Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 3
vrijdag 1 maart 2024 om 21:50
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit. Originele TO schrijft nog mee. In afgelopen edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
Wissen mag altijd en daarom liefst niet quooten.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-03-2024 23:19
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
vrijdag 14 juni 2024 om 20:41
Ik vind over de kinderen vertellen lastig. Misschien dat ik dichter tegen augustus aan meer durf. Nu probeer ik de deksel er nog een beetje op te duwen.
Ik ben vanmiddag ook eerder gestopt. Deed dingen half en was de draad wat kwijt. Volgende week een bizar drukke week, dus eerst maar even een kleine reset dit weekend. Voel ik me ook schuldig over. Alleen als ik het niet door wordt het nog erger, nog meer schuld. Dan maar liever dit doorstaan.
Ik hoop dat je even hebt kunnen bijkomen, de hoofdpijn gezakt is en je nu gezellig op de afspraak met je collega's bent.
Ik ben vanmiddag ook eerder gestopt. Deed dingen half en was de draad wat kwijt. Volgende week een bizar drukke week, dus eerst maar even een kleine reset dit weekend. Voel ik me ook schuldig over. Alleen als ik het niet door wordt het nog erger, nog meer schuld. Dan maar liever dit doorstaan.
Ik hoop dat je even hebt kunnen bijkomen, de hoofdpijn gezakt is en je nu gezellig op de afspraak met je collega's bent.
Forever is a hell of a long time
vrijdag 14 juni 2024 om 21:44
Ollegrieze, ja, gaat niet tof.
Zie er meerdere. Merk dat ik niet meer zo goed tegen je bent sterk, je kan het het, wat knap van jou kan..
En opdrachten zoals kijk eens naar kleine dingen. Vraag waarom iemand de keuze voor dat drankje maakt. Ga over dingen nadenken. Een gesprek voeren. Ik wil die simpele dingen niet. Maak ook geen praatje bij de kassa. Netjes groeten, bedanken en tot ziens of fijne dag. Hup weer door.
Maarja de opdrachten zullen vast een doel hebben.
Maar heb al genoeg om over na te denken. Ben er klaarmee. Wil niet nog meer informatie verwerken, opdrachten, energie slurpende dingen en vooral een toneelspel. Maar komen ook goede dingen voorbij hoor. Moet niet overal over klagen.
Was het allemaal maar rustiger en makkelijker. Gewoon gewoon. Is al gek genoeg.
Zie er meerdere. Merk dat ik niet meer zo goed tegen je bent sterk, je kan het het, wat knap van jou kan..
En opdrachten zoals kijk eens naar kleine dingen. Vraag waarom iemand de keuze voor dat drankje maakt. Ga over dingen nadenken. Een gesprek voeren. Ik wil die simpele dingen niet. Maak ook geen praatje bij de kassa. Netjes groeten, bedanken en tot ziens of fijne dag. Hup weer door.
Maarja de opdrachten zullen vast een doel hebben.
Maar heb al genoeg om over na te denken. Ben er klaarmee. Wil niet nog meer informatie verwerken, opdrachten, energie slurpende dingen en vooral een toneelspel. Maar komen ook goede dingen voorbij hoor. Moet niet overal over klagen.
Was het allemaal maar rustiger en makkelijker. Gewoon gewoon. Is al gek genoeg.
zaterdag 15 juni 2024 om 16:30
Dat klinkt zwaar. Zoveel 'huiswerk' bovenop hetgeen waardoor je dat 'huiswerk' mee krijgt
Kan je dit gevoel met de pro's delen? Het klinkt voor mij alsof je ontzettend overvraagd wordt en op dit moment iets anders nodig hebt. Rust en dus misschien even een 'stilstand'.
zaterdag 15 juni 2024 om 16:34
Dank Cadeautje. Het is niet dramatisch: het komt met wat extra behandelingen goed. Maar psychisch is het wel een dingetje. En ik ben gewoon ook moe van steeds over ziek zijn en genezen te moeten denken en praten. Ik zou mijn lijf even af willen leveren bij de garage en het weer ophalen als het probleem gefixt is. Doei, tot aan het volgende grote onderhoud!
zaterdag 15 juni 2024 om 23:16
Ik voel me heel suf, maar kan zo even niet vinden wat er mis is Olle, well en welgemeende
Je gevoel van even je lijf inleveren tot het opgelost is kan ik me wel iets bij voorstellen, als dat toch eens kon he!
Fijn dat het goed was met je collega's Avo, een beetje een oplaadmomentje.
Je gevoel van even je lijf inleveren tot het opgelost is kan ik me wel iets bij voorstellen, als dat toch eens kon he!
Fijn dat het goed was met je collega's Avo, een beetje een oplaadmomentje.
Forever is a hell of a long time
zondag 16 juni 2024 om 00:29
Ik vind het knap dat je dat kan, durft. Klinkt als even heel fijn en dat is je enorm gegund. Ik snap dat je daar een brakke dag voor over had. Dat durf ik niet. Drink om die reden al zo'n 20 jaar niet, dansen enz durf ik ook al niet. Type zeeeeer saai 
Buikpijn over vaderdag, enorm. Ik ga dus niet. Is niet haalbaar met de planning van kids en man. En ik wil ook niet, dus dat is prima. Maar ja, in m'n hoofd is dat dus niet prima. Kan ik het niet maken, ben ik gewoon dat vreselijke wijf dat niet goed voor haar ouders is. Die ondankbaar is, natuurlijk hoor ik te gaan. Ik voel me schuldig tegenover mijn ouders omdat het hoort en ik hoor hem te laten zien dat hij me goed heeft opgevoed en dat ik hem daar dankbaar voor ben. Ik heb het recht niet zo te walgen van hem, hem niet te willen zien, bang te zijn voor de pijn en angst en herinneringen. Niet zo zeuren en beter voor hem zijn. En ik voel me ook schuldig omdat we niet naar schoonpa gaan. Die het wel verdiend, die superlief is, die altijd voor ons klaarstaat als we het vragen. Hij vond het oprecht geen probleem, we gaan een weekje later want dat kwam iedereen beter uit, maar ik vind het zo moeilijk om dat allemaal los te laten.
Slaap wil hier ook nog niet echt. Ga toch een poging doen. In de stille nacht wordt alles alleen maar erger.
Buikpijn over vaderdag, enorm. Ik ga dus niet. Is niet haalbaar met de planning van kids en man. En ik wil ook niet, dus dat is prima. Maar ja, in m'n hoofd is dat dus niet prima. Kan ik het niet maken, ben ik gewoon dat vreselijke wijf dat niet goed voor haar ouders is. Die ondankbaar is, natuurlijk hoor ik te gaan. Ik voel me schuldig tegenover mijn ouders omdat het hoort en ik hoor hem te laten zien dat hij me goed heeft opgevoed en dat ik hem daar dankbaar voor ben. Ik heb het recht niet zo te walgen van hem, hem niet te willen zien, bang te zijn voor de pijn en angst en herinneringen. Niet zo zeuren en beter voor hem zijn. En ik voel me ook schuldig omdat we niet naar schoonpa gaan. Die het wel verdiend, die superlief is, die altijd voor ons klaarstaat als we het vragen. Hij vond het oprecht geen probleem, we gaan een weekje later want dat kwam iedereen beter uit, maar ik vind het zo moeilijk om dat allemaal los te laten.
Slaap wil hier ook nog niet echt. Ga toch een poging doen. In de stille nacht wordt alles alleen maar erger.
selune wijzigde dit bericht op 16-06-2024 09:47
0.11% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
zondag 16 juni 2024 om 09:59
Nee maar wel herkenbaar. Enige dat vannacht dragelijk maakte was de kat die warmte en gezelschap zocht.
Alcohol ook herkenbaar. Naast de trigger heeft het ook een hele emotionele uitwerking op me. Dubbel 'dat wil ik niet/trek ik niet'.
Ik heb m'n pa net gebeld. Niet te vroeg (waarom bel je je m'n nest uit trut) en niet te laat (geef maar toe dat je niet aan me hebt gedacht, dat ik er niet toe doe, die lieve vader van je. Wat ben je toch een ondankbaar kreng). Hij was teleurgesteld, terwijl de kinderen al maanden geleden hadden verteld wat ze van plan waren en dat we dan op een ander moment naar hem zouden komen. We ook al hadden afgesproken voor 'het inhaalmoment'. Hij zei dat ie het jammer vind dat hij zo onbelangrijk is voor mij. Ik voel me schuldig. Probeerde de plannen om te gooien, maar dat willen de kinderen niet en ik weet ergens wel dat ze gelijk hebben, maar ik voel me zo schuldig.
Alcohol ook herkenbaar. Naast de trigger heeft het ook een hele emotionele uitwerking op me. Dubbel 'dat wil ik niet/trek ik niet'.
Ik heb m'n pa net gebeld. Niet te vroeg (waarom bel je je m'n nest uit trut) en niet te laat (geef maar toe dat je niet aan me hebt gedacht, dat ik er niet toe doe, die lieve vader van je. Wat ben je toch een ondankbaar kreng). Hij was teleurgesteld, terwijl de kinderen al maanden geleden hadden verteld wat ze van plan waren en dat we dan op een ander moment naar hem zouden komen. We ook al hadden afgesproken voor 'het inhaalmoment'. Hij zei dat ie het jammer vind dat hij zo onbelangrijk is voor mij. Ik voel me schuldig. Probeerde de plannen om te gooien, maar dat willen de kinderen niet en ik weet ergens wel dat ze gelijk hebben, maar ik voel me zo schuldig.
Forever is a hell of a long time
zondag 16 juni 2024 om 10:06
zondag 16 juni 2024 om 10:32
Je hoeft niet dankbaar te zijn avo! Die weerstand.... het is een wijs gevoel. Rot, en stressvol, en liever niet vpelen, maar wel wijs.
En een kromme gedachte misschien: je ouders kunnen niet zien wat er in jou gebeurt, hoe je je voelt. Zij willen het perfecte plaatje en spelen op die manier hun rol, en je kunt ze niet blijer maken dan ze dat laten doen en meedoen aan het spel. En zolang het nog nodig is voor jezelf om mee te spelen, mag dat met alle weerzin en angst die er is. Dat maakt voor hen niet uit (oh, wat maakt me dat verdrietig), dus je verraadt hen daar ook niet mee.
En een kromme gedachte misschien: je ouders kunnen niet zien wat er in jou gebeurt, hoe je je voelt. Zij willen het perfecte plaatje en spelen op die manier hun rol, en je kunt ze niet blijer maken dan ze dat laten doen en meedoen aan het spel. En zolang het nog nodig is voor jezelf om mee te spelen, mag dat met alle weerzin en angst die er is. Dat maakt voor hen niet uit (oh, wat maakt me dat verdrietig), dus je verraadt hen daar ook niet mee.
What a nuanced anxiety
zondag 16 juni 2024 om 11:28
Jíj maakt me niet verdrietig hè!
Als buitenstaander ziet het er voor mij uit de ze graag willen overkomen alsof de gunst voor jou is. Zo van: kijk wat een lieve ouders we zijn, kijk hoe lief we doen.
Dat is geen gunst. Als het oprecht is, is het volkomen normaal gedrag waar kinderen niet uitgebreid dankbaar voor moeten doen. Maar ze voelen niet oprecht, daar kun je niet op vertrouwen na je ervaring dat het vroeger alleen werd ingezet voor de buitenwereld. De weerstand die je voelt is een heel logisch gevolg, zij hebben jou dat aangeleerd.
En nu doen ze of hun neus bloedt en het altijd al oprecht was. Ik denk dat ze dat heel graag zelf willen geloven. Dus wat ze nu doen is niet voor jou, het is voor hen. Jij doet hen een gunst, niet andersom.
Als buitenstaander ziet het er voor mij uit de ze graag willen overkomen alsof de gunst voor jou is. Zo van: kijk wat een lieve ouders we zijn, kijk hoe lief we doen.
Dat is geen gunst. Als het oprecht is, is het volkomen normaal gedrag waar kinderen niet uitgebreid dankbaar voor moeten doen. Maar ze voelen niet oprecht, daar kun je niet op vertrouwen na je ervaring dat het vroeger alleen werd ingezet voor de buitenwereld. De weerstand die je voelt is een heel logisch gevolg, zij hebben jou dat aangeleerd.
En nu doen ze of hun neus bloedt en het altijd al oprecht was. Ik denk dat ze dat heel graag zelf willen geloven. Dus wat ze nu doen is niet voor jou, het is voor hen. Jij doet hen een gunst, niet andersom.
What a nuanced anxiety
zondag 16 juni 2024 om 13:00
Tegen jou zou ik zegers dat je niets hoeft Avo. Dat het goed is dat je voor je eigen gezin kiest. Dat is nu je kerngezin, daar hoort je focus. Voor mezelf voelt dat onmogelijk. Ook hoor zoveel dankbare te zijn dan dit. Als hij het me niet had laten overlever had ik helemaal geen eigen gezin gehad, dus hoe kan ik nou voor mezelf kiezen.
Een knuffel (als het mag) voor alle andere dingen die je schrijft Avo. Andere manier, maar in de kern herkenbaar.
Een knuffel (als het mag) voor alle andere dingen die je schrijft Avo. Andere manier, maar in de kern herkenbaar.
Forever is a hell of a long time
zondag 16 juni 2024 om 15:22
Hij heeft je niet laten overleven. Jij hebt ondanks alles overleefd.
Daarnaast, ouders horen hun kinderen in leven te houden. Dat is zegmaar de minimale eis van het consultatiebureau.
Daar hoef je niet dankbaar voor te zijn.
Al snap ik zo zo zo goed dat je dat zo voelt, en het niet anders mag denken.
Dank voor de knuffel.
I made it.
Daarnaast, ouders horen hun kinderen in leven te houden. Dat is zegmaar de minimale eis van het consultatiebureau.
Daar hoef je niet dankbaar voor te zijn.
Al snap ik zo zo zo goed dat je dat zo voelt, en het niet anders mag denken.
Dank voor de knuffel.
I made it.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
