Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3

01-03-2024 21:50 2348 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat hebben jullie mooi geschreven Hanke en Avo. En wat moet het ontzettend ingewikkeld zijn allemaal. Eefje, pfff klinkt heel naar. Vooral dat moedeloze gevoel is op een gegeven moment zo moeilijk. Ik hoop met je mee dat je snel met de passende behandeling kunt starten.
Dank je Bloem, ik ga eens kijken.
Lotgenotencontact had ik viaSlachtofferhulp maar is nu afgelopen. Was wel prettig ja. Toch iets minder alleen aan het zwemmen.
Fier ken ik alleen van de chat.
Rot dat het zo uitzichtloos lijkt Eef.
Die hulp moet inderdaad op gang komen.
Overigens heb ik toen zelf rondgekeken nae wat je passend leek en me daarheen laten verwijzen.
Dat is dus een optie.
Ik heb gezocht tot ik een ons woog. En alles wat nu loopt of hopelijk gaat lopen of heeft gelopen heb ik allemaal zelf bedacht. Tja. Gister kwam de bedrijfsarts nog met een suggestie. Ik opgezocht: wachttijd 60-80 weken, na de intake. Wachttijd intake 16 weken.
Ah, sorrie, ik dacht dat je zat te wachten op een oproep van de reguliere Ggz. Maar je wacht dus al op specialistische hulp.
anoniem_671df2f98900a wijzigde dit bericht op 10-04-2024 22:10
35.08% gewijzigd
Dank je Avo, ik ga het bekijken! DH is voor mij te bereizen.
Ik heb m serieus overwogen, het klonk voor mij goed, door het multidisciplinaire team en specialisatie.
Bij mij was de reistijd dan weer een van de redenen waardoor ik afhaakte.
Als ik nu voor intensieve traumabehandeling zou gaan, zou deze zeker een kans maken.
Kut.
Wordt net wakker: hoofdpijn, buikpijn, duizelig en alles rilt en koud.
Heb me ziekgemeld.
En nu spookt het.
Alweer ziekgemeld. Ik had makkelijk kunnen werken.
Dat is ook echt zo. En toch heb ik niet getwijfeld over ziekmelden. Wat, waarom?
Ben ik zo'n watje geworden?

Kinderen weten ondertussen ook niet beter dan dat hun moeder ziek, zwak, misselijk is.

De spanning neemt toe ipv af.
Alweer ziekgemeld. Luie aansteller.

En ik lig de hele week echt op tijd in bed. Ben elke dag buiten geweest. Bewogen.

Coach zou vast zeggen dat het goed is dat ik mijn lijf serieus neem. Dat het goed is dat dat gevoel er mag zijn. En dat het beangstigend kan zijn, zoiets nieuws als luisteren naar je lijf. Ofzo.

Maar het voelt niet alsof ik iets knaps of goeds doe. Het voelt als aanstellen, falen en lui.
Ik ken je gevoel van aanstellen, falen en lui zo goed. Ik weet ook dat je jezelf totaal anders beoordeelt dan dat je anderen zou beoordelen.
Ik vind het goed dat je kunt bedenken wat coach zou zeggen! Ik vind ook dat je het juist heel goed doet! Je zorgt heel goed voor jezelf! Elke dag op tijd naar bed, elke dag naar buiten, bewogen, en ziek melden als je je ziek voelt.

Denk je dat het verwerking is? Of griep? Kan ook he?

:hug:
Ik heb geen idee deze keer.
Van de week was het een reactie op de nacht.

Nu kan het alles zijn, hoewel griep anders voelt.
K vind het maar lastig.
Vorige week was ik een stuk beroerder maar heb ik niet getwijfeld en ging ik werken.
Nu dus zonder twijfel ziekgemeld.
Wat is het verschil? Andere klachten?

Ben iig net wakker.
Hoofdpijn is wat minder.
Misschien toen gemerkt dat werken geen goed idee was?
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier ook een watje. Weet niet hoe maar toch de dag uitgezongen. Vreselijk zweverig en kleine dingen al moeite. Maar toch mijn doel gehaald en nu bekoop ik dat met gevloerd compleet gevloerd. Niet gaan zitten want dan vallen mijn ogen dicht. Nu nog gezin en avondeten en dan mag ik instorten. Dan mag het
Boehoe zielige ik. damn
Wat een leven.
Eef, nah, ging op zich. Ik kan doorgaan, dat weet ik. Niet voelen.
Ik weet niet waarom ik soms doorga, en soms ziekmeld. Ik ben raar.


Monstrea, maar je hebt gewerkt begrijp ik?
Dan is dat toch geen watje?
Is zweverig werken verantwoord bij jouw werk? Lijkt me lastig dan goed te functioneren.
Alle reacties Link kopieren Quote
Beterschap! Wat goed dat je naar je lijf luistert (ondanks het feit dat het van alles kan zijn).

Hier had ik weer therapie en voor het eerst sinds maanden heb ik daar gehuild (om zoiets stoms, echt bizar). Wat schaamde ik me weer. Vervolgens heb ik na die paar minuten huilen, alleen maar stom sarcastisch gedaan en gelachen.

De therapie houdt over een paar maanden op, terwijl ik daar nu al een paar jaar kom. En merk dat dat me bezighoudt. Wat moet ik dan. Moet ik dan nog iets, waar moet ik dan heen, zeggen ze dan niet dat het nu wel eens genoeg is geweest en ik al teveel gekost heb. Word zo moe en ziek van mezelf.

Ook ziek van mezelf dat ik zo walgelijk lui blijf en er zo'n zooi van maak.
Iedereen is raar ;-D
Hoe is het vandaag Avo?

Jahallo, huilen is zo goed! Toevallig lukte het mij gister ook weer een bij de hapotherapeut.
Volg je een bepaald therapietraject dat afloopt oid? Kun je met hen overleggen wat wijsheid is over een eventueel vervolg?

Monstrea, je schrijft dat je je doel behaald hebt, ondanks zweverig en ellendig. Dan ben je toch geen watje?
Lijkt me een mooi onderwerp om te bespreken JaHallo.
Afscheid en einde therapie en hoe nu verder.

Jammer dat je zoveel last had van je huilen. Ook iets om te bespreken lijkt me?
Want het doet iets met je.

Hier weer net wakker. Verbazingwekkend hoeveel een mens kan slapen!!
.
anoniem_671df2f98900a wijzigde dit bericht op 14-04-2024 12:19
99.68% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Avo :hug: Fijn dat je beter bent, maar wat naar dat je je nu zo voelt. Ik hoop dat je alsnog een beetje hebt kunnen slapen?
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat betreft therapie: was vanuit sggz. Iemand zelf uitgekozen. En is zeker bespreekbaar, maar bij deze psycholoog houdt het echt op straks. En ik weet niet of ik me weer zo kan openstellen bij een ander.
Wat maakt dat je daaraan twijfelt?
Alle reacties Link kopieren Quote
Jahallo, Nog even een kanttekening mbt therapie en dat die afloopt dit jaar, waar je nu bent....

Therapie en dan met name traumaverwerking kan eigenlijk pas echt op gang komen als je veilig bent.
En dat ben je al die tijd in deze behandeling niet geweest. De scheiding is nog niet afgerond, praktisch gezien zit je nog aan hem vast - los van de omgang.

Dus al die nare oordelen waarmee je jezelf agressief benadert, zijn nog 'functioneel' omdat dat stuk van jezelf anticipeert op onveilige interacties. Dat maakt het voor jou nu extra moeilijk om ze te zien als gif van de ander, en om ze niet meer te geloven. Om de vrijheid te voelen wat jij wil, wat jij kiest, wat jij doet of laat, wat jij van jezelf vindt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik was jullie kwijt. Niet helemaal in staat om te zoeken en wel blij dat ik dit topic weer tegenkwam. (Nog) niet bijgelezen ook, ga ik binnenkort proberen.
Forever is a hell of a long time
Ik had je al gemist Selune.

Ik heb de zenuwen, morgen coach en aan de slag met schuld.
En een afspraak bij de ha. Joepiedepoepie.
Als ik durf voor een paar slaappillen, maar ik moet ook naar een plekje op mn huid laten kijken.

Iemand nog een leuke dag voor de boeg morgen?

EN WAAR HANGT OLLE UIT???
Ik wil weten of ze alweer in de badkamer kan, en de katten oke zijn.
Ja, ik miste Olle ook!

Hier niet perse een leuke dag. Gesprek met m'n manager. Hun voorstel is om nu elke 2 weken contact te hebben. Ik heb ook elke 3 wk de case manager vanuit de arbo. En bedrijfsarts. En koffie drinken op m'n werk. Ik denk niet dat ze beseffen hoeveel stress deze afspraken me elke keer opleveren. Dat is dan weer extra geconfronteerd word met m'n schuldgevoel, schaamte en gevoel van falen. En daar dus daarna weer van moet bijkomen. Dit vertraagd m'n herstel alleen maar.

Bedrijfsarts oordeelde vorige week dat er nog geen re-integratie mogelijkheden zijn en dat het wsl nog wel even gaat duren. Elke 2 wk contact lijkt me niet zinvol, het is niet dat ik elke 2 weken een heel ander verhaal heb ben ik bang.

Hier dus ook zenuwen
Succes vandaag Avo
anoniem_672d07c2e9073 wijzigde dit bericht op 16-04-2024 11:51
5.85% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Succes Avo! Snap dat je er tegenop ziet, des te knapper dat je toch naar coach blijft gaan!
Ik lift wel mee op je schouder voor morele support, ook bij de huisarts. Vraag maar om die slaappillen, zodat je soms even een escape hebt.

Eefje, dat lijkt me ook lastig. Lukt het je denk je om aan te geven dat dit je alleen maar meer belast? Ik snap dat het nu in werkgevers land vaak gepromoot wordt om contact te houden met de werkvloer, omdat het terugkeer moeilijker blijkt te maken als er lang geen contact is. Maar als het deze uitwerking op je heeft, dan doet het meer kwaad dan goed lijkt me. Kan de bedrijfsarts hierin iets voor je betekenen? Of kan het contact op een andere manier vormgegeven worden als het dan echt zou moeten?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven