Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3
vrijdag 1 maart 2024 om 21:50
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
dinsdag 16 april 2024 om 14:28
Lieverd!!
Je baselt niet. Dit is de napraat die je nodig hebt toch? Meer dan prima!
Ik vind het zo knap, hoe je die opstellingen doet. Ik weet niet of zoiets mij zou lukken zelfs. Hoe je dat meisje een plekje geeft onder je angst.
Het is een beschermlaagje.
Ik had je gelezen een paar nachten terug, toen je zo mooi schreef over het meisje en dat je toch een beetje voelde hoe klein ze was.
Zo'n belangrijke stap is dat. Zo ontzettend moeilijk en knap tegelijk.
Ik moet de deur uitrennen dus ik kan niet lang typen, maar ik wilde je echt even een knuffel komen brengen.
Je bent een knapperd.
Je baselt niet. Dit is de napraat die je nodig hebt toch? Meer dan prima!
Ik vind het zo knap, hoe je die opstellingen doet. Ik weet niet of zoiets mij zou lukken zelfs. Hoe je dat meisje een plekje geeft onder je angst.
Het is een beschermlaagje.
Ik had je gelezen een paar nachten terug, toen je zo mooi schreef over het meisje en dat je toch een beetje voelde hoe klein ze was.
Zo'n belangrijke stap is dat. Zo ontzettend moeilijk en knap tegelijk.
Ik moet de deur uitrennen dus ik kan niet lang typen, maar ik wilde je echt even een knuffel komen brengen.
Je bent een knapperd.
dinsdag 16 april 2024 om 16:15
Je baselt helemaal niet!
Ik vind je zo ontzettend goed bezig.
Het voelen, het toch benoemen ondanks dat het zo eng is, het onderzoeken, je behoefte herkennen, dat aangeven etc.
Ik ben zelf een enorme 'believer' van lichamelijke therapie bij trauma. Haptotherapie heb ik al jaren, heeft me veel geleerd. Ik zou zelf ook graag nog iets als PMT doen.
Emdr is weer vooral hoofd, maar ook dat lijkt me zinnig. Schijnt wel heftig te kunnen zijn.
Met mij gaat het redelijk nu. Ik begin mezelf meer rust te gunnen als m'n lichaam dat aangeeft en begin me er een beetje bij neer te leggen dat het is wat het is op het moment. Ik heb nu wat minder hoofdpijn/duizeligheid/paniek. Volgende week heb ik een intake ergens. Ik hoop zo dat ik in aanmerking kom voor behandeling bij hen. Ze hebben allerlei verschillende therapieen, individueel, groep, emdr, schema, lichamelijk etc.
Ik vind je zo ontzettend goed bezig.
Het voelen, het toch benoemen ondanks dat het zo eng is, het onderzoeken, je behoefte herkennen, dat aangeven etc.
Ik ben zelf een enorme 'believer' van lichamelijke therapie bij trauma. Haptotherapie heb ik al jaren, heeft me veel geleerd. Ik zou zelf ook graag nog iets als PMT doen.
Emdr is weer vooral hoofd, maar ook dat lijkt me zinnig. Schijnt wel heftig te kunnen zijn.
Met mij gaat het redelijk nu. Ik begin mezelf meer rust te gunnen als m'n lichaam dat aangeeft en begin me er een beetje bij neer te leggen dat het is wat het is op het moment. Ik heb nu wat minder hoofdpijn/duizeligheid/paniek. Volgende week heb ik een intake ergens. Ik hoop zo dat ik in aanmerking kom voor behandeling bij hen. Ze hebben allerlei verschillende therapieen, individueel, groep, emdr, schema, lichamelijk etc.
anoniem_672d07c2e9073 wijzigde dit bericht op 16-04-2024 20:14
0.86% gewijzigd
dinsdag 16 april 2024 om 19:10
HOE WEET JIJ DAT IK HANG?
Ik hang al een paar weken in bed en in bad. Zowat stikkend door een longontsteking die maar niet wil opzouten. Mijn lijf is nog zo zwak van al het andere gedoe dat ik maar met miniministapjes opknap. Ik ben hele lappen tijd 'kwijt' door de hoge koorts. Dat voelt best eng. Ik heb jullie wel allemaal gelezen en aan jullie gedacht
En bij de familie Knudde&Co gaat een verbouwing zoals altijd: Wat mis kan gaan, gaat mis. Maar ik heb een functionerende (Schitterende!!!!!) badkamer waarin alleen nog een aantal kastdeurtjes ontbreken omdat de 'spuiter' bedacht had dat de onderste deurtjes aan de binnenkant wit mochten blijven... De rest is high end fantastisch! En in mijn bad kom ik helemaal tot rust. Het is zoooooo moooi!
dinsdag 16 april 2024 om 20:27
Oh nee Olle, wat naar! Ook dat nog erbij 
. Gelukkig klinkt het wel alsof je nu aan de beterende hand bent. Beterschap nog!!
En wat heerlijk, zo'n fijne nieuwe badkamer. Eindelijk dan toch.
Avo kan me voorstellen dat je bang bent voor wat lichaamswerk allemaal op gaat roepen en teweeg gaat brengen. Ik heb dat zelf meer bij emdr eerlijk gezegd. Hapto was voor mij vooral prettig, nu ik over de jaren terugkijk heeft het me veel handvatten gegeven, maar ik heb nooit sessies gehad die me overdonderen oid. Heel geleidelijk allemaal. Heel voorzichtig.
Ik kan me erg herkennen in wat je schrijft over praattherapie haha. Ik zeg ook altijd dat ik er gewoon omheen lul. Al dat cognitieve gebeuren gaat me niet heel veel verder meer helpen ben ik bang. Maar misschien denken de professionals er anders over, ik wacht het even af.
Zou je misschien de naam vd organisatie even uit je bericht willen verwijderen? Ben toch altijd bang voor herkenbaarheid.
. Gelukkig klinkt het wel alsof je nu aan de beterende hand bent. Beterschap nog!! En wat heerlijk, zo'n fijne nieuwe badkamer. Eindelijk dan toch.
Avo kan me voorstellen dat je bang bent voor wat lichaamswerk allemaal op gaat roepen en teweeg gaat brengen. Ik heb dat zelf meer bij emdr eerlijk gezegd. Hapto was voor mij vooral prettig, nu ik over de jaren terugkijk heeft het me veel handvatten gegeven, maar ik heb nooit sessies gehad die me overdonderen oid. Heel geleidelijk allemaal. Heel voorzichtig.
Ik kan me erg herkennen in wat je schrijft over praattherapie haha. Ik zeg ook altijd dat ik er gewoon omheen lul. Al dat cognitieve gebeuren gaat me niet heel veel verder meer helpen ben ik bang. Maar misschien denken de professionals er anders over, ik wacht het even af.
Zou je misschien de naam vd organisatie even uit je bericht willen verwijderen? Ben toch altijd bang voor herkenbaarheid.
dinsdag 16 april 2024 om 21:40
Ja Eefje, sinds gisteren voel ik me weer wat meer mens. Vandaag ben ik zelfs 'aangekleed'! En Avo: de katjes hadden het moeilijk maar we hadden goed 'verstopplekjes' voor ze gemaakt waardoor ze zich terug konden trekken. En wij waren veel thuis tijdens de verbouwing en dat gaf hen ook vertrouwen. Ze zijn nu weer hun oude zelf en durven net wat meer!
ollegrieze wijzigde dit bericht op 17-04-2024 20:14
77.23% gewijzigd
woensdag 17 april 2024 om 00:23
Mooie inzichten Avo.
Interessant om te lezen hoe zo'n opstelling gaat. Ik ben eens bij een opstelling met figuranten geweest. Dan mocht je als inbrenger zelf de mensen neerzetten en aangeven wie ze representeren. Was een hele aparte ervaring. Ik dacht echt dat ik de enige was die geen toegang had tot een alwetende bron van kennis ofzo. Individueel met boomschors en steen klinkt dan toch beter, al zou ik hetzelfde hebben als jou mbt het geen sturing hebben en dan steeds denken of ik 'het wel goed doe.'
Ik had vorige week iets aparts. Ik zit bij een koor en we kregen koorscholing op podiumpresentatie. Eerst kregen we oefeningen om het groepsgevoel te verbeteren, dat was nog oké. Daarna wilde ze duidelijk maken dat een koor niet kan bestaan zonder de individuele zangers en dat iedereen even belangrijk is voor het koor. We moesten in een kring gaan staan en iedereen moest zich om de beurt aan de rest presenteren door een stap naar voren te doen en te zeggen 'dit ben ik.' Echt verschrikkelijk, kon ik maar spontaan in het niks verdwijnen. Ik stond totaal niet gunstig, ver weg van de deur, tussen mensen met wie ik niks heb en die ook niet 'veilig' voelden. Begon ze ook nog met degene naast mij, dus ik zeg nog 'maak het rondje maar de andere kant op', iedereen lachen, maar het zweet brak me uit naarmate ze dichter bij mij kwam. Ik wilde echt weg daar... Uiteindelijk een klein stapje naar voren gezet en zachtjes gezegd 'dit ben ik.' Applaus en toen kregen we een nieuwe oefening.
Maar ik krijg dat dus niet gerijmd met mijn werk als docent waarin ik voortdurend in het middelpunt sta. Nee, ik denk dat mijn medekoorleden mijn angst niet kunnen rijmen met mijn beroep. Er is al eens een keer gezegd dat ik op het werk 'dan wel heel anders moet zijn dan op de repetitie.' Ja, dat klopt.
Maar wat het dan is? Op het werk zit ik meer in een rol en met mijn doelgroep heb ik enige vorm van aanzien als docent. Mensen hebben daardoor automatisch respect voor mij. Ik ben al 6 jaar lid van het koor, maar vind veel dingen nog spannend. Lang niet iedereen voelt daar 'veilig', dat is maar een handjevol mensen. Zou dat het zijn? De mate waarin ik me af wel of niet veilig voel?
Sorry voor het lange verhaal gebazel
Interessant om te lezen hoe zo'n opstelling gaat. Ik ben eens bij een opstelling met figuranten geweest. Dan mocht je als inbrenger zelf de mensen neerzetten en aangeven wie ze representeren. Was een hele aparte ervaring. Ik dacht echt dat ik de enige was die geen toegang had tot een alwetende bron van kennis ofzo. Individueel met boomschors en steen klinkt dan toch beter, al zou ik hetzelfde hebben als jou mbt het geen sturing hebben en dan steeds denken of ik 'het wel goed doe.'
Ik had vorige week iets aparts. Ik zit bij een koor en we kregen koorscholing op podiumpresentatie. Eerst kregen we oefeningen om het groepsgevoel te verbeteren, dat was nog oké. Daarna wilde ze duidelijk maken dat een koor niet kan bestaan zonder de individuele zangers en dat iedereen even belangrijk is voor het koor. We moesten in een kring gaan staan en iedereen moest zich om de beurt aan de rest presenteren door een stap naar voren te doen en te zeggen 'dit ben ik.' Echt verschrikkelijk, kon ik maar spontaan in het niks verdwijnen. Ik stond totaal niet gunstig, ver weg van de deur, tussen mensen met wie ik niks heb en die ook niet 'veilig' voelden. Begon ze ook nog met degene naast mij, dus ik zeg nog 'maak het rondje maar de andere kant op', iedereen lachen, maar het zweet brak me uit naarmate ze dichter bij mij kwam. Ik wilde echt weg daar... Uiteindelijk een klein stapje naar voren gezet en zachtjes gezegd 'dit ben ik.' Applaus en toen kregen we een nieuwe oefening.
Maar ik krijg dat dus niet gerijmd met mijn werk als docent waarin ik voortdurend in het middelpunt sta. Nee, ik denk dat mijn medekoorleden mijn angst niet kunnen rijmen met mijn beroep. Er is al eens een keer gezegd dat ik op het werk 'dan wel heel anders moet zijn dan op de repetitie.' Ja, dat klopt.
Maar wat het dan is? Op het werk zit ik meer in een rol en met mijn doelgroep heb ik enige vorm van aanzien als docent. Mensen hebben daardoor automatisch respect voor mij. Ik ben al 6 jaar lid van het koor, maar vind veel dingen nog spannend. Lang niet iedereen voelt daar 'veilig', dat is maar een handjevol mensen. Zou dat het zijn? De mate waarin ik me af wel of niet veilig voel?
Sorry voor het lange verhaal gebazel
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 17 april 2024 om 07:32
Ach jeetje Avo, wat enorm heftig. Ik vind het prachtig om te lezen hoe je verder komt, hoe je je meisje gaat zien etc. Maar oh wat moet het moeilijk zijn.
(lichaamswerk-technisch is trillen heel erg goed, dat is het stukjes trauma loslaten door je lichaam. Het lichaam waar alles al die jaren in opgeslagen is)
(lichaamswerk-technisch is trillen heel erg goed, dat is het stukjes trauma loslaten door je lichaam. Het lichaam waar alles al die jaren in opgeslagen is)
woensdag 17 april 2024 om 07:38
Olle, gelukkig dat het weer wat beter gaat! Klinkt alsof je echt goed ziek bent geweest. Neem je tijd voor herstel hoor.
Accupunctuur interessant, daar heb ik nog nooit iets mee gedaan.
Klinkt mooi wat je met coach doet, ook met je man samen. Voor mij is de hapto nu een soort 'onderhoud', ga niet zo vaak, soms periodes meer als 't nodig is, soms een tijdje niet, maar weet dat ik altijd bij haar terecht kan en ze weet ook veel van mij inmiddels.
Diva, ik kan me heel goed indenken dat het bij het koor her anders is dan bij je werk. Op je werk ben je de professional, bij het koor toch meer jezelf. Sowieso vind ik zingen heel kwetsbaar, ik durf dat nooit met iemand erbij. Niet dat ik kan zingen, dus dat maakt wel uit
Accupunctuur interessant, daar heb ik nog nooit iets mee gedaan.
Klinkt mooi wat je met coach doet, ook met je man samen. Voor mij is de hapto nu een soort 'onderhoud', ga niet zo vaak, soms periodes meer als 't nodig is, soms een tijdje niet, maar weet dat ik altijd bij haar terecht kan en ze weet ook veel van mij inmiddels.
Diva, ik kan me heel goed indenken dat het bij het koor her anders is dan bij je werk. Op je werk ben je de professional, bij het koor toch meer jezelf. Sowieso vind ik zingen heel kwetsbaar, ik durf dat nooit met iemand erbij. Niet dat ik kan zingen, dus dat maakt wel uit
woensdag 17 april 2024 om 10:16
Lieve Avo, nu is het de dag na gisteren. Iedere keer bij coach is er een kleine opening/verschuiving of een moment dat je je even afvraagt of het beeld zoals je dit altijd hebt gezien wel klopt. Wij juichen dan, zeggen hoe knap je bent, omdat je soms een glimp te zien krijgt van hoe wij het zien (die 6 en die 9, weet je nog?).
Maar de dag daarna is doodeng. En die dag is vandaag. Weet je nog dat dit de vorige keer ook gebeurde, nadat je bij coach was geweest? Dat je er ook klaar mee was, je ging het niet meer doen, je wilde zeggen dat je dit niet kon en het te veel van je vroeg. Dat gevoel mag er zijn. Het is ook doodeng, loodzwaar, als het wereldbeeld wat je al zoveel jaar hebt, wat jou er ook doorheen heeft geloodst, ineens op losse schroeven komt te staan. Als er ineens gevoel is. Hoe moet je daar dan mee omgaan?
Toch heb je coach niet losgelaten. En heeft coach jou niet losgelaten.
Weet je nog wat de vorige keer geholpen heeft, toen je dit ook voelde?
Maar de dag daarna is doodeng. En die dag is vandaag. Weet je nog dat dit de vorige keer ook gebeurde, nadat je bij coach was geweest? Dat je er ook klaar mee was, je ging het niet meer doen, je wilde zeggen dat je dit niet kon en het te veel van je vroeg. Dat gevoel mag er zijn. Het is ook doodeng, loodzwaar, als het wereldbeeld wat je al zoveel jaar hebt, wat jou er ook doorheen heeft geloodst, ineens op losse schroeven komt te staan. Als er ineens gevoel is. Hoe moet je daar dan mee omgaan?
Toch heb je coach niet losgelaten. En heeft coach jou niet losgelaten.
Weet je nog wat de vorige keer geholpen heeft, toen je dit ook voelde?
woensdag 17 april 2024 om 12:00
Avo, ik vind het knap hoe je het allemaal doet. Verder vind ik wat Maisnon schrijft heel mooi en voelt als passend.
En juist hier mag en kan je het kwijt, dus blijf schrijven alsjeblieft. En wat betreft het ermee moeten stoppen, het klinkt voor mij als "logisch" dat je wilt dat het weggaat of dat je het probeert te voorkomen. En het reguleren op een "goede" manier gun ik je absoluut, maar probeer jezelf niet veroordelen wanneer dat (nog) niet lukt. Mag dat er ook zijn?
En juist hier mag en kan je het kwijt, dus blijf schrijven alsjeblieft. En wat betreft het ermee moeten stoppen, het klinkt voor mij als "logisch" dat je wilt dat het weggaat of dat je het probeert te voorkomen. En het reguleren op een "goede" manier gun ik je absoluut, maar probeer jezelf niet veroordelen wanneer dat (nog) niet lukt. Mag dat er ook zijn?
woensdag 17 april 2024 om 12:04
OlleGrieze, fijn dat de bakamer (zo goed als) naar wens is! Veel beterschap en sterkte gewenst.
Hanke, dankjewel. Ik loop gewoon ontzettend vast in alles. Zeker nu er weer zo'n beroep op me gedaan wordt door ex. Ik schiet in paniek, voel me schuldig, verdrietig, rot en in herbeleving ofzo. En dan weet ik gewoon niet meer wat ik moet. Ik kan er niet mee omgaan dat hij zo boos gaat worden weer. En de gedachte dat ik nog jaren met hem iets moet, bij elke beslissing die genomen moet worden.
Voor de anderen, ik weet niet of ik alles gelezen heb. Maar dank. En sterkte voor degenen die dat nodig hebben
Hanke, dankjewel. Ik loop gewoon ontzettend vast in alles. Zeker nu er weer zo'n beroep op me gedaan wordt door ex. Ik schiet in paniek, voel me schuldig, verdrietig, rot en in herbeleving ofzo. En dan weet ik gewoon niet meer wat ik moet. Ik kan er niet mee omgaan dat hij zo boos gaat worden weer. En de gedachte dat ik nog jaren met hem iets moet, bij elke beslissing die genomen moet worden.
Voor de anderen, ik weet niet of ik alles gelezen heb. Maar dank. En sterkte voor degenen die dat nodig hebben
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
