolutie heeft ontketend in het denken over functiemenging, comfort, duurzaamheid en bouwen voor de trots van de buurt...' Dat was mijn (lang overleden vader). En donderdag was hij jarig.
zaterdag 20 april 2024 om 21:00
@Cadeutje: Het voelt niet zoals ik schrijf. Nog lang niet. Maar jij zet je weg verder naar dat gevoel. Ondanks schuld,schaamte, behoefte om ...
Je doet in het hier en nu. Je doet. En met stukjes ga je door de hele shit van herstel.En je presteert elke dag. Ademen liefke. En hier blijven delen ajb.
Ik was een papa's kind. 5 Dochters in het gezin waar vader veel weg was voor werk. Een 'vrouwenhuishouden' waarin ik me niet thuis voelde. Ik was wel eenBalletmeisje enzo maar ook ambitieus op andere terreinen en waar mijn vader mee bezig was, dat intrigeerde me al van heel jong. En ik ging in vakanties mee naar zijn werk, werkte mee en kreeg ook op mijn donder als ik het niet goed deed
Ik had in mijn jeugd een moeilijke relatie met mijn moeder. Achteraf gezien was dat best competitief 
Na zijn dood is de relatie met mijn moeder heel fijn geworden. En dat is oa wat mijn zussen mij verwijten: Je was altijd al het 'lieveke' van papa en daarna pikte je mama in'. Tja.Je kent het verhaal. Toen papa overleed was mijn misbruik verhaal in combi met zus al een aantal jaren bezig... Ik hield mijn mond. En heb nooit iemand 'ingepikt'. Ik heb teveel mijn fatsoen gehouden en ben mijn eigen weg proberen te gaan.
Je doet in het hier en nu. Je doet. En met stukjes ga je door de hele shit van herstel.En je presteert elke dag. Ademen liefke. En hier blijven delen ajb.
Ik was een papa's kind. 5 Dochters in het gezin waar vader veel weg was voor werk. Een 'vrouwenhuishouden' waarin ik me niet thuis voelde. Ik was wel eenBalletmeisje enzo maar ook ambitieus op andere terreinen en waar mijn vader mee bezig was, dat intrigeerde me al van heel jong. En ik ging in vakanties mee naar zijn werk, werkte mee en kreeg ook op mijn donder als ik het niet goed deed
Ik had in mijn jeugd een moeilijke relatie met mijn moeder. Achteraf gezien was dat best competitief Na zijn dood is de relatie met mijn moeder heel fijn geworden. En dat is oa wat mijn zussen mij verwijten: Je was altijd al het 'lieveke' van papa en daarna pikte je mama in'. Tja.Je kent het verhaal. Toen papa overleed was mijn misbruik verhaal in combi met zus al een aantal jaren bezig... Ik hield mijn mond. En heb nooit iemand 'ingepikt'. Ik heb teveel mijn fatsoen gehouden en ben mijn eigen weg proberen te gaan.
zaterdag 20 april 2024 om 21:21
Wat betekent dat je gewoon te lief bent.
Na al dat zwijgen ben je nu wel open over je verhaal. Wanneer heb jij de stap naar hulp gemaakt? Heb jij het altijd geweten en onder ogen kunnen zien, of zat je net zo in de ontkenning etc?
Sorrie voor de hoeveelheid vragen. Je lijkt vaak zoveel verder, zo sterk, en zo'n dame van de wereld. Nouja, dat weet je.
Terwijl ik ook heus zie dat je ook worstelt met hem, de verhoudingen, ontkenning van je zussen, en de angst en hers nog regelmatig zijn. Met alle pijn die erbij hoort.
Misschien lijk je rustiger omdat je je juist terugtrekt als het niet goed gaat?
Na al dat zwijgen ben je nu wel open over je verhaal. Wanneer heb jij de stap naar hulp gemaakt? Heb jij het altijd geweten en onder ogen kunnen zien, of zat je net zo in de ontkenning etc?
Sorrie voor de hoeveelheid vragen. Je lijkt vaak zoveel verder, zo sterk, en zo'n dame van de wereld. Nouja, dat weet je.
Terwijl ik ook heus zie dat je ook worstelt met hem, de verhoudingen, ontkenning van je zussen, en de angst en hers nog regelmatig zijn. Met alle pijn die erbij hoort.
Misschien lijk je rustiger omdat je je juist terugtrekt als het niet goed gaat?
anoniem_671df2f98900a wijzigde dit bericht op 22-04-2024 18:26
32.52% gewijzigd
zondag 21 april 2024 om 19:16
Weekend lekker bezig gebleven met van alles en nog wat. Dat gaat aardig, en helpt: proberen om mijn plekje te verdienen.
Voel me wel heel schuldig over saaiheid naar de kinderen. Overal zie je ouders die leuke dingen doen met hun kinderen in het weekend.
Ik ben toch altijd soort van blij als iedereen weer op tijd bij zijn clubje is, boodschappen gedaan zijn, er gewassen is en er eten op tafel staat.
Beetje extra hangen...
Maar ik merk dat ik voor de kinderen graag 'leuke dingen' met ze zou willen doen.
Nouja, over een week hebben ze vakantie. Dan maar wat leuke dingen bedenken.
Voel me wel heel schuldig over saaiheid naar de kinderen. Overal zie je ouders die leuke dingen doen met hun kinderen in het weekend.
Ik ben toch altijd soort van blij als iedereen weer op tijd bij zijn clubje is, boodschappen gedaan zijn, er gewassen is en er eten op tafel staat.
Beetje extra hangen...
Maar ik merk dat ik voor de kinderen graag 'leuke dingen' met ze zou willen doen.
Nouja, over een week hebben ze vakantie. Dan maar wat leuke dingen bedenken.
zondag 21 april 2024 om 20:03
Cadeautje: volgens mij klinkt dat als een fijn weekend. Wat ik rond me zie is dat kinderen zo'n volle agenda hebben dat even niks 'speciaals' in het weekend heel welkom is.
(Je stelde eerder een paar vragen aan me. Daar ga ik later op in want dat wil ik best vertellen. Maar daar moet ik voor in de 'modus' zijn en vandaag ben ik vooral aan het genieten van rust en onverwacht man thuis omdat er een concert geannuleerd werd. Ik gun niemand ziek worden, maar de artiest die vandaag cancelde gun ik een vlot herstel en bedank ik voor deze extra dag samen. )
(Je stelde eerder een paar vragen aan me. Daar ga ik later op in want dat wil ik best vertellen. Maar daar moet ik voor in de 'modus' zijn en vandaag ben ik vooral aan het genieten van rust en onverwacht man thuis omdat er een concert geannuleerd werd. Ik gun niemand ziek worden, maar de artiest die vandaag cancelde gun ik een vlot herstel en bedank ik voor deze extra dag samen.
)
zondag 21 april 2024 om 20:30
Fijn Olle, dat je alleen antwoord als je in de goede bui bent. Ik voel me al bezwaard om te vragen, dus heel fijn dat je het laat liggen als je niet wil/er niet voor in de mood bent.
Wat hebben jullie gedaan, zo die extra vrije dag samen?
Lief en ik zijn niet zo goed in dingen samen doen.
Ik was heel goed in dingen met de kinderen doen, maar die hebben ineens allemaal een mening, en ook allemaal een andere, en het meest gehoorde is nu 'ik blijf bij papa'.
Hun agenda is overigens niet overvol hoor. Ze mogen niet op oneindig aantal dingen, en hoeven bijna nooit mee naar de clubjes van de anderen of boodschappen doen ofzo.
En omdat ik weinig werk hoeven ze ook niet naar de opvang/bso.
Ze zijn dus oneindig druk met hun eigen meuk opruimen, hangen, spelen, eten, en -de hel-maal douchen in het weekend.
Je hoort het al, ze hebben een onmeunig zwaar leven. (En dus het nummer van de Kindertelefoon)
(Al was het maar omdat ik die vroeger echt niet kon bellen. Als het woord Kindertelefoon viel kreeg ik al de rillingen. Het idee dat iemand zou weten....
Dus ik stimuleer ze hier geregeld om te bellen voor een luisterend oor, fijn voor als je moeder vervelend is.
Willen ze niet.
Zo jammer, van die kinderen die jouw kinderdromen niet waar willen maken. 
)
Wat hebben jullie gedaan, zo die extra vrije dag samen?
Lief en ik zijn niet zo goed in dingen samen doen.
Ik was heel goed in dingen met de kinderen doen, maar die hebben ineens allemaal een mening, en ook allemaal een andere, en het meest gehoorde is nu 'ik blijf bij papa'.
Hun agenda is overigens niet overvol hoor. Ze mogen niet op oneindig aantal dingen, en hoeven bijna nooit mee naar de clubjes van de anderen of boodschappen doen ofzo.
En omdat ik weinig werk hoeven ze ook niet naar de opvang/bso.
Ze zijn dus oneindig druk met hun eigen meuk opruimen, hangen, spelen, eten, en -de hel-maal douchen in het weekend.
Je hoort het al, ze hebben een onmeunig zwaar leven. (En dus het nummer van de Kindertelefoon)
(Al was het maar omdat ik die vroeger echt niet kon bellen. Als het woord Kindertelefoon viel kreeg ik al de rillingen. Het idee dat iemand zou weten....
Dus ik stimuleer ze hier geregeld om te bellen voor een luisterend oor, fijn voor als je moeder vervelend is.
Willen ze niet.
Zo jammer, van die kinderen die jouw kinderdromen niet waar willen maken. )
zondag 21 april 2024 om 20:54
Avo, dat klinkt als een prima weekend voor kinderen. Gewoon kind zijn, lekker thuis rommelen, af en toe wat bijzonders doen (maar niet dit weekend, prima!). En als ze zich echt stierlijk vervelen (omdat jullie even niet in staat zijn tot meer dan gewoon 'leven', of omdat ze zelf ineens een mening hebben en niet is goed) bedenk dan dat ze hele belangrijke dingen aan het leren zijn:
Verveling stimuleert creatieve groei en leert kinderen omgaan met negatieve emoties.
Zeg dat maar af en toe tegen jezelf als het even allemaal wat veel is. Het leven hoeft niet groots en meeslepend. Veilig, vertrouwd, voorspelbaar en aanrommelen zijn echt onderschatte dingen voor een kind. Tuurlijk is een dagje weg ofzo best leuk op zn tijd, maar er is niets mis met gewoon lekker je ding doen.
Verveling stimuleert creatieve groei en leert kinderen omgaan met negatieve emoties.
Zeg dat maar af en toe tegen jezelf als het even allemaal wat veel is. Het leven hoeft niet groots en meeslepend. Veilig, vertrouwd, voorspelbaar en aanrommelen zijn echt onderschatte dingen voor een kind. Tuurlijk is een dagje weg ofzo best leuk op zn tijd, maar er is niets mis met gewoon lekker je ding doen.
zondag 21 april 2024 om 23:03
Lieve Avo, soms kan het even niet anders. Weet je nog wat ik eerder deze week schreef? Je bent ontzettend spannende nieuwe dingen aan het doen met coach. Je oude coping van wegstoppen werkt niet meer. Nu is er een gat, juist op momenten dat je het heel moeilijk hebt. Het is niet gek dat je dan niet weet hoe je er mee om moet gaan, en dat je dan andere manieren zoekt.
Ik snap dat je het liever niet zou doen, een andere manier zou willen vinden. Ook omdat je in het verleden geleerd hebt dat dit niet mocht. Maar ja, je moet wel met al dit gevoel om gaan. Soms lukt dat makkelijk, soms lukt dat even verdomd moeilijk. Je hoeft het niet allemaal in één keer te kunnen hè? Wat heeft coach eerder tegen je gezegd over automutileren en dissociëren, weet je dat nog?
Ik snap dat je het liever niet zou doen, een andere manier zou willen vinden. Ook omdat je in het verleden geleerd hebt dat dit niet mocht. Maar ja, je moet wel met al dit gevoel om gaan. Soms lukt dat makkelijk, soms lukt dat even verdomd moeilijk. Je hoeft het niet allemaal in één keer te kunnen hè? Wat heeft coach eerder tegen je gezegd over automutileren en dissociëren, weet je dat nog?
maandag 22 april 2024 om 00:11
Ja. Dat het me helpt om overeind te blijven staan. En dat ik het dus soms nodig heb.
Ik wil het gewoon zo graag goed doen.
Want eerlijk, het maakt mij nog steeds niet uit.
Ik mag het niet omdat anderen er een mening over hebben. Ik niet wil falen in hun ogen.
Niet nog gekker, dommer zijn.
Niet nog meer hoeven schamen voor wie ik ben en wat ik doe. Niet daar ook weer schuldig over voelen.
Maar ik weet ook dat als ik dat niet heb, het oke gevonden zou worden, het hek snel can de dam zou zijn vrees ik.
Dus het is in die zin wel nuttig dat ik er zo de schijt aan heb om hiermee te falen.
En ergens ook hilarisch hoe ik dan op alle mogelijke manieren stiekem valsspeel.
Want dat is natuurlijk net zo fout. Maar dat zeg ik lekker niet, en ontken ik, en dan is er niets aan de hand ofzo.
Ik vind het kut.
Ik wil dit niet, het was zo'n slecht idee lijkt het. Iedereen droomt wel eens raar. Ik moet mezelf gewoon een stuk minder serieus gaan nemen en wat harder werken.
Dan heb ik ook niet de tijd om te gaan zitten janken over dingen van 100 jaar geleden.
Ja, ik ben bokkig. Ik heb me mee laten slepen door allerlei mooie ideeën. Wilde het graag goed doen.
Maar als ik eerlijk ben weet ik dat ik de hele boel belazer met zielig doen. En het maakt me bozig.
Er was niet veel zieligs aan. Ik was gewoon stronteigenwijs, had ook gewoon kunnen luisteren.
En vroeger kreeg iedereen zo nu en dan een tik.
En voor de rest geil ik nu nog op pijn, dus dat lijkt me duidelijk.
Sorrie. Maar ik ben niet de o zo dappere Avo die jullie denken te zien. Echt.
Ik wil het gewoon zo graag goed doen.
Want eerlijk, het maakt mij nog steeds niet uit.
Ik mag het niet omdat anderen er een mening over hebben. Ik niet wil falen in hun ogen.
Niet nog gekker, dommer zijn.
Niet nog meer hoeven schamen voor wie ik ben en wat ik doe. Niet daar ook weer schuldig over voelen.
Maar ik weet ook dat als ik dat niet heb, het oke gevonden zou worden, het hek snel can de dam zou zijn vrees ik.
Dus het is in die zin wel nuttig dat ik er zo de schijt aan heb om hiermee te falen.
En ergens ook hilarisch hoe ik dan op alle mogelijke manieren stiekem valsspeel.
Want dat is natuurlijk net zo fout. Maar dat zeg ik lekker niet, en ontken ik, en dan is er niets aan de hand ofzo.
Ik vind het kut.
Ik wil dit niet, het was zo'n slecht idee lijkt het. Iedereen droomt wel eens raar. Ik moet mezelf gewoon een stuk minder serieus gaan nemen en wat harder werken.
Dan heb ik ook niet de tijd om te gaan zitten janken over dingen van 100 jaar geleden.
Ja, ik ben bokkig. Ik heb me mee laten slepen door allerlei mooie ideeën. Wilde het graag goed doen.
Maar als ik eerlijk ben weet ik dat ik de hele boel belazer met zielig doen. En het maakt me bozig.
Er was niet veel zieligs aan. Ik was gewoon stronteigenwijs, had ook gewoon kunnen luisteren.
En vroeger kreeg iedereen zo nu en dan een tik.
En voor de rest geil ik nu nog op pijn, dus dat lijkt me duidelijk.
Sorrie. Maar ik ben niet de o zo dappere Avo die jullie denken te zien. Echt.
maandag 22 april 2024 om 15:38
Hopelijk mag ik hier een beetje meeschrijven
Net al mijn eigen topic geopend.
Maar even in het kort;
Eindelijk een grote stap gemaakt maar ik durfde het eerst nooit.
Even in het kort:
Van de week naar de psycholoog geweest en daar alles verteld over zusje en moeder.
Ik ben al zowat mijn hele leven een zwarte schaap van de familie geweest. Thuis was het nooit gezellig en ook daar werd ik gekleineerd en geestelijk en lichamelijk mishandeld. Ook toen het huis uit ging, soms nog geestelijk. Vaak door moeder.
Maar ach, al die jaren dacht ik, mensen maken fouten, ik neem het ze niet kwalijk. Ene keer was het gezellig en de andere keer drama.
Maar tot vorige week was voor mij echt de druppel. Mijn zusje had sws de laatste tijd al apart gedrag, ik hoefde maar te appen of zij appte mij en ik reageerde normaal, en ze ging helemaal uit haar plaat wat ik wel niet verkeerd en verwijten. Nou ik heb maar zitten te denken en weet niet wat.
Vorig weekend ging het weer mis, ik was er klaar mee en laat mij niet zo behandelen. Haar gevraagd wanneer ze haar dozen ophaalde, staan hier al 2 jaar en weer werd ze boos en schelde ze mij uit.
Maar niet alleen dat, mijn moeder bemoeide zich er ook mee. Kreeg rare appjes dat ik dwars ben en niet deug. Mijn op fb zwart maken met wie ik ben.
Iemand uit fb lijst een bericht met hoe ik werkelijk ben en moest oppassen met mij. Wat er vroeger al wel niet allemaal was gebeurd en wat ik deed. Dat ik misbruikt ben en vastgehouden ben in een huis etc en mijn eigen schuld is.
Ja elke keer als ik iets deed wat mijn moeder niet wou omdat ik alles moest doen wat zei wou, haalde ze het verleden er bij, dat het mijn schuld was van dat ik verkracht ben... zo kwam het er wel op neer.
Mijn moeder heeft LVB en ook narcisme stoornis.
Mijn psycholoog steunt mij hier gelukkig wel in.
Hele leven al bepaald mijn moeder wat ik moet doen en als ik haar zin geef is alles koek en ei maar zodra ik Iets anders doe... 1 grote drama.
ze is de controle nu kwijt over mij. Gisteravond nog een berichtje, van dat ik ben begonnen en dingen doe die niet kunnen, als ik dat maar besef. Dan denk jk wat voor dingen? En dat ze hulp voor mij inschakelt als ik dat maat weet.
Ben nu 36 jaar en moet loskomen van mijn moeder en zusje, wat ik eerder heb geprobeerd. Heb nog een leven voor mij. Richten op nieuwe mensen te ontmoeten. Want door alles heb ik nooit echt vrienden gehad en lange relaties, omdat mijn moeder altijd zat te stoken en nooit was het goed.
Inmiddels toch overal op geblokkeerd
Maar toch voelt het ergens wat onwerkelijk en apart.
Ook al zal ik nu nog geen rust ervaren op den duur komt het vast goed. Ervaar nu zoveel stress en angst en soms paniekaanvallen. Maar steeds over mijn verleden beginnen.... ja dat doet pijnlijk.
Net al mijn eigen topic geopend.
Maar even in het kort;
Eindelijk een grote stap gemaakt maar ik durfde het eerst nooit.
Even in het kort:
Van de week naar de psycholoog geweest en daar alles verteld over zusje en moeder.
Ik ben al zowat mijn hele leven een zwarte schaap van de familie geweest. Thuis was het nooit gezellig en ook daar werd ik gekleineerd en geestelijk en lichamelijk mishandeld. Ook toen het huis uit ging, soms nog geestelijk. Vaak door moeder.
Maar ach, al die jaren dacht ik, mensen maken fouten, ik neem het ze niet kwalijk. Ene keer was het gezellig en de andere keer drama.
Maar tot vorige week was voor mij echt de druppel. Mijn zusje had sws de laatste tijd al apart gedrag, ik hoefde maar te appen of zij appte mij en ik reageerde normaal, en ze ging helemaal uit haar plaat wat ik wel niet verkeerd en verwijten. Nou ik heb maar zitten te denken en weet niet wat.
Vorig weekend ging het weer mis, ik was er klaar mee en laat mij niet zo behandelen. Haar gevraagd wanneer ze haar dozen ophaalde, staan hier al 2 jaar en weer werd ze boos en schelde ze mij uit.
Maar niet alleen dat, mijn moeder bemoeide zich er ook mee. Kreeg rare appjes dat ik dwars ben en niet deug. Mijn op fb zwart maken met wie ik ben.
Iemand uit fb lijst een bericht met hoe ik werkelijk ben en moest oppassen met mij. Wat er vroeger al wel niet allemaal was gebeurd en wat ik deed. Dat ik misbruikt ben en vastgehouden ben in een huis etc en mijn eigen schuld is.
Ja elke keer als ik iets deed wat mijn moeder niet wou omdat ik alles moest doen wat zei wou, haalde ze het verleden er bij, dat het mijn schuld was van dat ik verkracht ben... zo kwam het er wel op neer.
Mijn moeder heeft LVB en ook narcisme stoornis.
Mijn psycholoog steunt mij hier gelukkig wel in.
Hele leven al bepaald mijn moeder wat ik moet doen en als ik haar zin geef is alles koek en ei maar zodra ik Iets anders doe... 1 grote drama.
ze is de controle nu kwijt over mij. Gisteravond nog een berichtje, van dat ik ben begonnen en dingen doe die niet kunnen, als ik dat maar besef. Dan denk jk wat voor dingen? En dat ze hulp voor mij inschakelt als ik dat maat weet.
Ben nu 36 jaar en moet loskomen van mijn moeder en zusje, wat ik eerder heb geprobeerd. Heb nog een leven voor mij. Richten op nieuwe mensen te ontmoeten. Want door alles heb ik nooit echt vrienden gehad en lange relaties, omdat mijn moeder altijd zat te stoken en nooit was het goed.
Inmiddels toch overal op geblokkeerd
Maar toch voelt het ergens wat onwerkelijk en apart.
Ook al zal ik nu nog geen rust ervaren op den duur komt het vast goed. Ervaar nu zoveel stress en angst en soms paniekaanvallen. Maar steeds over mijn verleden beginnen.... ja dat doet pijnlijk.
maandag 22 april 2024 om 18:22
Wat knap dat je nu echt voor jezelf gekozen hebt en het contact verbroken hebt.
Want het klinkt ontzettend pijnlijk en oneerlijk, het contact met je moeder.
Jou zwart maken achter je rug om, zeggen dat misbruik je eigen schuld is.. Dat is echt vreselijk gemeen en pijn doen om het pijn doen.
Fijn dat je goede hulp hebt van een psycholoog. Het zal een tijd duren, en I can't promise you that it won't hurt. Maar je hebt een mooi doel voor ogen:
Gelukkig worden met jezelf, en een groep leuke fijne mensen om je heen. Je leven niet meer laten beïnvloeden door je moeder en zus. Succes!!!
Want het klinkt ontzettend pijnlijk en oneerlijk, het contact met je moeder.
Jou zwart maken achter je rug om, zeggen dat misbruik je eigen schuld is.. Dat is echt vreselijk gemeen en pijn doen om het pijn doen.
Fijn dat je goede hulp hebt van een psycholoog. Het zal een tijd duren, en I can't promise you that it won't hurt. Maar je hebt een mooi doel voor ogen:
Gelukkig worden met jezelf, en een groep leuke fijne mensen om je heen. Je leven niet meer laten beïnvloeden door je moeder en zus. Succes!!!
maandag 22 april 2024 om 18:40
Wat klinkt dat heftig. Jeetje weer zo naar stuk om te lezen.
Kan ik ook niet zo goed tegen. Maar wil jullie wel sterkte wensen met deze rot verleden en periode.
Voel mezelf nog niet goed.
Ben aan af tellen naar donderdag, dan mag ik weer kletsen met dokter rossi. Hij is psycholoog in de serie gooische vrouwen. lekker even kletsen bij je hulpverlener / psychiater. Ik lach er maar om.
Eigenlijk wil ik niet meer. Op werk allemaal gedoe en gesprekken. Denk je naar huis te gaan en thuis alles voor elkaar te hebben blijken we een mieren plaag te hebben. Lees ik dat je elke dag moet schoonmaken. Hoe dan... ik ben kapot en blij als ik mezelf heb gedouched, werkdag door ben genomen en de kids heb verzorgd. Ik trek dit niet meer lang.
Zo moe en migraine aanvallen die niet doorzetten. Maar steeds het gevoel hij komt, hij komt, oh toch niet.
Lijkt fijn, maar beter eentje door en dan er van af dan vaak zo wel/niet aanval.
Kan ik ook niet zo goed tegen. Maar wil jullie wel sterkte wensen met deze rot verleden en periode.
Voel mezelf nog niet goed.
Ben aan af tellen naar donderdag, dan mag ik weer kletsen met dokter rossi. Hij is psycholoog in de serie gooische vrouwen. lekker even kletsen bij je hulpverlener / psychiater. Ik lach er maar om.
Eigenlijk wil ik niet meer. Op werk allemaal gedoe en gesprekken. Denk je naar huis te gaan en thuis alles voor elkaar te hebben blijken we een mieren plaag te hebben. Lees ik dat je elke dag moet schoonmaken. Hoe dan... ik ben kapot en blij als ik mezelf heb gedouched, werkdag door ben genomen en de kids heb verzorgd. Ik trek dit niet meer lang.
Zo moe en migraine aanvallen die niet doorzetten. Maar steeds het gevoel hij komt, hij komt, oh toch niet.
Lijkt fijn, maar beter eentje door en dan er van af dan vaak zo wel/niet aanval.
maandag 22 april 2024 om 19:05
Wat goed dat je een afspraak hebt bij de psycholoog Monstrea, dat lijkt me nu het allerbelangrijkste om uit je patroon te komen.
Schoonmaken lukt hier ook niet elke dag, voor mieren kopen we gewoon gif. Veel gif. Lokdoosjes, strooipoeder voor de holletjes, en vaak aanvullen.
Ik ben dol op natuur en dieren. Maar niet in mijn huis, en mieren ondergraven de hele boel. Dus gif.
Schoonmaken lukt hier ook niet elke dag, voor mieren kopen we gewoon gif. Veel gif. Lokdoosjes, strooipoeder voor de holletjes, en vaak aanvullen.
Ik ben dol op natuur en dieren. Maar niet in mijn huis, en mieren ondergraven de hele boel. Dus gif.
maandag 22 april 2024 om 22:46
Hele dag druk geweest.
Sinds ik in bed lig, lig ik mezelf op te vreten om alle stomme dingen/wat ik anders moet doen/dat iedereen van me walgt.
Coach toch maar geappt of we nog oke zijn.
Nog steeds...
En nu voel ik me weer schuldig over het lastig vallen en schaam me voor mijn rare gedrag.
Man blieft nog steeds niets van mijn diensten. Dat lucht ergens op, maar vergroot ook de schaamte en nutteloosheid.
En ik denk natuurlijk dat ie stiekem ook gewoon van me walgt...
Sinds ik in bed lig, lig ik mezelf op te vreten om alle stomme dingen/wat ik anders moet doen/dat iedereen van me walgt.
Coach toch maar geappt of we nog oke zijn.
Nog steeds...
En nu voel ik me weer schuldig over het lastig vallen en schaam me voor mijn rare gedrag.
Man blieft nog steeds niets van mijn diensten. Dat lucht ergens op, maar vergroot ook de schaamte en nutteloosheid.
En ik denk natuurlijk dat ie stiekem ook gewoon van me walgt...
dinsdag 23 april 2024 om 02:50
Zonder te weten
Te denken aan
Gaat er iets breken
Op het punt van
Kopje onder en
Meegevoerd
Gevaar en wanhoop
Geen idee waarvoor
Waarom
Alleen dat ik ga verdrinken
Compleet verdwijnen
Als er niet heel snel iets gebeurd
Alles veranderd
Dus ren ik weg
En blijf ik bezig
Om niet te zien
Niet te hoeven weten
Ingehaald te worden door deze tsunami
Stortvloed aan alles
Wat me bang maakt
Wil ik roepen
Red me. Zie dan toch
Ik ga verdrinken
Maar dat klinkt als
Sorrie
Of een hoop gegrap
Ik moet mij redden
Weet ik diep van binnen
Zeg ik sorrie tegen mezelf
En maak een grap
Terwijl ik me omdraai
En tyfus hard wegren
Te denken aan
Gaat er iets breken
Op het punt van
Kopje onder en
Meegevoerd
Gevaar en wanhoop
Geen idee waarvoor
Waarom
Alleen dat ik ga verdrinken
Compleet verdwijnen
Als er niet heel snel iets gebeurd
Alles veranderd
Dus ren ik weg
En blijf ik bezig
Om niet te zien
Niet te hoeven weten
Ingehaald te worden door deze tsunami
Stortvloed aan alles
Wat me bang maakt
Wil ik roepen
Red me. Zie dan toch
Ik ga verdrinken
Maar dat klinkt als
Sorrie
Of een hoop gegrap
Ik moet mij redden
Weet ik diep van binnen
Zeg ik sorrie tegen mezelf
En maak een grap
Terwijl ik me omdraai
En tyfus hard wegren
dinsdag 23 april 2024 om 08:56
Ik kom even binnenvallen met een boekentip:
https://uitgeverijmens.nl/boeken/ik-vra ... le-content
https://uitgeverijmens.nl/boeken/ik-vra ... le-content
What a nuanced anxiety
dinsdag 23 april 2024 om 11:00
Ik ga kijken of ik er moed voor kan vinden.
Een van de schrijfsters heeft een docu over haar verleden.
Ik vind haar ergens zo herkenbaar...
https://niksaandehand.com/
Een van de schrijfsters heeft een docu over haar verleden.
Ik vind haar ergens zo herkenbaar...
https://niksaandehand.com/
dinsdag 23 april 2024 om 11:09
En ondertussen is er weer een ochtend voorbij waarin ik veel had willen (en moeten) doen, maar waarin ik geslapen heb, en gelezen heb over misbruik....
En dan maak ik me zo boos op mezelf. Ik leef in het verleden. Als ik me nou gewoon op het hier en nu focus, mijn leven nu vol benut en leuk maak...
Stop met erin blijven hangen.
Zo kies ik er ook zelf voor, wat je aandacht geeft groeit. En is het dus nog steeds mijn schuld.
Wanneer ga ik jou eens leren van mijn fouten en het goed aanpakken.
*Schopt zichzelf onder de douche en gaat het goedmaken*
En dan maak ik me zo boos op mezelf. Ik leef in het verleden. Als ik me nou gewoon op het hier en nu focus, mijn leven nu vol benut en leuk maak...
Stop met erin blijven hangen.
Zo kies ik er ook zelf voor, wat je aandacht geeft groeit. En is het dus nog steeds mijn schuld.
Wanneer ga ik jou eens leren van mijn fouten en het goed aanpakken.
*Schopt zichzelf onder de douche en gaat het goedmaken*
dinsdag 23 april 2024 om 11:16
Wauw. Het is wel weer de grote Avoshow hier he.
Meer voer voor de stemmen 'drama queen, echte slachtoffers zwijgen en zoeken niet zon groot toneel. Wat wil je nou. Wat denk je nou. Iedereen kotst je ondertussen uit, houd toch gewoon je bek. Wie gelooft jou nog met je vele achterlijke schrijfsels.'
Wil ik sorrie zeggen en zeggen dat je me mag negeren.
Ik overstroom en weet niet goed waar ik het kwijt kan. Ik val coach al zoveel teveel lastig.
Het lijkt bijna of ik niet meer kan zwijgen na al die jaren. Het blijft stromen nu ik begonnen ben.
En hier is het even niet dat niemand ziet/weet dat er zoveel aan de hand is.
Dat ik op zijn kop sta, alles op zijn kop staat, de wereld vergaat, maar ik niets mag laten zien. Niets kan laten zien.
Er dus niets te zien is.
Want de dip is voorbij. Het gaat weer goed.
Dus niemand die ergens op kan reageren.
Terwijl ik in brand sta. Er zoveel aan de hand is. Al zo lang.
Het is eenzaam vergaan in je eentje.
Meer voer voor de stemmen 'drama queen, echte slachtoffers zwijgen en zoeken niet zon groot toneel. Wat wil je nou. Wat denk je nou. Iedereen kotst je ondertussen uit, houd toch gewoon je bek. Wie gelooft jou nog met je vele achterlijke schrijfsels.'
Wil ik sorrie zeggen en zeggen dat je me mag negeren.
Ik overstroom en weet niet goed waar ik het kwijt kan. Ik val coach al zoveel teveel lastig.
Het lijkt bijna of ik niet meer kan zwijgen na al die jaren. Het blijft stromen nu ik begonnen ben.
En hier is het even niet dat niemand ziet/weet dat er zoveel aan de hand is.
Dat ik op zijn kop sta, alles op zijn kop staat, de wereld vergaat, maar ik niets mag laten zien. Niets kan laten zien.
Er dus niets te zien is.
Want de dip is voorbij. Het gaat weer goed.
Dus niemand die ergens op kan reageren.
Terwijl ik in brand sta. Er zoveel aan de hand is. Al zo lang.
Het is eenzaam vergaan in je eentje.
dinsdag 23 april 2024 om 11:25
Hoi Avo, ik kom hier even binnenvallen om op je te reageren. Ik hoop dat jullie dat ok vinden.
Er is iets in beweging gekomen. En dat is moeilijk en doodeng. Ik wil je graag zeggen dat je je hierbij mag laten helpen. Je wordt al geholpen door coach. Maar je mag meer hulp vragen. Is er een vertrouwd, fijn, lief persoon in je omgeving die je iets durft te vertellen? Je man, een vriendin, de huisarts, iemand anders?
Je hoeft niet meteen alles te vertellen als je dat niet wil. Je kan wel steun vragen omdat je het moeilijk hebt door vroeger. Ik weet niet wat jij prettig vindt. Het hoeft niet praten te zijn. Samen wandelen, samen stilzitten, even kletsen over niks, het zijn maar voorbeelden.
Want je hebt het moeilijk en dat is heel begrijpelijk. Ik vind het ontzettend dapper dat je het aangaat.
Er is iets in beweging gekomen. En dat is moeilijk en doodeng. Ik wil je graag zeggen dat je je hierbij mag laten helpen. Je wordt al geholpen door coach. Maar je mag meer hulp vragen. Is er een vertrouwd, fijn, lief persoon in je omgeving die je iets durft te vertellen? Je man, een vriendin, de huisarts, iemand anders?
Je hoeft niet meteen alles te vertellen als je dat niet wil. Je kan wel steun vragen omdat je het moeilijk hebt door vroeger. Ik weet niet wat jij prettig vindt. Het hoeft niet praten te zijn. Samen wandelen, samen stilzitten, even kletsen over niks, het zijn maar voorbeelden.
Want je hebt het moeilijk en dat is heel begrijpelijk. Ik vind het ontzettend dapper dat je het aangaat.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
